Egipt uczy rodzinności i przywiązania do tradycji. W Europie pomimo, że dalej celebrujemy święta razem z rodziną, odwiedzamy się nawzajem relacje rodzinne nie są tak zażyłe jak w rodzinach egipskich. Powiem szczerze, że jestem osobą, która lubi przebywać w ciszy i spokoju, mogę wręcz stwierdzić, że jestem typem samotnika. Mimo to bardzo lubię spotkania ze znajomymi, rodziną. Nie mówię, że mają być to wielogodzinne biesiady, ale kawa, ciastko – miła atmosfera. Patrząc na życie z perspektywy, w Polsce ciężko mi było złapać odpowiedni moment na spotkania rodzinne. Zaganiana pracą, obowiązkami. Tutaj rodzinne spotkania są naturalne i wiele osób nawet się nie zapowiada – wystarczy telefon kilka minut przed przyjściem (co mnie czasem irytuje ^^ - nieporządek w domu, kopa talerzy w zlewie, ale będziemy mieć gości – czasem szczęka opada – raz przystaję na to, a raz nie – zależnie od stopnia zagracenia mieszkania i samopoczucia ^^ pozytywem jest, że w ośrodku jest kawiarnia, w której przyjmujemy większość znajomych, nie ma to jak siedzenie na świeżym powietrzu). Rodzina w Egipcie stanowi bardzo ważne ogniwo. Nie chodzi o całkowite podporządkowanie się członkom rodziny (chociaż widziałam na własne oczy takie przypadki), ale o normalne, ciepłe relacje z krewnymi. Jest to bardzo miłe i urocze. Co więcej... w Egipcie NIGDY dosłownie NIGDY nie spotkałam się z krytyką ze strony kogokolwiek. Zawsze wszystko jest pięknie, cacy. Dla mnie to jest nie do pomyślenia, gdyż ja jestem bardzo czepialską osobą. Zawsze mam poczucie, że coś mogłabym zrobić lepiej, sprawniej, dokładniej. Tak samo w Polsce miałam wrażenie, że zapraszając do domu kogoś, warto posłuchać konstruktywnej opinii, co on sądzi na temat np. wystroju, itp. A tutaj ZAWSZE wszystko jest super pięknie ładnie. To jest wręcz podejrzanie dziwne i mnie lekko denerwuje. Wypytywałam milion razy męża, żeby mi powiedział co Jego rodzina sądzi o Naszym mieszkaniu. I zawsze się dowiaduję, że wspaniale urządziliśmy. Potrafię drążyć temat kilka godzin dopytując, czy aby na pewno, może jakieś ciekawe uwagi były....Mógłby ktoś mi powiedzieć, że np. lepiej byłoby gdybyś dała jaśniejsze zasłony w sypialni, nie wiem ... miałabym wówczas jakiś obraz jak kto postrzega dany stan rzeczy. A tutaj ZAWSZE tylko same gratulacje i ciepłe słowa. No ludzie! Jestem nieprzyzwyczajona do braku krytyki i naprawdę może budzić to lekką konsternację w Polce mieszkającej w Egipcie. Ogólnie zazdroszczę im tej rodzinnej atmosfery w Egipcie. Jest niesamowita. Można powiedzieć, że powrót do wartości, które w Europie powoli zamierają, a szkoda, bo warto je pielęgnować. 

        Egipt uczy szacunku do pracy ludzkiej. Obserwując ludzi w pracy można odnieść wrażenie, że pomimo trudnych warunków, niskiej pensji, braku dni wolnych, oni nadal cieszą się tym, że tą pracę mają. W takim Carrefourze nawet Pan od warzyw i owoców się do Ciebie uśmiechnie, pomoże wybrać smaczny okaz i życzy Ci miłego dnia. Wszystko bezinteresownie. Nie mówię, że wszyscy tacy są. Szczególnie w turystyce coraz mniej bezinteresowności obserwuję. Inny przykład to Pan ogrodnik. Codziennie go spotykam, gdy rano wychodzę z psem. Spokojnie wykonuje swoje obowiązki, podlewa rośliny, rozmawia z nimi. Nie sprawia wrażenia przytłoczonego swoimi zadaniami. A pracuje w słońcu dzień w dzień, od poniedziałku do niedzieli. Nawet w piątek nie ma wolnego.