Egipt oczyma Piotra Ibrahima Kalwasa, pisarza, muzułmanina, który mieszka w Aleksandrii Пётр Ібрагім Калвас - паляк, які жыве ў Егіпце Я ў шоку ад таго, што ў маладых людзей на тэлефонах. Я сустрэў егіпцяніна, які слухаў Лютаслаўскага. У сваю чаргу маладыя егіпецкія дэт-металісты ведаюць пра Нергала ўсё: пра яго жыццё, канцэрты, выкраданне Бібліі. Вы бачылі, што зрабілі егіпецкія феміністкі? Яны апублікавалі ў сваім профілі фота дзвюх жанчын, якія сядзяць на сцягу ІДІЛ з вышытым шахом. Адзін у нікабе сядзіць дагары нагамі з сярэднім пальцам уверх і стукае кучу. Пётр Ібрагім Калвас у 2008 годзе разам з жонкай і сынам Хасанам пакінуў Польшчу і пасяліўся ў Егіпце, у Александрыі. Ён перажыў кіраванне Мубарака, арабскую вясну, кіраванне фундаменталістаў і Сісі. Пачаў пісаць рэпартажы ў «Дужы фармат», між іншым пра абразаньне дзяўчат, атэістаў і ультракансэрватараў ці крывавы рытуальны забой. Ён не ўяўляе свайго жыцця без гэтай краіны, кажа, што гэта любоў да лепшага і да горшага. Я вырашыў паехаць у Александрыю, каб даведацца, якім быў Егіпет пасля рэвалюцыі. - Ці бяспечны Егіпет? Хваля рэвалюцыі мінула і зноў бяспечна. — Два тыдні таму, калі я прыехаў у Каір, перад маім кварталам расстралялі двух паліцэйскіх. Праз дзень у цягніку з Каіра ў Александрыю, на якім я прыехаў сёння, узарвалася бомба. Вы кажаце пра палітычны гвалт, які насамрэч адбываецца пасьля рэвалюцыі. На Сінаі ёсць джыхадзісты, гэта зона беззаконня. У Каіры адбыліся напады на ваенных і паліцыю. Але т.зв звычайная злачыннасць на вуліцах вельмі нізкая. У нас ніколі не было праблем. У гэтым плане Егіпет знаходзіцца ў бяспецы, хоць і горш, чым быў, бо паліцыя развалілася пасля рэвалюцыі. — Больш за 6 гадоў таму вы пераехалі ў Александрыю, бо, як вы сказалі, Польшча была краінай хамства, пошласці, піўнога зброду, парнаграфічнай брыдоты ў СМІ. Аднак праз 4 гады ваш падыход да «бяспечнага і дасканалага Егіпта» змяніўся на вельмі крытычны, гэта можна заўважыць у вашых рэпартажах, у якіх вы падымаеце такія тэмы, як: атэізм, выразанне клітараў маленькім дзяўчынкам, рэлігійная дыскрымінацыя, ультракансерватыўныя салафіты, якія пераследуюць студэнтаў або крывавы рытуальны забой жывёл. Калі быў прарыў? Я сапраўды аднойчы лаяўся супраць Польшчы. Я перабольшваў. Цяпер гэта крыху змянілася, таму што змянілася Польшча. Але да палякаў у мяне шмат у чым негатыўнае ўспрыманне. Пералом адбыўся падчас рэвалюцыі. Рэвалюцыя адкрыла мне вочы, таму што стан відавочнага міру паваліўся. Калі мы прыехалі ў Александрыю, мы пражылі пад уладай Мубарака 2,5 гады. Тая краіна тады была замарожаная, нічога не адбылося, ніхто ўслых не казаў пра абразаньне, ніхто нічога не публікаваў. Не верылася, што на вуліцах так ціха. Калі пачалася рэвалюцыя, усё адпусціла. Спачатку быў хаос, потым адкрыццё. На шчасце, Сірыі ці Лівіі тут не стала. Уладу перанялі фундаменталісты «Браты-мусульмане», затым генерал Сісі. — У адным з вашых артыкулаў малады егіпцянін сказаў, што большасць з іх не жадаюць рэлігійнай дзяржавы, прапанаванай «Братамі-мусульманамі», але і не прымаюць заходнюю дэмакратыю з яе неабмежаваным лібералізмам, аголенасцю, атэізмам і супярэчлівым мастацтвам. Ці ёсць тады іншы «трэці шлях»? Егіпцяне яшчэ шукаюць гэты «трэці шлях», але яго няма. Проста паглядзіце на апошнія падзеі. Калі ў 2011 годзе пачалася рэвалюцыя, егіпецкі журналіст сказаў, што ўпершыню за пяць тысяч гадоў у Егіпта з'явіўся шанец на дэмакратыю. Але дэмакратыя не толькі не ў канстытуцыі, але і не ў людзях. Няма дэмакратычнага, грамадзянскага мыслення. Егіпцяне не могуць сабе ўявіць, каб самі вырашаць, тут заўсёды панаваў правідэнцыяльны чалавек, які быў правадыром грамадства. Рэвалюцыя была механізмам, з дапамогай якога жывёла выскачыла з клеткі. Егіпцяне вырваліся з аўтарытарнай сістэмы на свабоду і не ведалі, што з ёй рабіць. — Праз год адбыліся першыя свабодныя і дэмакратычныя прэзідэнцкія выбары. Так. Затым людзі выбралі Браты-мусульмане і пачалася ісламізацыя Егіпта. Падчас іх праўлення былі зачынены алкагольныя крамы. 98% егіпцян заяўляюць, што ніколі не ўжывалі алкаголь, а да Дрынкі працягваюць пад'язджаць машыны. У пабах п'юць безалкагольнае піва, але пры сабе маюць невялікія бутэлькі алкаголю. Яны купляюць бляшанку колы, напіваюцца і выліваюць змесціва бутэлькі. Пасля выхадных цэлыя вуліцы заваленыя бутэлькамі танных узо і слоікамі Stella. Браты зрабілі гэта. Хабары падкупленых салафітаў (мусульмане, якія пастулююць адраджэнне ісламу шляхам вяртання да першакрыніц, так званай «рэлігіі продкаў» — заўвага рэд.) рабіліся ў крамах, білі вокны і разбівалі бутэлькі з алкаголем. Браты сказалі, што гэта быў «спантанны рух людзей». Яны пачалі будаваць першыя гатэлі толькі для мусульман на Чырвоным моры: без бікіні і без алкаголю. Яны хацелі ўзаконіць жаночае абразанне, забароненае ў 2007 годзе Сюзаннай Мубарак, жонкай зрынутага прэзідэнта, абразанне павінна было каштаваць 5 фунтаў, што складае... крыху больш за 2 злотых. Лютасць на Мурсі была незразумелая, людзі ненавідзелі яго больш, чым Мубарака. Паўмільёна егіпцян выйшлі на вуліцы і зрынулі яго. — Цяпер бачна, што яны паціху вяртаюцца да аўтарытарнага кіраўніка. Так, і гэта правільны выбар, бо няма іншага шляху, каб армія тут не панавала. Пасля дзяржаўнага перавароту ў 2013 годзе Сісі прыйшоў да ўлады. У Еўропе не верылі, што егіпцяне могуць выбраць іншага генерала - дэспата, але, як вы ведаеце мясцовыя рэаліі, вы ведаеце, што іншага выбару няма, інакш настане хаос. Другая Лівія. Дыктатура ўпісана ў Егіпет і ў гэтых людзей, а армія з'яўляецца гарантам бяспекі і стабільнасці. — Як ставіцца Сісі да гэтай паслярэвалюцыйнай рэчаіснасці? Паміж прыхільнікамі свецкай дзяржавы і ісламістамі ён праводзіць далікатную палітыку «крук і кій». Ён палічыў «Браты-мусульмане» тэрарыстычнай арганізацыяй і арыштаваў яе членаў. Парадаксальна, але значна больш радыкальныя салафітскія арганізацыі, якія са страху падтрымлівалі Сісі, упадабаныя ўраду. Але праз 5 гадоў яны ўсе могуць сесці за краты. Дыктатура — гэта аблуда, і яна заўсёды рана ці позна заканчваецца страшным падзеннем, а потым выходзіць тое, што было задушана. Ён скажа праўду — Што здарылася ў Егіпце? Як змянілася грамадства пасля рэвалюцыі? Адбыўся росквіт мастацтваў і мастацкіх гурткоў. Маладыя людзі, не здольныя рэалізаваць сябе ў палітыцы, баяцца пераследу і сачэння, рэалізуюць сябе ў мастацтве: у танцы, тэатры, музыцы, літаратуры. Гэта праява выказвання і разрад эмоцый. Я ў шоку ад таго, што ў маладых людзей на тэлефонах. Я сустрэў егіпцяніна, які слухаў Лютаслаўскага. У сваю чаргу маладыя егіпецкія дэт-металісты ведаюць пра Нэргала ўсё: пра яго жыццё, канцэрты, выкраданне Бібліі і г.д. А колькі ў іх музыкі з Ізраіля! Колькі кантактаў з маладымі ізраільцянамі ў чаце. Кожны дзень егіпцянін будзе казаць, што Ізраіль - гад, бандыты і забойцы палестынцаў. У СМІ Ізраіль да пекла. Але пры размове з прадстаўнікамі вышэйшых саслоўяў адчуваецца зайздрасць, што побач з імі ў Тэль-Авіве багатая краіна з пабамі і начным жыццём. Толькі яны баяцца пра гэта гаварыць адзін з адным. Гэта яшчэ адна частка двудушнасці. Вось чаму гэты свет такі захапляльны. Выдатна пастаянна пранікаць у ядро егіпцянства і ісламу. — Маладыя егіпцяне ўсё больш смела выказваюць свае погляды, усё часцей выступаюць феміністкі або атэісткі. Яны не баяцца наступстваў? Нядаўна двое маладых людзей зладзілі акцыю пад назвай «Чалавек-павук у Каіры». Адзін з іх пераапрануўся ў чалавека-павука і павесіў у мясніка побач з тушамі авечак або на самым версе мячэці, побач з паўмесяцам з пальцамі, паказанымі ў знаку сатаны, чалавек-павук таксама маліўся ў мячэці. Нават я не адважыўся апублікаваць гэта ў сваім профілі. Твар і імя гэтага хлопчыка паўсюль у СМІ, у яго інтэрв'ю журналісты, і ён не баіцца. Вы бачылі, што зрабілі егіпецкія феміністкі? У сваім профілі яны размясцілі фатаграфію дзвюх жанчын, якія сядзяць на сцягу ІДІЛ з вышытым шахом, дэкларацыяй веры, стылізаванай пад раннія арабскія літары. Адзін у нікабе, павернуты назад з сярэднім пальцам уверх (адзін палец падняты ўверх - гэта знак ІДІЛ і азначае аднаго Бога) і стукае кучу. А другая, голая, сядае на кукішкі, у яе цячэ менструальная кроў. Нават еўрапейцы не зрабілі б гэтага, хаця б з павагі да шаха. — Чаму такое выразнае пярэчанне? Гэтыя краіны стаяць на мяжы традыцыяналізму і мадэрнізму, які ніхто не можа спыніць. Паскарэнне сучаснасці не абмінае мусульманскія краіны. Гэта можна стрымаць, як гэта робяць фундаменталісты, але іслам такім не застанецца. Фундаменталісты адмаўляюцца ад сучаснасці, якую яны не разумеюць і баяцца. Яны баяцца, што сталасць і пераемнасць будуць знішчаны, і што тады прыйдзе на яе месца? Напэўна, гэта зло з захаду, голыя жанчыны, хлопцы, пераапранутыя ў жанчын, трансвестыты, наркотыкі, алкагалізм, уся гэтая хвароба. Пра Канчыту Вурст не згадвалася нават у незалежных СМІ. Але гэта эвалюцыя чалавечага жыцця. Вы можаце сабе ўявіць, што праз тысячу гадоў людзей будуць забіваць камянямі, а злодзея рэзаць або бічаваць? — Аднак прыкмет зменаў няма, бо 30% егіпцян не ўмеюць чытаць і пісаць. Гэтыя людзі не жывуць у інтэлектуальнай атмасферы. Кніг ні ў каго няма. У кнігарнях Александрыі ёсць толькі рэлігійная літаратура або кулінарныя кнігі. У Каіры крыху лепш. Чытанне для іх — пустая трата часу. Бо 6 гадоў я не бачыў п'янага чалавека на вуліцы, не бачыў, каб чалавек чытаў кнігу. Нядаўна суседка хацела скарыстацца тэлефонам, прыйшла да нас, зайшла ў гасцёўню, дзе мы вядзем кнігі, іх амаль дзве тысячы. Як яна гэта ўбачыла, яна ледзь не страціла прытомнасць. Для чаго ўсё гэта? Тое ж пытанне задаў сябар, калі увайшоў у гэты пакой, каб памаліцца: вы ўсё гэта чыталі? Яму было агідна. Ён сеў перад тэлевізарам, дзе гаварыў шэйх, і сказаў: гэтыя пяць хвілін шэйха каштуюць больш за ўсе твае кнігі. КЛЯТЫ КРУГ — Нарастае абурэнне ў грамадстве і працэдурай жаночага абразання — стрыжкі клітара і зашывання похвы, вы апісвалі гэтую практыку ў рэпартажы «Жаночае пекла». Статыстыка паказвае, што больш за 95% егіпецкіх жанчын падвяргаюцца гвалту. На вуліцах гэтага ўвогуле не відаць, бо гэта іншая культура — зачыненая дома. Штодня егіпцяне гасцінныя і добрыя, але не адкрытыя. На працягу стагоддзяў гэта была культура ўнутры: яны паказваюць нешта іншае дома, нешта іншае для сваёй сям'і, сяброў і замежнікаў. Вы бачылі дзе-небудзь на вуліцы жанчыну з цыгарэтай? Не? Дакладна. Паліць можна толькі дома або на балконе. Я жыву ў квартале сярэдняга класа і сутыкаюся з гэтым кожны дзень. Тое, што адбываецца дома, — зусім іншая гісторыя. - Гэта значыць? Што адбываецца? Вельмі шмат гвалту ў адносінах да жанчын і дзяцей. Хоць штодня яны здаюцца шчаслівымі. Ідуць дамоўленыя шлюбы і праверкі на цнатлівасць - маці, бабуля ці цётка правяраюць, ці ёсць у дзяўчыны цнатлівая плеўка. Усё адбываецца за аканіцамі, у мануарах. Вы бачылі, як будуюцца кватэры. У пярэдняй частцы вялікая гасціная, далей па калідоры, і ў канцы спальні: усе цёмныя, з вокнамі, якія выходзяць унутр будынка, у манастыр. Там бялізну вешаюць, а смецце выкідваюць. У гэтых мануарыях можна пачуць увесь Егіпет: Каран, вяселле, песні, смех, але і страшныя п'яныя сваркі, пабоі, лаянкі, крыкі. Звонку не вядома, хто крычыць, хто вар'ят ці п'яны, хто б'е жонку. Раніцай усе ідуць у ліфт і там усе «салям» (Salam alejkum - адно з арабскіх прывітанняў - заўвага рэдакцыі). Акрамя таго, сэкс па-за шлюбам з'яўляецца агульным. — Пра гэта гавораць? З цяжкасцю, але я здабываю гэтую інфармацыю ў сваіх сяброў. Прэзерватывы можна набыць у любой аптэцы. У мяне была сяброўка, яна заўсёды насіла чорны нікаб і трымала дзве аптэкі, дзе было шмат прэзерватываў, але, вядома, толькі для маіх мужа і жонкі. Іслам не забараняе прэзерватывы. Хаця і дарагія, усе кантрацэптывы даступныя, акрамя ранніх абортаў. — Яны ўсім карыстаюцца? Усе. Але ёсць праблема з захаваннем некранутасці. Бо ў добрай жонкі павінна быць цнатлівая плеўка. Багацейшыя жанчыны катаюцца у Еўропу і паставіць новы. Усё часцей чую, што такія офісы ствараюцца і ў Егіпце. Таму анальны акт агульнапрыняты, асабліва сярод моладзі. Мая жонка ёсць праблема з купляй тампонаў, там толькі пракладкі. Сяброўка патлумачыла мне, што жанчыны баяцца, што тампон пракалоць абалонкі. Урфі (часовы шлюб) шлюб папулярны сярод падлеткаў. Яны хочуць сэксу, а вы можаце толькі выйсці замуж. Так яны запісваюць дамову, якая не мае юрыдычнай каштоўнасці. Але ўсё роўна хочуць запісаць, бо калі «малады» сінее, а дзяўчына застаецца толькі з паперкай і без плёнкі, у яе ёсць даведка, што яна не адпускала, а мела жаніха. Егіпцянам за гэта вельмі сорамна. Калісьці гэта можна было схаваць, але ў сучасную глабалізаваную эпоху Інтэрнэту нічога нельга прыкрыць. — Ім сорамна, але яны што-небудзь з гэтым робяць? Яны не могуць. Яны не могуць выйсці з замкнёнага кола традыцыяналізму, у якім жывуць пакаленні. Вось гэта працуе, двудушнасць нармальная. Калісьці ў маёй кватэры на апошнім паверсе жыла разведзеная Дзіна, уся ў чорным нікабе. Выгадавала дваіх дзяцей. Часта, калі яна спускалася з 16-га паверха, я далучаўся на восьмым. Затым яна выявіла нікаб, і мы паразмаўлялі. Яна вывучала філасофію ў Бостане, выдатна ведала англійскую мову. Яна спытала мяне, ці чытаў я ўжо тэкст Платона ці Канта. Ліфт ішоў даволі павольна, мы паспелі абмяняцца дзясяткам прапаноў. Калі мы пайшлі, яна надзела нікаб і больш мяне не пазнала. Тут увесь час надзяваюць маскі пабожнасці. Шмат чаго схавана ад няверуючых або незнаёмцаў. Бо ўсё новае няпэўнае. Гэта звязана з традыцыяналізмам - прыхільнасцю да кансерватыўных каштоўнасцяў, заснаваных на рэлігіі. І пакуль іслам існуе ў такім варыянце, то бок у арабскай інтэрпрэтацыі, нічога не зменіцца. — Адсталасць з-за рэлігіі? Так, і гэта гучыць брутальна. Я асцярожна, каб не сказаць гэтага тут. Але гаворка ідзе не пра сам іслам, а пра традыцыяналістычную інтэрпрэтацыю ісламу, якая дзейнічае ва ўсім ісламскім свеце і асацыюецца з арабамі. Гэты рэлігійны традыцыяналізм з'яўляецца ключом, які зачыняе дзверы адкрытасці для мадэрнізацыі, навізны, інтэлектуальнага развіцця і навучання. Гэта дасучасны, традыцыяналістычны свет. Шэйхі па тэлебачанні кажуць тое ж самае, што казалі іх продкі 200 ці 500 гадоў таму. Егіпцяне аглушаюць сябе, гуляючы ўсюды Каран. Малітва ён усюды: у таксі, крамах, на вуліцах. Акрамя таго, што іслам з'яўляецца самай кансерватыўнай рэлігіяй у свеце, гэта рэлігія, якая найбольш хутка развіваецца. Калі мы прыехалі 7 гадоў таму, у Егіпце было 80 мільёнаў чалавек, цяпер амаль 90. Вар'яцтва. — Гэта тая краіна, у якой вы хочаце жыць? Я люблю Егіпет, я люблю яго. Гэта любоў да лепшага і да горшага. Я не ўяўляю свайго жыцця без гэтай краіны. Да таго ж усё вельмі танна. У нас кватэра плошчай 160 квадратных метраў і мы плацім 120 злотых у месяц за ўтрыманне ўсёй кватэры — тут арэнды няма. І мы прывыклі. Гэты горад захапляе і жыццё захапляе. А якая смачная ежа! Усе гародніна і садавіна сапраўдныя, а мы вегетарыянцы. Калі я прыязджаю ў Варшаву, я вар’яцею. Паўсюль чую азан (малітву — заўвага рэд.), гукі егіпецкай вуліцы, гандляроў, прадаўцоў, аўтобусаў. Я не магу жыць без гэтага. крыніца: pdf.edu.pl, Катажына Зайоц Popieraliśmy przez lata krwawych dyktatorów dla ropy i świętego spokoju. To była krótkowzroczna polityka. Teraz mamy brodate demony, ziejące nienawiścią na niespotykaną wręcz - od czasów inkwizycji - skalę, i setki tysięcy imigrantów - mówi Piotr Ibrahim Kalwas, Polak i muzułmanin, pisarz i dziennikarz, który siedem lat temu przeprowadził się z rodziną do Egiptu. Nowej ojczyźnie poświęcił zbiór reportaży "Egipt: Haram Halal". Wyłania się z nich obraz kraju istniejącego w nieustannym napięciu między "halal", czyli tym, co zgodne z religią, a "haram" - tym, co zabronione. Kiedy spotkaliśmy się po raz pierwszy siedem lat temu, właśnie sprzedawałeś mieszkanie, by zrealizować swój wielki plan życiowego przewrotu: przeprowadzki wraz z całą rodziną do Egiptu. Pamiętam, jak mnie to zaintrygowało, pomyślałam, że to nie jest typowy kierunek emigracji... - Zdziwiłabyś się, jak wielu Polaków osiedla się w Egipcie. Oczywiście większość z nich kupuje mieszkanie w Hurgadzie czy Dahabie i dojeżdża tam regularnie, traktując je jak „daczę”, tyle że osiągalną czarterem. Ale są też ludzie, zwłaszcza starsi, którzy mieszkają w Egipcie na stałe, wygrzewają się. Nawet za średnią polską emeryturę dobrze się tam żyje. A mieszkania są śmiesznie tanie - około 1000 złotych za metr. Ty nie wyjechałeś jednak „grzać kości”. Wybrałeś nie turystyczny Dahab, ale Aleksandrię, miasto prowincjonalne, chociaż ze wspaniałą wielokulturową przeszłością. Jaki był powód? Bo przeszedłeś na islam? Bo chciałeś zacząć nowe życie? Bo Polska cię wkurzyła? - Trochę mnie Polska wkurzyła i nadal mnie wkurza pod wieloma względami. Z książki wynika, że Egipt też cię wkurza. - Tak, ja będę wszędzie narzekał. (śmiech) Muzułmanin, ale „prawdziwy Polak”? - Czy ja wiem... Choćby sytuacja sprzed chwili. Siedzimy sobie w tej kulturalnej warszawskiej kawiarnioksięgarni, a obok przy stoliku dwie młode dziewczyny klną jak szewc i nawet się nie opierdzielają, że dziecko słucha! To mnie wkurza! Jednym z powodów wyjazdu było właśnie to, że przeszkadzało mi polskie chamstwo codzienne. I to podtrzymuję. W Egipcie nie ma chamstwa? - Tak, chciałbym to podkreślić - w Egipcie na co dzień spotyka się znacznie mniej chamstwa. Są ludzie prymitywni czy prości, bywa brudno, krzywo, wyłączają prąd albo wodę, hałas jest straszny - 70 proc. Egipcjan ma uszkodzony słuch, ale nie ma tam takiego chamstwa. Są inne okropne rzeczy, które opisałem. Natomiast przeciętny Egipcjanin jest niezwykle miłym (choć bynajmniej nie otwartym, bo chowa swój świat przed cudzoziemcem) człowiekiem. Na ulicy, na której mieszkamy, jesteśmy absolutnie bezpieczni, inni też. Paradoksalnie to się bierze stąd, że wszyscy o wszystkich wszystko wiedzą. Typowe Południe. Są dwie strony tej wspólnotowości czy plemienności: obserwują cię, nie pozwalają przekraczać ustalonych granic, ale jednocześnie, jeśli dzieje ci się coś złego, jesteś chroniony. Nie ma tam indywidualizmu, ale nie ma też samotności. Dla nas, Europejczyków - co opisuję w książce - jest to trochę męczące, bo my musimy być czasem sami. Moja rodzina na pewno. Bo samotność to książki, muzyka, myślenie. To cisza. Natomiast tam ludzie tego nie potrzebują. Są razem cały czas, pomagają sobie. Jest okropna bieda, ale nikt nie chodzi głodny, nawet ten najuboższy. Nikt nie umiera z głodu na ulicy, jak to widziałem w Indiach. A inne powody wyjazdu? Wybór islamu jako „swojej” religii? - Islam też był powodem, ale w tym wypadku...Może nie tyle się zawiodłem, co zobaczyłem, jak wygląda prawdziwe oblicze tradycjonalizmu islamskiego w wydaniu arabskim. I tutaj stałem się bardzo, bardzo krytyczny. Choć wciąż znajduję tam wiele fajnych rzeczy, ale jednak trudno jest żyć rodzinie muzułmańskich indywidualistów, bo za taką się mamy, w islamie arabskim. To dlaczego Egipt i Aleksandria? - Dlatego że było tam bezpiecznie - któż by przewidział, że wybuchnie rewolucja? Także dlatego, że to kraj z drugim językiem angielskim, nie francuskim, jak Maroko czy Tunezja, a my nie znamy francuskiego za dobrze. Dlatego że łatwość dojazdu, niezliczone tanie czartery. I tanie życie - za niewielkie pieniądze kupiliśmy ogromne mieszkanie. Do tego bardzo dobra szkoła anglojęzyczna dla dziecka, którą mieliśmy już poleconą, też dużo tańsza niż podobne placówki w Polsce. Koszty życia czterokrotnie niższe niż w Polsce i przyjemny klimat oczywiście. To wszystko złożyło się na decyzję o wyjeździe. Nie żałujemy. Egipt stał się źródłem mojej pracy, moją inspiracją. I teraz bez tego Egiptu nie mogę żyć. Nie jest to jednak proste uczucie miłości, jak już powiedzieliśmy. Tak jak w tytule: „Egipt: Haram Halal”, który rozpięty jest między dwoma ekstremami - tym, co dozwolone: halal, i niedozwolone: haram. Cała ta książka jest pełna pasji, ciągle powtarzasz, że jednocześnie kochasz ten kraj i go nienawidzisz, nie możesz bez niego żyć i nieustannie cię on frustruje. To jak to jest? - Frustruje mnie, jak tam jestem, ale kiedy wyjadę, natychmiast zaczynam tęsknić. A za Polską tęsknisz, będąc tam? - Nie. Bardzo dobrze się czuję, kiedy tu przyjeżdżam, jak teraz, na krótko. Wtedy jest super. Może więcej oglądam tam starych polskich filmów, które są moją namiętnością od zawsze, a także stare kroniki z czasów PRL-u. Zapewne wyjedziemy z Egiptu za kilka lat, bo chcemy, żeby nasz syn Hasan, w tej chwili 12-letni, studiował w Europie. W Egipcie musielibyśmy płacić za studia jako cudzoziemcy, a poziom uczelni jest tam niski. Ale nawet wtedy będziemy się starali zachować mieszkanie w Egipcie, żeby tam wracać. Ja, podobnie jak moja żona, lubię takie krążenie: tu mieć mieszkanie, tam kącik, jeszcze gdzie indziej rodzinę do odwiedzania, i przemieszczać się pomiędzy tymi punktami. Jeżeli będę miał trzy ojczyzny, czyli Egipt, Polskę i trzeci kraj, który mamy już na oku, to będzie dla mnie całkiem OK. Syn mówi w trzech językach i jeszcze uczy się czwartego. Jest otwarty na religie, kuchnie, cywilizacje, i to jest świetne! Tego właśnie szukałeś, opuszczając Polskę? - Tak. Ja tak zawsze żyłem. Kosmopolitycznie. Uwielbiam to. Ale otoczenie, w którym żyjesz teraz i które opisujesz w książce, nie jest specjalnie kosmopolityczne i otwarte. Śmiem twierdzić, że wręcz przeciwnie. Równie dobrze można było zostać tutaj i tu szukać tego kosmopolityzmu. - To prawda, że Egipt, islam arabski w ogóle, to świat zamknięty. Ale dla mnie to źródło nieustającej inspiracji, kopalnia tematów do artykułów, do książek. Gdybyśmy mieszkali w jakimś kraju europejskim, nie byłoby specjalnie o czym pisać. A w Egipcie cały czas coś zaskakującego się dzieje. Siedem lat tam mieszkam i nadal go nie znam. Niektóre rzeczy są już dla mnie oczywiste, ale zakładam, że pod wieloma względami mogę się mylić. Mimo że nam, Polakom, ten Egipt turystyczny wydaje się tak bliski, to jednak prawdziwy Egipt dla wszystkich ludzi zainteresowanych głębiej innymi kulturami jest wciąż ziemią nieznaną. Mówisz, że po przyjeździe rozczarowałeś się tamtejszą wersją islamu. Czym konkretnie? - Tym, że islam arabski absolutnie nie jest moim islamem. O tym musiałem się przekonać tam. Jesteś więc odszczepieńcem? - Niejedynym. Tych odszczepieńców trochę jest, opisuję niektórych w książce. To Egipcjanie niepogodzeni ze swoim krajem, jak np. przywoływany przeze mnie profesor A. Żyjąc w Egipcie, wykształciłem w sobie czynnik obronny wobec tego tradycjonalizmu arabskiego. Schowałem się do środka ze swoim islamem i jest to teraz dla mnie bardzo, bardzo indywidualna, prywatna przestrzeń religii. Nie mogę należeć do kolektywnego plemienia, w tym wypadku wspólnoty muzułmańskiej. Jest wielu Polaków, którzy przenieśli się do krajów arabskich i zapuścili brody, są też Polki w nikabach, dla których europejska kultura już nie istnieje - odcięli się. Dla mnie to niemożliwe. Ja jestem wychowany na polskich książkach, polskich filmach, na europejskiej kulturze i mój islam musi być czymś innym niż ten w wydaniu kolektywnym, arabskim. To kim tam jesteś? Obcy czy swój? - Zawsze jestem swój (śmiech). W tym znaczeniu, że nawet jak mieszkałem w Polsce, miałem swoją malutką grupkę znajomych - 4, 5 osób, i zawsze lubiłem żyć w samotności. Podobnie moja żona. Nie jestem tam obcy, ale traktują mnie trochę jak dziwaka. Generalnie cudzoziemcy są inaczej traktowani. Wam wolno posprzątać śmieci rozkładające się tygodniami na chodniku przed apartamentowcem i wydające okropny odór, a dla Egipcjanina to wykluczone. Nie pozwoli sobie na to, choćby mdlał od smrodu, tak? - Właśnie. Krytykuję tę kulturę, ale szanuję ją. W takim sensie, że nie narzucam się tym ludziom z moim punktem widzenia. Jedynie w prywatnych rozmowach i kontaktach. Nie mówię im: jesteście głupi, nie dorośliście do cywilizacji. Także z powodów bezpieczeństwa - nie chcę się nikomu bezpośrednio narażać. Żyjemy tam z żoną bardzo prywatnym życiem. Mamy małe grono znajomych, Hasan ma swoich kolegów ze szkoły, ale tak samo żyliśmy w Polsce. W swojej bańce. I tak jest dobrze. Czytając twoje reportaże, odnoszę wrażenie, że wcielasz się w rolę prowokatora, zmuszasz ludzi do konfrontacji z rzeczami, o których nie chcą mówić. Doprowadzasz ich czasem wręcz do płaczu! - No tak, bo to są ludzie tak przyzwyczajeni - nie tylko w Egipcie, w ogóle ludzie Orientu - do zatajania, ukrywania swoich poglądów, swojego życia przed cudzoziemcami, że aby coś z nich wyciągnąć, trzeba ich trochę forsować, prowokować. Czasami nawet poddać mocnej krytyce. Zdenerwować. Oczywiście zawsze wiem, kogo mogę tak potraktować. W Egipcie często co innego mówi się cudzoziemcom, a co innego zachowuje się dla swojej rodziny czy wspólnoty. Jest to rodzaj zakłamania, hipokryzji, ale to trwa od wieków. To krycie się przed tymi „innymi” ze swoimi zwyczajami, które cudzoziemcy mogą odbierać jako wady czy objawy barbarzyństwa. Jak obrzezanie kobiet. Poświęciłeś temu tematowi jeden z najbardziej poruszających tekstów w swojej książce. Obrzezanie oficjalnie jest w Egipcie zakazane, a tymczasem ponad 90 procent kobiet jest tam obrzezanych, często w strasznych warunkach. Cierpią męki psychiczne i fizyczne. Matki robią to córkom. Także w rodzinach postępowych, niespecjalnie religijnych. - Taka jest straszliwa siła tradycjonalizmu. Jeszcze paręnaście lat temu to wszystko było do ukrycia. Kto o tym mówił w Europie? Nawet dziś 90 procent ludzi, z którymi o tym chciałem rozmawiać, odmówiło mi. Kobiety i mężczyźni. Ci, co mówią, to są zupełne wyjątki, większość w ogóle nie chciała o tym słyszeć. Najbardziej wstrząsające jest ostatnie zdanie, kiedy twoja rozmówczyni mówi: „Pomóżcie nam ”. Pomyślałam, że gdybym mieszkała w Egipcie, tobym wtedy chyba wyjechała, nie dałabym rady unieść tego cierpienia wokół. - Nie dotyczyłoby cię to zupełnie. W innych kulturach też jest pełno okropieństw, np. ludzie są zafascynowani Indiami, a tam się przecież dzieją rzeczy straszne. To porusza, jeśli się ma empatię, ale nie dotyczy jednak bezpośrednio naszego życia. Nie tak, żeby wyjechać. Zresztą jest tam jeszcze sporo takich trudnych tematów. Niedawno robiłem rozmowę z dwiema Egipcjankami na temat tzw. testów dziewiczych. Bo tam bardzo ważna jest czystość przedmałżeńska. Myślałem, że zwariuję od tego, to było potworne! Nikt nie chciał o tym rozmawiać, tylko te dwie kobiety, nazwijmy je - feministki egipskie, moje znajome, które miały wręcz potrzebę, żeby to z siebie wyrzucić. Poza tym nikt! I cały czas ludziom wydaje się, że to ukryją. A przecież w czasach internetu, telewizji satelitarnej to jest już nie do ukrycia. Kilkanaście lat temu wiedzieli o tym tylko specjaliści. Teraz mówi się o tym na świecie, więc oni się muszą do tego ustosunkować, co jest problemem. Narastanie fundamentalizmu, dżihadyzmu i terroryzmu islamskiego wiąże się również z tym. To rodzaj oporu przed konfrontacją z wypaczeniami własnej tradycji? - Tak, bo świat zaczyna o tym wszystkim wiedzieć, również niektórzy współobywatele zaczynają protestować. Chcą wolności, demokracji. Nie wiedzą jeszcze jakiej, ale chcą. I ten tradycjonalizm, który tam panuje i jest podstawą wszystkiego, zaczyna się sypać. A jeżeli się sypnie, to co ma wypełnić tę pustkę? Świat Zachodu, przynajmniej od renesansu, cały czas się zmienia, jest płynny, a tam wszystko jest stałe. Tak żył ojciec, tak żył dziad, tak wszyscy żeśmy żyli. Niektórzy zaczynają chcieć żyć inaczej, ale jak? Co ma teraz zastąpić nasze codzienne rytuały? Jak to zmienić? Pojawia się lęk. Świat islamu jest rozdarty. Na przykład wielbi popkulturę amerykańską, a jednocześnie gardzi Ameryką, nienawidzi jej... - Kolejki pod ambasadą amerykańską są ogromne, wszędzie widać amerykański sprzęt, słychać muzykę amerykańską, widać amerykańskie ubrania. A z drugiej strony 80 procent ludzi - młodych, starych, każdych - nienawidzi Ameryki. Same sprzeczności! Przecież ponad 80 procent Egipcjan chce w różnej formie wprowadzenia szariatu! Ale ci sami ludzie obalili najpierw jednego dyktatora, a potem znieśli dyktaturę fundamentalistów. Co prawda stawiając na armię, ale była to w tym momencie jedyna siła, która mogła zablokować marsz po władzę Bractwa Muzułmańskiego. Nie do pojęcia! To są takie sprzeczności, które dla mnie czynią ten świat fascynującym. W jednym z reportaży „przebierasz się” za zwykłego turystę i prowadzisz z napotkanym ortodoksyjnym kaznodzieją salafickim dyskusję. Prowokujesz go do opowieści, co jest słuszne, a co nie. Pada tam zdanie, że wizja przyszłości, którą oni reprezentują, już niedługo może być wizją, która będzie dotyczyć nas wszystkich. Rzeczywiście tak myślisz? - To się już staje. Społeczność muzułmańska na Zachodzie rośnie, to nie ulega wątpliwości. W związku z tym rozszerzają się tam środowiska radykalne i w wielu zachodnich krajach są już zauważalną siłą. Nasze dzieci czy wnuki mogą stanąć wobec problemu, że nie będziemy mieli do czynienia z muzułmanami jako zwykłymi obywatelami, ale z ludźmi, którzy będą chcieli wprowadzać swoje porządki, obyczaje. W Anglii mamy już przecież początki sądów szariackich. Dlatego trzeba tę kulturę poznawać, żeby tych ludzi integrować, asymilować, uczyć ich naszych wartości. Nie znaczy to, że muszą tracić swoją tożsamość, ale będąc w Europie, muszą żyć tak, jak wymagają tego podstawy równości, wolności, braterstwa. Ważne, żebyśmy się wzajemnie integrowali - my i oni, bo inaczej będzie coraz więcej gett, coraz więcej wykluczonych. Wspomniałeś o egipskich feministkach. W twoich reportażach pojawiają się właśnie osoby, które wyłamują się z tego tradycjonalistycznego społeczeństwa, buntownicy. Jak młodzi ateiści, którzy myślą o emigracji, jak muzycy deathmetalowi, jak Jasmin - aktywistka walcząca z okrucieństwem rytualnego uboju - czy profesor A., który „od dziecka” był niepogodzony z Egiptem. - Egipt zawsze miał silną grupę intelektualistów, doskonałych pisarzy, filmowców, twórców teatru. W skali tego kraju to co prawda mała grupa, bo to ogromny naród, w tej chwili ok. 90 milionów ludzi, ale działaczy prowolnościowych jest całkiem sporo. Są też maoiści, socjaldemokraci, komuniści - pełen przegląd. Jest to jednak nieporównywalne w skali do krajów europejskich. To jest jakaś nisza nisz. Czy ta nisza się poszerzyła choć trochę po rewolucji arabskiej? - Nie może się zbytnio poszerzać, jeżeli chodzi o swobodę działalności politycznej, bo to ciągle państwo wojskowo-policyjne. Ale bardzo się poszerza np. artystycznie. Jest ogromny wykwit fundacji, teatrów, grup twórczych. Rozwój sztuki jest niebywały po rewolucji, a to jest przecież przejaw ludzkiej niezależności, wewnętrznej wolności. W książce zwracasz uwagę na bardzo silną kastowość tego społeczeństwa - To jeden z objawów tradycjonalizmu społecznego. Tam każdy od razu każdego rozpoznaje, każdy jest gdzieś przypisany. Trochę podobnie było w przedwojennej Polsce - do pewnych knajp nie mógł wejść robotnik, nawet jak się przebrał w garnitur. Do naszego dozorcy w Aleksandrii powinienem się zwracać „ya usta”, czyli coś jak: „człowiecze prosty”, co nie przechodzi mi przez usta. Sąsiedzi mnie oczywiście napominają. Ta kastowość to kolejna rzecz, która wstrzymuje rozwój tego i innych społeczeństw arabskich, opóźnia wejście w demokrację. Podobnie brzmi cytat z Nadżiba Mahfuza, egipskiego pisarza noblisty, który przytaczasz na początku książki, że trzeba przebudować całe społeczeństwo egipskie, żeby demokracja tam była możliwa - Tak. Ale jak to zrobić i kto to ma zrobić - nikt do końca nie wie. Jako tako udało się to w Turcji i teraz po rewolucji islamskiej - w Tunezji. Z punktu widzenia europejskiego Turcja nie jest może jakąś wielką demokracją, ale z punktu widzenia krajów islamskich - jest! Mówisz, że w Tunezji tzw. rewolucja arabska się udała. Czy rzeczywiście? Czy ostatnie tragiczne wydarzenia w tym kraju nie wskazują na coś innego? - Mimo dwóch krwawych zamachów na turystów rewolucja tunezyjska powiodła się lepiej niż egipska, i to m.in. z tego powodu, że Tunezja jest i była krajem o wiele bardziej zorientowanym na Zachód, przede wszystkim na Francję, swojego byłego okupanta. To smutny paradoks: im więcej wpływów kolonialnych w krajach arabskich, tym bardziej społeczeństwo otwarte i większe szanse przynajmniej na podstawy demokracji. Tunezja, tak jak i Turcja przeszły wieloletnie procesy sekularyzacyjne. Te procesy, mimo iż niekiedy dramatyczne i brutalne, otworzyły społeczeństwa obu tych krajów na zachodnią, racjonalną myśl o wiele bardziej niż społeczeństwa innych krajów arabskich, gdzie wpływy zachodnie były słabsze. Ostatnie tragiczne wydarzenia w Tunezji tylko to podkreślają: fundamentaliści i konserwatyści islamscy całego świata arabskiego są przerażeni wizją potencjalnej wolności Tunezji i wprowadzenia tam demokratycznych rządów na wzór znienawidzonego Zachodu. To byłby koszmar dla fundamentalistów oraz początek końca religijnie i obyczajowo opresyjnego społeczeństwa arabskiego, rozciągającego się od Mauretanii po Iran. Podobny mechanizm myślenia widać u rosyjskich polityków despotów obserwujących, jak „ich świat” - Ukraina, Gruzja, kraje bałtyckie - wymyka się im pod kontroli, podążając w kierunku wolności i demokracji. Tunezja, pomimo zamachów, ma ciągle największe szanse bycia pierwszym krajem arabskim, który wyrwie się spod jarzma zabójczego, toksycznego konserwatyzmu islamskiego. I zapewne, właśnie dlatego, jeszcze niejeden raz islamiści tam uderzą. To jest wściekłe wycie ranionego nowoczesnością tradycjonalizmu, który widzi, jak „jego świat” ginie na jego oczach... Co ten ostatni zamach przyniesie Tunezji - jak uważasz? Zatrzyma demokratyzację czy wręcz przeciwnie? W końcu załamanie się turystyki, spowodowane lękiem przed zamachami, uderzy w gospodarkę tego kraju, odbije się na zwykłych ludziach... - Trudno prorokować o przyszłości Tunezji, tak jak trudno prorokować o przyszłości całego świata arabskiego - to kwadratura koła, ale myślę, że nic już nie zatrzyma demokratyzacji tego świata. Arabowie posmakowali wolności. Proces ten jednak będzie długi i bardzo bolesny. Ten świat czeka na swoje oświecenie i na swoją reformację. Wiemy, jak długo te epoki trwały w Europie i jak długo czekać trzeba było na ich owoce, których teraz używamy. Ale jednak współczesne czasy są dynamiczne, świat jest stechnicyzowaną „globalną wioską”, więc - być może - proces „detradycjonalizacji” i oświecenia świata arabskiego będzie trwał krócej niż w świecie zachodnim. Tunezyjski i cały arabski sektor turystyczny bardzo ucierpi na terroryzmie, nie pierwszy raz zresztą, a w konsekwencji spadać będzie i tak niski poziom życia w Egipcie czy Tunezji. To się przeniesie na nastroje społeczne, sfrustruje i tak biedne społeczeństwa, zwróci ich niechęć w kierunku własnych rządów, niektórych - głównie młodych - popchnie w ręce radykałów, a przecież o to właśnie terrorystom islamskim chodzi. Jak uważasz, dlaczego właśnie teraz doszło do tego zamachu? - Zachód popełniał w świecie islamskim całą gamę strasznych błędów od dekad, jeśli nie dłużej, i to się teraz mści. Popieraliśmy przez lata krwawych dyktatorów dla ropy i świętego spokoju. To była krótkowzroczna polityka. Teraz mamy brodate demony, ziejące nienawiścią na niespotykaną wręcz - od czasów inkwizycji - skalę, i setki tysięcy imigrantów, których już niedługo będziemy musieli przyjąć. Jeżeli Europa nie rozwiąże sensownie problemu imigracji, to będziemy mieli problem, bardzo duży problem. Miasta naszych dzieci i wnuków będą miastami euroislamskimi. Mówię to z pełną odpowiedzialnością, chociaż zdaję sobie sprawę z „niepoprawności politycznej” moich słów. Tym bardziej uczmy się tego świata, jego obyczajowości, języków, kulturowych grypsów, a przede wszystkim religii. Poznajmy ten świat sensownie, merytorycznie i głęboko, bez nerwowych uprzedzeń i stereotypów, ale też bez fascynacji i zauroczenia, na chłodno. To nam może się bardzo przydać, a na pewno przyda się naszym dzieciom. Piotr Ibrahim Kalwas (ur. 1963) - pisarz, dziennikarz, autor reportaży i książek, m.in. „Salam”, „Czas”, „Międzyrzecz”. W przeszłości znany również m.in. jako wokalista punkowej kapeli i scenarzysta popularnego serialu telewizyjnego. W 2000 roku przeszedł na islam, a w 2008 wyjechał na stałe do Egiptu. Mieszka w Aleksandrii z żoną i 12-letnim synem. Anna Sańczuk. Z wykształcenia historyczka sztuki, z zawodu dziennikarka, czasem zajmuje się również PR-em kultury. Współautorka książki „Warszawa. W poszukiwaniu centrum”. Razem z Maciejem Ulewiczem prowadzi program „KULTURA DO KWADRATU” na antenie Polsat News 2. Projektuje i szyje biżuterię pod marką SANKA. Mieszka w Warszawie na Starej Ochocie. www.weekend.gazeta.pl

Wszystko o wycieczkach z Hurghady. Odległości między miastami w Egipcie. Ceny, zabytki Egiptu, trasy przejazdu, mapy miast w Egipcie. Filmy, zdjęcia. Туры з Хургады Хургада з'яўляецца ідэальным месцам у Егіпце, каб адправіцца хаця б у адно больш працяглае арганізаванае падарожжа падчас штотыднёвага або двухтыднёвага адпачынку. Пераязджаючы з Хургады, мы можам наведаць Каір , Луксор , Александрыю , Суэц або Асуан . Мы настойліва рэкамендуем паездкі ў Каір і Луксор. Рэкамендуем арганізаваныя туры. Не таму, што падарожнічаць па Егіпце небяспечна (таму што гэта не так), а таму, што гэта проста прасцей, зручней і, увогуле, танней. У Хургадзе на кожным кроку можна знайсці турыстычныя агенцтвы, якія прапануюць нам паездкі ў пэўнае месца. Таксама падчас знаходжання на пляжы гатэля спецыяльныя «прадаўцы турыстычных прапаноў» заўсёды прапануюць нам паездкі ў бліжэйшыя раёны Хургады: на Сафары , на востраў Гіфтун або ў дэльфінарый . Прадаўцам можна давяраць, але ў абмежаванай ступені. Праўда, усе яны маюць дазвол на продаж і дзейнасць са згоды ўладальнікаў гатэляў, але заўсёды ёсць рызыка заключэння грамадзянска-прававых дагавораў з людзьмі, якіх мы бачым упершыню і якія павінны несці адказнасць за наша здароўе і здароўе. жыцця. Мы паўторым яшчэ раз; Мы рэкамендуем паездкі, арганізаваныя з турыстычнымі агенцтвамі, пажадана тымі, дзе гід/ўладальнік валодае польскай мовай. Рэкамендуем офіс www.hurghadawycieczki.pl Егіпет складаецца з чатырох асноўных рэгіёнаў. Дэльта Ніла - гэта вобласць, якая распасціраецца на поўнач, недалёка ад Каіра, дзе Ніл падзяляецца на дзве меншыя часткі, якія працягваюцца ад Александрыі да Порт-Саіда. На ўзбярэжжы вады Ніла ўпадаюць у Міжземнае мора. Уздоўж берагавой лініі ёсць пасёлкі і гарады, у тым ліку Эль-Альмейн, а таксама музеі Марса Матрух і Салум. На ўсходзе Александрыі знаходзіцца знакамітая Разета, у якой быў знойдзены Разетскі камень — вельмі важны артэфакт, які аказаўся ключом да расшыфроўкі старажытнага іерагліфічнага пісьма. Далей на ўзбярэжжы знаходзяцца гарады Даміета і Порт-Саід. Даліна Ніла цягнецца ад узбярэжжа Міжземнага мора да мяжы з Суданам на поўдні. Гарады ўздоўж яе берагоў - гэта месцы, дзе можна знайсці самыя важныя і каштоўныя рэліквіі старажытнай цывілізацыі. Менавіта тут знаходзяцца піраміды Гізы і Сфінкс , цудоўны Луксорскі храм , Даліна цароў і многае іншае. Пустыня Сахара, другая па велічыні пустыня ў свеце, разам з аазісамі, утварае тэрыторыю з невялікім насельніцтвам, але хавае шмат каштоўных месцаў культу або помнікаў. Па той бок Ніла ёсць Рыўера Чырвонага мора наведала турыстамі з усяго свету з такімі гарадамі, як Хургада, Марса-Алам або Сафага . Самыя раннія сляды цывілізацыі на тэрыторыі сучаснага Егіпта датуюцца дагістарычным перыядам, але некаторыя гарады, якія захаваліся да нашых дзён, маюць свае карані ў 8000 годзе да нашай эры. У той час, калі пачала фармавацца пустыня Сахара, а жыхары пачалі перасяляцца бліжэй да ўрадлівых раёнаў даліны Ніла, яны заклалі асновы сацыяльных структур. Гэтая старажытная цывілізацыя ўзнікла і развілася практычна дзякуючы рацэ Ніл у перыяд, вядомы як дафараонаў. Дынастычны перыяд, які носіць гэтую назву, пачаўся каля 3000 года да нашай эры з-за дынастый, якія кіравалі краінай. Менес лічыцца першым фараонам, які павінен быў аб'яднаць падзелены Егіпет. Першая назва краіны азначала «дзве зямлі». Агульная колькасць кіраўнікоў дынастый складала 30. Яны кіравалі краінай больш за 3 тысячагоддзі, пакуль да 30 г. да н.э. Многія фараоны хацелі пакінуць свой след у гісторыі, будуючы палацы, храмы і грабніцы. Менавіта ў гэты перыяд было пабудавана большасць дзіўных збудаванняў, якія захаваліся да нашых дзён, такіх як піраміды Гізы і Сфінкс, а таксама Луксорскі палац. Егіпецкі стан свядомасці Заплюшчыўшы вочы, я магу лёгка ўспомніць свой першы егіпецкі ўзыход. Цёплы пясок лашчыў ногі, лагодны ветрык з мора, які пяшчотна лашчыў твар, як прывітанне. Кожны прамень сонца залівае яшчэ адзін фрагмент егіпецкай зямлі. Мне пашанцавала, што я магу ўспомніць той момант у любы, нават самы горшы момант. Я заўсёды марыў паехаць у Егіпет. У дзяцінстве, чытаючы апавяданні аб падарожжах, з лямпай пад коўдрай я пазнаваў свет Говарда Картэра — першаадкрывальніка магілы фараона Тутанхамона. Я пазнаў гэты нерэальны і такі далёкі для мяне свет. яго магія, прыгажосць, дзікасць і ўсе яго сакрэты. У думках я ўбачыў сябе, ідучы па пустыні, адкрываючы для сябе ўсё тое, што не пашчасціла адкрыць камусьці іншаму. Вядома, я хацеў быць наступным Говардам Картэрам. Я верыў, што так і будзе. Што ж, жыццё ёсць жыццё, і гэта звязана з тым, што яно спраўджвае ўсе нашы дзіцячыя мары, накладаючы на нас абавязак жыць тут і цяпер. Я не стаў археолагам і даследчыкам, прынамсі, не столькі, колькі легендарным даследчыкам. Калі я ўпершыню ступіў на егіпецкую зямлю, я быў моцна ўзрушаны. Гэта месца маёй мары, якое адкрываецца мне. Я ведаў, што нішто не спыніць голаду да ведаў, дотыку і пачуцця супольнасці. Мы з Егіптам нарэшце сустрэліся асабіста. На той момант я быў ужо дарослым, сталым чалавекам. Разумееце, я павінен быў дарасці да сваёй першай сустрэчы, і сёння я ведаю, чаму. Калі я чую, што адзін з маіх сяброў едзе ў гэтым кірунку, я заўсёды пытаюся, што вы ведаеце пра месца, куды вы збіраецеся? А навошта ты насамрэч туды ідзеш? Адказы моцна адрозніваюцца. Бачыце піраміды. Ляжце на пляжы. Пазнаёмцеся з каралавым рыфам. Вядома, Егіпет - гэта не толькі пляж, рыф і напоі з пальмай. Гэта калыска цывілізацыі і месца, прасякнутае гісторыяй у кожным фрагменте. Тут можна дакрануцца да гэтай гісторыі, адчуць яе, пазнаць яе. Убачыце на ўласныя вочы сілу цывілізацыі, якая захавалася на працягу тысячагоддзяў, якая сведчыць аб тым, што не ўсё ў нашым свеце мінае. Егіпет вечны. Калі вы адпраўляецеся ў сваё першае падарожжа ў гэтую цудоўную краіну, варта азнаёміцца з яе гісторыяй. Падрыхтуйце сябе псіхічна да гэтага падарожжа, адчуйце яго чараўніцтва. Я ведаю, што гэта зробіць вашу першую паездку незабыўнай і абудзіць каханне, якое, як і маё, застанецца часткай вас і назаўсёды звяжа вас з гэтым далёкім месцам. Адна з добрых назваў — кніга Ганны Свідэркаўны «Штодзённае жыццё ў Егіпце грэчаскіх папірусаў» — гэты пункт пакажа вам сувязь Егіпта з культурай Старажытнай Грэцыі. Гэта гісторыя выбітнага знаўцы папірусаў, Егіпта, эпохі грэчаскага Пталамея, эліністычных часоў, а таксама Бібліі і Евангелля. Кніга знаёміць са светам эліністычнага і раннехрысціянскага Міжземнамор’я, якое крыху забытае, але ўсё яшчэ ззяе вечным бляскам. Бо Егіпет і ўвесь старажытны свет былі непарыўна звязаны з Грэцыяй. Вы навучыцеся знаходзіць сляды перапляцення культур, іх суіснавання ў гісторыях, архітэктуры і культуры. Чытачу, які аддае перавагу драматычным паваротам сюжэту і пазіцыі прама з амерыканскіх прыгодніцкіх фільмаў, рэкамендую ўжо легендарную кнігу "Багі, гробы і навукоўцы" цудоўнага CW Ceram. Гэта свайго роду Біблія археолагаў, падарожнікаў і студэнтаў-гісторыкаў. Напісана лёгкай, прыемнай мовай. Як навуковую кнігу, і чытаецца з лёгкасцю прыгодніцкага рамана. Шчыра прызнаюся, што гэта адна з кніг, якая пасеяла ўва мне зерне даследчыка. У якасці кур'ёзу дадам, што ўпершыню ён быў надрукаваны на польскай мове ў 1958 годзе і да сённяшняга дня перавыдаецца з наступнымі выданнямі. Вам не патрэбна лепшая рэклама. Плануючы сваю першую або наступную паездку, варта спланаваць тое, што вы сапраўды хочаце ўбачыць. Пакуль вы яшчэ не прыдумалі проста пасмажыць на пляжы і пакаштаваць мясцовыя напоі, складзіце маршрут. Вы знойдзеце шмат інфармацыі пра факультатыўныя паездкі, кірункі, у якія варта паехаць, каб хоць трохі пазнаёміцца з гісторыяй. Вядома, убачыць усё немагчыма, і месячнай паездкі дакладна мала, але хаця б вы адчуеце гэта месца і, магчыма, закахаецеся ў яго надоўга. Таксама варта памятаць, што Егіпет з'яўляецца выдатнай адпраўной кропкай для месцаў, размешчаных у непасрэднай блізкасці. Аднойчы нехта сказаў, што калі ты пазнаёмішся з адной арабскай краінай, ты пазнаеш іх усіх. Я лічу, што гэта вельмі няправільнае сцвярджэнне. Вядома, пясок, пляж, мора ўсюды падобныя, але кожнае месца мае сваю асобную і прыгожую гісторыю павінна быць вядома. Няма сучаснага свету без Егіпта, няма яго гісторыі. Егіпет меў і аказвае вялікі ўплыў на мастацтва, архітэктуру і культуру многіх народаў. Пра яе вялікую гісторыю мы даведваемся ўжо ў школе, даведваемся аб цывілізацыях па слядах іх дзейнасці і развіцця, якія працягваюцца і сёння. Гэта наша гісторыя, як і гісторыю Егіпта стварылі палякі. Дастаткова згадаць храмы Белід Эль-Валі, якія выратавалі ад затаплення водамі возера Насер. Храм перанеслі палякі. Егіпет - краіна многіх нацый, рэлігій і культур. Тут яны спалучаюць, суіснуюць і акультурваюць прастору гэтай цудоўнай краіны, межы якой немагчыма дакладна акрэсліць, бо межы Егіпта малююцца толькі нашым уяўленнем. Варта памятаць пра гэта, упершыню дакрануўшыся да цёплай егіпецкай глебы. тэкст: Губерт Станіслаў Бісто, Егіпет Эксклюзіў Адлегласці паміж гарадамі Егіпта Каір Аляксей Люкс Асва Хург Шарм Ісмаіл Суэцкі Марс Матр Порт-Саід Міня Каір 139 420 563 329 342 87 81 318 139 154 Аляксей 224 556 701 472 438 169 226 179 222 293 Люкс 676 895 139 186 644 489 503 736 556 241 Асва 906 1128 год 223 319 861 648 649 879 701 407 Хург 529 759 299 513 458 303 245 651 354 378 Шарм 550 705 1036 1386 год 737 268 213 617 352 454 Ісмаіл 140 272 785 1043 487 431 57 348 53 241 Суэцкі 130 364 810 1044 395 342 91 405 108 241 Марс Матр 512 288 1185 год 1415 год 1047 993 560 652 401 472 Порт-Саід 224 357 895 1128 год 569 566 85 174 645 293 Міня 248 472 387 655 608 730 387 388 760 472 Дарожная карта Егіпта mapa drogowa egiptu mapa kolejowe egiptu Чыгуначная карта Егіпта Падарожжа пасля Егіпта На аўтобусах па Егіпце - транспартныя кампаніі Класічныя аўтобусныя лініі курсіруюць з Хургады ў Каір (а таксама іншыя гарады Егіпта). Каб упэўніцца ў часе і месцы адпраўлення, лепш за дзень звязацца з прадстаўнікамі адной з некалькіх кампаній, якія прапануюць паездкі па гэтым маршруце, па названых тэлефонах. Падарожжа па Егіпце бяспечна. Вядома, заўсёды ёсць рызыка, што нешта здарыцца па дарозе, але мы перадаем гэтую інфармацыю не для таго, каб нікога напалохаць, а для таго, каб вы ведалі пра магчымыя праблемы і небяспекі перамяшчэння з аднаго горада ў іншы ў выпадковай кампаніі і якасць дарог там. Запэўніваем, што кожнае паведамленне аб парушэнні спакою або недатыкальнасці турыста (асабліва турыстаў з Еўропы) тут жа дэталёва тлумачыцца мясцовымі ўладамі. Дарога з Хургады ў Каір займае ад 5 да 7 гадзін (у залежнасці ад часу адпраўлення і частаты прыпынкаў па шляху). У аўтобусах (асабліва там, дзе квіткі даражэйшыя) ёсць кандыцыянеры і туалеты. Таксама прадаюцца халодныя напоі і закускі. Кампаніі, якія прапануюць пастаянныя зносіны на маршруце Хургада - Каір, паведамляюць, што паездка для еўрапейца цалкам бяспечная, але ў выпадку ўзнікнення праблем неабходна неадкладна паведаміць кіроўцу аўтобуса, турыстычную паліцыю або бліжэйшы пункт пропуску паліцыі. Транспартныя кампаніі ў Егіпце Кампанія GoBus Сіні аўтобус Аўтобусная кампанія HiJet Час паездкі паміж гарадамі: Каір - Луксор: 9 гадзін Каір - Асуан: 12 гадзін Каір - Александрыя: 3 з паловай гадзіны Каір - Хургада: 6 гадзін Каір - Шарм-эль-Шэйх: 9 гадзін Каір - Марса Матрух: 6 гадзін Хургада - Луксор: 4 гадзіны Хургада - Александрыя: 9 з паловай гадзін Асуан - Абу-Сімбел: 5 гадзін Луксор - Чарга: 5 з паловай гадзін Tak wygladają autokary Go Bus Egypt Tak wygladają autokary Blue Bus Egypt Паромы з Хургады Карта Егіпта Wycieczka do Kairu kair Powiedzieć, że Kair jest miastem pełnym kontrastów to nie powiedzieć nic. Jest to zapierające dech w piersiach połączenie pozostałości starożytnych czasów, które łączy się z nowoczesnością. Można tu zobaczyć historyczne budowle i targowiska w części Starego Kairu, wspaniałe minarety i meczety otomańskie, kościoły chrześcijańskie, luksusowe hotele, współczesne biurowce w nowoczesnej części Kairu, parki porośnięte bujną roślinnością, dzielnice mieszkaniowe oraz zdumiewającą część z Piramidami w Gizie i Sfinksem - w miejscu gdzie miasto spotyka się z pustynią. Do listy miejsc, które trzeba odwiedzić w Kairze należy Muzeum Egiptu z jedyną w swoim rodzaju ekspozycją, a także ulice Khan El-Khali - najstarszy bazar na Bliskim Wschodzie, oraz Operę. Odwiedzając Kair, jedno z najbardziej zaludnionych miast na świecie, z populacją przekraczającą 10 milionów mieszkańców, doświadczymy niezapomnianych wrażeń. Turyści z całego świata czekają na otwarcie Wielkiego Muzeum Egipskiego w Gizie. Na razie, z uwagi na pandemię data otwarcia Grand Egyptian Museum nie jest znana. pifamidy Kair leży w delcie Nilu. Jest to miasto o bardzo ciepłym klimacie, z wysoką wilgotność powietrza. Lipiec i sierpień są najgorętszymi miesiącami w roku. Temperatura sięga 30-40 stopni Celsjusza. W miesiącach zimowych temperatura wynosi 24-30 stopni Celsjusza. Opady deszczu są tutaj rzadkie. Kair podzielony jest na kilka dzielnic. Każda jest inna. Część centralna i nowoczesna Kairu jest administracyjnym sercem miasta i całego Egiptu. Kair leży na północy kraju zajmując część Gizy znajdującą się na zachodnim brzegu rzeki. Ta część miasta jest nowoczesna, z siecią bulwarów przypominających układem takie miasta jak np. Paryż; z błyszczącymi, futurystycznymi budynkami, parkami, restauracjami i hotelami. Obszar ten jest zupełnie inny od pozostałych części miasta. Bulwar El-nil biegnie wzdłuż Nilu po jego wschodniej części. Mostami można przedostać się na wyspę Gezira w rejonie Zamalek. Wieża telewizyjna w Kairze, kształtem przypominająca kwiat lotosu, jest widoczna w zasadzie z każdej części miasta. Ze szczytu rozciąga się wspaniały panoramiczny widok. W środkowej części Kairu warto odwiedzić XIX wieczną Operę, plac Midan Ataba, Mauzoleum pierwszego premiera Egiptu Saada Zaghloula, Pałac Manial, który kiedyś był siedzibą członków rodziny królewskiej, oraz nowy budynek Opery. Midan Tahrir jest sercem środkowej części Kairu ze słynną ulicą jak Qasr El-Nil. Znajduje się tu także Amerykański Uniwersytet oraz Muzeum Egiptu, absolutnie obowiązkowe miejsce do odwiedzenia. Do muzeum można dotrzeć wysiadając na stacji metra Sadat. Muzeum znajduje się w neoklasycznym budynku, pomalowanym na kolor spranego różu. Szacuje się, że znajduje się w nim ponad 120 tysięcy eksponatów łącznie z mumiami, sarkofagami i oczywiście słynną na całym świecie kolekcją złotych i alabastrowych skarbów króla Tutanhamona, które odnaleziono wraz z grobowcem młodego faraona w 1922 roku. Można również zobaczyć replikę Kamienia Rosetty. Oryginał odkryto w Rosecie Rashid na północnym wybrzeżu i okazał się niezbędny do rozszyfrowania hieroglifów (starożytnej egipskiej formy pisma odręcznego). Khan el-Khalili - znana sieć ulic - tworzy największy bazar na Bliskim Wschodzie i jeden z najstarszych rynków na świecie. To muzułmańska część Kairu. Bazar został zbudowany przez Emira Djaharks el-Khalili, który stworzył karawanseraj dla kupców (zajazd dla karawan). Od 1382 roku handlowcy oferują tu swoje towary. Tuż obok bazaru położony jest wielki Meczet Sayyidna al-Hussein, uważany za najbardziej święte miejsce w Kairze. Warto odwiedzić Meczet al-Azhar, Meczet Ibn Tulun, XII-wieczną Cytadelę wzniesioną przez Salah El Din, Meczet Mohamed Ali na Cytadeli, oraz Wikalat al-Ghouri (średniowieczny, były karawanseraj). Na zachód od centralnego Kairu zobaczymy piramidy w Gizie i płaskowyż w Gizie, niedaleko od miejsca starożytnego miasta Memphis i Saqqara. Można zwiedzać Wielką Piramidę zbudowaną dla króla Khufu XIV dynastii, nieco mniejszą Piramidę Khafre datowaną na około 2500 p. n. e. oraz Piramidę Menkaure. W około znajdują się mniejsze piramidy w których pochowani są byli członkowie rodzin królewskich. Nieco niżej znajduje się Sfinks z ciałem lwa i głową człowieka. Nieopodal znajduje się Muzeum Solar Boat, które mieści pełnowymiarową starożytną łódź egipską. Warto zwiedzić także kompleks piramid i zabytków Saqqara, którego główną atrakcją są Piramida Djoser, oraz Piramida Sekhmket, wraz miastem Memphis (za czasów faraonów było stolicą Egiptu). Starówka Kairu (Koptyjski Kair) została założona około VI w n. e. Według legendy, arabski generał Amr Ibn al-Aas postanowił, że obszar obecnego Kairu będzie dobrym punktem do osiedlenia i rozpoczął budowę domów oraz miejsc kultu. Na kairskiej starówce trzeba zobaczyć kościół św. Barbary (jeden z największych w Egipcie), który nadal służy do regularnego kultu religijnego, kościół św. Jerzego, kościół św. Sergiusza, który jest najstarszym kościołem koptyjskim w Kairze, synagogę Ben Ezra Synagogue, meczet Amr Ibn al-Aas, oraz Wiszący Kościół - zwany tak z uwagi na fakt, iż zbudowano go na szczycie starorzymskiej konstrukcji fortecy Fortu Babilon. Turystów z całego świata zaprasza także Muzeum Koptyjskie w którym zobaczymy jedną z najznakomitszych kolekcji sztuki koptyjskiej na świecie obejmującą okres od czasów faraona do grecko-rzymskich i muzułmańskich. Historia Kairu jest niezwykła. Miasto widziało faraonów, chrześcijan, oraz wyznawców islamu. Było miejscem rządów dynastii królewskiej, Fatimid Caliphate, stolicą w okresie Mamluk i Otomańskim oraz ośrodkiem imperium Napoleona w czasie gdy Francja okupowała Egipt w XVIII wieku. Kair zatrzymał statut stolicy pod rządami brytyjskimi do czasu gdy Egipt odzyskał niepodległość w 1922 roku. Obecnie Kair jest nadal stolicą administracyjną Egiptu. Jednak niedługo się to zmieni. Powoli kończy się budowa Nowej Stolicy Administracyjnej. New Administrative Capital / NAC), bo tak nazywa się roboczo nowa stolica Egiptu powstaje około 45 kilometrów na wschód od obecnego najważniejszego miasta Egiptu i jednocześnie największego miasta Afryki. NAC ma zająć powierzchnię 700 kilometrów kwadratowych. Dla porównania, Warszawa ma 516 kilometrów kwadratowych. Obecnie prace są dość zaawansowane, a poziom ukończenia projektu ocenia się na 80%. Według wstępnych założeń inwestycja w nową stolicę warta 58 mld dolarów miała zostać ukończona w 2024 roku. źródło: www.egypt.travel Wycieczka jednodniowa do Kairu Z Hurghady do Kairu możemy się wybrać na jedno, lub dwudniową wycieczkę. Z własnego doświadczenia wiemy, iż wyjazd do Kairu na 1 dzień wiąże się z niedogodnościami bowiem wielu atrakcji z braku czasu po prostu nie zwiedzimy. W trakcie jednodniowej wycieczki trochę irytujący jest ciągły pośpiech i niedoczas, ale to przypadłość wszystkich zorganizowanych wyjazdów grupowych. Z drugiej strony, gdy nasze wakacje w Hurghadzie trwają tylko tydzień, trochę szkoda czasy, by aż dwa dni spędzić na zwiedzaniu Kairu. Jest przecież jeszcze Luksor, Aleksandria, Asuan... Cena wycieczki jednodniowej to 52 dolary. To dużo, ale i mało zważywszy na to co będziemy mogli zobaczyć (np. muzeum kairskie, piramidy w Gizie, Sfinksa). Zapewniamy; widoki i wrażenia pozostaną na długo w naszej pamięci. Wyjazd na wycieczkę jednodniową do Kairu rozpoczyna się sprzed hotelu około godz. 1.00 w nocy (w zależności od lokalizacji hotelu). Dojazd do Kairu następuje około godz 9:00-9:30. Zwiedzanie rozpoczyna się od starego Muzeum Kairskiego przy placu Tahrir. Polskojęzyczny licencjonowany przewodnik jedzie z grupą już z Hurghady, lub czeka przed muzeum. Po zwiedzaniu jest obiad w formie szwedzkiego stołu. Następnie przejazd do Gizy, gdzie podziwiamy Piramidy i Sfinksa z zewnątrz. Jest możliwość wejścia do wnętrza piramidy za dodatkową opłatą od 100 do 400 funtów egipskich, w zależności do której piramidy chce się wejść. Później jest wizyta w instytucie papirusów i w fabryce perfum. Powrót do Hurghady przewidziany. jest około godziny 23:30 w zależności od lokalizacji hotelu i natężenia ruchu na autostradzie. Na wycieczkę należy zabrać śniadanie i napoje. Paszporty nie są potrzebne. Można zabrać kserokopie, albo telefonem zrobić zdjęcie tej strony w paszporcie, gdzie umieszczone są dane osobowe. Miejsca, które trzeba zobaczyć w Kairze Piramidy w Gizie i Sphinx Wielka Piramida Cheposa Step Piramida w Sakkarze Nowe Groby w Sakkarze Piramida Meidum Piramidy w Dahszur Wielka Piramida Cheopsa (wejście) Muzeum łodzi przy Piramidzie Cheopsa Druga Piramida Chefrena Piramida w Hawarze Piramida El-Lahun Open Air Museum of Memphis Muzeum w Kairze Pokój mumii w muzeum w Kairze Islamic Museum Kasr El-Manayal Palace Museum Gayer Anderson Museum Cytadela Saladyna Virgin Mary Muzeum Koptyjskie Wiszący Kościół Prowincja El-Fayoum Kościół św Barbary Ben Ezra Synagoga Kościół św Sergio (Sergiusz lub Abu Serga) Meczet Amr Ibn Al-As Meczet Ahmed Ben Tulun Khan El-Khalili Bazaar Sultan Hassan Madrassa i Meczet Wycieczka do Luxoru luksor Luxor znajduje się w południowo-zachodniej części Egiptu. Miasto składa się z trzech dzielnic; centrum, Karnaku i Teb. Miasto zyskało na ważności około 2000 roku p. n. e. podczas rządów 11 dynastii. W starożytności nazywane było Waset co oznacza siłę. Pod rządami Greków nazwę zmieniono na Teby. Homer opisał Luxor jako "miasto tysiąca bram". Przez wiele lat było to jedno z najważniejszych miast na świecie. Tutaj znajdowało się centrum polityczne, ekonomiczne, religijne i militarne starożytnego Egiptu. W Luxorze mieszka ponad 380 tysięcy osób. Lotnisko znajduje się 20 minut drogi od centrum. Centrum atrakcji Luxoru jest bulwar biegnący wzdłuż brzegu Nilu. Znajduje się tu między innymi hotel Winter Palace w którym Agatha Christie napisała jedną z najważniejszych swoich powieści "Śmierć na Nilu". Pozostałe dwie główne ulice to al-Mahetta, przy której znajduje się dworzec kolejowy, oraz al-Karnak, która biegnie od Świątyni Karnaku do Świątyni Luxorskiej. Od czasów Amenhotepa II i Ramzesa II Światynia Luxorska jest poświęcona bogowi Amenowi i jego żonie Mut. Świątynia wzniesiona w okresie Nowego Królestwa posiada ogromny pylon zbudowany przez Ramzesa II. Istnieją również pozostałości po jednym z dwóch 25-metrowych obelisków wykonanych z granitu. Wewnątrz Świątyni w Karnaku znajdują się dziedzińce, kolumny i przepiękne perystazy, z których każdy mierzy 100 metrów długości i zostały zbudowane przez Amenhotepa III. Świątynie zostały wybudowane, by oddać cześć potędze faraonów Nowego Królestwa. Świątynia Karnak to największe starożytne miejsce religijne na świecie. Nazwa pochodzi od wioski Al-Karnak. Świątynia składa się z trzech różnych świątyń. Największa Precint z Amun-Re to starożytna świątynia poświęcona bogowi Amon. Jest to jedyny obszar udostępniony dla turystów. Obok znajdują się również Świątynie: Precint z Montu i Precint z Mut, oraz Świątynia Amenhotepa IV. Karnak wybudowano w roku 2000 p. n. e. i uważa się, że około 30 faraonów dobudowało budynki, świątynie, kaplice przez okres około dwóch tysięcy lat (od Średniowiecznego Królestwa do czasów ptolomejskich). Wynikiem i efektem tego jest skarb starożytnych budowli i konstrukcji, kolumn, dziedzińców, pylonów i obelisków. Przy wejściu do Karnaku mijamy rząd figur. Miejsce znane jest jako Aleja Rams. Warto odwiedzić także Muzeum Mumifikacji, które znajduje się tuż obok Karnaku. Jest tu graficzna wystawa tego jak starożytni Egipcjanie mumifikowali nie tylko ludzi, ale również krokodyle, zwierzęta domowe, czy ryby. Wszystko jest przedstawione w zmumifikowanej formie, łącznie z ciałem Masaharta, wyższego szczeblem duchownego Amun w Tebach około 1050 r. p. n. e. W Muzeum Mumifikacji możemy również zobaczyć narzędzia, których używano do usuwania organów wewnętrznych i upuszczania płynów. W Luxorze warto odwiedzić także Meczet El-Mekashkesh, gdzie znajdują się zwłoki X-wiecznego islamskiego świętego oraz wspaniałą Bazylikę Koptyjską. Na zachodnim brzegu Nilu trzeba zobaczyć Dolinę Królów, Dolinę Królowych. oraz Dolinę Nobles. Warto zwiedzić Świątynię Madinet Habu w której są Świątynie Amenhotepa oraz Ramzesa III. Trzeba zobaczyć również Kolosy Memnona, Świątynię Ramesseum oraz Świątynię Hatszepsut. Ta świątynia została zaprojektowana przez osobistego architekta faraona - Senemtuta w czasie XVII dynastii. Dodatkowo, po jednej stronie Świątyni Hatszepsut znajdują się ruiny Świątyni Montuhetop II, a po drugiej grób Amuna i Sanktuarium Słońca. Warto zwiedzić także kaplicę Anubis. Grobowiec Hutenchamona Dolina Królów Dolina Królów Grobowiec Hutenchamona 1/4 Wycieczka Do Luksoru rozpoczyna się sprzed hotelu około godziny 5:00 rano w zależności od lokalizacji hotelu. Dojazd do Luksoru następuje około godziny 9.30. Zwiedzanie rozpoczyna się od Świątyni w Karnaku. Następnie wsiadamy na łódź motorową i płyniemy przez Nil. Później idziemy do restauracji gdzie podawany jest obiad w formie szwedzkiego stołu. Kolejny punkt programu to wizyta w fabryce alabastru. Potem zwiedzanie Doliny Królów (wejście do 3 grobowców są w cenie wycieczki), a dla chętnych możliwość wejścia do grobowca Tutenchamona za dodatkową opłatą 300 funtów egipskich od osoby. Jadąc dalej zatrzymujemy się przy Świątyni Hatszepsut. To Świątynia Grobowa królowej Egiptu, jedynej w historii kobiety-faraon. Na koniec przystanek przy Kolosach Memnona - pozostałości świątyni grobowej Amenhotepa III. Powrót do Hurghady jest przewidziany ok. godz. 22:00-22:30 w zależności od lokalizacji hotelu. Na wycieczkę należy zabrać śniadanie i napoje. Paszporty nie są potrzebne. Koszt wycieczki to 60 dolarów od osoby (z Doliną Królów). Bez Doliny Królów - 50 dolarów. Kolosy Memnona Karnak Karnak Kolosy Memnona 1/4 Jeżeli w planie naszej wycieczki jest Dolina Królów mamy ważną informację; szczególnie w okresie letnim temperatura w dolinie, a zwłaszcza w grobowcach jest nie do zniesienia. Może nawet dochodzić do 50 stopni. Ponadto grobowce nie są klimatyzowane i panuje w nich zaduch. Dolina Królów to miejsce otoczone wysokimi górami, bez naturalnego ruchu powietrza, gdzie nie ma ani drzew, ani miejsc w których można się przed upałem schować. To niestety wykorzystują miejscowi sprzedawcy, którzy proponują napoje w cenie kilkunastokrotnie przewyższającej ich wartość. Bezwarunkowo: na wyjazd do Doliny Królów trzeba zabrać co najmniej dwie duże butelki wody niegazowanej na osobę. W tym miejscu żartów nie ma. Bardzo często na miejscu zdarzają się przypadki zasłabnięć, omdleń, a nawet zawałów serca. Przed wyjazdem na wycieczkę do Doliny Królów nie radzimy pić alkoholu. Zalecamy także zabranie wygodnego obuwia. Do grobowców schodzimy po drewnianych deskach. Delta Nilu Karnak Osiedle Beduinów Delta Nilu 1/4 W Dolinie Królów zostało ukrytych wiele starożytnych grobowców takich jak: Grobowiec Tutenhamona, Setiego I, Ramzesa I, Ramzesa II, Ramzesa III, Ramzesa IV, Siptaha. W dolinie znajduje się ponad 60 grobowców. Powstanie Doliny Królów datuje się na okres od XVI do XI wieku p. n. e., kiedy to miejsce stało się nekropolią faraonów pochodzących z dynastii panujących w Nowym Państwie. Uważa się, że Dolina Królów była używana jako miejsce pochówku przez około 500 lat i spoczywają tu królowie, oraz członkowie ich rodzin od XVII do XX wieku p. n. e. W 1979 roku nekropolia została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Do Doliny Królów dostaniemy się specjalną kolejką podążając wśród piaszczystych wydm i wzgórz. Po prawej stronie doliny znajduje się grobowiec Tutenhamona oznaczony numerem KV62. Grobowiec został odkryty 26 listopada 1922 roku przez brytyjskiego archeologa Howarda Cartera. Mumia króla znajdowała się w trzech sarkofagach: pierwsze dwa wykonane były ze złoconego drewna (drugi dodatkowo zdobiony był szkliwem), trzeci został wykonany ze złota. Obecnie skarby z grobowca znajdują się w Muzeum Egiptu w Kairze, między innymi: sarkofag, biżuteria, mniejszy sarkofag zawierający wnętrzności usunięte podczas mumifikacji, oraz słynna złota maska, która stała się symbolem starożytnego Egiptu. Sam grobowiec jest dość mały, prowadzi do niego wąski i duszny korytarz długości kilkudziesięciu metrów. Na dole nie wolno robić zdjęć i należy zachowywać się bardzo cicho. Grobowiec Tutenhamona nie jest udekorowany w przeciwieństwie do tych, w których spoczęli Ramzes I i III. Oba znajdują się po lewej stronie Doliny. Do grobowców wchodzimy po schodach prowadzących korytarzami bogato zdobionymi malowidłami i hieroglifami. Kolor żółty , pomarańczowy i czerwony są tak jasne, że trudno uwierzyć, że zostały narysowane wieki temu. Grobowiec Ramzesa I (KV16) , drugiego faraona pochodzącego z XIX dynastii jest dosłownie urzekający, tak samo jak grobowiec Ramzesa III odkryty w XVII wieku. Znany inaczej jako grobowiec Harfisty po tym, jak odkryto w nim malowidła przedstawiające muzyków, czasem nazywany nazwiskiem swojego odkrywcy Jamesa Bruce'a. Następnym grobowcem jest grobowiec króla Sipatha (KV47) pochodzącego z XIX dynastii. Jest jednym z najwcześniej odkrytych. Mumia faraona została odkryta w grobowcu króla Amenhotepa II (KV35) w 1898 roku. Wizyta w Dolinie Królów jest absolutną koniecznością podczas pobytu w Egipcie. Wiele wycieczek z przewodnikiem obejmuje także wizytę w blisko położonej Dolinie Arystokracji, leżącej na południe od Doliny Królów, gdzie spoczęło wiele ważnych osobistości ówczesnego Egiptu. Niedaleko także znajduje się Deir El-Medina, gdzie znajdują się groby robotników i artystów, którzy pracowali przy budowie królewskich grobowców. Czas ich powstania datuje się na erę ptolomejską. źródło: www.egypt.travel Zwiedzanie Luxoru należy do obowiązkowych punktów programu każdej wycieczki w Egipcie. Nigdzie indziej nie spotkamy tak wielu pozostałości po jednej z pierwszych rozwiniętych kultur na świecie. Luxor to miasto w południowym Egipcie, na prawym brzegu Nilu, oddzielone kanałem od części północnej, zwanej obecnie Karnak. W starożytności zwane "Haremem Południowym". Nazwa miasta oznacza dosłownie "miasto pałaców". ponoć arabscy najeźdźcy w VII wieku widząc wszystkie świątynie mieli pomyśleć, że są one pałacami królewskimi. Stąd też miałaby wywodzić się nazwa. Imponujące zabytki Luxoru nawiązują do "miasta o stu bramach", czyli Teb, o których pisał Homer w swojej Iliadzie. Teby były ważnym miastem już w początkach państwa egipskiego, lecz dopiero po wygnaniu Hykosów w połowie II wieku p. n. e. stały się one politycznym i religijnym centrum Egiptu, przejmując funkcję dawnej stolicy - Memfis. Po wschodniej stronie Nilu znajdowały się królewskie pałace i świątynie, zaś na zachód rozciągało się miasto zmarłych. W czasach Nowego Państwa, Teby należały do najwspanialszych miast starożytnego świata, a około 1300 roku p. n. e. liczyły prawie milion mieszkańców. XXI dynastia przeniosła stolicę państwa do Tanisu położonego w delcie Nilu. Około 666 p. n. e. Teby zostały splądrowane i zniszczone przez Asyryjczyków. W okresie ptolomejskim Teby/Luxor były zaledwie małą prowincjonalną miejscowością. Na początku rządów rzymskich Korneliusz Gallus sprawujący władzę nad miastem kazał zniszczyć Teby. Ponownie nabrały one znaczenia dopiero wraz z rozwojem turystyki pod koniec XIX i na początku XX wieku. Z czasów dawnej świetności zostały jedynie dwa kompleksy świątyń położonych na terenie ówczesnego miasta, oraz doskonale zachowane miast zmarłych, w którym zostali pochowani władcy Nowego Państwa. Świątynia w Karnaku Około 3 km od świątyni w Luxorze, w pobliżu Nilu rozciąga się kompleks budowli tworzony przez wielu władców Egiptu. Budowa całości trwała 2 tysiące lat. Nowsze budowle leżą w okolicach obecnego wejścia, najstarsze znajdują się na zachodnim krańcu. Sercem tego kompleksu jest świątynia Amuna, znana przede wszystkim z "lasu" kolumn. 122 kolumny z papirusowymi kapitelami rozpościerają się na prawo i lewo od głównego wejścia, które zostało oznaczone dalszymi 12 kolumnami. Warto odwiedzić też miejsca znajdujące się w głębi po lewej stronie muzeum na wolnym powietrzu, gdzie znajduje się część poświęcona królowej Hatszepsut i "biała kaplica" Senostrisa. Dobrze widoczne są dwa pnące się ku niebu obeliski. Jeden z nich - po wschodniej stronie - wzniósł Tumosis. Waży on 143 tony i ma wysokość 23 metrów. Drugi obelisk wybudowała Hatszepsut, zaś trzeci - przewrócony - znajdował się przy świętym jeziorze, które służyło kapłanom do rytualnych obmyć i przejażdżek łódką. nad jeziorem znajdował się także ogromny skarabeusz wybudowany za czasów Amenofisa III, będący symbolem boga słońca Re. W przejściu do południowej części świątyni znajduje się stela "Izrael" - jedyna wzmianka o Hebrajczykach z czasów starożytnego Egiptu. "Jakże piękna jest świątynia Amun" - głosi napis - "gdy dzień uroczyście mija". Dolina Królów Dolina Królów - Biban al-Muluk, to łącznie 64 kamienne grobowce faraonów XVIII-XX dynastii. Aby chronić cenne malowidła ścienne przedstawiające sceny ze świata zmarłych, tylko niektóre grobowce są otwarte dla zwiedzających. Pierwszym faraonem, który nakazał budowę swojego grobowca w dolinie, z dala od znanych nekropolii, był Totmes I, ostatnim Ramzes XI. Grobowce w Dolinie są wykutymi w skale kompleksami grobowymi, składającymi się z ciągu licznych korytarzy i sal. Juz w czasach współczesnych faraonom, wiele grobów zostało otwartych i ograbionych. Proceder ten trwał przez wieki. Z tego powodu juz w czasach panowania starożytnych władców zdarzały się sytuacje przenoszenia mumii, mające na celu ochronę ich przed zbeszczeszczeniem. W Dolinie Królów odkryto nie tylko miejsca pochówku, ale i niedokończone komory grobowe. Najciekawsze grobowce to te należące do Ramzesa IX (nr 6), Merenptaha (nr 8), Ramzesa VI (nr 57), oraz Tutenchamona (nr 62). Jest on ostatnim miejscem spoczynku dziecka faraona, odkryty 26 listopada 1922 roku przez Howarda Cartera, który prowadził prace w imieniu Carnarvona. Było to sensacyjne odkrycie, po raz pierwszy bowiem udało się znaleźć grób z pełnym wyposażeniem. Mumia króla spoczywała w sarkofagu wykonanym z kwarcytu w trzech mumio kształtnych trumnach: pierwsze dwie wykonane były ze złoconego drewna. trzecia została wykonana ze złota. Złota maska, okrywająca mumię, oddawała rysy młodego króla. Na czole umieszczono królewski ureusz - głowy kobry i sępa - symbol władzy królewskiej, mający zapewnić ochronę zmarłemu. Sztuczna broda z zagiętym końcem symbolizuje związek faraona z Ozyzysem. Świątynia Hatszepsut Świątynia Hatszepsut jest jedną z najbardziej okazałych budowli w Tebach zachodnich i położona jest u podnóża stromego, wysokiego na około 300 metrów masywu górskiego. Córka Tutmozisa I panowała w latach 1490-1468 p. n. e., pozbawiając władzy prawowitego następcę Tutmozisa III. Po jej śmierci Tutmozis III kazał zburzyć wiele powstałych za jej życia budowli, aby zniszczyć jej imię i pamięć. Świątynia powstała według planów i pod nadzorem budowlanym, ubóstwiającego królową Hatszepsut, Senenmuta. Rozciąga się na trzech tarasach, rampy łączą poziomy świątyni. Znamienne są jej naturalne ozdoby reliefowe. Najciekawsze wydają się naturalne ciągi obrazów w południowej części środkowego tarasu. Opowiadają o ekspedycji handlowej do owianej legendami "złotej krainy" Punt. Dolina Królowych W Dolinie Królowych znajdują się grobowce zon egipskich władców i książąt. Składają się najczęściej z przedsionka, korytarza, miejsca kultu i bocznego pomieszczenia, w którym ustawiany był sarkofag. Niektóre z nich pochodzą z czasów XVII dynastii. Na szczególną uwagę zasługuje grób Nefertiti. Malowidła ścienne na grobowcu żony Ramzesa zostały w ubiegłych latach odnowione przez ekspertów, wciąż jednak nie jest jeszcze pewne, kiedy miejsce spoczynku Nefrititi zostanie udostępnione zwiedzającym. Kolosy Memnona i Medinat Habu Kolosy Memnona to dwie siedzące postacie o wysokości 18 metrów. Przedstawiają Amenofisa II. Są to jedyne zachowane szczątki świątyni. Trzęsienie ziemi w 27 roku n. e. spowodowało poważne uszkodzenia i pęknięcia głazu. Świątynia grobowa Ramzesa III jest jednym z najlepiej zachowanych ówczesnych zabytków w Tebach Zachodnich. Jej wejście przypomina twierdzę. "Syryjska brama" jest jedynym w swoim rodzaju zabytkiem Egiptu. Pełniła ona nie tylko funkcję obronną. Znajdujące się w niej apartamenty, służyły jako harem. Świątynię kazała wybudować królowa Hatszepsut. Świątynia w Luxorze Bezpośrednio przy nadbrzeżnej ulicy stoi świątynia wybudowana przez Aminofisa III i Ramzesa II, która nazwana została "Triadą Teb" na cześć boga Amuna, jego małżonki Mut i syna Chonsu. Dwa gigantyczne posągi Ramzesa II trzymają straż przy wejściu do świątyni. Z pierwotnych dwóch obelisków został tylko jeden. Drugi stoi na placu Concorde w Paryżu. Został on podarowany Francji przez Mohammeda Aliego. Aleja sfinksów prowadzi do wejścia, na którego bramie przedstawiono bitwę pod Kadesz. Na lewo od wejścia natkniemy się na meczet Abdul Haggaga. Szejk Yussuf Abdul Haggaga był twórcą bractwa Sufi w Luxorze na przełomie XI i XII wieku. źródło: Egipt Exclusive Miejsca, które trzeba zobaczyć w Luxorze Kolosy Memnona Dolina Królów Dolina Królowych Valley Of The Nobles Świątynia Medinat Hapu Świątynia w Karnaku Świątynia w Luxorze Świątynia królowej Hatszepsut Świątynia Abydos Grobowce Beni Hassan Groby Tel el-Amarna Luxor Museum Muzeum mumifikacji Groby El-Kab Świątynia Ramesseum Świątynia Dendera Świątynia Esna Grobowiec króla Tutanchamona Grób rozgałęziony Grób Manna i Nakhet Grób Assasif Świątynia Edfu Wycieczka na wyspę Giftun Wyspa Giftun nazywana jest często „Rajską Wyspą”. Na wyspę codzienne odbywają się wycieczki z Hurghady. Za wycieczkę trwającą około 6 godzin zapłacimy 33 dolary. W czasie rejsu statek dwukrotnie cumuje przy rafach koralowych w okolicach wyspy. Na pokładzie każdego statku, lub w porcie - przed jego wypłynięciem - możemy wypożyczyć odpowiedni sprzęt (maski, rurki, czy płetwy). Każdy statek zaopatrzony jest także w kapoki, dzięki którym nawet słabo potrafiący pływać mogą popływać w morzu". wycieczkan giftun Na samej wyspie możemy skorzystać z kilku barów oferujących napoje i przekąski. Wyspa ma jedyną w swoim rodzaju szeroką plażę z bardzo drobnym piaskiem. Błękitna woda, niesamowite widoki oraz bliskość raf koralowych sprawia, że wyspa Giftun jest jednym z najpiękniejszych miejsc w tej części świata. Przed wypłynięciem na wycieczkę warto sprawdzić pogodę i wiatr w okolicach Hurghady. Program wycieczki wygląda następująco; rano około 7.30-8.00 z hotelu odbiera Cię busik, którym dojeżdżasz do przystani. Tam dostępny jest sprzęt do snurkowania - tzw. ABC rurka, maska, pletwy. Zabawę zaczynamy już na pierwszym postoju; wsiadamy na dmuchane banany i kanapy, które holuje rozpędzona motorówka. Kolejny przystanek to snurkowanie przy rafach koralowych. Często widzimy mureny, skrzydlice, ryby napoleony, a nawet delfiny! Snurkujemy około 45 minut i płyniemy do innej rafy koralowej, gdzie znów pływamy. Po pływaniu wracamy na łódź, gdzie czeka posiłek. Lunch podawany jest w formie szwedzkiego stołu. Jest duży wybór potraw; między innymi smażona ryba, makaron, ziemniaki, sałatki, napoje woda, herbata, napoje gazowane. Następnie łódź podpływa do przystani i schodzimy na wyspę Giftun. Przez około dwie godziny opalamy się, pływamy. Po plażowaniu łódź zabiera nas do portu, a busy do hotelu. Powrót do hotelu około godziny 16.30 Wycieczkę na wyspę Giftun polecamy wszystkim. Szczególnie po kilku dniach spędzonych na plaży, gdy jesteśmy już odpowiednio opaleni, gdy książki, które zabraliśmy z Polski jakoś nie chcą się czytać, muzyka zaczyna nas denerwować i szukamy sobie miejsca między barem, leżakiem, pokojem hotelowym i basenem. Wycieczka na Giftun nie męczy. Jedno o czym trzeba pamiętać to nakrycie głowy. i olejek z mocnym filtrem. Polecamy na wszelki wypadek założyć na siebie koszulki z ramiączkami. Trzeba zabrać ze sobą własny ręcznik na którym będziemy się mogli położyć na pokładzie statku, a po dopłynięciu na wyspę na plaży. Musisz wziąć ze sobą jedną dużą butelkę wody. wycieczk sharm el naga Wycieczka do Sharm el Naga Rezerwat Sharm el Naga to dziewiczy podwodny park krajobrazowy, a zarazem rezerwat raf Morza Czerwonego. Nurkowanie odbywa się z plaży, a piaszczyste dno opada do 30 metrów i przechodzi w skały opadające do 80 metrów. To idealne miejsce dla początkujących i bardziej doświadczonych nurków. Rezerwat Sharm El Naga oddalony jest od Hurghady o 35 kilometrów (40 minut jazdy autokarem). Rezerwat został uznany za jedno z najlepszych miejsc do nurkowania i snorkelingu na całym świecie przede wszystkim z uwagi na łatwość dostania się do raf. Nurkowanie odbywa się na rafach, które oddalone są od siebie o kilkanaście metrów, a pierwsze znajdują się 25 metrów od brzegu. Można dotrzeć do ponad 20 ciekawych miejsc, między innymi: Canyon Reef, Coral Garden, Panorama Reef, Sharm El Naga Street, Sadana Point, Sadana Drop Off, Sadana Gorgonia, Tunel Lama i Ziyad Cave. Na miejscu mamy do dyspozycji wykwalifikowaną obsługę z uprawnieniami, co daje szczególne poczucie bezpieczeństwa. Obsługa dba o utrzymanie raf koralowych w nie naruszonym stanie. Dbanie o środowisko to priorytet obsługi rezerwatu. Co ciekawe i istotne w Sharm El Naga naprawdę wystarczy przepłynąć kilkanaście metrów, aby zobaczyć podwodny świat. To super fajne i niedrogie miejsce. Wycieczki odbywają się codziennie. Około 8.30 z hotelu odbiera Cię busik, którym dojeżdżacie do rezerwatu. Na miejscu otrzymujesz sprzęt do snurkowania tzw. ABC rurka, maska, pletwy oraz ręcznik plażowy. Na plaży, każdy ma zapewnione zacienione miejsce pod wielkim parasolem. Sharm el Naga oferuje Ci piaszczystą plażę, rafę do pływania z maską i rurką, duży basen kąpielowy, bar i restaurację. Można tu kupić piwo i inne napoje. Jest plac zabaw dla dzieci. Pływanie i snurkowanie odbywa się pod opieką doświadczonego przewodnika. Około godziny 13.00 podawany jest lunch w formie szwedzkiego stołu. Powrót do hotelu przewidziany jest około godziny 16.00 w zależności od lokalizacji hotelu. Wycieczka kosztuje 40 dolarów. Dzieci do lat 12 płacą połowę ceny. Sharm el Naga ma jeszcze jedną, ważną zaletę. Jest tu naprawdę cicho. Nie gra żadna muzyka, nie ma hotelowych animatorów. Słychać jedynie szum fal. Zatoka otoczona jest kilkumetrowymi skałami z których rozpościera się fantastyczny widok na okolicę. Jeżeli potrzebujesz wytchnienia od hotelowego zgiełku i gwaru Hurghady - Sharm el Naga to idealne miejsce na "reset" i prawdziwe ładowanie "wakacyjnych baterii". Wycieczka do El Gouny Інтэрактыўная карта Эль-Гуны Wycieczka do El Gouny Hotel w El Gounie Port jachtowy w El Gounie Wycieczka do El Gouny 1/10 El Gouna to prywatne, sztucznie utworzone luksusowe miasteczko hotelowe. To ciche i czyste miejsce. Składa się z kilku wysp rozdzielonych kanałami i połączonych mostami. El Gouna nazywana jest egipską Wenecją. Wycieczka statkiem z Hurghady do El Gouny kosztuje 45 dolarów. Rano około 8.30 z hotelu odbiera Cię busik, którym dojeżdżasz do przystani. W trakcie rejsu do El Gouny możesz snurkować i łowić ryby na żyłkę. Sprzęt dostępny na statku. Po dotarciu na miejsce przesiadasz się na małą łódź motorową, dzięki której możliwe jest zwiedzanie El Gouny. W programie jest też krótki rejs łodzią z oknami w burtach typu Seascope, a także odpoczynek w lokalnej kawiarni. Na statku podawany jest lunch w formie szwedzkiego stołu oraz napoje. Powrót do hotelu przewidziany jest około godziny 16.30-17.00. Podczas rejsu bardzo często spotykamy się delfiny, ponieważ statek pływa w okolicach rafy znanej jako “Dom Delfina". Wycieczka do El Gouny El Gouna Port jachtowy w El Gounie Wycieczka do El Gouny 1/17 Lądem dostaniemy się taksówką do El Gouny w godzinę. Koszt to około 100 funtów egipskich w jedną stronę z centrum Sakali. Należy jednak pamiętać, iż El Gouna to tak naprawdę prywatny kompleks turystyczny. Prowadzą do niego dwie drogi na początku których jest punkt kontrolny. W tym miejscu - przed wjazdem na teren wszystkie samochody i autokary sprawdzane są przez policję turystyczną. Jeżeli wjedziemy już za bramę co jest bardzo proste, przed nami jeszcze ponad 3 kilometry jazdy do "centrum". Tam już jest prościej z komunikacją. El Gouna ma wewnętrzny, płatny system transportu autobusowego oraz można wynająć rowery, lub ryksze. W El Gounie naprawdę jest co robić. To znakomite miejsce dla wszystkich, którzy lubią spacery. El Gouna jest dużo spokojniejsza niż Hurghada. Jest niestety trochę droższa. W El Gounie jest sklep wolnocłowy. El Gouna została zaprojektowana przez twórców Euro Disneylandu Gene Batesa i Freda Couplesa. Kurort słynie z tego, że znajdują się tam luksusowe hotele, długie, 300 metrowe molo, bary, restauracje, sklepy, port dla prywatnych statków, pole golfowe, tor cartingowy, szpital, kasyno, kościół katolicki, lotnisko dla małych samolotów i wille. El Gouna to fantastyczne miejsce do uprawiania sportów wodnych, w szczególności kitesurfingu. Od grudnia do końca lutego to jedno z najlepszych miejsc na świecie gdzie można nauczyć się "latania", ale także dla bardziej zaawansowanych, by po prostu potrenować. W tym czasie panują tu wręcz idealne warunki pogodowe. Jest ciepło, woda także jest ciepła, ale wieje odpowiednio silny wiatr. Co ważne nie ma tłoku. Można do woli i w zasadzie samemu "bawić się" lataniem. Zresztą proszę obejrzeć filmy... El Gouna El Gouna El Gouna El Gouna 1/3 El Gouna El Gouna El Gouna El Gouna 1/3 El Gouna El Gouna El Gouna El Gouna 1/4 El Gouna oferuje 16 hoteli na najwyższym światowym poziomie. Do wyboru mamy 3 hotele 5 gwiazdkowe (Movenpick Resort and Spa, Sheraton Miramar Resort, Steigenberger Golf Resort), osiem hoteli czterogwiazdkowych (Club Paradisio, The Three Corners Ocean View Hotel, Dawar El Omda Hotel Sultan Bey Hotel, The Three Corners Rihana Resort, The Three Corners Rihana Inn, Fanadir Hotel Mosaique Hotel), oraz cztery hotele trzygwiazdkowe ( Arena Inn Hotel, Ali Pasha Hotel, Captain's Inn Hotel, Turtle's Inn Hotel). W El Gounie nie tylko wypoczniemy w bardzo komfortowych warunkach, ale także możemy bardzo aktywnie spędzić czas. Do dyspozycji jest wiele atrakcji. Między innymi można wędkować. Łodzie, wędki i osprzęt dostępny jest w Abydos Marina. Możemy wybrać się na wycieczkę łodzią ze szklanym dnem. Łodzie wypływają z ośrodka Fun Sport, Mangroovy Aqua Beach oraz z hoteli Steigenberger i Rihana. El Gouna słynie na całym świecie ze znakomitych warunków do windsurfingu. The Sports and Fun Aqua oferują szereg kursów windsurfingu. Centra działają w Mangroovy Beach i hotelach Steigenberger i Rihana. El Gouna oferuje jazdę na nartach wodnych. The Orange Concept oferuje kursy dla początkujących wakeboarding, narty wodne, wakeskating, wakesurfing jak również pojedyncze sesje we wszystkich dyscyplinach. W El Gounie znajduje się także Water-Ski & Wakeboard School. Szkoła zaspokaja potrzeby na wszystkich poziomach dla narciarzy wodnych - od początkujących do profesjonalistów. Dla sympatyków dużych szybkości czekają katamarany zdolne płynąć po wodzie z prędkością 26 węzłów - są stabilne, przyjazne środowisku i bardzo wygodne. Podczas wycieczki odwiedzamy rafy koralowe, gdzie można pływać, nurkować, lub po prostu odpocząć. W El Gounie znajduje się najlepsze i największe w tym rejonie świata 18-dołkowe pole golfowe. Pole słynie z nienagannych warunków do gry (zielona trawa) oraz fantastycznych widoków - z jednej strony Morze Czerwone, z drugiej góry. El Gouna jest bardzo przyjazna dla dzieci. Pod opieką wyspecjalizowanych opiekunów oferowane są lekcje nurkowania, mini golfa, czy jazdy na torze kartingowym. Dla dzieci młodszych oferowane są przejażdżki na kucyku na plaży Zeytouna. El Gouna oferuje szereg usług opieki nad dziećmi. Działają: Little Gounies oraz przedszkole HoneyBee. Usługi przedszkolne i opieki nad dziećmi są dostępne w wymiarze miesięcznym, tygodniowym i dziennym. Wycieczka objazdowa po Hurghadzie "Busikiem" po Hurghadzie Hurghada z okna taksówki Wycieczka objazdowa po Hurghadzie to coś dla tych, którzy swój czas skoncentrowali na innych atrakcjach, niż zwiedzanie i chcą mieć choć ogólne pojęcie o miejscu, w którym byli przez ostatnie dni. Z wycieczki skorzystać powinny także osoby, które nie miały ochoty, lub odwagi opuścić swój hotel, , albo mieszkały w resorcie daleko od centrum miasta. Na miejscu, wycieczkę objazdową po Hurghadzie oferują tylko nieliczne biura podróży. W większości przypadków jest to usługa dla tych, którzy zaczynają, lub kończą swój objazdowy pobyt w Egipcie, lub wybrali rejs po Nilu . Chcesz zobaczyć Hurghadę a boicie się natarczywości tutejszych sprzedawców? Wybierz się na citytour wycieczkę po Hurghadzie, a spokojnie zobaczysz najciekawsze miejsca i zrobisz zakupy w miłej atmosferze. Około godziny 15.00 spod hotelu odbiera Cię busik. Z polskojęzycznym przewodnikiem jedziesz do głównej dzielnicy Hurghady, czyli Sakali. Po drodze busik zatrzymuje się przy Hotelu Sheraton oraz przy restauracji Felfela. To okazja do zrobienia zdjęć na tle panoramy Hurghady. Następnie zapraszamy na spacer po deptaku “Nowa Marina” oraz zwiedzanie największego w Hurghadzie meczetu. Niestety obecnie nie możemy wejść do środka. Po obejrzeniu meczetu następuje przejazd do dzielnicy Dahar. Tu mamy postój przy kościele koptyjskim. Jeśli nie ma akurat jakiś uroczystości wchodzimy do środka. Potem wchodzimy na tradycyjny egipski targ warzywno-owocowy (suk). Pod koniec wycieczki, zapraszamy na zakupy w zależności od Twoich potrzeb – papirusy, perfumy lub suweniry. Powrót do hotelu planowany jest około godziny 19.00. Wycieczka kosztuje 10 dolarów. Dolina Nilu dolina nilu Od Fayoum do Hermopolis Fayoum - leży po zachodniej stronie Nilu, kilka kilometrów na południe od Abusir. Do tutejszych monumentów należą zespoły piramid. Fayoum jest największą egipska oazą. Miasto otoczone jest płaskowyżami i "otula" starożytne jezioro Qarun, które zasilane jest wodami Nilu poprzez rzekę Józefa (bahr Yusuf). Zespół kanałów utworzony został przez faraona Amenemhata III z 12 dynastii. Pośród pamiątek po czasach faraonów znajduje się tutaj Piramida Hawara wzniesiona przez Amenemhata III, Piramida Al-Lahoun, oraz ruiny Piramidy Amenemhata III, a także Obelisk Senousert, który znajduje się przy wjeździe do Fayoum. Warto zobaczyć również Świątynię Medinet Madi z czasów XII dynastii, małą Świątynię Qasr Al Sagha, która leży na północ od jeziora, oraz Kiman Fares - oryginalne miasto starożytne. Od Asyut do Dandary Asyut - to miasto chrześcijańsko-koptyjskie zamieszkane przez ponad 400 tysięcy osób. To najważniejsze miasto Górnego Egiptu. To bardzo ważny ośrodek akademicki. W Asyut działa jedna z najważniejszych uczelni - Uniwersytet w Asyut. Pierwsza społeczność osiadła tutaj za czasów faraonów i nazywała się Syut. Później otrzymała nazwę Lycopolis, tworząc oddzielny, lokalny dialekt w czasach grecko-rzymskich zwany Lykopolitan. Przez pewien czas Asyut był stolicą Egiptu, jednak oddano ten przywilej Tebom w okresie Nowego Królestwa. Jednym z najbardziej wartościowych skarbów miasta jest główny obszar wykopalisk archeologicznych w grobowcach z Asyut, znajdujących się na zachodzie miasta. Grobowce zostały wycięte w skale gór i uznaje się, że zawierają one także szczątki faraonów IX, X i XII dynastii. Inne starożytne miejsce wokół miasta to grobowce Hair Rocky zawierające szczątki księżniczki z Ousseia, Beir El Gabrawy w Abnub - gdzie grobowce znajdują się w klasztorze, oraz nekropolia Deir El-Berscha, która była ważnym cmentarzem w Środkowym Królestwie, gdzie grzebani byli arystokraci i rządzący. Aby zobaczyć starożytne monumenty należy się udać bardziej na północ do miasta Karanis. Znajdują się tam świątynie, rzymskie łaźnie, oraz pozostałości po kulturze koptyjskiej, arabskiej, ptolomejskiej, ruiny Demlet al-Sesea, gdzie znajdują się pozostałości greckiej świątyni, w której są dekoracyjne rzeźby, oraz inskrypcje. Koniecznie należy odwiedzić piramidę w Meidum, przepiękną strukturę schodkową zbudowaną dla ostatniego z faraonów III dynastii Hunów. Fayoum w swojej historii było zamieszkałe zarówno przez chrześcijan jak i wyznawców islamu. Pozostały po nich liczne kościoły i meczety. Najznakomitszym przykładem jest klasztor Al-Azab w wiosce Al-Azab, który znajduje się na południe od miasta i zawiera fascynujące muzeum kultury koptyjskiej. Znajduje się tu także klasztor Al-Malah, oraz islamski monument - meczet Quaitbay powstanie którego datuje się na okres panowania mameluków i posiada zachwycającą mównicę wyłożoną kością słoniową, oraz "zawieszony" meczet nazywany tak, ponieważ jest on zbudowany na zboczu wzgórza w okresie otomańskim. Podróżując na południe wzdłuż Nilu mija się małe miasteczko Beni Suef, które słynie z wyrobu bawełny, oraz oradycyjną wioskę Beni Mazar. Następnie dociera się do przepięknego miasteczka El Minya. El Minya - leży w północnej części Górnego Egiptu i jest stolicą okręgu Minya. Jest to wielki obszar na zachodnim brzegu Nilu znany dzięki przemysłowi bawełniarskiemu. Kupcy zamieszkujący te obszary wybudowali domy w stylu włoskim, które przetrwały do dziś. Dzięki bulwarowi i licznym pałacom, oraz monumentom z czasów faraonów, grecko-rzymskich, bizantyjskich, koptyjskich i islamskich El Minya jest miejscem bardzo atrakcyjnym turystycznie. Hermopolis - tuż obok miasta znajdują się świątynie zbudowane przez kobiety faraonów - Hatszepsut, oraz Thutmosis III, wraz z grobami faraonów w Deir El Barsha i ruinami miasta, oraz grobami z tego okresu w Tell Al-Amarna. Mówi się, że jest to były dom faraona Akhenatona i jego żony słynnej Nefretete. W Mallawi, wzdłuż brzegu Nilu możemy zobaczyć ruiny grecko-rzymskiej stolicy, gdzie nadal można zaobserwować ruiny bazyliki w stylu Akropolu. W końcu dotrzemy do ważnego miejsca Hermopolis, lub Tuna El Gebel jak nazywana jest przez ludność miejscową. Na południe od Asyut znajduje się klasztor Al Muhharaq, w którym znajduje się kościół noszący imię Dziewicy Maryi. Uważa się, że to właśnie tutaj Święta Rodzina zatrzymała się podczas swojej podróży do Egiptu. Panuje powszechne przekonanie, że Kamień z ołtarza jest "tym kamieniem", którego Święta Rodzina używała do zasłaniania wejścia do jaskini, w której mieszkała. W czasach bardziej współczesnych Asyut stał się znany z tego, iż znajdował się na końcu trasy karawany z Sudanu, w rezultacie czego miasto stało się głównym ośrodkiem handlu niewolnikami w Egipcie. Obecnie dominuje tu przemysł bawełniany i dywanowy. Miasto posiada zaporę wodną wybudowaną pod koniec 1800 roku, która reguluje stan wody na Nilu. Ważnym miejscem w Asyut jest pierwszy sierociniec w Egipcie założony przez amerykańską chrześcijankę Lilianę Trasher. Obecnie jest to jeden z największych sierocińców na świecie. Suhag - na południe od Asyut znajduje się miasto Suhag gdzie odkryto w XIX wieku grobowce Abrydos. Uważa się, że spoczywają tu władcy z I i II dynastii. Można tu zobaczyć świątynie Seti I, monument upamiętniający wielkiego króla Setha I, a także światynię Ramzesa I. W Suhag znajduje się wiele kościołów i klasztorów. Najpiękniejszym jest Biały Klasztor zwany inaczej Deir al-Abiad, w którym znajduje się kościół wybudowany w V wieku. Dandara - jest klejnotem w koronie na tym obszarze wokół Nilu. Znajduje się na granicy z pustynią i oferuje jedne z najlepiej zachowanych Świątyń w Egipcie. Ogromny kompleks Świątyń w Dandarze, łącznie ze Świątynią Hathar były ukryte pod piaskiem aż do XIX wieku. Znajdujące się tu budowle datowane są na czasy ptolomejskie, jednak znajdują się tu także formy grecko-rzymskiej architektury. źródło: www.egypt.travel Rejs po Nilu Jest wiele sposobów żeglowania po Nilu. Można wziąć udział w kilkugodzinnym rejsie na statku wycieczkowym, lub na feluce - małej drewnianej łódce żaglowej. Można także wybrać się na kilkudniowy rejs na jednym ze statków wycieczkowych, lub jednym z odnowionych parowców. Wiele z nich to luksusowe jednostki spełniające pięciogwiazdkowe standardy. Zazwyczaj rejs rozpoczyna się w Asuanie. Można wykupić luksusowy rejs do Abu Simbel, lub skierować się na północ w stronę Luxoru. Następnie można popłynąć do Com Ombo, gdzie zobaczymy świątynię Sobka i Hareoris. Dalsza część rejsu prowadzi do Edfu, ale można płynąć dalej, aby zwiedzić świątynię Horusa i do Esny i świątynię Khunum. Rejs można zakończyć w Luxorze. Niektóre rejsy rozpoczynają się w Luxorze, w związku z tym trasa rejsu jest odwrócona. Bardzo popularne są wycieczki dwutygodniowe. Plan rejsu może wyglądać tak: 1. dzień: Przylot do Hurghady. Transfer do hotelu, zakwaterowanie, nocleg. 2. dzień: Wypoczynek w wybranym hotelu. 3. dzień: Wcześnie rano wyjazd do Luksoru (4 godziny jazdy). Zwiedzanie zespołu świątyń w Karnaku. Po południu zakwaterowanie na statku. Po kolacji wycieczka „Egipskie Impresje”– przejażdżka dorożkami przez bulwar – Corniche, zwiedzanie luksorskiego suku pełnego kramów, straganów oraz sklepików. Nocleg na statku. 4. dzień: Możliwość skorzystania z wycieczki fakultatywnej Madinat Habu i Dajr Al – Madina. Podczas wycieczki zwiedzanie Madinat Habu – świątyni grobowej Ramzesa III, najlepiej zachowanego zabytku tego typu; Dajr Al – Madina – miejsce zamieszkiwane przez robotników zatrudnionych przy budowie królewskich grobowców w Dolinie Królów oraz Dom Howarda Cartera, odkrywcy grobowca Tutanchamona. Powrót na statek, rejs do Edfu, przekroczenie śluzy w Esna. 5. dzień: Zwiedzanie świątyni w Edfu – miejsca kultu Horusa, boga nieba i opiekuna egipskiej monarchii. Jest to druga, co do wielkości świątynia spośród wszystkich zachowanych w Egipcie. Powrót na statek, rejs do Com Ombo wzdłuż urodzajnych brzegów Nilu. 6. dzień: Zwiedzanie Wielkiej Tamy Asuańskiej regulującej bieg Nilu, uważanej za jeden z technicznych cudów XX wieku oraz niedokończonego obelisku królowej Hatszepsut. Powrót na statek. Dzień wolny w Asuanie – możliwość spaceru po słynnym targu arabskim oraz asuańskiej promenadzie lub możliwość skorzystania z wycieczki fakultatywnej do wioski nubijskiej – spacer po wyspie botanicznej, zwiedzanie nubijskiego domu oraz szkoły. Powrót na statek. Po kolacji wieczór nubijski. 7 dzień: Pobyt w Asuanie, czas wolny na odpoczynek lub możliwość skorzystania z wycieczki fakultatywnej do słynnego zespołu świątyń w Abu Simbel, stanowiącego w chwili obecnej jeden z najistotniejszych zabytków Egiptu. Po południu rejs do Com Ombo. Następnie wizyta w zespole świątyń w Com Ombo, poświęconym dwóm triadom boskim. Po kolacji rejs do Luxoru. 8. dzień: Rejs z Edfu do Luxoru. 9. dzień: Zwiedzanie zachodniego brzegu Nilu - słynna Dolina Królów – miejsce spoczynku królów Egiptu w okresie od XVIII do XX dynastii – możliwość wejścia do grobowca Tutanchamona, zwiedzanie Kolosów Memnona, doliny Deir El Bahari z majestatyczną świątynią Hatszepsut. Możliwość skorzystania z wycieczki fakultatywnej „ Światło i Dźwięk” w Karnaku. 10-14. dzień: Wykwaterowanie z hotelu, transfer do Hurghady, kontynuacja części pobytowej w wybranym hotelu. 15. dzień: wykwaterowanie z hotelu, transfer na lotnisko i powrót do Polski. asuan Atrakcje Asuan w Egipcie Asuan leży przy pierwszej katarakcie Nilu. Miasto znajduje się po wschodniej stronie rzeki oraz na dwóch wysepkach. Po zachodniej stronie Nilu znajduje się klasztor Św. Szymona, mauzoleum Aba Kham i grobowce arystokracji. Asuan leży w miejscu, gdzie spotyka się pustynia zachodnia ze wschodnią na północ od jeziora Masser. Asuan jest miastem handlowym. Jego starożytna nazwa Swemet oznaczała "handlowy". Uważa się, że w Asuan powstała pierwsza społeczność Egipska. Jako Swemet, miasto (wtedy najbardziej wysunięte na południe) odgrywało ważną rolę w ochronie Egiptu przed najeźdźcami i obronie południowych granic w czasach dynastii faraonów. Uważa się także, iż to właśnie stąd dostarczana była skała do budowania świątyń, kolumn i obelisków, łącznie z piramidami w Gizie. Asuan to miasto bardzo "zielone" z drzewami palmowymi i tropikalnymi ogrodami rosnącymi w najszerszym miejscu Nilu. Znajdują się tu wyspy, najważniejsze to wyspa Kitchenera, oraz Elefantyna. Wyspa Kitchenera znajduje się pośrodku rzeki. Została podarowana Lordowi Kitchenerowi w podzięce za jego usługi w czasie Kampanii Sudańskiej w latach 1896-1898. Lord Kitchener stworzył wyspę wypełnioną fantastycznymi drzewami i roślinnością, którą obecnie z powodzeniem można nazwać ogrodem botanicznym. Wiele gatunków roślin zostało sprowadzonych z różnych zakątków świata, łącznie z ogromnymi palmami. Znacznie większa jest wyspa Elefantyna (w czasach starożytnych służyła jako fort broniący miasto). Stanowiła południową granicę z Nubią. W Asuanie znajdują się pozostałości po świątyni poświęconej Chnum - to bóg katarakt o baraniej głowie datowane na okres Starego Królestwa. Można tutaj zwiedzić Muzeum Asuańskie, w którym znajdują się artefakty z czasów grecko-rzymskich, oraz zobaczyć jeden z najstarszych nilometrów (przyrząd używany do ustalania poziomu wody w Nilu). W Asuan mieszkali Nubijczycy, znani ze swojego zamiłowania do festiwali i kolorowych ubrań. Uważa się, że to właśnie w Asuan żyła pierwsza cywilizacja nubijska w roku około 2000 p. n. e. Do Asuan dostaniemy się samochodem, lub autokarem, samolotem, koleją (pociągi ekspresowe i kuszetki). Asuan jest popularnym punktem startowym statków wycieczkowych. Asuan oferuje programy zwiedzania obejmujące Wysoką Tamę, niedokończony obelisk, oraz Świątynię Philae, a także żeglowanie z Fleccą. W Asuan warto zobaczyć wielki bazar, pokaz "światło-dźwięk" w Philae, oraz Muzeum Cywilizacji Nubijskiej. źródło: www.egypt.travel Północny Egipt - czyli wybrzeże Morza Śródziemnego Egipt na północy posiada nieregularną linię brzegową z wieloma zatokami i długimi plażami. Wybrzeże rozciąga się od Sallum - ostatniego miasta przed granicą z Libią, poprzez Marsa Matruh, El-Alamain, Alexandrię i dalej poprzez Rossetę, aż po Diamettę i Port Said. Marsa Matruh - leży 290 kilometrów od Alexandrii. Miejsce to jest niezwykle popularne wśród Egipcjan. Miasto posiada siedmiokilometrową plażę z białym piaskiem. Plaża osłonięta jest naszyjnikiem naturalnych skał trasowych. Znajduje się tu słynna Plaża Kleopatry, która znajduje się po zachodniej stronie miasta. Inne plaże to Raas Al-Hakma, Al-Abyad i Aquiba. Za założyciela Marsa Matruh uznawany jest Aleksander Wielki, który podczas swojej wyprawy do Oazy Siwa złożył je w hołdzie Amonowi. Kolejną atrakcją do zwiedzania jest Świątynia Koptyjska i Muzeum Rommla, stworzone we wnętrzu jaskini, uznawanej za miejsce, gdzie Erwin Rommel, niemiecki dowódca miał swoją kwaterę główną. W muzeum wystawiona jest broń z tego okresu, oraz rzeczy osobiste feldmarszałka. polnocny egipt El-Alamein znajduje się 200 kilometrów od Marsa Matruh. Najlepiej jest znana jako miasto, które odegrało ważna rolę podczas II wojny światowej. Można tu zobaczyć muzeum wojenne upamiętniające bitwy, które zmieniły kampanię na korzyść Aliantów, jak również Wojenny Cmentarz Wspólnoty z bronią i sprzętami poświęconymi wojskom greckim, południowoafrykańskim, australijskim i nowozelandzkim, które walczyły po stronie brytyjskiej, oraz cmentarz upamiętniający męstwo żołnierzy włoskich i niemieckich. W El-Alamein miały miejsce dwie bitwy. Pierwsza w lipcu 1942 roku, gdy alianci bez powodzenia zaatakowali Alexandrię, a druga, gdy VIII armia brytyjskiego generała Montgomerego stoczyła bitwę z wojskami Rommla, które zostały zmuszone do odwrotu w stronę Tunezji. Premier Wielkiej Brytanii Winston Churchill powiedział o tych bitwach "Przed Alamein nie było zwycięzców, a po nim nie było przegranych". Idąc wzdłuż wybrzeża mijamy drogę na Abu Mina i jej piękny Klasztor Koptyjski Abu Mina. Klasztor wybudowany jest w miejscu starożytnej bazyliki i jest miejscem Światowego Dziedzictwa Kultury. Rosetta (Rashid) leży około 60 kilometrów na wschód od Alexandrii. Historia Rosetty rozpoczęła się w roku 800, gdy założył ją Ibn Tulun (muzułmański gubernator Egiptu). Znana jest z pięknych willi w stylu otomańskim. To właśnie tutaj odnaleziono kamień Rosetty w 1799 roku. Egipska kamienna płyta z epoki ptolomejskiej "Kamien Rosetty" to klucz do odszyfrowania hieroglifów. Podróż po wybrzeżu kończymy w Damiecie i Port Said, ruchliwych portach i Kanale Sueskim. źródło: www.egypt.travel Atrakcje Abu Simbel w Egipcie Abu Simbel jest słynne na całym świecie dzięki dwom wspaniałym świątyniom, które zostały wycięte w skałach na zboczu góry w około XIII wieku p. n. e. Znajdują się ona na liście UNESCO i są znane jako pomniki nubijskie poświęcone bogom słońca Amonowi i Re Horachte, oraz bogowi sztuki i rzemiosł Ptahowi. Zostały wybudowane, aby uhonorować Ramzesa II. Kiedy została wybudowana nowa tama regulująca wody Nilu i utworzono jezioro Nasera wzrastający poziom Nilu groził ich podtopieniem. Świątynie zostały przeniesione wyżej ponad lustro wody. Świątynie zostały ustawione w taki sposób, aby posągi patrzyły ponad wodą, tak jak to robiły przez wieki. Świątynie są dosłownie wykrojone ze stoków. Świątynie znane jako Wielka Świątynia Ramzesa II i Mniejsza Świątynia Nefertari powstały w czasach panowania Ramzesa II. Jak głosi legenda faraon chciał na wieki upamiętnić czasy swoich rządów, oraz królowej Nefertari. Zwycięstwo w bitwie pod Kadesz stworzyło doskonałą okazję do zbudowania kompleksu świątyń. Uznaje się, że prace rozpoczęły się od budowy wielkiej świątyni w połowie 1200 roku p. n. e. i trwały 20 lat. Wejścia do większej świątyni strzegą cztery olbrzymie posągi przedstawiające Ramzesa II na których wyraźnie widać, że nosi on podwójną koronę Górnego i Dolnego Egiptu.Są to kolosy o wysokości 20 metrów. Wewnątrz kompleksu znajdują się malunki scen bitewnych upamiętniające zwycięską walkę Ramzesa II w bitwie pod Kadesz. W skład kompleksu wchodzą także inne posągi poświęcone Nefertari, oraz synom i córkom Ramzesa II, oraz bóstw którym świątynia jest poświęcona. Świątynia została zbudowana na wschodnio-zachodnim zboczu, w związku z tym wczesnym rankiem słońce dociera do jej wnętrza i oświetla niektóre z posągów. Widać to szczególnie 22 lutego i w październiku każdego roku. Mniejsza świątynia Nefertari (czasem nazywana świątynią Hathor) znajduje się w odległości około 50 metrów. Zdobią ją przepiękne malowidła Ramzesa i jego żony składający ofiary bogom. źródło: www.egypt.travel Egipski kult słońca Dla człowieka żyjącego w starożytnym Egipcie, słońce i jego blask zawsze pełniło, oprócz zapewnienia poczucia bezpieczeństwa czy funkcji rozświetlającej przestrzeń, także bardzo ważną funkcję sakralną. Od szeregu wieków architekturze związanej z wyznawaniem kultu, architekturze sakralnej reprezentowanej przez jej kluczowe obiekty - świątynie - przypisuje się najważniejsze znaczenie społeczne pośród innych budowli architektonicznych. Przeznaczeniem świątyni nie jest tylko funkcjonowanie jako miejsce zgromadzeń, lecz także miejsce spotkania człowieka z Istotą Najważniejszą. ma ono być oazą spokoju, miejscem, w którym spływająca na wiernych łaska przemienia ich wewnętrznie. W perspektywie historycznej można stwierdzić, że najsilniej na człowieka oddziaływały świątynie staroegipskie i katedry średniowieczne. Jego zadaniem było kreowanie stanów emocjonalnych w gronie uczestników sprawowanego kultu. Jak twierdzi Marcin Zagórny, światło lub mrok przejmowały role bóstwa, równocześnie rozdzielając wyraźnie sferę sacrum od sfery profanum. Manipulowanie światłem, umocowanie symboliczne, uświęcało miejsce doznań. W Egipcie, w starożytnej świątyni, zaciemniano miejsce najświętsze, natomiast doświetlano sferę profanum. Jak twierdzi wspomniany autor, im wyższy stopień uświęcenia miejsca, tym stawało się ono fizycznie ciemniejsze. Zasada ta znajduje swój najpełniejszy wyraz w świątyni grobowej, czyli w pogrążonej w mroku piramidzie. Świątynia Abu Simbel w Dolinie Królów reprezentuje wyjątkowy przykład budowli uwidaczniającej perfekcyjne operowanie światłem w celach kultowych. Pochowano w niej faraona Ramzesa II. Obiekt ten składa się z trzech wyciosanych w masywie skalnym pomieszczeń, które są ze sobą połączone. Do wnętrza świątyni wchodziło się jednym otworem wejściowym. Prowadził od do pierwszej komory. Ta pierwsza komora połączona była z dziedzińcem. Jest ona najmocniej doświetlona, co oznacza obszar najmniej uświęcony. Usytuowane są tutaj posągi Ozyrysa, o wysokości około 10 metrów każdy. Są to symboliczni strażnicy chroniący wejścia do następnych dwóch komór. Kolejna komora jest już słabiej oświetlona, co, według Zagórnego, oznacza obszar nieco bardziej uświęcony. Ostatnia komora, która mieści się na samym końcu, jest salą grobową i jako taka jest miejscem o najwyższym stopniu uświęcenia. jest ona mniejsza od pozostałych, co sprawia, iż fizycznie staje się niejako przestrzennym apogeum kultowego dramatu. Owo miejsce tonie w mroku. W komorze znajdują się umieszczone naprzeciw wejścia cztery posągi: Ramzesa II, Ra, Hemarkhisa i Ptaha. Opisana wyżej świątynia grobowa Abu Simbel stanowi wybitny przykład reżyserii, która w celach kultowych używa światła. jedynie w dwóch krótkich momentach w cyklu rocznym, wyznaczających słoneczne przesilenie, o konkretnej godzinie promienie słoneczne drogą wyznaczonej osi wędrowały kolejno przez następujące po sobie komory, dochodząc w końcu do sanktuarium. Jeden z posągów nigdy nie zostaje rozświetlony. Jest to posąg Ptaha. Pozostaje nieustannie w mroku. Jest to zabieg świadomy i celowy, bowiem Ptah będąc bogiem świata umarłych, jest jednocześnie władcą krainy ciemności. jak twierdzi badacz Marcin Zagórny, to niezwykłe zjawisko, obserwowane jedynie przez nielicznych, stanowi jedno z najwybitniejszych zaprojektowanych działań światłem w historii architektury. Biorąc pod uwagę skalę trudności technicznych, przed jakimi stali projektanci, tym bardziej należy im się uznanie za niewiarygodną dokładność w określeniu kąta usytuowania świątyni w stosunku do stron świata. Mając świadomość, jak trudne było to zadanie kilka tysięcy lat temu, warto wspomnieć, iż w połowie XX wieku, ze względu na budowę Wysokiej Tamy Asuańskiej, przeniesiono budowlę na wyższy poziom gruntu. Pomimo dysponowania przez inżynierów nowoczesna techniką, popełniono niewielki błąd w kacie nachylenia świątyni. Wystarczyło to, aby w wyniku tej nieścisłości przesunąć o jeden dzień kulminacyjny dzień dramatu, wyznaczony astronomicznym przesileniem. Opisane działanie światła w przeszłości było widoczne do momentu pochowania faraona. Po jego śmierci świątynie grobową pochłaniał mrok, gdyż zasypywano ja piachem. W egipskim budownictwie sakralnym "odwrócenie świetlnego porządku" było prawdopodobnie pochodną faktu, iż w tym rejonie geograficznym palącego słońca zawsze było ponad miarę. W tym kontekście jego brak, cień, chłód miały większą wartość. Były więc bliżej sacrum. Bóstwo tamtych czasów identyfikowano z czymś groźnym,. tajemniczym, czego nie sposób ogarnąć wiedzą. Był tylko mrok niewiedzy. W tradycyjnej orientacji świątyń egipskich na kierunku wschód zachód, o świcie słońce ukazywało się nad wierzchołkiem świątynnej bramy, sprawiając wrażenie, iż wychodzi na nieboskłon z samego wnętrza świątyni, jako bóstwo z własnego domu, pisze Andrzej Niwiński. Spotykane w literaturze przedmiotu określenie dom boży, w stosunku do egipskiej świątyni, wydaje się w pełni uzasadnione. W owych czasach władca, faraon uznawany był za największego boga, a miejsce, w którym na stałe przebywał - pałac - traktowane było jak sanktuarium. Egipskie wierzenia przekonywały, że życie doczesne jest krótkie i nietrwałe, jedynie życie duchowe trwa wiecznie. W związku z tak pojmowaną teologią, budownictwo mające służyć celom duchowym, musiało być trwałe. Powyższą ideę reprezentowały świątynia i grobowiec. Grobowiec stał się dla starożytnych Egipcjan bramą do życia a świątynia 0 siedzibą bóstwa. Starożytne państwo egipskie przestało istnieć, piramidy i świątynie trwają w piaskach pustyni i w palącym słońcu, będąc źródłem podziwu dla kunsztu ich budowniczych i siły ducha społeczeństwa, które potrafiło stworzyć skromnymi środkami technicznymi takie pomniki, świadectwa swojej duchowości zaliczane do cudów świata. Piramidy były początkowo pokryte jasnym licowaniem z kamienia wapiennego, tworzącego czysto białe ściany. Szczyty wieńczyły pozłacane piramidiony, ostrosłupy, intensywnie odbijające promienie słoneczne i tym samym podkreślające mistyczny związek zmarłego faraona z bogiem słońca Re. Ten zabieg architektoniczny nadawał nekropolii olśniewający wyraz. W czasie, gdy powracająca do świątyni egipskiej procesja religijna znalazła się na dziedzińcu, zatrzymywano się, by odprawić ostatnie rytuały i pożegnać bóstwo, pisze Nowiński. Składano prawdopodobnie wówczas ofiary i recytowano hymny do zachodzącego słońca. Dziedzińce były tradycyjnie otoczone kolumnami, pomiędzy którymi przechodziła procesja. Niekiedy jednak do tego celu wyznaczano specjalny, drugi dziedziniec, n który mogli dostać się jedynie wyselekcjonowani staranie uczestnicy ceremonii. Do sali hypostylowej poza kapłanami mogli dostać się tylko nieliczni. było to możliwe w trakcie święta. Od tego miejsca im dalej w głąb świątyni pomieszczenia stawały się niższe, jego posadzka znajdowała się na wyższym poziomie a światła docierało stopniowo coraz mniej. W znajdującym się w głębi sanktuarium było juz zupełnie ciemno. Ta atmosfera tajemniczości i, jak pisze Niwiński, swoistej intymności była wyrazem wymagań liturgicznych. Do miejsca świętego świętych w praktyce miał dostęp tylko jeden człowiek. Nieopodal od sanktuarium znajdowały się schody prowadzące na dach, gdzie kultowy posąg był ustawiany o poranku w dniu egipskiego Nowego Roku. W tym miejscu znajdowało się prawdopodobnie sanktuarium słoneczne, zwane Domem Re na Dachu Domu Amona. Re - bóstwo słońca, podróżujące barką po nieboskłonie od wschodu do zachodu, było według staroegipskich wierzeń stwórcą bogów i ludzi. jak zgodnie twierdzą Jadwiga Lipińska i Marek Marciniak, koncepcja tego boga jest stosunkowo stara w religii egipskiej. Sądzi się, że powstała ona dopiero za panowania pierwszych dynastii, a etapy jej prześledzić możemy do czasów V dynastii, gdy Re został opatrzony zaszczytnym tytułem króla bogów. W czasach XVIII dynastii syn króla Amenhotepa III, Echnaton, sprawujący godność arcykapłana Re w Heliopolis, po dojściu do władzy zreformował na pewien okres religię egipską, wprowadzając powszechnie obowiązujący kult boga słońca Atona. Wprowadzona przez Amenhotepa IV Echnatona monoteistyczna doktryna religijna była na swój sposób rewolucją religijną. Władca sięgnął do dziedzictwa dawniejszych kultów solarnych. Faraon zerwał z tradycją antropomorfizacji oraz zoomorfizacji w przedstawianiu postaci bóstwa, twierdzi Roksana Małek. Widzialną postacią Atona stała się teraz tarcza słoneczna z wychodzącymi z niej promieniami zakończonymi dłońmi. Ten doktrynalny zabieg sprawił ograniczenie wpływu kapłanów w państwie. Odtąd wyłącznym pośrednikiem między poddanymi a bóstwem stał się faraon piastujący funkcje najwyższego kapłana. Pośród wielkich ośrodków religijnych starożytnego Egiptu wyjątkowe miejsce zajmowało miasto, któremu Grecy nadali nazwę Heliopolis - Miasto Słońca. WS III tysiącleciu p. n. e. Heliopolis zaczęło stanowić ośrodek kultu boga słońca i stwórcy świata. Boga tego symbolizował obelisk. Heliopolis uległo zagładzie. jego teren wyznacza dziś tylko jeden obelisk wzniesiony w XX wieku p. n. e. Kilka z tamtejszych obelisków zachowało się do dzisiaj. Tzw. Iły Kleopatry ustawione są w Londynie, w Central parku w Nowym Jorku, oraz w Rzymie. Zaostrzony na końcu monolit był symbolem dla czcicieli słońca. Pierwsze poranne promienie padały na wypolerowany, pokryty złotą blachą wierzchołek każdego dnia. tekst: Jerzy Walkowiak, Egipt Exclusive Заходняя Рыўера Чырвонага мора Заходняя Рыўера Чырвонага мора распасціраецца на 1500 кіламетраў на заходнім беразе Чырвонага мора, ад Суэцкага канала да Бір-Шалатэйна. Уздоўж Рыўера пабудавана з аэрапортамі, аўтастрадай, гасцініцамі, рэстаранамі, гандлёвымі цэнтрамі, пляжамі і ўсім, што трэба патрабавальным турыстам з усяго свету. Шырокі спектр магчымасцяў для правядзення часу на Рыўеры нельга параўнаць ні з адным іншым месцам у свеце. Унікальныя ў сваім родзе каралавыя рыфы, шырокія пяшчаныя пляжы, цёплыя і блакітныя воды Чырвонага мора, цудоўнае надвор'е практычна круглы год робяць Заходнюю Чырвонаморскую Рыўеру марай для ўсіх. Тут ёсць велізарныя курорты яны надаюць значэнне да камфорту турыстаў і якасці прапанаваных паслуг, ад нумароў з кандыцыянерам, праз SPA-працэдуры да высакаякасных страў і напояў. Знаходзячыся на Рыўеры Заходняга Чырвонага мора, вы можаце адчуць гэта і чары мора, і культура дзякуючы невялікай адлегласці да такіх гарадоў, як Луксор, Асуан або Каір. Рэйсы мясцовых авіякампаній лёгкадаступны і адносна танны, а паездкі па сушы даюць магчымасць любуючыся дзіўным пейзажам. Вы шукаеце адпачынку на пляжы і вар'яцтва ў дыскатэках і рэстаранах, або для актыўнага адпачынку, дайвінга, сёрфінгу або рыбалкі, ці, нарэшце, наведвання старажытных гарадоў - Рыўера Чырвонага мора Егіпта чакае і бліжэй, чым Ты мяркуеш. Ісмаілія, Айн-Сухана, Зафарана Ісмаілія - сталіца Суэцкага канала знаходзіцца на яго заходнім беразе ў 120 кіламетрах ад Каір. Ён вядомы як горад садоў і кветак. Ён развіўся пры будаўніцтве Суэцкага канала. У выніку горад мае адметны каланіяльны стыль 19-га стагоддзя з будынкамі ў брытанскім і французскім стылі. У наш час, дзякуючы сваёй сувязі са знакамітым каналам і сваёй займальнай гісторыі, Ісмаілія карыстаецца папулярнасцю турыстычны напрамак для багатыя людзі Каіра, многія з якіх маюць тут свае дамы і кватэры. Ісмаілія - гэта горад кантрастаў, з сюррэалістычнымі велізарнымі караблямі, якія праходзяць праз Суэцкі канал, праз рамантычныя бульвар уздоўж канала Салодкай вады, услед за шумным ажыўлены рынак. Айн Сухна (гарачая крыніца) - цягнецца ўздоўж 60 кіламетраў берагах Суэцкага заліва і з'яўляецца бліжэйшым курортам да Каіра. Яшчэ адна славутасць - Порта Эль Сухна - новы курорт з вельмі вядомым полем для гольфа і SPA. Айн-Сухна вядомы як цэнтр глыбакаводнай рыбалкі, а За'фарана - адно з галоўных месцаў для дайвінга і кайтсерфінгу. Каля Зафарана знаходзяцца манастыры св. Паўла і св. Антоній. Св. Антоній гэта найстарэйшы дзеючы аб'ект такога тыпу ў свеце. Таму што Айн-Сухана - гэта толькі турыстычны рэгіён, які развіваецца гэта занадта танней, чым, напрыклад, Хургада ці Сафага. Аднак варта памятаць, што большасць турысты тут егіпцяне. Сафага Сафага знаходзіцца ў 53 кіламетрах ад Хургады. Гэта старажытны марскі порт, вядомы сваім чыстым паветрам, чорнымі пяшчанымі дзюнамі і тэрмальнымі крыніцамі. Горад заваяваў рэпутацыю СПА і аздараўленчага курорта. Сафага таксама з'яўляецца любімым месцам для віндсерфінгу, кайтсерфінгу і аматараў дайвінга. Мелкаводдзе ля ўзбярэжжа горада вельмі салёнае, што дазваляе вельмі лёгка навучыцца плаваць на дошцы. Сафага захавала вялікую частку свайго першапачатковага старажытнага колеру і атмасферы, таму турысты знойдуць мясцовыя крамы і рынкі, дзе прадаюць сувеніры, а таксама традыцыйныя тавары, такія як спецыі і вырабы рамёстваў. Сафага таксама прапануе выдатныя месцы для дайвінга. Каралавыя рыфы цэлыя. Яны знаходзяць сябе тут месцы для нізкіх, сярэдніх і прасунутых дайвераў. У горадзе ёсць школы дайвінга. Авантурысты могуць прыняць удзел у аднадзённых паездках у пустыню на аўтамабілях або квадрацыклах. У 40 кіламетрах ад Сафагі знаходзіцца Mons Claudianus - старажытнарымскі гранітны комплекс крэпасцяў. У цэнтры заліва Сафага знаходзіцца невялікі востраў Тобія каля пясчанага берага. Гатэлі, дайвінг-цэнтры прапануюць аднадзённыя паездкі на востраў. Ён размешчаны недалёка ад Сафагі таксама лагуна Рас-Абу-Сома. Да яго лёгка дабрацца з берага дзякуючы прыстані. Вельмі часта ў У гэтай мясцовасці можна сустрэць мурэн, моль, рыбу-блазна і васьмінога. Прапануючы выдатныя месцы для дайвінга, віндсерфінгу, кайтсерфінгу, экскурсій па пустыні і расслабляльнай атмасферы, Сафага з'яўляецца ідэальным месцам для тых, хто аддае перавагу паехаць у адпачынак. цішыня і мір. Аль Кусейр Эль-Кусейр знаходзіцца ў 85 кіламетрах на поўдзень ад Сафагі. Па на працягу больш за 4000 гадоў ён выкарыстоўваўся як камерцыйны порт. Гэта быў адзін з першых гарадоў Егіпта. Горад знаходзіцца ў канцы самага кароткага шляху паміж Нілам і Рыўерай Чырвонага мора. Турысты, якія шукаюць сляды старажытнай цывілізацыі, знойдуць тут шмат месцаў для наведвання. Знойдзены рэшткі рымскага порта Міяс Хормас 8 кіламетраў ад горада. Вы можаце ўбачыць былыя будынкі порта, а таксама рымскія вазы і артэфакты, раскіданыя па тэрыторыі. На скалах у даліне Вадзі Хамамат існуе 200 іерагліфічных табліц. У іх шмат такіх дошак 4 тысячы гадоў і паказваюць традыцыйныя трысняговыя лодкі, якія плывуць па Нілу. Вялікі ўплыў на знешні выгляд горада аказала і асманская эпоха. Крэпасць султана Селіма, кіраўніка Егіпта ў 16 стагоддзі, была ваеннай крэпасць, якая абараняе порт ад захопнікаў і паломнікаў, якія вандруюць у Меку. Адноўлены форт можна наведаць. Пасля асманскага перыяду напалеонаўскі час і панаванне Брытанскай імперыі (акупацыя порта) сышлі сама па сабе разнастайная архітэктура абодвух перыядаў, са шматлікімі будынкамі 19-га стагоддзя, якія змешваюць брытанскі, французскі і ісламскі стылі, і Раман. Al Quseir прапануе выдатныя гатэлі, такія як Movenpick, Flamenco Beach Resort і Utopia Beach, а таксама Mangrove Bay Resort і Fanadir. Каралавыя рыфы Аль-Кусейра разнастайныя з разрозненымі вяршынямі, тунэлямі, комінамі, агаленнямі і пячорамі. Вы можаце сустрэцца тут мурэны, крылаткі, кефалі, зменныя маржы, свіршч і акунь, а таксама трыпутнік, крэветкі і кальмары. Вады вакол Аль-Кусейра, несумненна, з'яўляюцца адным з лепшых месцаў для дайвінга на Рыўеры Чырвонага мора, і можа быць, у свеце. Порт Галіб Легенда аб порту Галіба абвяшчае, што на мяжы 1-га і 2-га стагоддзяў малады чалавек па імі Галіб заснаваў порт для сваіх гандлёвых судоў пасля таго, як яго супернік у руцэ каханай перашкодзіў яго гандлёвым судам прышвартавацца ў порце Айдхаб. Пасля таго, як порт быў пабудаваны, канкурэнт паспрабаваў знішчыць яго, даслаўшы флот ваенных караблёў. Паводле легенды, у момант нападу з'явіўся флот-прывід і прагнаў нападнікаў, што дазволіла порту Галіб квітнець. Галіб, вядома, ажаніўся на сваёй каханай. Порт Галіб знаходзіцца ў 5 хвілінах язды Міжнародны аэрапорт Марса Алам і дзве з паловай гадзіны язды да Даліны Каралёў. Горад - раскошны турыстычны курорт прытулак для караблёў і яхт. Яны ў горадзе ёсць пляжныя гатэлі, якія прапануюць SPA і аздараўленчыя працэдуры. Сама марына з'яўляецца цэнтрам Порт-Галіба. Сучасная і цалкам адаптаваная да ўсіх патрэбаў прыстань мае месца для больш чым тысячы вялікіх яхт. Курорт цягнецца па недалёка ад 4 км пяшчанага берага Чырвонага мора. Тут ёсць цэнтр з набярэжнай, крамамі, буцікамі, кафэ і рэстаранамі. На прыморскім бульвары (расцяг па марыны) размешчаны крамы, рэстараны і кафэ. Па суседстве за бульварам на неф-хане знаходзіцца традыцыйны егіпецкі рынак. Порт Галіб прапануе турыстам водныя віды спорту, такія як катанне на байдарках, водных матацыклах, віндсерфінг, парасейлінг, вейкборд, парусны спорт, дайвінг, падводная фатаграфія, падводнае плаванне і сафары на дэльфінах, а таксама глыбакаводная рыбалка, катанне на бананах і катанні на коле. На сушы Порт-Галіб прапануе катанне на вярблюдах, мотакрос, квадрацыклы, пейнтбол, скалалажанне і зіплайн. У На курортах гатэля ёсць басейны і тэнісныя корты веласіпеды. Для самых маленькіх Port Ghalib прапануе клубы. Lulee Kids Camp прапануе праграму актыўнага адпачынку пад наглядам апекуна. Рыхтуюцца такія забавы, як пошук скарбаў, гай малпаў, міні-гольф, батуты, надзіманыя лодкі, боўлінг, надзіманыя скачкі і слізгальныя прадметы. У порту Галіб ёсць два пляжы. Поўдзень ідэальна падыходзіць для купання, а на ўсходзе ёсць прыстань, каб паглядзець на каралавыя рыфы, якія атачаюць курорт. Яны размешчаны недалёка ад горада тры з дзесяці лепшых месцаў для дайвінга ў свеце: Браты Існандс, рыф Дэдала і Скалісты востраў. Район з'яўляецца лепшым месцам для назірання за дэльфінамі. Паколькі Порт-Галіб размешчаны на поўдні Рыўеры Чырвонага мора, адсюль лёгка дабрацца да Луксора. Марса Алам Прыкладна ў 220 кіламетрах на поўдзень ад Хургады знаходзіцца Марса-Алам, адзін з самых хуткарослых турыстычных месцаў на Рыўеры. Гэта папулярнае месца сярод віндсерфінгісты, дайверы, снорклинги і аматары пляжу. Акружаны пальмамі і мангравымі зараснікамі, гэта сапраўдны трапічны рай і выдатная адпраўная кропка. Раней быў Марса-Алам (як і іншыя вёскі на Рыўеры). яна была вёскай рыбалка. Цяпер, дзякуючы міжнароднаму аэрапорту, гэта важны курорт. Марса-Алам славіцца тым, што не так перапоўнены турыстамі, як Хургада або Сафага. Горад таксама славіцца сваімі фантастычнымі ўмовамі для дайвінга. Месца для апускання цэлыя, амаль некранутыя. Рыф Эльфінстон, які знаходзіцца ў 6,5 мілях ад берага, кіпіць марскім жыццём. Вы можаце сустрэцца тут водных чарапах і крабы. З мелкаводдзем на поўначы, ідэальна падыходзіць для падводнага плавання, і значна глыбей на поўдні, гэтая вобласць падыходзіць для дайвераў любога ўзроўню кваліфікацыі. Шааб Самадай (Dolphin Houce), хвалісты рыф на поўдзень ад Марса-Алама набыў сваю назва дзякуючы дэльфінам, якія яны ёсць бачыцца тут вельмі часта. Акрамя дэльфінаў, у гэтай неглыбокай бірузовай лагуне жывуць бутэрброды, крылаткі і рыбы-матылі. Fury Shoal - гэта разнастайны каралавы сад, які стварае адзінае ў сваім родзе месца для дайвінга. Сетка цвёрдых каралавых утварэнняў утварае рыфавы комплекс, населены разнастайнымі рыбамі і дэльфіны. Тут знаходзяцца абломкі буксіра і паруснага судна. Легенда абвяшчае, што старажытнаегіпецкі фараон здабыў цудоўныя зялёныя смарагды ў горнай Усходняй пустыні на паўднёвы захад ад Марса-Алама. Найбольш вядомымі комплексамі сталі шахты Клеапатры і Монс Смарагд (Ізумрудныя горы). шахты старажытнага свету. Шахты Вадзі Гімал, Вадзі Сікеіт, Вадзі Нукрус і Гебель Забра дзейнічалі ў часы панавання Пталемеяў і Рымаў. У цяперашні час руіны руднікоў у Забры і Сікеіце знаходзяцца да гэтага часу бачныя каля Марса-Алама, як і рэшткі храмаў і гротаў. Недалёка ад Марса-Алама таксама знаходзяцца руіны рымскага порта Міос Гармас, дзе можна ўбачыць дзіўна добра захаваліся рымскія артэфакты і каля 200 таблічак з іерогліфамі, якія ўпрыгожваюць скалу ў даліне Вадзі Хамамат. Хамамат таксама вядомы каменем Бехени - зялёнай дэкаратыўнай скалой, якая ў старажытнасці лічылася святой. Гэты камень актыўна здабываўся даг да рымскіх часоў і выкарыстоўваўся для вырабу чараў, статуй і нават саркафагаў. Вадзі Гемаль, Берэніс, Бір Шалатэйн У старажытнасці тэрыторыя гэты быў часткай галоўны гандлёвы шлях паміж Нілам і Чырвоным морам і замежжам. Менавіта па гэтай прычыне існуе мноства археалагічных знаходак, такіх як рымскія назіральныя вежы, выбудаваныя побач. дарогі для абароны канвояў ад нападаў. Вадзі Эль-Джемаль - гэта ахоўны нацыянальны парк, размешчаны ва Усходняй пустыні. Парк займае плошчу амаль 100 квадратных кіламетраў. Тут ёсць пальмавыя гаі, мангравыя бухты і некранутыя пляжы з белым пяском. Берэніс - старажытны горад, названы ў гонар маці кіраўніком Пталемы II Філадэльфам у 275 г. да н.э., быў гандлёвым портам. Размешчаны руіны храма Семіраміды, пабудаванага Траянам і Тыберыем размешчаны недалёка ад горада. Далей ідуць рэшткі смарагдавай шахты Вадзі Сакаіт, якая дзейнічала з часоў фараонаў да рымскіх часоў. На вонкавых сценах храма размешчаны карціны, якія адлюстроўваюць імператара Тыберыя, які стаіць перад богам Мінам, і іншыя ў даніну павагі бажаствам Зялёных шахт. Узбярэжжа падзяляюць мангравыя балоты і некранутыя залівы. Варта наведаць тэктанічны востраў Забаргад, які з'яўляецца геалагічным феноменам, а таксама славіцца крыніцамі аліўкавых паўкаштоўных камянёў, якія здабывалі тут з 1500 г. да н.э. да сярэдзіны ХХ ст. З пагорка Перидот адкрываецца захапляльны від на навакольныя блакітныя лагуны, багатыя марскім жыццём. Берэніс славіцца не толькі магчымасцю рыбалкі, але і тут сустракаюцца сябе вось некаторыя з лепшых СПА-цэнтраў Егіпта. Bir Shalatein - гэта невялікая вёска на мяжы Егіпта з Суданам. Раней гэта быў галоўны марскі порт, а сёння гэты раён славіцца сваімі захапляльнымі месцамі для дайвінга. крыніца: www.egypt.travel Айцы пустыні. Манастыр святых Антонія і Паўла Вербная нядзеля, непасрэдна перад Вялікаднем, была ідэальным днём для наведвання манастыроў - св. Антонія і св. Paweł Хоць гэта была мая наступная паездка ў гэтыя мясціны, наведванне манахаў і прыгожых храмаў заўсёды прыносіць мне шмат радасці. На гэты раз было падобна. Не палохаючыся ранніх гадзін, мы выехалі з Хургады ў 7 раніцы. За 250 кіламетраў на поўнач у бок Каіра ўсяго 3 гадзіны язды з прыпынкам, каб выцерці яшчэ сонныя вочы. Пейзаж за акном аўтобуса, мабыць, для многіх аднастайны — Чырвонае мора справа, пустыня з пагоркамі злева — ідэальны для мяне, каб падрыхтавацца да таго, каб пераступіць парог першага манастыра. Св. Энтані быў нашым першым прыпынкам. Літаральна за кіламетр да брамы на гарызонце з'явіліся дзве вежы з крыжамі, і праз некалькі хвілін нас павінен быў сустрэць сябар - айцец Равіс. Навучаная вопытам, нягледзячы на высокую тэмпературу, я надзела на плечы шалік і сукенку да шчыкалаткі. У адваротным выпадку манахі падораць «прывітальны пакет» у выглядзе абэй да шчыкалаткі. Мы смяяліся, што яны падобныя на бальнічныя піжамы, але гэта не перашкодзіла двум дзяўчатам не пакласці ў свой багаж топы і штаны з доўгімі рукавамі. З самага пачатку я бачу зачараванне ў вачах маіх сяброў. Прыгожы аліўкавы сад, бледна-жоўтыя сцены вакол кляштара і ксяндза Раві, які пачаў наша падарожжа, намаляваўшы выяву Марыі на руках дзяўчынак. Мы дапамагаем нашаму састарэлага бацьку паказваць нам вакол — спачатку сцены манастыроў, якія 100 гадоў таму былі зачынены, а брамы замураваны. Наведвальнікаў і бакалею цягнулі з дапамогай вяровак і кошыкаў, баючыся разрабаваць храм бедуінамі і іншымі варожымі егіпецкімі коптамі. Наступныя паўтары гадзіны нас вядуць у крэпасць, касцёл з мошчамі св. Антонія, дзе айцец Равіс блаславіў і памазаў нас алеямі. У тоўстых сценах храма прыемна і прахалодна, паўсюль адчуваецца пах алеяў. На дыванах, па якіх мы ходзім басанож, пасля літургіі засталося пальмавае лісце. Яны зусім адрозьніваюцца ад нашых польскіх палацаў — прыгожа аздобленыя і каларытныя. Айцец Равіс падарыў кожнаму з нас такі лісток. Мы працягваем вандроўку па кляштары вузкімі вулачкамі, задаючы бацьку шмат пытанняў пра жыццё манахаў, гісторыю, абрады, падобныя да вядомых нам з каталіцкай царквы. Легенда пра св. Вялікае ўражанне на ўсіх робіць Антоній, расказаны нам бацькам у сталовай старых манахаў, дзе каменныя стол і лавы. Святы прадаў сваю маёмасць і жыў у скальным гроце, дзе правёў у малітвах каля 80 гадоў. З-за ўзросту майго бацькі мы пад’ехалі на машыне метраў за 300 угору да месца, дзе пачалася гісторыя манастыра. Перад сабой мы ўбачылі лесвіцы, якія віліся высока ўверх па камяністым пагорку, аж да грота св. Антоній. І тут частка групы вырашыла адпачыць у новай капліцы, высечанай у скале. Мы ж, наадварот, вырашылі падняцца на 1153 ці 1152 лесвіцы ў спякоту з шалікамі на галаве і бутэлькамі з вадой у руках, якія былі ўжо напалову пустыя. Бацька прасіў кожнага з нас запісаць на невялікіх лісточках свае пажаданні ці нешта такое, за што мы хацелі б падзякаваць. Карты трэба было аднесці ў грот. На паўдарозе мы адвялі вочы ад лесвіцы. Перад намі паўстаў дзіўны пейзаж гор. Выгляд надаваў нам сілы. Палова дарогі і мы будзем вышэй - на агляднай пляцоўцы. Па дарозе праходзім міма некалькіх пілігрымаў, якія цёпла вітаюць нас і суцяшаюць. Прыехаўшы, мы не знайшлі жаданага ценю, сонца спынілася ў зеніце. У грот мы вырашылі адразу зайсці праз вельмі вузкую шчыліну ў скале. У кароткім 10-метровым калідоры было зусім цёмна. Нас асвятлялі ўспышкі фотаапаратаў і тэлефонаў. Праз некалькі метраў яшчэ адна ўспышка фотаапарата, і мы ўбачылі невялікую лесвіцу, якая вяла ўніз на паўтара метра. Да нашага здзіўлення, мы ўбачылі невялікі алтар з роспісам святога Антонія. Строгі, сціплы, ён выдатна падыходзіў да расказанага манахам апавядання пра жыццё св. Антонія ў падзвіжніцтве. Чароўнае, спакойнае месца. Наш паход быў больш неактуальны. Мы моўчкі дасталі свае карты, кожная ўціснула сваю ў шчыліну наканечніка стрэлы, як гэта рабілі нашы папярэднікі. Мы правялі яшчэ некалькі хвілін у засяроджанасці і цішыні ў гроце, перш чым вырашылі вярнуцца тым жа шляхам. Гэта быў выклік для ўсіх нас. Да сёння, па прыкладзе св. Антонія, у гарах некалькі манахаў. Раз на тыдзень яны наведваюць манастыр, каб прыняць удзел у нядзельнай літургіі і ўзяць з сабой прадукты. Задаволеныя, мы збіраем групу і адпраўляемся ў наступны манастыр. Нам трэба прайсці 60 кіламетраў. Па дарозе сустракаем пілігрымаў з Нідэрландаў, якія разам з бедуінскім гідам вырашылі прайсціся ў горы – каля 14 кіламетраў да наступнага манастыра св. Павел. Жадаем вам поспехаў і пагаворым пра тое, што 1153, а можа і 1152 лесвіцы - гэта толькі маленькая частка дарогі, якую павінны пераадолець галандцы. Па дарозе мы спыняемся на вялікай паркоўцы, дзе ёсць некалькі рэстаранаў. Абедаем наспех, на наведванне наступнага манастыра маем усяго дзве з паловай гадзіны. Ён адкрыты для наведвальнікаў да 16.30. Пасля прыезду пытаюся пра бацьку сябра. Мы хутка знаходзім яго ў хаце пілігрыма, дзе праз некалькі хвілін выпіваем халодную шыю і апранаем доўгія сукенкі. Айцец распытвае пра сяброў, мэту нашага візіту, і праз некалькі хвілін у цені сцен манастыра св. Павел, слухаем гісторыю места. Манастыр больш строгі, аўтэнтычны, з выразнымі слядамі гісторыі места. Млын, драўляныя лодкі, на якіх манахі лавілі рыбу з вярблюдамі да Чырвонага мора (14 кіламетраў) яшчэ 60 гадоў, маюць відавочныя прыкметы выкарыстання. Слухаў дзіўны аповед пра св. Паўла, спускаемся ў наступны грот, дзе, як і св. Антонія, св. Павел правёў большую частку свайго жыцця. Прыгожыя фрэскі некалькі стагоддзяў таму паказваюць гісторыю св. Павел. Карціны, якія звязваюць культуры і рэлігіі, таксама кідаюцца ў вочы. Тое, як бацька вядзе нас па кляштарных вуліцах і расказвае пра жыццё манахаў у мінулым і сёння, зноў кранае мяне і маіх сяброў. Ён вядзе з намі дыялог, поўны цікаўнасці і цікаўнасці, мы гаворым пра традыцыі, рэлігію, абрады, пальмы, елку і стравы на велікодны стол. Смеху шмат. Бацька паказвае нам здымкі, зробленыя 100 гадоў таму вядомым амерыканскім фатографам, які дакументаваў жыццё манахаў. Мы бачым там месцы, прызначаныя цяпер для наведвальнікаў, а ў мінулым, месцы побыту - сталовая, крэпасць, крыніца, якая бяжыць са скал. Манахі на фотаздымках апранутыя як сучаснікі - у чорныя сутаны і кажухі з крыжамі на галовах. Гэты элемент застаўся нязменным. Мы накіроўваемся да аліўкавага саду. Па сённяшні дзень бацькі робяць кансервы. Аднак наш погляд кідаецца на пальму з трыма галінамі. Выглядае як крыж. Адразу пытаемся ў бацькі пра яе. Яна адказвае, што ў садзе ўжо 30 гадоў і што яго галіны сімвалізуюць Святую Тройцу. Робім некалькі фотаздымкаў і вяртаемся ў дом пілігрыма адпачыць. Дзяўчаты здымаюць сукенкі, мы развітваемся з нашым гідам, дзякуем за напоі і масла, якія мы атрымалі ў падарунак, і мы адпраўляемся назад у Хургаду. Толькі цяпер у нас ёсць час пагаварыць пра паездку і абмяняцца каментарамі. Я бачу задаволенасць і стомленасць на тварах маіх сяброў. Яны ўражаны. Яны і не думалі, што ў Егіпце ёсць такія прыгожыя месцы - мірныя, без тысяч турыстаў, дзе ніхто ні да каго не звяртаецца, не спрабуе прадаць свой тавар і выцягнуць з кішэні некалькі даляраў. Гісторыя і дзіўныя краявіды напэўна застануцца ў іх памяці надоўга. І я ўпэўнены, што вярнуся туды яшчэ. як звычайна з цікаўнасцю і новымі пытаннямі да манахаў. тэкст: Ewelina Siwek, Egypt Exclusive Ze względu na wiek ojca pojechaliśmy samochodem 300 metrów ku zboczu góry do miejsca, w którym zaczęła się historia klasztoru. Przed sobą zobaczyliśmy schody, wijące się wysoko po skalnym wzgórzu, aż do groty Św. Antoniego. I tu część grupy zdecydowała się na odpoczynek w nowej kaplicy wyrytej w skale. My natomiast zdecydowaliśmy się na pokonanie 1153 lub 1152 schodów w upale z chustami na głowie i butelkami wody w rękach, które już w połowie drogi były puste. Ojciec poprosił wcześniej, aby każdy z nas na małych karteczkach napisał swoje życzenie lub coś, za co chcielibyśmy podziękować. Karteczki należało zanieść do groty. Po pokonaniu połowy drogi oderwaliśmy wzrok od schodów. Przed nami pojawił się niesamowity krajobraz gór. Widok dodał nam sił. Jeszcze połowa drogi i będziemy wyżej - na tarasie widokowym. Po drodze mijamy kilku pielgrzymów, którzy serdecznie nas pozdrawiają i dodają otuchy. Po dotarciu nie znaleźliśmy upragnionego skrawka cienia, słońce zatrzymało się w zenicie. Zdecydowaliśmy natychmiast wejść do groty przez bardzo wąską szczelinę w skale. Krótki 10-metrowy korytarz był zupełnie ciemny. Przyświecały nam flesze aparatów i latarki w telefonach. Kilka metrów dalej, kolejny błysk aparatu i zobaczyliśmy niewielkie schody wiodące półtora metra w dół. Ku naszemu zaskoczeniu zobaczyliśmy niewielki ołtarz z obrazem św Antoniego. Surowy, skromny, idealnie pasował do historii opowiedzianej przez mnicha o życiu św. Antoniego w ascezie. Miejsce magiczne, spokojne. Nasza wędrówka w górę była już nieistotna. Wyciągnęliśmy w ciszy nasze karteczki, każdy wcisnął własną w szczelinę groty tak, jak zrobili to nasi poprzednicy. Jeszcze kilka minut w skupieniu i ciszy spędziliśmy w grocie, zanim zdecydowaliśmy się na powrót tą samą drogą. Dla każdego z nas było to wyzwanie. Do dzisiaj na wzór św. Antoniego w górach żyje kilku mnichów. Raz w tygodniu odwiedzają klasztor, aby wziąć udział w niedzielnej liturgii i zabrać ze sobą artykuły spożywcze. Zadowoleni zbieramy grupę i wyruszamy do następnego klasztoru. Mamy do pokonania 60 kilometrów. Po drodze spotykamy pielgrzymów z Holandii, którzy z beduińskim przewodnikiem zdecydowali się przebyć drogę pieszo górami - około 14 kilometrów do kolejnego klasztoru św. Pawła. Życzymy powodzenia i rozmawiamy o tym, że 1153, a może 1152 schody to zaledwie niewielka część drogi, którą mają do pokonania Holendrzy. Po drodze zatrzymujemy się na dużym parkingu, gdzie jest kilka restauracji. Jemy w pośpiechu obiad, mamy zaledwie dwie i pół godziny na wizytę w kolejnym klasztorze. Jest otwarty dla zwiedzających do godziny 16.30. Po dotarciu pytam o zaprzyjaźnionego ojca. Szybko odnajdujemy go w domu pielgrzyma, gdzie już po kilku minutach pijemy zimną karkadę i ubieramy długie suknie. Ojciec pyta o przyjaciół, cel naszej wizyty i już po kilku minutach w cieniu murów klasztoru św. Pawła słuchamy historii miejsca. Klasztor jest bardziej surowy, autentyczny, z wyraźnymi śladami historii miejsca. Młyn, drewniane łodzie, w których mnisi jeszcze 60 lat temu, idąc z wielbłądami nad Morze Czerwone (14 kilometrów) łowili ryby, mają wyraźne ślady użytkowania. Zasłuchani w niesamowitą opowieść o św. Pawle schodzimy do kolejnej groty, w której podobnie jak św. Antonii, św. Paweł spędził większość swojego życia. Piękne freski sprzed kilku wieków pokazują historię św. Pawła. Również malowidła łączące kultury i religie, przykuwają nasz wzrok. Sposób, w jaki ojciec prowadzi nas uliczkami klasztoru i opowiada o życi mnichów kiedyś i dziś, porusza moich przyjaciół i mnie po raz kolejny. Prowadzi z nami pełen ciepła i ciekawości dialog, rozmawiamy o tradycji, religii, obrzędach, palmach, bożonarodzeniowej choince i potrawach na wielkanocnym stole. Jest dużo śmiechu. Ojciec pokazuje nam zdjęcia wykonane 100 lat temu przez sławnego amerykańskiego fotografa, który dokumentował życie mnichów. Widzimy na nich miejsca, teraz przeznaczone dla odwiedzających a kiedyś miejsca codziennego użytku - jadalnię, fortecę, źródełko bijące ze skał. Mnisi na fotografiach ubrani są jak współcześni - w czarne sutanny i kaptury z krzyżami na głowie. Ten element pozostał niezmienny. Kierujemy się w stronę ogrodu oliwnego. Ojcowie do dzisiaj wykonują przetwory. Jednak nasz wzrok przykuwa palma z trzema odnogami. Wygląda jak krzyż. Natychmiast pytamy o nią ojca. Odpowiada, że od 30 lat jest w ogrodzie a jej odnogi symbolizują Trójcę Świętą. Robimy kilka zdjęć i wracamy na odpoczynek do domu pielgrzyma. Dziewczyny ściągają suknie, żegnamy się z naszym przewodnikiem, dziękujemy za poczęstunek i olejki, które otrzymaliśmy w prezencie i wyruszamy w drogę powrotną do Hurghady. Dopiero teraz mamy czas na rozmowę o wycieczce i wymianę komentarzy. Widzę zadowolenie i zmęczenie na twarzach przyjaciół. Są pod wrażeniem. Nie sądzili, że w Egipcie są tak piękne miejsca - spokojne, bez tysięcy turystów, gdzie nikt nie zaczepia, nie próbuje sprzedać swojego towaru i wyciągnąć kilku dolarów z kieszeni. Historia i niesamowite krajobrazy z pewnością pozostaną na długo w ich pamięci. A ja jestem pewna, że wrócę tam jeszcze raz. jak zwykle z ciekawością i nowymi pytaniami do mnichów. tekst: Ewelina Siwek, Egypt Exclusive Wycieczka do Jerozolimy Wycieczka do Jerozolimy z Hurghady to bardzo długa i męcząca wyprawa. Wycieczka jest kosztowna. Zaczniemy od kosztów. Wycieczka, która trwa ponad 30 godzin kosztuje od 230 do 300 dolarów. Niektóre z biur podróży nie zapewniają także obiadu w cenie wycieczki. Co istotne, to podróż łączona; samolot + autokar + samolot. Z Hurghady nie lecimy samolotem bezpośrednio do Jerozolimy. Wylatujemy wieczorem (~21.00) z Hurghady do Dahab, Taby, lub Sharm el-Sheikh, a dalej autokarem w kierunku granicy. Przekraczamy granicę w Tabie i dalej jedziemy do Jerozolimy. Na miejscu w większości przypadków w programie jest Góra Oliwna, Stare Miasto, a tam Ściana Płaczu, Via Dolorosa, Bazylika Grobu Świętego, Góra Syjon, czyli Wieczernik, Grobowiec Króla Dawida, Bazylika Narodzenia. Po zwiedzaniu obiad i transfer powrotny do Dahab. Po drodze postój nad Morzem Martwym. Przylot do Hurghady następuje w nocy ~ godziny 2.00. Plan przykładowej wycieczki do Jerozolimy Wyjazd autokarem z Dahab do Taby, Przejazd nad Morze Martwe – kąpiel w Morzu Martwym (proszę zabrać kostiumy kąpielowe). Zwiedzanie Jerozolimy: GÓRA OLIWNA wznosi się na wschód od Wzgórza Świątynnego. Tradycja żydowska mówi, że właśnie tutaj rozpocznie się zmartwychwstanie ludzi w dniu Sądu Ostatecznego. Największą jednak atrakcją Góry Oliwnej jest przepiękna panorama na Stare Miasto i Wzgórze Świątynne z pozłacaną Kopułą Skały. KOŚCIÓŁ DOMINUS FLEVIT - został wzniesiony na skale na Górze Oliwnej, gdzie Jezus płakał nad Jerozolimą, stąd nazwa Dominus Flavit (czyli Pan zapłakał). Na północ od tego miejsca znajduje się KOŚCIÓŁ PATER NOSTER. Został on wzniesiony tuż obok groty, w której Jezus nauczał swoich apostołów. Ciekawostką miejsca tego jest ułożony z kafli ceramicznych tekst modlitwy Pańskiej w ponad 60 językach. VIA DOLOROSA – droga krzyżowa prowadzi przez dzielnice muzułmańską i chrześcijańską. Droga, którą szedł Jezus, dźwigając krzyż na miejsce stracenia. Zaczyna się ona w dzielnicy muzułmańskiej na dziedzińcu rzymskiej twierdzy Antonina. Dalej biegnie obok łuku Ecce Homo i prowadzi do BAZYLIKI GROBU PAŃSKIEGO - w dzielnicy chrześcijańskiej. ŚCIANA PŁACZU – jest centralnym punktem dzielnicy żydowskiej. Pod Ścianą Płaczu zawsze można spotkać modlących się Żydów. Jest to pozostałość zewnętrznego muru po Drugiej Świątyni Jerozolimskiej, zbudowanej w końcu VI wieku p.n.e. na miejscu Świątyni, wzniesionej przez Salomona. W 688 roku w tym miejscu muzułmanie wznieśli Kopułę Skały, zamykając dostęp Żydom. Od tego momentu, Żydzi mogą lamentować jedynie przy zewnętrznym murze. Obecnie, pobożni Żydzi wtykają kartki z modlitwami i prośbami do Boga między kamienie starożytnego muru wierząc, że jest to miejsce najbardziej zbliżone do domu Boga. GÓRA SYJONU - najpopularniejszym budynkiem na górze Syjon jest bajkowy kościół i klasztor ZAŚNIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY. Kościół i klasztor z białego piaskowca jest według tradycji kościoła katolickiego miejscem zaśnięcia w sen wieczny Dziewicy Marii. Tuż za kościołem znajduje się GRÓB DAWIDA, otaczany czcią przez pobożnych Żydów, jak i przez wielu chrześcijan. Miejsce to dla wielu Żydów jest celem pielgrzymek, to miejsce modlitwy i wspomnień o czasach minionych. Na piętrze znajduje się sklepiona sala Wieczernika. Jest to domniemane miejsce spożywania OSTATNIEJ WIECZERZY Jezusa z apostołami. Schodząc z góry Syjon w kierunku wschodnim, wśród drzew ukryty, na zboczu góry, stoi kościół ŚW. PIOTRA IN GALLICANTU (w miejscu piania koguta). Według tradycji chrześcijan, w tym miejscu apostoł Piotr zaparł się Jezusa. Rozciąga się z tego miejsca wspaniały widok na Miasto Dawida wraz z dolinami otaczającymi Jerozolimę. Powrót do Sharm El Sheikh w godzinach nocnych. Wylot do Hurghady w nocy. NALEŻY ZABRAĆ paszport, oryginał rachunku, strój stosowny do zwiedzania Jerozolimy, wygodne buty. za: polsharm Wycieczka do Alexandrii Alexandria jest drugim co do wielkości miastem w Egipcie, zamieszkała przez 4 miliony ludzi. Posiada największe w kraju lotnisko. Jest także jednym z najstarszych miast w Egipcie i znajduje się 225 kilometrów na północny-zachód od Kairu. Miasto zostało założone przez Alexandria Wielkiego ok. 332 roku p. n. e. obok małej wioski zwanej Rhakotis. Alexandria pozostawała stolicą Egiptu przez prawie tysiąc lat i była miastem bardzo dobrze prosperującym ponieważ znajdowała się w strategicznym punkcie handlu morskiego - pomiędzy krajami basenu Morza Śródziemnego, a Morzem Czerwonym. Alexandria stała się także centrum nauki starożytnego świata i do dziś jest ważnym miejscem nauki. Jednym z najważniejszych budynków w Alexandrii jest Pałac Montaza, który zbudowano na wzgórzu. W dawnych czasach pałac był rezydencją rodziny królewskiej. Teraz znajduje się w nim muzeum królewskie. Zbudowany w turecko-włoskim stylu architektonicznym, otoczony jest jednymi z najpiękniejszych ogrodów w mieście. Ogrody są otwarte dla zwiedzających. Biura podróży oferują w większości przypadków wycieczkę do Alexandrii połączoną z wycieczką do Kairu. Jest to autokarowy wyjazd dwudniowy. Podczas pierwszego dnia zwiedzamy Kair (Muzeum Egipskie, Piramidy i Sfinx w Gizie, wytwórnia perfum) + obiad, kolacja i nocleg. W drugim dniu przejazd autokarem do Alexandrii. Zwiedzamy pałac Montaza, Teatr Rzymski, Cytadelę i Bibliotekę Aleksandryjską + obiad i suchy prowiant. Koszt wycieczki ~ 200 dolarów. Cytadela Qait-Baja zbudowana w XV wieku w miejscu latarni w Alexandrii, jednej z siedmiu cudów starożytnego świata jest miejscem obowiązkowym do odwiedzenia. Uznaje się, że kamienie oryginalnej latarni zbudowanej w III wieku p. n. e. zostały użyte do budowy tej fortecy. W mieście można obejrzeć wiele wspaniałych monumentów, pośród których najbardziej znany jest XIV wieczny meczet El Mursi Abul Abbas ze strzelistym minaretem i kopułą. Muzeum sztuki grecko-rzymskiej ulokowane w centrum Alexandrii zawiera ponad 40 tysiecy eksponatów odnalezionych na terenie miasta i wokół niego. Niektóre z nich datowane są na 332 rok p. n. e. Muzeum zostało założone w XV wieku. W Alexandrii warto zobaczyć rzymski amfiteatr Nem Al-Dekka, Filar Saraplum datowany na III wiek n. e. zwany Słupem Pompejskim, starożytne katakumby w Kom Al-Shuqafa ukazujące połączenie sztuki faraonów ze stylem grecko-rzymskim, oraz nekropolię Al-Szalby i rzędy grobowców. Chlubą miasta jest Biblioteka Alexandryjska, która jest centrum kulturowym i naukowym. Została ona wybudowana niedaleko starożytnej biblioteki utworzonej w III wieku n. e., która uznawana była za największą starożytną bibliotekę na świecie. Pośród słynnych naukowców, którzy tam studiowali są matematyk Euklides w roku 300 p. n. e. i Haron w 62 roku n. e. Nowa Biblioteka Alexandryjska została otwarta w 2002 roku, a jej projekt został wyłoniony w konkursie zorganizowanym przez UNESCO. Jej futurystyczny projekt został wybrany i uzupełniony o szklany dach i tak ustawiony, aby wejście skierowane było w stronę morza. Alexandria posiada swoje lotnisko międzynarodowe, morski port dla statków rejsowych. Jest obsługiwana przez expresowe autobusy, oraz sieć kolejową. Warto zobaczyć w Alexandrii Katakumby Al-Shuqafa Słup Pompejski ( Filar Saraplum ) Cytadela Qauit-Baja Alexandryjskie Muzeum Narodowe Muzeum Biżuterii Mohameda Ali Rzymski Amfiteatr Nem Al-Dekka Ogrody w Pałacu Montaza Biblioteka Aleksandryjska Klasztor Świętej Katarzyny Pałac Ras-at-Tin Synaj Jeżeli zespół ekspertów turystycznych zostałby poproszony o zaplanowanie idealnego miejsca na spędzenie wakacji, prawdopodobnie przypominałoby ono Synaj. Synaj zajmuje ogromny obszar rozciągający się od Sharm el Sheikh na południu do El Arish na północy półwyspu. Synaj ma bardzo różnorodny krajobraz. Na stosunkowo niewielkim terenie można zobaczyć piękne morskie wybrzeże, oszałamiające pustynie oraz góry. Ras Sidr Znajduje się na wybrzeżu Zatoki Sueskiej i cieszy się ogromną popularnością wśród mieszkańców Kairu. Kurort rozciąga się na 95 kilometrach wzdłuż wybrzeża. Obszar ten podzielony jest na Północny Ras Sidr posiadający centra turystyczne w Ras Masalla, South Oyoun Moussa i Ras Dehaisah, oraz Południowy Ras Sidr z takimi miejscowościami jak Ras Matarma, an-Nakhila i Ras Mal'ab. Ras Sidr jak większość kurortów tej części świata w był cichym, nadbrzeżnym miasteczkiem do którego przyjeżdżali mieszkańcy Egiptu by uprawiać windsurfing. Obecnie jest miejscowością turystyczną odwiedzaną przez cały rok, pełnym sklepów i prywatnych willi. Oprócz windsurfingu można tu uprawić kitesurfing, korzystać z kąpieli słonecznych i wodnych, a także odwiedzić miejsca, umożliwiające poznanie historii Egiptu. Ten wyjątkowy obszar może pochwalić się licznymi, naturalnymi skarbami, których nie ma w żadnym innym miejscu w kraju. Znajdują się tutaj: pustynia, góry, doliny zachwycające bogatą roślinnością i dziewiczymi plażami. Rejon ten jest znany także ze swoich naturalnych źródeł mających działanie terapeutyczne, są to Źródła Mojżesza. Obszar bogaty jest także w roślinność pustynną, a wody morskie zamieszkuje wiele rodzajów rzadkich ryb. W Ras Sidr można zwiedzić osiemnastowieczną fortecę Calat El Gulndi. Park Narodowy Ras Mohammed Narodowy Park Ras Mohammed zajmujący 480 kilometrów kwadratowych znajduje się na samym szczycie półwyspu Synaj, około 20 kilometrów od Sharm El Sheikh. Park Narodowy został ustanowiony by chronić życie morskie, florę i faunę i zachować naturalne piękno tego regionu. Dla pasjonatów nurkowania ten obszar jest swoistym rajem. W Parku Narodowym Ras Mohammed znajduje się ponad 220 rodzajów koralowca, 40 rodzajów rozgwiazd, 25 gatunków jeżozwierzy, 100 rodzajów mięczaków i 150 rodzajów skorupiaków a także ponad 1000 rodzajów ryb. Ponadto w rejonie tym, na dnie morza, znajduje się wiele wraków z czasów gdy statki patrolowały ten obszar uznawany dawniej za punkt strategiczny z powodu bliskości Kanału Sueskiego. Zatem nurkowanie w tym rejonie jest wielką przygodą. Podstawowe miejsca do nurkowania to: Shark Reef i Yolanda Reef – dwie bliźniacze rafy koralowe rozciągające się na setkach metrów pod powierzchnią wody. Miejsca te są rekomendowane doświadczonym nurkom. Shark Reef jest też miejscem zamieszkania rekinów młotów, białych i szarych. Rejon ten zamieszkują także barakudy i ogromne tuńczyki. Yolanda Reef zyskała swoją nazwę od wraku frachtowca Yolanda, którego część nadal można „zwiedzać” nurkując odpowiednio głęboko. Rozsiane pod dnie morza kontenery ze statku stanowią ciekawe znaleziska dla nurkujących. Cały ekosystem w Ras Mohammed chroniony jest prawem. Zabronione jest stawianie jakichkolwiek konstrukcji zarówno na wodzie jak i na lądzie. Sharm el Sheikh i Zatoka Na'ama Miejscowość ta w skrócie nazywa sie po prostu Szarm. Nazwa miasta po raz pierwszy pojawiła się na mapach w XVII wieku i przez dwa wieki była to mała wioska rybacka. W języku arabskim słowo "sharm" oznacza zatokę, a "el Sheikh" starego, mądrego człowieka. Obecnie Sharm el Sheikh jest to obok Hurghady najbardziej znany kurort Morza Czerwonego na świecie. Rejon składa się ze śródmieścia Sharm el-Maya, ruchliwej zatoki Naam i Zatoki Rekinów położonej wzdłuż wybrzeża. Szarm jest najbardziej popularnym kurortem Południowego Synaju i idealną bazą wypadową. Można tutaj nurkować, lub po prostu bawić się w wodzie w Ras Um Sid, Zatoce Żółwi i Cieśninie Tirańskiej. Według niektórych ekspertów rejon Szarmu uznawany jest za najlepszy akwen do nurkowania na świecie. Plaże w Szarmie nie są zbyt szerokie z powodu klifów, które znajdują się czasami zaledwie kilka metrów od morza. Plaże są jednak w większości piaszczyste. Co ciekawe wiele pięknych ryb można zobaczyć siedząc na jednym z wielu pomostów zbudowanych, aby chronić koralowce przed ludzkimi stopami. Długa promenada obejmująca plażę w Zatoce Naama jest miejscem przechadzek. Tuż obok znajduje się deptak - centralne miejsce Szarmu z dyskotekami, kawiarniami, restauracjami i sklepami. Życie nocne z Zatoce Na'ama zasługuje na swoją sławę i już zdążyło obrosnąć legendą. Na miejscu turyści mają do dyspozycji kasyno, Hard Rock Cafe, Mc Donalds'a , Pizzę Hut, Burger Kinga, oraz bardzo dużą liczbę kawiarni i restauracji na każdą kieszeń. Zwolennicy zabawy w klubach mają tutaj szeroki wybór dyskotek, szczególnie w alei Pacha. Szarm jest jednym z najpopularniejszych miejsc konferencyjnych na świecie. Posiada międzynarodowe lotnisko łączące się z miastem autostradą. Okolica miasta stała się ważnym miejscem dla miłośników golfa. Takie pola golfowe jak to w Martim Jollie spełnia międzynarodowe standardy z gwarancją pogody każdego dnia. Co istotne dla Europejczyków, Szarm jest jedynym miastem w Egipcie, w którym istnieją sklepy monopolowe i sprzedawane jest w nich piwo, oraz mocne alkohole. Dahab i Nabq Dahab - jest małym beduińskim miastem znajdującym się 100 kilometrów na północ od Szarm. Jego nazwa oznacza "złoto" i pochodzi od jego pięknych plaż. Środowisko naturalne w całym rejonie jest chronione przez władze Egiptu. Tak jak i inne rejony Morza Czerwonego i Synaju, Dahab posiada kilka ciekawych miejsc do nurkowania. Blue Hole, dosłownie oznaczające "głęboką dziurę" w rafie koralowej znajduje się około 30 minut drogi samochodem od centrum Dahabu i jest miejscem dla bardziej doświadczonych nurków. Blue Hole to rafa o szerokości 150 metrów i głębokości 110 metrów. Bryza wiejąca od strony Morza Czerwonego sprawia, że miasto jest centrum windsurfingowym a laguna zdaje się być "szyta na miarę" dla kiteserfingowców. Nabq leży 30 kilometrów na północ od Szarm. Rafy koralowe rozciągają się tu na całej długości wybrzeża, gdzie pustynia spotyka się z morzem. Jest to chroniony port, który powstał w 1992 roku, aby chronić rafę koralową, oraz namorzyny rozciągające się wzdłuż linii brzegowej. W większości teren zamieszkany jest przez Beduinów. W Nabq znajduje się największy namorzynowy las na Synaju.Wrak statku Maria Schroeder, który zatonął na rafie koralowej w 1965 roku, z częścią nadal wystającą ponad powierzchnią wody nadal jest dobrze widoczny i często eksplorowany przez nurków. Park Narodowy Abu Gallum Na północy od Dahabu znajduje się Park Narodowy Ras Abu Gallum. Nie ma tutaj żadnych hoteli, sklepów głośnej muzyki i tłumu turystów. Ten zajmujący powierzchnie 400 kilometrów kwadratowych obszar chroniony jest prawem Egiptu. W Parku mieszkają Beduini. Miejsce słynie z fantastycznych warunków do nurkowania. Gebel Fuga jest największym płaskowyżem pustynnym otoczonym przez góry, który można zwiedzić podczas safari. Obszar ten nosi nazwę Las Słupców, ponieważ pokryty jest czarną lawą, jakby kolumnami skalnymi, które zdają się wyrastać wprost z gór. Na szlaku wielbłądów do Parku Narodowego Abu Gallum, wasz sprzęt do nurkowania, wraz z jedzeniem, napojami i bagażami będzie niesiony przez wielbłąda. Wycieczka szlakiem do Parku Narodowego odbywa się przy udziale instruktorów nurkowania, oraz doświadczonych przewodników beduińskich. Pod wodą można spotkać żółwie wodne, płaszczki i wielkie baradudy. Nuweiba Nuwejba - jest miejscowością znajdującą się na południowym wybrzeżu Synaju, około 180 kilometrów na północ od Szarm. Miasto otoczone jest przez Parki Narodowe. Tarabin znajdujący się na północ od Nuweiby znane jest z gęstych gajów palmowych, płytkich zatok i ruin tureckich fortów. Studnia znajdująca się w tych ruinach służyła jako źródło słodkiej wody dla plemion Beduinów, którzy zamieszkują te tereny od wieków. Tutejsze restauracje są umeblowane w beduińskim stylu, z dywanami, poduszkami nadającymi poczucie przytulności. Część miejska leży pomiędzy Tarabin a Diunami. W centrum znajdziemy bazary, restauracje i tradycyjne piekarnie serwujące ciepły chleb pita. Diuny łączą miasto Nuweiba z portem. Najpopularniejszą z wycieczek oferowanych z Nuweiby jest wycieczka do Klasztoru Św. Katarzyny, która często zahacza o pobliskie miejscowości takie jak Mawamis, gdzie znajdują się komnaty grobowe z wczesnej epoki brązu. Inne przystanki obejmują Kamień z Inskrypcjami, zawierający starożytne napisy tworzone przez różne cywilizacje. Inne wycieczki obejmują wyprawy na wielbłądach. Niektóra mogą trwać od 3 do 5 dni. Kolorowe kaniony i oaza Ain Hudra umożliwiają spacer pośród palmowych ogrodów i wspaniałych krajobrazów. Oaza Ain Um Ahmad jest najpiękniejszą i największą oazą na południu Synaju. Beduini uprawiają tu pomarańcze, migdały, brzoskwinie, figi i daktyle. Taba i Wzgórza Taba Region Taba zwrócił na siebie uwagę w 1970 roku , kiedy stał się magnesem przyciągającym turystów podróżujących z plecakami, poszukującymi miejsca na prowadzenie prostego hipisowskiego życia. Oczywiście od tego czasu miejscowość ta znacznie się rozrosła, ale spokojny styl życia jest tutaj nadal bardzo widoczny, szczególnie kiedy porówna się go do miejsc tak tętniących życiem jak Szarm czy Hurghada. Poczucie relaksu i bliskość z naturą są jednym z głównych powodów popularności tego regionu. Wiele osób uznaje Tabę za idealne miejsce na rodzinne wakacje. Kilka kilometrów od Taby znajduje się Wyspa Faraona, miejsce z nieprawdopodobnymi widokami. Pole golfowe na Wzgórzach Taba posiada najdłuższą w Egipcie odległość do dołka. 14 dołek ma 640 jardów. Góra Synaj i Klasztor Św. Katarzyny Te dwie atrakcje i otaczające je majestatyczne góry podsumowują magię i różnorodność regionu Synaj. Góra Synaj jest nazwą zespołu wierzchołków i czasem nazywana jest Świętą Górą. Na południowym krańcu znajduje się Góra Mojżesza, gdzie (według przekazów) Mojżesz komunikował się z Bogiem i otrzymał tablice z 10 przykazaniami. Góra Mojżesza jest najwyższym szczytem Synaju. Najwyższą góra w Egipcie jest leżąca obok Góra Katarzyny, która mierzy 2500 metrów. Najkrótszą drogą na Górę Katarzyny (gdzie znajduje się Klasztor Św. Katarzyny) jest Siket Syidna Musa. Są to schody składające się z 3 750 stopni, zwanych schodami skruchy. Zostały one wycięte w skale przez mnichów z Klasztoru św. Katarzyny i znajdują się u północno-zachodniego podnóża góry. Wiele osób wspina się po zapadnięciu zmroku, częściowo by uniknąć gorąca, ale także dlatego, aby nie przegapić wchodu słońca. Dłuższą trasą jest El Bashait. Na tej trasie możemy skorzystać z pomocy wielbłądów. Wspinaczka trwa około dwóch godzin, a po drodze można kupić jedzenie i wodę w małych straganach. Na górze jest możliwość zwiedzenia Klasztoru Św. Katarzyny. Klasztor zostało zbudowany na rozkaz Cesarza Justyniana, znajduje się wokół miejsca, które uznaje się za to, w którym Mojżesz zobaczył gorejący krzew. W Klasztorze znajdują się manuskrypty, obrazy olejne i arabskie mozaiki. Znajduje się tu 5 tysięcy woluminów w różnych językach. Sercem klasztoru jest Kaplica Gorejącego Krzewu. Niedaleko od kaplicy znajduje się gorejący krzew, rzadki rodzaj róży o nazwie Rubus Sanctus. Klasztor jest także swojego rodzaju fortecą. Ogromne ściany zbudowane z granitu chroniły mnichów i skarby klasztoru. Najbardziej zaskakującą częścią historii klasztoru jest to, iż był on zawsze pod specjalną opieką różnych władców panujących na tych terenach - bez względu na religię i światopogląd. Wokół klasztoru znajduje się Park Narodowy gdzie można spotkać kozła skalnego i wilka z Europy, oraz hieny z Afryki, a także węże. źródło: www.egypt.travel Oazy Nieoswojona tajemnica Khargs, Dakhla, Farafra, Baharija i Siwa: oazy w zachodniej części Egiptu, są jak wyspy zagubione nie tylko w przestrzeni w bezgranicznych piaskach Sahary, ale także w czasie. Rzeczywistość i świat baśni przenikają się. Można tu zobaczyć wschód słońca z grzbietu wielbłąda, albo wspiąć się na szczyt wydmy i ujrzeć majestatyczny bezkres pustyni. Można tu spędzić południe w zacisznym cieniu palmowego zagajnika lub w wypełnionym chłodną wodą basenie w jednym z rewelacyjnych ekodomków, charakterystycznych dla tego regionu, albo pospacerować późnym wieczorem do faraońskiej świątyni, wąskimi uliczkami wioski w której czas się zatrzymał. Albo spędzić noce przy ognisku przed namiotem Beduina i posłuchać zaczarowanych opowieści i zobaczyć migotanie gwiazd na bezchmurnym, pustynnym niebie. Oaza Fajum: ogród Kairu – rajska przygoda i bogata historia Najbliżej doliny Nilu, zaledwie godzinę jazdy na południe od Kairu, leży oaza Fajum. Gleba w tej okolicy jest tak żyzna, iż od niepamiętnych czasów oaza służyła za spichlerz stolicy. Warto wybrać się na całodzienną wycieczkę do Fajum choćby tylko po to by zobaczyć soczystą zieleń roślinności i zakosztować wiejskiej ciszy. Miejscowi rolnicy zwani fellachami nadal uprawiają ziemię a widok kobiet i dzieci stojących przed glinianymi domkami, przy kanałach wzdłuż których rosną plamy, odznacza się takim samym, ponadczasowym wdziękiem jak płaskorzeźby przedstawiające ich przodków na ścianach pobliskich grobowców. Jezioro Karun o powierzchni 30 kilometrów kwadratowych i przylegający do niego Park Narodowy Wadi – El – Rayan stanowią obszar chroniony. Ptaki, odwiedzające te okolice są wyjątkową atrakcją dla amatorów ornitologii. W Wadi – El – Hitan można podziwiać gigantyczne szkielety prehistorycznych wielorybów, wyrzuconych na ląd, gdy Morze Śródziemne sięgało znacznie dalej na południe niż teraz. Nie brakuje też atrakcji dla osób interesujących się kulturą. Na uwagę zasługują piramidy w Hawara i El-Lahun. Oaza Baharija: palmowe zagajniki, źródła mineralne i złote mumie Pustynna depresja, zwana Oazą Północną o powierzchni ok. 4000 kilometrów kwadratowych zbudowana z czarnej wulkanicznej skały odległa jest od Kairu o siedem godzin jazdy. Już w czasach starożytnych znana była z kopalń rudy, żyznych ogrodów, leczniczych wód i malowniczych widoków na czarne, poszarpane wulkaniczne skały, wyrastające z pustynnej równiny. Miejsce to stało się sławne na świecie, gdy pod koniec lat 90-tych ubiegłego wieku odkryto tu przypadkiem ogromną nekropolię z czasów grecko-rzymskich. W grobowcach znaleziono tysiące bogato zdobionych mumii. Po tym sensacyjnym odkryciu okolica ta została ochrzczona mianem Doliny Złotych Mumii. Oaza Farafra: wyspa zieleni na obrzeżu Pustyni Białej W tej najmniejszej i najbardziej osamotnionej oazie warto zobaczyć kilka źródeł siarczanych oraz Kasr-el-Farafra jedyne miejsce w tym rejonie, dziś ruiny fortecy w otoczeniu palm. Największą atrakcję zaledwie 30 km na północ stanowi jednak Pustynia Biała, gdzie wiatr rzeźbiąc w białej, wapiennej skale wyczarował surrealistyczne, ogromne formy odznaczające się niezwykłym pięknem. Oaza Dakhla: tradycyjne gliniane budowle na tle wspaniałych form skalnych Oaza Dakhla służyła niegdyś Rzymianom za spichlerz. Dziś ten ogromny obszar nadal wygląda jak kraj z bajki. Dwa najpiękniejsze z czternastu osiedli to Balad (Gliniana Wioska), El-Kasr (Cytadela składające się z wąskich, cienistych uliczek. O uroku tego miejsca decyduje kontrast między bujną zielenią licznych sadów i pól koniczyny, ryżu i orzechów ziemnych a wydmami w kolorze miodu i pastelowo-różowymi skalnymi formami otaczającej pustyni. Z czasów świetności oazy zachowały się ruiny świątyń i grobowców. Oaza Kharga: niegdyś zatrzymywały się tu karawany, dziś jest to kwitnące centrum prowincji Najbardziej na południe wysunięta oaza Pustyni Zachodniej była kiedyś ważnym punktem na słynnym szlaku karawan Darb-el-Arbain, Drog Czterdziestodniowej, którą kupcy handlujący wielbłądami i niewolnikami docierali do rynków w północnej i południowej Afryce. Dziś jest to administracyjna stolica prowincji New Valley (Nowa Dolina). Oprócz gajów palmowych i pól znajduje się tu kilka samodzielnych osiedli takich jak Kasr Kharga Bulak i Baris. Najciekawsze zabytki sakralne to wczesnochrześcijańska nekropolia El-Bagawat i świątynia Hibis. Oaza Siwa, najdalej na zachód wysunięta oaza w Egipcie. To kąpiele w naturalnych źródłach mineralnych, jeziora i legendarne świątynie Oaza Siwa położona jest o 500 kilometrów na zachód od Nilu. 300 kilometrów od Marsa Matruh kilkanaście metrów poniżej poziomu morza. 2700 lat temu, gdy Rzym był tylko wioską a Homer właśnie skończył komponować Iliadę, Oaza Siwa już była sławna w całym rejonie Morza Śródziemnego jako siedziba wyroczni Amona-Re. Sława na skalę światową przyszła w 331 roku przed nasza erą gdy Aleksander Wielki zatrzymał się, aby zasięgnąć rady owej wyroczni. W oazie do dziś jest atmosfera czaru i magii. Niezwykły urok tego miejsca potęgują skarby przyrody: zagajniki palm daktylowych i drzew oliwnych, jeziora o brzegach porośniętych trzciną , góry o płaskich szczytach i piaszczyste wydmy, źródła mineralne zachęcające do kąpieli. Inne atrakcje Oazy Siwa to doskonale zakwaterowanie w ekodomkach, dwa malownicze zamki na wzgórzach, zabytkowe ruiny i unikalna kultura z silnym wpływem tradycji berberyjskiej. El-Fajum – żyzny raj już w czasach Faraonów Bogata historycznie oaza Fajum z lotu ptaka wygląda jak zielony pączek wyrastający na łodydze Nilu. Leży na bagnistej depresji o powierzchni 1800 kilometrów kwadratowych. Od zarania dziejów była ulubionym miejscem polowań zarówno faraonów jak i późniejszych monarchów. Dzięki sieci kanałów i grobli wybudowanej ponad 3500 lat temu stała się żyznym terenem rolniczym. Bar Jusuf, kanał wykopany w czasach panowania XII Dynastii, do dziś doprowadza tu wodę z Nilu, dzięki której wegetacja jest tak bujna. O wysokim poziomie cywilizacji Średniego Państwa świadczy świątynia w Medinet Madi oraz piramidy Senusereta II w El-Lahun i Amenemhata III w Hawara. Ta druga należała niegdyś do kompleksu do którego należał legendarny labirynt, składający się z ponad 1500 komór i uważany przez Greków za jeden z cudów świata. Świadectwem obecności Rzymian w tym rejonie są słynne portrety mumiowe, tzw. fajumskie, których wielką liczbę znaleziono w miejscowych grobowcach, a także w ruinach rzymskich miast w Dime, Tebtynis, Diomysias i Karanis Kom Auszim. Dwa głośno skrzypiące drewniane koła młyńskie wciąż obracają się na rynku Medinet El Fajum, starożytnego miasta i miejsca kultu boga sobka. O unikalnym charakterze oazy El-Fajum decyduje słone jezioro Karun (powierzchnia to 230 kilometrów kwadratowych) na brzegach którego żyją liczne gatunki ptaków. Wokół jeziora na przybyszów czekają liczne, kameralne restauracje. Warto odwiedzić wioskę Tunis znany ośrodek garncarstwa oraz Wadi El-Hitan tzw. Wioskę Wielorybów. Oaza Baharija – soczysta zieleń bujnych ogrodów w Dolinie Złotych Mumii Historia oazy Baharija składającej się z ośmiu wiosek położonych 360 km na południowy zachód od Kairu, sięga czasów panowania faraonów. Mimo to aż do końca XX wieku była prawie nieznana. Do głównych atrakcji należały świątynia wzniesiona za życia Aleksandra Wielkiego, 400 gorących i zimnych źródeł mineralnych i siarczanych oraz sielankowe krajobrazy. Tak było do 1996 roku, kiedy to przypadkiem dokonano sensacyjnego odkrycia archeologicznego. Na pograniczu dwóch osiedli El-Bawiti i El-Kasr pod przechodzącym osłem zapadł się strop komory grobowej, jak się później okazało części faraońsko-rzymskiej nekropoli, w której zachowały się tysiące misternie dekorowanych mumii. Wprawdzie same wykopaliska nie są udostępniane zwiedzającym, to jednak w El-Bawiti niektóre z mumii można oglądać. Wśród innych atrakcji oazy warto wymienić dawne brytyjskie fortyfikacje na wzgórzach Gebel El-Ingleez i Gebel Maghrafa, gdzie odkryto wielki szkielet dinozaura oraz skalne formy na Pustyni Czarnej. Nie trzeba dodawać, że noc spędzona w beduińskim namiocie pod rozgwieżdżonym niebem to przeżycie, którego długo się nie zapomina. Dakhla – oaza o niezwykłym pięknie i starożytnej historii Około 300 km na południowy wschód od Farafry położona jest oaza Dakhla. Zajmuje ona obszar o długości 120 kilometrów, obfitujący w piękne krajobrazy, bujną roślinność (dzięki wodzie czerpanej z 500 studni) i urozmaicona faunę. U stop surowych, pustynnych gór można napotkać zabytki z czasów średniowiecza a nawet z czasów panowania faraonów. Szczególnie malownicza jest wioska Kalamon i stare ufortyfikowane miasto El-Kasr. Wszystkie budynki wykonane są z gliny a wąskie, tworzące istny labirynt uliczki, przykryte są trzcinowymi matami. W Mut nowoczesnej stolicy oazy, znajduje się zabytkowy zamek z gliny oraz muzeum folklorystyczne. Warta odwiedzenia jest także rzymska świątynia Deir El-Mozawaka i Baszendi, faraoński grób Balad i oaza Baris wysunięta najdalej na południe. Na znużonego wędrowca czeka regenerująca siły kąpiel w ciepłej wodzie z siarczanego źródła Ajn El-Kasr oraz posiłek pod palmami nad brzegiem słonego jeziora Bir El-Gabal. Kharga – centrum Nowej Doliny: nowoczesność i historia Oaza wysunięta najbardziej na południe Egiptu. Zamieszkuje ją około 60 tysięcy osób. To największa i najgęściej zaludniona egipska oaza. Większość gruntów jest uprawiana, co stanowi nie lada wyczyn, zważywszy, że Kharga jest jednym z najgorętszych miejsca ziemi a słońce świeci tu prawie przez 4400 godzin rocznie. Dominującym stylem stolicy jest nowoczesny funkcjonalizm. Bardzo atrakcyjnie prezentuje się świątynia Hibis. Jest ona uważana za najlepiej zachowany perski obiekt kultu religijnego w Egipcie. Budowa ufortyfikowanej świątyni Kasr Ghuwata także została zakończona w okresie panowania Dariusza I. Z czasów rzymskich pochodzi Kasr El-Zayan. W Dusz, na samym południu, w otoczeniu wielkich wydm wznosi się Świątynia Ozyrysa. Ponad 100 misternie dekorowanych kaplic grobowych w nekropolii El-Bagawat ma rodowód wczesnochrześcijański. Po dniu wypełnionym zwiedzaniem można odpocząć zażywając kąpieli w gorących źródłach Naser i Bulak. Kąpiel ma również właściwości terapeutyczne. Pomaga przy schorzeniach reumatycznych i alergiach. Farafra – gorące źródła i białe, surrealistyczne rzeźby na pustyni Po długiej drodze przez pustynię warto odpocząć w cieniu palmowego zagajnika w oazie Farafra, położonej w połowie drogi między oazami Dakhla i Baharija. Kąpiel w siarczanych źródłach Bir Setta lub El-Mufid pomaga spłukać z siebie nie tylko pył ale i zmęczenie. W nekropoli Ain Besal 15 kilometrów na południowy zachód od osady znajdują się kaplice skalne grobowce z czasów rzymskich i wczesnochrześcijańskich. Warto też zajrzeć do pobudzającego wyobraźnię muzeum Badra, gdzie prezentowane są obrazy figurki wykonane przez miejscowych artystów. Na Pustyni Białej, 20 minut jazdy na północ od Farafry, będziemy podziwiać skały wapienne o niezwykłych, uformowanych przez wiatr kształtach, przypominających grzyby, stożki i góry o płaskich szczytach. Surrealistyczne formy, jakby wyrzeźbione rekami artysty-kolosa, rozrzucone są na obszarze ok. 30 kilometrów kwadratowych. O zmierzchu i wschodzie słońca nabierają one pięknych pastelowych kolorów. Siwa – oaza w której bogowie pobłogosławili Aleksandra Wielkiego Najbardziej osamotniona z pięciu egipskich oaz wyrasta niczym fatamorgana na Pustyni Zachodniej, dobre godziny jazdy od wybrzeża. W miejscu, w którym boska wyrocznia potwierdziła kiedyś prawo Aleksandra Wielkiego do panowania nad Egiptem, zmęczeni zgiełkiem codziennego życia szukają dziś samotności. W sercu oazy o powierzchni 2400 kilometrów kwadratowych stało niegdyś ufortyfikowane miasto. Z jego najwyższego szczytu, nad dachami glinianych domów, roztacza się wspaniały widok na mieniące się w słońcu jeziora. Główną atrakcją turystyczną oazy Siwa są ruiny miasta Aghurmi z dwoma sanktuariami Amona. Kąpiel na wyspie Katnis lub w krystalicznej wodzie mineralnej z „Fontanny Kleopatry” to ulga dla ciała i duszy. U stóp wzgórza Gebel Dakhrour osoby cierpiące na reumatyzm mogą poddać się terapii polegającej na zakopaniu się po szyję w ciepłym piasku. Natomiast miłośnicy pamiątek mogą w tym czasie kupować na miejscowym targu sztuki ludowej oryginalne wyroby ze srebra i ceramiki. Wielka przyjemnością dla amatorów ornitologii jest wycieczka rowerem lub „karettą” (rodzaj wózka ciągniętego przez osła) do zacisznych zagajników palmowych na brzegach jeziora. Gnieździ się tam wiele rzadkich gatunków ptaków. Z kolei koneserów starodawnych zwyczajów zainteresuje wizyta Muzeum Oazy Siwa oraz doroczny festiwal urządzany w październiku z okazji zbioru daktyli. Najbliższy kontakt z Przyrowów zapewni nocleg w jednym z ekodomków z których oaza Siwa stała się znana w ostatnich latach. źródło: www.egypt.travel

Szczegółowa oferta restauracji w Hurghadzie, menu, specjalności, ceny, lokalizacja. Adresy i telefony do restauracji w Hurghadzie. Рэстараны Хургады - прапанова Na wstępie uprzedzamy, iż z uwagi na wysoką inflację w Egipcie oraz niestabilną sytuację gospodarczą w tym kraju podawane przez nas ceny mogą być już nieaktualne, a prezentowane lokale zamknięte, lub działają pod zmienioną nazwą. Грэцкая таверна Акропаля Грэцкая таверна Acropolis размешчана прама ў цэнтры Сакалы. Гэта адно з самых папулярных месцаў у Хургадзе. Мы будзем есці тут фантастычныя і недарагія суўлакі, мусаку, лаваш, аўгалемона або кефтэс. Рэстаран мае два паверхі. На 1-м паверсе ў нас ёсць класічны крыты рэстаран. На першым паверсе ёсць сад з выглядам на Шэратон-роўд. Акрамя традыцыйных грэчаскіх страў, тут таксама можна паесці, напрыклад: суп з сачавіцы, цыбульны суп, піцу, вегетарыянскія стравы, морапрадукты, бутэрброды. Вып'ем у рэстаране піва і моцныя алкаголі. Ёсць і віно. Рэстаран каштуе нядорага, таму часта бывае цяжка знайсці месца (асабліва ўвечары). Варта рэкамендаваць грэцкую таверну Acropolis. Сэрвіс добры. Мы не занадта доўга чакаем посуд. Зручныя сядзенні. Доступ да Wi-Fi. Вы можаце аплаціць крэдытнай картай. Restauracja Greek Taverna w Hurghadzie Restauracja Greek Taverna w Hurghadzie Restauracja Greek Taverna w Hurghadzie Restauracja Greek Taverna w Hurghadzie 1/5 Рэстаран Agra Roma Рэстаран знаходзіцца ў Сакале на Шэратон-роўд, побач з мячэццю і на развязцы з «бетонным маяком». Agra Roma прапануе самае таннае піва ў барах і рэстаранах Sakali. 0,5 літра каштуе £18. Вельмі смачная і танная ежа. Рэкамендуем стравы і супы з курыцы (цыбульны суп). Смачныя таксама стравы з свежай рыбы. У рэстаране можна піць піва, віно і моцныя алкаголі. Агра-Рома карыстаецца вялікай папулярнасцю не толькі ў турыстаў, але і ў мясцовых жыхароў. Па вечарах вялікі рух і можа не хапаць свабодных столікаў. Посуд вялікі, можна наесціся. Прыемны сэрвіс, хоць гэта можа быць і хутчэй. З рэстарана адкрываецца від на невялікую мячэць на Шэратон-роўд. Нядаўна ў Agra Roma быў зроблены капітальны рамонт. Тут чыста і акуратна. Restauracja Agra Roma w Hurghadzie Restauracja Agra Roma w Hurghadzie Restauracja Agra Roma w Hurghadzie Restauracja Agra Roma w Hurghadzie 1/3 Amsterdam Restaurant & Bar Amsterdam Restaurant & Bar znajduje się w samym centrum Mariny. Lokal słynie przede wszystkim z "ogródka" i pięknego widoku na jachty cumujące w porcie.Amsterdam to przede wszystkim piwiarnia - przynajmniej tak mówią o lokalu sami właściciele. I faktycznie w menu znajdziemy aż osiem różnych gatunków piwa. Najtańsze - Stella kosztuje 45 funtów egipskich (LE), czyli nieco ponad 10 złotych. Najdroższe Meister Max kosztuje 60 LE (13,70 zł). Trochę drogo, ale jak na Marinę, do przyjęcia.W Amsterdamie polecamy (do tego piwka) Amsterdam Burgera za 94 LE (21,50 zł) Według właścicieli to ich popisowe danie. Twierdzą, że bułka z mięsem i dodatkami jest "the best in town". Faktycznie, burger jest smaczny... tylko mógłby być ciut większy.Do Amsterdamu warto wybrać się wieczorem. Wtedy knajpa zapełnia się w zasadzie do ostatniego miejsca. I jeszcze jedno; właściciele knajpy są fanami Roberta Lewandowskiego i piłkarskiej reprezentacji Polski, stąd nad wejściem wisi nasza flaga, a w telewizorze cały czas można oglądać futbol.Amsterdam Restaurant & Bar otwarte jest od południa do pierwszej w nocy. Bob Marley smoking&coffee Choć lokal jest malutki i w zasadzie wszystko dzieje się w ogródku, już zyskał sławę miejsca kultowego. Bob Marley znajduje się w dzielnicy Kawthar, niedaleko deptaka w Memszy, 200 metrów od nowo powstałej restauracji GAD. U "Marleya" nie dostaniemy alkoholu, czy nawet piwa. Knajpa słynie w okolicy między innymi z taniej i dobrej kawy: Late kosztuje 25 LE (6 zł), a espresso macchiato 10 LE (2,5 zł). Polecamy także mojito za 35 LE (8 zł), czy gofry z dodatkami za 40 LE (10 zł). Jednak to, co powoduje, że Bob Marley to kultowe miejsce, to akcesoria do palenia, tytonie, papierosy i cygara. Są także do wyboru, do koloru kawy i urządzenie do jej parzenia oraz tytoń do szisz i wodnych fajek.W Bob Marley smoking&coffee przeważa klientela europejska i amerykańska. Miejsce jest naprawdę niezwykłe, zresztą... wystarczy obejrzeć film, by przekonać się na własne oczy, co tam można kupić i za ile, czyli, czy warto tam wpaść "na kawkę"... Buffalo Burger Buffalo Burger łatwo znaleźć. Znajduje się na "ścianie frontowej" Esplanada Mall, czyli największego centrum handlowego przy słynnym deptaku na Memszy. Buffalo Burger to sieć szybkich restauracji serwująca swoje dania w 40 lokalizacjach w Egipcie. Skupia się głównie na dostarczaniu posiłków pod wskazany adres, ale można, a nawet warto zjeść coś na miejscu. W Buffalo Burger jest naprawdę czysto. Obsługa pracuje i podaje posiłki w maseczkach. Na jedzenie czeka się dosłownie kilka minut. Co fajne, każda "bułka z wkładką" jest dostępna w trzech rozmiarach różnych rozmiarach. Ceny? Do przyjęcia. Np. za zestaw KING dla dwóch osób (dwie naprawdę wypasione kanapki, dwie porcje frytek i dwa napoje) zapłacimy 220 LE (53 zł). Marley smoking coffee bar w Hurghadzie Buffalo Burger w Hurghadzie Buffalo Burger w Hurghadzie Buffalo Burger w Hurghadzie Marley smoking coffee bar w Hurghadzie Buffalo Burger w Hurghadzie 1/5 che guevara Рэстаран Чэ Гевара Рэстаран Che Guevara знаходзіцца ў Марыне (уваход з поўначы). Гэта класічны аргентынскі стейк-хаус. Тут можна паесці вельмі добрыя стэйкі. У рэстаране больш за 60 месцаў як унутры, так і на вуліцы. З тэрасы мы можам палюбавацца на караблі, якія стаяць у Марыне. Рэстаран не самы танны, але рэкламуе сябе як першы і лепшы стейк-хаус у Хургадзе. Стэйкі сапраўды выключная - гаспадары кажуць пра сваё «унікальны» спосаб падрыхтоўкі і смажання мяса. У рэстаране можна пагуляць у більярд. Падаюцца алкагольныя напоі і піва. Па вечарах вялікі рух. Ёсць магчымасць забраніраваць месцы. Эфектыўнае абслугоўванне. Месца, якое варта рэкамендаваць. Тэл: 010 014 49 50, 065 3450944 Restauracja Che Guevara w Hurghadzie Restauracja Che Guevara w Hurghadzie Restauracja Che Guevara w Hurghadzie Restauracja Che Guevara w Hurghadzie 1/7 b's Рэстаран Б у Марыне Калі вы ўпершыню ў Хургадзе і хочаце паспрабаваць сапраўдную егіпецкую кухню, не саромейцеся наведаць гэта месца. Ежа вельмі добрая. Цудоўная абстаноўка з выглядам на прыстань. У рэстаране вас чакае "спецыяльнасць ўстановы": вярблюджы стейк у шакаладным соусе. B вядомы не толькі ў Хургадзе, але і ва ўсім Егіпце. Рэстаран лічыцца адным з лепшых у горадзе. Ёсць магчымасць забраніраваць столік. У меню - піва і моцныя алкаголі. Тэл: 0020 0105 459 991 Restauracja B's w Hurghadzie Restauracja B's w Hurghadzie 1/1 cafe del mar Кафэ дэль Мар Шведы кіруюць гэтым месцам. Тут пануе еўрапейская атмасфера. Меню ўключае ў сябе сумесь цэнтральнаеўрапейскіх, шведскіх, нарвежскіх і міжнародных страў. Тут можна з'есці салата, паабедаць з трох страў або проста выпіць халоднага піва. Даступныя цэны. Рэкамендаваны стейк Beltbuster - задаволіць кожнага гурмана. Бульба са стейком бясплатна. Абавязкова варта завяршыць трапезу адным з выдатных дэсертаў. Café del Mar - гэта мастацкая галерэя, дзе мясцовыя мастакі дэманструюць свае працы. Café del Mar працуе 24 гадзіны ў суткі. Бясплатны Wi-Fi. Кухня: еўрапейская, дэсерты, бургеры, піца, морапрадукты. Алкаголь у меню: так. Адрас: Плошча Эль-Аруса, Сакала, Тэл.: +20 10 071 6770, +20 10 0716771 Cafe del Mar w Hurghadzie Cafe del Mar w Hurghadzie 1/1 Кафэ «Карына». carina cafe Кафэ "Карына" - ідэальнае месца, каб адпачыць пасля "вар'яцтва на пляжы". Рэстаран знаходзіцца ў Мемша. Гэта не дорага. Піва Sakara каштуе 35 фунтаў стэрлінгаў, Stella - 30 фунтаў стэрлінгаў. Кафэ Carina мае невялікі сад з выглядам на набярэжную і вялікі інтэр'ер. Мы будзем есці тут паштэты, закускі, курыныя і мясныя стравы. Папіць піва ў рэстаран прыходзяць у асноўным турысты. У меню таксама ёсць віно і мясцовыя алкагольныя напоі. У рэстаране ёсць більярдны стол. Па вечарах тут часта праводзяцца «спецыяльныя матчы ў більярд». Месца чыстае з вельмі прыязным персаналам, які валодае некалькімі мовамі (нямецкай, англійскай, рускай). У кавярні «Карына» не шматлюдна, але заўсёды ёсць некалькі запоўненых столікаў. Запэўніваю вас, што тут можна вельмі прыемна правесці час, выпіваючы піва і назіраючы за тым, як працягваецца жыццё ў Мемшы ... Carina Cafe & Restaurant w Hurghadzie Carina Cafe & Restaurant w Hurghadzie Carina Cafe & Restaurant w Hurghadzie Carina Cafe & Restaurant w Hurghadzie 1/4 il chicco doro Кафэ Il Chicco Doro Федэрыка і Карл з Італіі ў 2009 годзе адкрылі кафэ ўнутры гандлёвага цэнтра Esplanade ў Мемсе - уваход каля McDonalds. Меню традыцыйных італьянскіх страў штодня абнаўляецца шэф-поварам. Мы будзем заказваць тут арыгінальны італьянскі кава, класічны ківі або клубнічны тырамісу, шакаладны мус, розныя тарты і італьянскае марозіва. Асабліва незвычайнае спалучэнне - гарачыя круасаны з марозівам або марозівам шакалад «Граніт». Выдатная ежа, вельмі добрае абслугоўванне. Месца не самае таннае, але наведаць яго варта (асабліва з дзецьмі). Тэл.: 0168937278 Кавярня Сінабон cinnabon Кафэ Cinnabon знаходзіцца ў Мемсе перад гандлёвым цэнтрам Esplanada. Гэта папулярнае кафэ, якое належыць амерыканскай сетцы, не патрабуе вялікай рэкламы. Свежае печыва - класічны рол Cinnabon (35 егіпецкіх фунтаў), пасыпаны карычневым цукрам. Для дзяцей мы можам рэкамендаваць Minibon (£ 14). Карамельны пеканбон, напоўнены карыцай, пасыпаны арэхамі і карамеллю. Выдатнае спалучэнне з Mochalatta Chill і Carmelatta Chill (арыгінальная кава, шакалад і ўзбітыя сліўкі). Шырокі выбар кавы і гарачага шакаладу. У гарачае надвор'е - асвяжальны ліманад Chillattas з рознымі фруктовымі водарамі. di vino Рэстаран, вінны і бар Divino Лічыцца адным з лепшых рэстаранаў Хургады. Тут падаюць стравы міжземнаморскай кухні. Мы будзем тут абедаць і вячэраць. Добрае месца для сем'яў з дзецьмі, вялікіх груп, для асаблівых свят. Ідэальная атмасфера, прафесійнае абслугоўванне, добрая музыка і ежа. Стравы падаюць вельмі вытанчана (напрыклад, смачны крабавы салата). Месца перапоўнена турыстамі. У меню - моцны алкаголь (рэкамендуем кактэйлі), а таксама піва і віно. У рэстаране больш за 60 пасадачных месцаў, як унутры, так і звонку. Усё вытрымана ў «егіпецка-італьянскім» стылі. Рэстаран знаходзіцца на вуліцы Andrea's Residence Calypso Road. Тэл: 012 27963653. 010 01383147 Restauracja Divino w Hurghadzie Restauracja Divino w Hurghadzie 1/1 dunes Рэстаран і бар Dunes Рэстаран Dunes знаходзіцца ў Марыне. Класічныя стравы ў меню; рыба, макароны, морапрадукты, стэйкі, супы. Рэстаран не самы танны, але ў яго ёсць прыхільнікі. У Дзюнах мы можам глядзець жывыя спартыўныя падзеі, ёсць бясплатны Wi-Fi. Атрыбут рэстарана - вельмі нязмушаная атмасфера і вельмі добразычлівыя гаспадары і афіцыянты, якія робяць усё, каб госці адчувалі сябе "як дома". Ёсць дні калі піва льецца патокамі ў дзюнах і «ўсе танчаць». Адкрыты з 10 раніцы да апошняга госця. Тэл: +20 (0) 186999427 Hangover Bar % Grill Odwiedzamy knajpę Hangover, czyli po prostu kac. Aby go "wyleczyć" warto usiąść w tym Bar & Grill-u i choćby na świeżym powietrzu zerknąć na jachty zacumowane w porcie. Hangover znajduje się w samym centrum Mariny, tuż przy niewielkim skwerku z zielenią. Knajpa, jak mówią o niej sami właściciele jest "na kaca" i dodają... "śmiało przyjdź, baw się dobrze i zwariuj". Ok.Trochę nie rozumiemy ustawionych wszędzie telewizorów i zegarów, bo wiadomo, że na kacu "wszystko człowiekowi dzwoni w uszach, a każdy dźwięk powoduje zawrót głowy" i tego, dlaczego "Happy Our" trwa od 20.00 do 22.00, a nie od 8 rano do 10, ale cóż... Licentia poetica. Hangover ma co innego, co powoduje, że warto tam spędzić trochę czasu. W tej knajpie podobają się nam miejsca do siedzenia, a w w zasadzie szerokie i długie leżanko-materace znajdujące się tuż nad ziemią. Do tego są jeszcze dostępne poduszki.Knajpa jak na Marinę droga nie jest. Piwo Stella 0,5 kosztuje 50 LE (12 zł), Krwawa Mery 80 LE (19 zł), a pizza Margarita 85 LE (20 zł).Miejsce jest czyste i zadbane. Obsługa nie namolna i dyskretna. Zdaje sobie sprawę, że kogoś może naprawdę boleć głowa. Restauracja Dunes w Hurghadzie Restauracja Dunes w Hurghadzie 1/1 Hangover Bar&Grill w Hurghadzie Hangover Bar&Grill w Hurghadzie Hangover Bar&Grill w Hurghadzie Hangover Bar&Grill w Hurghadzie 1/4 el halaka Рыбны рэстаран морапрадуктаў El Halaka Гэта рыбны рэстаран. Ён размешчаны насупраць Рыбнага рынку Марына. У ім дзве пакоі - на першым і другім паверсе. Гэта выдатнае месца для тых, хто любіць морапрадукты. З рэстарана адкрываецца від на рыбны рынак і самую вялікую мячэць у Хургадзе. Рэкамендуем запечаныя крэветкі і кальмары. Рэстаран славіцца выдатным «цёплым хлебам». У рыбнай юшкі таксама ёсць свае прыхільнікі. Рэстаран El Halaka - адзін з самых танных рэстаранаў з рыбай і морапрадуктамі ў Хургадзе. Напрыклад, супы каштуюць каля 30 фунтаў стэрлінгаў, спагецці з морапрадуктамі - 50 фунтаў стэрлінгаў, егіпецкія стравы - ад 50 да 200 фунтаў стэрлінгаў. Ежа вельмі добрая. Абслугоўванне эфектыўна. Месца чыстае і акуратнае. На жаль, у меню няма піва і моцных алкагольных напояў. Па вечарах цяжка знайсці стол. el mina Рэстаран El Mina Гэты рэстаран спецыялізуецца на морапрадуктах. Вельмі прыязны да турыстаў. Ён размешчаны на двух паверхах. Ёсць нумары для курэння і не паляць. У рэстаране El Mina вы можаце выбраць свежую рыбу, крэветкі і кальмары. Стравы рыхтуюцца хутка. Суп «Эль Міна» рыхтуецца з некалькіх відаў рыбы, крэветак, крабаў і малюскаў. З мясцовай кухні варта паспрабаваць і папулярную ў Егіпце Теджину дэсерт «Ом Алі». Вялікай папулярнасцю ў турыстаў карыстаецца рэстаран El Mina. Не ўсім спадабаецца суседства і інтэр'ер рэстарана (без густу). Размяшчэнне: 150 метраў ад плошчы Сакала ў бок мячэці. Алкаголь у меню: не, кальян: так Тэл.: 0105496523, +206534455910 Рэстаран Fish House fish house Рэстаран знаходзіцца ў Сакале. Яго архітэктура і дызайн нагадваюць велізарны карабель з вялікімі вокнамі ў падлозе. У акварыумах плаваюць рыбкі з Чырвонага мора. Асаблівую ўвагу гаспадары рэстаранаў надаюць гігіене пры падрыхтоўцы ежы. Рэстаран сертыфікаваны брытанскай клінінгавай кампаніяй «Крыстал», што пацвярджае яго адпаведнасць міжнародным стандартам. У Fish House можна замовіць свежую рыбу з Чырвонага і Міжземнага мора, амараў і крэветак. У меню (прыгатаванае на некалькіх мовах) таксама ёсць традыцыйныя егіпецкія закускі (тэджын, мутабель, марынаваныя гародніна). Сярод новых страў - васьміногі, вугры і ласось, запечаныя ў духоўцы, таглеатэлі і паста з сёмгай, рыбнае філе са сліўкамі і грыбамі. Для тых, хто хоча паспрабаваць усё і адразу, ёсць страва пад назвай «Талера з морапрадуктамі», у якое ўваходзяць фірмовы суп, рыбнае філе, крэветкі, кальмары, крабы або амары, рыс або бульба. Вы таксама можаце выкарыстоўваць «Егіпецкі сюрпрыз» і «Александрыйскі стыль». Гэтыя прадукты ўключаюць рыбу, прыгатаваную рознымі спосабамі, крэветкі і кальмары. Варта паспрабаваць фірмовую марку «Салатная рыбная хата», якая ўключае кальмары, вустрыцы, крэветкі, аліўкі, перац і лімон. Шырокі выбар свежевыжатых сокаў і кактэйляў з павабнымі назвамі: «Фларыда» - (манга, гуава, апельсінавы сок і гранат), «Замарожанае лета» - (дыня, клубніцы і сок манга), «Трапічны сен» - (банан, ананас , сок манга, гранат). Сярэдні кошт вячэры 20-30 даляраў. Для дзяцей - порцыі за паўцаны. felfela Рэстаран Фелфель На пляжы размешчаны егіпецкі рэстаран Felfela. З двухузроўневых тэрас адкрываецца выдатны від на мора. На ўваходзе можна ўбачыць невялікі штучны вадаспад. Інтэр'ер упрыгожаны скульптурамі і антыкварыятам. Мэбля выканана ў егіпецкім стылі. Стравы вельмі смачныя. Варта замовіць халаднік, а таксама традыцыйныя егіпецкія стравы - вострыя баклажаны, тэін, ганук, амлет з мясам. Порцыі прыстойныя. Адпраўляючыся ў Фелфеллу, з-за цудоўных відаў варта ўзяць з сабой фотаапарат. Рэкамендаваныя стравы: змешаны грыль - бараніна, цяляціна, кофта з бульбай фры і салатай, а таксама суп з сачавіцы Тэл: +20 65 442411 Restauracja Felfela w Hurghadzie Restauracja Felfela w Hurghadzie 1/1 for you Рэстаран для вас Рэстаран з вялікай колькасцю акцый, танны піва. Рэкамендуем салаты "4 вы", салата з курыцай, закускі (яны могуць быць з розных відаў сыру і тунца), піцу (асабліва мясную і Маргарыту), суп з морквай. Сярод гарачых страў - смачныя шніцалі з грыбным соусам і кардон блю. Варта паспрабаваць рыбу і кальмары. Вечарам цяжка знайсці вакансію. Табліцы ёсць звонку таксама ёсць пакой на 2-м паверсе з кандыцыянерам. Тут ёсць мясцовыя алкагольныя напоі і піва. Месца вельмі папулярнае. Пасада: Сакала насупраць гатэля Minamark Алкаголь у меню: так, Кальян: так Bar For You w Hurghadzie Bar For You w Hurghadzie Bar For You w Hurghadzie 1/2 friends bar Бар сяброў Friends Bar - гэта сучаснае «марціні» для людзей, якія любяць інтымную, сямейную атмасферу. Асаблівасцю бара з'яўляюцца алкагольныя кактэйлі і звычайныя напоі, якія падаюцца вельмі вытанчана і элегантна. У бары можна паглядзець жывыя спартыўныя падзеі. Па вечарах можна паслухаць жывую камерную музыку. У бары падаюць закускі. Ёсць магчымасць забраніраваць месцы. Рэстаран рэкламуе сябе як месца для «земляходаў», «сусветных людзей» і людзей, якія «спазнаюць свет». Тэл: 0107707864 Friends Bar w Hurghadzie Friends Bar w Hurghadzie 1/1 Рэстаран GAD у Сакале gad w sakali Рэстаран GAD Сакалы размешчаны прама ў цэнтры Шэратон-Роўд. GAD - гэта егіпецкая сетка рэстаранаў. Мы будзем есці тут літаральна ўсе стравы егіпецкай кухні, і піцу. Ёсць адзін недахоп - не падаюць алкаголь. Ежа смачная і вельмі танная. Порцыі вялізныя. Перш чым замовіць некалькі страў, лепш падумаць, ці зможам мы з'есці ўсё. Рэстаран GAD у Сакале мае два паверхі. На першым паверсе рыхтуюць ежу на вынас. На 1-м паверсе размешчаны класічны рэстаран (кандыцыянер) з картай меню. GAD - гэта рай для гурманаў егіпецкай і арабскай кухні. Рэстаран танны. За абед на дваіх, які складаецца з асноўнага стравы, двух закускі, гародніны, напою і дэсерту, мы заплацім ~ 150 фунтаў. Госці рэстарана ў асноўным егіпцяне. Турысты (не ведаю чаму) пазбягаюць гэтага месца. Рэкамендуем сто разоў. gad w memszy Рэстаран GAD у Memsza Рэстаран GAD у Memsza знаходзіцца ў самым цэнтры набярэжнай. Тут падаюць сапраўды тыя ж стравы, што і ў рэстаране GAD у Сакале. Аднак ёсць пэўная розніца. GAD in Memsza знаходзіцца на набярэжнай, а столікі таксама пастаўлены звонку, пад парасонамі, сярод зеляніны. ГАД у Мемшы не нашмат даражэйшы, чым у Сакале, але стравы такія ж вялікія і смачныя. У рэстаране вельмі чыста. Вельмі эфектыўны сэрвіс. Гэта дапамагае ў выбары часта вельмі экзатычных для еўрапейцаў страў. Рэстаран вельмі заняты. Як правіла, большасць сталоў заўсёды запоўненыя. Рэстаран працуе з 10.00 да 23.00, тут можна як сняданак, так і абед і вячэру. Як і ў Сакале і Мемшы, мы не будзем піць алкаголь у рэстаране GAD. Рэстаран GAD таксама знаходзіцца на плошчы Дахар. gaucho Рэстаран Gaucho Аргентынскі грыль-бар з выдатным аргентынскім стейком з ялавічыны, прыгатаваным на вуглях. Стэйкі сапраўды велізарныя. Дадаткова: салаты, піцы і гамбургеры. У рэстаране Gaucho падаюць лепшыя стэйкі ў Хургадзе. Тут не танна, а ежа гэта сапраўды выдатна. Ёсць магчымасць забраніраваць загадзя. Рэстаран вядомы на ўвесь Егіпет. Вельмі эфектыўны сэрвіс і нябачны. Прыемны інтэр'ер, вельмі чысты. Афіцыянты з задавальненнем пракансультуюць вас па выбары страў на некалькіх мовах (англійскай, рускай, нямецкай). Адрас: вул. El Corniche., Dahar, Тэл.: +20 65 354 7007 The Greek Bar&Restaurant Przytulna restauracja znajduje się w Marinie, praktycznie w samym jej centrum skąd rozciąga się widok na cumujące kilkanaście metrów dalej jachty.Smaczna, acz nie tania kuchnia oferuje dania greckie oraz śródziemnomorskie. The Greek otwarta jest od 9 rano do północy, ale zapełnia się dopiero późnym popołudniem. W restauracji można zamówić dania na wynos. Można płacić kartą.Co polecamy? Alkoholi raczej nie, bo piwo Stella kosztuje 48 LE (11,50 zł), kieliszek wina 59 LE (14 zł), a Mojito 84 LE (20 zł). W zamian warto napić się Greek Coffee za 42 LE (10 zł). Bardzo smaczny i ładnie podany jest gorący ser feta - 55 LE (13 zł), czy apetyczna Musaka za 180 LE (43 zł). The Greek Bar&Restaurant w Hurghadzie The Greek Bar&Restaurant w Hurghadzie The Greek Bar&Restaurant w Hurghadzie The Greek Bar&Restaurant w Hurghadzie 1/3 harbour Рэстаран Harbour Рэстаран Harbour знаходзіцца ў Марыне. Звычайнае еўрапейскае меню. Гаспадары рэкламуюць рэстаран як ідэальнае месца для ўсіх, хто «вярнуўся з мора» - маракоў, сёрфінгістаў, віндсерфінгістаў, кайтэраў і г. д. Мы будзем есці тут рыбу, шашлыкі, кофты, піцу, пасту. Рэстаран не самы танны. У меню няма ні піва, ні моцнага алкаголю. У рэстаране больш за 50 месцаў унутры, і звонку. З тэрасы ў нас від на марыну. Мала наведвальнае месца. hard rock cafe Рэстаран і дыскатэка Хард-рок-кафэ Hard Rock Cafe было адкрыта ў 2004 годзе. Хаця звонку рэстаран выглядае «егіпецкім», унутры — класічнае Hard Rock Cafe. Мэбля з цёмнага дрэва, суцэльная барная стойка, і, вядома ж, на сценах вісяць традыцыйныя асабістыя рэчы рок-зорак. Сярод іх ружовы каўбойскі капялюш Мадонны, гітара Лені Кравіца, бела-чорнае понча Элтана Джона і блакітны пінжак Рода Сцюарта. Пасля 10 вечара пачынаецца дыскатэка. Побач з рэстаранам знаходзіцца ўваход у невялікую краму, дзе можна набыць сувеніры. Цэны вельмі прымальныя (каля 15 еўра за футболку). Кафэ Hard Rock знаходзіцца побач з гатэлем El Samaka. Ён прапануе звычайнае меню сеткі па ўсім свеце, а таксама некаторыя мясцовыя стравы. Вы можаце замовіць, сярод іншых фахітас або бутэрброд з бараніны. У рэстаране ёсць бар з невялікай танцпляцоўкай. Адрас: Nawara Center, Sheraton Road, недалёка ад гатэля El Samaka і гатэля Grand Hotel Тэл.: 20653465170 Hard Rock Cafe w Hurghadzie Hard Rock Cafe w Hurghadzie 1/1 heaven Рэстаран Неба Рэстаран Heaven, размешчаны ў Марыне. Меню вельмі разнастайнае - сумесь італьянскіх страў, уключаючы хатнюю пасту, таксама сушы стэйкі, морапрадукты, рыба і мяса на грылі. Столы як унутры памяшкання, так і звонку. У інтэр'еры ёсць кандыцыянер, а з вонкавай тэрасы адкрываецца выдатны від на прыстань. Рэстаран Heaven - адзін з лепшых і адзін з самых дарагіх рэстаранаў Хургады. Дыяпазон коштаў ад 100 егіпецкіх фунтаў. Жывая музыка ў сераду. У меню - піва і моцны алкаголь. Тэл.: +20 100 383 800 Рэстаран L'Imperator l'imperator Рэстаран L'Imperator вядомы з італьянскай кухні. Яны рэкамендуюцца вячэры, дзе яны найбольш папулярныя крэветкі са спагецці. Рэстаран знаходзіцца ў Марыне. Абслугоўвае адзін лепшыя піцы у горадзе. Рэстаран не самы танны, але я магу вас запэўніць, ежа варта сваіх грошай. Да таго ж выгляд Марыны кампенсуе выдаткі. Рэстаран L'Imperator з'яўляецца адным з самых вядомых рэстаранаў не толькі ў Хургадзе, але і ва ўсім Егіпце. Стравы можна есці ўнутры і звонку за межамі памяшкання. Асабліва рэкамендую тэрасу. Вельмі эфектыўны і стрыманы сэрвіс. У рэстаране падаюць алкаголь: піва, віно і моцныя алкаголі. Магчыма браніраванне. Тэл: 002 0104824903 Restauracja L'Imperatore w Hurghadzie Restauracja L'Imperatore w Hurghadzie Restauracja L'Imperatore w Hurghadzie Restauracja L'Imperatore w Hurghadzie 1/6 juke box 3 Рэстаран Juke Box 3 і паб Juke Box 3 - гэта ўтульнае кафэ на вуліцы Эль-Баша ў цэнтры Сакалы, дзе пастаянна збіраюцца турысты. Гэта класічны "еўрапейскі" паб. Juke Box 3 вельмі папулярны ў Хургадзе. Не таннае «снобскае» месца, але «атмасфера» бара — легендарная ў горадзе. Вы можаце танцаваць па вечарах. Важна, што сэрвіс дзіўны і адзіны ў сваім родзе. На тэрыторыі можна паесці піцу, выпіць піва, віна, гарэлкі. Недалёка ад гатэля King Tut у Дахаре знаходзіцца Juke Box 1. Гэта таксама «закусачная з атмасферай». Тут таксама можна піць піва, віно і моцныя алкаголі. Кошты тут значна ніжэйшыя. Піва Stella каштуе 26 фунтаў стэрлінгаў. Паўлітровая бутэлька мясцовага рому - £120. Juke Box 1 прапануе алкаголь на вынас у бутэльках. Мы рэкамендуем піцу - танную і вельмі добрую. Смачная бульба фры. Juke Box 3 w Hurghadzie Juke Box 3 w Hurghadzie da24.pl. Juke Box 3 Juke Box 3 w Hurghadzie Juke Box 3 w Hurghadzie 1/3 jokers pub Бар Джокера Бар Джокера размешчаны ў Мемсе, у вельмі прыгожым раёне з выглядам на набярэжную (недалёка ад Hotel Marlin Inn). Бар працуе 24 гадзіны ў суткі. Спакойная, сяброўская атмасфера. Стрыманы сэрвіс. Шырокі выбар напояў: свежевыжатые сокі, піва і спірты. Гэта ідэальнае месца для адпачынку пасля прагулкі або пакупак у Мемша. У пабе няма натоўпу, госці ў асноўным жыхары бліжэйшых гатэляў, якія ўжо ёсць надакучылі півам усё ўключана, і ахвотна «забягаюць» у Joker's Pub на адно «звычайнае піва». Тэл.: +2065443791, +2065443790 Joker's Pub w Hurghadzie Joker's Pub w Hurghadzie 1/1 jolly cafe Вясёлы Кавярня Прыемная атмасфера ў егіпецкім стылі на свежым паветры. У бары ёсць канапы і нізкія столікі. Музыка ўвечары. Тут можна спакойна правесці вечар з сябрамі. Вялікі выбар напояў (у тым ліку алкагольных). Меню на англійскай. Кошты сярэднія. Варта паспрабаваць піцу з тунцом. Кафэ знаходзіцца ў цэнтры Сакалы. Па вечарах тут можа быць шматлюдна. Папулярнае месца сярод турыстаў. Размяшчэнне: Шэратон-роўд, насупраць гатэля Bella Vista Тэлефон: 0653445208 Jolly Cafe w Hurghadzie Jolly Cafe w Hurghadzie 1/1 la luna Піцэрыя La Luna Да паслуг гасцей тэраса або інтэр'ер і выдатны від. La Luna - добрае месца для абеду ці вячэры. Рэкамендуем: стейк з падліўкай з блакітнага сыру і хатняй пастай, і, вядома ж, піцы, выбар якіх сапраўды вельмі вялікі. Ёсць таксама бар і хатнія дэсерты, уключаючы тырамісу. Ежа смачная. Прыемны і нябачны сэрвіс. Адрас: Coast Road каля Felfel. Тэл.: 121 030 0301 Pizzeria La Luna w Hurghadzie Pizzeria La Luna w Hurghadzie 1/1 little buddha Рэстаран Маленькі Буда Рэстаран Little Buddha - гэта месца для асаблівых выпадкаў. Меню простае, але пазітыўна раздражняе і стымулюе ўяўленне. Ён славіцца вельмі добрымі (але і дарагімі) стравамі з сушы і морапрадуктаў. Маленькі Буда да спалучэнне густаў японскай, французскай і інданезійскай кухні. Шэф-повар - сапраўдны чараўнік у сваім арсенале густаў розных страў. Усходні дэкор, мігатлівы агні, свечкі ... Гэта не толькі рэстаран - гэта "тэатр густу". Досвед і прафесіяналізм Маленькага Буды дапамагаюць стварыць прыемную атмасферу і прапанаваць нам вялікі вопыт водар. З 23.30 Маленькі Буда ператвараецца ў самы прэстыжны дыска-клуб Хургады. Там рэгулярна выступаюць дыджэі з усяго свету. Little Buddha w Hurghadzie Little Buddha w Hurghadzie 1/1 the lodge Рэстаран і бар Lodge Асноўная спецыялізацыя рэстарана унікальная разнастайнасць стейкоў і страў на грылі. Але ў меню таксама можна знайсці шмат вегетарыянскіх страў і свежай рыбы. Прыемны інтэр'ер, добрае абслугоўванне дапамогуць адпачыць і расслабіцца шклянку віна. Бясплатны Wi-Fi доступ у Інтэрнэт. Месца карыстаецца вялікай папулярнасцю ў турыстаў. У рэстаране свая спецыфічная атмасфера. Вельмі добры і эфектыўны сэрвіс. У меню - піва і алкагольныя напоі. Кухня: італьянская, французская. Размешчаны ў Марыне. Алкаголь у меню: так, Тэл.: +20168831438, +20144418223 dulphin pub Паб Lucky Dolphin Паб Lucky Dolphin - гэта месца для тых, хто любіць ціхую атмасферу, туманны Лондан і англійскую кухню. Выдатны сэрвіс, гасцінныя гаспадары. Шырокі выбар вінаў. Бясплатны Wi-Fi доступ у Інтэрнэт. Працуе з 10.00 да 14.00 і з 17.00 да 21.00. Размяшчэнне: Шэратон-роўд, люкс-гатэль Елісейскія выспы. Алкаголь у меню: так, Кальян: не. Тэл.: +20653443980, +20653443981 masala Рэстаран Масала Рэстаран Masala прапануе стравы індыйскай кухні. Гэтая кухня характарызуецца шырокі выбар прадуктаў і метадаў прыгатавання ежы, каб задаволіць па рэгіёне, мове і клімат гэтай вялікай краіны. Усе Індыйскі рэгіён прыносіць свае унікальныя стравы і тонкія гатункі духмяных папулярных страў. У рэстаране Masala вы знойдзеце ўсе віды індыйскай кухні. Ёсць магчымасць забраніраваць столік. Рэстаран знаходзіцца ў Марыне. У рэстаране ёсць тэраса з від на марыну. Рэстаран не самы танны. Вельмі эфектыўнае абслугоўванне, вельмі добрая ежа. Тэл: 0123148859, 0121212025 Restauracja Masala w Hurghadzie Restauracja Masala w Hurghadzie 1/1 mariposa Кафэ Mariposa Тут вы можаце атрымаць асалоду ад смачным сняданкам і свежапрыгатаваны. Мы рэкамендуем дэсерты, у тым ліку марозіва Movenpick, і фірмовую каву. Квадрат даступны гульнявая пляцоўка для дзяцей. Бясплатны доступ у інтэрнэт, ВК-тэлевізар. Дастаўка на дом бясплатна. Месца: El Kawther, El Moataz Bellah St, 218 (за супермаркетам "Метро") Тэл.: 0653452191 moby dick Рэстаран Moby Dick Рэстаран Moby Dick спецыялізуецца на вярблюджым стейк з пярцовым соусам і бульбай ліанэз. У параўнанні з іншымі месцамі, цэны нізкія. Мы заплацім ~ 60 фунтаў за сапраўдны стейк. Мы таксама раім рыбу на грылі, кальмары і ласось у любой форме. Рэстаран налічвае каля 50 пасадачных месцаў як у будынку, так і звонку. Рэстаран знаходзіцца на Шэратон-роўд у самым цэнтры Сакалы. У памяшканні ёсць кандыцыянер. Па вечарах могуць узнікнуць праблемы з вакансіямі. meshmesha Meshmesha Lounge Ён размешчаны ў Мемсе ў гандлёвым цэнтры Esplanade. Вядомы падрыхтаванымі бутэрбродамі і вельмі добрай кавай, напоямі, кактэйлямі і стэйкамі. На месцы мы таксама можам паесці салаты, супы, макароны і піцу. У рэстаране ёсць адкрытая тэраса, крытая (для ветраных і халодных дзён) і элегантны інтэр'ер. Бясплатны доступ да Wi-Fi. Рэстаран не дарагі. Піва Stella каштуе 30 егіпецкіх, напоі - ад 20 фунтаў стэрлінгаў, алкагольныя кактэйлі - 30 фунтаў стэрлінгаў. Вельмі цікавае месца. Тэл.: 0653445913 Meshmesha Lounge w Hurghadzie Meshmesha Lounge w Hurghadzie 1/1 Калі вы хочаце выпіць шклянку халоднага піва (соку), гэта самае месца. Пляж Мохіто прапануе шырокі выбар закусак і напояў на працягу дня. Уначы на пляжы праводзіцца дыскатэка. Рэстаран прапануе мноства атракцыёнаў і зніжак. Напрыклад: па панядзелках, дамы паміж гадзінамі 23.00 і 1.00 кактэйлі атрымліваюць бясплатна. Па пятніцах з 19.00 а ў 22.00 пры куплі аднаго піва вы атрымаеце другое бясплатна. Добрая музыка, «цікавая атмасфера». Месца: Шэратон-роўд, насупраць гатэля Roma Кальян: так Тэл.: 0111774883, 0104211970 Пляж Мохіта Mojito Beach Club w Hurghadzie Mojito Beach Club w Hurghadzie 1/1 mojito beach Restauracja The Moon The Moon znajduje się w w samym środku Mariny skąd rozciąga się najlepszy widok na największe jachty cumujące w porcie, a także na redę. Restauracja serwuje kuchnię libańską, śródziemnomorską, bliskowschodnią i egipską. Co istotne, jest - jak na najbardziej ekskluzywne miejsce w Hurghadzie - naprawdę tania.Dla przykładu; piwo Stella 0,5 l. kosztuje 35 LE (8 zł), steak z wielbłąda 190 LE (44 zł), a pizza Napoli 70 LE (16 zł).Restauracja jest klimatyzowana, ma darmowe Wi-Fi. Niech nikogo nie zdziwi fakt, że na filmie restauracja jest pusta, a na stołach stoją tabliczki "zarezerwowane". The Moon zapełnia się gośćmi wieczorem. Wtedy naprawdę trudno o wolne miejsce. Restauracja The Moon w Hurghadzie Restauracja The Moon w Hurghadzie Restauracja The Moon w Hurghadzie Restauracja The Moon w Hurghadzie 1/4 nice loundge Добры лаунж-бар Бар знаходзіцца ў Марыне. Вы заўсёды можаце паснедаць, паабедаць або павячэраць. Італьянская кухня, стыльны дызайн інтэр'еру, унікальная сістэма - 4 экрана, на якіх можна глядзець спартыўныя падзеі або фільмы. Велізарны выбар напояў. Адпачыць можна ўнутры або на тэрасе. Адно месца злучае і бар, і паб, і клуб, і рэстаран. У меню вельмі шырокі выбар алкаголю, напояў і кактэйляў. Італьянская кухня Знаходзіцца ў: Марына (каля базару), Алкаголь у меню: ёсць. Тэл.: +20189791000 Nice Lounge Bar w Hurghadzie Nice Lounge Bar w Hurghadzie 1/1 nubian Нубійскі рэстаран і кафэ Рэстаран знаходзіцца ў Марыне. Nubian - гэта рэстаран, дзе падаюць тыповыя і традыцыйныя егіпецкія стравы. У меню, сярод іншага, уключаны: молохия - гэта значыць шпінат, ful mudammas - гэта значыць вараная, сметанковая фасолю з дадаткамі (выдатна), нацыянальнае страва тахіні - гэта кунжутная паста, kofta - гэта значыць вострая молата бараніна, шашлык - гэта значыць смажаныя кавалкі бараніны. Усё з начынкамі: бульба фры, бульба, хлеб, гародніна. Рэстаран не самы танны, але ежа сапраўды добра прыгатаваная, пададзеная і смачная. Ёсць магчымасць забраніраваць столік. Тэл: 0122287825 Restauracja Nubian w Hurghadzie Restauracja Nubian w Hurghadzie 1/1 Папас-бар papas Papas Bar i Papas II - гэта адзін з лепшых і вядомых бараў Хургады. Papas Bar знаходзіцца ў Марыне, Papas II у Дахары, недалёка ад гатэля Shidvan. Прыгожы інтэр'ер, добразычлівая атмасфера, выдатная кухня і сэрвіс. Тут можна пагуляць у більярд, паспрабаваць свае сілы ў караоке, паглядзець футбол. Бары працуюць з 13:00 да 2:00. У меню - піва, віно і моцныя алкаголі. Праграма: Панядзелак і чацвер - турнір па більярдзе Аўторак і нядзеля - начное апусканне Субота - Караоке Bar Papas w Hurghadzie Bar Papas w Hurghadzie 1/1 pita sphinx Рэстаран Піта Сфінкс Утульны рэстаран, які ідэальна падыходзіць для любога выпадку - ад рамантычнага вячэры на дваіх да вялікага свята. За 10 гадоў з моманту адкрыцця месца набыло вялікую папулярнасць сярод турыстаў і жыхароў Хургады. Разнастайнае меню на чатырох мовах. Асабліва рэкамендуецца індычка з ананасамі і галандскім сырам (для бутэрброда) або ў якасці асноўнага стравы. Смачныя стравы на грылі. У меню - піва, віно і моцныя алкаголі. Вельмі добрае і прыязнае месца. Кухня: еўрапейская. Адрас: Шэратон-роўд па суседству рэстаран Макдональдс. Тэл.: 065 3449 105 Pita Sphinx w Hurghadzie Pita Sphinx w Hurghadzie 1/1 red sea fish Рыбны рэстаран Чырвонага мора Рэстаран Чырвонае мора я і яе Рэстаран-сястра - Red Sea II прапануе мноства морапрадуктаў, а таксама егіпецкія стравы, піцу, стэйкі і мяса птушкі. Рэстаран Red Sea Fish знаходзіцца ў Сакале (каля гатэля Roma). Гэта адзін з самых папулярных рэстаранаў Хургады, які наведваюць пераважна турысты. Егіпцян тут вельмі мала. У рэстаране больш за 50 месцаў як унутры, так і на тэрасе. Ежа смачная і даступная, хоць у Хургадзе ёсць лепшыя і таннейшыя рэстараны з морапрадуктамі. Red Sea Fish Restaurant w Hurghadzie Red Sea Fish Restaurant w Hurghadzie 1/1 Паб Siva прапануе сваім гасцям шырокі выбар напояў і закусак. Для тых, хто любіць - караоке. ВК-тэлевізар - для аматараў спорту. Бясплатны Wi-Fi доступ у Інтэрнэт. Бар знаходзіцца на набярэжнай у цэнтры Мемша. Размешчаны каля фасада Siva Grand Beach ў Мемша. Алкаголь у меню: так. Кальян: так Тэл.: +206544748590 Паб Сіва Siva Pub w Hurghadzie Siva Pub w Hurghadzie 1/1 siva pub Рэстаран Sphinx Marina знаходзіцца ў Марыне. З тэрасы адкрываецца выдатны від на бірузовую і смарагдавую лагуны Чырвонага мора. Чароўнасць гэтага месца ўзмацняюць гасцінныя гаспадары. Рэстаран не дарагі, а ежа сапраўды смачная. Піва 0,3 каштуе 30 фунтаў стэрлінгаў. Я рэкамендую прыгатаваныя на грылі морапрадукты. Сэрвіс стрыманы і вельмі эфектыўны. Тут не шматлюдна. Ёсць магчымасць забраніраваць столік. Бясплатны Wi-Fi доступ у Інтэрнэт. Алкаголь у меню: так. Тэл.: 0123990482 Рэстаран Sphinx Marina Restauracja Marina Sphinx w Hurghadzie Restauracja Marina Sphinx w Hurghadzie 1/1 sphinx marina sports cafe Спартыўнае кафэ Sports Cafe & Restaurant знаходзіцца ў цэнтры Мемшы. Месца славіцца тым, што мы можам глядзець спартыўныя трансляцыі ў прамым эфіры на велізарных тэлевізарах. У рэстаране больш за 100 месцаў. Падчас важных прамых трансляцый (Ліга чэмпіёнаў, важныя футбольныя матчы Прэм'ер-лігі Егіпта) бар запаўняецца да апошняга месца. Сюды едуць не толькі турысты, але і егіпцяне. Вельмі простае меню; пераважаюць закускі. Падаецца піва. Ідэальнае месца для кожнага аматара спорту. Звярніце ўвагу, што тут часам вельмі гучна. Sports Cafe w Hurghadzie Sports Cafe w Hurghadzie Sports Cafe w Hurghadzie 1/2 star bar Зорны бар Піва Stella было смачным ужо амаль 110 гадоў і за гэты час стала адным са скарбаў Егіпта. У Хургадзе бар Stella называецца Star Bar. Тут можна даведацца аб сапраўднай гасціннасці егіпцян, паспрабаваць традыцыйныя закускі. Бар знаходзіцца ў Марыне. Усё ў гэтым бары павінна асацыявацца з півам Stella. Нават люстры зроблены з... пустых бутэлек ад піва Stella. Мы рэкамендуем гэтае месца хаця б з-за вельмі зручных месцаў для сядзення (у асноўным «лежачы»). Месца нятаннае, але прыветнае для аматараў «пеннага напою». Тэл.: 0122101813, 0112555111 Star Bar w Hurghadzie Star Bar w Hurghadzie 1/1 Рэстаран Star Fish star fish Рэстаран Star Fish - адносна новы рэстаран морапрадуктаў. Знаходзіцца ў Сакале. Рэстаран мае два паверхі. На першым паверсе вы можаце паласавацца рыбай, раскладзенай на спецыяльных сталах. На другім паверсе ў акварыумах жывая рыба (якую мы праз хвіліну з'ядзім). Што тычыцца супаў, то мы рэкамендуем супы "з косткамі" (гэта значыць з ракавінкамі) і "без костак" - вельмі наварысты у крэветках, кальмарах, мідыях і крабы. Вы можаце замовіць свежую рыбу, крэветкі і кальмары, прыгатаваныя рознымі спосабамі, а таксама егіпецкія салаты. Для дзяцей у меню "Нэма" - кальмары з чыпсамі. Паспрабуйце вуграў і кальмараў, фаршаваных крэветкамі. Вячэра каштуе 15-20 даляраў з чалавека. Алкаголь не падаецца. Restauracja Star Fish w Hurghadzie Restauracja Star Fish w Hurghadzie Restauracja Star Fish w Hurghadzie 1/2 Ён размешчаны ў самым цэнтры Сакалы на Шэратон-роўд (першы паверх). Шэф-повар працаваў 9 гадоў у пасольстве Японіі ў Каіры. Менавіта там ён навучыўся рыхтаваць сушы і сашымі. Папулярнасцю карыстаюцца сушы з ласося (ласось). У Sushi House раім роллы "Каліфорнія". Вы можаце замовіць камбінаванае меню з рознымі варыяцыямі: «Комба тостаў», «Каралеўскае комба» або «Выбар караля». Сярэдняя цана - 10 даляраў. Для камбінаванага меню цэны вагаюцца ад 120 да 260 егіпецкіх фунтаў. У рэстаране падаюць алкаголь. Кожны наведвальнік рэстарана атрымлівае фірмовую кепку з лагатыпам «Рыбны дом». Сушы Хаус Sushi House w Hurghadzie Sushi House w Hurghadzie Sushi House w Hurghadzie Sushi House w Hurghadzie 1/6 sushi house white elephant Белы слон - тайская рэстаран Усе стравы рыхтуюцца шэф-поварам прама з Тайланда - «Міс Сомрал». Рэстаран на 70 месцаў. У рэстаране ёсць крытая зона пакой і тэраса з выглядам на марыну. Тайскі рэстаран мае паркоўка. Шырокі выбар тайскіх страў у спалучэнні з сапраўднымі азіяцкімі травамі. Даступныя напоі алкаголік і безалкагольныя. Ёсць магчымасць забраніраваць столік. Тайскі рэстаран - любімае месца багатых егіпцян. Кухня: тайская. Месцазнаходжанне: Марына. Алкаголь у меню: так Тэл.: 0101025117 White Elephant restaurant w Hurghadzie White Elephant restaurant w Hurghadzie White Elephant restaurant w Hurghadzie White Elephant restaurant w Hurghadzie 1/4 Szef kuchni jest z Tajlandii i naprawdę się stara. Obsługa jest miła, a nawet zbyt miła i usłużna, co czasami może wprowadzić w zakłopotanie. Co polecamy? Przede wszystkim zupę Tom Yum za 80 LE (20 zł). Do wyboru; na bazie krewetek, kurczaka, lub ryby. Zupę znajdziemy w menu White Elephanta. Z karty dań Indian Restaurant proponujemy Chicken Tikka Masala za 220 LE (52 zł). Uprzedzamy, ceny, jak na warunki egipskie są wysokie, ale zapewniamy - jedzenie i okoliczności w jakich jest serwowane - są warte wydania. Restauracja jest przestronna i bardzo czysta. Można płacić kartą. Posiłki można także zamawiać z dostawą pod wskazany adres. Restauracja jest czynna od godziny 13.00 do północy. Alkohole? Są, ale dosyć drogie. Piwo Stella kosztuje 65 LE (15 zł), a butelka białego wina Chardonnay... 450 LE (107 zł). Restauracje sieciowe w Hurghadzie restauracj siecioe Jedno jest pewne. W Hurghadzie, jeżeli posiadasz choć trochę gotówki - głodny chodzić nie możesz. Zjesz dokładnie wszystko co tylko chcesz (z wyjątkiem wieprzowiny). Kuchnia arabska jest stosunkowo prosta, wykorzystuje do maksimum wszystko to, co oferuje natura. Większość dań oparta jest na warzywach i wołowinie. Egipcjanie potrafią także w fantastyczny sposób przygotować kurczaki. Dla wszystkich, którzy chcą spróbować kuchni egipskiej proponujemy obiad w restauracji GAD - to sieciowa restauracja, bardzo popularna w Egipcie. Największa, znajduje się w centrum Sakali. Łatwo do niej trafić. Przed restauracją kłębi się zawsze grupka zamawiających jedzenie na wynos i dostarczycieli posiłków na zamówienie. Restauracja znajduje się tuż obok restauracji McDonald's. Ma ogródek i sale na 1. piętrze. Jedzenie jest naprawdę bardzo smaczne i tanie. Restauracja McDolands znajduje się tuż obok GAD. McDonalds w Sakali ma dwa piętra. Posiłki można zamawiać z dostawą pod wskazany adres. Oczywiście wewnątrz znajduje się toaleta. W centrum dzielnicy Sakala obok restauracji GAD, cz McDonalds znajdziemy także KFC. Wszystkie restauracje są w bardzo bliskiej odległości od siebie. Łatwo je znaleźć. Restauracja GAD w Sakali Przygotowanie Crepe Mix Chesse w GAD w Daharze Restauracja McDonalds w Sakali Restauracja KFC w Sakali Kuchnia arabska Mięso małych gołębi nadziewane jest ryżem lub zieloną pszenicą, a następnie pieczone. Hamam mahshi to jedna z ulubionych potraw w Egipcie. Mięso gołębie różni się w smaku od kurczaka, jest nieco ciemniejsze i smaczniejsze. kkuchnia arabska Dawood Basha Niewielkie kulki kofta (mielone mięso z natką pietruszki i cebulą), gotowane są w gęstym sosie pomidorowym, podawane na ryżu i dekorowane prażonymi orzechami. Najlepsza potrawa Dawood Basha jest przyrządzana z mięsa jagnięcego. Prawidłowo przyrządzoną potrawę można rozpoznać po tym, że sos pomidorowy nie dominuje nad smakiem mięsa. Mouloukhiya Gulasz o konsystencji zupy, zazwyczaj przygotowany z kurczaka lub królika oraz liściastej, zielonej rośliny zwanej malwą w krajach zachodu i uznawanej za jadalną na Bliskim Wschodzie, przyprawiony kolendrą i dużą ilością czosnku, podawane jest z ryżem. Wraz ze słynnym koreańskim blogerem Mino, twórcą Bohemian Kitchen zapraszamy na degustację egipskich potraw narodowych ze street foodów w Kairze. Mino odwiedził stolicę Egiptu podczas Ramadanu w 2022 roku... Karkadeh Karkadeh jest przyrządzany przez gotowanie suszonych czerwonych kwiatów hibiskusa, a następnie studzenie wody. Ze względu na niewielką ilość cukru smak jest słodko-kwaśny. Napój można również pić na gorąco, podobnie jak herbatę ziołową. Jest to bogate źródło witaminy C i minerałów, a w dużych ilościach może być stosowany w leczeniu nadciśnienia. Umm Ali Przyrządzany jest z warstw chleba nasączonego mlekiem, przekładanych rodzynkami, lub orzechami, a następnie pieczony w piekarniku do chwili, gdy skórka będzie złoto-brązowa. Wyglądem i smakiem przypomina kremowe ciasto z akcentami z rodzynek. Taameya Wegetariańska potrawa, zwana falafel w innych krajach Bliskiego Wschodu, jest podstawowym daniem w Egipcie. Utarty bób zmieszany z dużą ilością ziół jest formowany w kształcie miniaturowego pączka, smażony na głębokim oleju do chwili, gdy będzie smaczny i chrupiący, a następnie umieszczany w kanapce z dużą ilością warzyw i masła sezamowego. Koshari Potrawa przyrządzana jest z ryżu, soczewicy, smażonej cebuli i makaronu, a następnie uzupełniana gęstym pikantnym sosem pomidorowym. Aish Baladi Sporządzany z mieszaniny mąki z pełnego ziarna i mąki białej, a następnie pieczony na otwartym płomieniu, co umożliwia uzyskanie pieczywa przypominającego chleb pita. Aish Mirahrah jest cieńszy, bardziej chrupiący i przypomina placek chapati. Aish jest używany do nabierania podczas posiłków oraz przyrządzania kanapek z taameya lub shawarma (skrawki grillowanego mięsa czerwonego lub kurczaka). Ful Medammes To jedno z najtańszych i najbardziej popularnych egipskich dań. Ful przyrządzany z bobu gotowanego na wolnym ogniu, przyprawiony solą, czosnkiem, ciętą natką pietruszki, cytryną, oliwą z oliwek, czarnym pieprzem i kminkiem. Zazwyczaj podawany jest z chlebem (Aish) ułatwiającym nabieranie. Przepisy na potrawy kuchni egipskiej i bliskowschodniej 80 dag cieciorki 3 cebule 2 ząbki czosnku 2 gałązki pietruszki 2 gałązki kolendry 1 żółtko 2 łyżki tartej bułki sól, pieprz, cukier 50 dkg tłuszczu Falafel Ugotowaną cieciorkę miksuję na gładką papkę. Zamiast surowej cieciorki, którą trzeba ugotować, można użyć gotowej cieciorki z puszki. Siekam drobno czosnek, jedną cebulę i posiekane zioła. Dodaję zmiksowaną cieciorkę, surowe żółtko i bułkę tartą. Przyprawiam. Formuję kulki wielkości małego orzecha włoskiego i smażę w głębokim tłuszczu. Pozostałe cebule kroję w krążki lub drobną kostkę, posypuję. Falafel podaję z surówką. 1 kg mięsa z udek kurczaka 2 cebule, 2 zielone papryki 2 pomidory, natka pietruszki, kilka ziaren czerwonego pieprzu, 2-3 łyżeczki przyprawy do kurczaka, sok z 2 cytryn, łyżeczka soli i szczypta pieprzu, kilka łyżek oleju do smażenia. Shoarma Kurczaka płuczemy, osuszamy i kroimy na kawałki. Mieszamy przyprawę do kurczaka z sokiem z cytryn, drobno posiekaną cebulą, oraz solą i pieprzem. Wkładamy mięso kurczaka do marynaty i dokładnie mieszamy. Wstawiamy do lodówki ~30 minut. W dużym rondlu rozgrzewamy olej i smażymy kurczaka. Kroimy drugą cebulę w piórka, a papryki i pomidory w kawałki. Mieszamy i odkładamy. Tuż przed podaniem wrzucamy warzywa do kurczaka i mieszamy podgrzewając. 2 bakłażany 2 łyżki tahiny 3 ząbki czosnku 2 łyżki oliwy z oliwek Dip z bakłażana Przekrojone wzdłuż bakłażany posolić i odstawić na 15 minut, opłukać i osuszyć. Piec w piekarniku w temp. 180 C przez ~30 minut aż zmiękną, obrać ze skóry. Zmiksować z pozostałymi składnikami na gładką masę. Podawać z pitą. Mieszanka Dukkah 50 g całych migdałów 40 g ziarna sezamowego 25 g nasion kolendry 5 g nasion kminu rzymskiego, 1/2 łyżeczki grubej soli morskiej, 1/4 łyżeczki roztłuczonych ziarenek czarnego pieprzu Przygotowujemy orzechy albo migdały, które zalewamy wrzątkiem. Pozostawiamy na kilka minut, po czym obieramy ze skórki. Następnie rozgrzewamy patelnię, wkładamy migdały i wszystkie nasiona. Cały czas mieszając wszystko prażymy przez 1-2 minuty na niewielkim ogniu ( do zezłocenia się ziarna sezamu ). Wszystko przesypujemy do pojemnika i miksujemy za pomocą blendera. Dodajemy do smaku pieprz i sól. Jajka egipskie z Dukkah 4 jajka, mąka do panierowania olej do głębokiego smażenia 1-2 łyżki mieszanki dukkah kilka małych pomidorków 80 g sera typu feta, 1 łyżka natki pietruszki, 1 czerwona cebula plasterki, 60 ml oliwy z oliwek sok z cytryny lub limonki do smaku, 1 łyżka suszonej lub świeżej mięty sól, pieprz Jajka gotujemy 3 minuty. Po ugotowaniu obieramy jajka ze skorupek. Następnie panierujemy jajka w mące i smażymy w głębokim oleju ( do zezłocenia ). Po usmażeniu obtaczamy jajka w mieszance dukkah. Jajka układamy na sałatce. Fasolka po egipsku 300 g białej fasoli 2 czerwone papryki 2 cebule 1 łyżka tłuszczu sólpieprz curry Fasolkę płuczemy, zalewamy zimną wodą i gotujemy. Po zagotowaniu pozostawiamy na 2 godziny. Następnie gotujemy fasolkę w tej samej wodzie. Paprykę oczyszczamy płuczemy i kroimy w cienkie paseczki. Tak przygotowaną paprykę dodajemy do fasoli w połowie gotowania. Cebulę obieramy, płuczemy, kroimy w kostkę i smażymy (do zeszklenia). Dodajemy cebulę do fasoli razem z przyprawami. czekamy do odparowania wody. Od razu podajemy. Co zamówić i zjeść w restauracji w Hurghadzie Siorba adz: to gęsta zupa z soczewicy. Molohija: to zupa gotowana z juty (w smaku przypomina szpinak). Kebab: to jagnięcina pieczona na rożnie sposoby. Szisz Tałuk: to kebab z kurczaka pieczony na rożnie. Koszeri: to danie z gotowanego makaronu z soczewicą z dodatkiem sosu pomidorowego Kofta: to grillowane mięso na rożnie. Fitiry: to rodzaj pizzy. Makarona: to danie ze smażonego makaronu z mięsem z dodatkiem sosu beszamelowego. Mahszi: to warzywa faszerowane ryżem lub mięsem. Ejsz Baladi: to okrągły, płaski chleb. Tamamyja (Falafel): to kotlety z zielonego bobu. Ful: to pasta z gotowanego bobu. Torszi: to marynowane warzywa. Baklawa: to słodkie, czekoladowe ciasto w miodzie z orzechami. Om Ali: to pudding z orzechami, migdałami i rodzynkami. I przywita nas zapach owoców mango... Myśląc o Egipcie, widzimy piramidy, Sfinxa, Beduinów zaganiających swoje wielbłądy, wspominamy palmy i gorące słońce. Przyciąga nas egzotyka miejsca, wzbudza naszą ciekawość. Czy właśnie ta odmienność sprawia, ze osoby, które w jakiś sposób zetknęły się z Egiptem, chcą do niego wracać ? czy może mamy z Egiptem więcej wspólnego, niż nam się wydaje ? Poznając ten kraj, różnice zaczynają się zacierać. Przestajemy widzieć kulturę, stroje, budynki. Na naszej drodze pojawiają się ludzie, żywe sylwetki i prawdziwe charaktery. Chcemy ich poznać. Żyją tu i teraz, obok nas. mają podobne problemy, poczucie humoru, gesty, a my coraz bardziej ich lubimy i oczami wyobraźni malujemy ich codzienne życie. jacy są naprawdę ? jak wygląda ich dzień od wschodu do zachodu słońca ? Wyobraźnia podsuwa różne obrazy, wędruje, szuka odpowiedzi. Życie beduinów znamy pobieżnie - choćby z folderów biur podróży, prezentujących fakultatywne wycieczki. A jak żyje Egipcjanin mieszkający i pracujący w wielkim mieście ? Pozwólcie, że pomogę Wam w tej wędrówce wyobraźni i zaproszę Was do pewnego aleksandryjskiego mieszkania, w którym żyje muzułmańska rodzina, należąca do tej warstwy egipskiego społeczeństwa, którą mogę określić jako klasę średnią. Żeby dostać się do jednego z niepozornych wieżowców dzielnicy Sidi Biszr, musimy pokonać kilka alexandryjskich ulic. zaczynając wyprawę od głównego dworca autobusowego, zahaczamy o najdłuższą drogę, ciągnącą się przez cała Alexandrię, wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego, z której podziwiać możemy morskie fale, łączące piękno kryształowego błękitu z siłą intensywnego turkusu. Mijają nas charakterystyczne czarno żółte taksówki (stare rosyjskie łady). Jedziemy i trąbimy. Dźwięk klaksonu jest obowiązkowy. Każdy porządny egipski kierowca musi wcisnąć klakson przynajmniej kilka razy podczas jazdy samochodem. To znak przynależności do zmotoryzowanej społeczności Egiptu. Jedziemy - więc jesteśmy jej częścią, trąbimy - więc jesteśmy żywym elementem tej rwącej rzeki samochodów. Jak krew tętni w żyłach, tak my trąbimy na ulicach Alexandrii, dając wyraz swojemu zadowoleniu, bądź zirytowaniu. Szukając parkingu, zatrzymujemy się w okolicy najbliższego meczetu. To tutaj woła nas "pan parkingowy". Sam sobie tę funkcję przydzielił i pełni ją niezawodnie od lat. On wskazuje miejsce, on rządzi ulicą, on pobiera opłatę (bakszysz), on dba o wszystko i nikomu nic do tego - wywiązuje się z zadania świetnie, więc nikt mu nie przeszkadza. Dla nas to dogodne miejsce, mamy kilka kroków do domu, wystarczy przejść na drugą stronę ulicy. Dziękujemy panu, wręczając mu kilka funtów egipskich. Przy wejściu do wieżowca wita nas portier. Uśmiecha się, pyta o samopoczucie, chwali pogodę i życzy miłego dnia. Wsiadamy do windy. najpierw trzeba zamknąć drzwi, potem zasunąć specjalną ochronną kratę i wcisnąć numer piętra. W naszym wypadku będzie to siódme piętro. Winda rusza, suniemy w górę. jest mała i czysta, jednak widać, że najlepsze lata ma juz za sobą. Podróż trwa krótko. Wysiadamy. na piętrze znajduje się troje drzwi. My udamy się do tych przy oknie po prawej stronie. Mieszkanie wita nas intensywnym zapachem owoców mango. Drzwi wejściowe prowadzą prosto do wielkiego pokoju, w którym spokojnie możemy wydzielić trzy części: jadalnię, pokój telewizyjny, salon. Pokój nie ma ścianek działowych, ale sposób urządzenia kolejnych części świadczy o ich przeznaczeniu. W pierwszej części, najdalej położonej w stosunku do drzwi wejściowych, znajduje się duży stół z krzesłami i kredens z ogromnym lustrem. Tutaj będziemy jeść posiłki i to tutaj stoi wielka misa z owocami mango. W drugiej i zarazem środkowej części pokoju stoi coś w rodzaju meblościanki i z telewizorem, ławą i trzema ozdobnymi sofami - tutaj wszyscy domownicy oglądają telewizję. Trzecia część pokoju, najbliższa drzwi wejściowych, to miejsce, gdzie na wygodnej kanapie, albo w fotelu można usiąść, porozmawiać, obejrzeć portret ślubny pani i pana domu oraz powoli włączyć się w rytm dnia. W całym mieszkaniu widzimy śnieżnobiałe ściany - nieodzowny element większości egipskich domów. Wiszą na nich obrazy z sentencjami pisanymi w języku arabskim, pochodzącymi z Koranu, świętej księgi islamu. Okna, z otwartymi okiennicami i ozdobnie upiętymi zasłonami, prezentują widok na miasto. Wielki trzyczęściowy pokój jest sercem tego mieszkania i prowadzi do pozostałych pomieszczeń: nowocześnie urządzonej kuchni i dwóch łazienek, sypialni oraz pokoju dziecięcego. Zarówno sypialnia, jak i pokój dziecięcy mają balkony. Dzięki nim podziwiamy okolicę - od pobliskiego meczetu, po wyłaniające się zza wieżowców fale Morza Śródziemnego. Gospodarze zapraszają nas na obiad. Pani domu rozstawia już półmiski i talerze, pan domu jej pomaga. Uwagę przyciąga masywny ciemnobrązowy, drewniany stół, przepięknie rzeźbiony. Krzesła zrobione są w tym samym stylu. Na stole widzimy już, miedzy innymi gorący i chrupiący falafel (kuleczki z ciecierzycy), zielona zupę malahiję, kilka rodzajów drobiowego mięsa, ryż, sosy w miseczkach i chlebek aisz baladi. Po długiej podróży chętnie skorzystamy z zaproszenia. Chociaż ten dom wydaje się inny niż znane Wam polskie mieszkania, po kilku minutach pobytu tam, poczujecie się jak u siebie. Atmosferę życzliwości wytwarzają domownicy. jedząc nieznane Wam potrawy - niejednokrotnie bardzo słone i tłuste, rozmawiając z domownikami w języku innym niż polski, paradoksalnie zaczniecie zapominać że jesteście w obcym kraju, Jesteście wśród "swoich". W dobrym guście jest wstać od stołu dopiero wtedy, gdy wszystkie półmiski opróżnimy. Nie jest to takie proste, nawet, jeśli wcześniej byliśmy bardzo głodni. Stół ugina się od jedzenia, a pochłoniecie wszystkich potraw wydaje się być niewykonalne. W Egipcie mówi się, ze kiedy gościmy kogoś w naszym domu i żywimy go swoim jedzeniem, on staje się dla nas członkiem rodziny. Im więcej jedzenia, tym jedzenie trwa dłużej, a my stajemy się sobie bliżsi. Po skończonym posiłku czas na długie rozmowy o wszystkim i o niczym. Najlepiej rozmawia się na jednym z balkonów, gdzie siedząc wygodnie na dywanie wśród miękkich poduszek, możemy delektować się ciepłem zachodzącego słońca i popijać słodką herbatę z hibiskusa. czas zatrzymuje się, a my trwamy w jedności. Nie ma Polski, nie ma Egiptu - jest jeden świat, bez granic, bez polityki, bez uprzedzeń. Świat bogaty w różnorodność i podobieństwa. Z zadumy wyrywa nas głos muezina, który wzywa muzułmanów na modlitwę. Słychać go wyraźnie. Głos echem odbija się od ścian. Nasz gospodarz przeprasza nas, udaje się do łazienki, żeby rytualnie umyć ciało i przygotować się do modlitwy. Następnie w sypialni rozkłada sadżdżadę - dywanik modlitewny, skierowany w stronę Mekki i zaczyna modlitwę. czekamy. Z balkonu obserwujemy meczet, przechodniów, wszechobecne taksówki. Zastanawiamy się nad tym wszystkim, co nas dzieli i co nas łączy. Dochodzimy do wniosku, że łączy nas jedna idea: pozostać przyjaciółmi, bez względu na różnice, które nas dzielą. Nasz gospodarz wraca, uśmiecha się szczerze. On chyba pomyślał o tym samym... Czas mija nieubłaganie szybko, wizyta dobiega końca. Pozostaną w nas wspomnienia o zapachu owoców mango, które scementują międzynarodową więź i pogłębią wzajemny szacunek, odrzucając stereotypy. Egipt to nie tylko słońce, plaże, palmy i ciepłe morze. To przede wszystkim ludzie, których się nie zapomina. Tekst: Iga Izabela Elsaid, Egipt Exclusive Egipskie słodycze Egipskie słodycze należą do jednych z najsmaczniejszych, najbadziej starannie przygotowanych i pięknie wyglądających na świecie. To oddzielna gałąź kuchni tego kraju. Niektórzy mówią, że najważniejsza. W całej Hurghadzie znajdziemy kilkaset miejsc, w których możemy kosztować wyrobów egipskich cukierników. W każdym hotelu zatrudniony jest mistrz cukiernictwa, który codziennie przygotowuje nowe słodkie bułeczki, ciasta, ciastka, wypieki, desery i słodycze. Co istotne dla wszystkich łasuchów, we wszystkich hotelach do każdego posiłku Egipcjanie serwują wyroby cukiernicze. Na pierwszy rzut oka wyglądają one na bardzo słodkie, ale gwarantujemy - wystarczy spróbować by w większości przypadków przekonać się że tak nie jest. Należy pamietać, iż w tym gorącym klimacie jedzenie słodyczy, czyli dostarczanie do organizmu cukrów, białka itp. jest bardzo wskazane, a nawet zalecane. Nie dziwmy się więc, gdy podczas śniadani zobaczymy specjalne stoły, gdzie znajdziemy ciastka, budynie, kremy, czy placki. Bardzo często (przy wyjazdach all inclusive) także w trakcie dnia proponowane są nam wyroby cukiernicze. Z kawą, lub herbatą smakują znakomicie i dostarczają nam niezbędnej energii, którą gubimy leżąc na plaży. Egipcjanie sami jedzą z samego rana słodycze. To one w najszybszy i najprostszy sposób dostarczają niezbędnej energii na wyczerpujące upałem dni. Oto najbardziej popularne wyroby cukiernicze w Egipcie: Umm Ali to deser z chleba pita namoczonego w gorącym mleku podawany na ciepło z dodatkiem rodzynek, orzechów, kokosa i śmietany. Roz bi-laban to pudding ryżowy, przybrany drobno siekanymi migdałami i orzeszkami pistacjowymi. Mahallabija to krem z mleka, zagęszczony krochmalem lub mielonym ryżem, z dodatkiem posiekanych migdałów lub wiórków kokosowych. Basbusa to ciastko z kaszki manny nasączone miodem, posypane orzechami, Baklawa to strudel z miodem, migdałami i orzechami, polany syropem z kwiatów pomarańczy. Kunafa to ciasto nadziewane gęstą śmietaną, serem ricotta lub kremem i orzechami. Fatir to bliny nadziewane różnościami np. morelami, jajkami na słodko orzeszkami. Sahlab to mleczny napój zagęszczony zmieloną bulwą orchidei, z siekanymi migdałami, orzechami i cynamonem. Egipskie słodycze Egipskie słodycze Egipskie słodycze Egipskie słodycze 1/3 Egipskie słodycze Egipskie słodycze Egipskie słodycze Egipskie słodycze 1/3 Egipskie słodycze Egipskie słodycze Egipskie słodycze Egipskie słodycze 1/4

Lotnisko w Hurghadzie. Przyloty i odloty on-line. Sklepy wolnocłowe, restauracje, bary, toalety, miejsce dla palących. Filmy, zdjęcia, informacja. Пачаць Горад Важна Надвор'е Весела і адпачынак Пабы Крамы Аэрапорт Вы Гатэлі Туры Wyniki wyszukiwania Sklep Plany i cennik More Аэрапорт Хургады Мытны і пашпартны кантроль у аэрапорце Пасажыры, якія вылятаюць з Хургады, праходзяць пашпартны і мытны кантроль і вельмі дэталёвую праверку бяспекі. Калі вылятаеце з Хургады, вам не трэба паказваць пашпарт Covid або адмоўны тэст на Covid-19. Нагадваем, што пры прыбыцці ў Хургаду - з 22 студзеня 2022 года - усе пасажыры павінны мець адмоўны тэст не менш чым за 72 гадзіны да прыбыцця або сапраўдны пашпарт Covid. Працэдура адпраўлення пачынаецца за 2 гадзіны да запланаванага часу адпраўлення і заканчваецца за 1 гадзіну да адпраўлення. Падчас палёту ў нас ёсць дзве праверкі бяспекі, а ў некаторых выпадках і асабістая праверка. Праходжанне ўсіх праверак займае каля гадзіны. Як выглядае гэта кіраванне, мы паказваем на відэа ніжэй. Варта ведаць, што мытнікі вельмі неахвотна дазваляюць прынесці ў залу вылету ў ручной паклажы нават зачыненую на заводзе бутэльку з вадой. Пералёт з Хургады ў Варшаву займае 4 гадзіны 20 хвілін. Што прапануе аэрапорт Хургады У аэрапорце ёсць некалькі кафэ і рэстаран Burger King (за варотамі пашпартнага і мытнага кантролю). Таксама можна скарыстацца некалькімі барамі, дзе (на жаль, за вялікія грошы) можна выпіць кавы, піва, кока-колы, з'есці бутэрброд ці салата. У аэрапорце ёсць пошта. Ёсць агульнадаступны Wi-Fi, але вельмі нізкай якасці. Якія канкрэтна кошты ў барах? Падрабязнасці ў відэа... No posts published in this language yet Once posts are published, you’ll see them here. Wszystkie newsy Hurghady i Egiptu (971) 971 posts Informacje z Egiptu (0) 0 posts Wiadomości z Hurghady (0) 0 posts Informacje znad Morza Czerwonego (0) 0 posts Historia Egiptu (0) 0 posts Duty Free, камера захоўвання у аэрапорце У міжнародным аэрапорце Хургады вы можаце рабіць пакупкі ў крамах Dute Free, а таксама ў сувенірных, ювелірных і парфумерных крамах. На жаль, цэны на сувеніры вельмі высокія. Перад вылетам мы можам лёгка купіць цыгарэты, алкаголь, духі, прадукты і прысмакі ў крамах бяспошліннага гандлю. Крамы беспошліннага гандлю працуюць 24 гадзіны ў суткі. У крамах бяспошліннага гандлю можна аплаціць карткай, але вельмі часта бывае так, што тэрміналы не працуюць. Таму варта мець пры сабе наяўныя грошы. Бургер Кінг і рэстаран не працуюць на ноч. Аэрапорт прапануе пасажырам камеру захоўвання багажу нават на працяглы перыяд. У аэрапорце Хургады, вядома, ёсць станцыя, дзе мы можам паведаміць пра страту багажу. Якія цэны ў крамах duty free? Падрабязнасці ніжэй... Дзіцячая пляцоўка, аб'ектаў для інвалідаў Міжнародны аэрапорт Хургада абсталяваны платформамі для інвалідных калясак. Ёсць магчымасць карыстацца спецыяльнай паслугай для людзей з абмежаванымі магчымасцямі (аднак пра гэта патрабуецца папярэдняе паведамленне). Ёсць спецыяльныя пакоі для мам з немаўлятамі. Міжнародны тэрмінал таксама абсталяваны адмысловымі гульнявымі пляцоўкамі для дзяцей. Спецыяльных памяшканняў для дзелавых сустрэч у аэрапорце няма. У аэрапорце ёсць VIP-залы (аднак для гэтага патрабуецца папярэдняе паведамленне). Бясплатныя закускі і міжнародныя газеты прапануюцца ў прасторных VIP-залах. У аэрапорце Хургады няма гатэля. Аднак у 5 хвілінах ад аэрапорта знаходзяцца першыя гатэлі, якія прапануюць месцы для падарожнікаў. Пракат аўтамабіляў, паркоўка ў аэрапорце У непасрэднай блізкасці ад аэрапорта можна арандаваць аўтамабіль (кампанія Hertz). Магчыма онлайн-браніраванне. Мясцовыя кампаніі, якія прапануюць пракат аўтамабіляў, таксама маюць свае пункты ў аэрапорце. У аэрапорце Хургады ёсць ахоўная аўтастаянка - як для кароткай паркоўкі (да 24 гадзін), так і для доўгай паркоўкі (ад 24 гадзін да некалькіх дзён). Перад тэрміналам ёсць звычайная паркоўка для аўтамабіляў і аўтобусаў. Таксама насупраць аэрапорта ёсць стаянка таксі і турыстычных таксі. А вось так з акна самалёта выглядае пасадка ў Хургадзе... Lądowanie w Hurghadzie od strony południowej Wyjazd z lotniska w Hurghadzie; parking, zapory... Lądowanie w Hurghadzie od strony północnej Падрабязнасці аэрапорта Хургады, арэнда аўтамабіля Код аэрапорта: HRG Тэл: +2065443976 Факс: +2065443976 Праезд: 15 хвілін язды ад цэнтра Сакалы. Ён размешчаны на галоўнай кальцавой дарозе. Пракат аўтамабіляў: Абслугоўванне ў аэрапорце - Hertz, тэл: +20 653 444 146. У горадзе: Avis - насупраць Aqua Village Resort, Тэл: +20653447400. Hertz - Aden Beach El Corniche, тэл: +20 653 463 176 Час палётаў на ўнутраных маршрутах Нацыянальная авіякампанія Egyptair абслугоўвае ўсе ўнутраныя рэйсы. Egyptiair выкарыстоўвае 11 аэрапортаў: Абу-Сімбел, Александрыя, Асьют, Асуан, Каір, Хургада, Луксор, Марса-Алам, Марса-Матрух, Шарм-эль-Шэйх і Таба. Час выбараў унутраных рэйсаў: Каір - Луксор: 1 гадзіна Каір - Асуан: 1 гадзіна 25 хвілін Каір - Шарм-эль-Шэйх: 1 гадзіна Каір - Александрыя: 45 хвілін Каір - Хургада 1 гадзіна Хургада - Шарм-эль-Шэйх: 1 гадзіна Хургада - Луксор: 1 гадзіна Хургада - Александрыя: 1 гадзіна 20 хвілін Луксор - Шарм-эль-Шэйх: 1 гадзіна 10 хвілін Mapa samolotów nad Hurghadą, radar on-line wyloty z Hurghady przyloty do hurghady Wyloty (Abflue) z lotniska w Hurghadzie on-line Przyloty (Ankunfte) na lotnisko w Hurghadzie on-line przylotywyloty

Tu znajdziesz wszystkie informacje dotyczące Egiptu. Przepisy celne, prawne, ubezpieczenie, służby zdrowia. Bezpieczeństwo w Egipcie, religia, obyczaje Пачаць Горад Важна Надвор'е Весела і адпачынак Пабы Крамы Аэрапорт Вы Гатэлі Туры Wyniki wyszukiwania Sklep Plany i cennik More Важная інфармацыя для турыста wizy, oprzepisy celne Віза, правілы ўезду infomacje dla turysty Паміж Польшчай і Егіптам існуе візавы рух. Перад прыездам у Егіпет грамадзянін Рэспублікі Польшча можа падаць заяўку на візу ў егіпецкае дыпламатычнае прадстаўніцтва або атрымаць яе ў аэрапорце Егіпта за 25 долараў ЗША. Таксама можна атрымаць электронную візу ў Егіпет. Егіпет прапануе два віды электроннай візы: Аднаразовая электронная віза на 30 дзён: сапраўдная на працягу трох месяцаў з даты выдачы. Дазвол на адну паездку ў Егіпет на працягу тэрміну дзеяння як для турыстычных, так і для дзелавых мэтаў. 30-дзённая шматразовая электронная віза: сапраўдная на працягу шасці месяцаў з даты выдачы. Вы можаце ўехаць у Егіпет у любы час на працягу гэтага перыяду і знаходзіцца там максімум 30 дзён запар. Вы можаце пакінуць і ўехаць у гэтую краіну некалькі разоў Пераканайцеся, што ваш пашпарт будзе дзейнічаць не менш за 6 месяцаў з моманту запланаванай даты ўезду ў Егіпет. Падрабязнасці, працэдуры і магчымасць падачы заяўкі на электронную візу ў Егіпет можна даведацца Вы знойдзеце ўсю важную інфармацыю аб правілах уезду ў Егіпет No posts published in this language yet Once posts are published, you’ll see them here. Wszystkie newsy Hurghady i Egiptu (971) 971 posts Informacje z Egiptu (0) 0 posts Wiadomości z Hurghady (0) 0 posts Informacje znad Morza Czerwonego (0) 0 posts Historia Egiptu (0) 0 posts Вываз з Егіпта без згоды мытных органаў большай колькасці тавараў, напрыклад, субсідаваных лекаў, можа пацягнуць за сабой іх канфіскацыю і штраф. Увоз замежнай валюты ў Егіпет не патрабуе запаўнення мытнай дэкларацыі - пры ўмове, што іх кошт не перавышае 10 000 злотых. USD. Вы можаце ўзяць такую ж суму ў доларах ЗША або максімум 5000 егіпецкіх фунтаў з Егіпта, не паведамляючы ў мытню. Індывідуальныя падарожнікі, на якія не распаўсюджваюцца спецыяльныя пагадненні, не маюць права на вяртанне ПДВ за набытыя тавары. Кантрабанда ўсіх відаў наркотыкаў (у тым ліку марыхуаны), іх абарот або ўжыванне караюцца смяротнай карой. Насенне маку таксама лічыцца галюцынагенным сродкам. Спроба вывазу прадметаў гістарычнай каштоўнасці, то бок усіх археалагічных артэфактаў, а таксама каралаў, ракавін і г.д., караецца. Замежнік не абавязаны зарэгістравацца, але адказнасць за гэта ляжыць на ўладальніку аб'екта, дзе знаходзіцца турыст. У выпадку прыватнай арэнды з уласнікам жылога дома, які паведамляе ў міліцыю аб месцы жыхарства замежніка, падпісваецца адпаведны дагавор арэнды. Страхаванне Медыцынскае страхаванне з'яўляецца абавязковым. Варта мець на ўвазе, што польскія страхавыя кампаніі часам ставяць пад сумнеў правамернасць выдаткаў на лячэнне, таму варта пазбягаць самых танных, гэта значыць найбольш абмежаваных у плане паслуг страхавых прапаноў. Пажадана набыць поліс комплекснага абслугоўвання, каб страхавая кампанія не магла, напрыклад, адмовіцца ад пакрыцця выдаткаў на шпіталізацыю (вельмі дарагая паслуга ў Егіпце) або лячэнне хранічнага захворвання. У выпадку хваробы перад паходам да ўрача або бальніцы неабходна звязацца з страхоўшчыкам па тэлефоне (незалежна ад часу сутак) і пракансультавацца з ім аб выдатках і аб'ёмах лячэння, каб потым не адмовіць у выдатках . zdrowie ubezpieczenie Вакцынацыя, ахова здароўя przepisy w egipcie Абавязкі рабіць вакцынацыю няма. Знаходзячыся ў Егіпце, неабходна выконваць правілы павышанай гігіены: часта мыць рукі, піць кіпячоную або арыгінальную ваду ў бутэльках, старанна мыць садавіну і гародніну. Вы павінны быць асабліва ўважлівымі падчас прыёму ежы, асабліва ў першыя дні вашага знаходжання ў Егіпце, таму што мы можам сутыкнуцца з страўнікава-кішачнымі засмучэннямі, якія звычайна называюць «помстай фараона». Пры з'яўленні першых сімптомаў падобных парушэнняў варта набыць прэпараты (кошты на іх у мясцовых аптэках адносна невысокія і адпускаюцца без рэцэпту) або звярнуцца да лекара. Узровень медыцынскіх паслуг вельмі розны. Акрамя адносна шматлікіх, вельмі дарагіх клінік і бальніц з міжнароднай рэпутацыяй, існуе сетка дзяржаўных устаноў аховы здароўя, якія па ўзроўні паслуг адрозніваюцца ад еўрапейскіх стандартаў. Адсутнасць уласных сродкаў раўнасільна немагчымасці атрымаць карысць ад якой-небудзь медыцынскай дапамогі. No posts published in this language yet Once posts are published, you’ll see them here. podrózowanie po egipcie Падарожжа па краіне Як правіла, няма ніякіх абмежаванняў, калі справа даходзіць да перамяшчэння па Егіпце, аднак не рэкамендуецца ездзіць па Сінаі і па горадзе Суэц . Варта памятаць, што замежніку забаронены ўезд у пэўныя месцы (напрыклад, у ваенныя зоны або тыя, якія мясцовыя ўлады лічаць небяспечнымі). Падарожнічаць рэкамендуецца толькі ў арганізаваных групах і з гідам. У прыватнасці, варта пазбягаць паездак у пустыню каля мяжы з Суданам і Лівіяй. Рэлігія, звычаі religia obyczaje Асаблівых маральных абмежаванняў у Егіпце няма, але варта памятаць, што мусульманскія звычаі ў значнай ступені вызначаюць жыццё сярэднестатыстычнага егіпцяніна, таму асабліва важна паважаць лад жыцця яго жыхароў і вызнаныя каштоўнасці. імі падчас знаходжання ў гэтай краіне, і на што пры гэтым звяртаюць увагу, між іншым на строі, у якім мы паказваем сябе на вуліцы. Таму не рэкамендуецца - за выключэннем турыстычных раёнаў - насіць кароткія спадніцы, шорты і пляжную вопратку. Мужчынам таксама недарэчна насіць кароткія штаны. Падчас кантактаў з мясцовым насельніцтвам жанчынам неабходна насіць вопратку, якая закрывае рукі і ногі да каленяў. Варта таксама памятаць, што жанчыны без мужчынскай кампаніі могуць падвяргацца дамаганням з боку мясцовага насельніцтва. Забаронена фатаграфаваць ваенныя будынкі, рэзідэнцыі дзяржаўных саноўнікаў, а таксама масты і парты. Карысная інфармацыя Пятніца і субота афіцыйна непрацоўныя. Наяўнасць у Егіпце васьмімільённай хрысціянскай меншасці (коптаў) азначае, што і ў нядзелю вы можаце сутыкнуцца з цяжкасцямі падчас наведвання офісаў, асабліва мясцовых. Офісы таксама працуюць няпоўны працоўны дзень у месяц посту Рамадан. Kontakty dla polskiego turysty w Hurghadzie kontakty Ambasada RP w Kairze adres: 5 El-Aziz Osman, Zamalek, Egipt, Kair telefon: +20 227367456 faks: +20 227355427 e-mail: cairo.secretariat@msz.gov.pl Wydział Konsularny ambasady RP w Kairze adres: 5 El-Aziz Osman, Zamalek, Egipt, Kair telefon: +20 227367456 faks: +20 227355427 e-mail: cairo.consul@msz.gov.pl Godziny obsługi interesantów: od niedzieli do czwartku 9:00-12:00 - sprawy wizowe niedziela, wtorek, czwartek 12:00-14:30 - sprawy prawne poniedziałek, środa 12:00-14:00 - sprawy paszportowe Telefon dyżurny ambasady W sytuacjach nagłych, wymagających pilnej interwencji konsula możliwy jest kontakt pod numerem telefonu: +20 10 6200 1116. UWAGA! Telefon dyżurny służy ratowaniu zdrowia i życia ludzkiego, poszukiwaniu zaginionych, ew. nawiązaniu kontaktu z bliskimi poszkodowanych, czy zatrzymanych obywateli polskich. Telefon ten NIE SŁUŻY udzielaniu informacji turystycznych, o usługach, natężeniu ruchu na drogach itp. Nieznajomość jęz. obcych, nieporozumienia pomiędzy klientem a usługodawcą, konieczność opłacenia mandatu za wykroczenie, poszukiwanie usług itp. nie są nagłymi wypadkami. Media społecznościowe ambasady RP w Kairze Twitter: @PLinEgypt Facebook: Ambasada RP w Kairze Ważne numery telefonów w Hurghadzie + 20 numer kierunkowy do Hurghady 122 - Policja 126 - Policja turystyczna 123 - Pogotowie 125 - Straż pożarna Numery telefonów szpitali w Hurghadzie Hurghada General Hospital , tel: +20653549698 ‎ T he Egyptian Hospital , tel: +20653450318 ‎ El Salam Hospital , tel: +20653548785 ‎ Nile Hospital , tel: +20653550974 ‎ El Gouna Hospital , tel: ++20 65 3580016 Red Sea Hospital , tel: +20653544850 ‎El Hekma Hospital, tel: +20653553999‎ Tabarak Children's Hospital , tel: +20163314438 ‎El Arish Military Hospital , tel: +20653549513‎ Internet i telefon w Hurghadzie Telefon w Hurghadzie internet i telefon Na wstępie od razu zaznaczamy; jeżeli jesteś bardzo bogata/bogaty i stać cię - dzwoń z Hurghady do Polski z normalnego polskiego numeru telefonu komórkowego. Dodamy, że jeżeli w ciągu 14-dniowych wakacji rozmawiać będziesz w sumie kilkadziesiąt minut - spodziewaj się rachunku na ~2 tysiące złotych. Jeżeli dodasz do tego korzystanie w swoim smartfonie z internetu, poczty itp. - dodaj do tego kolejne 2 tysiące złotych. A więc, jeżeli wakacje all inclusive w Hurghadzie kosztowały Cię 3 tysiące złotych to koszt całego wyjazdu (wraz z łącznością do Polski) wzrośnie do siedmiu tysięcy złotych. Jeżeli jeszcze oglądasz codziennie Netflixa, albo słuchasz cały czas Spotify... nawet nie chcemy wiedzieć jak się czujesz. Nie straszymy. Informujemy i radzimy. Sami popełniliśmy ten błąd, a rachunek za telefon był wyższy niż koszt wakacji w Hurghadzie. Teraz chcemy pomóc Tobie, abyś nie popełniła/popełnił tego samego błędu i nie było wściekłości i płaczu. Najgorsze jest w tym wszystkim to, że zawsze taki rachunek przychodzi w najmniej odpowiednim momencie, czyli kilka dni po wspaniałym i niezapomnianym wypoczynku w Hurghadzie. Niestety zawsze musi być tak, że jak jesteśmy w miejscu, które jest piękne, tanie i stosunkowo niedaleko od kraju to musi być jakiś "haczyk". W przypadku wakacji w Hurghadzie tym haczykiem jest cena za połączenia telefoniczne. Trudno to zrozumieć dlaczego akurat Egipt znajduje się w grupie państw w najwyższej strefy numerowej, czyli najdroższych, wraz z np. Afganistanem, Zimbabwe, czy Koreą Północną. Cena za połączenie (sieć Plus) wynosi aż 6 złotych i 5 groszy za minutę netto. Dla przykładu dzwoniąc z Kirgistanu zapłacimy 2.02 zł, a z Australii 4.03 zł za minutę połączenia. Ale zostawmy to. Nic nie poradzimy. Jak zrobić, by połączenie było tańsze? Jest kilka sposobów, choć i tak cena będzie dosyć wysoka. Teraz mały prztyczek w noc dla większości właścicieli hoteli w Hurghadzie. Kupując wycieczkę w konkretnym hotelu w większości przypadków te ostatnie informują, iż oferują turystom bezpłatny internet. Po przyjeździe na miejsce okazuje się, że bezpłatny internet co prawda jest, ale tylko w okolicach lobby, a jego szybkość i dostęp pozostawia wiele do życzenia. W większości przypadków w ogóle on nie działa z powodu zbyt dużego obciążenia. Hotele oferują wówczas "dostęp do internetu z hasłem" przeważnie za 15/20 dolarów za cały pobyt. Niby fajnie i w sumie niedrogo, ale ta usługa także jest nie najlepszej jakości zwłaszcza wtedy, gdy dużo korzystamy z internetu, połączeń live, chcemy oglądać filmy, albo słuchać radia, czy muzyki streamingowej, a reszta turystów w hotelu robi to samo. Wówczas pozostaje nam korzystanie, lub zakup egipskiego telefonu i internetu. Najprostszym (oprócz niedzwonienia do Polski) jest skorzystanie z telefonu, który stoi na biurku w naszym pokoju hotelowym, lub zadzwonienie do Polski z recepcji hotelu. Taka usługa powinna kosztować około 5/6 funtów egipskich za minutę połączenia. Jednak przecież nie o to chodzi. Lepszym sposobem (nieco droższym) jest kupno egipskiej karty telefonicznej Prepaid SIM Data. W Egipcie mamy czterech operatorów sieci komórkowych, to: Orange Vodafone Etisalat WE Najbardziej opłaca się kupić w Hurghadzie egipską kartę SIM Prepaid Data. W całym mieście znajdują się salony operatorów sieci komórkowych. Kartę SIM można także kupić w większości sklepów spożywczych, ale zachęcamy do zakupu w autoryzowanych salonach największych marek (Vodafone, Etisalat, WE, czy Orange. Odradzamy kupowanie kart do telefonów na lotnisku z uwagi na pośpiech i brak czasu. Warto się bowiem zastanowić, czy potrzebna jest nam karta tylko do rozmów telefonicznych (z egipskim numerem telefonu), czy karta do rozmów telefonicznych i internetu, czy tylko karta do internetu. Warto wiedzieć, że zakupione karty działają tylko przez trzy miesiące. Jeżeli po tym czasie nie zostaną ponownie "aktywowane w Egipcie" po prostu stracą ważność pomimo niewykorzystanych "impulsów", czy gigabajtów )GB). Ponadto warto się zastanowić ile GB nam potrzeba. Dla przykładu w egipskim Vodafone za pakiet; 10 GB do internetu, 20 minut międzynarodowych i 200 minut rozmów lokalnych zapłacimy 250 funtów egipskich. Inny pakiet za 500 funtów egipskich to; 30 GB, 30 minut rozmów miedzynarodowych i 200 minut rozmów lokalnych. Sam pakiet do internetu (80GB) to wydatek rzędu 750 funtów egipskich. W Orange pakiet internetowy Go-Net oferuje 40 GB za 400 funtów egipskich. Za 100 funtów otrzymamy 9 GB. W Etisalat w planie "Szmaragdowym" za 450 funtów egipskich otrzymamy 25 GB internetu, 4500 minut połączeń lokalnych i 30 minut rozmów międzynarodowych. Gdzie jest salon Vodafone w Sakali? Odpowiedź w filmie... Gdzie jest salon Orange w Sakali? Odpowiedź w filmie... Gdzie jest salon Etisalat w Sakali? Odpowiedź w filmie... Gdzie jest salon sieci WE w Sakali? Odpowiedź w filmie... Kupując kartę SIM do telefonu, czy internetu radzimy zabrać ze sobą smartfona, tablet, Iphona, czy laptop, by na miejscu pracownik salonu przy nas zainstalował karty oraz sprawdził, czy nasze urządzenia działają bez zarzutu. Często zdarza się bowiem tak, że jest z tym problem. Ceny rozmów do Polski u egipskich operatorów sieci komórkowej to: 4 funty egipskie za 1 minutę w Orange, 3,5 funta w Vodafone, 2 funty za 1 min w Etisalat. I na zakończenie najważniejsze; wybierając się na zakup karty trzeba mieć przy sobie paszport, a Twój telefon musi mieć zdjęty Simlock. I jeszcze jedno. Przed wylotem z Polski radzimy ustawić swój telefon w "tryb samolotowy" i nie zmieniać tych ustawień do momentu zainstalowania w naszych urządzeniach elektronicznych egipskich kart. Kurs funta egipskiego kurs funta Gdzie jest kantor wymiany walut w Sakali? Odpowiedź w filmie... Jadąc do Hurghady najwygodniej zabrać ze sobą dolary, które wymienimy później w kantorze na funty egipskie. W hotelach o każdej porze dnia i nocy wymienimy pieniądze tylko po trochę mniej opłacalnym dla nas kursie. Na wymianie stracimy około 10% w porównaniu z kursem w kantorze. Oczywiście w sklepach, restauracjach, czy za wycieczki fakultatywne można płacić w dolarach, lub euro, ale odradzamy, gdyż przelicznik zawsze nie będzie dla nas opłacalny. Można, a nawet warto korzystać z bankomatów, których w mieście jest bardzo dużo. Trzeba jednak wiedzieć, że za każdą transakcję - niezależnie od wypłacanej sumy - zapłacimy około 20 zł. Ważne: dobrze mieć przy sobie, na początek pobytu w Hurghadzie, odliczona kwotę 25 dolarów. Tyle kosztuje wiza, którą nabywamy na lotnisku po wylądowaniu oraz drobne (1 dolar), by zapłacić bagażowemu za dostarczenie naszych bagaży do hotelowego pokoju. Egipskie banknoty i moneta Kurs funta egipskiego Funt egipski moneta Go to link Kurs funta egipskiego Jeden funt egipski banknot Go to link Kurs funta egipskiego Pięć funtów egipskich Go to link Kurs funta egipskiego Dziesięć funtów egipskich Go to link Kurs funta egipskiego Dwadzieścia funtów egipskich Go to link Kurs funta egipskiego Pięćdziesiąt funtów egipskich Go to link Kurs funta egipskiego Sto funtów egipskich Go to link Kurs funta egipskiego Dwieście funtów egipskich Go to link 1/1 Język arabski Przydatne zwroty arabskie dla Turysty zwroty po arabsku nie potrzebuje niczego - ana musz ajz haaga nie mam pieniędzy - ana musz maaja flus idź, odejdź - emszi nie - la dziekuję - szokram - odpowiedź: afłan cześć - salam aleikom dzień dobry - sabah al hir dobranoc - tasbah ala hir jak się masz - izajek jak się nazywasz - ismak e nazywam się... - ismi... nie mówię po arabsku - mabatkalemsz arabi czy mówisz po angielsku - bitikalem inglizi co - e tak - aiła nie - la'a ok - meszi (lub) masbut proszę - men fadlak dziękuję - szukran co to jest - e da ile kosztuje - bikam di (r.ż); da (r.m) nie chcę - misz ajez (r.m); ajza (r.ż) pozdrowienie - salam alejku dzień dobry - saba al hir cześć - saida drogo - rheli bardzo drogo - rheli giden woda - maija jedna woda - łached maija dalej / szybko - jalla co się stało - hasal ej nie mam - me andisz mam - andi masz - andak kto - min nie ma go tutaj - hoła misz hena jutro - udla teraz - talla póżniej - baad w dzień - kuljum w nocy - elil nie ma problemu - misz muszkila bardzo dobrze - behi jessir żle - musz behi kocham cie - en hebbyk jak sie masz - keifa halak dobrze - kłajs źle - łakesz pocałunek - busa daj mi buzi - ani mi busa kiedy ty wrócisz - laktesz mysztarża lina jesteś bardzo piękna - yn heb nahki maak jesteś śliczna - inti żmila barsza masz piękne oczy - ejnik helulin nie mogę spać w nocy - meneżimtisz dojadę... - kifasz ghadi nuwsu jak daleko - bszhal ba id na lewo/na prawo - liser/limin tu/tam - hna/hnak obok - hda północ - szimal południe - żanub wschód - szerq zachód - gherb koniec - halas gdzie jest... - fejn kejn... bank - szi banka fryzjer - szi hellaq ambasada - ssifara djal meczet - żame muzeum - mathaf teraz - daba rozumiem - fhemt nie rozumiem - mafhemtsz jak masz na imię - sznu smitek mam na imię - smiti... ile masz lat - szhal f amrek jestem/jesteśmy z... - ana/hna min... pałac - cqasr apteka - farmasjan posterunek - policji kumisarja poczta - busta restauracja - mat am/ ristura zadzwonię na policje - hakalem polis gdzie jest - fejn kejn jakiś hotel - szi util ile kosztuje pokój - bszhal kejn lbitna jak - kifasz który - aszmen gdzie - fejn czy jest... - wosz kejn... co to jest - asz dak szi duży/mały - kbir/sghir otwarty - mehlul zamknięty - masdud 0 - syfr 1 - łahet 2 - etnin 3- teleta 4 - arbaa 5 - hamsa 6 - seta 7 - seba 8 - temenia 9 - tesa 10 - aszra 11 - hedaszar 12 - etnaszar 13 - teletaszar 14 - arbaataszar 15 - thamastaszar 16 - setaszar 17 - sebataszar 18 - tamantaszar 19 - tesaataszar 20 - aszrin 21 - łahed ła aszrin Liczby arabskie Porady dla Turysty jadącego do Hurghady porady Jedzenie - co wziąć do Hurghady Wyjeżdżając do Hurghady warto zabrać z Polski wędlinę wieprzową. Polecamy wędliny pakowane próżniowo. Co prawda jedzenie w hotelach i restauracjach jest wyśmienite, ale nie zmienia to jednak naszych nawyków żywieniowych i przyzwyczajeń, szczególnie do wieprzowiny, której w Hurghadzie po prostu się nie jada. Transport w Hurghadzie Najlepszym, ale i najdroższym. środkiem komunikacji w Hurgadzie i okolicach są taksówki. Koszt jazdy „po mieście” taksówką to około 40 funtów egipskich. Koszt jazdy z jednego końca miasta na drugi, lub poza miasto to około 80 funtów egipskich. Taksówek w mieście jest bardzo dużo. Nie należy zgadzać się od razu na ceny proponowane za kurs przez pierwszego lepszego taksówkarza. Ceny podawane przez niektórych kierowców są często zawyżane nawet o kilkaset procent. Dobrze jest jeszcze przed rozpoczęciem kursu ustalić z taksówkarzem cenę za przejazd. W zasadzie nie powinno się robić inaczej. Innym, bardzo tanim sposobem transportu w Hurghadzie są busiki, które jeżdżą na określonych trasach. Koszt takiego przejazdu wynosi 3 funty egipskie od osoby. Przed wejściem do busika należy podać dokąd chcemy dojechać i za ile osób płacimy. Wycieczki fakultatywne Wycieczki fakultatywne są proponowane przez przedstawicieli biur turystycznych, z którymi przylecieliśmy do Hurghady, najczęściej podczas pierwszego zapoznawczego spotkania. Trzeba wiedzieć, że biura turystyczne zrezygnowały z klasycznych rezydentów, więc wszystkie problemy z którymi się możemy spotkać musimy przekazywać bezpośrednio do biur turystycznych za pośrednictwem ich aplikacji. Przedstawiciele biur turystycznych w razie kłopotów nam nie pomogą. wracając do wycieczek... najpopularniejsze z nich to: Kair, Luxor, całodniowa wycieczka statkiem wraz z nurkowaniem, lub snurkowaniem na wyspę Giftun, jazda quadami po pustyni. Dokładnie takie same wycieczki proponują nam lokalne biura turystyczne. My polecamy sprawdzone i tanie polskie biuro turystyczne www.hurghadawycieczki.pl Odradzamy kupowanie wycieczek od "naganiaczy", których spotkamy na plaży. Gdy samolot już wylądował Tuż po wyjściu z samolotu po wejściu do hali przylotów w Hurghadzie musimy pokazać wydrukowany "paszport covidowy", a następnie kupić wizę. Koszt jednej wizy to 25 dolarów. Wizy należy kupować w trzech "okienkach bankowych", a nie u przedstawicieli biur turystycznych, którzy stoją kilka metrów dalej. Po prostu jest taniej. Kupując wizę dobrze mieć odliczoną kwotę. Następnie wypełniamy deklarację wjazdową i idziemy do stanowisk odprawy. Tam pokazujemy paszport, a celnik zabiera „deklarację” i wbija do paszportu na wizie pieczątkę wjazdową. Kilka metrów dalej idąc wyznaczoną trasą raz jeszcze okazujemy paszport. Na naszej drodze stoi człowiek, choć nie wygląda, jest ważny. Sprawdza paszport, przepuszcza... i zjeżdżamy schodami ruchomymi do hali bagażowej. Zabieramy bagaże i opuszczamy lotnisko. Kilkadziesiąt metrów dalej czekają przedstawiciele biur turystycznych i zabierają swoich turystów do autobusów, ustawionych na wielkim parkingu. Następnie autobusy rozwożą turystów do hoteli, a w tym czasie przedstawiciele biur podróży podają nam podstawowe wiadomości oraz zapraszają na spotkanie informacyjne. Już w hotelu, zmiana pokoju, rezydent W recepcji wypełniamy kartę pobytu, okazujemy paszport covidowy oraz paszport w celu zameldowania. W tym czasie obsługa hotelowa dostarcza nasz bagaże do wskazanego w recepcji pokoju. Za tę usługę warto wręczyć 5/10 funtów egipskich, lub drobne w innej walucie. Wcześniej w recepcji otrzymujemy klucze do pokoju oraz bloczki na ręczniki plażowe, które wymieniamy w specjalnym stanowisku, na ręczniki plażowe, gdy idziemy na plażę hotelową, lub basen. Pokój nie spełnia oczekiwań? Spokojnie wracamy do recepcji, informujemy recepcjonistę, że prosimy o zmianę pokoju wręczając 20/30 dolarów. Ta suma „czyni cuda” i zostaniemy przeniesieni do dużo ładniejszego lokum. Niestety bardzo często zdarza się tak, że pracownicy hoteli właśnie w ten sposób dorabiają sobie do pensji. Inna sprawa, że zostali przez turystów przyzwyczajeni do takiego zachowania i wykorzystują to z premedytacją. Na spotkanie z "rezydentem" warto poświęcić czas. Choć, jak pisaliśmy wcześniej biura podróży zrezygnowały ze swoich rezydentów (są to teraz przedstawiciele biur podróży), ale na takim spotkaniu możemy zapytać o wszystko co chcemy wiedzieć. Ważna informacja; wiadomość dotyczącą naszego wylotu do Polski otrzymamy tylko na stronie naszego biura w miejscu, gdzie dostawaliśmy wszystkie dane dotyczące wylotu. Pracownik biura podróży nie poinformuje nas o dacie wylotu. Telefony z Hurghady do Polski Połączenie z telefonu komórkowego do Polski za minutę rozmowy to koszt wysoki. Dla przykładu w "Plusie" to 6 zł złotych netto za minutę. SMS; 0,62 zł. MMS; 2,46 zł. Najbardziej opłaca się kupić w Hurghadzie egipską kartę SIM Prepaid Data. W całym mieście znajdują się punkty operatorów sieci komórkowych. Kartę SIM można także kupić w większości sklepów spożywczych, ale zachęcamy do zakupu w autoryzowanych salonach największych marek (Vodafone, WE, Etisalad, czy Orange. Odradzamy kupowanie kart do telefonów na lotnisku z uwagi na pośpiech i brak czasu. Warto się bowiem zastanowić, czy potrzebna jest nam karta tylko do rozmów telefonicznych z egipskim numerem telefonu, czy karta do rozmów telefonicznych i internetu, czy tylko karta do internetu. Warto wiedzieć, że zakupione karty działają tylko przez trzy miesiące. Jeżeli po tym czasie nie zostaną ponownie "aktywowane w Egipcie" po prostu stracą ważność pomimo niewykorzystanych "impulsów", czy gigabajtów (GB). Ponadto warto się zastanowić ile GB nam potrzeba. Dla przykładu w egipskim Vodafne za pakiet; 10 GB do internetu, 20 minut międzynarodowych i 200 minut rozmów lokalnych zapłacimy 250 funtów egipskich. Inny pakiet za 500 funtów egipskich to; 30 GB, 30 minut rozmów miedzynarodowych i 200 minut rozmów lokalnych. Sam pakiet do internetu (80GB) to wydatek rzędu 750 funtów egipskich. I najważniejsze; wybierając się na zakup karty trzeba mieć przy sobie paszport, a Twój telefon musi mieć zdjęte zabezpieczenie Simlock. Wracając z Hurghady, lotnisko Autobus przyjeżdża po nas do hotelu, tak by na lotnisko dojechać 2 godziny przed odlotem. Przed wejściem do odprawy następuje szczegółowa kontrola bezpieczeństwa. Osobna dla kobiet i mężczyzn. Później odbywa się odprawa bagażowa i paszportowa i podobnie jak po przylocie znowu wypełniamy Deklarację podróży, którą wraz z paszportem podajemy celnikowi. Przed wejściem do hali odlotów czeka nas kolejna kontrola bezpieczeństwa. Tu niestety musimy się pozbyć nawet wody w butelkach. Można poprosić o pozostawienie choćby jednej, ale nie zawsze nasze prośby skutkują. Potem już tylko czekamy na samolot by wrócić do kraju. Sklepy duty free otwarte są 24 godziny na dobę. Na lotnisku możemy kupić pamiątki, alkohol, papierosy, kosmetyki, słodycze. Możemy płacić w dolarach, euro i funtach egipskich. Możemy także coś zjeść na zimno, ciepło, napić się herbaty, cz. kawy. Hala odlotów jest przestronna i klimatyzowana. Jest toaleta i miejsce gdzie można palić papierosy. Niestety ceny w lotniskowych barach są bardzo wysokie. Np; mała butelka wody kosztuje 50 funtów egipskich, a piwo Heineken 140 funtów. Nie popełnij gafy w Hurghadzie nie popełnij gfy Nie popełnij gafy w hotelu w Hurghadzie Najczęściej trafiamy do kompleksów hotelowych, które oferują wszystko; od spania i jedzenia przez dodatkowe wycieczki, masaże, kluby nocne. Zrealizują też większość naszych zachcianek. W hotelach mamy dość dużo swobody. Raczej nikogo nie razi na plaży i przy basenie skąpy strój kąpielowy, nawet bikini, czy opalanie się topless (lepiej jednak robić to w zacisznym zakątku plaży, bo nie każdy rodzic ma ochotę tłumaczyć dziecku, dlaczego ta pani ma, albo nie ma), lub nieprzesadne okazywanie sobie czułości. Nie wypada pojawiać się na posiłkach (także w restauracjach tuż przy plaży) w stroju kąpielowym suchym, lub ociekającym wodą. Wypada się ubrać nawet w pareo, lub kawałek tkaniny. Zakryć chociażby nogi do kolan i biust, jeśli już nie jesteśmy w stanie założyć bluzeczki z krótkim rękawem. Tyle nakazuje grzeczność. Są hotele w których nie zwrócą nam uwagi na niestosowny strój w barze przy plaży, co najwyżej popatrzą z politowaniem, ale są i takie, w których obsługa to zrobi. Do restauracji hotelowej w ogóle nie wybieramy się w nieodpowiednim stroju (kąpielówki + koszulka, lub strój kąpielowy), bo tu już możemy zostać niewpuszczeni do środka i poproszeni o jego zmianę. Z reguły egipskie hotele mają liczne restauracje i bary czynne niemalże całą dobę. Dlatego każdy, kto poczuje się głodny, a ma wakacje w wersji all inclusive może jeść i pić do woli. Nie wynosi się jednak żadnego jedzenia poza teren restauracji i baru. To nie tylko kwestia dobrego wychowania, ale także dbałości o higienę. Tam, gdzie jest jedzenie są i insekty, owady. Wysoka temperatura też robi swoje. Dobrym zwyczajem jest zostawianie napiwku, czyli "bakszyszu" osobom sprzątającym nasze pokoje hotelowe. W tej chwili wypada zostawić 5 funtów egipskich na niepościelonym łóżku. Bakszysz warto także zostawić od czasu do czasu w barze przy plaży, lub w restauracji, gdzie chodzimy po drinki i napoje. Nie popełnij gafy poza hotelem w Hurghadzie Jeżeli decydujemy się wyjść poza teren hotelu lepiej jest ubrać się tak, by nie pokazywać kolan i mieć osłonięte ramiona. W kulturze islamskiej skąpo ubrana kobieta jest uważana za rozwiązłą - stąd też biorą się nierzadko niewybredne zaczepki mężczyzn. Niektórzy Egipcjanie nie przyjmują do wiadomości, że rozbieramy się nie z rozwiązłości tylko z gorąca, a skąpe bluzeczki, szorty nie są zaproszeniem do seksu. To po prostu kwestia ich wychowania i zasad religijnych. Najlepsze dla kobiet będą ubrania luźne, zakrywające nogi oraz ramiona. Jeśli kobieta chce uniknąć nieprzyjemnych zaczepek ze strony mężczyzn powinna zakryć również włosy, uszy oraz szyję. Włosy w Egipcie są symbolem seksualności. W rozmowie z Egipcjanami unikajmy tematów politycznych i religijnych. Nie chwalmy się też wizytą w Izraelu. O drogę lepiej zapytać mężczyznę. Do meczetu podczas modlitwy (namaz) wchodzić nie wolno. Namaz odbywa się pięć razy w ciągu dnia. Poza modlitwami do meczetów można wchodzić, jednak należy zachować absolutną ciszę oraz zdjąć buty przed wejściem. Można robić zdjęcia, ale należy unikać fotografowania modlących się. Na ulicy należy unikać "okazywania sobie czułości" - całowania się, lub wylewnego przytulania. Należy pamiętać, że wszelkie kontakty homoseksualne w Egipcie są zakazane pod groźbą więzienia. Przy powitaniu mężczyzna nie powinien całować, lub przytulać kobiety. Kobieta nie powinna w ogóle dotykać mężczyzny. Należy pamiętać, iż w krajach muzułmańskich należy jeść prawą ręką. Lewa ręka uważana jest za nieczystą (służy do podmywania się). Również nie wolno lewą ręką nic podawać ani brać. Podczas rozmowy nie można wskazywać na kogoś palcem, lub długopisem. Pośpiech nie jest mile widziany wśród Egipcjan. Jeśli jesteś na spotkaniu, czekasz na posiłek, w kolejce, lub u kogoś w domu nie patrz na zegarek, ani nie zachowuj tak, jakbyś miał mało czasu. Egipcjanie mogą się obrazić za takie zachowanie. Czas w Egipcie jest znacznie mniej zaplanowany niż w krajach zachodnich. Fotografowanie w Egipcie Kwestię fotografowania regulują nie tylko przepisy prawne, ale także kultura i religia. W Egipcie nie wolno fotografować: - obiektów oraz przedstawicieli służb mundurowych - budynków urzędowych, dworców kolejowych i lotniczych, portów morskich, mostów - przedstawicieli władzy, osób duchownych, misjonarzy - dzielnic biedy i ich mieszkańców - sprzedawców na targach, handlarzy na bazarach, bezdomnych - znanych aktorów, piosenkarzy, sportowców, polityków w codziennych sytuacjach Ponadto nie wolno fotografować: wnętrz Muzeum Kairskiego, świątyni Abu Simbel, Kanału Sueskiego, tam na Nilu, grobowców w Dolinie Królów, rezydencji dostojników państwowych. W Egipcie często za możliwość fotografowania trzeba zapłacić, niezależnie od tego, że już zapłaciliśmy za wstęp do jakiegoś obiektu. Informacje na ten temat znajdziemy przed wejściem. Pieniędzy czasem oczekują też dorośli, albo dzieci „spacerujący” z wielbłądami. Elementarz dla turysty w Hurghadzie elmentarz Dla turysty, który po raz pierwszy jedzie do Hurghady, lub w ogóle do państwa muzułmańskiego zetknięcie się z zupełnie inną kulturą może być szokiem. Aby ten szok był mniejszy postaramy się przygotować Cię na to, z czym niezrozumiałym, lub z pozoru strasznym na pewno się zetkniesz. Już na lotnisku w Hurghadzie przekonasz się, że Egipt to państwo zbiurokratyzowane. Zanim opuścisz halę przylotów z bagażami, wcześniej musisz; kupić wizę, wypełnić wniosek wjazdowy, wiza zostanie sprawdzona w klasycznej kontroli paszportowej, następnie co najmniej kilka razy Twój paszport będzie sprawdzany przez z pozoru "nieważnych panów" siedzących sobie na krzesełkach w drodze do hali bagażowej. Pomijamy procedury związane z Covidem, gdyż te zmieniają się dosyć często. Wiadomo; gdy jesteśmy w pełni zaszczepienie i posiadamy wszystkie potrzebne dokumenty potwierdzające nasze szczepienia możemy być pewni, że do Egiptu zostaniemy wpuszczeni. Po drodze czekają nas kontrole i kolejki z tym związane. Niestety, musimy przez to wszystko przejść. Trzeba pamietać: Egipcjanom nigdzie się nie spieszy. Oni działają według własnego zegara. Poganianie ich, nerwy, krzyki nic nie dadzą, a nawet mogą spowodować kłopoty i wydłużyć procedury. I tak trzeba pamiętać, iż po szczegółowej kontroli dokumentów i tak będziemy musieli czekać na nasze bagaże. Zapewniamy, bagażowym na lotnisku w Hurghadzie też się nigdzie nie spieszy. Oni pracując w upale naprawdę ruszają się jak muchy w smole. Ponadto starają się dbać o nasze walizki, ponieważ wiedzą, iż za ich zniszczenie mogą odpowiadać. Zupełnie inaczej ma się sprawa w momencie naszego wylotu z Hurghady. Wtedy bagażowi robią wszystko bardzo szybko, wiadomo wylatujemy, więc ewentualne uszkodzenie walizki, to już nie ich problem. Reasumując lotnisko; od momentu kupienia wizy do momentu wyjścia z hali przylotów minie co najmniej 60 minut. Pierwszy szok. Turysta, który po raz pierwszy jest w Hurghadzie może przeżyć przy wyjeździe z lotniska. Na drodze, która prowadzi do miasta ustawiony jest klasyczny punkt kontrolny. Stoją na nim uzbrojeni w karabiny żołnierze. Są zasieki, worki z piaskiem, specjalne pancerne tarcze chroniące przed atakiem karabinowym, lub bombowym Od razu dodamy; żołnierze nie stoją tam by nas przestraszyć, ale by nas uspokoić. Egipcjanie rozumują tak: skoro jest wojsko, to nikt niepożądany na lotnisko się nie dostanie, wszystko jest pod kontrolą, turyści powinni czuć się bezpieczni. Egipcjanie tak rozumują i nic tego nie zmieni. Należy pamiętać, iż właśnie egipska armia jest dla samych Egipcjan gwarantem spokoju i bezpieczeństwa. Dodamy, że żołnierze na lotnisku w Hurghadzie nie stoją od momentu zamieszek w Kairze, czy wcześniej - obalenia prezydenta Mubaraka. Żołnierze swój posterunek na lotnisku w Hurghadzie mieli zawsze. Od początku jego istnienia. Kolejny szok możemy przeżyć wchodząc do swojego hotelu. W wejściu stoi bramka do wykrywania metalu . Przy specjalnym stole siedzi także uzbrojony w pistolet policjant. Od razu dodamy, że nikt nas nie będzie sprawdzać co wnosimy do hotelu. Bramki po prostu stoją i piszczą. Po co więc stoją? Bo tak wymyśliły władze w Kairze. Postanowiono, że bramki mają być we wszystkich hotelach we wszystkich egipskich kurortach... i koniec. Więc stoją. W zasadzie służą tylko do tego, by policjant siedzący przy biurku mógł odnotowywać wejścia i wyjścia z hotelu. I znów kłania się egipski tryb myślenia. Nad Nilem rozumują tak; Europejczyk zobaczy bramkę do wykrywania metalu przed wejściem do hotelu w którym mieszka - to zapewne poczuje się bezpieczniej... coś w tym jest. Przechodząc przez bramkę nie musimy się zatrzymywać, nikt nas nie sprawdza, nie powoduje to żadnych kolejek, nie wpływa to na nasz komfort wypoczynku. Zapewniamy, że po kilku dniach pobytu nie będziemy zwracać uwagi ani na tę bramkę, ani na policjanta, który grzecznie sobie siedzi przy swoim stoliku przy wejściu do hotelu. Bardzo często z policjantem możemy robić sobie zdjęcia, pomaga nam z bagażami, podpowiada, gdzie są najbliższe sklepy, czy restauracje. Po co w hotelu policja? Dobre pytanie. Policjant, który pracuje w konkretnym hotelu ubrany jest przeważnie w biały mundur, czarny pas i czarną czapkę. Ta formacja w Egipcie to policja turystyczna. Formacja została stworzona po to, by pomagać turystom. Funkcjonariusze są specjalnie szkoleni w większości znają język angielski przynajmniej w stopniu podstawowym. Oprócz pracy w hotelach policja turystyczna w Egipcie bierze udział w konwojach wycieczek do Kairu , Luxoru , czy podczas innych, dłuższych wycieczek fakultatywnych. Obecność policji turystycznej w hotelach ma także bardzo wymierne korzyści dla Egiptu. Należy pamiętać, iż Egipt to kraj zbiurokratyzowany, ale i kraj policyjny. Państwo chce wiedzieć o swoich obywatelach (i turystach też) jak najwięcej, a najlepiej wszystko. Policjanci sporządzają więc zapewne raporty dotyczące wszystkiego o co poprosi "centrala". Po drugie obecność policjanta w hotelu (nota bene na całym świecie są takie służby, ale po cywilnemu i nie są to policjanci, a zwykli agenci zatrudnieni przez hotel) powoduje, iż nieproszeni goście nie dostaną się do hotelu, czyli złodzieje, naciągacze, alfonsi, prostytutki itp. Kolejny szok możemy przeżyć widząc przedstawicieli służb bezpieczeństwa (z karabinami) przed ważnymi budynkami użyteczności publicznej, niektórymi bankami (czasami banki same o to proszą), czy kościołami koptyjskimi. Niekiedy, by wzmocnić swoją ważność w tych miejscach służby bezpieczeństwa wykorzystują małe transportery opancerzone. Kolejny szok może wywołać widok kontroli drogowych w Hurghadzie. Takie zdarzają się bardzo często. Wówczas klasyczna policja (nie turystyczna), tylko normalna policja (ubrana w czarne stroje) po prostu zamyka drogę i sprawdza każdy, powtarzamy każdy samochód. Wygląda to niesamowicie, bowiem tworzą się wówczas gigantyczne korki. Przeważnie takie kontrole przeprowadzane się na drogach łączących dzielnice, lub na drogach wylotowych z miasta. Policja jest uzbrojona i ma pozwolenie na jej używanie. Kolejny szok; stałe posterunki policji, czyli ciemno-niebieskie budki z biało-czerwonymi pasami. W tych budkach siedzą uzbrojeni klasyczni policjanci. Budki znajdują się w zasadzie we wszystkich ważniejszych miejscach w Hurghadzie. Ostatni szok; klasyczne punkty kontrolne ze szlabanem na rogatkach miasta . Tu zobaczymy i żołnierzy z karabinami, policję turystyczną, policję klasyczną i służby bezpieczeństwa. Te miejsca (znajdują się kilka kilometrów poza wszelkimi granicami miasta), w których przygotowywane są autokary i konwojenci do konwojów wycieczek w stronę Kairu, czy Luxoru. Generalnie, żołnierza, policjanta, czy przedstawiciela służb bezpieczeństwa w Hurghadzie spotkamy na pewno. Zobaczymy także na ich plecach, lub w kaburze karabin, czy pistolet. Być może zobaczymy też transporter opancerzony, lub punkt obronny opatulony workami z piaskiem. To może nas zaniepokoić i możemy poczuć się niekomfortowo. Zapewniamy jednak, że ewentualny szok minie w momencie, gdy przekonamy się, iż żołnierze się nudzą, policja turystyczna faktycznie pomaga turystom, policjanci w budkach przeważnie czytają gazety, policja drogowa dba, by samochody miały ważne badania techniczne, kierowcy nie byli pod wpływem alkoholu, czy narkotyków, a służby bezpieczeństwa naprawdę dbają o nasze bezpieczeństwo. Zemsta Faraona Co to jest Zemsta Faraona? Zemsta Faraona, czyli mówiąc po ludzku biegunka, a tak naprawdę zespół objawów w przebiegu ostrego zakażenia przewodu pokarmowego dotyka od 20 do 40% wszystkich podróżujących do Egiptu. Zemstę Faraona wywołują w większości przypadków bakterie. Zemsta Faraona objawia się biegunką, odwodnieniem, bólami brzucha, nudnościami, wymiotami i gorączką. Chorobie można zapobiec stosując podstawowe zasady higieny, nie spożywając pokarmów i płynów z niewiadomego źródła. Zaleca się unikania jedzenia potraw podawanych w temperaturze pokojowej, świeżych warzyw, owoców nie obranych ze skórki. Podczas wakacji w Hurghadzie bardzo często trudno o zachowanie wszystkich tych zaleceń, stąd bardzo częste zachorowania, które mogą mieć różny przebieg. Do apteki w Hurghadzie marsz... zemst fraona Na wszelki wypadek, po każdorazowym przyjeździe do Hurghady zalecamy udanie się do apteki i kupno lekarstwa, które w razie potrzeby pomoże. To Antinal. Antinal jest dostępny w formie tabletek i syropu. Cena nie powinna przekraczać 30 funtów egipskich. Antinal składem jest bardzo podobny do dostępnego w Polsce Nifuroksyzadu. Jeżeli mamy zaufanie do polskich lekarstw - zabierzmy do Egiptu polski Nifuroksyzad. Jednak my polecamy Antinal, który już kilka razy bardzo nam pomógł. Polski specyfiki nie zawsze. Dlaczego tak upieramy się przy konieczności posiadania lekarstwa na Zemstę Faraona? A co, jeżeli nas dopadnie nagle, znienacka, w nocy, albo (najgorsze) podczas wycieczki? Wtedy, pomijając problemy z organizmem, musimy zdać się na pomoc innych ludzi. Sorry, ale ostatnią rzeczą, o którą prosilibyśmy innych turystów (szczególnie z innego kraju) byłyby lekarstwa. Nie daj się wykorzystać, miej swoje lekarstwa Sytuację z Zemstą Faraona bardzo często wykorzystują także Egipcjanie. Oczywiście nam pomogą, ale w wielu przypadkach jest tak, że cena za specyfik i pomoc może być wysoka. Bardzo często zdarzają się także przypadki wzywania do nas lekarza specjalisty, za co często musimy dodatkowo zapłacić. Po co nam to. Umiesz liczyć - licz na siebie. Jedno jest pewne. W Hurghadzie obowiązkowo musimy mieć ze sobą lekarstwo na Zemstę Faraona nawet, jeżeli ta przypadłość nigdy nas nie dopadła. Musimy pamiętać, iż w takim klimacie, spożywając tak różnorodne potrawy i bardzo często alkohol na świeżym powietrzu - właśnie ten pierwszy raz może być za kilkadziesiąt minut, lub za kilka godzin. Reguły na Zemstę Faraona nie ma. Jest zbyt wiele czynników, które mają wpływ na naszą florę bakteryjną. Praktyczne rady, jak zredukować do minimum zagrożenie ze strony Zemsty Faraona Oczywiście oklepanym stereotypem jest to, iż Zemsta Faraona dosięgnie nas, gdy napijemy się wody z kranu - przypadkiem, podczas mycia zębów, czy kąpieli. Takie przypadki oczywiście także się zdarzają, ale to margines. Wówczas na wszelki wypadek zalecamy mycie zębów z użyciem wody butelkowanej. Jeżeli chodzi o picie wody, tu problem jest prosty do rozwiązania. Pijemy tylko wodę butelkowaną. Jeżeli mamy wątpliwości (na przykład w restauracji), czy butelka jest fabrycznie zamknięta zawsze możemy poprosić, a nawet kazać wymienić ją na inną. Tu nie musimy się niczego wstydzić. Egipcjanie doskonale zdają sobie sprawę, że w takiej sytuacji nasza prośba to dla nich polecenie. Służby sanitarne w Egipcie, za niestosowanie się do tych zaleceń wymierzają na właścicieli restauracji bardzo wysokie kary, z zamknięciem lokalu włącznie. Wyjeżdżając do Egiptu musimy wiedzieć, że na kontynencie afrykańskim panuje zupełnie inna flora bakteryjna niż w Europie. Zapewne wielu z nas zwróciło uwagę, iż po przyjeździe do Hurghady mamy problem z normalnym wypróżnianiem się. To nic nadzwyczajnego. Tak właśnie nasz organizm dostosowuje się do nowych warunków. Trzeba wiedzieć, że takie dostosowywanie się przechodzimy także i w Polsce. Na przykład jadąc nad morze, czy w góry, też to przechodzimy. Nazywamy to po prostu aklimatyzacją. Z Egiptem jest tak samo z tą różnicą, że skala jest zjawiska jest o wiele większa. Ważnym elementem wpływającym na pojawienie się Zemsty Faraona jest także olej na którym smażone, lub polewane są spożywane przez nas potrawy. W Egipcie większość potraw smażonych jest na oleju kukurydzianym, lub słonecznikowym. Nasz organizm przyzwyczajony jest raczej do oleju rzepakowego, lub oliwy tłoczonej z oliwek. To także może mieć ogromny wpływ na pojawienie się biegunki. Sprawdzonym sposobem na Zemstę Faraona jest alkohol. To właśnie alkohol redukuje zagrożenie chorobą i w małych ilościach bardzo dobrze wpływa na nasz organizm. Należy tylko pamiętać, iż picie mocnego alkoholu w takich warunkach klimatycznych jednym pomoże, innym (którzy z jego ilością przesadzą) zaszkodzi. Od razu dodamy, że na Zemstę Faraona pomaga alkohol europejski, czyli wyprodukowany na wodzie europejskiej, a nie alkohol miejscowy. Alkohol miejscowy tylko "zaleczy" dolegliwości, by później je spotęgować. Bardzo wielu turystów często rano (po obfitym śniadaniu) wypija 50/100 gram czystej wódki, lub whisky i dopiero wówczas udaje się na plażę, czy jedzie na wycieczkę, bądź do miasta. Jak twierdzi większość turystów to pomaga, więc nie ma co z faktami dyskutować. Jeżeli zachowamy umiar - nasz organizm będzie funkcjonował w miarę normalnie i Zemsta Faraona nie powinna nas dopaść. Niestety problemy pojawiają się, gdy obok alkoholu lubimy także dużo zjeść. Największym błędem większości turystów, którzy jadą na wakacje do Hurghady jest "amok jedzeniowy". Zapewne każdy z nas widział jak nowi turyści w hotelu rzucają się na jedzenie i jedzą, jedzą i jedzą. To w zasadzie normalne, gdy widzimy i czujemy zapachy w restauracjach hotelowych makaronów, różnego rodzaju mięs, ryb, sosów, zup, warzyw, owoców, lodów, ciast i ciasteczek. Kubki smakowe działają, kolory potraw aż proszą "zjedz właśnie mnie"... i się zaczyna uczta. Zapominamy o jednym. Jeżeli jest to kolacja to nasz organizm, który przez cały dzień był wystawiony na ostre słońce, lub na wysoką temperaturę i tak jest zmęczony. Jeżeli jeszcze do tego napakujemy organizm dwoma, trzema kilogramami różnych potraw - po prostu nie wytrzyma i się zbuntuje. Najpierw organizm rozpocznie walkę, ale w pewnym momencie nie wytrzyma i podda się. W tym momencie wirus wywołujący Zemstę Faraona przejdzie do natarcia. Jeżeli do tego dojdzie alkohol, mało snu, opalenizna - jest po nas. Zemsta Faraona przywita nas na muszli klozetowej w łazience i przez kilka dni nie puści. Dlatego bardzo ważne, choć bardzo chce nam się jeść (szczególnie przez kilka pierwszych dni pobytu) ograniczajmy spożywanie. Jeżeli jesteśmy bardzo głodni - jedzmy potrawy proste i znane; kurczak z wody, lekki bulion, gotowane jajka. Pijmy bardzo dużo niegazowanej wody, herbatę, rzadziej kawę. Unikajmy soków z automatów, czy lodów z automatów. Jeżeli warzywa to pomidory, obrane zielone ogórki, marchewka. Jeżeli owoce to banany, lub pomarańcze. Najważniejsze; nie mieszajmy zbyt wielu produktów, czyli; nie jedzmy za jednym posiedzeniem makaronu, ryb, kawałka pizzy, kury w sosie, mięsa z grila, sałatek, warzyw, owoców, lodów, a na zakończenie ciasta. Proszę wyobraź sobie jak wygląda taka mieszanka w Twoim żołądku i jaką pracę musi wykonać organizm (często już zmęczony opalaniem, zabawą na plaży, i alkoholem), by to wszystko strawić. Taka dawka nawet byka zwaliłaby z nóg. Sami Egipcjanie twierdzą, iż najważniejszym posiłkiem w ciągu dnia jest śniadanie. Nie musi być wystawne, z dużą liczbą potraw, ale musi dostarczyć do organizmu potrzebnej energii, czyli kalorii. Co daje w Egipcie energię? To proste (do wyboru); jajecznica, omlet, jajka na twardo, dżem, parówki z wody, tosty, słodkie bułki, full (czyli tradycyjna egipska potrawa z bobu), sok pomarańczowy. Egipcjanie w ciągu dnia nie jedzą praktycznie w ogóle. Piją dużo mocnej herbaty, lub kawę. Do tego oczywiście piją dużo niegazowanej wody. My jemy obiad, później często podwieczorek. W międzyczasie przekąski, wino, piwo, drinki... Wieczorem co prawda dla Egipcjan zaczyna się uczta, ale głównymi składnikami potraw są fasola, bób, sałatki, pita (rodzaj chleba), warzywa, owoce, kawa, lub herbata. Czego brakuje? Oczywiście alkoholu - stąd oni rano mogą iść do pracy, my (po wszystkim tym co robiliśmy dnia poprzedniego + to co zjedliśmy + alkohol) mamy nawet problem, by doczłapać się do leżaka stojącego na plaży... Wielokulturowa Hurghada to nawet nie Kołobrzeg pełen turystów z Niemiec Jadąc do Hurghady należy pamiętać, iż udajemy się do miasta w większości zamieszkanego przez muzułmanów. W Hurghadzie żyje także kilkadziesiąt tysięcy obywateli byłego Związku Radzieckiego (różnych wyznań), oraz kilka tysięcy katolików. Niewielki procent zajmują agnostycy, lub niewierzący. Miasto jest otwarte na Europejską kulturę, ale pewnych zasad należy przestrzegać i nie należy dziwić się pewnym zachowaniom Egipcjan. Hurghada nie jest miastem, którego mieszkańcy nie rozumieją, lub nie wiedzą po co przyjechaliśmy nad Morze Czerwone. Mieszkańcy Hurghady wiedzą dokładnie, że przyjeżdżamy tam po to, aby odpocząć na plaży, kąpać się w morzu do woli, nurkować, snurkować, dobrze się zabawić, napić alkoholu, dobrze zjeść, zrobić zakupy, udać się na ciekawą wycieczkę, poznać kogoś ciekawego, a nawet nawiązać przelotny romans. To wszystko to niby nic nadzwyczajnego (dla nas Europejczyków), ale w postrzeganiu niektórych Egipcjan to aż nadto i nie do pomyślenia. Na szczęście lata obcowania z turystami z Europy powodują, iż mieszkańcy Hurghady już to rozumieją i tolerują nasz styl życia, zupełnie inny od ich stylu życia. Działa to także w drugą stronę. Turyści z Europy rozumieją, że są w kraju muzułmańskim, że niektórych rzeczy nie wypada robić. To dokładnie tak, jak z turystami z Wysp Brytyjskich, którzy jeszcze kilka lat temu przylatywali masowo do Krakowa. Pijani Brytyjczycy traktowali nasz kraj jak "czarny ląd", gdzie bezkarnie można wysikać się na Krakowskim Rynku, a Polska to kraj, gdzie za pieniądze można mieć wszystko, a mieszkają tu sami idioci. Na szczęście ten stan trwał bardzo krótko. Jedni nauczyli się drugich, poznali się i zaczęli szanować. Nie inaczej jest w Hurghadzie. Egipcjanie rozumieją nasze potrzeby, my powinniśmy zrozumieć i uszanować ich zwyczaje. Najważniejszą sprawą na którą powinniśmy zwrócić uwagę to nasz ubiór (zwłaszcza kobiet). Panie (oczywiście poza plażą) nie powinny swoim strojem zbytnio drażnić mężczyzn. Wszystkie Panie doskonale wiedzą o co chodzi. Przyjmijmy taką zasadę; jeżeli w Polsce strój, który Pani ma na sobie drażni mężczyzn - w Hurghadzie powinien zostać ograniczony o połowę. Oczywiście nie dotyczy to Pań, które specjalnie chcą się tak ubrać i wyjść na ulicę Hurghady. I w tym wypadku wszystkie Panie wiedzą o co chodzi. Te obostrzenia w zasadzie nie dotyczą centrum Sakali, czyli Sheraton Road. Tam Egipcjanie widzieli już nie jedno i są przyzwyczajeni do gołych nóg, wyeksponowanych piersi i ramion, ale wiadomo licho nie śpi. Jeżeli chcemy wybrać się do najstarszej części Hurghady - Daharu, proponujemy "opcję zero". Najlepiej dłuższa spódnica, lub spodnie i zakryte ramiona. W tej części miasta nagość jest rzadka. Po co komu problemy. Od razu dodamy, iż wyzywający strój nie spowoduje, iż będziemy mieli nieprzyjemności, czy zamkną nas do więzienia, ale permanentne spojrzenia, zaczepki napalonych Egipcjan mogą spowodować naszą irytację. Dla Egipcjan każda Europejka (chodzi o kolor skóry) jest atrakcyjna. Dla większości młodych Egipcjan nagość kobiety to oznaka rozwiązłości, czyli poszukiwania okazji do przeżyć miłosnych. Niestety tak to wygląda z ich perspektywy i nic nie da się z tym zrobić. Tak mają w większości młodzi Egipcjanie. Niektórzy starsi patrzą na to zupełnie w inny sposób. Zachowują się podobnie jak polskie moherowe dewotki. Takie Panie widząc w naszym kraju dwóch mężczyzn idących ulicą i trzymających się za rękę, od razu przyklejają łatkę "sodoma i gomora" i " jak tak można". Jak widać co kraj to obyczaj, ale pewne stałe się nie zmieniają. Jeżeli chcemy odwiedzić jeden z wielu meczetów w Hurghadzie bezsprzecznie obowiązuje nas opcja zero. Od tego nie ma odstępstw. Panowie też, udając się do meczetu powinni być ubrani schludnie (długie spodnie, a nie majtki z plaży) i koszulka (broń boże odkryty tors). Jeżeli udajemy się na wycieczkę do Luxoru, czy Kairu Panie muszą mieć ze sobą strój opcja zero. Panowie co najmniej krótkie spodnie i koszulka. Oczywiście możemy na wycieczkę pojechać ubrani jak chcemy, ale wtedy wiele zabytków obejrzymy tylko z zewnątrz. Nie powinno to nikogo dziwić. Każdy kto był np. we Włoszech wie, że tam obowiązują dokładnie takie same zasady, a nawet bardziej surowe. Jedno czego nie wolno nam robić publicznie w Hurghadzie to seks i obnażanie się (nawet na plaży). Nie zalecamy także publicznego (na ulicy) całowania się w sposób wyzywający osób, które nie wyglądają na parę, lub małżeństwo (chyba, że w restauracji, czy barze). Po prostu nie jest to przyjęte w ramach dobrych obyczajów. Panowie, ważna sprawa; Egipcjanie nie szanują pijanych ludzi. Wstawionych tak, kompletnie pijanych nie. Generalnie (oficjalnie) sami nie piją, więc stąd brak szacunku i wytłumaczenia dlaczego ktoś potrafi doprowadzić się do takiego stanu. Jeszcze jedna ważna sprawa; jeżeli zobaczysz sznur samochodów jadących przez miasto przy odgłosie klaksonów, strzelających w powietrze fajerwerków, i krzyków z otwartych okien przejeżdżających Egipcjan nie bój się. To nie początek rewolucji, ani zamach na turystów. To po prostu egipskie wesele. Ostatnio musieliśmy to tłumaczyć "dziennikarzom" jednej z informacyjnych stacji telewizyjnych, którzy wzniecili niepotrzebne zamieszanie medialne w Polsce. To był kompletny brak odpowiedzialności za słowo... Cóż, wielokulturowa Hurghada to nie smutny (niemiecko-polski) Kołobrzeg. Tu coś się dzieje... Ponadto...hulaj dusza, w Hurghadzie piekła nie ma. Hurghada dla Polaków Hurghada to idealne miejsce na wypoczynek dla Polaków. Dla znających Egipt to banał, ale dla osób, które nigdy tam nie były, lub wiadomości o tym kraju czerpią z telewizji, że w Egipcie jest niebezpiecznie, to informacja do której w dalszym ciągu trzeba przekonywać. Hurghada była, jest i będzie bezpieczna. Kair jest miejscem, gdzie w czasami dochodzi do manifestacji, to fakt, ale Kair to nie Hurghada. Jedno miasto oddalone jest od drugiego o 454 kilometry. To zupełnie dwa inne światy. Kair to stolica ponad 110 milionowego kraju z każdym elementem życia politycznego i gospodarczego. Ze wszystkimi problemami 20 milionowej metropolii. Hurghada to perła w koronie turystycznej części Egiptu na którą wszyscy chuchają i dmuchają ponieważ przynosi miliardowe zyski dla Państwa Faraonów każdego roku. Turyści z całego świata chętnie jadą na Kubę, Dominikanę, do Kambodży, czy Wietnamu, ale także do USA, gdzie praktycznie co tydzień ktoś strzela w szkołach podstawowych do nauczycieli i uczniów. Nikt nie myśli o zagrożeniu, lub manifestacjach, które odbywają się w stolicach tych krajów. Po co w takim razie jechać gdziekolwiek? To zasadnicze pytanie. Odpowiedź jest prosta, bo świat jest piękny i warty zobaczenia. Teoretycznie tak naprawdę najlepiej pojechać nad polskie morze, bo blisko, niby tanio, wszyscy mówią po polsku i miejsce jest znane. Ale sami wiemy jak jest. Nie jest ani blisko, jest bardzo drogo, a znane miejsca są tak zapchane turystami, że się odechciewa. Ale jedziemy nad polskie morze, znajdujemy wolne miejsce na przeludnionej plaży, zjadamy potwornie drogą zapiekankę, lub rybę (jeszcze droższą) i... patrzymy na Bałtyk, leżąc na nigdy nie do końca czystej plaży, wśród setek tysięcy innych turystów. Leżymy, opalamy się (jeżeli jest słońce) i patrzymy na przelewającą się co kilka sekund wraz z falami przypływu brązowo-zielonkawą breję, czyli substancję z której składa się woda Morza Bałtyckiego. Ręka do góry - kto ostatnio kąpał się w Bałtyku w ciągu ostatnich pięciu lat. Powtarzamy; KĄPAŁ SIĘ W BAŁTYKU ...śmiało... ręka do góry !?! Kto czuł się w pełni bezpieczny wieczorem na ulicach Łeby, Władysławowa, czy Gdańska, wśród podpitych, niekiedy naćpanych małolatów, którym wydaje się, że podczas wakacji wolno im jeszcze więcej niż na swojej "dzielni". Generalnie życie pełne jest niebezpieczeństw. Wszyscy o tym wiemy. Złe informacje rozchodzą się bardzo szybko. Częściej do nas dociera wiadomość, że kogoś zabili, porwali, zgwałcili, niż, że jest fajnie, normalnie i miło..., bo co to za informacja. Niestety jeszcze kilka lat temu informacje o Egipcie ociekały krwią, wojskiem na ulicach, śmiercią, ale to prawda dotycząca tylko Kairu... Damy przykład. Jeżeli coś dzieje się "groźnego" np. w Warszawie, niektórzy ludzie na świecie (uważają, że na pewno mieszkańcy Koszalina czują się zagrożeni. W końcu z Koszalina do Warszawy jest tylko 456 kilometrów - czyli prawie tyle samo co z Hurghady do Kairu. W Polsce panuje takie samo przekonanie; jeżeli ktoś wychodzi na ulice Kairu - na pewno w Hurghadzie wszyscy o tym mówią, w mieście jest stan zagrożenia, wojsko stoi z karabinami na ulicach, ludzie siedzą w domach i nie podchodzą nawet do okien, a zapasy jedzenia i wody mają na co najmniej miesiąc. Nic takiego nie ma miejsca. Ludzie żyją normalnie, chodzą do pracy, restauracji, piją herbatę w kawiarniach, kąpią się w morzu i zajmują swoimi codziennymi sprawami. O tym, że Hurghada to nie Kair, że Hurghada to wręcz idealne miejsce na wypoczynek, bo jest tanie, bezpieczne, przyjazne turystom, z pięknym słońcem, ciepłym morzem i cudownymi plażami przekonali się na początku grudnia 2013 roku polscy dziennikarze, którzy na własne oczy mogli zobaczyć jak Hurghada wygląda naprawdę. Do Hurghady Ministerstwo Turystyki Egiptu zaprosiło stu dziennikarzy z całej Polski. W tej grupie byli i ci, którzy Hurghadę znają dobrze i ci, którzy się bali, że coś im się złego stanie, a także ci, którzy pojechali tam z ciekawości. Byli też i tacy, którzy za wszelką cenę szukali jakiejkolwiek sensacji. Co działo się podczas tygodniowego pobytu? Nic. Dziennikarze zostali zakwaterowani w jednym z najlepszych hoteli pod Hurghadą Sunrise Royal Makadi & Spa. Zwiedzili Luxor , wybrali się na wycieczkę statkiem na wyspę Giftun , pojechali na Safari, zwiedzali Hurghadę, robili zakupy, odwiedzili szkołę podstawową, piekarnię, oprócz tego codziennie opalali się na plaży, wieczorem tańczyli na dyskotece i brali udział w wieczornych przedstawieniach. Jedli śniadania, obiady i kolacje, pili drinki, czyli robili dokładnie to samo co zwykli turyści. Po prostu odpoczywali od zgiełku życia codziennego w Polsce. Oprócz tego własnymi zmysłami mogli się przekonać, że Hurghada to normalny kurort do którego nadal chętnie przyjeżdżają turyści z całego świata. Czy ktoś czuł się zagrożony, czy ktoś chciał wracać do Polski, lub widział jakieś niebezpieczeństwo? Nie, bo takiego niebezpieczeństwa w Hurghadzie nie ma. W mieście był i nadal jest spokój. Tradycyjne konwojowane wycieczki do Luxoru czy Kairu jeżdżą normalnie. Turyści korzystają z tych wyjazdów. Na rogatkach miasta kontrole jak za najspokojniejszych czasów, czyli płynne i przepuszczające wszystkie samochody i autokary. Nikt nikogo nie legitymuje, nie ma żadnych manifestacji, na stacjach benzynowych brak kolejek po paliwo (te były jeszcze w połowie 2013 roku). Cena funta egipskiego jest taka sama jak pół roku temu. Gdyby nie rzadkie incydenty w Kairze, nikomu do głowy by nie przyszło, że Egipt to niebezpieczny kraj.