Tu znajdziesz wszystkie informacje dotyczące Egiptu. Przepisy celne, prawne, ubezpieczenie, służby zdrowia. Bezpieczeństwo w Egipcie, religia, obyczaje Почніть Місто Важливо Погода Розваги та відпочинок Паби Магазини аеропорт ти Готелі Тури Wyniki wyszukiwania Sklep Plany i cennik More Важлива інформація для туриста wizy, oprzepisy celne Віза, правила в'їзду infomacje dla turysty Між Польщею та Єгиптом існує візовий рух. Перед приїздом до Єгипту громадянин Республіки Польща може подати заявку на отримання візи в єгипетському дипломатичному представництві або отримати її в аеропорту Єгипту за 25 доларів США. Ви також можете отримати електронну візу в Єгипет. Єгипет пропонує два типи електронних віз: Одноразова електронна віза на 30 днів: дійсна протягом трьох місяців з дати видачі. Дозволяє одну поїздку до Єгипту протягом терміну дії як для туристичних, так і для ділових цілей. 30-денна багаторазова електронна віза: дійсна протягом шести місяців з дати видачі. Ви можете в'їхати до Єгипту в будь-який час протягом цього періоду і залишатися там максимум 30 днів поспіль. Ви можете виїжджати та в’їжджати в цю країну кілька разів Переконайтеся, що ваш паспорт буде дійсним щонайменше 6 місяців з дати запланованого в’їзду в Єгипет. Подробиці, процедури та можливість подання заявки на електронну візу в Єгипет можна знайти Ви знайдете всю важливу інформацію щодо правил в'їзду в Єгипет Ще немає постів цією мовою Щойно пости будуть опубліковані, ви побачите їх тут. Wszystkie newsy Hurghady i Egiptu (971) 971 пост Informacje z Egiptu (0) 0 постів Wiadomości z Hurghady (0) 0 постів Informacje znad Morza Czerwonego (0) 0 постів Historia Egiptu (0) 0 постів Вивезення з Єгипту без згоди митних органів більшої кількості товарів, наприклад субсидованих ліків, може призвести до їх конфіскації та накладення штрафу. Ввезення іноземної валюти в Єгипет не вимагає заповнення митної декларації - за умови, що їх вартість не перевищує 10 000 злотих. доларів США. Ви можете взяти ту саму суму в доларах США або максимум 5000 єгипетських фунтів з Єгипту, не повідомляючи митниці. Особи, які подорожують, не охоплені спеціальними угодами, не мають права на відшкодування ПДВ за придбаний товар. Контрабанда всіх видів наркотиків (у тому числі марихуани), їх обіг або вживання караються смертною карою. Насіння маку також вважається галюциногенним агентом. Спроба вилучення предметів історичної цінності, тобто всіх археологічних артефактів, а також коралів, черепашок тощо, карається. Іноземець не зобов’язаний проходити реєстрацію, але це відповідальність власника об’єкта, де перебуває турист. У разі приватної оренди з власником багатоквартирного будинку укладається відповідний договір оренди, який повідомляє про місце проживання іноземця в поліцію. Страхування Медичне страхування є обов'язковим. Слід мати на увазі, що польські страхові компанії іноді ставлять під сумнів правомірність витрат на лікування, тому слід уникати найдешевших, тобто найбільш обмежених за послугами, страхових пропозицій. Бажано придбати поліс комплексного обслуговування, щоб страхова компанія не могла, наприклад, відмовитися від госпіталізації (дуже дорога послуга в Єгипті) або лікування хронічного захворювання. У разі хвороби перед походом до лікаря або лікарні необхідно зв’язатися зі страховиком по телефону (незалежно від часу доби) і узгодити з ним вартість та обсяг лікування, щоб потім не отримати відмову у витратах. . zdrowie ubezpieczenie Вакцинація, охорона здоров'я przepisy w egipcie Немає обов’язку робити щеплення. Перебуваючи в Єгипті, слід дотримуватися правил підвищеної гігієни: часто мити руки, пити кип’ячену або оригінальну бутильовану воду, ретельно мити фрукти та овочі. Ви повинні бути особливо обережні під час прийому їжі, особливо в перші дні вашого перебування в Єгипті, оскільки у нас можуть виникнути шлунково-кишкові розлади, які зазвичай називають «помстою фараона». При появі перших симптомів подібних розладів слід придбати ліки (ціни на них в місцевих аптеках відносно невисокі і відпускаються без рецепта) або звернутися до лікаря. Рівень медичних послуг дуже різний. Крім відносно численних, дуже дорогих клінік і лікарень з міжнародною репутацією, існує мережа державних закладів охорони здоров’я, які за рівнем обслуговування відрізняються від європейських стандартів. Відсутність власних коштів рівносильна неможливості отримати будь-яку медичну допомогу. Ще немає постів цією мовою Щойно пости будуть опубліковані, ви побачите їх тут. podrózowanie po egipcie Подорожі по країні Як правило, немає обмежень щодо пересування Єгиптом, однак не рекомендується подорожувати по Синаю та по місту Суец . Слід пам’ятати, що іноземцю заборонено в’їжджати в певні місця (наприклад, у військові зони або ті, які місцева влада вважає небезпечними). Рекомендується подорожувати тільки організованими групами та з гідом. Зокрема, слід уникати поїздок до пустелі біля кордону з Суданом та Лівією. Релігія, звичаї religia obyczaje Особливих моральних обмежень в Єгипті немає, але слід пам’ятати, що мусульманські звичаї значною мірою визначають життя середньостатистичного єгиптянина, тому особливо важливо поважати спосіб життя його жителів і сповідані цінності. ними під час перебування в цій країні, і навіщо при цьому звертати увагу, в тому числі на вбранні, в якому ми показуємо себе на вулиці. Тому не рекомендується – за винятком туристичних зон – носити короткі спідниці, шорти та пляжний одяг. Чоловікам також недоречно носити короткі штани. Під час спілкування з місцевим населенням жінки повинні носити одяг, який закриває руки та ноги до колін. Слід також пам’ятати, що жінки без товариства чоловіків можуть зазнати утисків з боку місцевого населення. Заборонено фотографувати військові будівлі, резиденції державних сановників, а також мости та порти. Корисна інформація П’ятниця та субота офіційно неробочі дні. Наявність у Єгипті восьмимільйонної християнської меншини (коптів) означає, що також у неділю ви можете зіткнутися з труднощами під час відвідувань офісів, особливо місцевих. Офіси також працюють неповний робочий день протягом місяця посту Рамадан. Kontakty dla polskiego turysty w Hurghadzie kontakty Ambasada RP w Kairze adres: 5 El-Aziz Osman, Zamalek, Egipt, Kair telefon: +20 227367456 faks: +20 227355427 e-mail: cairo.secretariat@msz.gov.pl Wydział Konsularny ambasady RP w Kairze adres: 5 El-Aziz Osman, Zamalek, Egipt, Kair telefon: +20 227367456 faks: +20 227355427 e-mail: cairo.consul@msz.gov.pl Godziny obsługi interesantów: od niedzieli do czwartku 9:00-12:00 - sprawy wizowe niedziela, wtorek, czwartek 12:00-14:30 - sprawy prawne poniedziałek, środa 12:00-14:00 - sprawy paszportowe Telefon dyżurny ambasady W sytuacjach nagłych, wymagających pilnej interwencji konsula możliwy jest kontakt pod numerem telefonu: +20 10 6200 1116. UWAGA! Telefon dyżurny służy ratowaniu zdrowia i życia ludzkiego, poszukiwaniu zaginionych, ew. nawiązaniu kontaktu z bliskimi poszkodowanych, czy zatrzymanych obywateli polskich. Telefon ten NIE SŁUŻY udzielaniu informacji turystycznych, o usługach, natężeniu ruchu na drogach itp. Nieznajomość jęz. obcych, nieporozumienia pomiędzy klientem a usługodawcą, konieczność opłacenia mandatu za wykroczenie, poszukiwanie usług itp. nie są nagłymi wypadkami. Media społecznościowe ambasady RP w Kairze Twitter: @PLinEgypt Facebook: Ambasada RP w Kairze Ważne numery telefonów w Hurghadzie + 20 numer kierunkowy do Hurghady 122 - Policja 126 - Policja turystyczna 123 - Pogotowie 125 - Straż pożarna Numery telefonów szpitali w Hurghadzie Hurghada General Hospital , tel: +20653549698 ‎ T he Egyptian Hospital , tel: +20653450318 ‎ El Salam Hospital , tel: +20653548785 ‎ Nile Hospital , tel: +20653550974 ‎ El Gouna Hospital , tel: ++20 65 3580016 Red Sea Hospital , tel: +20653544850 ‎El Hekma Hospital, tel: +20653553999‎ Tabarak Children's Hospital , tel: +20163314438 ‎El Arish Military Hospital , tel: +20653549513‎ Internet i telefon w Hurghadzie Telefon w Hurghadzie internet i telefon Na wstępie od razu zaznaczamy; jeżeli jesteś bardzo bogata/bogaty i stać cię - dzwoń z Hurghady do Polski z normalnego polskiego numeru telefonu komórkowego. Dodamy, że jeżeli w ciągu 14-dniowych wakacji rozmawiać będziesz w sumie kilkadziesiąt minut - spodziewaj się rachunku na ~2 tysiące złotych. Jeżeli dodasz do tego korzystanie w swoim smartfonie z internetu, poczty itp. - dodaj do tego kolejne 2 tysiące złotych. A więc, jeżeli wakacje all inclusive w Hurghadzie kosztowały Cię 3 tysiące złotych to koszt całego wyjazdu (wraz z łącznością do Polski) wzrośnie do siedmiu tysięcy złotych. Jeżeli jeszcze oglądasz codziennie Netflixa, albo słuchasz cały czas Spotify... nawet nie chcemy wiedzieć jak się czujesz. Nie straszymy. Informujemy i radzimy. Sami popełniliśmy ten błąd, a rachunek za telefon był wyższy niż koszt wakacji w Hurghadzie. Teraz chcemy pomóc Tobie, abyś nie popełniła/popełnił tego samego błędu i nie było wściekłości i płaczu. Najgorsze jest w tym wszystkim to, że zawsze taki rachunek przychodzi w najmniej odpowiednim momencie, czyli kilka dni po wspaniałym i niezapomnianym wypoczynku w Hurghadzie. Niestety zawsze musi być tak, że jak jesteśmy w miejscu, które jest piękne, tanie i stosunkowo niedaleko od kraju to musi być jakiś "haczyk". W przypadku wakacji w Hurghadzie tym haczykiem jest cena za połączenia telefoniczne. Trudno to zrozumieć dlaczego akurat Egipt znajduje się w grupie państw w najwyższej strefy numerowej, czyli najdroższych, wraz z np. Afganistanem, Zimbabwe, czy Koreą Północną. Cena za połączenie (sieć Plus) wynosi aż 6 złotych i 5 groszy za minutę netto. Dla przykładu dzwoniąc z Kirgistanu zapłacimy 2.02 zł, a z Australii 4.03 zł za minutę połączenia. Ale zostawmy to. Nic nie poradzimy. Jak zrobić, by połączenie było tańsze? Jest kilka sposobów, choć i tak cena będzie dosyć wysoka. Teraz mały prztyczek w noc dla większości właścicieli hoteli w Hurghadzie. Kupując wycieczkę w konkretnym hotelu w większości przypadków te ostatnie informują, iż oferują turystom bezpłatny internet. Po przyjeździe na miejsce okazuje się, że bezpłatny internet co prawda jest, ale tylko w okolicach lobby, a jego szybkość i dostęp pozostawia wiele do życzenia. W większości przypadków w ogóle on nie działa z powodu zbyt dużego obciążenia. Hotele oferują wówczas "dostęp do internetu z hasłem" przeważnie za 15/20 dolarów za cały pobyt. Niby fajnie i w sumie niedrogo, ale ta usługa także jest nie najlepszej jakości zwłaszcza wtedy, gdy dużo korzystamy z internetu, połączeń live, chcemy oglądać filmy, albo słuchać radia, czy muzyki streamingowej, a reszta turystów w hotelu robi to samo. Wówczas pozostaje nam korzystanie, lub zakup egipskiego telefonu i internetu. Najprostszym (oprócz niedzwonienia do Polski) jest skorzystanie z telefonu, który stoi na biurku w naszym pokoju hotelowym, lub zadzwonienie do Polski z recepcji hotelu. Taka usługa powinna kosztować około 5/6 funtów egipskich za minutę połączenia. Jednak przecież nie o to chodzi. Lepszym sposobem (nieco droższym) jest kupno egipskiej karty telefonicznej Prepaid SIM Data. W Egipcie mamy czterech operatorów sieci komórkowych, to: Orange Vodafone Etisalat WE Najbardziej opłaca się kupić w Hurghadzie egipską kartę SIM Prepaid Data. W całym mieście znajdują się salony operatorów sieci komórkowych. Kartę SIM można także kupić w większości sklepów spożywczych, ale zachęcamy do zakupu w autoryzowanych salonach największych marek (Vodafone, Etisalat, WE, czy Orange. Odradzamy kupowanie kart do telefonów na lotnisku z uwagi na pośpiech i brak czasu. Warto się bowiem zastanowić, czy potrzebna jest nam karta tylko do rozmów telefonicznych (z egipskim numerem telefonu), czy karta do rozmów telefonicznych i internetu, czy tylko karta do internetu. Warto wiedzieć, że zakupione karty działają tylko przez trzy miesiące. Jeżeli po tym czasie nie zostaną ponownie "aktywowane w Egipcie" po prostu stracą ważność pomimo niewykorzystanych "impulsów", czy gigabajtów )GB). Ponadto warto się zastanowić ile GB nam potrzeba. Dla przykładu w egipskim Vodafone za pakiet; 10 GB do internetu, 20 minut międzynarodowych i 200 minut rozmów lokalnych zapłacimy 250 funtów egipskich. Inny pakiet za 500 funtów egipskich to; 30 GB, 30 minut rozmów miedzynarodowych i 200 minut rozmów lokalnych. Sam pakiet do internetu (80GB) to wydatek rzędu 750 funtów egipskich. W Orange pakiet internetowy Go-Net oferuje 40 GB za 400 funtów egipskich. Za 100 funtów otrzymamy 9 GB. W Etisalat w planie "Szmaragdowym" za 450 funtów egipskich otrzymamy 25 GB internetu, 4500 minut połączeń lokalnych i 30 minut rozmów międzynarodowych. Gdzie jest salon Vodafone w Sakali? Odpowiedź w filmie... Gdzie jest salon Orange w Sakali? Odpowiedź w filmie... Gdzie jest salon Etisalat w Sakali? Odpowiedź w filmie... Gdzie jest salon sieci WE w Sakali? Odpowiedź w filmie... Kupując kartę SIM do telefonu, czy internetu radzimy zabrać ze sobą smartfona, tablet, Iphona, czy laptop, by na miejscu pracownik salonu przy nas zainstalował karty oraz sprawdził, czy nasze urządzenia działają bez zarzutu. Często zdarza się bowiem tak, że jest z tym problem. Ceny rozmów do Polski u egipskich operatorów sieci komórkowej to: 4 funty egipskie za 1 minutę w Orange, 3,5 funta w Vodafone, 2 funty za 1 min w Etisalat. I na zakończenie najważniejsze; wybierając się na zakup karty trzeba mieć przy sobie paszport, a Twój telefon musi mieć zdjęty Simlock. I jeszcze jedno. Przed wylotem z Polski radzimy ustawić swój telefon w "tryb samolotowy" i nie zmieniać tych ustawień do momentu zainstalowania w naszych urządzeniach elektronicznych egipskich kart. Kurs funta egipskiego kurs funta Gdzie jest kantor wymiany walut w Sakali? Odpowiedź w filmie... Jadąc do Hurghady najwygodniej zabrać ze sobą dolary, które wymienimy później w kantorze na funty egipskie. W hotelach o każdej porze dnia i nocy wymienimy pieniądze tylko po trochę mniej opłacalnym dla nas kursie. Na wymianie stracimy około 10% w porównaniu z kursem w kantorze. Oczywiście w sklepach, restauracjach, czy za wycieczki fakultatywne można płacić w dolarach, lub euro, ale odradzamy, gdyż przelicznik zawsze nie będzie dla nas opłacalny. Można, a nawet warto korzystać z bankomatów, których w mieście jest bardzo dużo. Trzeba jednak wiedzieć, że za każdą transakcję - niezależnie od wypłacanej sumy - zapłacimy około 20 zł. Ważne: dobrze mieć przy sobie, na początek pobytu w Hurghadzie, odliczona kwotę 25 dolarów. Tyle kosztuje wiza, którą nabywamy na lotnisku po wylądowaniu oraz drobne (1 dolar), by zapłacić bagażowemu za dostarczenie naszych bagaży do hotelowego pokoju. Egipskie banknoty i moneta Kurs funta egipskiego Funt egipski moneta Go to link Kurs funta egipskiego Jeden funt egipski banknot Go to link Kurs funta egipskiego Pięć funtów egipskich Go to link Kurs funta egipskiego Dziesięć funtów egipskich Go to link Kurs funta egipskiego Dwadzieścia funtów egipskich Go to link Kurs funta egipskiego Pięćdziesiąt funtów egipskich Go to link Kurs funta egipskiego Sto funtów egipskich Go to link Kurs funta egipskiego Dwieście funtów egipskich Go to link 1/1 Język arabski Przydatne zwroty arabskie dla Turysty zwroty po arabsku nie potrzebuje niczego - ana musz ajz haaga nie mam pieniędzy - ana musz maaja flus idź, odejdź - emszi nie - la dziekuję - szokram - odpowiedź: afłan cześć - salam aleikom dzień dobry - sabah al hir dobranoc - tasbah ala hir jak się masz - izajek jak się nazywasz - ismak e nazywam się... - ismi... nie mówię po arabsku - mabatkalemsz arabi czy mówisz po angielsku - bitikalem inglizi co - e tak - aiła nie - la'a ok - meszi (lub) masbut proszę - men fadlak dziękuję - szukran co to jest - e da ile kosztuje - bikam di (r.ż); da (r.m) nie chcę - misz ajez (r.m); ajza (r.ż) pozdrowienie - salam alejku dzień dobry - saba al hir cześć - saida drogo - rheli bardzo drogo - rheli giden woda - maija jedna woda - łached maija dalej / szybko - jalla co się stało - hasal ej nie mam - me andisz mam - andi masz - andak kto - min nie ma go tutaj - hoła misz hena jutro - udla teraz - talla póżniej - baad w dzień - kuljum w nocy - elil nie ma problemu - misz muszkila bardzo dobrze - behi jessir żle - musz behi kocham cie - en hebbyk jak sie masz - keifa halak dobrze - kłajs źle - łakesz pocałunek - busa daj mi buzi - ani mi busa kiedy ty wrócisz - laktesz mysztarża lina jesteś bardzo piękna - yn heb nahki maak jesteś śliczna - inti żmila barsza masz piękne oczy - ejnik helulin nie mogę spać w nocy - meneżimtisz dojadę... - kifasz ghadi nuwsu jak daleko - bszhal ba id na lewo/na prawo - liser/limin tu/tam - hna/hnak obok - hda północ - szimal południe - żanub wschód - szerq zachód - gherb koniec - halas gdzie jest... - fejn kejn... bank - szi banka fryzjer - szi hellaq ambasada - ssifara djal meczet - żame muzeum - mathaf teraz - daba rozumiem - fhemt nie rozumiem - mafhemtsz jak masz na imię - sznu smitek mam na imię - smiti... ile masz lat - szhal f amrek jestem/jesteśmy z... - ana/hna min... pałac - cqasr apteka - farmasjan posterunek - policji kumisarja poczta - busta restauracja - mat am/ ristura zadzwonię na policje - hakalem polis gdzie jest - fejn kejn jakiś hotel - szi util ile kosztuje pokój - bszhal kejn lbitna jak - kifasz który - aszmen gdzie - fejn czy jest... - wosz kejn... co to jest - asz dak szi duży/mały - kbir/sghir otwarty - mehlul zamknięty - masdud 0 - syfr 1 - łahet 2 - etnin 3- teleta 4 - arbaa 5 - hamsa 6 - seta 7 - seba 8 - temenia 9 - tesa 10 - aszra 11 - hedaszar 12 - etnaszar 13 - teletaszar 14 - arbaataszar 15 - thamastaszar 16 - setaszar 17 - sebataszar 18 - tamantaszar 19 - tesaataszar 20 - aszrin 21 - łahed ła aszrin Liczby arabskie Porady dla Turysty jadącego do Hurghady porady Jedzenie - co wziąć do Hurghady Wyjeżdżając do Hurghady warto zabrać z Polski wędlinę wieprzową. Polecamy wędliny pakowane próżniowo. Co prawda jedzenie w hotelach i restauracjach jest wyśmienite, ale nie zmienia to jednak naszych nawyków żywieniowych i przyzwyczajeń, szczególnie do wieprzowiny, której w Hurghadzie po prostu się nie jada. Transport w Hurghadzie Najlepszym, ale i najdroższym. środkiem komunikacji w Hurgadzie i okolicach są taksówki. Koszt jazdy „po mieście” taksówką to około 40 funtów egipskich. Koszt jazdy z jednego końca miasta na drugi, lub poza miasto to około 80 funtów egipskich. Taksówek w mieście jest bardzo dużo. Nie należy zgadzać się od razu na ceny proponowane za kurs przez pierwszego lepszego taksówkarza. Ceny podawane przez niektórych kierowców są często zawyżane nawet o kilkaset procent. Dobrze jest jeszcze przed rozpoczęciem kursu ustalić z taksówkarzem cenę za przejazd. W zasadzie nie powinno się robić inaczej. Innym, bardzo tanim sposobem transportu w Hurghadzie są busiki, które jeżdżą na określonych trasach. Koszt takiego przejazdu wynosi 3 funty egipskie od osoby. Przed wejściem do busika należy podać dokąd chcemy dojechać i za ile osób płacimy. Wycieczki fakultatywne Wycieczki fakultatywne są proponowane przez przedstawicieli biur turystycznych, z którymi przylecieliśmy do Hurghady, najczęściej podczas pierwszego zapoznawczego spotkania. Trzeba wiedzieć, że biura turystyczne zrezygnowały z klasycznych rezydentów, więc wszystkie problemy z którymi się możemy spotkać musimy przekazywać bezpośrednio do biur turystycznych za pośrednictwem ich aplikacji. Przedstawiciele biur turystycznych w razie kłopotów nam nie pomogą. wracając do wycieczek... najpopularniejsze z nich to: Kair, Luxor, całodniowa wycieczka statkiem wraz z nurkowaniem, lub snurkowaniem na wyspę Giftun, jazda quadami po pustyni. Dokładnie takie same wycieczki proponują nam lokalne biura turystyczne. My polecamy sprawdzone i tanie polskie biuro turystyczne www.hurghadawycieczki.pl Odradzamy kupowanie wycieczek od "naganiaczy", których spotkamy na plaży. Gdy samolot już wylądował Tuż po wyjściu z samolotu po wejściu do hali przylotów w Hurghadzie musimy pokazać wydrukowany "paszport covidowy", a następnie kupić wizę. Koszt jednej wizy to 25 dolarów. Wizy należy kupować w trzech "okienkach bankowych", a nie u przedstawicieli biur turystycznych, którzy stoją kilka metrów dalej. Po prostu jest taniej. Kupując wizę dobrze mieć odliczoną kwotę. Następnie wypełniamy deklarację wjazdową i idziemy do stanowisk odprawy. Tam pokazujemy paszport, a celnik zabiera „deklarację” i wbija do paszportu na wizie pieczątkę wjazdową. Kilka metrów dalej idąc wyznaczoną trasą raz jeszcze okazujemy paszport. Na naszej drodze stoi człowiek, choć nie wygląda, jest ważny. Sprawdza paszport, przepuszcza... i zjeżdżamy schodami ruchomymi do hali bagażowej. Zabieramy bagaże i opuszczamy lotnisko. Kilkadziesiąt metrów dalej czekają przedstawiciele biur turystycznych i zabierają swoich turystów do autobusów, ustawionych na wielkim parkingu. Następnie autobusy rozwożą turystów do hoteli, a w tym czasie przedstawiciele biur podróży podają nam podstawowe wiadomości oraz zapraszają na spotkanie informacyjne. Już w hotelu, zmiana pokoju, rezydent W recepcji wypełniamy kartę pobytu, okazujemy paszport covidowy oraz paszport w celu zameldowania. W tym czasie obsługa hotelowa dostarcza nasz bagaże do wskazanego w recepcji pokoju. Za tę usługę warto wręczyć 5/10 funtów egipskich, lub drobne w innej walucie. Wcześniej w recepcji otrzymujemy klucze do pokoju oraz bloczki na ręczniki plażowe, które wymieniamy w specjalnym stanowisku, na ręczniki plażowe, gdy idziemy na plażę hotelową, lub basen. Pokój nie spełnia oczekiwań? Spokojnie wracamy do recepcji, informujemy recepcjonistę, że prosimy o zmianę pokoju wręczając 20/30 dolarów. Ta suma „czyni cuda” i zostaniemy przeniesieni do dużo ładniejszego lokum. Niestety bardzo często zdarza się tak, że pracownicy hoteli właśnie w ten sposób dorabiają sobie do pensji. Inna sprawa, że zostali przez turystów przyzwyczajeni do takiego zachowania i wykorzystują to z premedytacją. Na spotkanie z "rezydentem" warto poświęcić czas. Choć, jak pisaliśmy wcześniej biura podróży zrezygnowały ze swoich rezydentów (są to teraz przedstawiciele biur podróży), ale na takim spotkaniu możemy zapytać o wszystko co chcemy wiedzieć. Ważna informacja; wiadomość dotyczącą naszego wylotu do Polski otrzymamy tylko na stronie naszego biura w miejscu, gdzie dostawaliśmy wszystkie dane dotyczące wylotu. Pracownik biura podróży nie poinformuje nas o dacie wylotu. Telefony z Hurghady do Polski Połączenie z telefonu komórkowego do Polski za minutę rozmowy to koszt wysoki. Dla przykładu w "Plusie" to 6 zł złotych netto za minutę. SMS; 0,62 zł. MMS; 2,46 zł. Najbardziej opłaca się kupić w Hurghadzie egipską kartę SIM Prepaid Data. W całym mieście znajdują się punkty operatorów sieci komórkowych. Kartę SIM można także kupić w większości sklepów spożywczych, ale zachęcamy do zakupu w autoryzowanych salonach największych marek (Vodafone, WE, Etisalad, czy Orange. Odradzamy kupowanie kart do telefonów na lotnisku z uwagi na pośpiech i brak czasu. Warto się bowiem zastanowić, czy potrzebna jest nam karta tylko do rozmów telefonicznych z egipskim numerem telefonu, czy karta do rozmów telefonicznych i internetu, czy tylko karta do internetu. Warto wiedzieć, że zakupione karty działają tylko przez trzy miesiące. Jeżeli po tym czasie nie zostaną ponownie "aktywowane w Egipcie" po prostu stracą ważność pomimo niewykorzystanych "impulsów", czy gigabajtów (GB). Ponadto warto się zastanowić ile GB nam potrzeba. Dla przykładu w egipskim Vodafne za pakiet; 10 GB do internetu, 20 minut międzynarodowych i 200 minut rozmów lokalnych zapłacimy 250 funtów egipskich. Inny pakiet za 500 funtów egipskich to; 30 GB, 30 minut rozmów miedzynarodowych i 200 minut rozmów lokalnych. Sam pakiet do internetu (80GB) to wydatek rzędu 750 funtów egipskich. I najważniejsze; wybierając się na zakup karty trzeba mieć przy sobie paszport, a Twój telefon musi mieć zdjęte zabezpieczenie Simlock. Wracając z Hurghady, lotnisko Autobus przyjeżdża po nas do hotelu, tak by na lotnisko dojechać 2 godziny przed odlotem. Przed wejściem do odprawy następuje szczegółowa kontrola bezpieczeństwa. Osobna dla kobiet i mężczyzn. Później odbywa się odprawa bagażowa i paszportowa i podobnie jak po przylocie znowu wypełniamy Deklarację podróży, którą wraz z paszportem podajemy celnikowi. Przed wejściem do hali odlotów czeka nas kolejna kontrola bezpieczeństwa. Tu niestety musimy się pozbyć nawet wody w butelkach. Można poprosić o pozostawienie choćby jednej, ale nie zawsze nasze prośby skutkują. Potem już tylko czekamy na samolot by wrócić do kraju. Sklepy duty free otwarte są 24 godziny na dobę. Na lotnisku możemy kupić pamiątki, alkohol, papierosy, kosmetyki, słodycze. Możemy płacić w dolarach, euro i funtach egipskich. Możemy także coś zjeść na zimno, ciepło, napić się herbaty, cz. kawy. Hala odlotów jest przestronna i klimatyzowana. Jest toaleta i miejsce gdzie można palić papierosy. Niestety ceny w lotniskowych barach są bardzo wysokie. Np; mała butelka wody kosztuje 50 funtów egipskich, a piwo Heineken 140 funtów. Nie popełnij gafy w Hurghadzie nie popełnij gfy Nie popełnij gafy w hotelu w Hurghadzie Najczęściej trafiamy do kompleksów hotelowych, które oferują wszystko; od spania i jedzenia przez dodatkowe wycieczki, masaże, kluby nocne. Zrealizują też większość naszych zachcianek. W hotelach mamy dość dużo swobody. Raczej nikogo nie razi na plaży i przy basenie skąpy strój kąpielowy, nawet bikini, czy opalanie się topless (lepiej jednak robić to w zacisznym zakątku plaży, bo nie każdy rodzic ma ochotę tłumaczyć dziecku, dlaczego ta pani ma, albo nie ma), lub nieprzesadne okazywanie sobie czułości. Nie wypada pojawiać się na posiłkach (także w restauracjach tuż przy plaży) w stroju kąpielowym suchym, lub ociekającym wodą. Wypada się ubrać nawet w pareo, lub kawałek tkaniny. Zakryć chociażby nogi do kolan i biust, jeśli już nie jesteśmy w stanie założyć bluzeczki z krótkim rękawem. Tyle nakazuje grzeczność. Są hotele w których nie zwrócą nam uwagi na niestosowny strój w barze przy plaży, co najwyżej popatrzą z politowaniem, ale są i takie, w których obsługa to zrobi. Do restauracji hotelowej w ogóle nie wybieramy się w nieodpowiednim stroju (kąpielówki + koszulka, lub strój kąpielowy), bo tu już możemy zostać niewpuszczeni do środka i poproszeni o jego zmianę. Z reguły egipskie hotele mają liczne restauracje i bary czynne niemalże całą dobę. Dlatego każdy, kto poczuje się głodny, a ma wakacje w wersji all inclusive może jeść i pić do woli. Nie wynosi się jednak żadnego jedzenia poza teren restauracji i baru. To nie tylko kwestia dobrego wychowania, ale także dbałości o higienę. Tam, gdzie jest jedzenie są i insekty, owady. Wysoka temperatura też robi swoje. Dobrym zwyczajem jest zostawianie napiwku, czyli "bakszyszu" osobom sprzątającym nasze pokoje hotelowe. W tej chwili wypada zostawić 5 funtów egipskich na niepościelonym łóżku. Bakszysz warto także zostawić od czasu do czasu w barze przy plaży, lub w restauracji, gdzie chodzimy po drinki i napoje. Nie popełnij gafy poza hotelem w Hurghadzie Jeżeli decydujemy się wyjść poza teren hotelu lepiej jest ubrać się tak, by nie pokazywać kolan i mieć osłonięte ramiona. W kulturze islamskiej skąpo ubrana kobieta jest uważana za rozwiązłą - stąd też biorą się nierzadko niewybredne zaczepki mężczyzn. Niektórzy Egipcjanie nie przyjmują do wiadomości, że rozbieramy się nie z rozwiązłości tylko z gorąca, a skąpe bluzeczki, szorty nie są zaproszeniem do seksu. To po prostu kwestia ich wychowania i zasad religijnych. Najlepsze dla kobiet będą ubrania luźne, zakrywające nogi oraz ramiona. Jeśli kobieta chce uniknąć nieprzyjemnych zaczepek ze strony mężczyzn powinna zakryć również włosy, uszy oraz szyję. Włosy w Egipcie są symbolem seksualności. W rozmowie z Egipcjanami unikajmy tematów politycznych i religijnych. Nie chwalmy się też wizytą w Izraelu. O drogę lepiej zapytać mężczyznę. Do meczetu podczas modlitwy (namaz) wchodzić nie wolno. Namaz odbywa się pięć razy w ciągu dnia. Poza modlitwami do meczetów można wchodzić, jednak należy zachować absolutną ciszę oraz zdjąć buty przed wejściem. Można robić zdjęcia, ale należy unikać fotografowania modlących się. Na ulicy należy unikać "okazywania sobie czułości" - całowania się, lub wylewnego przytulania. Należy pamiętać, że wszelkie kontakty homoseksualne w Egipcie są zakazane pod groźbą więzienia. Przy powitaniu mężczyzna nie powinien całować, lub przytulać kobiety. Kobieta nie powinna w ogóle dotykać mężczyzny. Należy pamiętać, iż w krajach muzułmańskich należy jeść prawą ręką. Lewa ręka uważana jest za nieczystą (służy do podmywania się). Również nie wolno lewą ręką nic podawać ani brać. Podczas rozmowy nie można wskazywać na kogoś palcem, lub długopisem. Pośpiech nie jest mile widziany wśród Egipcjan. Jeśli jesteś na spotkaniu, czekasz na posiłek, w kolejce, lub u kogoś w domu nie patrz na zegarek, ani nie zachowuj tak, jakbyś miał mało czasu. Egipcjanie mogą się obrazić za takie zachowanie. Czas w Egipcie jest znacznie mniej zaplanowany niż w krajach zachodnich. Fotografowanie w Egipcie Kwestię fotografowania regulują nie tylko przepisy prawne, ale także kultura i religia. W Egipcie nie wolno fotografować: - obiektów oraz przedstawicieli służb mundurowych - budynków urzędowych, dworców kolejowych i lotniczych, portów morskich, mostów - przedstawicieli władzy, osób duchownych, misjonarzy - dzielnic biedy i ich mieszkańców - sprzedawców na targach, handlarzy na bazarach, bezdomnych - znanych aktorów, piosenkarzy, sportowców, polityków w codziennych sytuacjach Ponadto nie wolno fotografować: wnętrz Muzeum Kairskiego, świątyni Abu Simbel, Kanału Sueskiego, tam na Nilu, grobowców w Dolinie Królów, rezydencji dostojników państwowych. W Egipcie często za możliwość fotografowania trzeba zapłacić, niezależnie od tego, że już zapłaciliśmy za wstęp do jakiegoś obiektu. Informacje na ten temat znajdziemy przed wejściem. Pieniędzy czasem oczekują też dorośli, albo dzieci „spacerujący” z wielbłądami. Elementarz dla turysty w Hurghadzie elmentarz Dla turysty, który po raz pierwszy jedzie do Hurghady, lub w ogóle do państwa muzułmańskiego zetknięcie się z zupełnie inną kulturą może być szokiem. Aby ten szok był mniejszy postaramy się przygotować Cię na to, z czym niezrozumiałym, lub z pozoru strasznym na pewno się zetkniesz. Już na lotnisku w Hurghadzie przekonasz się, że Egipt to państwo zbiurokratyzowane. Zanim opuścisz halę przylotów z bagażami, wcześniej musisz; kupić wizę, wypełnić wniosek wjazdowy, wiza zostanie sprawdzona w klasycznej kontroli paszportowej, następnie co najmniej kilka razy Twój paszport będzie sprawdzany przez z pozoru "nieważnych panów" siedzących sobie na krzesełkach w drodze do hali bagażowej. Pomijamy procedury związane z Covidem, gdyż te zmieniają się dosyć często. Wiadomo; gdy jesteśmy w pełni zaszczepienie i posiadamy wszystkie potrzebne dokumenty potwierdzające nasze szczepienia możemy być pewni, że do Egiptu zostaniemy wpuszczeni. Po drodze czekają nas kontrole i kolejki z tym związane. Niestety, musimy przez to wszystko przejść. Trzeba pamietać: Egipcjanom nigdzie się nie spieszy. Oni działają według własnego zegara. Poganianie ich, nerwy, krzyki nic nie dadzą, a nawet mogą spowodować kłopoty i wydłużyć procedury. I tak trzeba pamiętać, iż po szczegółowej kontroli dokumentów i tak będziemy musieli czekać na nasze bagaże. Zapewniamy, bagażowym na lotnisku w Hurghadzie też się nigdzie nie spieszy. Oni pracując w upale naprawdę ruszają się jak muchy w smole. Ponadto starają się dbać o nasze walizki, ponieważ wiedzą, iż za ich zniszczenie mogą odpowiadać. Zupełnie inaczej ma się sprawa w momencie naszego wylotu z Hurghady. Wtedy bagażowi robią wszystko bardzo szybko, wiadomo wylatujemy, więc ewentualne uszkodzenie walizki, to już nie ich problem. Reasumując lotnisko; od momentu kupienia wizy do momentu wyjścia z hali przylotów minie co najmniej 60 minut. Pierwszy szok. Turysta, który po raz pierwszy jest w Hurghadzie może przeżyć przy wyjeździe z lotniska. Na drodze, która prowadzi do miasta ustawiony jest klasyczny punkt kontrolny. Stoją na nim uzbrojeni w karabiny żołnierze. Są zasieki, worki z piaskiem, specjalne pancerne tarcze chroniące przed atakiem karabinowym, lub bombowym Od razu dodamy; żołnierze nie stoją tam by nas przestraszyć, ale by nas uspokoić. Egipcjanie rozumują tak: skoro jest wojsko, to nikt niepożądany na lotnisko się nie dostanie, wszystko jest pod kontrolą, turyści powinni czuć się bezpieczni. Egipcjanie tak rozumują i nic tego nie zmieni. Należy pamiętać, iż właśnie egipska armia jest dla samych Egipcjan gwarantem spokoju i bezpieczeństwa. Dodamy, że żołnierze na lotnisku w Hurghadzie nie stoją od momentu zamieszek w Kairze, czy wcześniej - obalenia prezydenta Mubaraka. Żołnierze swój posterunek na lotnisku w Hurghadzie mieli zawsze. Od początku jego istnienia. Kolejny szok możemy przeżyć wchodząc do swojego hotelu. W wejściu stoi bramka do wykrywania metalu . Przy specjalnym stole siedzi także uzbrojony w pistolet policjant. Od razu dodamy, że nikt nas nie będzie sprawdzać co wnosimy do hotelu. Bramki po prostu stoją i piszczą. Po co więc stoją? Bo tak wymyśliły władze w Kairze. Postanowiono, że bramki mają być we wszystkich hotelach we wszystkich egipskich kurortach... i koniec. Więc stoją. W zasadzie służą tylko do tego, by policjant siedzący przy biurku mógł odnotowywać wejścia i wyjścia z hotelu. I znów kłania się egipski tryb myślenia. Nad Nilem rozumują tak; Europejczyk zobaczy bramkę do wykrywania metalu przed wejściem do hotelu w którym mieszka - to zapewne poczuje się bezpieczniej... coś w tym jest. Przechodząc przez bramkę nie musimy się zatrzymywać, nikt nas nie sprawdza, nie powoduje to żadnych kolejek, nie wpływa to na nasz komfort wypoczynku. Zapewniamy, że po kilku dniach pobytu nie będziemy zwracać uwagi ani na tę bramkę, ani na policjanta, który grzecznie sobie siedzi przy swoim stoliku przy wejściu do hotelu. Bardzo często z policjantem możemy robić sobie zdjęcia, pomaga nam z bagażami, podpowiada, gdzie są najbliższe sklepy, czy restauracje. Po co w hotelu policja? Dobre pytanie. Policjant, który pracuje w konkretnym hotelu ubrany jest przeważnie w biały mundur, czarny pas i czarną czapkę. Ta formacja w Egipcie to policja turystyczna. Formacja została stworzona po to, by pomagać turystom. Funkcjonariusze są specjalnie szkoleni w większości znają język angielski przynajmniej w stopniu podstawowym. Oprócz pracy w hotelach policja turystyczna w Egipcie bierze udział w konwojach wycieczek do Kairu , Luxoru , czy podczas innych, dłuższych wycieczek fakultatywnych. Obecność policji turystycznej w hotelach ma także bardzo wymierne korzyści dla Egiptu. Należy pamiętać, iż Egipt to kraj zbiurokratyzowany, ale i kraj policyjny. Państwo chce wiedzieć o swoich obywatelach (i turystach też) jak najwięcej, a najlepiej wszystko. Policjanci sporządzają więc zapewne raporty dotyczące wszystkiego o co poprosi "centrala". Po drugie obecność policjanta w hotelu (nota bene na całym świecie są takie służby, ale po cywilnemu i nie są to policjanci, a zwykli agenci zatrudnieni przez hotel) powoduje, iż nieproszeni goście nie dostaną się do hotelu, czyli złodzieje, naciągacze, alfonsi, prostytutki itp. Kolejny szok możemy przeżyć widząc przedstawicieli służb bezpieczeństwa (z karabinami) przed ważnymi budynkami użyteczności publicznej, niektórymi bankami (czasami banki same o to proszą), czy kościołami koptyjskimi. Niekiedy, by wzmocnić swoją ważność w tych miejscach służby bezpieczeństwa wykorzystują małe transportery opancerzone. Kolejny szok może wywołać widok kontroli drogowych w Hurghadzie. Takie zdarzają się bardzo często. Wówczas klasyczna policja (nie turystyczna), tylko normalna policja (ubrana w czarne stroje) po prostu zamyka drogę i sprawdza każdy, powtarzamy każdy samochód. Wygląda to niesamowicie, bowiem tworzą się wówczas gigantyczne korki. Przeważnie takie kontrole przeprowadzane się na drogach łączących dzielnice, lub na drogach wylotowych z miasta. Policja jest uzbrojona i ma pozwolenie na jej używanie. Kolejny szok; stałe posterunki policji, czyli ciemno-niebieskie budki z biało-czerwonymi pasami. W tych budkach siedzą uzbrojeni klasyczni policjanci. Budki znajdują się w zasadzie we wszystkich ważniejszych miejscach w Hurghadzie. Ostatni szok; klasyczne punkty kontrolne ze szlabanem na rogatkach miasta . Tu zobaczymy i żołnierzy z karabinami, policję turystyczną, policję klasyczną i służby bezpieczeństwa. Te miejsca (znajdują się kilka kilometrów poza wszelkimi granicami miasta), w których przygotowywane są autokary i konwojenci do konwojów wycieczek w stronę Kairu, czy Luxoru. Generalnie, żołnierza, policjanta, czy przedstawiciela służb bezpieczeństwa w Hurghadzie spotkamy na pewno. Zobaczymy także na ich plecach, lub w kaburze karabin, czy pistolet. Być może zobaczymy też transporter opancerzony, lub punkt obronny opatulony workami z piaskiem. To może nas zaniepokoić i możemy poczuć się niekomfortowo. Zapewniamy jednak, że ewentualny szok minie w momencie, gdy przekonamy się, iż żołnierze się nudzą, policja turystyczna faktycznie pomaga turystom, policjanci w budkach przeważnie czytają gazety, policja drogowa dba, by samochody miały ważne badania techniczne, kierowcy nie byli pod wpływem alkoholu, czy narkotyków, a służby bezpieczeństwa naprawdę dbają o nasze bezpieczeństwo. Zemsta Faraona Co to jest Zemsta Faraona? Zemsta Faraona, czyli mówiąc po ludzku biegunka, a tak naprawdę zespół objawów w przebiegu ostrego zakażenia przewodu pokarmowego dotyka od 20 do 40% wszystkich podróżujących do Egiptu. Zemstę Faraona wywołują w większości przypadków bakterie. Zemsta Faraona objawia się biegunką, odwodnieniem, bólami brzucha, nudnościami, wymiotami i gorączką. Chorobie można zapobiec stosując podstawowe zasady higieny, nie spożywając pokarmów i płynów z niewiadomego źródła. Zaleca się unikania jedzenia potraw podawanych w temperaturze pokojowej, świeżych warzyw, owoców nie obranych ze skórki. Podczas wakacji w Hurghadzie bardzo często trudno o zachowanie wszystkich tych zaleceń, stąd bardzo częste zachorowania, które mogą mieć różny przebieg. Do apteki w Hurghadzie marsz... zemst fraona Na wszelki wypadek, po każdorazowym przyjeździe do Hurghady zalecamy udanie się do apteki i kupno lekarstwa, które w razie potrzeby pomoże. To Antinal. Antinal jest dostępny w formie tabletek i syropu. Cena nie powinna przekraczać 30 funtów egipskich. Antinal składem jest bardzo podobny do dostępnego w Polsce Nifuroksyzadu. Jeżeli mamy zaufanie do polskich lekarstw - zabierzmy do Egiptu polski Nifuroksyzad. Jednak my polecamy Antinal, który już kilka razy bardzo nam pomógł. Polski specyfiki nie zawsze. Dlaczego tak upieramy się przy konieczności posiadania lekarstwa na Zemstę Faraona? A co, jeżeli nas dopadnie nagle, znienacka, w nocy, albo (najgorsze) podczas wycieczki? Wtedy, pomijając problemy z organizmem, musimy zdać się na pomoc innych ludzi. Sorry, ale ostatnią rzeczą, o którą prosilibyśmy innych turystów (szczególnie z innego kraju) byłyby lekarstwa. Nie daj się wykorzystać, miej swoje lekarstwa Sytuację z Zemstą Faraona bardzo często wykorzystują także Egipcjanie. Oczywiście nam pomogą, ale w wielu przypadkach jest tak, że cena za specyfik i pomoc może być wysoka. Bardzo często zdarzają się także przypadki wzywania do nas lekarza specjalisty, za co często musimy dodatkowo zapłacić. Po co nam to. Umiesz liczyć - licz na siebie. Jedno jest pewne. W Hurghadzie obowiązkowo musimy mieć ze sobą lekarstwo na Zemstę Faraona nawet, jeżeli ta przypadłość nigdy nas nie dopadła. Musimy pamiętać, iż w takim klimacie, spożywając tak różnorodne potrawy i bardzo często alkohol na świeżym powietrzu - właśnie ten pierwszy raz może być za kilkadziesiąt minut, lub za kilka godzin. Reguły na Zemstę Faraona nie ma. Jest zbyt wiele czynników, które mają wpływ na naszą florę bakteryjną. Praktyczne rady, jak zredukować do minimum zagrożenie ze strony Zemsty Faraona Oczywiście oklepanym stereotypem jest to, iż Zemsta Faraona dosięgnie nas, gdy napijemy się wody z kranu - przypadkiem, podczas mycia zębów, czy kąpieli. Takie przypadki oczywiście także się zdarzają, ale to margines. Wówczas na wszelki wypadek zalecamy mycie zębów z użyciem wody butelkowanej. Jeżeli chodzi o picie wody, tu problem jest prosty do rozwiązania. Pijemy tylko wodę butelkowaną. Jeżeli mamy wątpliwości (na przykład w restauracji), czy butelka jest fabrycznie zamknięta zawsze możemy poprosić, a nawet kazać wymienić ją na inną. Tu nie musimy się niczego wstydzić. Egipcjanie doskonale zdają sobie sprawę, że w takiej sytuacji nasza prośba to dla nich polecenie. Służby sanitarne w Egipcie, za niestosowanie się do tych zaleceń wymierzają na właścicieli restauracji bardzo wysokie kary, z zamknięciem lokalu włącznie. Wyjeżdżając do Egiptu musimy wiedzieć, że na kontynencie afrykańskim panuje zupełnie inna flora bakteryjna niż w Europie. Zapewne wielu z nas zwróciło uwagę, iż po przyjeździe do Hurghady mamy problem z normalnym wypróżnianiem się. To nic nadzwyczajnego. Tak właśnie nasz organizm dostosowuje się do nowych warunków. Trzeba wiedzieć, że takie dostosowywanie się przechodzimy także i w Polsce. Na przykład jadąc nad morze, czy w góry, też to przechodzimy. Nazywamy to po prostu aklimatyzacją. Z Egiptem jest tak samo z tą różnicą, że skala jest zjawiska jest o wiele większa. Ważnym elementem wpływającym na pojawienie się Zemsty Faraona jest także olej na którym smażone, lub polewane są spożywane przez nas potrawy. W Egipcie większość potraw smażonych jest na oleju kukurydzianym, lub słonecznikowym. Nasz organizm przyzwyczajony jest raczej do oleju rzepakowego, lub oliwy tłoczonej z oliwek. To także może mieć ogromny wpływ na pojawienie się biegunki. Sprawdzonym sposobem na Zemstę Faraona jest alkohol. To właśnie alkohol redukuje zagrożenie chorobą i w małych ilościach bardzo dobrze wpływa na nasz organizm. Należy tylko pamiętać, iż picie mocnego alkoholu w takich warunkach klimatycznych jednym pomoże, innym (którzy z jego ilością przesadzą) zaszkodzi. Od razu dodamy, że na Zemstę Faraona pomaga alkohol europejski, czyli wyprodukowany na wodzie europejskiej, a nie alkohol miejscowy. Alkohol miejscowy tylko "zaleczy" dolegliwości, by później je spotęgować. Bardzo wielu turystów często rano (po obfitym śniadaniu) wypija 50/100 gram czystej wódki, lub whisky i dopiero wówczas udaje się na plażę, czy jedzie na wycieczkę, bądź do miasta. Jak twierdzi większość turystów to pomaga, więc nie ma co z faktami dyskutować. Jeżeli zachowamy umiar - nasz organizm będzie funkcjonował w miarę normalnie i Zemsta Faraona nie powinna nas dopaść. Niestety problemy pojawiają się, gdy obok alkoholu lubimy także dużo zjeść. Największym błędem większości turystów, którzy jadą na wakacje do Hurghady jest "amok jedzeniowy". Zapewne każdy z nas widział jak nowi turyści w hotelu rzucają się na jedzenie i jedzą, jedzą i jedzą. To w zasadzie normalne, gdy widzimy i czujemy zapachy w restauracjach hotelowych makaronów, różnego rodzaju mięs, ryb, sosów, zup, warzyw, owoców, lodów, ciast i ciasteczek. Kubki smakowe działają, kolory potraw aż proszą "zjedz właśnie mnie"... i się zaczyna uczta. Zapominamy o jednym. Jeżeli jest to kolacja to nasz organizm, który przez cały dzień był wystawiony na ostre słońce, lub na wysoką temperaturę i tak jest zmęczony. Jeżeli jeszcze do tego napakujemy organizm dwoma, trzema kilogramami różnych potraw - po prostu nie wytrzyma i się zbuntuje. Najpierw organizm rozpocznie walkę, ale w pewnym momencie nie wytrzyma i podda się. W tym momencie wirus wywołujący Zemstę Faraona przejdzie do natarcia. Jeżeli do tego dojdzie alkohol, mało snu, opalenizna - jest po nas. Zemsta Faraona przywita nas na muszli klozetowej w łazience i przez kilka dni nie puści. Dlatego bardzo ważne, choć bardzo chce nam się jeść (szczególnie przez kilka pierwszych dni pobytu) ograniczajmy spożywanie. Jeżeli jesteśmy bardzo głodni - jedzmy potrawy proste i znane; kurczak z wody, lekki bulion, gotowane jajka. Pijmy bardzo dużo niegazowanej wody, herbatę, rzadziej kawę. Unikajmy soków z automatów, czy lodów z automatów. Jeżeli warzywa to pomidory, obrane zielone ogórki, marchewka. Jeżeli owoce to banany, lub pomarańcze. Najważniejsze; nie mieszajmy zbyt wielu produktów, czyli; nie jedzmy za jednym posiedzeniem makaronu, ryb, kawałka pizzy, kury w sosie, mięsa z grila, sałatek, warzyw, owoców, lodów, a na zakończenie ciasta. Proszę wyobraź sobie jak wygląda taka mieszanka w Twoim żołądku i jaką pracę musi wykonać organizm (często już zmęczony opalaniem, zabawą na plaży, i alkoholem), by to wszystko strawić. Taka dawka nawet byka zwaliłaby z nóg. Sami Egipcjanie twierdzą, iż najważniejszym posiłkiem w ciągu dnia jest śniadanie. Nie musi być wystawne, z dużą liczbą potraw, ale musi dostarczyć do organizmu potrzebnej energii, czyli kalorii. Co daje w Egipcie energię? To proste (do wyboru); jajecznica, omlet, jajka na twardo, dżem, parówki z wody, tosty, słodkie bułki, full (czyli tradycyjna egipska potrawa z bobu), sok pomarańczowy. Egipcjanie w ciągu dnia nie jedzą praktycznie w ogóle. Piją dużo mocnej herbaty, lub kawę. Do tego oczywiście piją dużo niegazowanej wody. My jemy obiad, później często podwieczorek. W międzyczasie przekąski, wino, piwo, drinki... Wieczorem co prawda dla Egipcjan zaczyna się uczta, ale głównymi składnikami potraw są fasola, bób, sałatki, pita (rodzaj chleba), warzywa, owoce, kawa, lub herbata. Czego brakuje? Oczywiście alkoholu - stąd oni rano mogą iść do pracy, my (po wszystkim tym co robiliśmy dnia poprzedniego + to co zjedliśmy + alkohol) mamy nawet problem, by doczłapać się do leżaka stojącego na plaży... Wielokulturowa Hurghada to nawet nie Kołobrzeg pełen turystów z Niemiec Jadąc do Hurghady należy pamiętać, iż udajemy się do miasta w większości zamieszkanego przez muzułmanów. W Hurghadzie żyje także kilkadziesiąt tysięcy obywateli byłego Związku Radzieckiego (różnych wyznań), oraz kilka tysięcy katolików. Niewielki procent zajmują agnostycy, lub niewierzący. Miasto jest otwarte na Europejską kulturę, ale pewnych zasad należy przestrzegać i nie należy dziwić się pewnym zachowaniom Egipcjan. Hurghada nie jest miastem, którego mieszkańcy nie rozumieją, lub nie wiedzą po co przyjechaliśmy nad Morze Czerwone. Mieszkańcy Hurghady wiedzą dokładnie, że przyjeżdżamy tam po to, aby odpocząć na plaży, kąpać się w morzu do woli, nurkować, snurkować, dobrze się zabawić, napić alkoholu, dobrze zjeść, zrobić zakupy, udać się na ciekawą wycieczkę, poznać kogoś ciekawego, a nawet nawiązać przelotny romans. To wszystko to niby nic nadzwyczajnego (dla nas Europejczyków), ale w postrzeganiu niektórych Egipcjan to aż nadto i nie do pomyślenia. Na szczęście lata obcowania z turystami z Europy powodują, iż mieszkańcy Hurghady już to rozumieją i tolerują nasz styl życia, zupełnie inny od ich stylu życia. Działa to także w drugą stronę. Turyści z Europy rozumieją, że są w kraju muzułmańskim, że niektórych rzeczy nie wypada robić. To dokładnie tak, jak z turystami z Wysp Brytyjskich, którzy jeszcze kilka lat temu przylatywali masowo do Krakowa. Pijani Brytyjczycy traktowali nasz kraj jak "czarny ląd", gdzie bezkarnie można wysikać się na Krakowskim Rynku, a Polska to kraj, gdzie za pieniądze można mieć wszystko, a mieszkają tu sami idioci. Na szczęście ten stan trwał bardzo krótko. Jedni nauczyli się drugich, poznali się i zaczęli szanować. Nie inaczej jest w Hurghadzie. Egipcjanie rozumieją nasze potrzeby, my powinniśmy zrozumieć i uszanować ich zwyczaje. Najważniejszą sprawą na którą powinniśmy zwrócić uwagę to nasz ubiór (zwłaszcza kobiet). Panie (oczywiście poza plażą) nie powinny swoim strojem zbytnio drażnić mężczyzn. Wszystkie Panie doskonale wiedzą o co chodzi. Przyjmijmy taką zasadę; jeżeli w Polsce strój, który Pani ma na sobie drażni mężczyzn - w Hurghadzie powinien zostać ograniczony o połowę. Oczywiście nie dotyczy to Pań, które specjalnie chcą się tak ubrać i wyjść na ulicę Hurghady. I w tym wypadku wszystkie Panie wiedzą o co chodzi. Te obostrzenia w zasadzie nie dotyczą centrum Sakali, czyli Sheraton Road. Tam Egipcjanie widzieli już nie jedno i są przyzwyczajeni do gołych nóg, wyeksponowanych piersi i ramion, ale wiadomo licho nie śpi. Jeżeli chcemy wybrać się do najstarszej części Hurghady - Daharu, proponujemy "opcję zero". Najlepiej dłuższa spódnica, lub spodnie i zakryte ramiona. W tej części miasta nagość jest rzadka. Po co komu problemy. Od razu dodamy, iż wyzywający strój nie spowoduje, iż będziemy mieli nieprzyjemności, czy zamkną nas do więzienia, ale permanentne spojrzenia, zaczepki napalonych Egipcjan mogą spowodować naszą irytację. Dla Egipcjan każda Europejka (chodzi o kolor skóry) jest atrakcyjna. Dla większości młodych Egipcjan nagość kobiety to oznaka rozwiązłości, czyli poszukiwania okazji do przeżyć miłosnych. Niestety tak to wygląda z ich perspektywy i nic nie da się z tym zrobić. Tak mają w większości młodzi Egipcjanie. Niektórzy starsi patrzą na to zupełnie w inny sposób. Zachowują się podobnie jak polskie moherowe dewotki. Takie Panie widząc w naszym kraju dwóch mężczyzn idących ulicą i trzymających się za rękę, od razu przyklejają łatkę "sodoma i gomora" i " jak tak można". Jak widać co kraj to obyczaj, ale pewne stałe się nie zmieniają. Jeżeli chcemy odwiedzić jeden z wielu meczetów w Hurghadzie bezsprzecznie obowiązuje nas opcja zero. Od tego nie ma odstępstw. Panowie też, udając się do meczetu powinni być ubrani schludnie (długie spodnie, a nie majtki z plaży) i koszulka (broń boże odkryty tors). Jeżeli udajemy się na wycieczkę do Luxoru, czy Kairu Panie muszą mieć ze sobą strój opcja zero. Panowie co najmniej krótkie spodnie i koszulka. Oczywiście możemy na wycieczkę pojechać ubrani jak chcemy, ale wtedy wiele zabytków obejrzymy tylko z zewnątrz. Nie powinno to nikogo dziwić. Każdy kto był np. we Włoszech wie, że tam obowiązują dokładnie takie same zasady, a nawet bardziej surowe. Jedno czego nie wolno nam robić publicznie w Hurghadzie to seks i obnażanie się (nawet na plaży). Nie zalecamy także publicznego (na ulicy) całowania się w sposób wyzywający osób, które nie wyglądają na parę, lub małżeństwo (chyba, że w restauracji, czy barze). Po prostu nie jest to przyjęte w ramach dobrych obyczajów. Panowie, ważna sprawa; Egipcjanie nie szanują pijanych ludzi. Wstawionych tak, kompletnie pijanych nie. Generalnie (oficjalnie) sami nie piją, więc stąd brak szacunku i wytłumaczenia dlaczego ktoś potrafi doprowadzić się do takiego stanu. Jeszcze jedna ważna sprawa; jeżeli zobaczysz sznur samochodów jadących przez miasto przy odgłosie klaksonów, strzelających w powietrze fajerwerków, i krzyków z otwartych okien przejeżdżających Egipcjan nie bój się. To nie początek rewolucji, ani zamach na turystów. To po prostu egipskie wesele. Ostatnio musieliśmy to tłumaczyć "dziennikarzom" jednej z informacyjnych stacji telewizyjnych, którzy wzniecili niepotrzebne zamieszanie medialne w Polsce. To był kompletny brak odpowiedzialności za słowo... Cóż, wielokulturowa Hurghada to nie smutny (niemiecko-polski) Kołobrzeg. Tu coś się dzieje... Ponadto...hulaj dusza, w Hurghadzie piekła nie ma. Hurghada dla Polaków Hurghada to idealne miejsce na wypoczynek dla Polaków. Dla znających Egipt to banał, ale dla osób, które nigdy tam nie były, lub wiadomości o tym kraju czerpią z telewizji, że w Egipcie jest niebezpiecznie, to informacja do której w dalszym ciągu trzeba przekonywać. Hurghada była, jest i będzie bezpieczna. Kair jest miejscem, gdzie w czasami dochodzi do manifestacji, to fakt, ale Kair to nie Hurghada. Jedno miasto oddalone jest od drugiego o 454 kilometry. To zupełnie dwa inne światy. Kair to stolica ponad 110 milionowego kraju z każdym elementem życia politycznego i gospodarczego. Ze wszystkimi problemami 20 milionowej metropolii. Hurghada to perła w koronie turystycznej części Egiptu na którą wszyscy chuchają i dmuchają ponieważ przynosi miliardowe zyski dla Państwa Faraonów każdego roku. Turyści z całego świata chętnie jadą na Kubę, Dominikanę, do Kambodży, czy Wietnamu, ale także do USA, gdzie praktycznie co tydzień ktoś strzela w szkołach podstawowych do nauczycieli i uczniów. Nikt nie myśli o zagrożeniu, lub manifestacjach, które odbywają się w stolicach tych krajów. Po co w takim razie jechać gdziekolwiek? To zasadnicze pytanie. Odpowiedź jest prosta, bo świat jest piękny i warty zobaczenia. Teoretycznie tak naprawdę najlepiej pojechać nad polskie morze, bo blisko, niby tanio, wszyscy mówią po polsku i miejsce jest znane. Ale sami wiemy jak jest. Nie jest ani blisko, jest bardzo drogo, a znane miejsca są tak zapchane turystami, że się odechciewa. Ale jedziemy nad polskie morze, znajdujemy wolne miejsce na przeludnionej plaży, zjadamy potwornie drogą zapiekankę, lub rybę (jeszcze droższą) i... patrzymy na Bałtyk, leżąc na nigdy nie do końca czystej plaży, wśród setek tysięcy innych turystów. Leżymy, opalamy się (jeżeli jest słońce) i patrzymy na przelewającą się co kilka sekund wraz z falami przypływu brązowo-zielonkawą breję, czyli substancję z której składa się woda Morza Bałtyckiego. Ręka do góry - kto ostatnio kąpał się w Bałtyku w ciągu ostatnich pięciu lat. Powtarzamy; KĄPAŁ SIĘ W BAŁTYKU ...śmiało... ręka do góry !?! Kto czuł się w pełni bezpieczny wieczorem na ulicach Łeby, Władysławowa, czy Gdańska, wśród podpitych, niekiedy naćpanych małolatów, którym wydaje się, że podczas wakacji wolno im jeszcze więcej niż na swojej "dzielni". Generalnie życie pełne jest niebezpieczeństw. Wszyscy o tym wiemy. Złe informacje rozchodzą się bardzo szybko. Częściej do nas dociera wiadomość, że kogoś zabili, porwali, zgwałcili, niż, że jest fajnie, normalnie i miło..., bo co to za informacja. Niestety jeszcze kilka lat temu informacje o Egipcie ociekały krwią, wojskiem na ulicach, śmiercią, ale to prawda dotycząca tylko Kairu... Damy przykład. Jeżeli coś dzieje się "groźnego" np. w Warszawie, niektórzy ludzie na świecie (uważają, że na pewno mieszkańcy Koszalina czują się zagrożeni. W końcu z Koszalina do Warszawy jest tylko 456 kilometrów - czyli prawie tyle samo co z Hurghady do Kairu. W Polsce panuje takie samo przekonanie; jeżeli ktoś wychodzi na ulice Kairu - na pewno w Hurghadzie wszyscy o tym mówią, w mieście jest stan zagrożenia, wojsko stoi z karabinami na ulicach, ludzie siedzą w domach i nie podchodzą nawet do okien, a zapasy jedzenia i wody mają na co najmniej miesiąc. Nic takiego nie ma miejsca. Ludzie żyją normalnie, chodzą do pracy, restauracji, piją herbatę w kawiarniach, kąpią się w morzu i zajmują swoimi codziennymi sprawami. O tym, że Hurghada to nie Kair, że Hurghada to wręcz idealne miejsce na wypoczynek, bo jest tanie, bezpieczne, przyjazne turystom, z pięknym słońcem, ciepłym morzem i cudownymi plażami przekonali się na początku grudnia 2013 roku polscy dziennikarze, którzy na własne oczy mogli zobaczyć jak Hurghada wygląda naprawdę. Do Hurghady Ministerstwo Turystyki Egiptu zaprosiło stu dziennikarzy z całej Polski. W tej grupie byli i ci, którzy Hurghadę znają dobrze i ci, którzy się bali, że coś im się złego stanie, a także ci, którzy pojechali tam z ciekawości. Byli też i tacy, którzy za wszelką cenę szukali jakiejkolwiek sensacji. Co działo się podczas tygodniowego pobytu? Nic. Dziennikarze zostali zakwaterowani w jednym z najlepszych hoteli pod Hurghadą Sunrise Royal Makadi & Spa. Zwiedzili Luxor , wybrali się na wycieczkę statkiem na wyspę Giftun , pojechali na Safari, zwiedzali Hurghadę, robili zakupy, odwiedzili szkołę podstawową, piekarnię, oprócz tego codziennie opalali się na plaży, wieczorem tańczyli na dyskotece i brali udział w wieczornych przedstawieniach. Jedli śniadania, obiady i kolacje, pili drinki, czyli robili dokładnie to samo co zwykli turyści. Po prostu odpoczywali od zgiełku życia codziennego w Polsce. Oprócz tego własnymi zmysłami mogli się przekonać, że Hurghada to normalny kurort do którego nadal chętnie przyjeżdżają turyści z całego świata. Czy ktoś czuł się zagrożony, czy ktoś chciał wracać do Polski, lub widział jakieś niebezpieczeństwo? Nie, bo takiego niebezpieczeństwa w Hurghadzie nie ma. W mieście był i nadal jest spokój. Tradycyjne konwojowane wycieczki do Luxoru czy Kairu jeżdżą normalnie. Turyści korzystają z tych wyjazdów. Na rogatkach miasta kontrole jak za najspokojniejszych czasów, czyli płynne i przepuszczające wszystkie samochody i autokary. Nikt nikogo nie legitymuje, nie ma żadnych manifestacji, na stacjach benzynowych brak kolejek po paliwo (te były jeszcze w połowie 2013 roku). Cena funta egipskiego jest taka sama jak pół roku temu. Gdyby nie rzadkie incydenty w Kairze, nikomu do głowy by nie przyszło, że Egipt to niebezpieczny kraj.

Wszystko o wycieczkach z Hurghady. Odległości między miastami w Egipcie. Ceny, zabytki Egiptu, trasy przejazdu, mapy miast w Egipcie. Filmy, zdjęcia. Тури з Хургади Хургада — ідеальне місце в Єгипті, щоб відправитися хоча б в одну тривалішу організовану подорож під час тижневої або двотижневої відпустки. Переїжджаючи з Хургади, ми можемо відвідати Каїр , Луксор , Олександрію , Суец або Асуан . Настійно рекомендуємо поїздки в Каїр і Луксор. Рекомендуємо організовані тури. Не тому, що подорожувати Єгиптом небезпечно (тому що це не так), а тому, що це просто простіше, зручніше і, загалом, дешевше. У Хургаді на кожному кроці можна знайти туристичні агенції, які пропонують нам поїздки в конкретне місце. Також під час перебування на пляжі готелю спеціальні «продавці туристичних пропозицій» завжди запропонують нам поїздки в найближчі райони Хургади: на Сафарі , на острів Гіфтун . або в дельфінарій . Продавцям можна довіряти, але в обмеженій мірі. Правда, всі вони мають дозвіл на продаж і діяльність за згодою власників готелів, але завжди є ризик укласти цивільно-правові договори з людьми, яких ми бачимо вперше і які повинні відповідати за наше здоров’я та життя. Ми ще раз повторимо; Рекомендуємо поїздки, організовані з туристичними агенціями, бажано тими, де гід/власник розмовляє польською. Рекомендуємо офіс www.hurghadawycieczki.pl Єгипет складається з чотирьох основних регіонів. Дельта Нілу — це область, що простягається на північ, недалеко від Каїра, де Ніл розпадається на дві менші частини, що простягаються від Олександрії до Порт-Саїда. На узбережжі води Нілу впадають у Середземне море. Уздовж узбережжя розташовані міста, включаючи Ель-Альмейн, а також музеї Марса Матрух і Саллум. На сході Олександрії знаходиться знаменита Розетта, в якій був знайдений Розеттський камінь, дуже важливий артефакт, який виявився ключем до розшифровки стародавнього ієрогліфічного письма. Далі на узбережжі розташовані міста Дамієтта і Порт-Саїд. Долина Нілу тягнеться від узбережжя Середземного моря до кордону з Суданом на півдні. Міста вздовж його берегів є місцями, де можна знайти найважливіші та найцінніші релікти стародавньої цивілізації. Саме тут розташовані піраміди Гізи та Сфінкс , чудовий Луксорський храм , Долина царів та багато іншого. Пустеля Сахара, друга за величиною пустеля в світі, разом з оазисами, утворює територію з невеликою кількістю населення, але приховує багато цінних місць поклоніння або пам’ятників. По той бік Нілу є Рив'єра Червоного моря відвідала туристами з усього світу з такими містами, як Хургада, Марса Алам або Сафага . Найдавніші сліди цивілізації на території сучасного Єгипту датуються доісторичним періодом, але деякі міста, які збереглися до наших днів, сягають 8 тис. до н.е. У той час, коли почала формуватися пустеля Сахара, а жителі почали переселятися ближче до родючих районів долини Нілу вони заклали основи соціальних структур. Ця стародавня цивілізація виникла і розвивалася практично завдяки річці Ніл в період, відомий як дофараон. Династичний період, що носить цю назву, розпочався приблизно в 3000 році до нашої ери через династії, які правили країною. Менес вважається першим фараоном, яка мала об’єднати розділений Єгипет. Перша назва країни означала «дві землі». Загальна кількість правителів династій становила 30. Вони правили країною понад 3 тисячоліття, доки до 30 р. до н.е. Багато фараонів хотіли залишити свій слід в історії, будуючи палаци, храми та гробниці. Саме в цей період було побудовано більшість дивовижних споруд, що збереглися до наших днів, таких як піраміди Гізи і Сфінкс, а також Луксорський палац. Єгипетський стан свідомості Заплющуючи очі, я легко згадую свій перший єгипетський схід сонця. Теплий пісок пестить ноги, лагідний вітерець з моря, який ніжно пестив обличчя, як привітання. Кожен промінь сонця заливає ще один фрагмент єгипетської землі. Мені пощастило згадати той момент у будь-який, навіть найгірший момент. Я завжди мріяв поїхати до Єгипту. У дитинстві, читаючи оповідання про подорожі, з лампою під ковдрою, я пізнавав світ Говарда Картера – першовідкривача гробниці фараона Тутанхамона. Я пізнала цей нереальний і такий далекий для мене світ. її магія, краса, дикість і всі її таємниці. Подумками я бачив себе, що гуляю пустелею, відкриваючи все те, що комусь ще не пощастило відкрити. Звичайно, я хотів бути наступним Говардом Картером. Я вірив, що це станеться. Що ж, життя є життя, і саме воно перевіряє всі наші дитячі мрії, накладаючи на нас обов’язок жити тут і зараз. Я не став археологом і дослідником, принаймні не настільки, як легендарним дослідником. Коли я вперше ступив на єгипетську землю, я був глибоко зворушений. Це місце моєї мрії, яке відкривається мені. Я знав, що ніщо не зупинить голод знань, дотиків і почуття спільноти. Нарешті ми з Єгиптом зустрілися особисто. На той час я був дорослим, зрілим чоловіком. Розумієте, мені довелося подорослішати до своєї першої зустрічі, і сьогодні я знаю чому. Коли я чую, що хтось із моїх друзів їде в цьому напрямку, я завжди запитую, що ви знаєте про те місце, куди ви збираєтеся? А навіщо ти власне туди йдеш? Відповіді дуже різноманітні. Подивіться на піраміди. Ляжте на пляж. Знайомство з кораловим рифом. Звичайно, Єгипет - це не тільки пляж, риф і напої з пальмою. Це колиска цивілізації та місце, яке в кожному його фрагменті просякнуте історією. Тут можна доторкнутися до цієї історії, відчути її, пізнати її. Побачте на власні очі силу цивілізації, яка збереглася тисячоліттями, що доводить, що не все в нашому світі минає. Єгипет вічний. Вирушаючи в першу подорож до цієї чудової країни, варто познайомитися з її історією. Підготуйтеся морально до цієї подорожі, відчуйте її магію. Я знаю, що це зробить вашу першу подорож незабутньою і пробудить любов, яка, як і моя, залишиться частиною вас і назавжди з’єднає вас з цим далеким місцем. Однією з хороших назв є книга Анни Свідерковни «Повсякденне життя в Єгипті грецьких папірусів» — цей матеріал покаже вам зв’язок Єгипту з культурою Стародавньої Греції. Це історія видатного знавця папірусів, Єгипту, епохи грецького Птолемея, елліністичних часів, а також Біблії та Євангелія. Книга знайомить зі світом елліністичного та ранньохристиянського Середземномор’я, яке трохи забуте, але все ще світиться вічним блиском. Адже Єгипет і весь античний світ були нерозривно пов'язані з Грецією. Ви навчитеся знаходити сліди переплетення культур, їх співіснування в історіях, архітектурі та культурі. Читачеві, який віддає перевагу драматичним поворотам сюжету та позиції прямо з американських пригодницьких фільмів, рекомендую вже легендарну книгу «Боги, гроби та вчені» чудового CW Ceram. Це своєрідна Біблія археологів, мандрівників і студентів історії. Написано легкою, приємною мовою. Як наукова книга, і читається з легкістю пригодницького роману. Чесно зізнаюся, що це одна з книг, яка посіяла в мені зерно дослідника. Як курйоз додам, що вперше він був опублікований польською мовою у 1958 році і донині перевидавався з наступними виданнями. Вам не потрібна краща реклама. Плануючи свою першу чи наступну подорож, варто спланувати те, що ви насправді хочете побачити. Поки ви ще не придумали просто посмажитися на пляжі та скуштувати місцеві напої, складіть маршрут. Ви знайдете багато інформації про факультативні поїздки, напрямки, куди варто піти, щоб хоч трохи познайомитися з історією. Звісно, побачити все неможливо, і місячної подорожі точно не вистачить, але принаймні ви відчуєте це місце і, можливо, закохаєтеся в нього довше. Також варто пам’ятати, що Єгипет є відмінною відправною точкою для місць, розташованих в безпосередній близькості. Хтось якось сказав, що коли ти знайомишся з однією арабською країною, ти пізнаєш їх усі. Я вважаю, що це вкрай неправильне твердження. Звичайно, пісок, пляж, море скрізь схожі, але кожне місце має свою окрему і красиву історію слід знати. Немає сучасного світу без Єгипту, немає його історії. Єгипет мав і має великий вплив на мистецтво, архітектуру та культуру багатьох народів. Про її велику історію ми дізнаємося вже в школі, дізнаємося про цивілізації за слідами їх діяльності та розвитку, які тривають донині. Це наша історія, як і історію Єгипту створили поляки. Досить згадати храми Белід Ель Валі, які врятували від затоплення водами озера Насер. Храм перенесли поляки. Єгипет — країна багатьох націй, релігій і культур. Тут вони поєднують, співіснують і облагороджують простір цієї чудової країни, кордони якої неможливо точно визначити, адже кордони Єгипту малює лише наша уява. Про це варто пам’ятати, вперше торкаючись теплої єгипетської землі. текст: Губерт Станіслав Бісто, Єгипет Ексклюзив Відстані між містами Єгипту Каїр Алекс Люкс Асва Hurg Шарм Ісмаїл Суецький Марс Матр Порт-Саїд Міня Каїр 139 420 563 329 342 87 81 318 139 154 Алекс 224 556 701 472 438 169 226 179 222 293 Люкс 676 895 139 186 644 489 503 736 556 241 Асва 906 1128 223 319 861 648 649 879 701 407 Hurg 529 759 299 513 458 303 245 651 354 378 Шарм 550 705 1036 1386 737 268 213 617 352 454 Ісмаїл 140 272 785 1043 487 431 57 348 53 241 Суецький 130 364 810 1044 395 342 91 405 108 241 Марс Матр 512 288 1185 1415 1047 993 560 652 401 472 Порт-Саїд 224 357 895 1128 569 566 85 174 645 293 Міня 248 472 387 655 608 730 387 388 760 472 Дорожня карта Єгипту mapa drogowa egiptu mapa kolejowe egiptu Залізнична карта Єгипту Подорожуючи після Єгипту Автобусом по Єгипту - транспортні компанії Класичні автобусні лінії курсують з Хургади до Каїра (а також інших міст Єгипту). Щоб бути впевненим у часі та місці відправлення, краще зв’язатися за вказаними телефонами за добу до представників однієї з кількох компаній, що пропонують поїздки за цим маршрутом. Подорожувати в Єгипет безпечно. Звичайно, завжди є ризик, що в дорозі щось трапиться, але ми передаємо цю інформацію не для того, щоб нікого налякати, а щоб ви дізналися про можливі проблеми та небезпеки подорожі з одного міста в інше у випадковій компанії та якість доріг там. Запевняємо, що кожне повідомлення про порушення спокою чи недоторканності туриста (особливо туриста з Європи) тут же детально роз’яснюється місцевою владою. Дорога від Хургади до Каїра займає від 5 до 7 годин (залежно від часу відправлення та частоти зупинок по дорозі). У автобусах (особливо там, де квитки дорожчі) є кондиціонери та туалети. Також продаються холодні напої та закуски. Компанії, які пропонують постійне сполучення на маршруті Хургада – Каїр, повідомляють, що подорож європейця повністю безпечна, але у разі будь-яких проблем слід негайно повідомити водія автобуса, туристичну поліцію або найближчий контрольно-пропускний пункт поліції. Транспортні компанії в Єгипті Компанія GoBus Синій автобус Автобусна компанія HiJet Час в дорозі між містами: Каїр - Луксор: 9 годин Каїр - Асуан: 12 годин Каїр - Олександрія: 3 з половиною години Каїр - Хургада: 6 годин Каїр - Шарм-ель-Шейх: 9 годин Каїр - Марса Матрух: 6 годин Хургада - Луксор: 4 години Хургада - Олександрія: 9 з половиною годин Асуан - Абу-Сімбел: 5 годин Луксор - Чарга: 5 з половиною годин Tak wygladają autokary Go Bus Egypt Tak wygladają autokary Blue Bus Egypt Пороми з Хургади Карта Єгипту Wycieczka do Kairu kair Powiedzieć, że Kair jest miastem pełnym kontrastów to nie powiedzieć nic. Jest to zapierające dech w piersiach połączenie pozostałości starożytnych czasów, które łączy się z nowoczesnością. Można tu zobaczyć historyczne budowle i targowiska w części Starego Kairu, wspaniałe minarety i meczety otomańskie, kościoły chrześcijańskie, luksusowe hotele, współczesne biurowce w nowoczesnej części Kairu, parki porośnięte bujną roślinnością, dzielnice mieszkaniowe oraz zdumiewającą część z Piramidami w Gizie i Sfinksem - w miejscu gdzie miasto spotyka się z pustynią. Do listy miejsc, które trzeba odwiedzić w Kairze należy Muzeum Egiptu z jedyną w swoim rodzaju ekspozycją, a także ulice Khan El-Khali - najstarszy bazar na Bliskim Wschodzie, oraz Operę. Odwiedzając Kair, jedno z najbardziej zaludnionych miast na świecie, z populacją przekraczającą 10 milionów mieszkańców, doświadczymy niezapomnianych wrażeń. Turyści z całego świata czekają na otwarcie Wielkiego Muzeum Egipskiego w Gizie. Na razie, z uwagi na pandemię data otwarcia Grand Egyptian Museum nie jest znana. pifamidy Kair leży w delcie Nilu. Jest to miasto o bardzo ciepłym klimacie, z wysoką wilgotność powietrza. Lipiec i sierpień są najgorętszymi miesiącami w roku. Temperatura sięga 30-40 stopni Celsjusza. W miesiącach zimowych temperatura wynosi 24-30 stopni Celsjusza. Opady deszczu są tutaj rzadkie. Kair podzielony jest na kilka dzielnic. Każda jest inna. Część centralna i nowoczesna Kairu jest administracyjnym sercem miasta i całego Egiptu. Kair leży na północy kraju zajmując część Gizy znajdującą się na zachodnim brzegu rzeki. Ta część miasta jest nowoczesna, z siecią bulwarów przypominających układem takie miasta jak np. Paryż; z błyszczącymi, futurystycznymi budynkami, parkami, restauracjami i hotelami. Obszar ten jest zupełnie inny od pozostałych części miasta. Bulwar El-nil biegnie wzdłuż Nilu po jego wschodniej części. Mostami można przedostać się na wyspę Gezira w rejonie Zamalek. Wieża telewizyjna w Kairze, kształtem przypominająca kwiat lotosu, jest widoczna w zasadzie z każdej części miasta. Ze szczytu rozciąga się wspaniały panoramiczny widok. W środkowej części Kairu warto odwiedzić XIX wieczną Operę, plac Midan Ataba, Mauzoleum pierwszego premiera Egiptu Saada Zaghloula, Pałac Manial, który kiedyś był siedzibą członków rodziny królewskiej, oraz nowy budynek Opery. Midan Tahrir jest sercem środkowej części Kairu ze słynną ulicą jak Qasr El-Nil. Znajduje się tu także Amerykański Uniwersytet oraz Muzeum Egiptu, absolutnie obowiązkowe miejsce do odwiedzenia. Do muzeum można dotrzeć wysiadając na stacji metra Sadat. Muzeum znajduje się w neoklasycznym budynku, pomalowanym na kolor spranego różu. Szacuje się, że znajduje się w nim ponad 120 tysięcy eksponatów łącznie z mumiami, sarkofagami i oczywiście słynną na całym świecie kolekcją złotych i alabastrowych skarbów króla Tutanhamona, które odnaleziono wraz z grobowcem młodego faraona w 1922 roku. Można również zobaczyć replikę Kamienia Rosetty. Oryginał odkryto w Rosecie Rashid na północnym wybrzeżu i okazał się niezbędny do rozszyfrowania hieroglifów (starożytnej egipskiej formy pisma odręcznego). Khan el-Khalili - znana sieć ulic - tworzy największy bazar na Bliskim Wschodzie i jeden z najstarszych rynków na świecie. To muzułmańska część Kairu. Bazar został zbudowany przez Emira Djaharks el-Khalili, który stworzył karawanseraj dla kupców (zajazd dla karawan). Od 1382 roku handlowcy oferują tu swoje towary. Tuż obok bazaru położony jest wielki Meczet Sayyidna al-Hussein, uważany za najbardziej święte miejsce w Kairze. Warto odwiedzić Meczet al-Azhar, Meczet Ibn Tulun, XII-wieczną Cytadelę wzniesioną przez Salah El Din, Meczet Mohamed Ali na Cytadeli, oraz Wikalat al-Ghouri (średniowieczny, były karawanseraj). Na zachód od centralnego Kairu zobaczymy piramidy w Gizie i płaskowyż w Gizie, niedaleko od miejsca starożytnego miasta Memphis i Saqqara. Można zwiedzać Wielką Piramidę zbudowaną dla króla Khufu XIV dynastii, nieco mniejszą Piramidę Khafre datowaną na około 2500 p. n. e. oraz Piramidę Menkaure. W około znajdują się mniejsze piramidy w których pochowani są byli członkowie rodzin królewskich. Nieco niżej znajduje się Sfinks z ciałem lwa i głową człowieka. Nieopodal znajduje się Muzeum Solar Boat, które mieści pełnowymiarową starożytną łódź egipską. Warto zwiedzić także kompleks piramid i zabytków Saqqara, którego główną atrakcją są Piramida Djoser, oraz Piramida Sekhmket, wraz miastem Memphis (za czasów faraonów było stolicą Egiptu). Starówka Kairu (Koptyjski Kair) została założona około VI w n. e. Według legendy, arabski generał Amr Ibn al-Aas postanowił, że obszar obecnego Kairu będzie dobrym punktem do osiedlenia i rozpoczął budowę domów oraz miejsc kultu. Na kairskiej starówce trzeba zobaczyć kościół św. Barbary (jeden z największych w Egipcie), który nadal służy do regularnego kultu religijnego, kościół św. Jerzego, kościół św. Sergiusza, który jest najstarszym kościołem koptyjskim w Kairze, synagogę Ben Ezra Synagogue, meczet Amr Ibn al-Aas, oraz Wiszący Kościół - zwany tak z uwagi na fakt, iż zbudowano go na szczycie starorzymskiej konstrukcji fortecy Fortu Babilon. Turystów z całego świata zaprasza także Muzeum Koptyjskie w którym zobaczymy jedną z najznakomitszych kolekcji sztuki koptyjskiej na świecie obejmującą okres od czasów faraona do grecko-rzymskich i muzułmańskich. Historia Kairu jest niezwykła. Miasto widziało faraonów, chrześcijan, oraz wyznawców islamu. Było miejscem rządów dynastii królewskiej, Fatimid Caliphate, stolicą w okresie Mamluk i Otomańskim oraz ośrodkiem imperium Napoleona w czasie gdy Francja okupowała Egipt w XVIII wieku. Kair zatrzymał statut stolicy pod rządami brytyjskimi do czasu gdy Egipt odzyskał niepodległość w 1922 roku. Obecnie Kair jest nadal stolicą administracyjną Egiptu. Jednak niedługo się to zmieni. Powoli kończy się budowa Nowej Stolicy Administracyjnej. New Administrative Capital / NAC), bo tak nazywa się roboczo nowa stolica Egiptu powstaje około 45 kilometrów na wschód od obecnego najważniejszego miasta Egiptu i jednocześnie największego miasta Afryki. NAC ma zająć powierzchnię 700 kilometrów kwadratowych. Dla porównania, Warszawa ma 516 kilometrów kwadratowych. Obecnie prace są dość zaawansowane, a poziom ukończenia projektu ocenia się na 80%. Według wstępnych założeń inwestycja w nową stolicę warta 58 mld dolarów miała zostać ukończona w 2024 roku. źródło: www.egypt.travel Wycieczka jednodniowa do Kairu Z Hurghady do Kairu możemy się wybrać na jedno, lub dwudniową wycieczkę. Z własnego doświadczenia wiemy, iż wyjazd do Kairu na 1 dzień wiąże się z niedogodnościami bowiem wielu atrakcji z braku czasu po prostu nie zwiedzimy. W trakcie jednodniowej wycieczki trochę irytujący jest ciągły pośpiech i niedoczas, ale to przypadłość wszystkich zorganizowanych wyjazdów grupowych. Z drugiej strony, gdy nasze wakacje w Hurghadzie trwają tylko tydzień, trochę szkoda czasy, by aż dwa dni spędzić na zwiedzaniu Kairu. Jest przecież jeszcze Luksor, Aleksandria, Asuan... Cena wycieczki jednodniowej to 52 dolary. To dużo, ale i mało zważywszy na to co będziemy mogli zobaczyć (np. muzeum kairskie, piramidy w Gizie, Sfinksa). Zapewniamy; widoki i wrażenia pozostaną na długo w naszej pamięci. Wyjazd na wycieczkę jednodniową do Kairu rozpoczyna się sprzed hotelu około godz. 1.00 w nocy (w zależności od lokalizacji hotelu). Dojazd do Kairu następuje około godz 9:00-9:30. Zwiedzanie rozpoczyna się od starego Muzeum Kairskiego przy placu Tahrir. Polskojęzyczny licencjonowany przewodnik jedzie z grupą już z Hurghady, lub czeka przed muzeum. Po zwiedzaniu jest obiad w formie szwedzkiego stołu. Następnie przejazd do Gizy, gdzie podziwiamy Piramidy i Sfinksa z zewnątrz. Jest możliwość wejścia do wnętrza piramidy za dodatkową opłatą od 100 do 400 funtów egipskich, w zależności do której piramidy chce się wejść. Później jest wizyta w instytucie papirusów i w fabryce perfum. Powrót do Hurghady przewidziany. jest około godziny 23:30 w zależności od lokalizacji hotelu i natężenia ruchu na autostradzie. Na wycieczkę należy zabrać śniadanie i napoje. Paszporty nie są potrzebne. Można zabrać kserokopie, albo telefonem zrobić zdjęcie tej strony w paszporcie, gdzie umieszczone są dane osobowe. Miejsca, które trzeba zobaczyć w Kairze Piramidy w Gizie i Sphinx Wielka Piramida Cheposa Step Piramida w Sakkarze Nowe Groby w Sakkarze Piramida Meidum Piramidy w Dahszur Wielka Piramida Cheopsa (wejście) Muzeum łodzi przy Piramidzie Cheopsa Druga Piramida Chefrena Piramida w Hawarze Piramida El-Lahun Open Air Museum of Memphis Muzeum w Kairze Pokój mumii w muzeum w Kairze Islamic Museum Kasr El-Manayal Palace Museum Gayer Anderson Museum Cytadela Saladyna Virgin Mary Muzeum Koptyjskie Wiszący Kościół Prowincja El-Fayoum Kościół św Barbary Ben Ezra Synagoga Kościół św Sergio (Sergiusz lub Abu Serga) Meczet Amr Ibn Al-As Meczet Ahmed Ben Tulun Khan El-Khalili Bazaar Sultan Hassan Madrassa i Meczet Wycieczka do Luxoru luksor Luxor znajduje się w południowo-zachodniej części Egiptu. Miasto składa się z trzech dzielnic; centrum, Karnaku i Teb. Miasto zyskało na ważności około 2000 roku p. n. e. podczas rządów 11 dynastii. W starożytności nazywane było Waset co oznacza siłę. Pod rządami Greków nazwę zmieniono na Teby. Homer opisał Luxor jako "miasto tysiąca bram". Przez wiele lat było to jedno z najważniejszych miast na świecie. Tutaj znajdowało się centrum polityczne, ekonomiczne, religijne i militarne starożytnego Egiptu. W Luxorze mieszka ponad 380 tysięcy osób. Lotnisko znajduje się 20 minut drogi od centrum. Centrum atrakcji Luxoru jest bulwar biegnący wzdłuż brzegu Nilu. Znajduje się tu między innymi hotel Winter Palace w którym Agatha Christie napisała jedną z najważniejszych swoich powieści "Śmierć na Nilu". Pozostałe dwie główne ulice to al-Mahetta, przy której znajduje się dworzec kolejowy, oraz al-Karnak, która biegnie od Świątyni Karnaku do Świątyni Luxorskiej. Od czasów Amenhotepa II i Ramzesa II Światynia Luxorska jest poświęcona bogowi Amenowi i jego żonie Mut. Świątynia wzniesiona w okresie Nowego Królestwa posiada ogromny pylon zbudowany przez Ramzesa II. Istnieją również pozostałości po jednym z dwóch 25-metrowych obelisków wykonanych z granitu. Wewnątrz Świątyni w Karnaku znajdują się dziedzińce, kolumny i przepiękne perystazy, z których każdy mierzy 100 metrów długości i zostały zbudowane przez Amenhotepa III. Świątynie zostały wybudowane, by oddać cześć potędze faraonów Nowego Królestwa. Świątynia Karnak to największe starożytne miejsce religijne na świecie. Nazwa pochodzi od wioski Al-Karnak. Świątynia składa się z trzech różnych świątyń. Największa Precint z Amun-Re to starożytna świątynia poświęcona bogowi Amon. Jest to jedyny obszar udostępniony dla turystów. Obok znajdują się również Świątynie: Precint z Montu i Precint z Mut, oraz Świątynia Amenhotepa IV. Karnak wybudowano w roku 2000 p. n. e. i uważa się, że około 30 faraonów dobudowało budynki, świątynie, kaplice przez okres około dwóch tysięcy lat (od Średniowiecznego Królestwa do czasów ptolomejskich). Wynikiem i efektem tego jest skarb starożytnych budowli i konstrukcji, kolumn, dziedzińców, pylonów i obelisków. Przy wejściu do Karnaku mijamy rząd figur. Miejsce znane jest jako Aleja Rams. Warto odwiedzić także Muzeum Mumifikacji, które znajduje się tuż obok Karnaku. Jest tu graficzna wystawa tego jak starożytni Egipcjanie mumifikowali nie tylko ludzi, ale również krokodyle, zwierzęta domowe, czy ryby. Wszystko jest przedstawione w zmumifikowanej formie, łącznie z ciałem Masaharta, wyższego szczeblem duchownego Amun w Tebach około 1050 r. p. n. e. W Muzeum Mumifikacji możemy również zobaczyć narzędzia, których używano do usuwania organów wewnętrznych i upuszczania płynów. W Luxorze warto odwiedzić także Meczet El-Mekashkesh, gdzie znajdują się zwłoki X-wiecznego islamskiego świętego oraz wspaniałą Bazylikę Koptyjską. Na zachodnim brzegu Nilu trzeba zobaczyć Dolinę Królów, Dolinę Królowych. oraz Dolinę Nobles. Warto zwiedzić Świątynię Madinet Habu w której są Świątynie Amenhotepa oraz Ramzesa III. Trzeba zobaczyć również Kolosy Memnona, Świątynię Ramesseum oraz Świątynię Hatszepsut. Ta świątynia została zaprojektowana przez osobistego architekta faraona - Senemtuta w czasie XVII dynastii. Dodatkowo, po jednej stronie Świątyni Hatszepsut znajdują się ruiny Świątyni Montuhetop II, a po drugiej grób Amuna i Sanktuarium Słońca. Warto zwiedzić także kaplicę Anubis. Grobowiec Hutenchamona Dolina Królów Dolina Królów Grobowiec Hutenchamona 1/4 Wycieczka Do Luksoru rozpoczyna się sprzed hotelu około godziny 5:00 rano w zależności od lokalizacji hotelu. Dojazd do Luksoru następuje około godziny 9.30. Zwiedzanie rozpoczyna się od Świątyni w Karnaku. Następnie wsiadamy na łódź motorową i płyniemy przez Nil. Później idziemy do restauracji gdzie podawany jest obiad w formie szwedzkiego stołu. Kolejny punkt programu to wizyta w fabryce alabastru. Potem zwiedzanie Doliny Królów (wejście do 3 grobowców są w cenie wycieczki), a dla chętnych możliwość wejścia do grobowca Tutenchamona za dodatkową opłatą 300 funtów egipskich od osoby. Jadąc dalej zatrzymujemy się przy Świątyni Hatszepsut. To Świątynia Grobowa królowej Egiptu, jedynej w historii kobiety-faraon. Na koniec przystanek przy Kolosach Memnona - pozostałości świątyni grobowej Amenhotepa III. Powrót do Hurghady jest przewidziany ok. godz. 22:00-22:30 w zależności od lokalizacji hotelu. Na wycieczkę należy zabrać śniadanie i napoje. Paszporty nie są potrzebne. Koszt wycieczki to 60 dolarów od osoby (z Doliną Królów). Bez Doliny Królów - 50 dolarów. Kolosy Memnona Karnak Karnak Kolosy Memnona 1/4 Jeżeli w planie naszej wycieczki jest Dolina Królów mamy ważną informację; szczególnie w okresie letnim temperatura w dolinie, a zwłaszcza w grobowcach jest nie do zniesienia. Może nawet dochodzić do 50 stopni. Ponadto grobowce nie są klimatyzowane i panuje w nich zaduch. Dolina Królów to miejsce otoczone wysokimi górami, bez naturalnego ruchu powietrza, gdzie nie ma ani drzew, ani miejsc w których można się przed upałem schować. To niestety wykorzystują miejscowi sprzedawcy, którzy proponują napoje w cenie kilkunastokrotnie przewyższającej ich wartość. Bezwarunkowo: na wyjazd do Doliny Królów trzeba zabrać co najmniej dwie duże butelki wody niegazowanej na osobę. W tym miejscu żartów nie ma. Bardzo często na miejscu zdarzają się przypadki zasłabnięć, omdleń, a nawet zawałów serca. Przed wyjazdem na wycieczkę do Doliny Królów nie radzimy pić alkoholu. Zalecamy także zabranie wygodnego obuwia. Do grobowców schodzimy po drewnianych deskach. Delta Nilu Karnak Osiedle Beduinów Delta Nilu 1/4 W Dolinie Królów zostało ukrytych wiele starożytnych grobowców takich jak: Grobowiec Tutenhamona, Setiego I, Ramzesa I, Ramzesa II, Ramzesa III, Ramzesa IV, Siptaha. W dolinie znajduje się ponad 60 grobowców. Powstanie Doliny Królów datuje się na okres od XVI do XI wieku p. n. e., kiedy to miejsce stało się nekropolią faraonów pochodzących z dynastii panujących w Nowym Państwie. Uważa się, że Dolina Królów była używana jako miejsce pochówku przez około 500 lat i spoczywają tu królowie, oraz członkowie ich rodzin od XVII do XX wieku p. n. e. W 1979 roku nekropolia została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Do Doliny Królów dostaniemy się specjalną kolejką podążając wśród piaszczystych wydm i wzgórz. Po prawej stronie doliny znajduje się grobowiec Tutenhamona oznaczony numerem KV62. Grobowiec został odkryty 26 listopada 1922 roku przez brytyjskiego archeologa Howarda Cartera. Mumia króla znajdowała się w trzech sarkofagach: pierwsze dwa wykonane były ze złoconego drewna (drugi dodatkowo zdobiony był szkliwem), trzeci został wykonany ze złota. Obecnie skarby z grobowca znajdują się w Muzeum Egiptu w Kairze, między innymi: sarkofag, biżuteria, mniejszy sarkofag zawierający wnętrzności usunięte podczas mumifikacji, oraz słynna złota maska, która stała się symbolem starożytnego Egiptu. Sam grobowiec jest dość mały, prowadzi do niego wąski i duszny korytarz długości kilkudziesięciu metrów. Na dole nie wolno robić zdjęć i należy zachowywać się bardzo cicho. Grobowiec Tutenhamona nie jest udekorowany w przeciwieństwie do tych, w których spoczęli Ramzes I i III. Oba znajdują się po lewej stronie Doliny. Do grobowców wchodzimy po schodach prowadzących korytarzami bogato zdobionymi malowidłami i hieroglifami. Kolor żółty , pomarańczowy i czerwony są tak jasne, że trudno uwierzyć, że zostały narysowane wieki temu. Grobowiec Ramzesa I (KV16) , drugiego faraona pochodzącego z XIX dynastii jest dosłownie urzekający, tak samo jak grobowiec Ramzesa III odkryty w XVII wieku. Znany inaczej jako grobowiec Harfisty po tym, jak odkryto w nim malowidła przedstawiające muzyków, czasem nazywany nazwiskiem swojego odkrywcy Jamesa Bruce'a. Następnym grobowcem jest grobowiec króla Sipatha (KV47) pochodzącego z XIX dynastii. Jest jednym z najwcześniej odkrytych. Mumia faraona została odkryta w grobowcu króla Amenhotepa II (KV35) w 1898 roku. Wizyta w Dolinie Królów jest absolutną koniecznością podczas pobytu w Egipcie. Wiele wycieczek z przewodnikiem obejmuje także wizytę w blisko położonej Dolinie Arystokracji, leżącej na południe od Doliny Królów, gdzie spoczęło wiele ważnych osobistości ówczesnego Egiptu. Niedaleko także znajduje się Deir El-Medina, gdzie znajdują się groby robotników i artystów, którzy pracowali przy budowie królewskich grobowców. Czas ich powstania datuje się na erę ptolomejską. źródło: www.egypt.travel Zwiedzanie Luxoru należy do obowiązkowych punktów programu każdej wycieczki w Egipcie. Nigdzie indziej nie spotkamy tak wielu pozostałości po jednej z pierwszych rozwiniętych kultur na świecie. Luxor to miasto w południowym Egipcie, na prawym brzegu Nilu, oddzielone kanałem od części północnej, zwanej obecnie Karnak. W starożytności zwane "Haremem Południowym". Nazwa miasta oznacza dosłownie "miasto pałaców". ponoć arabscy najeźdźcy w VII wieku widząc wszystkie świątynie mieli pomyśleć, że są one pałacami królewskimi. Stąd też miałaby wywodzić się nazwa. Imponujące zabytki Luxoru nawiązują do "miasta o stu bramach", czyli Teb, o których pisał Homer w swojej Iliadzie. Teby były ważnym miastem już w początkach państwa egipskiego, lecz dopiero po wygnaniu Hykosów w połowie II wieku p. n. e. stały się one politycznym i religijnym centrum Egiptu, przejmując funkcję dawnej stolicy - Memfis. Po wschodniej stronie Nilu znajdowały się królewskie pałace i świątynie, zaś na zachód rozciągało się miasto zmarłych. W czasach Nowego Państwa, Teby należały do najwspanialszych miast starożytnego świata, a około 1300 roku p. n. e. liczyły prawie milion mieszkańców. XXI dynastia przeniosła stolicę państwa do Tanisu położonego w delcie Nilu. Około 666 p. n. e. Teby zostały splądrowane i zniszczone przez Asyryjczyków. W okresie ptolomejskim Teby/Luxor były zaledwie małą prowincjonalną miejscowością. Na początku rządów rzymskich Korneliusz Gallus sprawujący władzę nad miastem kazał zniszczyć Teby. Ponownie nabrały one znaczenia dopiero wraz z rozwojem turystyki pod koniec XIX i na początku XX wieku. Z czasów dawnej świetności zostały jedynie dwa kompleksy świątyń położonych na terenie ówczesnego miasta, oraz doskonale zachowane miast zmarłych, w którym zostali pochowani władcy Nowego Państwa. Świątynia w Karnaku Około 3 km od świątyni w Luxorze, w pobliżu Nilu rozciąga się kompleks budowli tworzony przez wielu władców Egiptu. Budowa całości trwała 2 tysiące lat. Nowsze budowle leżą w okolicach obecnego wejścia, najstarsze znajdują się na zachodnim krańcu. Sercem tego kompleksu jest świątynia Amuna, znana przede wszystkim z "lasu" kolumn. 122 kolumny z papirusowymi kapitelami rozpościerają się na prawo i lewo od głównego wejścia, które zostało oznaczone dalszymi 12 kolumnami. Warto odwiedzić też miejsca znajdujące się w głębi po lewej stronie muzeum na wolnym powietrzu, gdzie znajduje się część poświęcona królowej Hatszepsut i "biała kaplica" Senostrisa. Dobrze widoczne są dwa pnące się ku niebu obeliski. Jeden z nich - po wschodniej stronie - wzniósł Tumosis. Waży on 143 tony i ma wysokość 23 metrów. Drugi obelisk wybudowała Hatszepsut, zaś trzeci - przewrócony - znajdował się przy świętym jeziorze, które służyło kapłanom do rytualnych obmyć i przejażdżek łódką. nad jeziorem znajdował się także ogromny skarabeusz wybudowany za czasów Amenofisa III, będący symbolem boga słońca Re. W przejściu do południowej części świątyni znajduje się stela "Izrael" - jedyna wzmianka o Hebrajczykach z czasów starożytnego Egiptu. "Jakże piękna jest świątynia Amun" - głosi napis - "gdy dzień uroczyście mija". Dolina Królów Dolina Królów - Biban al-Muluk, to łącznie 64 kamienne grobowce faraonów XVIII-XX dynastii. Aby chronić cenne malowidła ścienne przedstawiające sceny ze świata zmarłych, tylko niektóre grobowce są otwarte dla zwiedzających. Pierwszym faraonem, który nakazał budowę swojego grobowca w dolinie, z dala od znanych nekropolii, był Totmes I, ostatnim Ramzes XI. Grobowce w Dolinie są wykutymi w skale kompleksami grobowymi, składającymi się z ciągu licznych korytarzy i sal. Juz w czasach współczesnych faraonom, wiele grobów zostało otwartych i ograbionych. Proceder ten trwał przez wieki. Z tego powodu juz w czasach panowania starożytnych władców zdarzały się sytuacje przenoszenia mumii, mające na celu ochronę ich przed zbeszczeszczeniem. W Dolinie Królów odkryto nie tylko miejsca pochówku, ale i niedokończone komory grobowe. Najciekawsze grobowce to te należące do Ramzesa IX (nr 6), Merenptaha (nr 8), Ramzesa VI (nr 57), oraz Tutenchamona (nr 62). Jest on ostatnim miejscem spoczynku dziecka faraona, odkryty 26 listopada 1922 roku przez Howarda Cartera, który prowadził prace w imieniu Carnarvona. Było to sensacyjne odkrycie, po raz pierwszy bowiem udało się znaleźć grób z pełnym wyposażeniem. Mumia króla spoczywała w sarkofagu wykonanym z kwarcytu w trzech mumio kształtnych trumnach: pierwsze dwie wykonane były ze złoconego drewna. trzecia została wykonana ze złota. Złota maska, okrywająca mumię, oddawała rysy młodego króla. Na czole umieszczono królewski ureusz - głowy kobry i sępa - symbol władzy królewskiej, mający zapewnić ochronę zmarłemu. Sztuczna broda z zagiętym końcem symbolizuje związek faraona z Ozyzysem. Świątynia Hatszepsut Świątynia Hatszepsut jest jedną z najbardziej okazałych budowli w Tebach zachodnich i położona jest u podnóża stromego, wysokiego na około 300 metrów masywu górskiego. Córka Tutmozisa I panowała w latach 1490-1468 p. n. e., pozbawiając władzy prawowitego następcę Tutmozisa III. Po jej śmierci Tutmozis III kazał zburzyć wiele powstałych za jej życia budowli, aby zniszczyć jej imię i pamięć. Świątynia powstała według planów i pod nadzorem budowlanym, ubóstwiającego królową Hatszepsut, Senenmuta. Rozciąga się na trzech tarasach, rampy łączą poziomy świątyni. Znamienne są jej naturalne ozdoby reliefowe. Najciekawsze wydają się naturalne ciągi obrazów w południowej części środkowego tarasu. Opowiadają o ekspedycji handlowej do owianej legendami "złotej krainy" Punt. Dolina Królowych W Dolinie Królowych znajdują się grobowce zon egipskich władców i książąt. Składają się najczęściej z przedsionka, korytarza, miejsca kultu i bocznego pomieszczenia, w którym ustawiany był sarkofag. Niektóre z nich pochodzą z czasów XVII dynastii. Na szczególną uwagę zasługuje grób Nefertiti. Malowidła ścienne na grobowcu żony Ramzesa zostały w ubiegłych latach odnowione przez ekspertów, wciąż jednak nie jest jeszcze pewne, kiedy miejsce spoczynku Nefrititi zostanie udostępnione zwiedzającym. Kolosy Memnona i Medinat Habu Kolosy Memnona to dwie siedzące postacie o wysokości 18 metrów. Przedstawiają Amenofisa II. Są to jedyne zachowane szczątki świątyni. Trzęsienie ziemi w 27 roku n. e. spowodowało poważne uszkodzenia i pęknięcia głazu. Świątynia grobowa Ramzesa III jest jednym z najlepiej zachowanych ówczesnych zabytków w Tebach Zachodnich. Jej wejście przypomina twierdzę. "Syryjska brama" jest jedynym w swoim rodzaju zabytkiem Egiptu. Pełniła ona nie tylko funkcję obronną. Znajdujące się w niej apartamenty, służyły jako harem. Świątynię kazała wybudować królowa Hatszepsut. Świątynia w Luxorze Bezpośrednio przy nadbrzeżnej ulicy stoi świątynia wybudowana przez Aminofisa III i Ramzesa II, która nazwana została "Triadą Teb" na cześć boga Amuna, jego małżonki Mut i syna Chonsu. Dwa gigantyczne posągi Ramzesa II trzymają straż przy wejściu do świątyni. Z pierwotnych dwóch obelisków został tylko jeden. Drugi stoi na placu Concorde w Paryżu. Został on podarowany Francji przez Mohammeda Aliego. Aleja sfinksów prowadzi do wejścia, na którego bramie przedstawiono bitwę pod Kadesz. Na lewo od wejścia natkniemy się na meczet Abdul Haggaga. Szejk Yussuf Abdul Haggaga był twórcą bractwa Sufi w Luxorze na przełomie XI i XII wieku. źródło: Egipt Exclusive Miejsca, które trzeba zobaczyć w Luxorze Kolosy Memnona Dolina Królów Dolina Królowych Valley Of The Nobles Świątynia Medinat Hapu Świątynia w Karnaku Świątynia w Luxorze Świątynia królowej Hatszepsut Świątynia Abydos Grobowce Beni Hassan Groby Tel el-Amarna Luxor Museum Muzeum mumifikacji Groby El-Kab Świątynia Ramesseum Świątynia Dendera Świątynia Esna Grobowiec króla Tutanchamona Grób rozgałęziony Grób Manna i Nakhet Grób Assasif Świątynia Edfu Wycieczka na wyspę Giftun Wyspa Giftun nazywana jest często „Rajską Wyspą”. Na wyspę codzienne odbywają się wycieczki z Hurghady. Za wycieczkę trwającą około 6 godzin zapłacimy 33 dolary. W czasie rejsu statek dwukrotnie cumuje przy rafach koralowych w okolicach wyspy. Na pokładzie każdego statku, lub w porcie - przed jego wypłynięciem - możemy wypożyczyć odpowiedni sprzęt (maski, rurki, czy płetwy). Każdy statek zaopatrzony jest także w kapoki, dzięki którym nawet słabo potrafiący pływać mogą popływać w morzu". wycieczkan giftun Na samej wyspie możemy skorzystać z kilku barów oferujących napoje i przekąski. Wyspa ma jedyną w swoim rodzaju szeroką plażę z bardzo drobnym piaskiem. Błękitna woda, niesamowite widoki oraz bliskość raf koralowych sprawia, że wyspa Giftun jest jednym z najpiękniejszych miejsc w tej części świata. Przed wypłynięciem na wycieczkę warto sprawdzić pogodę i wiatr w okolicach Hurghady. Program wycieczki wygląda następująco; rano około 7.30-8.00 z hotelu odbiera Cię busik, którym dojeżdżasz do przystani. Tam dostępny jest sprzęt do snurkowania - tzw. ABC rurka, maska, pletwy. Zabawę zaczynamy już na pierwszym postoju; wsiadamy na dmuchane banany i kanapy, które holuje rozpędzona motorówka. Kolejny przystanek to snurkowanie przy rafach koralowych. Często widzimy mureny, skrzydlice, ryby napoleony, a nawet delfiny! Snurkujemy około 45 minut i płyniemy do innej rafy koralowej, gdzie znów pływamy. Po pływaniu wracamy na łódź, gdzie czeka posiłek. Lunch podawany jest w formie szwedzkiego stołu. Jest duży wybór potraw; między innymi smażona ryba, makaron, ziemniaki, sałatki, napoje woda, herbata, napoje gazowane. Następnie łódź podpływa do przystani i schodzimy na wyspę Giftun. Przez około dwie godziny opalamy się, pływamy. Po plażowaniu łódź zabiera nas do portu, a busy do hotelu. Powrót do hotelu około godziny 16.30 Wycieczkę na wyspę Giftun polecamy wszystkim. Szczególnie po kilku dniach spędzonych na plaży, gdy jesteśmy już odpowiednio opaleni, gdy książki, które zabraliśmy z Polski jakoś nie chcą się czytać, muzyka zaczyna nas denerwować i szukamy sobie miejsca między barem, leżakiem, pokojem hotelowym i basenem. Wycieczka na Giftun nie męczy. Jedno o czym trzeba pamiętać to nakrycie głowy. i olejek z mocnym filtrem. Polecamy na wszelki wypadek założyć na siebie koszulki z ramiączkami. Trzeba zabrać ze sobą własny ręcznik na którym będziemy się mogli położyć na pokładzie statku, a po dopłynięciu na wyspę na plaży. Musisz wziąć ze sobą jedną dużą butelkę wody. wycieczk sharm el naga Wycieczka do Sharm el Naga Rezerwat Sharm el Naga to dziewiczy podwodny park krajobrazowy, a zarazem rezerwat raf Morza Czerwonego. Nurkowanie odbywa się z plaży, a piaszczyste dno opada do 30 metrów i przechodzi w skały opadające do 80 metrów. To idealne miejsce dla początkujących i bardziej doświadczonych nurków. Rezerwat Sharm El Naga oddalony jest od Hurghady o 35 kilometrów (40 minut jazdy autokarem). Rezerwat został uznany za jedno z najlepszych miejsc do nurkowania i snorkelingu na całym świecie przede wszystkim z uwagi na łatwość dostania się do raf. Nurkowanie odbywa się na rafach, które oddalone są od siebie o kilkanaście metrów, a pierwsze znajdują się 25 metrów od brzegu. Można dotrzeć do ponad 20 ciekawych miejsc, między innymi: Canyon Reef, Coral Garden, Panorama Reef, Sharm El Naga Street, Sadana Point, Sadana Drop Off, Sadana Gorgonia, Tunel Lama i Ziyad Cave. Na miejscu mamy do dyspozycji wykwalifikowaną obsługę z uprawnieniami, co daje szczególne poczucie bezpieczeństwa. Obsługa dba o utrzymanie raf koralowych w nie naruszonym stanie. Dbanie o środowisko to priorytet obsługi rezerwatu. Co ciekawe i istotne w Sharm El Naga naprawdę wystarczy przepłynąć kilkanaście metrów, aby zobaczyć podwodny świat. To super fajne i niedrogie miejsce. Wycieczki odbywają się codziennie. Około 8.30 z hotelu odbiera Cię busik, którym dojeżdżacie do rezerwatu. Na miejscu otrzymujesz sprzęt do snurkowania tzw. ABC rurka, maska, pletwy oraz ręcznik plażowy. Na plaży, każdy ma zapewnione zacienione miejsce pod wielkim parasolem. Sharm el Naga oferuje Ci piaszczystą plażę, rafę do pływania z maską i rurką, duży basen kąpielowy, bar i restaurację. Można tu kupić piwo i inne napoje. Jest plac zabaw dla dzieci. Pływanie i snurkowanie odbywa się pod opieką doświadczonego przewodnika. Około godziny 13.00 podawany jest lunch w formie szwedzkiego stołu. Powrót do hotelu przewidziany jest około godziny 16.00 w zależności od lokalizacji hotelu. Wycieczka kosztuje 40 dolarów. Dzieci do lat 12 płacą połowę ceny. Sharm el Naga ma jeszcze jedną, ważną zaletę. Jest tu naprawdę cicho. Nie gra żadna muzyka, nie ma hotelowych animatorów. Słychać jedynie szum fal. Zatoka otoczona jest kilkumetrowymi skałami z których rozpościera się fantastyczny widok na okolicę. Jeżeli potrzebujesz wytchnienia od hotelowego zgiełku i gwaru Hurghady - Sharm el Naga to idealne miejsce na "reset" i prawdziwe ładowanie "wakacyjnych baterii". Wycieczka do El Gouny Інтерактивна карта Ель-Гуни Wycieczka do El Gouny Hotel w El Gounie Port jachtowy w El Gounie Wycieczka do El Gouny 1/10 El Gouna to prywatne, sztucznie utworzone luksusowe miasteczko hotelowe. To ciche i czyste miejsce. Składa się z kilku wysp rozdzielonych kanałami i połączonych mostami. El Gouna nazywana jest egipską Wenecją. Wycieczka statkiem z Hurghady do El Gouny kosztuje 45 dolarów. Rano około 8.30 z hotelu odbiera Cię busik, którym dojeżdżasz do przystani. W trakcie rejsu do El Gouny możesz snurkować i łowić ryby na żyłkę. Sprzęt dostępny na statku. Po dotarciu na miejsce przesiadasz się na małą łódź motorową, dzięki której możliwe jest zwiedzanie El Gouny. W programie jest też krótki rejs łodzią z oknami w burtach typu Seascope, a także odpoczynek w lokalnej kawiarni. Na statku podawany jest lunch w formie szwedzkiego stołu oraz napoje. Powrót do hotelu przewidziany jest około godziny 16.30-17.00. Podczas rejsu bardzo często spotykamy się delfiny, ponieważ statek pływa w okolicach rafy znanej jako “Dom Delfina". Wycieczka do El Gouny El Gouna Port jachtowy w El Gounie Wycieczka do El Gouny 1/17 Lądem dostaniemy się taksówką do El Gouny w godzinę. Koszt to około 100 funtów egipskich w jedną stronę z centrum Sakali. Należy jednak pamiętać, iż El Gouna to tak naprawdę prywatny kompleks turystyczny. Prowadzą do niego dwie drogi na początku których jest punkt kontrolny. W tym miejscu - przed wjazdem na teren wszystkie samochody i autokary sprawdzane są przez policję turystyczną. Jeżeli wjedziemy już za bramę co jest bardzo proste, przed nami jeszcze ponad 3 kilometry jazdy do "centrum". Tam już jest prościej z komunikacją. El Gouna ma wewnętrzny, płatny system transportu autobusowego oraz można wynająć rowery, lub ryksze. W El Gounie naprawdę jest co robić. To znakomite miejsce dla wszystkich, którzy lubią spacery. El Gouna jest dużo spokojniejsza niż Hurghada. Jest niestety trochę droższa. W El Gounie jest sklep wolnocłowy. El Gouna została zaprojektowana przez twórców Euro Disneylandu Gene Batesa i Freda Couplesa. Kurort słynie z tego, że znajdują się tam luksusowe hotele, długie, 300 metrowe molo, bary, restauracje, sklepy, port dla prywatnych statków, pole golfowe, tor cartingowy, szpital, kasyno, kościół katolicki, lotnisko dla małych samolotów i wille. El Gouna to fantastyczne miejsce do uprawiania sportów wodnych, w szczególności kitesurfingu. Od grudnia do końca lutego to jedno z najlepszych miejsc na świecie gdzie można nauczyć się "latania", ale także dla bardziej zaawansowanych, by po prostu potrenować. W tym czasie panują tu wręcz idealne warunki pogodowe. Jest ciepło, woda także jest ciepła, ale wieje odpowiednio silny wiatr. Co ważne nie ma tłoku. Można do woli i w zasadzie samemu "bawić się" lataniem. Zresztą proszę obejrzeć filmy... El Gouna El Gouna El Gouna El Gouna 1/3 El Gouna El Gouna El Gouna El Gouna 1/3 El Gouna El Gouna El Gouna El Gouna 1/4 El Gouna oferuje 16 hoteli na najwyższym światowym poziomie. Do wyboru mamy 3 hotele 5 gwiazdkowe (Movenpick Resort and Spa, Sheraton Miramar Resort, Steigenberger Golf Resort), osiem hoteli czterogwiazdkowych (Club Paradisio, The Three Corners Ocean View Hotel, Dawar El Omda Hotel Sultan Bey Hotel, The Three Corners Rihana Resort, The Three Corners Rihana Inn, Fanadir Hotel Mosaique Hotel), oraz cztery hotele trzygwiazdkowe ( Arena Inn Hotel, Ali Pasha Hotel, Captain's Inn Hotel, Turtle's Inn Hotel). W El Gounie nie tylko wypoczniemy w bardzo komfortowych warunkach, ale także możemy bardzo aktywnie spędzić czas. Do dyspozycji jest wiele atrakcji. Między innymi można wędkować. Łodzie, wędki i osprzęt dostępny jest w Abydos Marina. Możemy wybrać się na wycieczkę łodzią ze szklanym dnem. Łodzie wypływają z ośrodka Fun Sport, Mangroovy Aqua Beach oraz z hoteli Steigenberger i Rihana. El Gouna słynie na całym świecie ze znakomitych warunków do windsurfingu. The Sports and Fun Aqua oferują szereg kursów windsurfingu. Centra działają w Mangroovy Beach i hotelach Steigenberger i Rihana. El Gouna oferuje jazdę na nartach wodnych. The Orange Concept oferuje kursy dla początkujących wakeboarding, narty wodne, wakeskating, wakesurfing jak również pojedyncze sesje we wszystkich dyscyplinach. W El Gounie znajduje się także Water-Ski & Wakeboard School. Szkoła zaspokaja potrzeby na wszystkich poziomach dla narciarzy wodnych - od początkujących do profesjonalistów. Dla sympatyków dużych szybkości czekają katamarany zdolne płynąć po wodzie z prędkością 26 węzłów - są stabilne, przyjazne środowisku i bardzo wygodne. Podczas wycieczki odwiedzamy rafy koralowe, gdzie można pływać, nurkować, lub po prostu odpocząć. W El Gounie znajduje się najlepsze i największe w tym rejonie świata 18-dołkowe pole golfowe. Pole słynie z nienagannych warunków do gry (zielona trawa) oraz fantastycznych widoków - z jednej strony Morze Czerwone, z drugiej góry. El Gouna jest bardzo przyjazna dla dzieci. Pod opieką wyspecjalizowanych opiekunów oferowane są lekcje nurkowania, mini golfa, czy jazdy na torze kartingowym. Dla dzieci młodszych oferowane są przejażdżki na kucyku na plaży Zeytouna. El Gouna oferuje szereg usług opieki nad dziećmi. Działają: Little Gounies oraz przedszkole HoneyBee. Usługi przedszkolne i opieki nad dziećmi są dostępne w wymiarze miesięcznym, tygodniowym i dziennym. Wycieczka objazdowa po Hurghadzie "Busikiem" po Hurghadzie Hurghada z okna taksówki Wycieczka objazdowa po Hurghadzie to coś dla tych, którzy swój czas skoncentrowali na innych atrakcjach, niż zwiedzanie i chcą mieć choć ogólne pojęcie o miejscu, w którym byli przez ostatnie dni. Z wycieczki skorzystać powinny także osoby, które nie miały ochoty, lub odwagi opuścić swój hotel, , albo mieszkały w resorcie daleko od centrum miasta. Na miejscu, wycieczkę objazdową po Hurghadzie oferują tylko nieliczne biura podróży. W większości przypadków jest to usługa dla tych, którzy zaczynają, lub kończą swój objazdowy pobyt w Egipcie, lub wybrali rejs po Nilu . Chcesz zobaczyć Hurghadę a boicie się natarczywości tutejszych sprzedawców? Wybierz się na citytour wycieczkę po Hurghadzie, a spokojnie zobaczysz najciekawsze miejsca i zrobisz zakupy w miłej atmosferze. Około godziny 15.00 spod hotelu odbiera Cię busik. Z polskojęzycznym przewodnikiem jedziesz do głównej dzielnicy Hurghady, czyli Sakali. Po drodze busik zatrzymuje się przy Hotelu Sheraton oraz przy restauracji Felfela. To okazja do zrobienia zdjęć na tle panoramy Hurghady. Następnie zapraszamy na spacer po deptaku “Nowa Marina” oraz zwiedzanie największego w Hurghadzie meczetu. Niestety obecnie nie możemy wejść do środka. Po obejrzeniu meczetu następuje przejazd do dzielnicy Dahar. Tu mamy postój przy kościele koptyjskim. Jeśli nie ma akurat jakiś uroczystości wchodzimy do środka. Potem wchodzimy na tradycyjny egipski targ warzywno-owocowy (suk). Pod koniec wycieczki, zapraszamy na zakupy w zależności od Twoich potrzeb – papirusy, perfumy lub suweniry. Powrót do hotelu planowany jest około godziny 19.00. Wycieczka kosztuje 10 dolarów. Dolina Nilu dolina nilu Od Fayoum do Hermopolis Fayoum - leży po zachodniej stronie Nilu, kilka kilometrów na południe od Abusir. Do tutejszych monumentów należą zespoły piramid. Fayoum jest największą egipska oazą. Miasto otoczone jest płaskowyżami i "otula" starożytne jezioro Qarun, które zasilane jest wodami Nilu poprzez rzekę Józefa (bahr Yusuf). Zespół kanałów utworzony został przez faraona Amenemhata III z 12 dynastii. Pośród pamiątek po czasach faraonów znajduje się tutaj Piramida Hawara wzniesiona przez Amenemhata III, Piramida Al-Lahoun, oraz ruiny Piramidy Amenemhata III, a także Obelisk Senousert, który znajduje się przy wjeździe do Fayoum. Warto zobaczyć również Świątynię Medinet Madi z czasów XII dynastii, małą Świątynię Qasr Al Sagha, która leży na północ od jeziora, oraz Kiman Fares - oryginalne miasto starożytne. Od Asyut do Dandary Asyut - to miasto chrześcijańsko-koptyjskie zamieszkane przez ponad 400 tysięcy osób. To najważniejsze miasto Górnego Egiptu. To bardzo ważny ośrodek akademicki. W Asyut działa jedna z najważniejszych uczelni - Uniwersytet w Asyut. Pierwsza społeczność osiadła tutaj za czasów faraonów i nazywała się Syut. Później otrzymała nazwę Lycopolis, tworząc oddzielny, lokalny dialekt w czasach grecko-rzymskich zwany Lykopolitan. Przez pewien czas Asyut był stolicą Egiptu, jednak oddano ten przywilej Tebom w okresie Nowego Królestwa. Jednym z najbardziej wartościowych skarbów miasta jest główny obszar wykopalisk archeologicznych w grobowcach z Asyut, znajdujących się na zachodzie miasta. Grobowce zostały wycięte w skale gór i uznaje się, że zawierają one także szczątki faraonów IX, X i XII dynastii. Inne starożytne miejsce wokół miasta to grobowce Hair Rocky zawierające szczątki księżniczki z Ousseia, Beir El Gabrawy w Abnub - gdzie grobowce znajdują się w klasztorze, oraz nekropolia Deir El-Berscha, która była ważnym cmentarzem w Środkowym Królestwie, gdzie grzebani byli arystokraci i rządzący. Aby zobaczyć starożytne monumenty należy się udać bardziej na północ do miasta Karanis. Znajdują się tam świątynie, rzymskie łaźnie, oraz pozostałości po kulturze koptyjskiej, arabskiej, ptolomejskiej, ruiny Demlet al-Sesea, gdzie znajdują się pozostałości greckiej świątyni, w której są dekoracyjne rzeźby, oraz inskrypcje. Koniecznie należy odwiedzić piramidę w Meidum, przepiękną strukturę schodkową zbudowaną dla ostatniego z faraonów III dynastii Hunów. Fayoum w swojej historii było zamieszkałe zarówno przez chrześcijan jak i wyznawców islamu. Pozostały po nich liczne kościoły i meczety. Najznakomitszym przykładem jest klasztor Al-Azab w wiosce Al-Azab, który znajduje się na południe od miasta i zawiera fascynujące muzeum kultury koptyjskiej. Znajduje się tu także klasztor Al-Malah, oraz islamski monument - meczet Quaitbay powstanie którego datuje się na okres panowania mameluków i posiada zachwycającą mównicę wyłożoną kością słoniową, oraz "zawieszony" meczet nazywany tak, ponieważ jest on zbudowany na zboczu wzgórza w okresie otomańskim. Podróżując na południe wzdłuż Nilu mija się małe miasteczko Beni Suef, które słynie z wyrobu bawełny, oraz oradycyjną wioskę Beni Mazar. Następnie dociera się do przepięknego miasteczka El Minya. El Minya - leży w północnej części Górnego Egiptu i jest stolicą okręgu Minya. Jest to wielki obszar na zachodnim brzegu Nilu znany dzięki przemysłowi bawełniarskiemu. Kupcy zamieszkujący te obszary wybudowali domy w stylu włoskim, które przetrwały do dziś. Dzięki bulwarowi i licznym pałacom, oraz monumentom z czasów faraonów, grecko-rzymskich, bizantyjskich, koptyjskich i islamskich El Minya jest miejscem bardzo atrakcyjnym turystycznie. Hermopolis - tuż obok miasta znajdują się świątynie zbudowane przez kobiety faraonów - Hatszepsut, oraz Thutmosis III, wraz z grobami faraonów w Deir El Barsha i ruinami miasta, oraz grobami z tego okresu w Tell Al-Amarna. Mówi się, że jest to były dom faraona Akhenatona i jego żony słynnej Nefretete. W Mallawi, wzdłuż brzegu Nilu możemy zobaczyć ruiny grecko-rzymskiej stolicy, gdzie nadal można zaobserwować ruiny bazyliki w stylu Akropolu. W końcu dotrzemy do ważnego miejsca Hermopolis, lub Tuna El Gebel jak nazywana jest przez ludność miejscową. Na południe od Asyut znajduje się klasztor Al Muhharaq, w którym znajduje się kościół noszący imię Dziewicy Maryi. Uważa się, że to właśnie tutaj Święta Rodzina zatrzymała się podczas swojej podróży do Egiptu. Panuje powszechne przekonanie, że Kamień z ołtarza jest "tym kamieniem", którego Święta Rodzina używała do zasłaniania wejścia do jaskini, w której mieszkała. W czasach bardziej współczesnych Asyut stał się znany z tego, iż znajdował się na końcu trasy karawany z Sudanu, w rezultacie czego miasto stało się głównym ośrodkiem handlu niewolnikami w Egipcie. Obecnie dominuje tu przemysł bawełniany i dywanowy. Miasto posiada zaporę wodną wybudowaną pod koniec 1800 roku, która reguluje stan wody na Nilu. Ważnym miejscem w Asyut jest pierwszy sierociniec w Egipcie założony przez amerykańską chrześcijankę Lilianę Trasher. Obecnie jest to jeden z największych sierocińców na świecie. Suhag - na południe od Asyut znajduje się miasto Suhag gdzie odkryto w XIX wieku grobowce Abrydos. Uważa się, że spoczywają tu władcy z I i II dynastii. Można tu zobaczyć świątynie Seti I, monument upamiętniający wielkiego króla Setha I, a także światynię Ramzesa I. W Suhag znajduje się wiele kościołów i klasztorów. Najpiękniejszym jest Biały Klasztor zwany inaczej Deir al-Abiad, w którym znajduje się kościół wybudowany w V wieku. Dandara - jest klejnotem w koronie na tym obszarze wokół Nilu. Znajduje się na granicy z pustynią i oferuje jedne z najlepiej zachowanych Świątyń w Egipcie. Ogromny kompleks Świątyń w Dandarze, łącznie ze Świątynią Hathar były ukryte pod piaskiem aż do XIX wieku. Znajdujące się tu budowle datowane są na czasy ptolomejskie, jednak znajdują się tu także formy grecko-rzymskiej architektury. źródło: www.egypt.travel Rejs po Nilu Jest wiele sposobów żeglowania po Nilu. Można wziąć udział w kilkugodzinnym rejsie na statku wycieczkowym, lub na feluce - małej drewnianej łódce żaglowej. Można także wybrać się na kilkudniowy rejs na jednym ze statków wycieczkowych, lub jednym z odnowionych parowców. Wiele z nich to luksusowe jednostki spełniające pięciogwiazdkowe standardy. Zazwyczaj rejs rozpoczyna się w Asuanie. Można wykupić luksusowy rejs do Abu Simbel, lub skierować się na północ w stronę Luxoru. Następnie można popłynąć do Com Ombo, gdzie zobaczymy świątynię Sobka i Hareoris. Dalsza część rejsu prowadzi do Edfu, ale można płynąć dalej, aby zwiedzić świątynię Horusa i do Esny i świątynię Khunum. Rejs można zakończyć w Luxorze. Niektóre rejsy rozpoczynają się w Luxorze, w związku z tym trasa rejsu jest odwrócona. Bardzo popularne są wycieczki dwutygodniowe. Plan rejsu może wyglądać tak: 1. dzień: Przylot do Hurghady. Transfer do hotelu, zakwaterowanie, nocleg. 2. dzień: Wypoczynek w wybranym hotelu. 3. dzień: Wcześnie rano wyjazd do Luksoru (4 godziny jazdy). Zwiedzanie zespołu świątyń w Karnaku. Po południu zakwaterowanie na statku. Po kolacji wycieczka „Egipskie Impresje”– przejażdżka dorożkami przez bulwar – Corniche, zwiedzanie luksorskiego suku pełnego kramów, straganów oraz sklepików. Nocleg na statku. 4. dzień: Możliwość skorzystania z wycieczki fakultatywnej Madinat Habu i Dajr Al – Madina. Podczas wycieczki zwiedzanie Madinat Habu – świątyni grobowej Ramzesa III, najlepiej zachowanego zabytku tego typu; Dajr Al – Madina – miejsce zamieszkiwane przez robotników zatrudnionych przy budowie królewskich grobowców w Dolinie Królów oraz Dom Howarda Cartera, odkrywcy grobowca Tutanchamona. Powrót na statek, rejs do Edfu, przekroczenie śluzy w Esna. 5. dzień: Zwiedzanie świątyni w Edfu – miejsca kultu Horusa, boga nieba i opiekuna egipskiej monarchii. Jest to druga, co do wielkości świątynia spośród wszystkich zachowanych w Egipcie. Powrót na statek, rejs do Com Ombo wzdłuż urodzajnych brzegów Nilu. 6. dzień: Zwiedzanie Wielkiej Tamy Asuańskiej regulującej bieg Nilu, uważanej za jeden z technicznych cudów XX wieku oraz niedokończonego obelisku królowej Hatszepsut. Powrót na statek. Dzień wolny w Asuanie – możliwość spaceru po słynnym targu arabskim oraz asuańskiej promenadzie lub możliwość skorzystania z wycieczki fakultatywnej do wioski nubijskiej – spacer po wyspie botanicznej, zwiedzanie nubijskiego domu oraz szkoły. Powrót na statek. Po kolacji wieczór nubijski. 7 dzień: Pobyt w Asuanie, czas wolny na odpoczynek lub możliwość skorzystania z wycieczki fakultatywnej do słynnego zespołu świątyń w Abu Simbel, stanowiącego w chwili obecnej jeden z najistotniejszych zabytków Egiptu. Po południu rejs do Com Ombo. Następnie wizyta w zespole świątyń w Com Ombo, poświęconym dwóm triadom boskim. Po kolacji rejs do Luxoru. 8. dzień: Rejs z Edfu do Luxoru. 9. dzień: Zwiedzanie zachodniego brzegu Nilu - słynna Dolina Królów – miejsce spoczynku królów Egiptu w okresie od XVIII do XX dynastii – możliwość wejścia do grobowca Tutanchamona, zwiedzanie Kolosów Memnona, doliny Deir El Bahari z majestatyczną świątynią Hatszepsut. Możliwość skorzystania z wycieczki fakultatywnej „ Światło i Dźwięk” w Karnaku. 10-14. dzień: Wykwaterowanie z hotelu, transfer do Hurghady, kontynuacja części pobytowej w wybranym hotelu. 15. dzień: wykwaterowanie z hotelu, transfer na lotnisko i powrót do Polski. asuan Atrakcje Asuan w Egipcie Asuan leży przy pierwszej katarakcie Nilu. Miasto znajduje się po wschodniej stronie rzeki oraz na dwóch wysepkach. Po zachodniej stronie Nilu znajduje się klasztor Św. Szymona, mauzoleum Aba Kham i grobowce arystokracji. Asuan leży w miejscu, gdzie spotyka się pustynia zachodnia ze wschodnią na północ od jeziora Masser. Asuan jest miastem handlowym. Jego starożytna nazwa Swemet oznaczała "handlowy". Uważa się, że w Asuan powstała pierwsza społeczność Egipska. Jako Swemet, miasto (wtedy najbardziej wysunięte na południe) odgrywało ważną rolę w ochronie Egiptu przed najeźdźcami i obronie południowych granic w czasach dynastii faraonów. Uważa się także, iż to właśnie stąd dostarczana była skała do budowania świątyń, kolumn i obelisków, łącznie z piramidami w Gizie. Asuan to miasto bardzo "zielone" z drzewami palmowymi i tropikalnymi ogrodami rosnącymi w najszerszym miejscu Nilu. Znajdują się tu wyspy, najważniejsze to wyspa Kitchenera, oraz Elefantyna. Wyspa Kitchenera znajduje się pośrodku rzeki. Została podarowana Lordowi Kitchenerowi w podzięce za jego usługi w czasie Kampanii Sudańskiej w latach 1896-1898. Lord Kitchener stworzył wyspę wypełnioną fantastycznymi drzewami i roślinnością, którą obecnie z powodzeniem można nazwać ogrodem botanicznym. Wiele gatunków roślin zostało sprowadzonych z różnych zakątków świata, łącznie z ogromnymi palmami. Znacznie większa jest wyspa Elefantyna (w czasach starożytnych służyła jako fort broniący miasto). Stanowiła południową granicę z Nubią. W Asuanie znajdują się pozostałości po świątyni poświęconej Chnum - to bóg katarakt o baraniej głowie datowane na okres Starego Królestwa. Można tutaj zwiedzić Muzeum Asuańskie, w którym znajdują się artefakty z czasów grecko-rzymskich, oraz zobaczyć jeden z najstarszych nilometrów (przyrząd używany do ustalania poziomu wody w Nilu). W Asuan mieszkali Nubijczycy, znani ze swojego zamiłowania do festiwali i kolorowych ubrań. Uważa się, że to właśnie w Asuan żyła pierwsza cywilizacja nubijska w roku około 2000 p. n. e. Do Asuan dostaniemy się samochodem, lub autokarem, samolotem, koleją (pociągi ekspresowe i kuszetki). Asuan jest popularnym punktem startowym statków wycieczkowych. Asuan oferuje programy zwiedzania obejmujące Wysoką Tamę, niedokończony obelisk, oraz Świątynię Philae, a także żeglowanie z Fleccą. W Asuan warto zobaczyć wielki bazar, pokaz "światło-dźwięk" w Philae, oraz Muzeum Cywilizacji Nubijskiej. źródło: www.egypt.travel Północny Egipt - czyli wybrzeże Morza Śródziemnego Egipt na północy posiada nieregularną linię brzegową z wieloma zatokami i długimi plażami. Wybrzeże rozciąga się od Sallum - ostatniego miasta przed granicą z Libią, poprzez Marsa Matruh, El-Alamain, Alexandrię i dalej poprzez Rossetę, aż po Diamettę i Port Said. Marsa Matruh - leży 290 kilometrów od Alexandrii. Miejsce to jest niezwykle popularne wśród Egipcjan. Miasto posiada siedmiokilometrową plażę z białym piaskiem. Plaża osłonięta jest naszyjnikiem naturalnych skał trasowych. Znajduje się tu słynna Plaża Kleopatry, która znajduje się po zachodniej stronie miasta. Inne plaże to Raas Al-Hakma, Al-Abyad i Aquiba. Za założyciela Marsa Matruh uznawany jest Aleksander Wielki, który podczas swojej wyprawy do Oazy Siwa złożył je w hołdzie Amonowi. Kolejną atrakcją do zwiedzania jest Świątynia Koptyjska i Muzeum Rommla, stworzone we wnętrzu jaskini, uznawanej za miejsce, gdzie Erwin Rommel, niemiecki dowódca miał swoją kwaterę główną. W muzeum wystawiona jest broń z tego okresu, oraz rzeczy osobiste feldmarszałka. polnocny egipt El-Alamein znajduje się 200 kilometrów od Marsa Matruh. Najlepiej jest znana jako miasto, które odegrało ważna rolę podczas II wojny światowej. Można tu zobaczyć muzeum wojenne upamiętniające bitwy, które zmieniły kampanię na korzyść Aliantów, jak również Wojenny Cmentarz Wspólnoty z bronią i sprzętami poświęconymi wojskom greckim, południowoafrykańskim, australijskim i nowozelandzkim, które walczyły po stronie brytyjskiej, oraz cmentarz upamiętniający męstwo żołnierzy włoskich i niemieckich. W El-Alamein miały miejsce dwie bitwy. Pierwsza w lipcu 1942 roku, gdy alianci bez powodzenia zaatakowali Alexandrię, a druga, gdy VIII armia brytyjskiego generała Montgomerego stoczyła bitwę z wojskami Rommla, które zostały zmuszone do odwrotu w stronę Tunezji. Premier Wielkiej Brytanii Winston Churchill powiedział o tych bitwach "Przed Alamein nie było zwycięzców, a po nim nie było przegranych". Idąc wzdłuż wybrzeża mijamy drogę na Abu Mina i jej piękny Klasztor Koptyjski Abu Mina. Klasztor wybudowany jest w miejscu starożytnej bazyliki i jest miejscem Światowego Dziedzictwa Kultury. Rosetta (Rashid) leży około 60 kilometrów na wschód od Alexandrii. Historia Rosetty rozpoczęła się w roku 800, gdy założył ją Ibn Tulun (muzułmański gubernator Egiptu). Znana jest z pięknych willi w stylu otomańskim. To właśnie tutaj odnaleziono kamień Rosetty w 1799 roku. Egipska kamienna płyta z epoki ptolomejskiej "Kamien Rosetty" to klucz do odszyfrowania hieroglifów. Podróż po wybrzeżu kończymy w Damiecie i Port Said, ruchliwych portach i Kanale Sueskim. źródło: www.egypt.travel Atrakcje Abu Simbel w Egipcie Abu Simbel jest słynne na całym świecie dzięki dwom wspaniałym świątyniom, które zostały wycięte w skałach na zboczu góry w około XIII wieku p. n. e. Znajdują się ona na liście UNESCO i są znane jako pomniki nubijskie poświęcone bogom słońca Amonowi i Re Horachte, oraz bogowi sztuki i rzemiosł Ptahowi. Zostały wybudowane, aby uhonorować Ramzesa II. Kiedy została wybudowana nowa tama regulująca wody Nilu i utworzono jezioro Nasera wzrastający poziom Nilu groził ich podtopieniem. Świątynie zostały przeniesione wyżej ponad lustro wody. Świątynie zostały ustawione w taki sposób, aby posągi patrzyły ponad wodą, tak jak to robiły przez wieki. Świątynie są dosłownie wykrojone ze stoków. Świątynie znane jako Wielka Świątynia Ramzesa II i Mniejsza Świątynia Nefertari powstały w czasach panowania Ramzesa II. Jak głosi legenda faraon chciał na wieki upamiętnić czasy swoich rządów, oraz królowej Nefertari. Zwycięstwo w bitwie pod Kadesz stworzyło doskonałą okazję do zbudowania kompleksu świątyń. Uznaje się, że prace rozpoczęły się od budowy wielkiej świątyni w połowie 1200 roku p. n. e. i trwały 20 lat. Wejścia do większej świątyni strzegą cztery olbrzymie posągi przedstawiające Ramzesa II na których wyraźnie widać, że nosi on podwójną koronę Górnego i Dolnego Egiptu.Są to kolosy o wysokości 20 metrów. Wewnątrz kompleksu znajdują się malunki scen bitewnych upamiętniające zwycięską walkę Ramzesa II w bitwie pod Kadesz. W skład kompleksu wchodzą także inne posągi poświęcone Nefertari, oraz synom i córkom Ramzesa II, oraz bóstw którym świątynia jest poświęcona. Świątynia została zbudowana na wschodnio-zachodnim zboczu, w związku z tym wczesnym rankiem słońce dociera do jej wnętrza i oświetla niektóre z posągów. Widać to szczególnie 22 lutego i w październiku każdego roku. Mniejsza świątynia Nefertari (czasem nazywana świątynią Hathor) znajduje się w odległości około 50 metrów. Zdobią ją przepiękne malowidła Ramzesa i jego żony składający ofiary bogom. źródło: www.egypt.travel Egipski kult słońca Dla człowieka żyjącego w starożytnym Egipcie, słońce i jego blask zawsze pełniło, oprócz zapewnienia poczucia bezpieczeństwa czy funkcji rozświetlającej przestrzeń, także bardzo ważną funkcję sakralną. Od szeregu wieków architekturze związanej z wyznawaniem kultu, architekturze sakralnej reprezentowanej przez jej kluczowe obiekty - świątynie - przypisuje się najważniejsze znaczenie społeczne pośród innych budowli architektonicznych. Przeznaczeniem świątyni nie jest tylko funkcjonowanie jako miejsce zgromadzeń, lecz także miejsce spotkania człowieka z Istotą Najważniejszą. ma ono być oazą spokoju, miejscem, w którym spływająca na wiernych łaska przemienia ich wewnętrznie. W perspektywie historycznej można stwierdzić, że najsilniej na człowieka oddziaływały świątynie staroegipskie i katedry średniowieczne. Jego zadaniem było kreowanie stanów emocjonalnych w gronie uczestników sprawowanego kultu. Jak twierdzi Marcin Zagórny, światło lub mrok przejmowały role bóstwa, równocześnie rozdzielając wyraźnie sferę sacrum od sfery profanum. Manipulowanie światłem, umocowanie symboliczne, uświęcało miejsce doznań. W Egipcie, w starożytnej świątyni, zaciemniano miejsce najświętsze, natomiast doświetlano sferę profanum. Jak twierdzi wspomniany autor, im wyższy stopień uświęcenia miejsca, tym stawało się ono fizycznie ciemniejsze. Zasada ta znajduje swój najpełniejszy wyraz w świątyni grobowej, czyli w pogrążonej w mroku piramidzie. Świątynia Abu Simbel w Dolinie Królów reprezentuje wyjątkowy przykład budowli uwidaczniającej perfekcyjne operowanie światłem w celach kultowych. Pochowano w niej faraona Ramzesa II. Obiekt ten składa się z trzech wyciosanych w masywie skalnym pomieszczeń, które są ze sobą połączone. Do wnętrza świątyni wchodziło się jednym otworem wejściowym. Prowadził od do pierwszej komory. Ta pierwsza komora połączona była z dziedzińcem. Jest ona najmocniej doświetlona, co oznacza obszar najmniej uświęcony. Usytuowane są tutaj posągi Ozyrysa, o wysokości około 10 metrów każdy. Są to symboliczni strażnicy chroniący wejścia do następnych dwóch komór. Kolejna komora jest już słabiej oświetlona, co, według Zagórnego, oznacza obszar nieco bardziej uświęcony. Ostatnia komora, która mieści się na samym końcu, jest salą grobową i jako taka jest miejscem o najwyższym stopniu uświęcenia. jest ona mniejsza od pozostałych, co sprawia, iż fizycznie staje się niejako przestrzennym apogeum kultowego dramatu. Owo miejsce tonie w mroku. W komorze znajdują się umieszczone naprzeciw wejścia cztery posągi: Ramzesa II, Ra, Hemarkhisa i Ptaha. Opisana wyżej świątynia grobowa Abu Simbel stanowi wybitny przykład reżyserii, która w celach kultowych używa światła. jedynie w dwóch krótkich momentach w cyklu rocznym, wyznaczających słoneczne przesilenie, o konkretnej godzinie promienie słoneczne drogą wyznaczonej osi wędrowały kolejno przez następujące po sobie komory, dochodząc w końcu do sanktuarium. Jeden z posągów nigdy nie zostaje rozświetlony. Jest to posąg Ptaha. Pozostaje nieustannie w mroku. Jest to zabieg świadomy i celowy, bowiem Ptah będąc bogiem świata umarłych, jest jednocześnie władcą krainy ciemności. jak twierdzi badacz Marcin Zagórny, to niezwykłe zjawisko, obserwowane jedynie przez nielicznych, stanowi jedno z najwybitniejszych zaprojektowanych działań światłem w historii architektury. Biorąc pod uwagę skalę trudności technicznych, przed jakimi stali projektanci, tym bardziej należy im się uznanie za niewiarygodną dokładność w określeniu kąta usytuowania świątyni w stosunku do stron świata. Mając świadomość, jak trudne było to zadanie kilka tysięcy lat temu, warto wspomnieć, iż w połowie XX wieku, ze względu na budowę Wysokiej Tamy Asuańskiej, przeniesiono budowlę na wyższy poziom gruntu. Pomimo dysponowania przez inżynierów nowoczesna techniką, popełniono niewielki błąd w kacie nachylenia świątyni. Wystarczyło to, aby w wyniku tej nieścisłości przesunąć o jeden dzień kulminacyjny dzień dramatu, wyznaczony astronomicznym przesileniem. Opisane działanie światła w przeszłości było widoczne do momentu pochowania faraona. Po jego śmierci świątynie grobową pochłaniał mrok, gdyż zasypywano ja piachem. W egipskim budownictwie sakralnym "odwrócenie świetlnego porządku" było prawdopodobnie pochodną faktu, iż w tym rejonie geograficznym palącego słońca zawsze było ponad miarę. W tym kontekście jego brak, cień, chłód miały większą wartość. Były więc bliżej sacrum. Bóstwo tamtych czasów identyfikowano z czymś groźnym,. tajemniczym, czego nie sposób ogarnąć wiedzą. Był tylko mrok niewiedzy. W tradycyjnej orientacji świątyń egipskich na kierunku wschód zachód, o świcie słońce ukazywało się nad wierzchołkiem świątynnej bramy, sprawiając wrażenie, iż wychodzi na nieboskłon z samego wnętrza świątyni, jako bóstwo z własnego domu, pisze Andrzej Niwiński. Spotykane w literaturze przedmiotu określenie dom boży, w stosunku do egipskiej świątyni, wydaje się w pełni uzasadnione. W owych czasach władca, faraon uznawany był za największego boga, a miejsce, w którym na stałe przebywał - pałac - traktowane było jak sanktuarium. Egipskie wierzenia przekonywały, że życie doczesne jest krótkie i nietrwałe, jedynie życie duchowe trwa wiecznie. W związku z tak pojmowaną teologią, budownictwo mające służyć celom duchowym, musiało być trwałe. Powyższą ideę reprezentowały świątynia i grobowiec. Grobowiec stał się dla starożytnych Egipcjan bramą do życia a świątynia 0 siedzibą bóstwa. Starożytne państwo egipskie przestało istnieć, piramidy i świątynie trwają w piaskach pustyni i w palącym słońcu, będąc źródłem podziwu dla kunsztu ich budowniczych i siły ducha społeczeństwa, które potrafiło stworzyć skromnymi środkami technicznymi takie pomniki, świadectwa swojej duchowości zaliczane do cudów świata. Piramidy były początkowo pokryte jasnym licowaniem z kamienia wapiennego, tworzącego czysto białe ściany. Szczyty wieńczyły pozłacane piramidiony, ostrosłupy, intensywnie odbijające promienie słoneczne i tym samym podkreślające mistyczny związek zmarłego faraona z bogiem słońca Re. Ten zabieg architektoniczny nadawał nekropolii olśniewający wyraz. W czasie, gdy powracająca do świątyni egipskiej procesja religijna znalazła się na dziedzińcu, zatrzymywano się, by odprawić ostatnie rytuały i pożegnać bóstwo, pisze Nowiński. Składano prawdopodobnie wówczas ofiary i recytowano hymny do zachodzącego słońca. Dziedzińce były tradycyjnie otoczone kolumnami, pomiędzy którymi przechodziła procesja. Niekiedy jednak do tego celu wyznaczano specjalny, drugi dziedziniec, n który mogli dostać się jedynie wyselekcjonowani staranie uczestnicy ceremonii. Do sali hypostylowej poza kapłanami mogli dostać się tylko nieliczni. było to możliwe w trakcie święta. Od tego miejsca im dalej w głąb świątyni pomieszczenia stawały się niższe, jego posadzka znajdowała się na wyższym poziomie a światła docierało stopniowo coraz mniej. W znajdującym się w głębi sanktuarium było juz zupełnie ciemno. Ta atmosfera tajemniczości i, jak pisze Niwiński, swoistej intymności była wyrazem wymagań liturgicznych. Do miejsca świętego świętych w praktyce miał dostęp tylko jeden człowiek. Nieopodal od sanktuarium znajdowały się schody prowadzące na dach, gdzie kultowy posąg był ustawiany o poranku w dniu egipskiego Nowego Roku. W tym miejscu znajdowało się prawdopodobnie sanktuarium słoneczne, zwane Domem Re na Dachu Domu Amona. Re - bóstwo słońca, podróżujące barką po nieboskłonie od wschodu do zachodu, było według staroegipskich wierzeń stwórcą bogów i ludzi. jak zgodnie twierdzą Jadwiga Lipińska i Marek Marciniak, koncepcja tego boga jest stosunkowo stara w religii egipskiej. Sądzi się, że powstała ona dopiero za panowania pierwszych dynastii, a etapy jej prześledzić możemy do czasów V dynastii, gdy Re został opatrzony zaszczytnym tytułem króla bogów. W czasach XVIII dynastii syn króla Amenhotepa III, Echnaton, sprawujący godność arcykapłana Re w Heliopolis, po dojściu do władzy zreformował na pewien okres religię egipską, wprowadzając powszechnie obowiązujący kult boga słońca Atona. Wprowadzona przez Amenhotepa IV Echnatona monoteistyczna doktryna religijna była na swój sposób rewolucją religijną. Władca sięgnął do dziedzictwa dawniejszych kultów solarnych. Faraon zerwał z tradycją antropomorfizacji oraz zoomorfizacji w przedstawianiu postaci bóstwa, twierdzi Roksana Małek. Widzialną postacią Atona stała się teraz tarcza słoneczna z wychodzącymi z niej promieniami zakończonymi dłońmi. Ten doktrynalny zabieg sprawił ograniczenie wpływu kapłanów w państwie. Odtąd wyłącznym pośrednikiem między poddanymi a bóstwem stał się faraon piastujący funkcje najwyższego kapłana. Pośród wielkich ośrodków religijnych starożytnego Egiptu wyjątkowe miejsce zajmowało miasto, któremu Grecy nadali nazwę Heliopolis - Miasto Słońca. WS III tysiącleciu p. n. e. Heliopolis zaczęło stanowić ośrodek kultu boga słońca i stwórcy świata. Boga tego symbolizował obelisk. Heliopolis uległo zagładzie. jego teren wyznacza dziś tylko jeden obelisk wzniesiony w XX wieku p. n. e. Kilka z tamtejszych obelisków zachowało się do dzisiaj. Tzw. Iły Kleopatry ustawione są w Londynie, w Central parku w Nowym Jorku, oraz w Rzymie. Zaostrzony na końcu monolit był symbolem dla czcicieli słońca. Pierwsze poranne promienie padały na wypolerowany, pokryty złotą blachą wierzchołek każdego dnia. tekst: Jerzy Walkowiak, Egipt Exclusive Західна Рив'єра Червоного моря Західна Рив'єра Червоного моря простягається на 1500 кілометрів на західному березі Червоного моря, від Суецького каналу до Бір-Шалатейна. Поряд Рів'єра збудована з аеропортами, шосе, готелями, ресторанами, торговими центрами, пляжами і всім, що потрібно вибагливим туристам з усього світу. Широкий спектр можливостей для проведення часу на Рів’єрі не зрівняється з жодним іншим місцем у світі. Унікальні в своєму роді коралові рифи, широкі піщані пляжі, теплі та блакитні води Червоного моря, прекрасна погода практично цілий рік роблять Рив'єру Західного Червоного моря омріяним місцем для кожного. Тут є величезні курорти вони надають значення до комфорту туристів і якості послуг, що пропонуються, від номерів з кондиціонерами, через SPA-процедури до високоякісних страв і напоїв. Перебуваючи на західній Рив’єрі Червоного моря, ви можете відчути це і чарівність моря, і культура завдяки невеликій відстані до таких міст, як Луксор, Асуан або Каїр. Рейси місцевих авіакомпаній легкодоступний і відносно дешевий, а поїздки наземним транспортом дають можливість милуючись дивовижним краєвидом. Шукаєте відпочинку на пляжі та божевілля на дискотеках і ресторанах, чи активного відпочинку, дайвінгу, серфінгу чи риболовлі, чи, нарешті, відвідати стародавні міста – Єгипетська Рив’єра Червоного моря чекає і ближче ніж Ви думаєте. Ісмаїлія, Айн Сухана, Зафарана Ісмаїлія - столиця Суецького каналу розташована на його західному березі в 120 кілометрах від Каїр. Його називають містом садів і квітів. Розвинулася під час будівництва Суецького каналу. В результаті місто має характерний колоніальний стиль 19-го століття з будівлями у британському та французькому стилі. Сьогодні Ісмаїлія користується популярністю завдяки сполученням зі знаменитим каналом і захоплюючій історії туристичне місце для багаті люди Каїра, багато з яких мають тут власні будинки та квартири. Ісмаїлія — місто контрастів, з сюрреалістичними величезними кораблями, що проходять через Суецький канал, через романтичні бульвар вздовж каналу Солодкої води, слідом за галасливим жвавий ринок. Айн-Сухна (гаряче джерело) - тягнеться на 60 кілометрів уздовж узбережжя Суецької затоки і є найближчим курортом до Каїра. Ще одна визначна пам’ятка – Порто Ель Сухна – новий курорт з дуже відомим полем для гольфу та SPA. Айн-Сукхна відомий як центр глибоководної риболовлі, а За'фарана — одне з найкращих місць для дайвінгу та кайтсерфінгу. Поруч із Зафараном розташовані монастирі св. Павла і св. Антоній. св. Антоній це найстаріший функціонуючий об'єкт такого типу у світі. Тому що Айн-Сухана - це просто туристичний регіон, що розвивається це занадто дешевше, ніж, наприклад, Хургада чи Сафага. Однак слід пам'ятати, що більшість туристами тут є єгиптяни. Сафага Сафага знаходиться в 53 кілометрах від Хургади. Це стародавній морський порт, відомий своїм чистим повітрям, чорними піщаними дюнами та термальними джерелами. Місто здобуло репутацію СПА та оздоровчого курорту. Сафага також є улюбленим місцем для любителів віндсерфінгу, кайтсерфінгу та дайвінгу. Мілководдя біля узбережжя міста дуже солоне, тому навчитися плавати на дошці дуже легко. Сафага зберегла багато свого первісного старовинного кольору та атмосфери, тому туристи знайдуть місцеві магазини та ринки, де продають сувеніри, а також традиційні товари, такі як спеції та вироби ручної роботи. Сафага також пропонує чудові місця для дайвінгу. Коралові рифи цілі. Вони знаходять себе тут місця для низьких, середніх і просунутих дайверів. У місті є школи дайвінгу. Любителі пригод можуть взяти участь в одноденних поїздках до пустелі на автомобілях або квадроциклах. За 40 кілометрів від Сафаги знаходиться Монс Клавдіан - давньоримський гранітний комплекс фортець. Посеред затоки Сафага знаходиться невеликий острів Тобія про піщаний берег. Готелі, дайвінг-центри пропонують одноденні поїздки на острів. Він розташований недалеко від Сафаги також лагуна Рас-Абу-Сома. Завдяки пристані до нього легко дістатися з берега. Дуже часто в У цій місцевості можна зустріти мурен, мотиля, рибу-клоуна та восьминога. Пропонуючи чудові місця для дайвінгу, віндсерфінгу, кайтсерфінгу, екскурсій по пустелі та розслаблюючу атмосферу, Сафага є ідеальним місцем для тих, хто віддає перевагу поїхати у відпустку. мовчання і мир. Аль Кусейр Аль-Кусейр розташований за 85 кілометрів на південь від Сафаги. За понад 4000 років він використовувався як комерційний порт. Це було одне з перших міст Єгипту. Місто знаходиться в кінці найкоротшого шляху між Нілом і Рів'єрою Червоного моря. Туристи, які шукають сліди стародавньої цивілізації, знайдуть тут багато місць для відвідування. Знайдено залишки римського порту Міос Хормос 8 кілометрів від міста. Ви можете побачити колишні портові будівлі, а також римські вази та артефакти, розкидані по території. На скелях в долині Ваді-Хаммамат є 200 ієрогліфічних таблиць. У них багато таких дощок 4 тисячі років і показують традиційні очеретяні човни, що плавають по Нілу. Османська епоха також мала великий вплив на зовнішній вигляд міста. Фортеця султана Селіма, правителя Єгипту в 16 столітті, була військовою фортеця, яка захищає порт від загарбників і паломників, які подорожують до Мекки. Відновлений форт можна відвідати. Після османського періоду наполеонівський час і панування Британської імперії (окупація порту) залишилися сама по собі різноманітна архітектура обох періодів, багато будівель 19-го століття поєднують британський, французький та ісламський стилі, і Роман. Al Quseir пропонує чудові готелі, такі як Movenpick, Flamenco Beach Resort і Utopia Beach, а також Mangrove Bay Resort і Fanadir. Коралові рифи Аль-Кусейра різноманітні з розкиданими вершинами, тунелями, димарями, виходами та печерами. Ви можете зустрітися тут мурени, крилатки, кефалі, змінні поля, свищ і окунь, а також подорожник, креветки і кальмари. Води навколо Аль-Кусейра, безсумнівно, є одним з найкращих місць для дайвінгу на Рив'єрі Червоного моря, і можливо в світі. Порт Галіб Легенда порту Галіб свідчить, що на рубежі 1-го і 2-го століть молодий чоловік на ім’я Галіб заснував порт для своїх торгових кораблів після того, як його суперник в руці його коханої перешкодив його торговим кораблям пришвартуватися в порту Айдхаб. Після того, як порт був побудований, конкурент намагався знищити його, відправивши флот військових кораблів. Згідно з легендою, під час атаки з’явився флот-привид і прогнав нападників, дозволивши порту Галіб процвітати. Галіб, звичайно, одружився на своїй коханій. До порту Галіб можна доїхати за 5 хвилин Міжнародний аеропорт Марса Алам і дві з половиною години їзди до Долини Царів. Місто є розкішним туристичним курортом притулок для кораблів і яхт. Вони в місті Є пляжні готелі, які пропонують СПА та оздоровчі процедури. Сама пристань є центром міста Порт-Галіб. Сучасна та повністю пристосована до всіх потреб, марина має місце для понад тисячі великих яхт. Курорт розкинувся за біля 4-кілометрового піщаного берега Червоного моря. Тут є центр з набережною, магазинами, бутиками, кафе та ресторанами. На Приморському бульварі (протяг за Марини) розташовані магазини, ресторани і кафе. Наступні двері за бульваром на нефі хана є традиційний єгипетський ринок. Порт Галіб пропонує туристам водні види спорту, такі як каякинг, водні лижі, віндсерфінг, парасейлінг, вейкбординг, вітрильний спорт, дайвінг, підводна фотографія, снорклінг і сафарі з дельфінами, а також глибоководна рибалка, прогулянки на бананах і колесах. На суші Порт-Галіб пропонує катання на верблюдах, мотокроси, квадрокарти, пейнтбол, скелелазіння та зіплайн. IN На курортах готелю є басейни та тенісні корти велосипеди. Для наймолодших у Port Ghalib є клуби. Lulee Kids Camp пропонує програму активного дозвілля під наглядом опікуна. Готуються такі розваги, як пошук скарбів, мавпячий гай, міні-гольф, батути, надувні човни, боулінг, надувні стрибки та ковзання. У порту Галіб є два пляжі. Південь ідеально підходить для купання, а на сході є причал, з якого відкривається вид на коралові рифи, що оточують курорт. Вони розташовані поблизу міста три з десяти найкращих місць для дайвінгу в світі: Брати Існандс, риф Дедала і Скелястий острів. Цей район є найкращим місцем для спостереження за дельфінами. Оскільки порт Галіб розташований на півдні Червономорської Рив’єри, звідси легко дістатися до Луксора. Марса Алам Приблизно за 220 кілометрів на південь від Хургади знаходиться Марса Алам, одне з найбільш швидкозростаючих туристичних місць на Рів'єрі. Це популярне місце серед віндсерфінгісти, дайвери, снорклінги та любителі пляжу. Оточений пальмами та мангровими лісами, це справжній тропічний рай і чудова відправна точка. Раніше був Марса Алам (як і інші села на Рів’єрі). вона була селом риболовля. Зараз, завдяки міжнародному аеропорту, це важливий курорт. Марса Алам відомий тим, що тут не так багато туристів, як Хургада чи Сафага. Місто також славиться своїми фантастичними умовами для дайвінгу. Місця для занурення цілі, майже не зіпсовані. Риф Ельфінстоун, що знаходиться в 6,5 милях від берега, кишить морським життям. Ви можете зустрітися тут водяні черепахи і краби. З мілководдям на півночі, ідеальним для підводного плавання, і набагато глибше на півдні, ця область підходить для дайверів будь-якого рівня кваліфікації. Shaab Samadai (Dolphin Houce), хвилястий риф на південь від Марса Алам отримав свою Назва завдяки дельфінам, якими вони є бачимо тут дуже часто. У цій мілководній бірюзовій лагуні, крім дельфінів, живуть бутерброди, крилатки та риби-метелики. Fury Shoal – це різноманітний кораловий сад, який створює унікальне місце для занурень. Мережа твердих коралових утворень утворює рифовий комплекс, населений різноманітними рибами і дельфіни. Тут є уламки буксира та вітрильника. Легенда свідчить, що давньоєгипетський фараон викопав чудові зелені смарагди в гористій Східній пустелі на південний захід від Марса-Алама. Найвідомішими комплексами стали копальні Клеопатри і Монс Смарагдус (Смарагдові гори). копальні стародавнього світу. Шахти Ваді Гімал, Ваді Сікейт, Ваді Нукрус і Гебель Забра працювали під час правління Птолемеїв і Риму. В даний час є руїни шахт у Забрі та Сікеїті все ще видно поблизу Марса-Алама, як і залишки храмів і гротів. Поблизу Марса Алам також є руїни римського порту Міос Хормос, де можна побачити напрочуд добре збереглися римські артефакти і близько 200 табличок з ієрогліфами, що прикрашають скелю в долині Ваді-Хаммамат. Хаммамат також відомий каменем Бехени - зеленою декоративною скеєю, яка в давнину вважалася священною. Цей камінь активно добували до до римських часів і використовувався для виготовлення чаш, статуй і навіть саркофагів. Ваді Гемаль, Береніс, Бір Шалатейн У давнину ок цей був частиною основний торговий шлях між Нілом і Червоним морем і світом за його межами. Саме з цієї причини є багато археологічних знахідок, таких як римські оглядові вежі, вишикувані поруч дороги для захисту колон від нападів. Ваді Ель Гемаль - це заповідний національний парк, розташований у Східній пустелі. Парк займає площу майже 100 квадратних кілометрів. Тут є пальмові гаї, мангрові затоки та незаймані пляжі з білим піском. Береніка - стародавнє місто, назване на честь матері правителем Птолемою II Філадельфосом у 275 році до нашої ери було торговим портом. Розташовані руїни храму Семіраміди, побудованого Траяном і Тіберієм розташований недалеко від міста. Далі знаходяться залишки смарагдової копальні Ваді Сакаїт, яка діяла з часів фараонів до римських часів. На зовнішніх стінах храму є картини, що зображують імператора Тіберія, що стоїть перед богом Міном, та інші на честь божеств Зелених Копань. Узбережжя розділене мангровими болотами і недоторканими затоками. Варто відвідати тектонічний острів Забаргад, який є геологічним феноменом, а також відомий джерелами оливкового напівкоштовного каміння, що добували тут з 1500 р. до н.е. до середини ХХ ст. З пагорба Перидот відкривається захоплюючий вид на навколишні блакитні лагуни, багаті на морське життя. Береніс славиться не тільки можливістю порибалити, а й водиться себе ось одні з найкращих СПА-центрів Єгипту. Бір Шалатейн - це невелике село на кордоні Єгипту з Суданом. Раніше це був головний морський порт, а сьогодні цей район славиться своїми вражаючими місцями для дайвінгу. джерело: www.egypt.travel Батьки пустелі. Монастир Святих Антонія і Павла Вербна неділя, якраз перед Великоднем, була ідеальним днем для відвідування монастирів – св. Антонія та св. Paweł Хоча це була моя наступна поїздка в ці місця, відвідування ченців і красивих храмів завжди приносить мені багато радості. Цього разу було схоже. Не злякавшись ранніх годин, ми виїхали з Хургади о 7 ранку. 250 кілометрів на північ до Каїра – це лише 3 години їзди з зупинкою, щоб витерти ще сонні очі. Пейзаж за вікном автобуса, мабуть, для багатьох одноманітний — Червоне море праворуч, пустеля з пагорбами ліворуч — ідеальний для мене, щоб підготуватися до того, щоб переступити поріг першого монастиря. св. Ентоні був нашою першою зупинкою. Всього за кілометр до воріт на горизонті з’явилися дві вежі з хрестами, а за кілька хвилин нас мав привітати друг – отець Равіс. Навчена досвідом, незважаючи на високу температуру, я одягла на плечі шарф і сукню до щиколотки. В іншому випадку монахи піднесуть «привітальний пакет» у вигляді абей довжиною до щиколотки. Ми сміялися, що вони були схожі на лікарняні піжами, але це не завадило двом дівчатам не покласти в багаж топи і штани з довгими рукавами. З самого початку я бачу зачарування в очах моїх друзів. Гарний оливковий сад, блідо-жовті стіни, що оточують монастир, і отець Раві, який розпочав нашу подорож, намалювавши образ Марії на руках дівчат. Ми допомагаємо нашому старенькому батькові показати нам навколо – спочатку навколо стін монастирів, які були закриті 100 років тому, а ворота замуровані. Бедуїни та інші ворожі єгипетські копти притягували відвідувачів і продукти за допомогою мотузок і кошиків, боячись пограбувати храм. Наступні півтори години нас ведуть до фортеці, церкви з мощами св. Антонія, де отець Равіс благословив і помазав нас оливками. У товстих стінах храму приємно і прохолодно, всюди відчувається запах олії. На килимах, по яких ми ходимо босоніж, залишається пальмове листя після літургії. Вони зовсім не схожі на наші польські палаци – гарно оформлені та колоритні. Отець Равіс подарував кожному з нас такий листочок. Ми продовжуємо мандрівку монастирем вузькими вуличками, задаючи батькові багато запитань про життя ченців, історію, обряди, схожі на відомі нам із католицької церкви. Легенда про св. Антоній, розказаний нам батьком у їдальні старих ченців, де стіл і лави скельні, справляє на всіх велике враження. Святитель продав своє майно і жив у скельному гроті, де провів у молитвах близько 80 років. Через вік мого батька ми проїхали машиною 300 метрів на схилі гори до місця, де почалася історія монастиря. Перед нами ми побачили сходи, що звивалися високо на скелястий пагорб, аж до гроту св. Антоній. І тут частина групи вирішила відпочити в новій каплиці, вирубаній у скелі. Ми ж, навпаки, вирішили піднятися на 1153 або 1152 сходи в спеку з шарфами на голові і пляшками з водою в руках, які вже були наполовину порожні. Батько просив кожного з нас записати на невеликих шматочках паперу свої бажання чи щось таке, за що ми хотіли б їм подякувати. Карти довелося нести в грот. На півдорозі ми відірвали очі від сходів. Перед нами постали дивовижні краєвиди гір. Вид додавав нам сили. На півдорозі і ми будемо вище – на оглядовому майданчику. По дорозі ми проходимо повз кількох паломників, які тепло вітають нас і втішають. Приїхавши, ми не знайшли тіні, яку хотіли, сонце зупинилося в зеніті. Ми вирішили увійти в грот відразу через дуже вузьку щілину в скелі. У короткому 10-метровому коридорі було зовсім темно. Нас освітлювали спалахи фотоапаратів і телефонів. За кілька метрів від нас знову спалах камери, і ми побачили невеликі сходи, що ведуть вниз на півтора метра. На наш подив, ми побачили маленький вівтар із розписом святого Антонія. Строгий, скромний, він чудово пасував до розповіді ченця про життя св. Антоній в аскеті. Чарівне, спокійне місце. Наш підйом був більше неактуальним. Ми мовчки витягли свої карти, кожна втиснула свою в проріз наконечника стріли, як це робили наші попередники. Ми провели ще кілька хвилин у зосередженні й тиші в гроті, перш ніж вирішили повернутися тим же шляхом. Це був виклик для всіх нас. До сьогодні, за прикладом св. Антонія, в горах є кілька ченців. Вони відвідують монастир раз на тиждень, щоб взяти участь у недільній літургії та взяти з собою продукти. Задоволені, збираємо групу і рушаємо до наступного монастиря. Нам потрібно подолати 60 кілометрів. По дорозі зустрічаємо паломників з Нідерландів, які разом із бедуїнським гідом вирішили пройтися горами – близько 14 кілометрів до наступного монастиря св. Павло Бажаємо удачі і говоримо про те, що сходи 1153, а може, 1152 – це лише мала частина дороги, яку повинні подолати голландці. По дорозі зупиняємося на великій стоянці, де є кілька ресторанів. Обідаємо поспішно, на відвідування наступного монастиря маємо лише дві з половиною години. Він відкритий для відвідувачів до 16.30. Після прибуття я запитую про батька мого друга. Швидко знаходимо його в домі паломника, де через кілька хвилин п’ємо холодну шию і одягаємо довгі сукні. Отець розпитує про друзів, мету нашого візиту, і через кілька хвилин у тіні стін монастиря св. Павле, слухаємо історію місця. Монастир більш строгий, автентичний, із чіткими слідами історії місця. Млин, дерев’яні човни, на яких ченці 60 років ловили на верблюдах до Червоного моря (14 кілометрів), мають чіткі сліди використання. Слухав дивовижну історію про св. Павла, ми спускаємося до наступного гроту, де, як і св. Антонія, св. Павло провів більшу частину свого життя. Прекрасні фрески кілька століть тому показують історію св. Павло Картини, що поєднують культури та релігії, також привертають увагу. Те, як мій батько веде нас вулицями монастиря і розповідає про життя ченців у минулому і сьогодні, знову зворушує моїх друзів і мене. Він веде з нами діалог, сповнений цікавості та цікавості, ми говоримо про традиції, релігію, обряди, пальми, ялинку та страви на великодньому столі. Там багато сміху. Батько показує нам фотографії, зроблені 100 років тому відомим американським фотографом, який задокументував життя ченців. Ми бачимо там місця, призначені нині для відвідувачів, а в минулому, місця повсякденного користування – їдальня, фортеця, джерело, що витікає зі скель. Ченці на світлинах одягнені як сучасники – у чорні сутани та капюшони з хрестами на головах. Цей елемент залишився незмінним. Ми прямуємо до оливкового саду. Донині батьки виготовляють консерви. Проте наше око впадає в пальму з трьома гілками. Виглядає як хрест. Ми одразу питаємо про неї тата. Вона відповідає, що в саду вже 30 років і що його гілки символізують Святу Трійцю. Робимо кілька фотографій і повертаємося до дому паломника відпочити. Дівчата знімають сукні, ми прощаємося з нашим гідом, дякуємо за напої та олії, які отримали в подарунок, і вирушаємо назад до Хургади. Лише зараз у нас є час поговорити про поїздку та обмінятися коментарями. Я бачу на обличчях своїх друзів задоволеність і втому. Вони вражені. Вони не думали, що в Єгипті є такі красиві місця – мирні, без тисяч туристів, де нікому не заважає, не намагається продати свій товар і витягти з кишені кілька доларів. Історія та дивовижні краєвиди напевно надовго залишаться в їхній пам’яті. І я впевнений, що повернуся туди знову. як завжди з цікавістю та новими запитаннями до ченців. текст: Ewelina Siwek, Egypt Exclusive Ze względu na wiek ojca pojechaliśmy samochodem 300 metrów ku zboczu góry do miejsca, w którym zaczęła się historia klasztoru. Przed sobą zobaczyliśmy schody, wijące się wysoko po skalnym wzgórzu, aż do groty Św. Antoniego. I tu część grupy zdecydowała się na odpoczynek w nowej kaplicy wyrytej w skale. My natomiast zdecydowaliśmy się na pokonanie 1153 lub 1152 schodów w upale z chustami na głowie i butelkami wody w rękach, które już w połowie drogi były puste. Ojciec poprosił wcześniej, aby każdy z nas na małych karteczkach napisał swoje życzenie lub coś, za co chcielibyśmy podziękować. Karteczki należało zanieść do groty. Po pokonaniu połowy drogi oderwaliśmy wzrok od schodów. Przed nami pojawił się niesamowity krajobraz gór. Widok dodał nam sił. Jeszcze połowa drogi i będziemy wyżej - na tarasie widokowym. Po drodze mijamy kilku pielgrzymów, którzy serdecznie nas pozdrawiają i dodają otuchy. Po dotarciu nie znaleźliśmy upragnionego skrawka cienia, słońce zatrzymało się w zenicie. Zdecydowaliśmy natychmiast wejść do groty przez bardzo wąską szczelinę w skale. Krótki 10-metrowy korytarz był zupełnie ciemny. Przyświecały nam flesze aparatów i latarki w telefonach. Kilka metrów dalej, kolejny błysk aparatu i zobaczyliśmy niewielkie schody wiodące półtora metra w dół. Ku naszemu zaskoczeniu zobaczyliśmy niewielki ołtarz z obrazem św Antoniego. Surowy, skromny, idealnie pasował do historii opowiedzianej przez mnicha o życiu św. Antoniego w ascezie. Miejsce magiczne, spokojne. Nasza wędrówka w górę była już nieistotna. Wyciągnęliśmy w ciszy nasze karteczki, każdy wcisnął własną w szczelinę groty tak, jak zrobili to nasi poprzednicy. Jeszcze kilka minut w skupieniu i ciszy spędziliśmy w grocie, zanim zdecydowaliśmy się na powrót tą samą drogą. Dla każdego z nas było to wyzwanie. Do dzisiaj na wzór św. Antoniego w górach żyje kilku mnichów. Raz w tygodniu odwiedzają klasztor, aby wziąć udział w niedzielnej liturgii i zabrać ze sobą artykuły spożywcze. Zadowoleni zbieramy grupę i wyruszamy do następnego klasztoru. Mamy do pokonania 60 kilometrów. Po drodze spotykamy pielgrzymów z Holandii, którzy z beduińskim przewodnikiem zdecydowali się przebyć drogę pieszo górami - około 14 kilometrów do kolejnego klasztoru św. Pawła. Życzymy powodzenia i rozmawiamy o tym, że 1153, a może 1152 schody to zaledwie niewielka część drogi, którą mają do pokonania Holendrzy. Po drodze zatrzymujemy się na dużym parkingu, gdzie jest kilka restauracji. Jemy w pośpiechu obiad, mamy zaledwie dwie i pół godziny na wizytę w kolejnym klasztorze. Jest otwarty dla zwiedzających do godziny 16.30. Po dotarciu pytam o zaprzyjaźnionego ojca. Szybko odnajdujemy go w domu pielgrzyma, gdzie już po kilku minutach pijemy zimną karkadę i ubieramy długie suknie. Ojciec pyta o przyjaciół, cel naszej wizyty i już po kilku minutach w cieniu murów klasztoru św. Pawła słuchamy historii miejsca. Klasztor jest bardziej surowy, autentyczny, z wyraźnymi śladami historii miejsca. Młyn, drewniane łodzie, w których mnisi jeszcze 60 lat temu, idąc z wielbłądami nad Morze Czerwone (14 kilometrów) łowili ryby, mają wyraźne ślady użytkowania. Zasłuchani w niesamowitą opowieść o św. Pawle schodzimy do kolejnej groty, w której podobnie jak św. Antonii, św. Paweł spędził większość swojego życia. Piękne freski sprzed kilku wieków pokazują historię św. Pawła. Również malowidła łączące kultury i religie, przykuwają nasz wzrok. Sposób, w jaki ojciec prowadzi nas uliczkami klasztoru i opowiada o życi mnichów kiedyś i dziś, porusza moich przyjaciół i mnie po raz kolejny. Prowadzi z nami pełen ciepła i ciekawości dialog, rozmawiamy o tradycji, religii, obrzędach, palmach, bożonarodzeniowej choince i potrawach na wielkanocnym stole. Jest dużo śmiechu. Ojciec pokazuje nam zdjęcia wykonane 100 lat temu przez sławnego amerykańskiego fotografa, który dokumentował życie mnichów. Widzimy na nich miejsca, teraz przeznaczone dla odwiedzających a kiedyś miejsca codziennego użytku - jadalnię, fortecę, źródełko bijące ze skał. Mnisi na fotografiach ubrani są jak współcześni - w czarne sutanny i kaptury z krzyżami na głowie. Ten element pozostał niezmienny. Kierujemy się w stronę ogrodu oliwnego. Ojcowie do dzisiaj wykonują przetwory. Jednak nasz wzrok przykuwa palma z trzema odnogami. Wygląda jak krzyż. Natychmiast pytamy o nią ojca. Odpowiada, że od 30 lat jest w ogrodzie a jej odnogi symbolizują Trójcę Świętą. Robimy kilka zdjęć i wracamy na odpoczynek do domu pielgrzyma. Dziewczyny ściągają suknie, żegnamy się z naszym przewodnikiem, dziękujemy za poczęstunek i olejki, które otrzymaliśmy w prezencie i wyruszamy w drogę powrotną do Hurghady. Dopiero teraz mamy czas na rozmowę o wycieczce i wymianę komentarzy. Widzę zadowolenie i zmęczenie na twarzach przyjaciół. Są pod wrażeniem. Nie sądzili, że w Egipcie są tak piękne miejsca - spokojne, bez tysięcy turystów, gdzie nikt nie zaczepia, nie próbuje sprzedać swojego towaru i wyciągnąć kilku dolarów z kieszeni. Historia i niesamowite krajobrazy z pewnością pozostaną na długo w ich pamięci. A ja jestem pewna, że wrócę tam jeszcze raz. jak zwykle z ciekawością i nowymi pytaniami do mnichów. tekst: Ewelina Siwek, Egypt Exclusive Wycieczka do Jerozolimy Wycieczka do Jerozolimy z Hurghady to bardzo długa i męcząca wyprawa. Wycieczka jest kosztowna. Zaczniemy od kosztów. Wycieczka, która trwa ponad 30 godzin kosztuje od 230 do 300 dolarów. Niektóre z biur podróży nie zapewniają także obiadu w cenie wycieczki. Co istotne, to podróż łączona; samolot + autokar + samolot. Z Hurghady nie lecimy samolotem bezpośrednio do Jerozolimy. Wylatujemy wieczorem (~21.00) z Hurghady do Dahab, Taby, lub Sharm el-Sheikh, a dalej autokarem w kierunku granicy. Przekraczamy granicę w Tabie i dalej jedziemy do Jerozolimy. Na miejscu w większości przypadków w programie jest Góra Oliwna, Stare Miasto, a tam Ściana Płaczu, Via Dolorosa, Bazylika Grobu Świętego, Góra Syjon, czyli Wieczernik, Grobowiec Króla Dawida, Bazylika Narodzenia. Po zwiedzaniu obiad i transfer powrotny do Dahab. Po drodze postój nad Morzem Martwym. Przylot do Hurghady następuje w nocy ~ godziny 2.00. Plan przykładowej wycieczki do Jerozolimy Wyjazd autokarem z Dahab do Taby, Przejazd nad Morze Martwe – kąpiel w Morzu Martwym (proszę zabrać kostiumy kąpielowe). Zwiedzanie Jerozolimy: GÓRA OLIWNA wznosi się na wschód od Wzgórza Świątynnego. Tradycja żydowska mówi, że właśnie tutaj rozpocznie się zmartwychwstanie ludzi w dniu Sądu Ostatecznego. Największą jednak atrakcją Góry Oliwnej jest przepiękna panorama na Stare Miasto i Wzgórze Świątynne z pozłacaną Kopułą Skały. KOŚCIÓŁ DOMINUS FLEVIT - został wzniesiony na skale na Górze Oliwnej, gdzie Jezus płakał nad Jerozolimą, stąd nazwa Dominus Flavit (czyli Pan zapłakał). Na północ od tego miejsca znajduje się KOŚCIÓŁ PATER NOSTER. Został on wzniesiony tuż obok groty, w której Jezus nauczał swoich apostołów. Ciekawostką miejsca tego jest ułożony z kafli ceramicznych tekst modlitwy Pańskiej w ponad 60 językach. VIA DOLOROSA – droga krzyżowa prowadzi przez dzielnice muzułmańską i chrześcijańską. Droga, którą szedł Jezus, dźwigając krzyż na miejsce stracenia. Zaczyna się ona w dzielnicy muzułmańskiej na dziedzińcu rzymskiej twierdzy Antonina. Dalej biegnie obok łuku Ecce Homo i prowadzi do BAZYLIKI GROBU PAŃSKIEGO - w dzielnicy chrześcijańskiej. ŚCIANA PŁACZU – jest centralnym punktem dzielnicy żydowskiej. Pod Ścianą Płaczu zawsze można spotkać modlących się Żydów. Jest to pozostałość zewnętrznego muru po Drugiej Świątyni Jerozolimskiej, zbudowanej w końcu VI wieku p.n.e. na miejscu Świątyni, wzniesionej przez Salomona. W 688 roku w tym miejscu muzułmanie wznieśli Kopułę Skały, zamykając dostęp Żydom. Od tego momentu, Żydzi mogą lamentować jedynie przy zewnętrznym murze. Obecnie, pobożni Żydzi wtykają kartki z modlitwami i prośbami do Boga między kamienie starożytnego muru wierząc, że jest to miejsce najbardziej zbliżone do domu Boga. GÓRA SYJONU - najpopularniejszym budynkiem na górze Syjon jest bajkowy kościół i klasztor ZAŚNIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY. Kościół i klasztor z białego piaskowca jest według tradycji kościoła katolickiego miejscem zaśnięcia w sen wieczny Dziewicy Marii. Tuż za kościołem znajduje się GRÓB DAWIDA, otaczany czcią przez pobożnych Żydów, jak i przez wielu chrześcijan. Miejsce to dla wielu Żydów jest celem pielgrzymek, to miejsce modlitwy i wspomnień o czasach minionych. Na piętrze znajduje się sklepiona sala Wieczernika. Jest to domniemane miejsce spożywania OSTATNIEJ WIECZERZY Jezusa z apostołami. Schodząc z góry Syjon w kierunku wschodnim, wśród drzew ukryty, na zboczu góry, stoi kościół ŚW. PIOTRA IN GALLICANTU (w miejscu piania koguta). Według tradycji chrześcijan, w tym miejscu apostoł Piotr zaparł się Jezusa. Rozciąga się z tego miejsca wspaniały widok na Miasto Dawida wraz z dolinami otaczającymi Jerozolimę. Powrót do Sharm El Sheikh w godzinach nocnych. Wylot do Hurghady w nocy. NALEŻY ZABRAĆ paszport, oryginał rachunku, strój stosowny do zwiedzania Jerozolimy, wygodne buty. za: polsharm Wycieczka do Alexandrii Alexandria jest drugim co do wielkości miastem w Egipcie, zamieszkała przez 4 miliony ludzi. Posiada największe w kraju lotnisko. Jest także jednym z najstarszych miast w Egipcie i znajduje się 225 kilometrów na północny-zachód od Kairu. Miasto zostało założone przez Alexandria Wielkiego ok. 332 roku p. n. e. obok małej wioski zwanej Rhakotis. Alexandria pozostawała stolicą Egiptu przez prawie tysiąc lat i była miastem bardzo dobrze prosperującym ponieważ znajdowała się w strategicznym punkcie handlu morskiego - pomiędzy krajami basenu Morza Śródziemnego, a Morzem Czerwonym. Alexandria stała się także centrum nauki starożytnego świata i do dziś jest ważnym miejscem nauki. Jednym z najważniejszych budynków w Alexandrii jest Pałac Montaza, który zbudowano na wzgórzu. W dawnych czasach pałac był rezydencją rodziny królewskiej. Teraz znajduje się w nim muzeum królewskie. Zbudowany w turecko-włoskim stylu architektonicznym, otoczony jest jednymi z najpiękniejszych ogrodów w mieście. Ogrody są otwarte dla zwiedzających. Biura podróży oferują w większości przypadków wycieczkę do Alexandrii połączoną z wycieczką do Kairu. Jest to autokarowy wyjazd dwudniowy. Podczas pierwszego dnia zwiedzamy Kair (Muzeum Egipskie, Piramidy i Sfinx w Gizie, wytwórnia perfum) + obiad, kolacja i nocleg. W drugim dniu przejazd autokarem do Alexandrii. Zwiedzamy pałac Montaza, Teatr Rzymski, Cytadelę i Bibliotekę Aleksandryjską + obiad i suchy prowiant. Koszt wycieczki ~ 200 dolarów. Cytadela Qait-Baja zbudowana w XV wieku w miejscu latarni w Alexandrii, jednej z siedmiu cudów starożytnego świata jest miejscem obowiązkowym do odwiedzenia. Uznaje się, że kamienie oryginalnej latarni zbudowanej w III wieku p. n. e. zostały użyte do budowy tej fortecy. W mieście można obejrzeć wiele wspaniałych monumentów, pośród których najbardziej znany jest XIV wieczny meczet El Mursi Abul Abbas ze strzelistym minaretem i kopułą. Muzeum sztuki grecko-rzymskiej ulokowane w centrum Alexandrii zawiera ponad 40 tysiecy eksponatów odnalezionych na terenie miasta i wokół niego. Niektóre z nich datowane są na 332 rok p. n. e. Muzeum zostało założone w XV wieku. W Alexandrii warto zobaczyć rzymski amfiteatr Nem Al-Dekka, Filar Saraplum datowany na III wiek n. e. zwany Słupem Pompejskim, starożytne katakumby w Kom Al-Shuqafa ukazujące połączenie sztuki faraonów ze stylem grecko-rzymskim, oraz nekropolię Al-Szalby i rzędy grobowców. Chlubą miasta jest Biblioteka Alexandryjska, która jest centrum kulturowym i naukowym. Została ona wybudowana niedaleko starożytnej biblioteki utworzonej w III wieku n. e., która uznawana była za największą starożytną bibliotekę na świecie. Pośród słynnych naukowców, którzy tam studiowali są matematyk Euklides w roku 300 p. n. e. i Haron w 62 roku n. e. Nowa Biblioteka Alexandryjska została otwarta w 2002 roku, a jej projekt został wyłoniony w konkursie zorganizowanym przez UNESCO. Jej futurystyczny projekt został wybrany i uzupełniony o szklany dach i tak ustawiony, aby wejście skierowane było w stronę morza. Alexandria posiada swoje lotnisko międzynarodowe, morski port dla statków rejsowych. Jest obsługiwana przez expresowe autobusy, oraz sieć kolejową. Warto zobaczyć w Alexandrii Katakumby Al-Shuqafa Słup Pompejski ( Filar Saraplum ) Cytadela Qauit-Baja Alexandryjskie Muzeum Narodowe Muzeum Biżuterii Mohameda Ali Rzymski Amfiteatr Nem Al-Dekka Ogrody w Pałacu Montaza Biblioteka Aleksandryjska Klasztor Świętej Katarzyny Pałac Ras-at-Tin Synaj Jeżeli zespół ekspertów turystycznych zostałby poproszony o zaplanowanie idealnego miejsca na spędzenie wakacji, prawdopodobnie przypominałoby ono Synaj. Synaj zajmuje ogromny obszar rozciągający się od Sharm el Sheikh na południu do El Arish na północy półwyspu. Synaj ma bardzo różnorodny krajobraz. Na stosunkowo niewielkim terenie można zobaczyć piękne morskie wybrzeże, oszałamiające pustynie oraz góry. Ras Sidr Znajduje się na wybrzeżu Zatoki Sueskiej i cieszy się ogromną popularnością wśród mieszkańców Kairu. Kurort rozciąga się na 95 kilometrach wzdłuż wybrzeża. Obszar ten podzielony jest na Północny Ras Sidr posiadający centra turystyczne w Ras Masalla, South Oyoun Moussa i Ras Dehaisah, oraz Południowy Ras Sidr z takimi miejscowościami jak Ras Matarma, an-Nakhila i Ras Mal'ab. Ras Sidr jak większość kurortów tej części świata w był cichym, nadbrzeżnym miasteczkiem do którego przyjeżdżali mieszkańcy Egiptu by uprawiać windsurfing. Obecnie jest miejscowością turystyczną odwiedzaną przez cały rok, pełnym sklepów i prywatnych willi. Oprócz windsurfingu można tu uprawić kitesurfing, korzystać z kąpieli słonecznych i wodnych, a także odwiedzić miejsca, umożliwiające poznanie historii Egiptu. Ten wyjątkowy obszar może pochwalić się licznymi, naturalnymi skarbami, których nie ma w żadnym innym miejscu w kraju. Znajdują się tutaj: pustynia, góry, doliny zachwycające bogatą roślinnością i dziewiczymi plażami. Rejon ten jest znany także ze swoich naturalnych źródeł mających działanie terapeutyczne, są to Źródła Mojżesza. Obszar bogaty jest także w roślinność pustynną, a wody morskie zamieszkuje wiele rodzajów rzadkich ryb. W Ras Sidr można zwiedzić osiemnastowieczną fortecę Calat El Gulndi. Park Narodowy Ras Mohammed Narodowy Park Ras Mohammed zajmujący 480 kilometrów kwadratowych znajduje się na samym szczycie półwyspu Synaj, około 20 kilometrów od Sharm El Sheikh. Park Narodowy został ustanowiony by chronić życie morskie, florę i faunę i zachować naturalne piękno tego regionu. Dla pasjonatów nurkowania ten obszar jest swoistym rajem. W Parku Narodowym Ras Mohammed znajduje się ponad 220 rodzajów koralowca, 40 rodzajów rozgwiazd, 25 gatunków jeżozwierzy, 100 rodzajów mięczaków i 150 rodzajów skorupiaków a także ponad 1000 rodzajów ryb. Ponadto w rejonie tym, na dnie morza, znajduje się wiele wraków z czasów gdy statki patrolowały ten obszar uznawany dawniej za punkt strategiczny z powodu bliskości Kanału Sueskiego. Zatem nurkowanie w tym rejonie jest wielką przygodą. Podstawowe miejsca do nurkowania to: Shark Reef i Yolanda Reef – dwie bliźniacze rafy koralowe rozciągające się na setkach metrów pod powierzchnią wody. Miejsca te są rekomendowane doświadczonym nurkom. Shark Reef jest też miejscem zamieszkania rekinów młotów, białych i szarych. Rejon ten zamieszkują także barakudy i ogromne tuńczyki. Yolanda Reef zyskała swoją nazwę od wraku frachtowca Yolanda, którego część nadal można „zwiedzać” nurkując odpowiednio głęboko. Rozsiane pod dnie morza kontenery ze statku stanowią ciekawe znaleziska dla nurkujących. Cały ekosystem w Ras Mohammed chroniony jest prawem. Zabronione jest stawianie jakichkolwiek konstrukcji zarówno na wodzie jak i na lądzie. Sharm el Sheikh i Zatoka Na'ama Miejscowość ta w skrócie nazywa sie po prostu Szarm. Nazwa miasta po raz pierwszy pojawiła się na mapach w XVII wieku i przez dwa wieki była to mała wioska rybacka. W języku arabskim słowo "sharm" oznacza zatokę, a "el Sheikh" starego, mądrego człowieka. Obecnie Sharm el Sheikh jest to obok Hurghady najbardziej znany kurort Morza Czerwonego na świecie. Rejon składa się ze śródmieścia Sharm el-Maya, ruchliwej zatoki Naam i Zatoki Rekinów położonej wzdłuż wybrzeża. Szarm jest najbardziej popularnym kurortem Południowego Synaju i idealną bazą wypadową. Można tutaj nurkować, lub po prostu bawić się w wodzie w Ras Um Sid, Zatoce Żółwi i Cieśninie Tirańskiej. Według niektórych ekspertów rejon Szarmu uznawany jest za najlepszy akwen do nurkowania na świecie. Plaże w Szarmie nie są zbyt szerokie z powodu klifów, które znajdują się czasami zaledwie kilka metrów od morza. Plaże są jednak w większości piaszczyste. Co ciekawe wiele pięknych ryb można zobaczyć siedząc na jednym z wielu pomostów zbudowanych, aby chronić koralowce przed ludzkimi stopami. Długa promenada obejmująca plażę w Zatoce Naama jest miejscem przechadzek. Tuż obok znajduje się deptak - centralne miejsce Szarmu z dyskotekami, kawiarniami, restauracjami i sklepami. Życie nocne z Zatoce Na'ama zasługuje na swoją sławę i już zdążyło obrosnąć legendą. Na miejscu turyści mają do dyspozycji kasyno, Hard Rock Cafe, Mc Donalds'a , Pizzę Hut, Burger Kinga, oraz bardzo dużą liczbę kawiarni i restauracji na każdą kieszeń. Zwolennicy zabawy w klubach mają tutaj szeroki wybór dyskotek, szczególnie w alei Pacha. Szarm jest jednym z najpopularniejszych miejsc konferencyjnych na świecie. Posiada międzynarodowe lotnisko łączące się z miastem autostradą. Okolica miasta stała się ważnym miejscem dla miłośników golfa. Takie pola golfowe jak to w Martim Jollie spełnia międzynarodowe standardy z gwarancją pogody każdego dnia. Co istotne dla Europejczyków, Szarm jest jedynym miastem w Egipcie, w którym istnieją sklepy monopolowe i sprzedawane jest w nich piwo, oraz mocne alkohole. Dahab i Nabq Dahab - jest małym beduińskim miastem znajdującym się 100 kilometrów na północ od Szarm. Jego nazwa oznacza "złoto" i pochodzi od jego pięknych plaż. Środowisko naturalne w całym rejonie jest chronione przez władze Egiptu. Tak jak i inne rejony Morza Czerwonego i Synaju, Dahab posiada kilka ciekawych miejsc do nurkowania. Blue Hole, dosłownie oznaczające "głęboką dziurę" w rafie koralowej znajduje się około 30 minut drogi samochodem od centrum Dahabu i jest miejscem dla bardziej doświadczonych nurków. Blue Hole to rafa o szerokości 150 metrów i głębokości 110 metrów. Bryza wiejąca od strony Morza Czerwonego sprawia, że miasto jest centrum windsurfingowym a laguna zdaje się być "szyta na miarę" dla kiteserfingowców. Nabq leży 30 kilometrów na północ od Szarm. Rafy koralowe rozciągają się tu na całej długości wybrzeża, gdzie pustynia spotyka się z morzem. Jest to chroniony port, który powstał w 1992 roku, aby chronić rafę koralową, oraz namorzyny rozciągające się wzdłuż linii brzegowej. W większości teren zamieszkany jest przez Beduinów. W Nabq znajduje się największy namorzynowy las na Synaju.Wrak statku Maria Schroeder, który zatonął na rafie koralowej w 1965 roku, z częścią nadal wystającą ponad powierzchnią wody nadal jest dobrze widoczny i często eksplorowany przez nurków. Park Narodowy Abu Gallum Na północy od Dahabu znajduje się Park Narodowy Ras Abu Gallum. Nie ma tutaj żadnych hoteli, sklepów głośnej muzyki i tłumu turystów. Ten zajmujący powierzchnie 400 kilometrów kwadratowych obszar chroniony jest prawem Egiptu. W Parku mieszkają Beduini. Miejsce słynie z fantastycznych warunków do nurkowania. Gebel Fuga jest największym płaskowyżem pustynnym otoczonym przez góry, który można zwiedzić podczas safari. Obszar ten nosi nazwę Las Słupców, ponieważ pokryty jest czarną lawą, jakby kolumnami skalnymi, które zdają się wyrastać wprost z gór. Na szlaku wielbłądów do Parku Narodowego Abu Gallum, wasz sprzęt do nurkowania, wraz z jedzeniem, napojami i bagażami będzie niesiony przez wielbłąda. Wycieczka szlakiem do Parku Narodowego odbywa się przy udziale instruktorów nurkowania, oraz doświadczonych przewodników beduińskich. Pod wodą można spotkać żółwie wodne, płaszczki i wielkie baradudy. Nuweiba Nuwejba - jest miejscowością znajdującą się na południowym wybrzeżu Synaju, około 180 kilometrów na północ od Szarm. Miasto otoczone jest przez Parki Narodowe. Tarabin znajdujący się na północ od Nuweiby znane jest z gęstych gajów palmowych, płytkich zatok i ruin tureckich fortów. Studnia znajdująca się w tych ruinach służyła jako źródło słodkiej wody dla plemion Beduinów, którzy zamieszkują te tereny od wieków. Tutejsze restauracje są umeblowane w beduińskim stylu, z dywanami, poduszkami nadającymi poczucie przytulności. Część miejska leży pomiędzy Tarabin a Diunami. W centrum znajdziemy bazary, restauracje i tradycyjne piekarnie serwujące ciepły chleb pita. Diuny łączą miasto Nuweiba z portem. Najpopularniejszą z wycieczek oferowanych z Nuweiby jest wycieczka do Klasztoru Św. Katarzyny, która często zahacza o pobliskie miejscowości takie jak Mawamis, gdzie znajdują się komnaty grobowe z wczesnej epoki brązu. Inne przystanki obejmują Kamień z Inskrypcjami, zawierający starożytne napisy tworzone przez różne cywilizacje. Inne wycieczki obejmują wyprawy na wielbłądach. Niektóra mogą trwać od 3 do 5 dni. Kolorowe kaniony i oaza Ain Hudra umożliwiają spacer pośród palmowych ogrodów i wspaniałych krajobrazów. Oaza Ain Um Ahmad jest najpiękniejszą i największą oazą na południu Synaju. Beduini uprawiają tu pomarańcze, migdały, brzoskwinie, figi i daktyle. Taba i Wzgórza Taba Region Taba zwrócił na siebie uwagę w 1970 roku , kiedy stał się magnesem przyciągającym turystów podróżujących z plecakami, poszukującymi miejsca na prowadzenie prostego hipisowskiego życia. Oczywiście od tego czasu miejscowość ta znacznie się rozrosła, ale spokojny styl życia jest tutaj nadal bardzo widoczny, szczególnie kiedy porówna się go do miejsc tak tętniących życiem jak Szarm czy Hurghada. Poczucie relaksu i bliskość z naturą są jednym z głównych powodów popularności tego regionu. Wiele osób uznaje Tabę za idealne miejsce na rodzinne wakacje. Kilka kilometrów od Taby znajduje się Wyspa Faraona, miejsce z nieprawdopodobnymi widokami. Pole golfowe na Wzgórzach Taba posiada najdłuższą w Egipcie odległość do dołka. 14 dołek ma 640 jardów. Góra Synaj i Klasztor Św. Katarzyny Te dwie atrakcje i otaczające je majestatyczne góry podsumowują magię i różnorodność regionu Synaj. Góra Synaj jest nazwą zespołu wierzchołków i czasem nazywana jest Świętą Górą. Na południowym krańcu znajduje się Góra Mojżesza, gdzie (według przekazów) Mojżesz komunikował się z Bogiem i otrzymał tablice z 10 przykazaniami. Góra Mojżesza jest najwyższym szczytem Synaju. Najwyższą góra w Egipcie jest leżąca obok Góra Katarzyny, która mierzy 2500 metrów. Najkrótszą drogą na Górę Katarzyny (gdzie znajduje się Klasztor Św. Katarzyny) jest Siket Syidna Musa. Są to schody składające się z 3 750 stopni, zwanych schodami skruchy. Zostały one wycięte w skale przez mnichów z Klasztoru św. Katarzyny i znajdują się u północno-zachodniego podnóża góry. Wiele osób wspina się po zapadnięciu zmroku, częściowo by uniknąć gorąca, ale także dlatego, aby nie przegapić wchodu słońca. Dłuższą trasą jest El Bashait. Na tej trasie możemy skorzystać z pomocy wielbłądów. Wspinaczka trwa około dwóch godzin, a po drodze można kupić jedzenie i wodę w małych straganach. Na górze jest możliwość zwiedzenia Klasztoru Św. Katarzyny. Klasztor zostało zbudowany na rozkaz Cesarza Justyniana, znajduje się wokół miejsca, które uznaje się za to, w którym Mojżesz zobaczył gorejący krzew. W Klasztorze znajdują się manuskrypty, obrazy olejne i arabskie mozaiki. Znajduje się tu 5 tysięcy woluminów w różnych językach. Sercem klasztoru jest Kaplica Gorejącego Krzewu. Niedaleko od kaplicy znajduje się gorejący krzew, rzadki rodzaj róży o nazwie Rubus Sanctus. Klasztor jest także swojego rodzaju fortecą. Ogromne ściany zbudowane z granitu chroniły mnichów i skarby klasztoru. Najbardziej zaskakującą częścią historii klasztoru jest to, iż był on zawsze pod specjalną opieką różnych władców panujących na tych terenach - bez względu na religię i światopogląd. Wokół klasztoru znajduje się Park Narodowy gdzie można spotkać kozła skalnego i wilka z Europy, oraz hieny z Afryki, a także węże. źródło: www.egypt.travel Oazy Nieoswojona tajemnica Khargs, Dakhla, Farafra, Baharija i Siwa: oazy w zachodniej części Egiptu, są jak wyspy zagubione nie tylko w przestrzeni w bezgranicznych piaskach Sahary, ale także w czasie. Rzeczywistość i świat baśni przenikają się. Można tu zobaczyć wschód słońca z grzbietu wielbłąda, albo wspiąć się na szczyt wydmy i ujrzeć majestatyczny bezkres pustyni. Można tu spędzić południe w zacisznym cieniu palmowego zagajnika lub w wypełnionym chłodną wodą basenie w jednym z rewelacyjnych ekodomków, charakterystycznych dla tego regionu, albo pospacerować późnym wieczorem do faraońskiej świątyni, wąskimi uliczkami wioski w której czas się zatrzymał. Albo spędzić noce przy ognisku przed namiotem Beduina i posłuchać zaczarowanych opowieści i zobaczyć migotanie gwiazd na bezchmurnym, pustynnym niebie. Oaza Fajum: ogród Kairu – rajska przygoda i bogata historia Najbliżej doliny Nilu, zaledwie godzinę jazdy na południe od Kairu, leży oaza Fajum. Gleba w tej okolicy jest tak żyzna, iż od niepamiętnych czasów oaza służyła za spichlerz stolicy. Warto wybrać się na całodzienną wycieczkę do Fajum choćby tylko po to by zobaczyć soczystą zieleń roślinności i zakosztować wiejskiej ciszy. Miejscowi rolnicy zwani fellachami nadal uprawiają ziemię a widok kobiet i dzieci stojących przed glinianymi domkami, przy kanałach wzdłuż których rosną plamy, odznacza się takim samym, ponadczasowym wdziękiem jak płaskorzeźby przedstawiające ich przodków na ścianach pobliskich grobowców. Jezioro Karun o powierzchni 30 kilometrów kwadratowych i przylegający do niego Park Narodowy Wadi – El – Rayan stanowią obszar chroniony. Ptaki, odwiedzające te okolice są wyjątkową atrakcją dla amatorów ornitologii. W Wadi – El – Hitan można podziwiać gigantyczne szkielety prehistorycznych wielorybów, wyrzuconych na ląd, gdy Morze Śródziemne sięgało znacznie dalej na południe niż teraz. Nie brakuje też atrakcji dla osób interesujących się kulturą. Na uwagę zasługują piramidy w Hawara i El-Lahun. Oaza Baharija: palmowe zagajniki, źródła mineralne i złote mumie Pustynna depresja, zwana Oazą Północną o powierzchni ok. 4000 kilometrów kwadratowych zbudowana z czarnej wulkanicznej skały odległa jest od Kairu o siedem godzin jazdy. Już w czasach starożytnych znana była z kopalń rudy, żyznych ogrodów, leczniczych wód i malowniczych widoków na czarne, poszarpane wulkaniczne skały, wyrastające z pustynnej równiny. Miejsce to stało się sławne na świecie, gdy pod koniec lat 90-tych ubiegłego wieku odkryto tu przypadkiem ogromną nekropolię z czasów grecko-rzymskich. W grobowcach znaleziono tysiące bogato zdobionych mumii. Po tym sensacyjnym odkryciu okolica ta została ochrzczona mianem Doliny Złotych Mumii. Oaza Farafra: wyspa zieleni na obrzeżu Pustyni Białej W tej najmniejszej i najbardziej osamotnionej oazie warto zobaczyć kilka źródeł siarczanych oraz Kasr-el-Farafra jedyne miejsce w tym rejonie, dziś ruiny fortecy w otoczeniu palm. Największą atrakcję zaledwie 30 km na północ stanowi jednak Pustynia Biała, gdzie wiatr rzeźbiąc w białej, wapiennej skale wyczarował surrealistyczne, ogromne formy odznaczające się niezwykłym pięknem. Oaza Dakhla: tradycyjne gliniane budowle na tle wspaniałych form skalnych Oaza Dakhla służyła niegdyś Rzymianom za spichlerz. Dziś ten ogromny obszar nadal wygląda jak kraj z bajki. Dwa najpiękniejsze z czternastu osiedli to Balad (Gliniana Wioska), El-Kasr (Cytadela składające się z wąskich, cienistych uliczek. O uroku tego miejsca decyduje kontrast między bujną zielenią licznych sadów i pól koniczyny, ryżu i orzechów ziemnych a wydmami w kolorze miodu i pastelowo-różowymi skalnymi formami otaczającej pustyni. Z czasów świetności oazy zachowały się ruiny świątyń i grobowców. Oaza Kharga: niegdyś zatrzymywały się tu karawany, dziś jest to kwitnące centrum prowincji Najbardziej na południe wysunięta oaza Pustyni Zachodniej była kiedyś ważnym punktem na słynnym szlaku karawan Darb-el-Arbain, Drog Czterdziestodniowej, którą kupcy handlujący wielbłądami i niewolnikami docierali do rynków w północnej i południowej Afryce. Dziś jest to administracyjna stolica prowincji New Valley (Nowa Dolina). Oprócz gajów palmowych i pól znajduje się tu kilka samodzielnych osiedli takich jak Kasr Kharga Bulak i Baris. Najciekawsze zabytki sakralne to wczesnochrześcijańska nekropolia El-Bagawat i świątynia Hibis. Oaza Siwa, najdalej na zachód wysunięta oaza w Egipcie. To kąpiele w naturalnych źródłach mineralnych, jeziora i legendarne świątynie Oaza Siwa położona jest o 500 kilometrów na zachód od Nilu. 300 kilometrów od Marsa Matruh kilkanaście metrów poniżej poziomu morza. 2700 lat temu, gdy Rzym był tylko wioską a Homer właśnie skończył komponować Iliadę, Oaza Siwa już była sławna w całym rejonie Morza Śródziemnego jako siedziba wyroczni Amona-Re. Sława na skalę światową przyszła w 331 roku przed nasza erą gdy Aleksander Wielki zatrzymał się, aby zasięgnąć rady owej wyroczni. W oazie do dziś jest atmosfera czaru i magii. Niezwykły urok tego miejsca potęgują skarby przyrody: zagajniki palm daktylowych i drzew oliwnych, jeziora o brzegach porośniętych trzciną , góry o płaskich szczytach i piaszczyste wydmy, źródła mineralne zachęcające do kąpieli. Inne atrakcje Oazy Siwa to doskonale zakwaterowanie w ekodomkach, dwa malownicze zamki na wzgórzach, zabytkowe ruiny i unikalna kultura z silnym wpływem tradycji berberyjskiej. El-Fajum – żyzny raj już w czasach Faraonów Bogata historycznie oaza Fajum z lotu ptaka wygląda jak zielony pączek wyrastający na łodydze Nilu. Leży na bagnistej depresji o powierzchni 1800 kilometrów kwadratowych. Od zarania dziejów była ulubionym miejscem polowań zarówno faraonów jak i późniejszych monarchów. Dzięki sieci kanałów i grobli wybudowanej ponad 3500 lat temu stała się żyznym terenem rolniczym. Bar Jusuf, kanał wykopany w czasach panowania XII Dynastii, do dziś doprowadza tu wodę z Nilu, dzięki której wegetacja jest tak bujna. O wysokim poziomie cywilizacji Średniego Państwa świadczy świątynia w Medinet Madi oraz piramidy Senusereta II w El-Lahun i Amenemhata III w Hawara. Ta druga należała niegdyś do kompleksu do którego należał legendarny labirynt, składający się z ponad 1500 komór i uważany przez Greków za jeden z cudów świata. Świadectwem obecności Rzymian w tym rejonie są słynne portrety mumiowe, tzw. fajumskie, których wielką liczbę znaleziono w miejscowych grobowcach, a także w ruinach rzymskich miast w Dime, Tebtynis, Diomysias i Karanis Kom Auszim. Dwa głośno skrzypiące drewniane koła młyńskie wciąż obracają się na rynku Medinet El Fajum, starożytnego miasta i miejsca kultu boga sobka. O unikalnym charakterze oazy El-Fajum decyduje słone jezioro Karun (powierzchnia to 230 kilometrów kwadratowych) na brzegach którego żyją liczne gatunki ptaków. Wokół jeziora na przybyszów czekają liczne, kameralne restauracje. Warto odwiedzić wioskę Tunis znany ośrodek garncarstwa oraz Wadi El-Hitan tzw. Wioskę Wielorybów. Oaza Baharija – soczysta zieleń bujnych ogrodów w Dolinie Złotych Mumii Historia oazy Baharija składającej się z ośmiu wiosek położonych 360 km na południowy zachód od Kairu, sięga czasów panowania faraonów. Mimo to aż do końca XX wieku była prawie nieznana. Do głównych atrakcji należały świątynia wzniesiona za życia Aleksandra Wielkiego, 400 gorących i zimnych źródeł mineralnych i siarczanych oraz sielankowe krajobrazy. Tak było do 1996 roku, kiedy to przypadkiem dokonano sensacyjnego odkrycia archeologicznego. Na pograniczu dwóch osiedli El-Bawiti i El-Kasr pod przechodzącym osłem zapadł się strop komory grobowej, jak się później okazało części faraońsko-rzymskiej nekropoli, w której zachowały się tysiące misternie dekorowanych mumii. Wprawdzie same wykopaliska nie są udostępniane zwiedzającym, to jednak w El-Bawiti niektóre z mumii można oglądać. Wśród innych atrakcji oazy warto wymienić dawne brytyjskie fortyfikacje na wzgórzach Gebel El-Ingleez i Gebel Maghrafa, gdzie odkryto wielki szkielet dinozaura oraz skalne formy na Pustyni Czarnej. Nie trzeba dodawać, że noc spędzona w beduińskim namiocie pod rozgwieżdżonym niebem to przeżycie, którego długo się nie zapomina. Dakhla – oaza o niezwykłym pięknie i starożytnej historii Około 300 km na południowy wschód od Farafry położona jest oaza Dakhla. Zajmuje ona obszar o długości 120 kilometrów, obfitujący w piękne krajobrazy, bujną roślinność (dzięki wodzie czerpanej z 500 studni) i urozmaicona faunę. U stop surowych, pustynnych gór można napotkać zabytki z czasów średniowiecza a nawet z czasów panowania faraonów. Szczególnie malownicza jest wioska Kalamon i stare ufortyfikowane miasto El-Kasr. Wszystkie budynki wykonane są z gliny a wąskie, tworzące istny labirynt uliczki, przykryte są trzcinowymi matami. W Mut nowoczesnej stolicy oazy, znajduje się zabytkowy zamek z gliny oraz muzeum folklorystyczne. Warta odwiedzenia jest także rzymska świątynia Deir El-Mozawaka i Baszendi, faraoński grób Balad i oaza Baris wysunięta najdalej na południe. Na znużonego wędrowca czeka regenerująca siły kąpiel w ciepłej wodzie z siarczanego źródła Ajn El-Kasr oraz posiłek pod palmami nad brzegiem słonego jeziora Bir El-Gabal. Kharga – centrum Nowej Doliny: nowoczesność i historia Oaza wysunięta najbardziej na południe Egiptu. Zamieszkuje ją około 60 tysięcy osób. To największa i najgęściej zaludniona egipska oaza. Większość gruntów jest uprawiana, co stanowi nie lada wyczyn, zważywszy, że Kharga jest jednym z najgorętszych miejsca ziemi a słońce świeci tu prawie przez 4400 godzin rocznie. Dominującym stylem stolicy jest nowoczesny funkcjonalizm. Bardzo atrakcyjnie prezentuje się świątynia Hibis. Jest ona uważana za najlepiej zachowany perski obiekt kultu religijnego w Egipcie. Budowa ufortyfikowanej świątyni Kasr Ghuwata także została zakończona w okresie panowania Dariusza I. Z czasów rzymskich pochodzi Kasr El-Zayan. W Dusz, na samym południu, w otoczeniu wielkich wydm wznosi się Świątynia Ozyrysa. Ponad 100 misternie dekorowanych kaplic grobowych w nekropolii El-Bagawat ma rodowód wczesnochrześcijański. Po dniu wypełnionym zwiedzaniem można odpocząć zażywając kąpieli w gorących źródłach Naser i Bulak. Kąpiel ma również właściwości terapeutyczne. Pomaga przy schorzeniach reumatycznych i alergiach. Farafra – gorące źródła i białe, surrealistyczne rzeźby na pustyni Po długiej drodze przez pustynię warto odpocząć w cieniu palmowego zagajnika w oazie Farafra, położonej w połowie drogi między oazami Dakhla i Baharija. Kąpiel w siarczanych źródłach Bir Setta lub El-Mufid pomaga spłukać z siebie nie tylko pył ale i zmęczenie. W nekropoli Ain Besal 15 kilometrów na południowy zachód od osady znajdują się kaplice skalne grobowce z czasów rzymskich i wczesnochrześcijańskich. Warto też zajrzeć do pobudzającego wyobraźnię muzeum Badra, gdzie prezentowane są obrazy figurki wykonane przez miejscowych artystów. Na Pustyni Białej, 20 minut jazdy na północ od Farafry, będziemy podziwiać skały wapienne o niezwykłych, uformowanych przez wiatr kształtach, przypominających grzyby, stożki i góry o płaskich szczytach. Surrealistyczne formy, jakby wyrzeźbione rekami artysty-kolosa, rozrzucone są na obszarze ok. 30 kilometrów kwadratowych. O zmierzchu i wschodzie słońca nabierają one pięknych pastelowych kolorów. Siwa – oaza w której bogowie pobłogosławili Aleksandra Wielkiego Najbardziej osamotniona z pięciu egipskich oaz wyrasta niczym fatamorgana na Pustyni Zachodniej, dobre godziny jazdy od wybrzeża. W miejscu, w którym boska wyrocznia potwierdziła kiedyś prawo Aleksandra Wielkiego do panowania nad Egiptem, zmęczeni zgiełkiem codziennego życia szukają dziś samotności. W sercu oazy o powierzchni 2400 kilometrów kwadratowych stało niegdyś ufortyfikowane miasto. Z jego najwyższego szczytu, nad dachami glinianych domów, roztacza się wspaniały widok na mieniące się w słońcu jeziora. Główną atrakcją turystyczną oazy Siwa są ruiny miasta Aghurmi z dwoma sanktuariami Amona. Kąpiel na wyspie Katnis lub w krystalicznej wodzie mineralnej z „Fontanny Kleopatry” to ulga dla ciała i duszy. U stóp wzgórza Gebel Dakhrour osoby cierpiące na reumatyzm mogą poddać się terapii polegającej na zakopaniu się po szyję w ciepłym piasku. Natomiast miłośnicy pamiątek mogą w tym czasie kupować na miejscowym targu sztuki ludowej oryginalne wyroby ze srebra i ceramiki. Wielka przyjemnością dla amatorów ornitologii jest wycieczka rowerem lub „karettą” (rodzaj wózka ciągniętego przez osła) do zacisznych zagajników palmowych na brzegach jeziora. Gnieździ się tam wiele rzadkich gatunków ptaków. Z kolei koneserów starodawnych zwyczajów zainteresuje wizyta Muzeum Oazy Siwa oraz doroczny festiwal urządzany w październiku z okazji zbioru daktyli. Najbliższy kontakt z Przyrowów zapewni nocleg w jednym z ekodomków z których oaza Siwa stała się znana w ostatnich latach. źródło: www.egypt.travel

Lotnisko w Hurghadzie. Przyloty i odloty on-line. Sklepy wolnocłowe, restauracje, bary, toalety, miejsce dla palących. Filmy, zdjęcia, informacja. Почніть Місто Важливо Погода Розваги та відпочинок Паби Магазини аеропорт ти Готелі Тури Wyniki wyszukiwania Sklep Plany i cennik More Аеропорт Хургади Митно-паспортний контроль в аеропорту Пасажири, які вилітають з Хургади, проходять паспортний та митний контроль і дуже детальну перевірку безпеки. Вилітаючи з Хургади, вам не потрібно пред’являти паспорт на covid або негативний тест на Covid-19. Нагадуємо, що при прибутті в Хургаду - з 22 січня 2022 року - всі пасажири повинні мати негативний тест принаймні за 72 години до прибуття або дійсний паспорт covid. Процедура відправлення починається за 2 години до запланованого часу відправлення і закінчується за 1 годину до відправлення. Під час польоту ми проводимо дві перевірки безпеки, а в деяких випадках також особисту перевірку. Щоб пройти всі перевірки, потрібно близько години. Як виглядає цей контроль, ми показуємо у відео нижче. Варто знати, що митники дуже неохоче дозволяють провезти в ручній поклажі до залу вильоту навіть запечатану заводську пляшку води. Переліт Хургада – Варшава займає 4 години 20 хвилин. Що пропонує аеропорт Хургади В аеропорту є кілька кафе та ресторан Burger King (за воротами паспортного та митного контролю). Ви також можете скористатися кількома барами, де (на жаль, за великі гроші) можна випити кави, пива, кока-коли, або з’їсти бутерброд чи салат. В аеропорту є пошта. Є громадський Wi-Fi, але дуже поганої якості. Які конкретно ціни в барах? Подробиці у відео... Ще немає постів цією мовою Щойно пости будуть опубліковані, ви побачите їх тут. Wszystkie newsy Hurghady i Egiptu (971) 971 пост Informacje z Egiptu (0) 0 постів Wiadomości z Hurghady (0) 0 постів Informacje znad Morza Czerwonego (0) 0 постів Historia Egiptu (0) 0 постів Duty Free, Камера зберігання в аеропорту У міжнародному аеропорту Хургади ви можете робити покупки в магазинах Dute Free, а також у сувенірних, ювелірних та парфумерних магазинах. На жаль, ціни на сувеніри дуже високі. Перед відправленням ми легко можемо купити сигарети, алкоголь, парфуми, продукти та солодощі в магазинах безмитної торгівлі. Магазини безмитної торгівлі працюють цілодобово. Розрахуватися карткою можна в магазинах безмитної торгівлі, але дуже часто буває, що термінали не працюють. Тому варто мати з собою готівку. Бургер Кінг і ресторан зачинені на ніч. Аеропорт пропонує пасажирам камеру зберігання багажу навіть на тривалий період. В аеропорту Хургади, звичайно, є станція, де ми можемо повідомити про втрату багажу. Які ціни в магазинах безмитної торгівлі? Подробиці нижче... дитячий майданчик, заклади для інвалідів Міжнародний аеропорт Хургади обладнаний платформами для інвалідних візків. Є можливість скористатися спеціальним сервісом для людей з обмеженими можливостями (втім, це вимагає попереднього повідомлення). Є спеціальні кімнати для мам з немовлятами. Міжнародний термінал також обладнаний спеціальними ігровими майданчиками для дітей. Спеціальних кімнат для ділових зустрічей в аеропорту немає. Аеропорт пропонує VIP-зали (проте для цього потрібно попередньо повідомити). Безкоштовні закуски та міжнародні газети пропонуються у просторих VIP-залах. В аеропорту Хурґди немає готелів. Але в 5 хвилинах від аеропорту знаходяться перші готелі, що пропонують місця для мандрівників. Прокат автомобілів, парковка в аеропорту Поблизу аеропорту є можливість орендувати автомобіль (компанія Hertz). Можливе онлайн-бронювання. Місцеві компанії, які пропонують оренду автомобілів, також мають свої пункти в аеропорту. Аеропорт Хургади має охоронювану автостоянку - як для короткого паркування (до 24 годин), так і для тривалого паркування (від 24 годин до кількох днів). Перед терміналом є звичайна стоянка для автомобілів і автобусів. Перед аеропортом також є стоянка таксі та туристичного таксі. А ось так виглядає посадка в Хургаді з вікна літака... Lądowanie w Hurghadzie od strony południowej Wyjazd z lotniska w Hurghadzie; parking, zapory... Lądowanie w Hurghadzie od strony północnej Деталі аеропорту Хургади, оренда автомобіля Код аеропорту: HRG Тел: +2065443976 Факс: +2065443976 Проїзд: 15 хвилин їзди від центру Сакали. Він розташований на головній кільцевій дорозі. Прокат автомобілів: Сервіс доступний в аеропорту - Hertz, тел: +20 653 444 146. В місті: Avis - навпроти Aqua Village Resort, тел.: +20653447400. Hertz - Aden Beach El Corniche, тел.: +20 653 463 176 Час польотів на внутрішніх маршрутах Національна авіакомпанія Egyptair обслуговує всі внутрішні рейси. Egyptiair використовує 11 аеропортів: Абу-Сімбел, Олександрія, Асьют, Асуан, Каїр, Хургада, Луксор, Марса Алам, Марса Матрух, Шарм-ель-Шейх і Таба. Часи зразкових внутрішніх рейсів: Каїр - Луксор: 1 година Каїр - Асуан: 1 година 25 хвилин Каїр - Шарм-ель-Шейх: 1 година Каїр - Олександрія: 45 хвилин Каїр-Хургада 1 година Хургада - Шарм-ель-Шейх: 1 година Хургада - Луксор: 1 година Хургада - Олександрія: 1 година 20 хвилин Луксор – Шарм-ель-Шейх: 1 година 10 хвилин Mapa samolotów nad Hurghadą, radar on-line wyloty z Hurghady przyloty do hurghady Wyloty (Abflue) z lotniska w Hurghadzie on-line Przyloty (Ankunfte) na lotnisko w Hurghadzie on-line przylotywyloty

Egipt oczyma Piotra Ibrahima Kalwasa, pisarza, muzułmanina, który mieszka w Aleksandrii Пьотр Ібрагім Калвас - поляк, який живе в Єгипті Я шокований тим, що молоді люди мають на своїх телефонах. Я зустрів єгиптянина, який слухав Лютославського. У свою чергу, молоді єгипетські дет-металісти знають про Нергала все: про його життя, концерти, викрадення Біблії. Ви бачили, що зробили єгипетські феміністки? Вони опублікували у своєму профілі фотографію двох жінок, які сидять на прапорі ІДІЛ з вишитим шахом. Один у нікабі сидить догори дном із середнім пальцем догори й товче купу. Пьотр Ібрагім Калвас у 2008 році разом із дружиною та сином Гасаном покинув Польщу та оселився в Єгипті, в Олександрії. Він пережив правління Мубарака, арабську весну, правління фундаменталістів і Сісі. Почав писати репортажі для «Duży Format», серед інших про обрізання дівчат, атеїстів і ультраконсерваторів чи кривавий ритуальний бій. Він не уявляє свого життя без цієї країни, каже, що це любов до кращого і поганого. Я вирішив поїхати до Олександрії, щоб дізнатися, яким був Єгипет після революції. – Єгипет безпечний? Хвиля революції минула і знову безпечно. – Два тижні тому, коли я приїхав до Каїра, перед моїм кварталом розстріляли двох поліцейських. Через день у поїзді з Каїра до Олександрії, на якому я сьогодні прибув, вибухнула бомба. Ви говорите про політичне насильство, яке фактично відбувається після революції. На Синаї є джихадисти, це зона беззаконня. У Каїрі сталися напади на військових і поліцейських. Але т. зв загальна злочинність на вулицях дуже низька. У нас ніколи не було проблем. У цьому плані Єгипет безпечний, хоча і гірший, ніж був, бо поліція розвалилася після революції. – Більше 6 років тому ви переїхали до Олександрії, бо, як ви сказали, Польща була країною хамства, вульгарності, пивного зброди, порнографічної бруду в ЗМІ. Однак через 4 роки ваш підхід до «безпечного та ідеального Єгипту» змінився на дуже критичний, це можна побачити у своїх репортажах, в яких ви піднімаєте такі теми як: атеїзм, вирізання кліторів у маленьких дівчаток, релігійна дискримінація, ультраконсервативні салафіти, або кривавий ритуальний забій тварин. Коли був прорив? Я дійсно одного разу прокляв Польщу. Я перебільшував. Зараз це трохи змінилося, бо змінилася Польща. Але я досі негативно сприймаю поляків багато в чому. Прорив відбувся під час революції. Революція відкрила мені очі, тому що стан видимого миру впав. Коли ми приїхали в Олександрію, ми прожили під владою Мубарака 2,5 роки. Тоді країна була заморожена, нічого не сталося, ніхто вголос не говорив про обрізання, ніхто нічого не публікував. Не вірилося, що на вулицях так тихо. Коли почалася революція, все відпустило. Спочатку був хаос, потім відкриття. На щастя, Сирії чи Лівії тут не стало. Владу перейняли фундаменталісти «Брати-мусульмани», а потім генерал Сісі. — В одній із ваших статей молодий єгиптянин сказав, що більшість із них не хоче релігійної держави, яку пропонують «Брати-мусульмани», але й не сприймають західну демократію з її нестримним лібералізмом, оголеністю, атеїзмом та суперечливим мистецтвом. Тоді чи є інший «третій шлях»? Єгиптяни досі шукають цей «третій шлях», але його там немає. Просто подивіться на останні події. Коли в 2011 році почалася революція, єгипетський журналіст сказав, що вперше за п’ять тисяч років Єгипет мав шанс на демократію. Але не тільки демократія не в конституції, вона також не в людях. Немає демократичного, громадянського мислення. Єгиптяни не можуть собі уявити, щоб вирішувати самі, тут завжди панувала людина провидиця, яка була лідером суспільства. Революція була механізмом, за допомогою якого тварина вистрибнула з клітки. Єгиптяни вийшли з авторитарної системи на свободу і не знали, що з нею робити. – Через рік відбулися перші вільні та демократичні президентські вибори. Так. Тоді люди обрали «Братів-мусульман», і почалася ісламізація Єгипту. Під час їхнього правління алкогольні магазини були закриті. 98% єгиптян стверджують, що ніколи не вживали алкогольні напої, а до Drinkies продовжують під'їжджати машини. У пабах п’ють безалкогольне пиво, але при собі мають маленькі пляшки алкоголю. Купують банку коли, напиваються і виливають вміст пляшки. Після вихідних цілі вулиці завалені пляшками дешевого узо та банок Stella. Брати зробили це. Хабарі підкуплених салафітів (мусульман, які постулюють відродження ісламу шляхом повернення до його першоджерел, так званої «релігії предків» – прим. ред.) грабували магазини, розбивали вітрини та розбивали пляшки з алкоголем. Брати сказали, що це був «спонтанний рух людей». Вони почали будувати перші готелі тільки для мусульман на Червоному морі: ні бікіні, ні алкоголю. Вони хотіли легалізувати жіноче обрізання, заборонене в 2007 році Сюзанною Мубарак, дружиною скинутого президента, обрізання мало коштувати 5 фунтів, що становить... трохи більше 2 злотих. Гнів на Мурсі був незбагненним, люди ненавиділи його більше, ніж Мубарака. Півмільйона єгиптян вийшли на вулиці і повалили його. – Тепер видно, що вони потихеньку повертаються до авторитарного правителя. Так, і це правильний вибір, тому що немає іншого способу, щоб армія тут не панувала. Після державного перевороту в 2013 році Сісі прийшов до влади. Люди в Європі не вірили, що єгиптяни можуть обрати іншого полководця – деспота, але коли знаєш місцеві реалії, то знаєш, що іншого вибору немає, інакше настане хаос. Друга Лівія. В Єгипті і в цих людях вписана диктатура, а армія є гарантом безпеки і стабільності. — Як Сісі ставиться до цієї післяреволюційної реальності? Він проводить делікатну політику «морквина та палиця» між прихильниками світської держави та ісламістами. Він вважав «Братів-мусульман» терористичною організацією і заарештовував її членів. Парадоксально, але набагато більш радикальні салафітські організації, які підтримали Сісі зі страху, надають перевагу уряду. Але через 5 років вони всі можуть сісти за ґрати. Диктатура — це омана, і рано чи пізно вона завжди закінчується жахливим падінням, а потім виходить назовні те, що було придушене. Він скаже правду - Що сталося в Єгипті? Як змінилося суспільство після революції? Відбувся розквіт мистецтв і мистецьких гуртків. Молодь, нездатна реалізувати себе в політиці, боїться переслідувань і стеження, реалізується в мистецтві: у танці, театрі, музиці, літературі. Це прояв експресії та розряд емоцій. Я шокований тим, що молоді люди мають на своїх телефонах. Я зустрів єгиптянина, який слухав Лютославського. У свою чергу, молоді єгипетські дет-металісти знають про Нергала все: про його життя, концерти, викрадення Біблії тощо. А скільки в них музики з Ізраїлю! Скільки контактів з молодими ізраїльтянами в чаті. Щодня єгиптянин буде говорити, що Ізраїль - це гад, бандити і вбивці палестинців. У ЗМІ Ізраїль до біса. Але розмовляючи з людьми з вищих класів, відчуваєш заздрість, що поруч із ними в Тель-Авіві багата країна з пабами та нічним життям. Тільки вони бояться говорити про це один з одним. Це ще один приклад двозначності. Тому цей світ такий захоплюючий. Чудово постійно проникати в ядро єгипетства та ісламу. – Молоді єгиптяни все сміливіше висловлюють свої погляди, все частіше слово беруть феміністки чи атеїстки. Чи не бояться вони наслідків? Нещодавно двоє юнаків організували акцію під назвою «Людина-павук у Каїрі». Один із них переодягнувся у Людину-павука і повісив біля м’ясника поруч із тушами овець, або на самому верху мечеті, поруч із півмісяцем з пальцями, показаними у знаку Сатани, Людина-Павук також молився в мечеті. Навіть я не наважився опублікувати це у своєму профілі. Обличчя та ім’я цього хлопчика скрізь у ЗМІ, журналісти беруть у нього інтерв’ю, і він не боїться. Ви бачили, що зробили єгипетські феміністки? У своєму профілі вони опублікували фотографію двох жінок, які сидять на прапорі ІДІЛ із вишитим шахом, декларацією віри, стилізованою під ранні арабські літери. Один у нікабі, повернутий назад із середнім пальцем вгору (один палець, піднятий вгору, є знаком ІДІЛ і означає єдиного Бога) і б’є купу. А друга, гола, присідає біля неї, у неї капає менструальна кров. Навіть європейці не зробили б цього, хоча б через повагу до шаха. — Чому таке чітке заперечення? Ці країни стоять на межі традиціоналізму та модернізму, який ніхто не може зупинити. Прискорення сучасності не оминає мусульманські країни. Його можна утримати, як це роблять фундаменталісти, але іслам таким не залишиться. Фундаменталісти відкидають сучасність, яку вони не розуміють і бояться. Вони бояться, що постійність і безперервність будуть зруйновані, і що тоді прийде на її місце? Напевно, це зло із заходу, оголені жінки, хлопчики, переодягнені під жінок, трансвестити, наркотики, алкоголізм, вся ця хвороба. Про Кончіту Вурст не було жодної згадки навіть у незалежних ЗМІ. Але це еволюція людського життя. Чи можете ви собі уявити, що через тисячу років людей побивають камінням, а злодія відрубають чи бичають? – Однак ознак змін немає, оскільки 30% єгиптян не вміють читати і писати. Ці люди живуть не в інтелектуальній атмосфері. Книг ніхто не має. У книжкових магазинах Олександрії є лише релігійна література або кулінарні книги. У Каїрі трохи краще. Читання для них – марна трата часу. Я вже 6 років не бачила п’яного чоловіка на вулиці, не бачила, щоб людина читала книгу. Нещодавно сусідка хотіла скористатися телефоном, прийшла до нас, зайшла у вітальню, де ми ведемо книги, їх майже дві тисячі. Побачивши це, вона ледь не знепритомніла. Для чого все це? Те саме питання поставив друг, коли він увійшов до цієї кімнати, щоб помолитися: ти все це читав? Йому було огидно. Він сів перед телевізором, де виступав шейх, і сказав: «П’ять хвилин цього шейха коштують більше, ніж усі ваші книги». ПРОКЛЯТИ КОЛО – Зростає обурення громадськості і з приводу процедури жіночого обрізання – розрізання клітора та зашивання піхви, ви описали цю практику у репортажі «Жіноче пекло». Статистика показує, що понад 95% єгипетських жінок зазнають насильства. На вулицях його взагалі не побачиш, бо це інша культура – замкнений вдома. Щодня єгиптяни гостинні й милі, але не відкриті. Протягом століть це була культура всередині: вони показують щось інше вдома, щось інше для своєї родини, друзів та іноземців. Ви бачили десь на вулиці жінку з сигаретою? Немає? Точно. Палити можна тільки вдома або на балконі. Я живу в кварталі середнього класу і стикаюся з цим щодня. Зовсім інша історія, що відбувається вдома. - Це означає? Що відбувається? Існує багато насильства щодо жінок та дітей. Хоча вони здаються щасливими щодня. Є шлюби за домовленістю і перевірка цноти - мати, бабуся чи тітка перевіряють, чи є у дівчини пліва. Усе відбувається за віконницями, в мануарах. Ви бачили, як будуються квартири. Попереду — велика вітальня, далі по коридору, а в кінці — спальні: усі темні, з вікнами всередину будівлі, до мануалу. Там білизну розвішують, а сміття викидають. У цих мануаріях можна почути весь Єгипет: Коран, весілля, пісні, сміх, але й страшні п’яні сварки, побиття, лайки, крики. Зовні невідомо, хто кричить, хто божевільний чи п’яний, хто б’є дружину. Вранці всі ходять до ліфта і там всі «салам» (Salam alejkum – одне з арабських привітань – примітка редакції). Крім того, секс поза шлюбом поширений. — Про це говорять? З працею, але я витягую цю інформацію у своїх друзів. Презервативи можна придбати в будь-якій аптеці. У мене була подруга, вона завжди носила чорний нікаб і тримала дві аптеки, де було багато презервативів, але, звісно, тільки для чоловіка і дружини. Іслам не забороняє презервативи. Хоч і дорогі, але всі контрацептиви доступні, за винятком ранніх абортів. - Вони користуються всім? всі. Але є проблема із збереженням цноти. Бо хороша дружина повинна мати пліву. Багатші жінки їздять до Європи і поставити нову. Все частіше чую, що такі офіси створюються і в Єгипті. Тому анальний акт є загальноприйнятим, особливо серед молодих людей. Моя дружина є проблема з покупкою тампонів, там тільки прокладки. Подруга пояснила мені, що жінки бояться, що тампон проколе їм оболонки. Урфі (тимчасовий шлюб) шлюб популярний серед підлітків. Вони хочуть сексу, а ви можете тільки одружитися. Тому вони записують договір, який не має юридичної сили. Але не дивлячись ні на що, вони хочуть це записати, бо коли «молода» зникає в небі, а дівчина залишається лише з папірцем і без плівки, у неї є довідка, що вона не відпускала, а мав нареченого. Єгиптяни цього дуже соромляться. Колись це можна було приховати, але в сучасну глобалізовану епоху Інтернету нічого не можна приховати. – Їм соромно, але вони щось роблять з цим? Вони не можуть. Вони не можуть вийти із замкнутого кола традиціоналізму, в якому живуть поколіннями. Тут це працює, двоїстість нормальна. Колись у моїй квартирі на верхньому поверсі жила розлучниця Діна, вся в чорному нікабі. Виховала двох дітей. Часто, коли вона спускалася з 16-го поверху, я приєднувався до восьмого. Потім вона виявила нікаб, і ми поговорили. Вона вивчала філософію в Бостоні, чудово знала англійську. Вона запитала мене, чи я вже читав текст Платона чи Канта. Ліфт їхав досить повільно, ми встигли обмінятися з десятком речень. Коли ми пішли, вона накинула нікаб і більше не знала мене. Тут постійно надягають маски благочестя. Багато чого приховано від невіруючих або незнайомців. Бо все нове невизначене. Це пов'язано з традиціоналізмом - прихильністю до консервативних цінностей, заснованих на релігії. І поки іслам існує в такому варіанті, тобто в арабській інтерпретації, нічого не зміниться. — Відсталість через релігію? Так, і звучить брутально. Я обережно, щоб не казати цього тут. Але йдеться не про сам іслам, а про традиціоналістську інтерпретацію ісламу, яка діє в усьому ісламському світі й асоціюється з арабами. Цей релігійний традиціоналізм є ключем, який закриває двері відкритості для модернізації, новизни, інтелектуального розвитку та навчання. Це домодерний, традиціоналістський світ. Шейхи по телебаченню говорять те саме, що казали їхні предки 200 чи 500 років тому. Єгиптяни оглушують себе, граючи всюди Коран. Молитва воно скрізь: у таксі, магазинах, на вулицях. Окрім того, що іслам є найконсервативнішою релігією у світі, це релігія, яка швидко розвивається. Коли ми прийшли 7 років тому, в Єгипті було 80 мільйонів людей, зараз майже 90. Божевілля. – Це та країна, в якій ти хочеш жити? Я люблю Єгипет, я люблю його. Це любов до кращого і поганого. Я не уявляю свого життя без цієї країни. До того ж все дуже дешево. У нас квартира площею 160 квадратних метрів і платимо 120 злотих на місяць за утримання всієї квартири – тут немає оренди. І ми звикли. Це місто захоплює, а життя захоплює. А яка смачна їжа! Усі овочі та фрукти справжні, а ми вегетаріанці. Коли я приїжджаю до Варшави, я божеволію. Скрізь чую азан (молитва – прим. ред.), звуки єгипетської вулиці, торговців, продавців, автобусів. Я не можу без цього жити. Джерело: pdf.edu.pl, Катажина Зайоц Popieraliśmy przez lata krwawych dyktatorów dla ropy i świętego spokoju. To była krótkowzroczna polityka. Teraz mamy brodate demony, ziejące nienawiścią na niespotykaną wręcz - od czasów inkwizycji - skalę, i setki tysięcy imigrantów - mówi Piotr Ibrahim Kalwas, Polak i muzułmanin, pisarz i dziennikarz, który siedem lat temu przeprowadził się z rodziną do Egiptu. Nowej ojczyźnie poświęcił zbiór reportaży "Egipt: Haram Halal". Wyłania się z nich obraz kraju istniejącego w nieustannym napięciu między "halal", czyli tym, co zgodne z religią, a "haram" - tym, co zabronione. Kiedy spotkaliśmy się po raz pierwszy siedem lat temu, właśnie sprzedawałeś mieszkanie, by zrealizować swój wielki plan życiowego przewrotu: przeprowadzki wraz z całą rodziną do Egiptu. Pamiętam, jak mnie to zaintrygowało, pomyślałam, że to nie jest typowy kierunek emigracji... - Zdziwiłabyś się, jak wielu Polaków osiedla się w Egipcie. Oczywiście większość z nich kupuje mieszkanie w Hurgadzie czy Dahabie i dojeżdża tam regularnie, traktując je jak „daczę”, tyle że osiągalną czarterem. Ale są też ludzie, zwłaszcza starsi, którzy mieszkają w Egipcie na stałe, wygrzewają się. Nawet za średnią polską emeryturę dobrze się tam żyje. A mieszkania są śmiesznie tanie - około 1000 złotych za metr. Ty nie wyjechałeś jednak „grzać kości”. Wybrałeś nie turystyczny Dahab, ale Aleksandrię, miasto prowincjonalne, chociaż ze wspaniałą wielokulturową przeszłością. Jaki był powód? Bo przeszedłeś na islam? Bo chciałeś zacząć nowe życie? Bo Polska cię wkurzyła? - Trochę mnie Polska wkurzyła i nadal mnie wkurza pod wieloma względami. Z książki wynika, że Egipt też cię wkurza. - Tak, ja będę wszędzie narzekał. (śmiech) Muzułmanin, ale „prawdziwy Polak”? - Czy ja wiem... Choćby sytuacja sprzed chwili. Siedzimy sobie w tej kulturalnej warszawskiej kawiarnioksięgarni, a obok przy stoliku dwie młode dziewczyny klną jak szewc i nawet się nie opierdzielają, że dziecko słucha! To mnie wkurza! Jednym z powodów wyjazdu było właśnie to, że przeszkadzało mi polskie chamstwo codzienne. I to podtrzymuję. W Egipcie nie ma chamstwa? - Tak, chciałbym to podkreślić - w Egipcie na co dzień spotyka się znacznie mniej chamstwa. Są ludzie prymitywni czy prości, bywa brudno, krzywo, wyłączają prąd albo wodę, hałas jest straszny - 70 proc. Egipcjan ma uszkodzony słuch, ale nie ma tam takiego chamstwa. Są inne okropne rzeczy, które opisałem. Natomiast przeciętny Egipcjanin jest niezwykle miłym (choć bynajmniej nie otwartym, bo chowa swój świat przed cudzoziemcem) człowiekiem. Na ulicy, na której mieszkamy, jesteśmy absolutnie bezpieczni, inni też. Paradoksalnie to się bierze stąd, że wszyscy o wszystkich wszystko wiedzą. Typowe Południe. Są dwie strony tej wspólnotowości czy plemienności: obserwują cię, nie pozwalają przekraczać ustalonych granic, ale jednocześnie, jeśli dzieje ci się coś złego, jesteś chroniony. Nie ma tam indywidualizmu, ale nie ma też samotności. Dla nas, Europejczyków - co opisuję w książce - jest to trochę męczące, bo my musimy być czasem sami. Moja rodzina na pewno. Bo samotność to książki, muzyka, myślenie. To cisza. Natomiast tam ludzie tego nie potrzebują. Są razem cały czas, pomagają sobie. Jest okropna bieda, ale nikt nie chodzi głodny, nawet ten najuboższy. Nikt nie umiera z głodu na ulicy, jak to widziałem w Indiach. A inne powody wyjazdu? Wybór islamu jako „swojej” religii? - Islam też był powodem, ale w tym wypadku...Może nie tyle się zawiodłem, co zobaczyłem, jak wygląda prawdziwe oblicze tradycjonalizmu islamskiego w wydaniu arabskim. I tutaj stałem się bardzo, bardzo krytyczny. Choć wciąż znajduję tam wiele fajnych rzeczy, ale jednak trudno jest żyć rodzinie muzułmańskich indywidualistów, bo za taką się mamy, w islamie arabskim. To dlaczego Egipt i Aleksandria? - Dlatego że było tam bezpiecznie - któż by przewidział, że wybuchnie rewolucja? Także dlatego, że to kraj z drugim językiem angielskim, nie francuskim, jak Maroko czy Tunezja, a my nie znamy francuskiego za dobrze. Dlatego że łatwość dojazdu, niezliczone tanie czartery. I tanie życie - za niewielkie pieniądze kupiliśmy ogromne mieszkanie. Do tego bardzo dobra szkoła anglojęzyczna dla dziecka, którą mieliśmy już poleconą, też dużo tańsza niż podobne placówki w Polsce. Koszty życia czterokrotnie niższe niż w Polsce i przyjemny klimat oczywiście. To wszystko złożyło się na decyzję o wyjeździe. Nie żałujemy. Egipt stał się źródłem mojej pracy, moją inspiracją. I teraz bez tego Egiptu nie mogę żyć. Nie jest to jednak proste uczucie miłości, jak już powiedzieliśmy. Tak jak w tytule: „Egipt: Haram Halal”, który rozpięty jest między dwoma ekstremami - tym, co dozwolone: halal, i niedozwolone: haram. Cała ta książka jest pełna pasji, ciągle powtarzasz, że jednocześnie kochasz ten kraj i go nienawidzisz, nie możesz bez niego żyć i nieustannie cię on frustruje. To jak to jest? - Frustruje mnie, jak tam jestem, ale kiedy wyjadę, natychmiast zaczynam tęsknić. A za Polską tęsknisz, będąc tam? - Nie. Bardzo dobrze się czuję, kiedy tu przyjeżdżam, jak teraz, na krótko. Wtedy jest super. Może więcej oglądam tam starych polskich filmów, które są moją namiętnością od zawsze, a także stare kroniki z czasów PRL-u. Zapewne wyjedziemy z Egiptu za kilka lat, bo chcemy, żeby nasz syn Hasan, w tej chwili 12-letni, studiował w Europie. W Egipcie musielibyśmy płacić za studia jako cudzoziemcy, a poziom uczelni jest tam niski. Ale nawet wtedy będziemy się starali zachować mieszkanie w Egipcie, żeby tam wracać. Ja, podobnie jak moja żona, lubię takie krążenie: tu mieć mieszkanie, tam kącik, jeszcze gdzie indziej rodzinę do odwiedzania, i przemieszczać się pomiędzy tymi punktami. Jeżeli będę miał trzy ojczyzny, czyli Egipt, Polskę i trzeci kraj, który mamy już na oku, to będzie dla mnie całkiem OK. Syn mówi w trzech językach i jeszcze uczy się czwartego. Jest otwarty na religie, kuchnie, cywilizacje, i to jest świetne! Tego właśnie szukałeś, opuszczając Polskę? - Tak. Ja tak zawsze żyłem. Kosmopolitycznie. Uwielbiam to. Ale otoczenie, w którym żyjesz teraz i które opisujesz w książce, nie jest specjalnie kosmopolityczne i otwarte. Śmiem twierdzić, że wręcz przeciwnie. Równie dobrze można było zostać tutaj i tu szukać tego kosmopolityzmu. - To prawda, że Egipt, islam arabski w ogóle, to świat zamknięty. Ale dla mnie to źródło nieustającej inspiracji, kopalnia tematów do artykułów, do książek. Gdybyśmy mieszkali w jakimś kraju europejskim, nie byłoby specjalnie o czym pisać. A w Egipcie cały czas coś zaskakującego się dzieje. Siedem lat tam mieszkam i nadal go nie znam. Niektóre rzeczy są już dla mnie oczywiste, ale zakładam, że pod wieloma względami mogę się mylić. Mimo że nam, Polakom, ten Egipt turystyczny wydaje się tak bliski, to jednak prawdziwy Egipt dla wszystkich ludzi zainteresowanych głębiej innymi kulturami jest wciąż ziemią nieznaną. Mówisz, że po przyjeździe rozczarowałeś się tamtejszą wersją islamu. Czym konkretnie? - Tym, że islam arabski absolutnie nie jest moim islamem. O tym musiałem się przekonać tam. Jesteś więc odszczepieńcem? - Niejedynym. Tych odszczepieńców trochę jest, opisuję niektórych w książce. To Egipcjanie niepogodzeni ze swoim krajem, jak np. przywoływany przeze mnie profesor A. Żyjąc w Egipcie, wykształciłem w sobie czynnik obronny wobec tego tradycjonalizmu arabskiego. Schowałem się do środka ze swoim islamem i jest to teraz dla mnie bardzo, bardzo indywidualna, prywatna przestrzeń religii. Nie mogę należeć do kolektywnego plemienia, w tym wypadku wspólnoty muzułmańskiej. Jest wielu Polaków, którzy przenieśli się do krajów arabskich i zapuścili brody, są też Polki w nikabach, dla których europejska kultura już nie istnieje - odcięli się. Dla mnie to niemożliwe. Ja jestem wychowany na polskich książkach, polskich filmach, na europejskiej kulturze i mój islam musi być czymś innym niż ten w wydaniu kolektywnym, arabskim. To kim tam jesteś? Obcy czy swój? - Zawsze jestem swój (śmiech). W tym znaczeniu, że nawet jak mieszkałem w Polsce, miałem swoją malutką grupkę znajomych - 4, 5 osób, i zawsze lubiłem żyć w samotności. Podobnie moja żona. Nie jestem tam obcy, ale traktują mnie trochę jak dziwaka. Generalnie cudzoziemcy są inaczej traktowani. Wam wolno posprzątać śmieci rozkładające się tygodniami na chodniku przed apartamentowcem i wydające okropny odór, a dla Egipcjanina to wykluczone. Nie pozwoli sobie na to, choćby mdlał od smrodu, tak? - Właśnie. Krytykuję tę kulturę, ale szanuję ją. W takim sensie, że nie narzucam się tym ludziom z moim punktem widzenia. Jedynie w prywatnych rozmowach i kontaktach. Nie mówię im: jesteście głupi, nie dorośliście do cywilizacji. Także z powodów bezpieczeństwa - nie chcę się nikomu bezpośrednio narażać. Żyjemy tam z żoną bardzo prywatnym życiem. Mamy małe grono znajomych, Hasan ma swoich kolegów ze szkoły, ale tak samo żyliśmy w Polsce. W swojej bańce. I tak jest dobrze. Czytając twoje reportaże, odnoszę wrażenie, że wcielasz się w rolę prowokatora, zmuszasz ludzi do konfrontacji z rzeczami, o których nie chcą mówić. Doprowadzasz ich czasem wręcz do płaczu! - No tak, bo to są ludzie tak przyzwyczajeni - nie tylko w Egipcie, w ogóle ludzie Orientu - do zatajania, ukrywania swoich poglądów, swojego życia przed cudzoziemcami, że aby coś z nich wyciągnąć, trzeba ich trochę forsować, prowokować. Czasami nawet poddać mocnej krytyce. Zdenerwować. Oczywiście zawsze wiem, kogo mogę tak potraktować. W Egipcie często co innego mówi się cudzoziemcom, a co innego zachowuje się dla swojej rodziny czy wspólnoty. Jest to rodzaj zakłamania, hipokryzji, ale to trwa od wieków. To krycie się przed tymi „innymi” ze swoimi zwyczajami, które cudzoziemcy mogą odbierać jako wady czy objawy barbarzyństwa. Jak obrzezanie kobiet. Poświęciłeś temu tematowi jeden z najbardziej poruszających tekstów w swojej książce. Obrzezanie oficjalnie jest w Egipcie zakazane, a tymczasem ponad 90 procent kobiet jest tam obrzezanych, często w strasznych warunkach. Cierpią męki psychiczne i fizyczne. Matki robią to córkom. Także w rodzinach postępowych, niespecjalnie religijnych. - Taka jest straszliwa siła tradycjonalizmu. Jeszcze paręnaście lat temu to wszystko było do ukrycia. Kto o tym mówił w Europie? Nawet dziś 90 procent ludzi, z którymi o tym chciałem rozmawiać, odmówiło mi. Kobiety i mężczyźni. Ci, co mówią, to są zupełne wyjątki, większość w ogóle nie chciała o tym słyszeć. Najbardziej wstrząsające jest ostatnie zdanie, kiedy twoja rozmówczyni mówi: „Pomóżcie nam ”. Pomyślałam, że gdybym mieszkała w Egipcie, tobym wtedy chyba wyjechała, nie dałabym rady unieść tego cierpienia wokół. - Nie dotyczyłoby cię to zupełnie. W innych kulturach też jest pełno okropieństw, np. ludzie są zafascynowani Indiami, a tam się przecież dzieją rzeczy straszne. To porusza, jeśli się ma empatię, ale nie dotyczy jednak bezpośrednio naszego życia. Nie tak, żeby wyjechać. Zresztą jest tam jeszcze sporo takich trudnych tematów. Niedawno robiłem rozmowę z dwiema Egipcjankami na temat tzw. testów dziewiczych. Bo tam bardzo ważna jest czystość przedmałżeńska. Myślałem, że zwariuję od tego, to było potworne! Nikt nie chciał o tym rozmawiać, tylko te dwie kobiety, nazwijmy je - feministki egipskie, moje znajome, które miały wręcz potrzebę, żeby to z siebie wyrzucić. Poza tym nikt! I cały czas ludziom wydaje się, że to ukryją. A przecież w czasach internetu, telewizji satelitarnej to jest już nie do ukrycia. Kilkanaście lat temu wiedzieli o tym tylko specjaliści. Teraz mówi się o tym na świecie, więc oni się muszą do tego ustosunkować, co jest problemem. Narastanie fundamentalizmu, dżihadyzmu i terroryzmu islamskiego wiąże się również z tym. To rodzaj oporu przed konfrontacją z wypaczeniami własnej tradycji? - Tak, bo świat zaczyna o tym wszystkim wiedzieć, również niektórzy współobywatele zaczynają protestować. Chcą wolności, demokracji. Nie wiedzą jeszcze jakiej, ale chcą. I ten tradycjonalizm, który tam panuje i jest podstawą wszystkiego, zaczyna się sypać. A jeżeli się sypnie, to co ma wypełnić tę pustkę? Świat Zachodu, przynajmniej od renesansu, cały czas się zmienia, jest płynny, a tam wszystko jest stałe. Tak żył ojciec, tak żył dziad, tak wszyscy żeśmy żyli. Niektórzy zaczynają chcieć żyć inaczej, ale jak? Co ma teraz zastąpić nasze codzienne rytuały? Jak to zmienić? Pojawia się lęk. Świat islamu jest rozdarty. Na przykład wielbi popkulturę amerykańską, a jednocześnie gardzi Ameryką, nienawidzi jej... - Kolejki pod ambasadą amerykańską są ogromne, wszędzie widać amerykański sprzęt, słychać muzykę amerykańską, widać amerykańskie ubrania. A z drugiej strony 80 procent ludzi - młodych, starych, każdych - nienawidzi Ameryki. Same sprzeczności! Przecież ponad 80 procent Egipcjan chce w różnej formie wprowadzenia szariatu! Ale ci sami ludzie obalili najpierw jednego dyktatora, a potem znieśli dyktaturę fundamentalistów. Co prawda stawiając na armię, ale była to w tym momencie jedyna siła, która mogła zablokować marsz po władzę Bractwa Muzułmańskiego. Nie do pojęcia! To są takie sprzeczności, które dla mnie czynią ten świat fascynującym. W jednym z reportaży „przebierasz się” za zwykłego turystę i prowadzisz z napotkanym ortodoksyjnym kaznodzieją salafickim dyskusję. Prowokujesz go do opowieści, co jest słuszne, a co nie. Pada tam zdanie, że wizja przyszłości, którą oni reprezentują, już niedługo może być wizją, która będzie dotyczyć nas wszystkich. Rzeczywiście tak myślisz? - To się już staje. Społeczność muzułmańska na Zachodzie rośnie, to nie ulega wątpliwości. W związku z tym rozszerzają się tam środowiska radykalne i w wielu zachodnich krajach są już zauważalną siłą. Nasze dzieci czy wnuki mogą stanąć wobec problemu, że nie będziemy mieli do czynienia z muzułmanami jako zwykłymi obywatelami, ale z ludźmi, którzy będą chcieli wprowadzać swoje porządki, obyczaje. W Anglii mamy już przecież początki sądów szariackich. Dlatego trzeba tę kulturę poznawać, żeby tych ludzi integrować, asymilować, uczyć ich naszych wartości. Nie znaczy to, że muszą tracić swoją tożsamość, ale będąc w Europie, muszą żyć tak, jak wymagają tego podstawy równości, wolności, braterstwa. Ważne, żebyśmy się wzajemnie integrowali - my i oni, bo inaczej będzie coraz więcej gett, coraz więcej wykluczonych. Wspomniałeś o egipskich feministkach. W twoich reportażach pojawiają się właśnie osoby, które wyłamują się z tego tradycjonalistycznego społeczeństwa, buntownicy. Jak młodzi ateiści, którzy myślą o emigracji, jak muzycy deathmetalowi, jak Jasmin - aktywistka walcząca z okrucieństwem rytualnego uboju - czy profesor A., który „od dziecka” był niepogodzony z Egiptem. - Egipt zawsze miał silną grupę intelektualistów, doskonałych pisarzy, filmowców, twórców teatru. W skali tego kraju to co prawda mała grupa, bo to ogromny naród, w tej chwili ok. 90 milionów ludzi, ale działaczy prowolnościowych jest całkiem sporo. Są też maoiści, socjaldemokraci, komuniści - pełen przegląd. Jest to jednak nieporównywalne w skali do krajów europejskich. To jest jakaś nisza nisz. Czy ta nisza się poszerzyła choć trochę po rewolucji arabskiej? - Nie może się zbytnio poszerzać, jeżeli chodzi o swobodę działalności politycznej, bo to ciągle państwo wojskowo-policyjne. Ale bardzo się poszerza np. artystycznie. Jest ogromny wykwit fundacji, teatrów, grup twórczych. Rozwój sztuki jest niebywały po rewolucji, a to jest przecież przejaw ludzkiej niezależności, wewnętrznej wolności. W książce zwracasz uwagę na bardzo silną kastowość tego społeczeństwa - To jeden z objawów tradycjonalizmu społecznego. Tam każdy od razu każdego rozpoznaje, każdy jest gdzieś przypisany. Trochę podobnie było w przedwojennej Polsce - do pewnych knajp nie mógł wejść robotnik, nawet jak się przebrał w garnitur. Do naszego dozorcy w Aleksandrii powinienem się zwracać „ya usta”, czyli coś jak: „człowiecze prosty”, co nie przechodzi mi przez usta. Sąsiedzi mnie oczywiście napominają. Ta kastowość to kolejna rzecz, która wstrzymuje rozwój tego i innych społeczeństw arabskich, opóźnia wejście w demokrację. Podobnie brzmi cytat z Nadżiba Mahfuza, egipskiego pisarza noblisty, który przytaczasz na początku książki, że trzeba przebudować całe społeczeństwo egipskie, żeby demokracja tam była możliwa - Tak. Ale jak to zrobić i kto to ma zrobić - nikt do końca nie wie. Jako tako udało się to w Turcji i teraz po rewolucji islamskiej - w Tunezji. Z punktu widzenia europejskiego Turcja nie jest może jakąś wielką demokracją, ale z punktu widzenia krajów islamskich - jest! Mówisz, że w Tunezji tzw. rewolucja arabska się udała. Czy rzeczywiście? Czy ostatnie tragiczne wydarzenia w tym kraju nie wskazują na coś innego? - Mimo dwóch krwawych zamachów na turystów rewolucja tunezyjska powiodła się lepiej niż egipska, i to m.in. z tego powodu, że Tunezja jest i była krajem o wiele bardziej zorientowanym na Zachód, przede wszystkim na Francję, swojego byłego okupanta. To smutny paradoks: im więcej wpływów kolonialnych w krajach arabskich, tym bardziej społeczeństwo otwarte i większe szanse przynajmniej na podstawy demokracji. Tunezja, tak jak i Turcja przeszły wieloletnie procesy sekularyzacyjne. Te procesy, mimo iż niekiedy dramatyczne i brutalne, otworzyły społeczeństwa obu tych krajów na zachodnią, racjonalną myśl o wiele bardziej niż społeczeństwa innych krajów arabskich, gdzie wpływy zachodnie były słabsze. Ostatnie tragiczne wydarzenia w Tunezji tylko to podkreślają: fundamentaliści i konserwatyści islamscy całego świata arabskiego są przerażeni wizją potencjalnej wolności Tunezji i wprowadzenia tam demokratycznych rządów na wzór znienawidzonego Zachodu. To byłby koszmar dla fundamentalistów oraz początek końca religijnie i obyczajowo opresyjnego społeczeństwa arabskiego, rozciągającego się od Mauretanii po Iran. Podobny mechanizm myślenia widać u rosyjskich polityków despotów obserwujących, jak „ich świat” - Ukraina, Gruzja, kraje bałtyckie - wymyka się im pod kontroli, podążając w kierunku wolności i demokracji. Tunezja, pomimo zamachów, ma ciągle największe szanse bycia pierwszym krajem arabskim, który wyrwie się spod jarzma zabójczego, toksycznego konserwatyzmu islamskiego. I zapewne, właśnie dlatego, jeszcze niejeden raz islamiści tam uderzą. To jest wściekłe wycie ranionego nowoczesnością tradycjonalizmu, który widzi, jak „jego świat” ginie na jego oczach... Co ten ostatni zamach przyniesie Tunezji - jak uważasz? Zatrzyma demokratyzację czy wręcz przeciwnie? W końcu załamanie się turystyki, spowodowane lękiem przed zamachami, uderzy w gospodarkę tego kraju, odbije się na zwykłych ludziach... - Trudno prorokować o przyszłości Tunezji, tak jak trudno prorokować o przyszłości całego świata arabskiego - to kwadratura koła, ale myślę, że nic już nie zatrzyma demokratyzacji tego świata. Arabowie posmakowali wolności. Proces ten jednak będzie długi i bardzo bolesny. Ten świat czeka na swoje oświecenie i na swoją reformację. Wiemy, jak długo te epoki trwały w Europie i jak długo czekać trzeba było na ich owoce, których teraz używamy. Ale jednak współczesne czasy są dynamiczne, świat jest stechnicyzowaną „globalną wioską”, więc - być może - proces „detradycjonalizacji” i oświecenia świata arabskiego będzie trwał krócej niż w świecie zachodnim. Tunezyjski i cały arabski sektor turystyczny bardzo ucierpi na terroryzmie, nie pierwszy raz zresztą, a w konsekwencji spadać będzie i tak niski poziom życia w Egipcie czy Tunezji. To się przeniesie na nastroje społeczne, sfrustruje i tak biedne społeczeństwa, zwróci ich niechęć w kierunku własnych rządów, niektórych - głównie młodych - popchnie w ręce radykałów, a przecież o to właśnie terrorystom islamskim chodzi. Jak uważasz, dlaczego właśnie teraz doszło do tego zamachu? - Zachód popełniał w świecie islamskim całą gamę strasznych błędów od dekad, jeśli nie dłużej, i to się teraz mści. Popieraliśmy przez lata krwawych dyktatorów dla ropy i świętego spokoju. To była krótkowzroczna polityka. Teraz mamy brodate demony, ziejące nienawiścią na niespotykaną wręcz - od czasów inkwizycji - skalę, i setki tysięcy imigrantów, których już niedługo będziemy musieli przyjąć. Jeżeli Europa nie rozwiąże sensownie problemu imigracji, to będziemy mieli problem, bardzo duży problem. Miasta naszych dzieci i wnuków będą miastami euroislamskimi. Mówię to z pełną odpowiedzialnością, chociaż zdaję sobie sprawę z „niepoprawności politycznej” moich słów. Tym bardziej uczmy się tego świata, jego obyczajowości, języków, kulturowych grypsów, a przede wszystkim religii. Poznajmy ten świat sensownie, merytorycznie i głęboko, bez nerwowych uprzedzeń i stereotypów, ale też bez fascynacji i zauroczenia, na chłodno. To nam może się bardzo przydać, a na pewno przyda się naszym dzieciom. Piotr Ibrahim Kalwas (ur. 1963) - pisarz, dziennikarz, autor reportaży i książek, m.in. „Salam”, „Czas”, „Międzyrzecz”. W przeszłości znany również m.in. jako wokalista punkowej kapeli i scenarzysta popularnego serialu telewizyjnego. W 2000 roku przeszedł na islam, a w 2008 wyjechał na stałe do Egiptu. Mieszka w Aleksandrii z żoną i 12-letnim synem. Anna Sańczuk. Z wykształcenia historyczka sztuki, z zawodu dziennikarka, czasem zajmuje się również PR-em kultury. Współautorka książki „Warszawa. W poszukiwaniu centrum”. Razem z Maciejem Ulewiczem prowadzi program „KULTURA DO KWADRATU” na antenie Polsat News 2. Projektuje i szyje biżuterię pod marką SANKA. Mieszka w Warszawie na Starej Ochocie. www.weekend.gazeta.pl

Szczegółowa oferta restauracji w Hurghadzie, menu, specjalności, ceny, lokalizacja. Adresy i telefony do restauracji w Hurghadzie. Ресторани Хургади - пропозиція Na wstępie uprzedzamy, iż z uwagi na wysoką inflację w Egipcie oraz niestabilną sytuację gospodarczą w tym kraju podawane przez nas ceny mogą być już nieaktualne, a prezentowane lokale zamknięte, lub działają pod zmienioną nazwą. Грецька таверна «Акрополь». Грецька таверна Acropolis розташована прямо в центрі Сакали. Це одне з найпопулярніших місць в Хургаді. Ми будемо їсти тут фантастичні та недорогі сувлакі, мусаку, лаваш, авголемоно або кефтес. Ресторан має два поверхи. На 1 поверсі у нас є класичний критий ресторан. На першому поверсі є сад з видом на Шератон-роуд. Окрім традиційних грецьких страв, тут також можна їсти, наприклад: суп із сочевиці, цибулевий суп, піцу, вегетаріанські страви, морепродукти, бутерброди. Ми вип'ємо в ресторані пиво та міцні алкогольні напої. Також є вино. Ресторан не дорогий, тому часто буває важко знайти місце (особливо ввечері). Варто рекомендувати грецьку таверну Acropolis. Обслуговування приємне. Ми не чекаємо занадто довго на посуд. Зручні сидіння. Доступ до Wi-Fi. Ви можете оплатити кредитною карткою. Restauracja Greek Taverna w Hurghadzie Restauracja Greek Taverna w Hurghadzie Restauracja Greek Taverna w Hurghadzie Restauracja Greek Taverna w Hurghadzie 1/5 Ресторан Agra Roma Ресторан розташований у Сакалі на Шератон-роуд, безпосередньо біля мечеті та на кільці з «бетонним маяком». Agra Roma пропонує найдешевше пиво в барах і ресторанах Sakali. 0,5 літра коштує £18. Дуже смачна та недорога їжа. Рекомендуємо страви та супи з курки (цибульний суп). Страви зі свіжої риби також смачні. У ресторані можна випити пива, вина та міцних алкогольних напоїв. Агра-Рома користується великою популярністю не тільки серед туристів, а й у місцевих жителів. Вечорами велика завантаженість і може не вистачати вільних столиків. Посуд великий, можна їсти досхочу. Гарне обслуговування, хоча можна було б і швидше. З ресторану відкривається вид на маленьку мечеть на Шератон-роуд. Агра-Рома нещодавно пройшла капітальний ремонт. Тут чисто та охайно. Restauracja Agra Roma w Hurghadzie Restauracja Agra Roma w Hurghadzie Restauracja Agra Roma w Hurghadzie Restauracja Agra Roma w Hurghadzie 1/3 Amsterdam Restaurant & Bar Amsterdam Restaurant & Bar znajduje się w samym centrum Mariny. Lokal słynie przede wszystkim z "ogródka" i pięknego widoku na jachty cumujące w porcie.Amsterdam to przede wszystkim piwiarnia - przynajmniej tak mówią o lokalu sami właściciele. I faktycznie w menu znajdziemy aż osiem różnych gatunków piwa. Najtańsze - Stella kosztuje 45 funtów egipskich (LE), czyli nieco ponad 10 złotych. Najdroższe Meister Max kosztuje 60 LE (13,70 zł). Trochę drogo, ale jak na Marinę, do przyjęcia.W Amsterdamie polecamy (do tego piwka) Amsterdam Burgera za 94 LE (21,50 zł) Według właścicieli to ich popisowe danie. Twierdzą, że bułka z mięsem i dodatkami jest "the best in town". Faktycznie, burger jest smaczny... tylko mógłby być ciut większy.Do Amsterdamu warto wybrać się wieczorem. Wtedy knajpa zapełnia się w zasadzie do ostatniego miejsca. I jeszcze jedno; właściciele knajpy są fanami Roberta Lewandowskiego i piłkarskiej reprezentacji Polski, stąd nad wejściem wisi nasza flaga, a w telewizorze cały czas można oglądać futbol.Amsterdam Restaurant & Bar otwarte jest od południa do pierwszej w nocy. Bob Marley smoking&coffee Choć lokal jest malutki i w zasadzie wszystko dzieje się w ogródku, już zyskał sławę miejsca kultowego. Bob Marley znajduje się w dzielnicy Kawthar, niedaleko deptaka w Memszy, 200 metrów od nowo powstałej restauracji GAD. U "Marleya" nie dostaniemy alkoholu, czy nawet piwa. Knajpa słynie w okolicy między innymi z taniej i dobrej kawy: Late kosztuje 25 LE (6 zł), a espresso macchiato 10 LE (2,5 zł). Polecamy także mojito za 35 LE (8 zł), czy gofry z dodatkami za 40 LE (10 zł). Jednak to, co powoduje, że Bob Marley to kultowe miejsce, to akcesoria do palenia, tytonie, papierosy i cygara. Są także do wyboru, do koloru kawy i urządzenie do jej parzenia oraz tytoń do szisz i wodnych fajek.W Bob Marley smoking&coffee przeważa klientela europejska i amerykańska. Miejsce jest naprawdę niezwykłe, zresztą... wystarczy obejrzeć film, by przekonać się na własne oczy, co tam można kupić i za ile, czyli, czy warto tam wpaść "na kawkę"... Buffalo Burger Buffalo Burger łatwo znaleźć. Znajduje się na "ścianie frontowej" Esplanada Mall, czyli największego centrum handlowego przy słynnym deptaku na Memszy. Buffalo Burger to sieć szybkich restauracji serwująca swoje dania w 40 lokalizacjach w Egipcie. Skupia się głównie na dostarczaniu posiłków pod wskazany adres, ale można, a nawet warto zjeść coś na miejscu. W Buffalo Burger jest naprawdę czysto. Obsługa pracuje i podaje posiłki w maseczkach. Na jedzenie czeka się dosłownie kilka minut. Co fajne, każda "bułka z wkładką" jest dostępna w trzech rozmiarach różnych rozmiarach. Ceny? Do przyjęcia. Np. za zestaw KING dla dwóch osób (dwie naprawdę wypasione kanapki, dwie porcje frytek i dwa napoje) zapłacimy 220 LE (53 zł). Marley smoking coffee bar w Hurghadzie Buffalo Burger w Hurghadzie Buffalo Burger w Hurghadzie Buffalo Burger w Hurghadzie Marley smoking coffee bar w Hurghadzie Buffalo Burger w Hurghadzie 1/5 che guevara Ресторан Че Гевари Ресторан Che Guevara розташований у Марині (вхід з півночі). Це класичний аргентинський стейк-хаус. Тут можна поїсти дуже хороших стейків. Ресторан налічує понад 60 місць як всередині, так і на вулиці. З тераси ми можемо помилуватися кораблями, що стоять у Марині. Ресторан не найдешевший, але рекламує себе як перший і найкращий стейк-хаус в Хургаді. Стейки дійсно є виняткові - власники говорять про своє «унікальний» спосіб приготування та смаження м’яса. У ресторані можна пограти в більярд. Подають алкогольні напої та пиво. Великий рух ввечері. Є можливість забронювати місця. Ефективне обслуговування. Місце, яке варто рекомендувати. Тел.: 010 014 49 50, 065 3450944 Restauracja Che Guevara w Hurghadzie Restauracja Che Guevara w Hurghadzie Restauracja Che Guevara w Hurghadzie Restauracja Che Guevara w Hurghadzie 1/7 b's Ресторан B в Марині Якщо ви в Хургаді вперше і хочете спробувати справжню єгипетську кухню, не зволікайте відвідати це місце. Їжа дуже добра. Чудове місце, з видом на пристань. У ресторані ви поїсте «фірмові страви закладу»: верблюжий стейк в шоколадному соусі. B's відомий не тільки в Хургаді, а й у всьому Єгипті. Ресторан вважається одним із найкращих у місті. Є можливість забронювати столик. У меню є пиво та міцні алкогольні напої. Тел: 0020 0105 459 991 Restauracja B's w Hurghadzie Restauracja B's w Hurghadzie 1/1 cafe del mar Кафе дель Мар Шведи керують цим місцем. Тут панує європейська атмосфера. Меню включає суміш центральноєвропейських, шведських, норвезьких та інтернаціональних страв. Тут можна з’їсти салат, пообідати з трьох страв або просто випити холодного пива. Доступні ціни. Рекомендований стейк Beltbuster - задовольнить кожного гурмана. Картопля зі стейком безкоштовно. Закінчити трапезу одним із чудових десертів обов’язково варто. Café del Mar — це художня галерея, де місцеві художники демонструють свої роботи. Café del Mar працює цілодобово. Безкоштовний Wi-Fi. Кухня: європейська, десерти, бургери, піца, морепродукти. Алкоголь в меню: так. Адреса: площа Ель-Аруса, Сакала, тел.: +20 10 071 6770, +20 10 0716771 Cafe del Mar w Hurghadzie Cafe del Mar w Hurghadzie 1/1 Кафе «Карина». carina cafe Кафе «Каріна» — ідеальне місце, щоб відпочити після «божевілля на пляжі». Ресторан знаходиться в Мемсі. Це не дорого. Пиво Sakara коштує £35, Stella — £30. У кафе Carina є невеликий сад з видом на набережну та великий інтер'єр. Тут ми будемо їсти паштети, закуски, страви з курки та м’яса. В основному туристи приходять до ресторану випити пива. У меню також є вино та місцеві алкогольні напої. Усередині ресторану є більярдний стіл. Вечорами тут часто проводять «особливі більярдні матчі». Місце чисте з дуже привітним персоналом, який розмовляє кількома мовами (німецькою, англійською, російською). У кав’ярні «Каріна» не людно, але завжди є кілька заповнених столиків. Запевняю вас, що тут можна дуже приємно провести час, попиваючи пива і спостерігаючи за тим, як триває життя в Мемсі... Carina Cafe & Restaurant w Hurghadzie Carina Cafe & Restaurant w Hurghadzie Carina Cafe & Restaurant w Hurghadzie Carina Cafe & Restaurant w Hurghadzie 1/4 il chicco doro Кафе Il Chicco Doro Федеріка і Карл з Італії в 2009 році відкрили кафе всередині торгового центру Esplanade в Мемсі - вхід біля McDonalds. Меню традиційних італійських страв щоденно оновлюється шеф-кухарем. Замовлятимемо тут оригінальна італійська кава, класичний тірамісу з ківі або полуниці, шоколадний мус, різноманітні торти та італійське морозиво. Особливо незвичайне поєднання – гарячі круасани з морозивом або морозивом шоколад «Граніт». Чудова кухня, дуже приємне обслуговування. Місце не найдешевше, але його варто відвідати (особливо з дітьми). Тел.: 0168937278 Кав'ярня Cinnabon cinnabon Кафе Cinnabon розташоване в Мемсі навпроти торгового центру Esplanada. Це популярне кафе, що належить американській мережі, не потребує особливої реклами. Свіжоспечене печиво - класичний рол Cinnabon (35 єгипетських фунтів), посипаний коричневим цукром. Для дітей ми можемо порекомендувати Minibon (£14). Карамельний пеканбон з начинкою з корицею, посипаний горіхами та карамеллю. Чудове поєднання з Mochalatta Chill і Carmelatta Chill (оригінальні напої з кави, шоколаду та збитих вершків). Великий вибір кави та гарячого шоколаду. У спекотну погоду - освіжаючий лимонад Chillattas з різноманітними фруктовими смаками. di vino Ресторан Divino, Wine & Bar Вважається одним з найкращих ресторанів Хургади. Тут подають страви середземноморської кухні. Тут ми будемо обідати й вечеряти. Гарне місце для сімей з дітьми, великих груп, для особливих свят. Ідеальна атмосфера, професійне обслуговування, гарна музика та їжа. Страви подаються дуже вишукано (наприклад, смачний крабовий салат). Місце переповнене туристами. У меню є міцний алкоголь (рекомендуємо коктейлі), а також пиво та вино. Ресторан налічує понад 60 місць, як всередині, так і на вулиці. Все витримано в «єгипетсько-італійському» стилі. Ресторан розташований на вулиці Andrea's Residence Calypso Road. Тел: 012 27963653. 010 01383147 Restauracja Divino w Hurghadzie Restauracja Divino w Hurghadzie 1/1 dunes Ресторан і бар Dunes Restaurant Dunes знаходиться в Марина. Класичні страви в меню; риба, макарони, морепродукти, стейки, супи. Ресторан не найдешевший, але має своїх шанувальників. У Дюнах ми можемо дивитися прямі спортивні події, є безкоштовний Wi-Fi. Атрибут ресторану – дуже невимушена атмосфера та дуже привітні власники та офіціанти, які роблять все, щоб гості відчували себе «як вдома». Є дні коли в Дюнах струмками ллється пиво і «всі танцюють». Працює з 10 ранку до останнього гостя. Тел: +20 (0) 186999427 Hangover Bar % Grill Odwiedzamy knajpę Hangover, czyli po prostu kac. Aby go "wyleczyć" warto usiąść w tym Bar & Grill-u i choćby na świeżym powietrzu zerknąć na jachty zacumowane w porcie. Hangover znajduje się w samym centrum Mariny, tuż przy niewielkim skwerku z zielenią. Knajpa, jak mówią o niej sami właściciele jest "na kaca" i dodają... "śmiało przyjdź, baw się dobrze i zwariuj". Ok.Trochę nie rozumiemy ustawionych wszędzie telewizorów i zegarów, bo wiadomo, że na kacu "wszystko człowiekowi dzwoni w uszach, a każdy dźwięk powoduje zawrót głowy" i tego, dlaczego "Happy Our" trwa od 20.00 do 22.00, a nie od 8 rano do 10, ale cóż... Licentia poetica. Hangover ma co innego, co powoduje, że warto tam spędzić trochę czasu. W tej knajpie podobają się nam miejsca do siedzenia, a w w zasadzie szerokie i długie leżanko-materace znajdujące się tuż nad ziemią. Do tego są jeszcze dostępne poduszki.Knajpa jak na Marinę droga nie jest. Piwo Stella 0,5 kosztuje 50 LE (12 zł), Krwawa Mery 80 LE (19 zł), a pizza Margarita 85 LE (20 zł).Miejsce jest czyste i zadbane. Obsługa nie namolna i dyskretna. Zdaje sobie sprawę, że kogoś może naprawdę boleć głowa. Restauracja Dunes w Hurghadzie Restauracja Dunes w Hurghadzie 1/1 Hangover Bar&Grill w Hurghadzie Hangover Bar&Grill w Hurghadzie Hangover Bar&Grill w Hurghadzie Hangover Bar&Grill w Hurghadzie 1/4 el halaka Рибний ресторан морепродуктів El Halaka Це рибний ресторан. Він розташований навпроти рибного ринку Марина. У ньому дві кімнати - на першому та другому поверсі. Це чудове місце для тих, хто любить морепродукти. З ресторану відкривається вид на рибний ринок і найбільшу мечеть Хургади. Рекомендуємо запечені креветки та кальмари. Ресторан славиться своїм чудовим «теплим хлібом». Рибний суп також має своїх шанувальників. Ресторан El Halaka є одним з найдешевших ресторанів з рибою та морепродуктами в Хургаді. Наприклад, супи коштують близько 30 фунтів стерлінгів, спагетті з морепродуктами — 50 фунтів стерлінгів, спеціальні страви — від 50 до 200 фунтів стерлінгів, єгипетські. Їжа дуже добра. Обслуговування ефективне. Місце чисте та охайне. На жаль, у меню немає пива та міцних алкогольних напоїв. Вечорами важко знайти вільний столик. el mina Ресторан El Mina Цей ресторан спеціалізується на стравах з морепродуктів. Дуже доброзичливий до туристів. Він розташований на двох поверхах. Є номери для курців і некурців. У ресторані El Mina можна вибрати свіжу рибу, креветки та кальмари. Страви готуються швидко. Суп «Ель Міна» готується з кількох видів риби, креветок, крабів та молюсків. З місцевої кухні варто спробувати популярну в Єгипті Теджину десерт «Ом Алі». Ресторан El Mina дуже популярний у туристів. Не всім сподобається сусідство та інтер’єр ресторану (без смаку). Розташування: 150 метрів від площі Сакала у напрямку до мечеті. Алкоголь в меню: ні, кальян: є Тел.: 0105496523, +206534455910 Ресторан Fish House fish house Ресторан знаходиться в Сакалі. Його архітектура та дизайн нагадують величезний корабель з великими вікнами в підлозі. В акваріумах плавають рибки з Червоного моря. Особливу увагу власники ресторанів приділяють гігієні при приготуванні їжі. Ресторан сертифікований британською клінінговою компанією «Крістал», що підтверджує його відповідність міжнародним стандартам. У Fish House можна замовити свіжу рибу з Червоного та Середземного морів, омарів та креветок. У меню (складене кількома мовами) також є традиційні єгипетські закуски (теджін, мутабель, мариновані овочі). Серед нових страв - восьминоги, вугри та лосось, запечені в духовці, таглеателлі та паста з сьомгою, рибне філе з вершками та грибами. Для тих, хто хоче спробувати все і відразу, є страва під назвою «Тарелка з морепродуктами», до якої входять фірмовий суп, рибне філе, креветки, кальмари, краб або омар, рис чи картопля. Ви також можете використовувати «Єгипетський сюрприз» та «Олександрійський стиль». До таких продуктів відноситься риба, приготовлена різними способами, креветки та кальмари. Варто спробувати фірмовий «Salad Fish House», який включає кальмари, устриці, креветки, оливки, перець і лимон. Широкий вибір свіжих соків і коктейлів із привабливими назвами: «Флорида» - (манго, гуава, апельсиновий сік і гранат), «Заморожене літо» - (диня, полуниця та сік манго), «Тропічний сен» - (банан, ананас , сік манго, гранат). Середня вартість вечері 20-30 доларів. Для дітей - порції за півціни. felfela Ресторан Фелфель Єгипетський ресторан Felfela розташований на пляжі. З дворівневих терас відкривається прекрасний вид на море. Біля входу можна побачити невеликий штучний водоспад. Інтер’єр прикрашений скульптурами та антикваріатом. Меблі виконані в єгипетському стилі. Страви дуже смачні. Варто замовити холодну нарізку, а також традиційні єгипетські страви – гострі баклажани, теїн, ганук, омлет з м’ясом. Порції пристойні. Вирушаючи в Фелфеллу, варто взяти з собою фотоапарат через чудові краєвиди. Рекомендовані страви: мікс-гриль - баранина, телятина, кофта з картоплею фрі та салатом, а також суп із сочевиці Тел: +20 65 442411 Restauracja Felfela w Hurghadzie Restauracja Felfela w Hurghadzie 1/1 for you Ресторан для Вас Ресторан з великою кількістю спеціалізацій, дешевий пиво. Рекомендуємо салати «4 ви», салат з куркою, закуски (вони можуть бути з різних видів сиру та тунця), піцу (особливо м’яса та Маргарита), суп з морквою. Серед гарячих страв – смачні шніцелі з грибним соусом і кордон блю. Варто спробувати рибу і кальмари. Ввечері важко знайти вакансію. Таблиці є зовні також є кімната на 2 поверсі з кондиціонером. Гостям пропонують місцеві алкогольні напої та пиво. Місце дуже популярне. Посада: Сакала перед готелем Minamark Алкоголь в меню: так, Кальян: так Bar For You w Hurghadzie Bar For You w Hurghadzie Bar For You w Hurghadzie 1/2 friends bar Бар друзів Friends Bar — це сучасне «мартіні» для людей, які люблять інтимну, сімейну атмосферу. Особливістю бару є алкогольні коктейлі та звичайні напої, які подаються дуже вишукано та елегантно. У барі можна подивитися спортивні події в прямому ефірі. Вечорами можна послухати живу камерну музику. У барі подають закуски. Є можливість забронювати місця. Ресторан рекламує себе як місце для «землярів», «світських людей» і людей, які «пізнають світ». Тел.: 0107707864 Friends Bar w Hurghadzie Friends Bar w Hurghadzie 1/1 Ресторан GAD в Сакалі gad w sakali Ресторан GAD Sakala розташований прямо в центрі Шератон-роуд. GAD — єгипетська мережа ресторанів. Ми будемо їсти тут буквально всі фірмові страви єгипетської кухні, і піцу. Є один недолік – не подають алкоголь. Їжа смачна і дуже дешева. Порції величезні. Перш ніж замовити кілька страв, краще подумати, чи зможемо ми з’їсти все. Ресторан GAD у Сакалі має два поверхи. На першому поверсі готують страви на винос. На 1-му поверсі розташований класичний ресторан (з кондиціонером) з карткою меню. GAD – це рай для гурманів єгипетської та арабської кухні. Ресторан дешевий. За вечерю на двох, що складається з основної страви, двох закусок, овочів, напою і десерту, ми заплатимо ~150 фунтів. Гості ресторану – переважно єгиптяни. Туристи (не знаю чому) уникають цього місця. Рекомендуємо сто разів. gad w memszy Ресторан GAD в Мемші Ресторан GAD в Мемсі знаходиться в самому центрі набережної. Тут подають точно такі ж страви, як і в ресторані GAD у Сакалі. Однак є певна різниця. GAD в Мемші розташований на набережній, а столики також розміщені надворі, під парасольками, серед зелені. ГАД в Мемші не набагато дорожчий, ніж у Сакалі, але страви такі ж великі та смачні. Ресторан дуже чистий. Дуже ефективний сервіс. Це допомагає у виборі часто дуже екзотичних для європейців страв. Ресторан дуже зайнятий. Зазвичай більшість столів завжди заповнені. Ресторан працює з 10:00 до 23:00, тут можна поснідати, пообідати чи повечеряти. Як і в Сакалі та Мемші, ми не будемо вживати алкоголь у ресторані GAD. Ресторан GAD також розташований на площі Дахар. gaucho Ресторан Гаучо Аргентинський гриль-бар з чудовим аргентинським стейком з яловичини на грилі на деревному вугіллі. Стейки дійсно величезні. Додатково: салати, піца та бургери. У ресторані Gaucho подають найкращі стейки Хургади. Тут не дешево, а їжа це дійсно чудово. Є можливість забронювати заздалегідь. Ресторан відомий на весь Єгипет. Дуже ефективний сервіс і невидимий. Гарний інтер'єр, дуже чисто. Офіціанти з радістю проконсультують вас щодо вибору страв кількома мовами (англійською, російською, німецькою). Адреса: вул. El Corniche., Dahar, Tel.: +20 65 354 7007 The Greek Bar&Restaurant Przytulna restauracja znajduje się w Marinie, praktycznie w samym jej centrum skąd rozciąga się widok na cumujące kilkanaście metrów dalej jachty.Smaczna, acz nie tania kuchnia oferuje dania greckie oraz śródziemnomorskie. The Greek otwarta jest od 9 rano do północy, ale zapełnia się dopiero późnym popołudniem. W restauracji można zamówić dania na wynos. Można płacić kartą.Co polecamy? Alkoholi raczej nie, bo piwo Stella kosztuje 48 LE (11,50 zł), kieliszek wina 59 LE (14 zł), a Mojito 84 LE (20 zł). W zamian warto napić się Greek Coffee za 42 LE (10 zł). Bardzo smaczny i ładnie podany jest gorący ser feta - 55 LE (13 zł), czy apetyczna Musaka za 180 LE (43 zł). The Greek Bar&Restaurant w Hurghadzie The Greek Bar&Restaurant w Hurghadzie The Greek Bar&Restaurant w Hurghadzie The Greek Bar&Restaurant w Hurghadzie 1/3 harbour Ресторан Harbour Ресторан Harbour розташований у Марині. Типове європейське меню. Власники рекламують ресторан як ідеальне місце для всіх тих, хто «повернувся з моря» - моряків, серфінгістів, віндсерфінгістів, кайтерів і т. д. Тут ми будемо їсти рибу, шашлики, кофти, піцу, пасту. Ресторан не найдешевший. У меню немає ні пива, ні міцного алкоголю. Ресторан налічує понад 50 посадочних місць як всередині, і зовні. З тераси маємо вид на пристань. Мало відвідуване місце. hard rock cafe Ресторан і дискотека Хард Рок Кафе Hard Rock Cafe було відкрито в 2004 році. Хоча зовні ресторан виглядає «єгипетським», всередині — класичне Hard Rock Cafe. Меблі з темного дерева, масивна барна стійка, і, звичайно, стіни висять традиційні особисті речі рок-зірок. Серед них рожевий ковбойський капелюх Мадонни, гітара Ленні Кравіца, біло-чорне пончо Елтона Джона та синій жакет Рода Стюарта. Після 22:00 починається дискотека. Поруч із рестораном є вхід у невеликий магазинчик, де можна придбати сувеніри. Ціни дуже помірні (близько 15 євро за футболку). Кафе Hard Rock знаходиться поруч із готелем El Samaka. Він пропонує звичайне меню мережі по всьому світу, а також деякі місцеві фірмові страви. Ви можете замовити, серед іншого фахітас або бутерброд з бараниною. У ресторані є бар з невеликим танцполом. Адреса: Nawara Center, Sheraton Road, недалеко від готелю El Samaka та Grand Hotel Тел.: 20653465170 Hard Rock Cafe w Hurghadzie Hard Rock Cafe w Hurghadzie 1/1 heaven Небесний ресторан Ресторан Heaven, розташований у Марині. Меню дуже різноманітне - суміш італійських страв, включаючи домашню пасту, також суші стейки, морепродукти, риба та м’ясо на грилі. Столи як всередині, так і зовні приміщення. Інтер'єр оснащено кондиціонером, а з зовнішньої тераси відкривається чудовий вид на пристань для яхт. Heaven Restaurant - один з найкращих і один з найдорожчих ресторанів Хургади. Діапазон цін від 100 єгипетських фунтів. Жива музика в середу. У меню є пиво та міцний алкоголь. Тел.: +20 100 383 800 Ресторан L'Imperator l'imperator Ресторан L'Imperator відомий з італійської кухні. Вони рекомендовані обіди, де вони найпопулярніші креветки зі спагетті. Ресторан знаходиться в Марині. Обслуговує один найкращі піци в місті. Ресторан не найдешевший, але я можу вас запевнити, їжа вартує своїх грошей. Крім того, вид Марини компенсує витрати. Ресторан L'Imperator є одним з найвідоміших ресторанів не тільки в Хургаді, а й у всьому Єгипті. Їжу можна їсти всередині і зовні за межами приміщення. Особливо рекомендую терасу. Дуже ефективний і стриманий сервіс. У ресторані подають алкогольні напої: пиво, вино та міцні алкогольні напої. Можливе бронювання. Тел.: 002 0104824903 Restauracja L'Imperatore w Hurghadzie Restauracja L'Imperatore w Hurghadzie Restauracja L'Imperatore w Hurghadzie Restauracja L'Imperatore w Hurghadzie 1/6 juke box 3 Ресторан Juke Box 3 & паб Juke Box 3 — затишне кафе на вулиці Ель-Баша в центрі Сакали, де постійно збираються туристи. Це класичний «європейський» паб. Juke Box 3 дуже популярний в Хургаді. Недешеве «снобівське» місце, але «атмосфера» бару легендарна в місті. Вечорами можна танцювати. Важливо, що сервіс чудовий та унікальний. На території можна поїсти піцу, випити пива, вина, горілки. Неподалік від готелю King Tut в Дахарі є Juke Box 1. Це також «їдальня з атмосферою». Також тут можна пити пиво, вино та міцні алкогольні напої. Ціни тут значно нижчі. Пиво Stella коштує 26 фунтів стерлінгів. Півлітрова пляшка місцевого рому - £120. Juke Box 1 пропонує алкогольні напої на винос у пляшках. Рекомендуємо піцу - дешеву і дуже смачну. Смачна картопля фрі. Juke Box 3 w Hurghadzie Juke Box 3 w Hurghadzie da24.pl. Juke Box 3 Juke Box 3 w Hurghadzie Juke Box 3 w Hurghadzie 1/3 jokers pub Бар Джокера Бар Джокера розташований у Мемсі, в дуже красивому районі з видом на набережну (прямо біля Готель Marlin Inn). Бар працює цілодобово. Спокійна, дружня атмосфера. Стримане обслуговування. Широкий вибір напоїв: свіжовичавлені соки, пиво та спирти. Це ідеальне місце для відпочинку після прогулянки або шопінгу в Мемсі. У пабі немає натовпу, гості переважно мешканці сусідніх готелів, які вже мають такий набридло пивом за системою «все включено» і охоче «заходьте» в «Джокерс Паб» на одне «звичайне пиво». Тел.: +2065443791, +2065443790 Joker's Pub w Hurghadzie Joker's Pub w Hurghadzie 1/1 jolly cafe Веселий Кафе Приємна атмосфера в єгипетському стилі на свіжому повітрі. У барі є дивани та низькі столики. Музика ввечері. Тут можна спокійно провести вечір з друзями. Великий вибір напоїв (в тому числі алкогольних). Меню англійською. Ціни середні. Варто спробувати піцу з тунцем. Кафе знаходиться в центрі Сакали. Вечорами може бути людно. Популярне місце серед туристів. Розташування: Шератон-роуд, перед готелем Bella Vista Телефон: 0653445208 Jolly Cafe w Hurghadzie Jolly Cafe w Hurghadzie 1/1 la luna Піцерія Ла Луна До послуг гостей тераса або інтер'єр та чудові краєвиди. La Luna — гарне місце для обіду чи вечері. Рекомендуємо: стейк з соусом з блакитного сиру і домашню пасту, і, звичайно ж, піцу, вибір якої дійсно дуже великий. До послуг гостей бар і домашні десерти, зокрема тірамісу. Їжа смачна. Гарний і непомітний сервіс. Адреса: Coast Road біля Felfel. Тел.: 121 030 0301 Pizzeria La Luna w Hurghadzie Pizzeria La Luna w Hurghadzie 1/1 little buddha Ресторан Маленький Будда Ресторан Little Buddha - це місце для особливих випадків. Меню просте, але позитивно дратує та стимулює уяву. Він славиться дуже хорошими (але й дорогими) суші та стравами з морепродуктів. Маленький Будда до поєднання смаків японської, французької та індонезійської кухні. Шеф-кухар – справжній чарівник у своєму арсеналі смаків різноманітних страв. Східний декор, мерехтіння вогнів, свічки ... Це не тільки ресторан - це "театр смаку". Досвід і професіоналізм Маленького Будди допомагають створити приємну атмосферу і запропонувати нам великий досвід смак. З 23.30 Little Buddha перетворюється на найпрестижніший диско-клуб Хургади. Там регулярно виступають діджеї з усього світу. Little Buddha w Hurghadzie Little Buddha w Hurghadzie 1/1 the lodge Ресторан і бар Lodge Основною спеціалізацією ресторану є унікальний асортимент стейків і страв на грилі. Але в меню також можна знайти багато вегетаріанських страв і свіжу рибу. Гарний інтер'єр, якісне обслуговування допоможе відпочити та розслабитися скло помилка. Безкоштовний Wi-Fi доступ до Інтернету. Місце дуже популярне серед туристів. У ресторані своя специфічна атмосфера. Дуже гарний та ефективний сервіс. У меню є пиво та алкогольні напої. Кухня: італійська, французька. Знаходиться в Марині. Алкоголь в меню: так, тел.: +20168831438, +20144418223 dulphin pub Паб Lucky Dolphin Паб Lucky Dolphin - Це місце для тих, хто любить спокійну атмосферу, туманний Лондон та англійську кухню. Чудове обслуговування, привітні господарі. Великий вибір вин. Безкоштовний Wi-Fi доступ до Інтернету. Працює з 10.00 до 14.00 та з 17.00 до 21.00. Розташування: Sheraton Road, Suite Hotel Elysees. Алкоголь в меню: так, Кальян: ні. Тел.: +20653443980, +20653443981 masala Ресторан Масала У ресторані Masala подають страви індійської кухні. Ця кухня характеризується широкий вибір страв і технік приготування на ваш смак за регіоном, мовою і клімат цієї великої країни. Усі Індійський регіон приносить свої унікальні страви та тонкі різновиди ароматних популярних страв. У ресторані Masala ви знайдете всі види індійської кухні. Є можливість забронювати столик. Ресторан знаходиться в Марині. У ресторані є тераса з вид на пристань. Ресторан не найдешевший. Дуже ефективне обслуговування, дуже смачна їжа. Тел: 0123148859, 0121212025 Restauracja Masala w Hurghadzie Restauracja Masala w Hurghadzie 1/1 mariposa Кафе Маріпоса Тут можна насолодитися смачним сніданком і свіжоприготований. Рекомендуємо десерти, зокрема морозиво Movenpick та фірмову каву. Квадрат в наявності ігровий майданчик для дітей. Безкоштовний доступ до Інтернету, LCD телевізор. Доставка додому безкоштовно. Розташування: El Kawther, El Moataz Bellah St, 218 (за супермаркетом «Метро») Тел.: 0653452191 moby dick Ресторан Мобі Дік Ресторан Moby Dick спеціалізується на верблюжому стейку з перцевим соусом і картоплею ліонесс. Порівняно з іншими місцями, ціни низькі. Ми заплатимо ~ 60 фунтів за справжній стейк. Рекомендуємо також рибу на грилі, кальмари на грилі та лосося у кожній формі. Ресторан налічує близько 50 місць як всередині, так і зовні будівлі. Ресторан розташований на Шератон-роуд в самому центрі Сакали. У кімнаті є кондиціонер. Вечорами можуть виникнути проблеми з вільними місцями. meshmesha Meshmesha Lounge Він розташований у Мемсі в торговому центрі Esplanade. Відомий своїми приготованими сендвічами та дуже хорошою кавою, напоями, коктейлями та стейками. На території готелю ми також можемо їсти салати, супи, пасту та піцу. Ресторан має відкриту терасу, накриту (для вітряних і холодних днів) та елегантний інтер’єр. Безкоштовний доступ до Wi-Fi. Ресторан не дорогий. Пиво Stella коштує £30 єгипетських, напої коштують від £20 і вище, алкогольні коктейлі £30. Дуже цікаве місце. Тел.: 0653445913 Meshmesha Lounge w Hurghadzie Meshmesha Lounge w Hurghadzie 1/1 Якщо ви хочете випити склянку холодного пива (соку), це місце. На пляжі Мохіто протягом дня пропонують широкий вибір закусок і напоїв. Вночі на пляжі дискотека. Ресторан пропонує безліч атракціонів і знижок. Наприклад: у понеділок, жінки між годинами 23.00 та 1.00 коктейлі отримують безкоштовно. По п'ятницях з 19.00 год а о 22.00, купивши одне пиво, ви отримаєте друге безкоштовно. Хороша музика, «цікава атмосфера». Розташування: Шератон-роуд, перед готелем Roma Кальян: так Тел.: 0111774883, 0104211970 Пляж Мохіто Mojito Beach Club w Hurghadzie Mojito Beach Club w Hurghadzie 1/1 mojito beach Restauracja The Moon The Moon znajduje się w w samym środku Mariny skąd rozciąga się najlepszy widok na największe jachty cumujące w porcie, a także na redę. Restauracja serwuje kuchnię libańską, śródziemnomorską, bliskowschodnią i egipską. Co istotne, jest - jak na najbardziej ekskluzywne miejsce w Hurghadzie - naprawdę tania.Dla przykładu; piwo Stella 0,5 l. kosztuje 35 LE (8 zł), steak z wielbłąda 190 LE (44 zł), a pizza Napoli 70 LE (16 zł).Restauracja jest klimatyzowana, ma darmowe Wi-Fi. Niech nikogo nie zdziwi fakt, że na filmie restauracja jest pusta, a na stołach stoją tabliczki "zarezerwowane". The Moon zapełnia się gośćmi wieczorem. Wtedy naprawdę trudno o wolne miejsce. Restauracja The Moon w Hurghadzie Restauracja The Moon w Hurghadzie Restauracja The Moon w Hurghadzie Restauracja The Moon w Hurghadzie 1/4 nice loundge Гарний лаунж-бар Бар знаходиться в Марині. Ви завжди можете поснідати, пообідати чи повечеряти. Італійська кухня, стильний дизайн інтер'єру, унікальна система використовує переваги - 4 екрани, на яких можна дивитися спортивні події або фільми. Величезний вибір напоїв. Ви можете відпочити всередині або на терасі. Одне місце поєднує і бар, і паб, і клуб, і ресторан. У меню дуже широкий вибір алкоголю, напоїв та коктейлів. Італійська кухня Знаходиться: Марина (біля базару), Алкоголь в меню: є. Тел.: +20189791000 Nice Lounge Bar w Hurghadzie Nice Lounge Bar w Hurghadzie 1/1 nubian Нубійський ресторан і кафе Ресторан знаходиться в Марині. Nubian – це ресторан, де подають типові та традиційні єгипетські страви. У меню, серед іншого, входять: молохія - тобто шпинат, ful mudammas - тобто варена, вершкова квасоля з добавками (відмінно), національна страва тахіні - тобто кунжутна паста, kofta - тобто гостра мелена баранина, шашлик - тобто шматочки баранини на грилі. Все з начинкою: картопля фрі, картопля, хліб, овочі. Ресторан не найдешевший, але їжа дійсно добре приготована, подана та смачна. Є можливість забронювати столик. Тел.: 0122287825 Restauracja Nubian w Hurghadzie Restauracja Nubian w Hurghadzie 1/1 Папас-бар papas Papas Bar i Papas II - це один з найкращих і найвідоміших барів Хургади. Papas Bar знаходиться в Марині, Papas II в Дахарі, поблизу готелю Shidvan. Гарний інтер'єр, дружня атмосфера, чудова кухня та обслуговування. Тут можна пограти в більярд, спробувати свої сили в караоке, подивитися футбол. Бари відкриті з 13:00 до 2:00. У меню є пиво, вино та міцні алкогольні напої. Програма: Понеділок і четвер - турнір з більярду Вівторок і неділя - нічне занурення Субота - Караоке Bar Papas w Hurghadzie Bar Papas w Hurghadzie 1/1 pita sphinx Ресторан Pita Sphinx Затишний ресторан, ідеальний для будь-якого випадку - від романтичної вечері на двох до великого святкування. За 10 років з моменту відкриття заклад набув великої популярності серед туристів і жителів Хургади. Різноманітне меню чотирма мовами. Особливо рекомендується індичка з ананасами і голландським сиром (на бутерброд) або як основне блюдо. Смачні страви на грилі. У меню є пиво, вино та міцні алкогольні напої. Дуже гарне та дружнє місце. Кухня: європейська. Адреса: Шератон-роуд по сусідству ресторан Макдональдс. Тел.: 065 3449 105 Pita Sphinx w Hurghadzie Pita Sphinx w Hurghadzie 1/1 red sea fish Рибний ресторан Червоного моря Червоне море я ресторан і її ресторан-сестра - Red Sea II пропонує великий вибір морепродуктів, а також єгипетські страви, піцу, стейки та птицю. Рибний ресторан Червоного моря знаходиться в Сакалі (біля готелю Roma). Це один з найпопулярніших ресторанів Хургади, який відвідують переважно туристи. Єгиптян тут дуже мало. Ресторан налічує понад 50 місць як всередині, так і на терасі. Їжа смачна і доступна, хоча в Хургаді є кращі та дешевші ресторани з морепродуктами. Red Sea Fish Restaurant w Hurghadzie Red Sea Fish Restaurant w Hurghadzie 1/1 Паб Siva пропонує своїм гостям широкий вибір напоїв та закусок. Для тих, хто любить - караоке. РК-телевізор - для любителів спорту. Безкоштовний Wi-Fi доступ до Інтернету. Бар розташований на набережній в центрі Мемши. Розташований біля фасаду Siva Grand Beach в Мемші. Алкоголь в меню: так. Кальян: так Тел.: +206544748590 Паб Siva Siva Pub w Hurghadzie Siva Pub w Hurghadzie 1/1 siva pub Restaurant Sphinx Marina знаходиться в Марина. З тераси відкривається прекрасний вид на бірюзові та смарагдові лагуни Червоного моря. Чарівність цього місця підсилюють привітні господарі. Ресторан не дорогий, а їжа дійсно смачна. Пиво 0,3 коштує £30. Рекомендую морепродукти на грилі. Сервіс стриманий і дуже ефективний. Тут не людно. Є можливість забронювати столик. Безкоштовний Wi-Fi доступ до Інтернету. Алкоголь в меню: так. Тел.: 0123990482 Ресторан «Сфінкс Марина». Restauracja Marina Sphinx w Hurghadzie Restauracja Marina Sphinx w Hurghadzie 1/1 sphinx marina sports cafe Спорт Кафе Sports Cafe & Restaurant знаходиться в центрі Мемши. Місце відоме тим, що ми можемо дивитися спортивні трансляції в прямому ефірі на величезних телевізорах. Ресторан розрахований на понад 100 місць. Під час важливих прямих трансляцій (Ліга чемпіонів, важливі футбольні матчі Єгипетської Прем'єр-ліги) бар заповнюється до останнього місця. Сюди приїжджають не тільки туристи, а й єгиптяни. Дуже просте меню; переважають закуски. Подається пиво. Ідеальне місце для кожного любителя спорту. Зауважте, що тут часом дуже голосно. Sports Cafe w Hurghadzie Sports Cafe w Hurghadzie Sports Cafe w Hurghadzie 1/2 star bar Зірковий бар Пиво Stella має смак вже майже 110 років і за цей час стало одним із скарбів Єгипту. У Хургаді бар Stella називається Star Bar. Тут можна дізнатися про справжню гостинність єгиптян, спробувати традиційні закуски. Бар знаходиться в Марині. Все в цьому барі має асоціюватися з пивом Stella. Навіть люстри зроблені з... порожніх пляшок від пива Stella. Ми рекомендуємо це місце хоча б через дуже зручні місця для сидіння (в основному «лежачи»). Місце недешеве, але привітне для любителів «пінного напою». Тел.: 0122101813, 0112555111 Star Bar w Hurghadzie Star Bar w Hurghadzie 1/1 Ресторан Star Fish star fish Ресторан Star Fish – відносно новий ресторан морепродуктів. Він розташований у Сакалі. Ресторан має два поверхи. На першому поверсі можна вибрати рибу, розкладену на спеціальних столах. На другому поверсі в акваріумах лежать живі риби (яку ми з’їмо за мить). Що стосується супів, то ми рекомендуємо супи «з кістками» (тобто з черепашками) і «без кісток» - дуже наваристі в креветках, кальмарах, мідіях і краби. Ви можете замовити свіжу рибу, креветки та кальмари, приготовані різними способами, а також єгипетські салати. Для дітей в меню "Немо" - кальмари з чіпсами. Спробуйте вугрів і кальмарів, фаршированих креветками. Вечеря коштує 15-20 доларів з особи. Без алкоголю. Restauracja Star Fish w Hurghadzie Restauracja Star Fish w Hurghadzie Restauracja Star Fish w Hurghadzie 1/2 Він розташований у самому центрі Сакали на Шератон-роуд (перший поверх). Шеф-кухар пропрацював 9 років у посольстві Японії в Каїрі. Саме там він навчився готувати суші та сашимі. Популярними є суші з лосося (лосось). У Sushi House ми рекомендуємо роли «Каліфорнія». Ви можете замовити комбіноване меню з різними варіаціями: «Комбо тостів», «Королівський комбо» або «Королевий вибір». Середня ціна - 10 доларів. Для комбінованого меню ціни коливаються від 120 до 260 єгипетських фунтів. У ресторані подають алкоголь. Кожен відвідувач ресторану отримує фірмову кепку з логотипом «Рибний дім». Суші Хаус Sushi House w Hurghadzie Sushi House w Hurghadzie Sushi House w Hurghadzie Sushi House w Hurghadzie 1/6 sushi house white elephant Білий слон - тайський ресторан Всі страви готує шеф-кухар прямо з Таїланду – «Міс Сомрал». Ресторан розрахований на 70 місць. Ресторан має криту зону кімната та тераса з видом на пристань. Тайський ресторан має паркування. Великий вибір тайських страв у поєднанні зі справжніми азіатськими травами. Напої доступні алкоголік і безалкогольні. Є можливість забронювати столик. Тайський ресторан - улюблене місце багатих єгиптян. Кухня: тайська. Місцезнаходження: Марина. Алкоголь в меню: так Тел.: 0101025117 White Elephant restaurant w Hurghadzie White Elephant restaurant w Hurghadzie White Elephant restaurant w Hurghadzie White Elephant restaurant w Hurghadzie 1/4 Szef kuchni jest z Tajlandii i naprawdę się stara. Obsługa jest miła, a nawet zbyt miła i usłużna, co czasami może wprowadzić w zakłopotanie. Co polecamy? Przede wszystkim zupę Tom Yum za 80 LE (20 zł). Do wyboru; na bazie krewetek, kurczaka, lub ryby. Zupę znajdziemy w menu White Elephanta. Z karty dań Indian Restaurant proponujemy Chicken Tikka Masala za 220 LE (52 zł). Uprzedzamy, ceny, jak na warunki egipskie są wysokie, ale zapewniamy - jedzenie i okoliczności w jakich jest serwowane - są warte wydania. Restauracja jest przestronna i bardzo czysta. Można płacić kartą. Posiłki można także zamawiać z dostawą pod wskazany adres. Restauracja jest czynna od godziny 13.00 do północy. Alkohole? Są, ale dosyć drogie. Piwo Stella kosztuje 65 LE (15 zł), a butelka białego wina Chardonnay... 450 LE (107 zł). Restauracje sieciowe w Hurghadzie restauracj siecioe Jedno jest pewne. W Hurghadzie, jeżeli posiadasz choć trochę gotówki - głodny chodzić nie możesz. Zjesz dokładnie wszystko co tylko chcesz (z wyjątkiem wieprzowiny). Kuchnia arabska jest stosunkowo prosta, wykorzystuje do maksimum wszystko to, co oferuje natura. Większość dań oparta jest na warzywach i wołowinie. Egipcjanie potrafią także w fantastyczny sposób przygotować kurczaki. Dla wszystkich, którzy chcą spróbować kuchni egipskiej proponujemy obiad w restauracji GAD - to sieciowa restauracja, bardzo popularna w Egipcie. Największa, znajduje się w centrum Sakali. Łatwo do niej trafić. Przed restauracją kłębi się zawsze grupka zamawiających jedzenie na wynos i dostarczycieli posiłków na zamówienie. Restauracja znajduje się tuż obok restauracji McDonald's. Ma ogródek i sale na 1. piętrze. Jedzenie jest naprawdę bardzo smaczne i tanie. Restauracja McDolands znajduje się tuż obok GAD. McDonalds w Sakali ma dwa piętra. Posiłki można zamawiać z dostawą pod wskazany adres. Oczywiście wewnątrz znajduje się toaleta. W centrum dzielnicy Sakala obok restauracji GAD, cz McDonalds znajdziemy także KFC. Wszystkie restauracje są w bardzo bliskiej odległości od siebie. Łatwo je znaleźć. Restauracja GAD w Sakali Przygotowanie Crepe Mix Chesse w GAD w Daharze Restauracja McDonalds w Sakali Restauracja KFC w Sakali Kuchnia arabska Mięso małych gołębi nadziewane jest ryżem lub zieloną pszenicą, a następnie pieczone. Hamam mahshi to jedna z ulubionych potraw w Egipcie. Mięso gołębie różni się w smaku od kurczaka, jest nieco ciemniejsze i smaczniejsze. kkuchnia arabska Dawood Basha Niewielkie kulki kofta (mielone mięso z natką pietruszki i cebulą), gotowane są w gęstym sosie pomidorowym, podawane na ryżu i dekorowane prażonymi orzechami. Najlepsza potrawa Dawood Basha jest przyrządzana z mięsa jagnięcego. Prawidłowo przyrządzoną potrawę można rozpoznać po tym, że sos pomidorowy nie dominuje nad smakiem mięsa. Mouloukhiya Gulasz o konsystencji zupy, zazwyczaj przygotowany z kurczaka lub królika oraz liściastej, zielonej rośliny zwanej malwą w krajach zachodu i uznawanej za jadalną na Bliskim Wschodzie, przyprawiony kolendrą i dużą ilością czosnku, podawane jest z ryżem. Wraz ze słynnym koreańskim blogerem Mino, twórcą Bohemian Kitchen zapraszamy na degustację egipskich potraw narodowych ze street foodów w Kairze. Mino odwiedził stolicę Egiptu podczas Ramadanu w 2022 roku... Karkadeh Karkadeh jest przyrządzany przez gotowanie suszonych czerwonych kwiatów hibiskusa, a następnie studzenie wody. Ze względu na niewielką ilość cukru smak jest słodko-kwaśny. Napój można również pić na gorąco, podobnie jak herbatę ziołową. Jest to bogate źródło witaminy C i minerałów, a w dużych ilościach może być stosowany w leczeniu nadciśnienia. Umm Ali Przyrządzany jest z warstw chleba nasączonego mlekiem, przekładanych rodzynkami, lub orzechami, a następnie pieczony w piekarniku do chwili, gdy skórka będzie złoto-brązowa. Wyglądem i smakiem przypomina kremowe ciasto z akcentami z rodzynek. Taameya Wegetariańska potrawa, zwana falafel w innych krajach Bliskiego Wschodu, jest podstawowym daniem w Egipcie. Utarty bób zmieszany z dużą ilością ziół jest formowany w kształcie miniaturowego pączka, smażony na głębokim oleju do chwili, gdy będzie smaczny i chrupiący, a następnie umieszczany w kanapce z dużą ilością warzyw i masła sezamowego. Koshari Potrawa przyrządzana jest z ryżu, soczewicy, smażonej cebuli i makaronu, a następnie uzupełniana gęstym pikantnym sosem pomidorowym. Aish Baladi Sporządzany z mieszaniny mąki z pełnego ziarna i mąki białej, a następnie pieczony na otwartym płomieniu, co umożliwia uzyskanie pieczywa przypominającego chleb pita. Aish Mirahrah jest cieńszy, bardziej chrupiący i przypomina placek chapati. Aish jest używany do nabierania podczas posiłków oraz przyrządzania kanapek z taameya lub shawarma (skrawki grillowanego mięsa czerwonego lub kurczaka). Ful Medammes To jedno z najtańszych i najbardziej popularnych egipskich dań. Ful przyrządzany z bobu gotowanego na wolnym ogniu, przyprawiony solą, czosnkiem, ciętą natką pietruszki, cytryną, oliwą z oliwek, czarnym pieprzem i kminkiem. Zazwyczaj podawany jest z chlebem (Aish) ułatwiającym nabieranie. Przepisy na potrawy kuchni egipskiej i bliskowschodniej 80 dag cieciorki 3 cebule 2 ząbki czosnku 2 gałązki pietruszki 2 gałązki kolendry 1 żółtko 2 łyżki tartej bułki sól, pieprz, cukier 50 dkg tłuszczu Falafel Ugotowaną cieciorkę miksuję na gładką papkę. Zamiast surowej cieciorki, którą trzeba ugotować, można użyć gotowej cieciorki z puszki. Siekam drobno czosnek, jedną cebulę i posiekane zioła. Dodaję zmiksowaną cieciorkę, surowe żółtko i bułkę tartą. Przyprawiam. Formuję kulki wielkości małego orzecha włoskiego i smażę w głębokim tłuszczu. Pozostałe cebule kroję w krążki lub drobną kostkę, posypuję. Falafel podaję z surówką. 1 kg mięsa z udek kurczaka 2 cebule, 2 zielone papryki 2 pomidory, natka pietruszki, kilka ziaren czerwonego pieprzu, 2-3 łyżeczki przyprawy do kurczaka, sok z 2 cytryn, łyżeczka soli i szczypta pieprzu, kilka łyżek oleju do smażenia. Shoarma Kurczaka płuczemy, osuszamy i kroimy na kawałki. Mieszamy przyprawę do kurczaka z sokiem z cytryn, drobno posiekaną cebulą, oraz solą i pieprzem. Wkładamy mięso kurczaka do marynaty i dokładnie mieszamy. Wstawiamy do lodówki ~30 minut. W dużym rondlu rozgrzewamy olej i smażymy kurczaka. Kroimy drugą cebulę w piórka, a papryki i pomidory w kawałki. Mieszamy i odkładamy. Tuż przed podaniem wrzucamy warzywa do kurczaka i mieszamy podgrzewając. 2 bakłażany 2 łyżki tahiny 3 ząbki czosnku 2 łyżki oliwy z oliwek Dip z bakłażana Przekrojone wzdłuż bakłażany posolić i odstawić na 15 minut, opłukać i osuszyć. Piec w piekarniku w temp. 180 C przez ~30 minut aż zmiękną, obrać ze skóry. Zmiksować z pozostałymi składnikami na gładką masę. Podawać z pitą. Mieszanka Dukkah 50 g całych migdałów 40 g ziarna sezamowego 25 g nasion kolendry 5 g nasion kminu rzymskiego, 1/2 łyżeczki grubej soli morskiej, 1/4 łyżeczki roztłuczonych ziarenek czarnego pieprzu Przygotowujemy orzechy albo migdały, które zalewamy wrzątkiem. Pozostawiamy na kilka minut, po czym obieramy ze skórki. Następnie rozgrzewamy patelnię, wkładamy migdały i wszystkie nasiona. Cały czas mieszając wszystko prażymy przez 1-2 minuty na niewielkim ogniu ( do zezłocenia się ziarna sezamu ). Wszystko przesypujemy do pojemnika i miksujemy za pomocą blendera. Dodajemy do smaku pieprz i sól. Jajka egipskie z Dukkah 4 jajka, mąka do panierowania olej do głębokiego smażenia 1-2 łyżki mieszanki dukkah kilka małych pomidorków 80 g sera typu feta, 1 łyżka natki pietruszki, 1 czerwona cebula plasterki, 60 ml oliwy z oliwek sok z cytryny lub limonki do smaku, 1 łyżka suszonej lub świeżej mięty sól, pieprz Jajka gotujemy 3 minuty. Po ugotowaniu obieramy jajka ze skorupek. Następnie panierujemy jajka w mące i smażymy w głębokim oleju ( do zezłocenia ). Po usmażeniu obtaczamy jajka w mieszance dukkah. Jajka układamy na sałatce. Fasolka po egipsku 300 g białej fasoli 2 czerwone papryki 2 cebule 1 łyżka tłuszczu sólpieprz curry Fasolkę płuczemy, zalewamy zimną wodą i gotujemy. Po zagotowaniu pozostawiamy na 2 godziny. Następnie gotujemy fasolkę w tej samej wodzie. Paprykę oczyszczamy płuczemy i kroimy w cienkie paseczki. Tak przygotowaną paprykę dodajemy do fasoli w połowie gotowania. Cebulę obieramy, płuczemy, kroimy w kostkę i smażymy (do zeszklenia). Dodajemy cebulę do fasoli razem z przyprawami. czekamy do odparowania wody. Od razu podajemy. Co zamówić i zjeść w restauracji w Hurghadzie Siorba adz: to gęsta zupa z soczewicy. Molohija: to zupa gotowana z juty (w smaku przypomina szpinak). Kebab: to jagnięcina pieczona na rożnie sposoby. Szisz Tałuk: to kebab z kurczaka pieczony na rożnie. Koszeri: to danie z gotowanego makaronu z soczewicą z dodatkiem sosu pomidorowego Kofta: to grillowane mięso na rożnie. Fitiry: to rodzaj pizzy. Makarona: to danie ze smażonego makaronu z mięsem z dodatkiem sosu beszamelowego. Mahszi: to warzywa faszerowane ryżem lub mięsem. Ejsz Baladi: to okrągły, płaski chleb. Tamamyja (Falafel): to kotlety z zielonego bobu. Ful: to pasta z gotowanego bobu. Torszi: to marynowane warzywa. Baklawa: to słodkie, czekoladowe ciasto w miodzie z orzechami. Om Ali: to pudding z orzechami, migdałami i rodzynkami. I przywita nas zapach owoców mango... Myśląc o Egipcie, widzimy piramidy, Sfinxa, Beduinów zaganiających swoje wielbłądy, wspominamy palmy i gorące słońce. Przyciąga nas egzotyka miejsca, wzbudza naszą ciekawość. Czy właśnie ta odmienność sprawia, ze osoby, które w jakiś sposób zetknęły się z Egiptem, chcą do niego wracać ? czy może mamy z Egiptem więcej wspólnego, niż nam się wydaje ? Poznając ten kraj, różnice zaczynają się zacierać. Przestajemy widzieć kulturę, stroje, budynki. Na naszej drodze pojawiają się ludzie, żywe sylwetki i prawdziwe charaktery. Chcemy ich poznać. Żyją tu i teraz, obok nas. mają podobne problemy, poczucie humoru, gesty, a my coraz bardziej ich lubimy i oczami wyobraźni malujemy ich codzienne życie. jacy są naprawdę ? jak wygląda ich dzień od wschodu do zachodu słońca ? Wyobraźnia podsuwa różne obrazy, wędruje, szuka odpowiedzi. Życie beduinów znamy pobieżnie - choćby z folderów biur podróży, prezentujących fakultatywne wycieczki. A jak żyje Egipcjanin mieszkający i pracujący w wielkim mieście ? Pozwólcie, że pomogę Wam w tej wędrówce wyobraźni i zaproszę Was do pewnego aleksandryjskiego mieszkania, w którym żyje muzułmańska rodzina, należąca do tej warstwy egipskiego społeczeństwa, którą mogę określić jako klasę średnią. Żeby dostać się do jednego z niepozornych wieżowców dzielnicy Sidi Biszr, musimy pokonać kilka alexandryjskich ulic. zaczynając wyprawę od głównego dworca autobusowego, zahaczamy o najdłuższą drogę, ciągnącą się przez cała Alexandrię, wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego, z której podziwiać możemy morskie fale, łączące piękno kryształowego błękitu z siłą intensywnego turkusu. Mijają nas charakterystyczne czarno żółte taksówki (stare rosyjskie łady). Jedziemy i trąbimy. Dźwięk klaksonu jest obowiązkowy. Każdy porządny egipski kierowca musi wcisnąć klakson przynajmniej kilka razy podczas jazdy samochodem. To znak przynależności do zmotoryzowanej społeczności Egiptu. Jedziemy - więc jesteśmy jej częścią, trąbimy - więc jesteśmy żywym elementem tej rwącej rzeki samochodów. Jak krew tętni w żyłach, tak my trąbimy na ulicach Alexandrii, dając wyraz swojemu zadowoleniu, bądź zirytowaniu. Szukając parkingu, zatrzymujemy się w okolicy najbliższego meczetu. To tutaj woła nas "pan parkingowy". Sam sobie tę funkcję przydzielił i pełni ją niezawodnie od lat. On wskazuje miejsce, on rządzi ulicą, on pobiera opłatę (bakszysz), on dba o wszystko i nikomu nic do tego - wywiązuje się z zadania świetnie, więc nikt mu nie przeszkadza. Dla nas to dogodne miejsce, mamy kilka kroków do domu, wystarczy przejść na drugą stronę ulicy. Dziękujemy panu, wręczając mu kilka funtów egipskich. Przy wejściu do wieżowca wita nas portier. Uśmiecha się, pyta o samopoczucie, chwali pogodę i życzy miłego dnia. Wsiadamy do windy. najpierw trzeba zamknąć drzwi, potem zasunąć specjalną ochronną kratę i wcisnąć numer piętra. W naszym wypadku będzie to siódme piętro. Winda rusza, suniemy w górę. jest mała i czysta, jednak widać, że najlepsze lata ma juz za sobą. Podróż trwa krótko. Wysiadamy. na piętrze znajduje się troje drzwi. My udamy się do tych przy oknie po prawej stronie. Mieszkanie wita nas intensywnym zapachem owoców mango. Drzwi wejściowe prowadzą prosto do wielkiego pokoju, w którym spokojnie możemy wydzielić trzy części: jadalnię, pokój telewizyjny, salon. Pokój nie ma ścianek działowych, ale sposób urządzenia kolejnych części świadczy o ich przeznaczeniu. W pierwszej części, najdalej położonej w stosunku do drzwi wejściowych, znajduje się duży stół z krzesłami i kredens z ogromnym lustrem. Tutaj będziemy jeść posiłki i to tutaj stoi wielka misa z owocami mango. W drugiej i zarazem środkowej części pokoju stoi coś w rodzaju meblościanki i z telewizorem, ławą i trzema ozdobnymi sofami - tutaj wszyscy domownicy oglądają telewizję. Trzecia część pokoju, najbliższa drzwi wejściowych, to miejsce, gdzie na wygodnej kanapie, albo w fotelu można usiąść, porozmawiać, obejrzeć portret ślubny pani i pana domu oraz powoli włączyć się w rytm dnia. W całym mieszkaniu widzimy śnieżnobiałe ściany - nieodzowny element większości egipskich domów. Wiszą na nich obrazy z sentencjami pisanymi w języku arabskim, pochodzącymi z Koranu, świętej księgi islamu. Okna, z otwartymi okiennicami i ozdobnie upiętymi zasłonami, prezentują widok na miasto. Wielki trzyczęściowy pokój jest sercem tego mieszkania i prowadzi do pozostałych pomieszczeń: nowocześnie urządzonej kuchni i dwóch łazienek, sypialni oraz pokoju dziecięcego. Zarówno sypialnia, jak i pokój dziecięcy mają balkony. Dzięki nim podziwiamy okolicę - od pobliskiego meczetu, po wyłaniające się zza wieżowców fale Morza Śródziemnego. Gospodarze zapraszają nas na obiad. Pani domu rozstawia już półmiski i talerze, pan domu jej pomaga. Uwagę przyciąga masywny ciemnobrązowy, drewniany stół, przepięknie rzeźbiony. Krzesła zrobione są w tym samym stylu. Na stole widzimy już, miedzy innymi gorący i chrupiący falafel (kuleczki z ciecierzycy), zielona zupę malahiję, kilka rodzajów drobiowego mięsa, ryż, sosy w miseczkach i chlebek aisz baladi. Po długiej podróży chętnie skorzystamy z zaproszenia. Chociaż ten dom wydaje się inny niż znane Wam polskie mieszkania, po kilku minutach pobytu tam, poczujecie się jak u siebie. Atmosferę życzliwości wytwarzają domownicy. jedząc nieznane Wam potrawy - niejednokrotnie bardzo słone i tłuste, rozmawiając z domownikami w języku innym niż polski, paradoksalnie zaczniecie zapominać że jesteście w obcym kraju, Jesteście wśród "swoich". W dobrym guście jest wstać od stołu dopiero wtedy, gdy wszystkie półmiski opróżnimy. Nie jest to takie proste, nawet, jeśli wcześniej byliśmy bardzo głodni. Stół ugina się od jedzenia, a pochłoniecie wszystkich potraw wydaje się być niewykonalne. W Egipcie mówi się, ze kiedy gościmy kogoś w naszym domu i żywimy go swoim jedzeniem, on staje się dla nas członkiem rodziny. Im więcej jedzenia, tym jedzenie trwa dłużej, a my stajemy się sobie bliżsi. Po skończonym posiłku czas na długie rozmowy o wszystkim i o niczym. Najlepiej rozmawia się na jednym z balkonów, gdzie siedząc wygodnie na dywanie wśród miękkich poduszek, możemy delektować się ciepłem zachodzącego słońca i popijać słodką herbatę z hibiskusa. czas zatrzymuje się, a my trwamy w jedności. Nie ma Polski, nie ma Egiptu - jest jeden świat, bez granic, bez polityki, bez uprzedzeń. Świat bogaty w różnorodność i podobieństwa. Z zadumy wyrywa nas głos muezina, który wzywa muzułmanów na modlitwę. Słychać go wyraźnie. Głos echem odbija się od ścian. Nasz gospodarz przeprasza nas, udaje się do łazienki, żeby rytualnie umyć ciało i przygotować się do modlitwy. Następnie w sypialni rozkłada sadżdżadę - dywanik modlitewny, skierowany w stronę Mekki i zaczyna modlitwę. czekamy. Z balkonu obserwujemy meczet, przechodniów, wszechobecne taksówki. Zastanawiamy się nad tym wszystkim, co nas dzieli i co nas łączy. Dochodzimy do wniosku, że łączy nas jedna idea: pozostać przyjaciółmi, bez względu na różnice, które nas dzielą. Nasz gospodarz wraca, uśmiecha się szczerze. On chyba pomyślał o tym samym... Czas mija nieubłaganie szybko, wizyta dobiega końca. Pozostaną w nas wspomnienia o zapachu owoców mango, które scementują międzynarodową więź i pogłębią wzajemny szacunek, odrzucając stereotypy. Egipt to nie tylko słońce, plaże, palmy i ciepłe morze. To przede wszystkim ludzie, których się nie zapomina. Tekst: Iga Izabela Elsaid, Egipt Exclusive Egipskie słodycze Egipskie słodycze należą do jednych z najsmaczniejszych, najbadziej starannie przygotowanych i pięknie wyglądających na świecie. To oddzielna gałąź kuchni tego kraju. Niektórzy mówią, że najważniejsza. W całej Hurghadzie znajdziemy kilkaset miejsc, w których możemy kosztować wyrobów egipskich cukierników. W każdym hotelu zatrudniony jest mistrz cukiernictwa, który codziennie przygotowuje nowe słodkie bułeczki, ciasta, ciastka, wypieki, desery i słodycze. Co istotne dla wszystkich łasuchów, we wszystkich hotelach do każdego posiłku Egipcjanie serwują wyroby cukiernicze. Na pierwszy rzut oka wyglądają one na bardzo słodkie, ale gwarantujemy - wystarczy spróbować by w większości przypadków przekonać się że tak nie jest. Należy pamietać, iż w tym gorącym klimacie jedzenie słodyczy, czyli dostarczanie do organizmu cukrów, białka itp. jest bardzo wskazane, a nawet zalecane. Nie dziwmy się więc, gdy podczas śniadani zobaczymy specjalne stoły, gdzie znajdziemy ciastka, budynie, kremy, czy placki. Bardzo często (przy wyjazdach all inclusive) także w trakcie dnia proponowane są nam wyroby cukiernicze. Z kawą, lub herbatą smakują znakomicie i dostarczają nam niezbędnej energii, którą gubimy leżąc na plaży. Egipcjanie sami jedzą z samego rana słodycze. To one w najszybszy i najprostszy sposób dostarczają niezbędnej energii na wyczerpujące upałem dni. Oto najbardziej popularne wyroby cukiernicze w Egipcie: Umm Ali to deser z chleba pita namoczonego w gorącym mleku podawany na ciepło z dodatkiem rodzynek, orzechów, kokosa i śmietany. Roz bi-laban to pudding ryżowy, przybrany drobno siekanymi migdałami i orzeszkami pistacjowymi. Mahallabija to krem z mleka, zagęszczony krochmalem lub mielonym ryżem, z dodatkiem posiekanych migdałów lub wiórków kokosowych. Basbusa to ciastko z kaszki manny nasączone miodem, posypane orzechami, Baklawa to strudel z miodem, migdałami i orzechami, polany syropem z kwiatów pomarańczy. Kunafa to ciasto nadziewane gęstą śmietaną, serem ricotta lub kremem i orzechami. Fatir to bliny nadziewane różnościami np. morelami, jajkami na słodko orzeszkami. Sahlab to mleczny napój zagęszczony zmieloną bulwą orchidei, z siekanymi migdałami, orzechami i cynamonem. Egipskie słodycze Egipskie słodycze Egipskie słodycze Egipskie słodycze 1/3 Egipskie słodycze Egipskie słodycze Egipskie słodycze Egipskie słodycze 1/3 Egipskie słodycze Egipskie słodycze Egipskie słodycze Egipskie słodycze 1/4