Tu znajdziesz wszystkie informacje dotyczące Egiptu. Przepisy celne, prawne, ubezpieczenie, służby zdrowia. Bezpieczeństwo w Egipcie, religia, obyczaje Start By Viktig Vær Moro og hvile Puber Butikker flyplassen Du Hoteller Turer Wyniki wyszukiwania Sklep Plany i cennik More Viktig informasjon for turisten wizy, oprzepisy celne Visum, innreisebestemmelser infomacje dla turysty Det er visumtrafikk mellom Polen og Egypt. Før du kommer til Egypt, kan en statsborger i Republikken Polen søke om visum ved den egyptiske diplomatiske misjonen eller få det på flyplassen i Egypt for USD 25. Du kan også få elektronisk visum til Egypt. Egypt tilbyr to typer e-visum: E-visum for én inngang i 30 dager: gyldig i tre måneder fra utstedelsesdatoen. Tillater én reise til Egypt i løpet av gyldighetsperioden for både turist- og forretningsformål. 30-dagers e-visum med flere oppføringer: gyldig i seks måneder fra utstedelsesdatoen. Du kan reise inn i Egypt når som helst i denne perioden og bli der i maksimalt 30 påfølgende dager. Du kan forlate og gå inn i dette landet flere ganger Sørg for at passet ditt forblir gyldig i minst 6 måneder fra den planlagte datoen for innreise til Egypt. Detaljer, prosedyrer og muligheten for å sende inn en e-visumsøknad til Egypt finner du Du finner all viktig informasjon om reglene for å reise inn i Egypt Ingen innlegg er publisert på dette språket ennå Når innlegg er publisert, vil du se dem her. Wszystkie newsy Hurghady i Egiptu (971) 971 innlegg Informacje z Egiptu (0) 0 innlegg Wiadomości z Hurghady (0) 0 innlegg Informacje znad Morza Czerwonego (0) 0 innlegg Historia Egiptu (0) 0 innlegg Eksport fra Egypt uten samtykke fra tollmyndighetene av større mengder varer, for eksempel subsidierte legemidler, kan føre til inndragning og bot. Import av utenlandsk valuta til Egypt krever ikke å fylle ut en tolldeklarasjon - forutsatt at verdien ikke overstiger PLN 10 000. USD. Du kan ta samme beløp i USD eller maksimalt 5000 egyptiske pund fra Egypt uten å rapportere til tollen. Enkeltreisende, som ikke er omfattet av særavtaler, har ikke krav på refusjon av mva på de kjøpte varene. Smugling av alle typer narkotika (inkludert marihuana), handel med dem eller bruk av dem straffes med døden. Valmuefrø regnes også som et hallusinogent middel. Et forsøk på å fjerne gjenstander av historisk verdi, det vil si alle arkeologiske gjenstander, samt koraller, skjell osv., er straffbart. Utlendingen har ikke plikt til å sjekke inn, men det er eieren av anlegget hvor turisten oppholder seg. Ved privat utleie tegnes det en hensiktsmessig leieavtale med eieren av bygården, som melder utlendingens bolig til politiet. Forsikring Helseforsikring er obligatorisk. Det bør tas i betraktning at polske forsikringsselskaper noen ganger stiller spørsmål ved legitimiteten til behandlingskostnadene, derfor bør de billigste, dvs. de mest begrensede når det gjelder tjenester, unngås. Det er tilrådelig å kjøpe en omfattende tjenestepolicy slik at forsikringsselskapet for eksempel ikke kan nekte å dekke kostnadene ved sykehusinnleggelse (en svært kostbar tjeneste i Egypt) eller behandling av en kronisk sykdom. Ved sykdom, før du går til lege eller sykehus, er det nødvendig å kontakte forsikringsselskapet på telefon (uansett tidspunkt på døgnet) og konsultere kostnadene og behandlingsomfanget med ham, for ikke å bli nektet kostnader senere . zdrowie ubezpieczenie Vaksinasjoner, helsetjenester przepisy w egipcie Det er ingen vaksinasjonsplikt. Når du er i Egypt, bør du følge reglene for økt hygiene: vask hendene ofte, drikk kokt eller originalt flaskevann og vask frukt og grønnsaker grundig. Du bør være spesielt forsiktig når du spiser måltider, spesielt de første dagene av oppholdet ditt i Egypt, fordi vi kan oppleve gastrointestinale lidelser som ofte refereres til som "faraos hevn". I tilfelle av de første symptomene på slike lidelser, bør du få medisiner (prisene deres i lokale apotek er relativt lave og de kan utleveres uten resept) eller gå til legen. Nivået på medisinske tjenester varierer sterkt. I tillegg til de relativt mange, svært kostbare klinikkene og sykehusene med et internasjonalt rykte, finnes det et nettverk av offentlige helseinstitusjoner som avviker når det gjelder tjenestenivå fra europeiske standarder. Mangel på egne midler er ensbetydende med manglende evne til å dra nytte av medisinsk behandling. Ingen innlegg er publisert på dette språket ennå Når innlegg er publisert, vil du se dem her. podrózowanie po egipcie Reiser landet rundt Generelt er det ingen begrensninger når det gjelder å bevege seg rundt i Egypt, men det anbefales ikke å reise rundt Sinai og rundt i byen Suez . Det bør huskes at utlendingen ikke vil få lov til å gå inn på visse steder (f.eks. militære soner eller de som av lokale myndigheter anses som farlige). Det anbefales å reise kun i organiserte grupper og med guide. Spesielt bør turer til ørkenen nær grensen til Sudan og Libya unngås. Religion, skikker religia obyczaje Det er ingen spesielle moralske begrensninger i Egypt, men det bør huskes at de muslimske skikkene bestemmer livet til den gjennomsnittlige egypteren i stor grad, derfor er det spesielt viktig å respektere levemåten til innbyggerne og verdiene som er bekjente av dem under oppholdet her i landet, og hva for dermed går det å ta hensyn til bl.a på antrekket som vi viser oss på gaten i. Derfor anbefales det ikke – bortsett fra i turistområder – å bruke korte skjørt, shorts og strandtøy. Det er også upassende for menn å bruke korte bukser. Under kontakt med lokalbefolkningen bør kvinner bruke klær som dekker armer og ben opp til knærne. Det skal også huskes at kvinner uten selskap av menn kan bli utsatt for trakassering fra lokalbefolkningen. Det er forbudt å fotografere militærbygninger, boliger til statlige dignitærer, samt broer og havner. Nyttig informasjon Fredag og lørdag er offisielt arbeidsfrie dager. Tilstedeværelsen i Egypt av en åtte millioner sterk kristen minoritet (koptere) betyr at du også på søndag kan støte på vanskeligheter under besøk på kontorer, spesielt lokale. Kontorer jobber også deltid under fastemåneden Ramadan. Kontakty dla polskiego turysty w Hurghadzie kontakty Ambasada RP w Kairze adres: 5 El-Aziz Osman, Zamalek, Egipt, Kair telefon: +20 227367456 faks: +20 227355427 e-mail: cairo.secretariat@msz.gov.pl Wydział Konsularny ambasady RP w Kairze adres: 5 El-Aziz Osman, Zamalek, Egipt, Kair telefon: +20 227367456 faks: +20 227355427 e-mail: cairo.consul@msz.gov.pl Godziny obsługi interesantów: od niedzieli do czwartku 9:00-12:00 - sprawy wizowe niedziela, wtorek, czwartek 12:00-14:30 - sprawy prawne poniedziałek, środa 12:00-14:00 - sprawy paszportowe Telefon dyżurny ambasady W sytuacjach nagłych, wymagających pilnej interwencji konsula możliwy jest kontakt pod numerem telefonu: +20 10 6200 1116. UWAGA! Telefon dyżurny służy ratowaniu zdrowia i życia ludzkiego, poszukiwaniu zaginionych, ew. nawiązaniu kontaktu z bliskimi poszkodowanych, czy zatrzymanych obywateli polskich. Telefon ten NIE SŁUŻY udzielaniu informacji turystycznych, o usługach, natężeniu ruchu na drogach itp. Nieznajomość jęz. obcych, nieporozumienia pomiędzy klientem a usługodawcą, konieczność opłacenia mandatu za wykroczenie, poszukiwanie usług itp. nie są nagłymi wypadkami. Media społecznościowe ambasady RP w Kairze Twitter: @PLinEgypt Facebook: Ambasada RP w Kairze Ważne numery telefonów w Hurghadzie + 20 numer kierunkowy do Hurghady 122 - Policja 126 - Policja turystyczna 123 - Pogotowie 125 - Straż pożarna Numery telefonów szpitali w Hurghadzie Hurghada General Hospital , tel: +20653549698 ‎ T he Egyptian Hospital , tel: +20653450318 ‎ El Salam Hospital , tel: +20653548785 ‎ Nile Hospital , tel: +20653550974 ‎ El Gouna Hospital , tel: ++20 65 3580016 Red Sea Hospital , tel: +20653544850 ‎El Hekma Hospital, tel: +20653553999‎ Tabarak Children's Hospital , tel: +20163314438 ‎El Arish Military Hospital , tel: +20653549513‎ Internet i telefon w Hurghadzie Telefon w Hurghadzie internet i telefon Na wstępie od razu zaznaczamy; jeżeli jesteś bardzo bogata/bogaty i stać cię - dzwoń z Hurghady do Polski z normalnego polskiego numeru telefonu komórkowego. Dodamy, że jeżeli w ciągu 14-dniowych wakacji rozmawiać będziesz w sumie kilkadziesiąt minut - spodziewaj się rachunku na ~2 tysiące złotych. Jeżeli dodasz do tego korzystanie w swoim smartfonie z internetu, poczty itp. - dodaj do tego kolejne 2 tysiące złotych. A więc, jeżeli wakacje all inclusive w Hurghadzie kosztowały Cię 3 tysiące złotych to koszt całego wyjazdu (wraz z łącznością do Polski) wzrośnie do siedmiu tysięcy złotych. Jeżeli jeszcze oglądasz codziennie Netflixa, albo słuchasz cały czas Spotify... nawet nie chcemy wiedzieć jak się czujesz. Nie straszymy. Informujemy i radzimy. Sami popełniliśmy ten błąd, a rachunek za telefon był wyższy niż koszt wakacji w Hurghadzie. Teraz chcemy pomóc Tobie, abyś nie popełniła/popełnił tego samego błędu i nie było wściekłości i płaczu. Najgorsze jest w tym wszystkim to, że zawsze taki rachunek przychodzi w najmniej odpowiednim momencie, czyli kilka dni po wspaniałym i niezapomnianym wypoczynku w Hurghadzie. Niestety zawsze musi być tak, że jak jesteśmy w miejscu, które jest piękne, tanie i stosunkowo niedaleko od kraju to musi być jakiś "haczyk". W przypadku wakacji w Hurghadzie tym haczykiem jest cena za połączenia telefoniczne. Trudno to zrozumieć dlaczego akurat Egipt znajduje się w grupie państw w najwyższej strefy numerowej, czyli najdroższych, wraz z np. Afganistanem, Zimbabwe, czy Koreą Północną. Cena za połączenie (sieć Plus) wynosi aż 6 złotych i 5 groszy za minutę netto. Dla przykładu dzwoniąc z Kirgistanu zapłacimy 2.02 zł, a z Australii 4.03 zł za minutę połączenia. Ale zostawmy to. Nic nie poradzimy. Jak zrobić, by połączenie było tańsze? Jest kilka sposobów, choć i tak cena będzie dosyć wysoka. Teraz mały prztyczek w noc dla większości właścicieli hoteli w Hurghadzie. Kupując wycieczkę w konkretnym hotelu w większości przypadków te ostatnie informują, iż oferują turystom bezpłatny internet. Po przyjeździe na miejsce okazuje się, że bezpłatny internet co prawda jest, ale tylko w okolicach lobby, a jego szybkość i dostęp pozostawia wiele do życzenia. W większości przypadków w ogóle on nie działa z powodu zbyt dużego obciążenia. Hotele oferują wówczas "dostęp do internetu z hasłem" przeważnie za 15/20 dolarów za cały pobyt. Niby fajnie i w sumie niedrogo, ale ta usługa także jest nie najlepszej jakości zwłaszcza wtedy, gdy dużo korzystamy z internetu, połączeń live, chcemy oglądać filmy, albo słuchać radia, czy muzyki streamingowej, a reszta turystów w hotelu robi to samo. Wówczas pozostaje nam korzystanie, lub zakup egipskiego telefonu i internetu. Najprostszym (oprócz niedzwonienia do Polski) jest skorzystanie z telefonu, który stoi na biurku w naszym pokoju hotelowym, lub zadzwonienie do Polski z recepcji hotelu. Taka usługa powinna kosztować około 5/6 funtów egipskich za minutę połączenia. Jednak przecież nie o to chodzi. Lepszym sposobem (nieco droższym) jest kupno egipskiej karty telefonicznej Prepaid SIM Data. W Egipcie mamy czterech operatorów sieci komórkowych, to: Orange Vodafone Etisalat WE Najbardziej opłaca się kupić w Hurghadzie egipską kartę SIM Prepaid Data. W całym mieście znajdują się salony operatorów sieci komórkowych. Kartę SIM można także kupić w większości sklepów spożywczych, ale zachęcamy do zakupu w autoryzowanych salonach największych marek (Vodafone, Etisalat, WE, czy Orange. Odradzamy kupowanie kart do telefonów na lotnisku z uwagi na pośpiech i brak czasu. Warto się bowiem zastanowić, czy potrzebna jest nam karta tylko do rozmów telefonicznych (z egipskim numerem telefonu), czy karta do rozmów telefonicznych i internetu, czy tylko karta do internetu. Warto wiedzieć, że zakupione karty działają tylko przez trzy miesiące. Jeżeli po tym czasie nie zostaną ponownie "aktywowane w Egipcie" po prostu stracą ważność pomimo niewykorzystanych "impulsów", czy gigabajtów )GB). Ponadto warto się zastanowić ile GB nam potrzeba. Dla przykładu w egipskim Vodafone za pakiet; 10 GB do internetu, 20 minut międzynarodowych i 200 minut rozmów lokalnych zapłacimy 250 funtów egipskich. Inny pakiet za 500 funtów egipskich to; 30 GB, 30 minut rozmów miedzynarodowych i 200 minut rozmów lokalnych. Sam pakiet do internetu (80GB) to wydatek rzędu 750 funtów egipskich. W Orange pakiet internetowy Go-Net oferuje 40 GB za 400 funtów egipskich. Za 100 funtów otrzymamy 9 GB. W Etisalat w planie "Szmaragdowym" za 450 funtów egipskich otrzymamy 25 GB internetu, 4500 minut połączeń lokalnych i 30 minut rozmów międzynarodowych. Gdzie jest salon Vodafone w Sakali? Odpowiedź w filmie... Gdzie jest salon Orange w Sakali? Odpowiedź w filmie... Gdzie jest salon Etisalat w Sakali? Odpowiedź w filmie... Gdzie jest salon sieci WE w Sakali? Odpowiedź w filmie... Kupując kartę SIM do telefonu, czy internetu radzimy zabrać ze sobą smartfona, tablet, Iphona, czy laptop, by na miejscu pracownik salonu przy nas zainstalował karty oraz sprawdził, czy nasze urządzenia działają bez zarzutu. Często zdarza się bowiem tak, że jest z tym problem. Ceny rozmów do Polski u egipskich operatorów sieci komórkowej to: 4 funty egipskie za 1 minutę w Orange, 3,5 funta w Vodafone, 2 funty za 1 min w Etisalat. I na zakończenie najważniejsze; wybierając się na zakup karty trzeba mieć przy sobie paszport, a Twój telefon musi mieć zdjęty Simlock. I jeszcze jedno. Przed wylotem z Polski radzimy ustawić swój telefon w "tryb samolotowy" i nie zmieniać tych ustawień do momentu zainstalowania w naszych urządzeniach elektronicznych egipskich kart. Kurs funta egipskiego kurs funta Gdzie jest kantor wymiany walut w Sakali? Odpowiedź w filmie... Jadąc do Hurghady najwygodniej zabrać ze sobą dolary, które wymienimy później w kantorze na funty egipskie. W hotelach o każdej porze dnia i nocy wymienimy pieniądze tylko po trochę mniej opłacalnym dla nas kursie. Na wymianie stracimy około 10% w porównaniu z kursem w kantorze. Oczywiście w sklepach, restauracjach, czy za wycieczki fakultatywne można płacić w dolarach, lub euro, ale odradzamy, gdyż przelicznik zawsze nie będzie dla nas opłacalny. Można, a nawet warto korzystać z bankomatów, których w mieście jest bardzo dużo. Trzeba jednak wiedzieć, że za każdą transakcję - niezależnie od wypłacanej sumy - zapłacimy około 20 zł. Ważne: dobrze mieć przy sobie, na początek pobytu w Hurghadzie, odliczona kwotę 25 dolarów. Tyle kosztuje wiza, którą nabywamy na lotnisku po wylądowaniu oraz drobne (1 dolar), by zapłacić bagażowemu za dostarczenie naszych bagaży do hotelowego pokoju. Egipskie banknoty i moneta Kurs funta egipskiego Funt egipski moneta Go to link Kurs funta egipskiego Jeden funt egipski banknot Go to link Kurs funta egipskiego Pięć funtów egipskich Go to link Kurs funta egipskiego Dziesięć funtów egipskich Go to link Kurs funta egipskiego Dwadzieścia funtów egipskich Go to link Kurs funta egipskiego Pięćdziesiąt funtów egipskich Go to link Kurs funta egipskiego Sto funtów egipskich Go to link Kurs funta egipskiego Dwieście funtów egipskich Go to link 1/1 Język arabski Przydatne zwroty arabskie dla Turysty zwroty po arabsku nie potrzebuje niczego - ana musz ajz haaga nie mam pieniędzy - ana musz maaja flus idź, odejdź - emszi nie - la dziekuję - szokram - odpowiedź: afłan cześć - salam aleikom dzień dobry - sabah al hir dobranoc - tasbah ala hir jak się masz - izajek jak się nazywasz - ismak e nazywam się... - ismi... nie mówię po arabsku - mabatkalemsz arabi czy mówisz po angielsku - bitikalem inglizi co - e tak - aiła nie - la'a ok - meszi (lub) masbut proszę - men fadlak dziękuję - szukran co to jest - e da ile kosztuje - bikam di (r.ż); da (r.m) nie chcę - misz ajez (r.m); ajza (r.ż) pozdrowienie - salam alejku dzień dobry - saba al hir cześć - saida drogo - rheli bardzo drogo - rheli giden woda - maija jedna woda - łached maija dalej / szybko - jalla co się stało - hasal ej nie mam - me andisz mam - andi masz - andak kto - min nie ma go tutaj - hoła misz hena jutro - udla teraz - talla póżniej - baad w dzień - kuljum w nocy - elil nie ma problemu - misz muszkila bardzo dobrze - behi jessir żle - musz behi kocham cie - en hebbyk jak sie masz - keifa halak dobrze - kłajs źle - łakesz pocałunek - busa daj mi buzi - ani mi busa kiedy ty wrócisz - laktesz mysztarża lina jesteś bardzo piękna - yn heb nahki maak jesteś śliczna - inti żmila barsza masz piękne oczy - ejnik helulin nie mogę spać w nocy - meneżimtisz dojadę... - kifasz ghadi nuwsu jak daleko - bszhal ba id na lewo/na prawo - liser/limin tu/tam - hna/hnak obok - hda północ - szimal południe - żanub wschód - szerq zachód - gherb koniec - halas gdzie jest... - fejn kejn... bank - szi banka fryzjer - szi hellaq ambasada - ssifara djal meczet - żame muzeum - mathaf teraz - daba rozumiem - fhemt nie rozumiem - mafhemtsz jak masz na imię - sznu smitek mam na imię - smiti... ile masz lat - szhal f amrek jestem/jesteśmy z... - ana/hna min... pałac - cqasr apteka - farmasjan posterunek - policji kumisarja poczta - busta restauracja - mat am/ ristura zadzwonię na policje - hakalem polis gdzie jest - fejn kejn jakiś hotel - szi util ile kosztuje pokój - bszhal kejn lbitna jak - kifasz który - aszmen gdzie - fejn czy jest... - wosz kejn... co to jest - asz dak szi duży/mały - kbir/sghir otwarty - mehlul zamknięty - masdud 0 - syfr 1 - łahet 2 - etnin 3- teleta 4 - arbaa 5 - hamsa 6 - seta 7 - seba 8 - temenia 9 - tesa 10 - aszra 11 - hedaszar 12 - etnaszar 13 - teletaszar 14 - arbaataszar 15 - thamastaszar 16 - setaszar 17 - sebataszar 18 - tamantaszar 19 - tesaataszar 20 - aszrin 21 - łahed ła aszrin Liczby arabskie Porady dla Turysty jadącego do Hurghady porady Jedzenie - co wziąć do Hurghady Wyjeżdżając do Hurghady warto zabrać z Polski wędlinę wieprzową. Polecamy wędliny pakowane próżniowo. Co prawda jedzenie w hotelach i restauracjach jest wyśmienite, ale nie zmienia to jednak naszych nawyków żywieniowych i przyzwyczajeń, szczególnie do wieprzowiny, której w Hurghadzie po prostu się nie jada. Transport w Hurghadzie Najlepszym, ale i najdroższym. środkiem komunikacji w Hurgadzie i okolicach są taksówki. Koszt jazdy „po mieście” taksówką to około 40 funtów egipskich. Koszt jazdy z jednego końca miasta na drugi, lub poza miasto to około 80 funtów egipskich. Taksówek w mieście jest bardzo dużo. Nie należy zgadzać się od razu na ceny proponowane za kurs przez pierwszego lepszego taksówkarza. Ceny podawane przez niektórych kierowców są często zawyżane nawet o kilkaset procent. Dobrze jest jeszcze przed rozpoczęciem kursu ustalić z taksówkarzem cenę za przejazd. W zasadzie nie powinno się robić inaczej. Innym, bardzo tanim sposobem transportu w Hurghadzie są busiki, które jeżdżą na określonych trasach. Koszt takiego przejazdu wynosi 3 funty egipskie od osoby. Przed wejściem do busika należy podać dokąd chcemy dojechać i za ile osób płacimy. Wycieczki fakultatywne Wycieczki fakultatywne są proponowane przez przedstawicieli biur turystycznych, z którymi przylecieliśmy do Hurghady, najczęściej podczas pierwszego zapoznawczego spotkania. Trzeba wiedzieć, że biura turystyczne zrezygnowały z klasycznych rezydentów, więc wszystkie problemy z którymi się możemy spotkać musimy przekazywać bezpośrednio do biur turystycznych za pośrednictwem ich aplikacji. Przedstawiciele biur turystycznych w razie kłopotów nam nie pomogą. wracając do wycieczek... najpopularniejsze z nich to: Kair, Luxor, całodniowa wycieczka statkiem wraz z nurkowaniem, lub snurkowaniem na wyspę Giftun, jazda quadami po pustyni. Dokładnie takie same wycieczki proponują nam lokalne biura turystyczne. My polecamy sprawdzone i tanie polskie biuro turystyczne www.hurghadawycieczki.pl Odradzamy kupowanie wycieczek od "naganiaczy", których spotkamy na plaży. Gdy samolot już wylądował Tuż po wyjściu z samolotu po wejściu do hali przylotów w Hurghadzie musimy pokazać wydrukowany "paszport covidowy", a następnie kupić wizę. Koszt jednej wizy to 25 dolarów. Wizy należy kupować w trzech "okienkach bankowych", a nie u przedstawicieli biur turystycznych, którzy stoją kilka metrów dalej. Po prostu jest taniej. Kupując wizę dobrze mieć odliczoną kwotę. Następnie wypełniamy deklarację wjazdową i idziemy do stanowisk odprawy. Tam pokazujemy paszport, a celnik zabiera „deklarację” i wbija do paszportu na wizie pieczątkę wjazdową. Kilka metrów dalej idąc wyznaczoną trasą raz jeszcze okazujemy paszport. Na naszej drodze stoi człowiek, choć nie wygląda, jest ważny. Sprawdza paszport, przepuszcza... i zjeżdżamy schodami ruchomymi do hali bagażowej. Zabieramy bagaże i opuszczamy lotnisko. Kilkadziesiąt metrów dalej czekają przedstawiciele biur turystycznych i zabierają swoich turystów do autobusów, ustawionych na wielkim parkingu. Następnie autobusy rozwożą turystów do hoteli, a w tym czasie przedstawiciele biur podróży podają nam podstawowe wiadomości oraz zapraszają na spotkanie informacyjne. Już w hotelu, zmiana pokoju, rezydent W recepcji wypełniamy kartę pobytu, okazujemy paszport covidowy oraz paszport w celu zameldowania. W tym czasie obsługa hotelowa dostarcza nasz bagaże do wskazanego w recepcji pokoju. Za tę usługę warto wręczyć 5/10 funtów egipskich, lub drobne w innej walucie. Wcześniej w recepcji otrzymujemy klucze do pokoju oraz bloczki na ręczniki plażowe, które wymieniamy w specjalnym stanowisku, na ręczniki plażowe, gdy idziemy na plażę hotelową, lub basen. Pokój nie spełnia oczekiwań? Spokojnie wracamy do recepcji, informujemy recepcjonistę, że prosimy o zmianę pokoju wręczając 20/30 dolarów. Ta suma „czyni cuda” i zostaniemy przeniesieni do dużo ładniejszego lokum. Niestety bardzo często zdarza się tak, że pracownicy hoteli właśnie w ten sposób dorabiają sobie do pensji. Inna sprawa, że zostali przez turystów przyzwyczajeni do takiego zachowania i wykorzystują to z premedytacją. Na spotkanie z "rezydentem" warto poświęcić czas. Choć, jak pisaliśmy wcześniej biura podróży zrezygnowały ze swoich rezydentów (są to teraz przedstawiciele biur podróży), ale na takim spotkaniu możemy zapytać o wszystko co chcemy wiedzieć. Ważna informacja; wiadomość dotyczącą naszego wylotu do Polski otrzymamy tylko na stronie naszego biura w miejscu, gdzie dostawaliśmy wszystkie dane dotyczące wylotu. Pracownik biura podróży nie poinformuje nas o dacie wylotu. Telefony z Hurghady do Polski Połączenie z telefonu komórkowego do Polski za minutę rozmowy to koszt wysoki. Dla przykładu w "Plusie" to 6 zł złotych netto za minutę. SMS; 0,62 zł. MMS; 2,46 zł. Najbardziej opłaca się kupić w Hurghadzie egipską kartę SIM Prepaid Data. W całym mieście znajdują się punkty operatorów sieci komórkowych. Kartę SIM można także kupić w większości sklepów spożywczych, ale zachęcamy do zakupu w autoryzowanych salonach największych marek (Vodafone, WE, Etisalad, czy Orange. Odradzamy kupowanie kart do telefonów na lotnisku z uwagi na pośpiech i brak czasu. Warto się bowiem zastanowić, czy potrzebna jest nam karta tylko do rozmów telefonicznych z egipskim numerem telefonu, czy karta do rozmów telefonicznych i internetu, czy tylko karta do internetu. Warto wiedzieć, że zakupione karty działają tylko przez trzy miesiące. Jeżeli po tym czasie nie zostaną ponownie "aktywowane w Egipcie" po prostu stracą ważność pomimo niewykorzystanych "impulsów", czy gigabajtów (GB). Ponadto warto się zastanowić ile GB nam potrzeba. Dla przykładu w egipskim Vodafne za pakiet; 10 GB do internetu, 20 minut międzynarodowych i 200 minut rozmów lokalnych zapłacimy 250 funtów egipskich. Inny pakiet za 500 funtów egipskich to; 30 GB, 30 minut rozmów miedzynarodowych i 200 minut rozmów lokalnych. Sam pakiet do internetu (80GB) to wydatek rzędu 750 funtów egipskich. I najważniejsze; wybierając się na zakup karty trzeba mieć przy sobie paszport, a Twój telefon musi mieć zdjęte zabezpieczenie Simlock. Wracając z Hurghady, lotnisko Autobus przyjeżdża po nas do hotelu, tak by na lotnisko dojechać 2 godziny przed odlotem. Przed wejściem do odprawy następuje szczegółowa kontrola bezpieczeństwa. Osobna dla kobiet i mężczyzn. Później odbywa się odprawa bagażowa i paszportowa i podobnie jak po przylocie znowu wypełniamy Deklarację podróży, którą wraz z paszportem podajemy celnikowi. Przed wejściem do hali odlotów czeka nas kolejna kontrola bezpieczeństwa. Tu niestety musimy się pozbyć nawet wody w butelkach. Można poprosić o pozostawienie choćby jednej, ale nie zawsze nasze prośby skutkują. Potem już tylko czekamy na samolot by wrócić do kraju. Sklepy duty free otwarte są 24 godziny na dobę. Na lotnisku możemy kupić pamiątki, alkohol, papierosy, kosmetyki, słodycze. Możemy płacić w dolarach, euro i funtach egipskich. Możemy także coś zjeść na zimno, ciepło, napić się herbaty, cz. kawy. Hala odlotów jest przestronna i klimatyzowana. Jest toaleta i miejsce gdzie można palić papierosy. Niestety ceny w lotniskowych barach są bardzo wysokie. Np; mała butelka wody kosztuje 50 funtów egipskich, a piwo Heineken 140 funtów. Nie popełnij gafy w Hurghadzie nie popełnij gfy Nie popełnij gafy w hotelu w Hurghadzie Najczęściej trafiamy do kompleksów hotelowych, które oferują wszystko; od spania i jedzenia przez dodatkowe wycieczki, masaże, kluby nocne. Zrealizują też większość naszych zachcianek. W hotelach mamy dość dużo swobody. Raczej nikogo nie razi na plaży i przy basenie skąpy strój kąpielowy, nawet bikini, czy opalanie się topless (lepiej jednak robić to w zacisznym zakątku plaży, bo nie każdy rodzic ma ochotę tłumaczyć dziecku, dlaczego ta pani ma, albo nie ma), lub nieprzesadne okazywanie sobie czułości. Nie wypada pojawiać się na posiłkach (także w restauracjach tuż przy plaży) w stroju kąpielowym suchym, lub ociekającym wodą. Wypada się ubrać nawet w pareo, lub kawałek tkaniny. Zakryć chociażby nogi do kolan i biust, jeśli już nie jesteśmy w stanie założyć bluzeczki z krótkim rękawem. Tyle nakazuje grzeczność. Są hotele w których nie zwrócą nam uwagi na niestosowny strój w barze przy plaży, co najwyżej popatrzą z politowaniem, ale są i takie, w których obsługa to zrobi. Do restauracji hotelowej w ogóle nie wybieramy się w nieodpowiednim stroju (kąpielówki + koszulka, lub strój kąpielowy), bo tu już możemy zostać niewpuszczeni do środka i poproszeni o jego zmianę. Z reguły egipskie hotele mają liczne restauracje i bary czynne niemalże całą dobę. Dlatego każdy, kto poczuje się głodny, a ma wakacje w wersji all inclusive może jeść i pić do woli. Nie wynosi się jednak żadnego jedzenia poza teren restauracji i baru. To nie tylko kwestia dobrego wychowania, ale także dbałości o higienę. Tam, gdzie jest jedzenie są i insekty, owady. Wysoka temperatura też robi swoje. Dobrym zwyczajem jest zostawianie napiwku, czyli "bakszyszu" osobom sprzątającym nasze pokoje hotelowe. W tej chwili wypada zostawić 5 funtów egipskich na niepościelonym łóżku. Bakszysz warto także zostawić od czasu do czasu w barze przy plaży, lub w restauracji, gdzie chodzimy po drinki i napoje. Nie popełnij gafy poza hotelem w Hurghadzie Jeżeli decydujemy się wyjść poza teren hotelu lepiej jest ubrać się tak, by nie pokazywać kolan i mieć osłonięte ramiona. W kulturze islamskiej skąpo ubrana kobieta jest uważana za rozwiązłą - stąd też biorą się nierzadko niewybredne zaczepki mężczyzn. Niektórzy Egipcjanie nie przyjmują do wiadomości, że rozbieramy się nie z rozwiązłości tylko z gorąca, a skąpe bluzeczki, szorty nie są zaproszeniem do seksu. To po prostu kwestia ich wychowania i zasad religijnych. Najlepsze dla kobiet będą ubrania luźne, zakrywające nogi oraz ramiona. Jeśli kobieta chce uniknąć nieprzyjemnych zaczepek ze strony mężczyzn powinna zakryć również włosy, uszy oraz szyję. Włosy w Egipcie są symbolem seksualności. W rozmowie z Egipcjanami unikajmy tematów politycznych i religijnych. Nie chwalmy się też wizytą w Izraelu. O drogę lepiej zapytać mężczyznę. Do meczetu podczas modlitwy (namaz) wchodzić nie wolno. Namaz odbywa się pięć razy w ciągu dnia. Poza modlitwami do meczetów można wchodzić, jednak należy zachować absolutną ciszę oraz zdjąć buty przed wejściem. Można robić zdjęcia, ale należy unikać fotografowania modlących się. Na ulicy należy unikać "okazywania sobie czułości" - całowania się, lub wylewnego przytulania. Należy pamiętać, że wszelkie kontakty homoseksualne w Egipcie są zakazane pod groźbą więzienia. Przy powitaniu mężczyzna nie powinien całować, lub przytulać kobiety. Kobieta nie powinna w ogóle dotykać mężczyzny. Należy pamiętać, iż w krajach muzułmańskich należy jeść prawą ręką. Lewa ręka uważana jest za nieczystą (służy do podmywania się). Również nie wolno lewą ręką nic podawać ani brać. Podczas rozmowy nie można wskazywać na kogoś palcem, lub długopisem. Pośpiech nie jest mile widziany wśród Egipcjan. Jeśli jesteś na spotkaniu, czekasz na posiłek, w kolejce, lub u kogoś w domu nie patrz na zegarek, ani nie zachowuj tak, jakbyś miał mało czasu. Egipcjanie mogą się obrazić za takie zachowanie. Czas w Egipcie jest znacznie mniej zaplanowany niż w krajach zachodnich. Fotografowanie w Egipcie Kwestię fotografowania regulują nie tylko przepisy prawne, ale także kultura i religia. W Egipcie nie wolno fotografować: - obiektów oraz przedstawicieli służb mundurowych - budynków urzędowych, dworców kolejowych i lotniczych, portów morskich, mostów - przedstawicieli władzy, osób duchownych, misjonarzy - dzielnic biedy i ich mieszkańców - sprzedawców na targach, handlarzy na bazarach, bezdomnych - znanych aktorów, piosenkarzy, sportowców, polityków w codziennych sytuacjach Ponadto nie wolno fotografować: wnętrz Muzeum Kairskiego, świątyni Abu Simbel, Kanału Sueskiego, tam na Nilu, grobowców w Dolinie Królów, rezydencji dostojników państwowych. W Egipcie często za możliwość fotografowania trzeba zapłacić, niezależnie od tego, że już zapłaciliśmy za wstęp do jakiegoś obiektu. Informacje na ten temat znajdziemy przed wejściem. Pieniędzy czasem oczekują też dorośli, albo dzieci „spacerujący” z wielbłądami. Elementarz dla turysty w Hurghadzie elmentarz Dla turysty, który po raz pierwszy jedzie do Hurghady, lub w ogóle do państwa muzułmańskiego zetknięcie się z zupełnie inną kulturą może być szokiem. Aby ten szok był mniejszy postaramy się przygotować Cię na to, z czym niezrozumiałym, lub z pozoru strasznym na pewno się zetkniesz. Już na lotnisku w Hurghadzie przekonasz się, że Egipt to państwo zbiurokratyzowane. Zanim opuścisz halę przylotów z bagażami, wcześniej musisz; kupić wizę, wypełnić wniosek wjazdowy, wiza zostanie sprawdzona w klasycznej kontroli paszportowej, następnie co najmniej kilka razy Twój paszport będzie sprawdzany przez z pozoru "nieważnych panów" siedzących sobie na krzesełkach w drodze do hali bagażowej. Pomijamy procedury związane z Covidem, gdyż te zmieniają się dosyć często. Wiadomo; gdy jesteśmy w pełni zaszczepienie i posiadamy wszystkie potrzebne dokumenty potwierdzające nasze szczepienia możemy być pewni, że do Egiptu zostaniemy wpuszczeni. Po drodze czekają nas kontrole i kolejki z tym związane. Niestety, musimy przez to wszystko przejść. Trzeba pamietać: Egipcjanom nigdzie się nie spieszy. Oni działają według własnego zegara. Poganianie ich, nerwy, krzyki nic nie dadzą, a nawet mogą spowodować kłopoty i wydłużyć procedury. I tak trzeba pamiętać, iż po szczegółowej kontroli dokumentów i tak będziemy musieli czekać na nasze bagaże. Zapewniamy, bagażowym na lotnisku w Hurghadzie też się nigdzie nie spieszy. Oni pracując w upale naprawdę ruszają się jak muchy w smole. Ponadto starają się dbać o nasze walizki, ponieważ wiedzą, iż za ich zniszczenie mogą odpowiadać. Zupełnie inaczej ma się sprawa w momencie naszego wylotu z Hurghady. Wtedy bagażowi robią wszystko bardzo szybko, wiadomo wylatujemy, więc ewentualne uszkodzenie walizki, to już nie ich problem. Reasumując lotnisko; od momentu kupienia wizy do momentu wyjścia z hali przylotów minie co najmniej 60 minut. Pierwszy szok. Turysta, który po raz pierwszy jest w Hurghadzie może przeżyć przy wyjeździe z lotniska. Na drodze, która prowadzi do miasta ustawiony jest klasyczny punkt kontrolny. Stoją na nim uzbrojeni w karabiny żołnierze. Są zasieki, worki z piaskiem, specjalne pancerne tarcze chroniące przed atakiem karabinowym, lub bombowym Od razu dodamy; żołnierze nie stoją tam by nas przestraszyć, ale by nas uspokoić. Egipcjanie rozumują tak: skoro jest wojsko, to nikt niepożądany na lotnisko się nie dostanie, wszystko jest pod kontrolą, turyści powinni czuć się bezpieczni. Egipcjanie tak rozumują i nic tego nie zmieni. Należy pamiętać, iż właśnie egipska armia jest dla samych Egipcjan gwarantem spokoju i bezpieczeństwa. Dodamy, że żołnierze na lotnisku w Hurghadzie nie stoją od momentu zamieszek w Kairze, czy wcześniej - obalenia prezydenta Mubaraka. Żołnierze swój posterunek na lotnisku w Hurghadzie mieli zawsze. Od początku jego istnienia. Kolejny szok możemy przeżyć wchodząc do swojego hotelu. W wejściu stoi bramka do wykrywania metalu . Przy specjalnym stole siedzi także uzbrojony w pistolet policjant. Od razu dodamy, że nikt nas nie będzie sprawdzać co wnosimy do hotelu. Bramki po prostu stoją i piszczą. Po co więc stoją? Bo tak wymyśliły władze w Kairze. Postanowiono, że bramki mają być we wszystkich hotelach we wszystkich egipskich kurortach... i koniec. Więc stoją. W zasadzie służą tylko do tego, by policjant siedzący przy biurku mógł odnotowywać wejścia i wyjścia z hotelu. I znów kłania się egipski tryb myślenia. Nad Nilem rozumują tak; Europejczyk zobaczy bramkę do wykrywania metalu przed wejściem do hotelu w którym mieszka - to zapewne poczuje się bezpieczniej... coś w tym jest. Przechodząc przez bramkę nie musimy się zatrzymywać, nikt nas nie sprawdza, nie powoduje to żadnych kolejek, nie wpływa to na nasz komfort wypoczynku. Zapewniamy, że po kilku dniach pobytu nie będziemy zwracać uwagi ani na tę bramkę, ani na policjanta, który grzecznie sobie siedzi przy swoim stoliku przy wejściu do hotelu. Bardzo często z policjantem możemy robić sobie zdjęcia, pomaga nam z bagażami, podpowiada, gdzie są najbliższe sklepy, czy restauracje. Po co w hotelu policja? Dobre pytanie. Policjant, który pracuje w konkretnym hotelu ubrany jest przeważnie w biały mundur, czarny pas i czarną czapkę. Ta formacja w Egipcie to policja turystyczna. Formacja została stworzona po to, by pomagać turystom. Funkcjonariusze są specjalnie szkoleni w większości znają język angielski przynajmniej w stopniu podstawowym. Oprócz pracy w hotelach policja turystyczna w Egipcie bierze udział w konwojach wycieczek do Kairu , Luxoru , czy podczas innych, dłuższych wycieczek fakultatywnych. Obecność policji turystycznej w hotelach ma także bardzo wymierne korzyści dla Egiptu. Należy pamiętać, iż Egipt to kraj zbiurokratyzowany, ale i kraj policyjny. Państwo chce wiedzieć o swoich obywatelach (i turystach też) jak najwięcej, a najlepiej wszystko. Policjanci sporządzają więc zapewne raporty dotyczące wszystkiego o co poprosi "centrala". Po drugie obecność policjanta w hotelu (nota bene na całym świecie są takie służby, ale po cywilnemu i nie są to policjanci, a zwykli agenci zatrudnieni przez hotel) powoduje, iż nieproszeni goście nie dostaną się do hotelu, czyli złodzieje, naciągacze, alfonsi, prostytutki itp. Kolejny szok możemy przeżyć widząc przedstawicieli służb bezpieczeństwa (z karabinami) przed ważnymi budynkami użyteczności publicznej, niektórymi bankami (czasami banki same o to proszą), czy kościołami koptyjskimi. Niekiedy, by wzmocnić swoją ważność w tych miejscach służby bezpieczeństwa wykorzystują małe transportery opancerzone. Kolejny szok może wywołać widok kontroli drogowych w Hurghadzie. Takie zdarzają się bardzo często. Wówczas klasyczna policja (nie turystyczna), tylko normalna policja (ubrana w czarne stroje) po prostu zamyka drogę i sprawdza każdy, powtarzamy każdy samochód. Wygląda to niesamowicie, bowiem tworzą się wówczas gigantyczne korki. Przeważnie takie kontrole przeprowadzane się na drogach łączących dzielnice, lub na drogach wylotowych z miasta. Policja jest uzbrojona i ma pozwolenie na jej używanie. Kolejny szok; stałe posterunki policji, czyli ciemno-niebieskie budki z biało-czerwonymi pasami. W tych budkach siedzą uzbrojeni klasyczni policjanci. Budki znajdują się w zasadzie we wszystkich ważniejszych miejscach w Hurghadzie. Ostatni szok; klasyczne punkty kontrolne ze szlabanem na rogatkach miasta . Tu zobaczymy i żołnierzy z karabinami, policję turystyczną, policję klasyczną i służby bezpieczeństwa. Te miejsca (znajdują się kilka kilometrów poza wszelkimi granicami miasta), w których przygotowywane są autokary i konwojenci do konwojów wycieczek w stronę Kairu, czy Luxoru. Generalnie, żołnierza, policjanta, czy przedstawiciela służb bezpieczeństwa w Hurghadzie spotkamy na pewno. Zobaczymy także na ich plecach, lub w kaburze karabin, czy pistolet. Być może zobaczymy też transporter opancerzony, lub punkt obronny opatulony workami z piaskiem. To może nas zaniepokoić i możemy poczuć się niekomfortowo. Zapewniamy jednak, że ewentualny szok minie w momencie, gdy przekonamy się, iż żołnierze się nudzą, policja turystyczna faktycznie pomaga turystom, policjanci w budkach przeważnie czytają gazety, policja drogowa dba, by samochody miały ważne badania techniczne, kierowcy nie byli pod wpływem alkoholu, czy narkotyków, a służby bezpieczeństwa naprawdę dbają o nasze bezpieczeństwo. Zemsta Faraona Co to jest Zemsta Faraona? Zemsta Faraona, czyli mówiąc po ludzku biegunka, a tak naprawdę zespół objawów w przebiegu ostrego zakażenia przewodu pokarmowego dotyka od 20 do 40% wszystkich podróżujących do Egiptu. Zemstę Faraona wywołują w większości przypadków bakterie. Zemsta Faraona objawia się biegunką, odwodnieniem, bólami brzucha, nudnościami, wymiotami i gorączką. Chorobie można zapobiec stosując podstawowe zasady higieny, nie spożywając pokarmów i płynów z niewiadomego źródła. Zaleca się unikania jedzenia potraw podawanych w temperaturze pokojowej, świeżych warzyw, owoców nie obranych ze skórki. Podczas wakacji w Hurghadzie bardzo często trudno o zachowanie wszystkich tych zaleceń, stąd bardzo częste zachorowania, które mogą mieć różny przebieg. Do apteki w Hurghadzie marsz... zemst fraona Na wszelki wypadek, po każdorazowym przyjeździe do Hurghady zalecamy udanie się do apteki i kupno lekarstwa, które w razie potrzeby pomoże. To Antinal. Antinal jest dostępny w formie tabletek i syropu. Cena nie powinna przekraczać 30 funtów egipskich. Antinal składem jest bardzo podobny do dostępnego w Polsce Nifuroksyzadu. Jeżeli mamy zaufanie do polskich lekarstw - zabierzmy do Egiptu polski Nifuroksyzad. Jednak my polecamy Antinal, który już kilka razy bardzo nam pomógł. Polski specyfiki nie zawsze. Dlaczego tak upieramy się przy konieczności posiadania lekarstwa na Zemstę Faraona? A co, jeżeli nas dopadnie nagle, znienacka, w nocy, albo (najgorsze) podczas wycieczki? Wtedy, pomijając problemy z organizmem, musimy zdać się na pomoc innych ludzi. Sorry, ale ostatnią rzeczą, o którą prosilibyśmy innych turystów (szczególnie z innego kraju) byłyby lekarstwa. Nie daj się wykorzystać, miej swoje lekarstwa Sytuację z Zemstą Faraona bardzo często wykorzystują także Egipcjanie. Oczywiście nam pomogą, ale w wielu przypadkach jest tak, że cena za specyfik i pomoc może być wysoka. Bardzo często zdarzają się także przypadki wzywania do nas lekarza specjalisty, za co często musimy dodatkowo zapłacić. Po co nam to. Umiesz liczyć - licz na siebie. Jedno jest pewne. W Hurghadzie obowiązkowo musimy mieć ze sobą lekarstwo na Zemstę Faraona nawet, jeżeli ta przypadłość nigdy nas nie dopadła. Musimy pamiętać, iż w takim klimacie, spożywając tak różnorodne potrawy i bardzo często alkohol na świeżym powietrzu - właśnie ten pierwszy raz może być za kilkadziesiąt minut, lub za kilka godzin. Reguły na Zemstę Faraona nie ma. Jest zbyt wiele czynników, które mają wpływ na naszą florę bakteryjną. Praktyczne rady, jak zredukować do minimum zagrożenie ze strony Zemsty Faraona Oczywiście oklepanym stereotypem jest to, iż Zemsta Faraona dosięgnie nas, gdy napijemy się wody z kranu - przypadkiem, podczas mycia zębów, czy kąpieli. Takie przypadki oczywiście także się zdarzają, ale to margines. Wówczas na wszelki wypadek zalecamy mycie zębów z użyciem wody butelkowanej. Jeżeli chodzi o picie wody, tu problem jest prosty do rozwiązania. Pijemy tylko wodę butelkowaną. Jeżeli mamy wątpliwości (na przykład w restauracji), czy butelka jest fabrycznie zamknięta zawsze możemy poprosić, a nawet kazać wymienić ją na inną. Tu nie musimy się niczego wstydzić. Egipcjanie doskonale zdają sobie sprawę, że w takiej sytuacji nasza prośba to dla nich polecenie. Służby sanitarne w Egipcie, za niestosowanie się do tych zaleceń wymierzają na właścicieli restauracji bardzo wysokie kary, z zamknięciem lokalu włącznie. Wyjeżdżając do Egiptu musimy wiedzieć, że na kontynencie afrykańskim panuje zupełnie inna flora bakteryjna niż w Europie. Zapewne wielu z nas zwróciło uwagę, iż po przyjeździe do Hurghady mamy problem z normalnym wypróżnianiem się. To nic nadzwyczajnego. Tak właśnie nasz organizm dostosowuje się do nowych warunków. Trzeba wiedzieć, że takie dostosowywanie się przechodzimy także i w Polsce. Na przykład jadąc nad morze, czy w góry, też to przechodzimy. Nazywamy to po prostu aklimatyzacją. Z Egiptem jest tak samo z tą różnicą, że skala jest zjawiska jest o wiele większa. Ważnym elementem wpływającym na pojawienie się Zemsty Faraona jest także olej na którym smażone, lub polewane są spożywane przez nas potrawy. W Egipcie większość potraw smażonych jest na oleju kukurydzianym, lub słonecznikowym. Nasz organizm przyzwyczajony jest raczej do oleju rzepakowego, lub oliwy tłoczonej z oliwek. To także może mieć ogromny wpływ na pojawienie się biegunki. Sprawdzonym sposobem na Zemstę Faraona jest alkohol. To właśnie alkohol redukuje zagrożenie chorobą i w małych ilościach bardzo dobrze wpływa na nasz organizm. Należy tylko pamiętać, iż picie mocnego alkoholu w takich warunkach klimatycznych jednym pomoże, innym (którzy z jego ilością przesadzą) zaszkodzi. Od razu dodamy, że na Zemstę Faraona pomaga alkohol europejski, czyli wyprodukowany na wodzie europejskiej, a nie alkohol miejscowy. Alkohol miejscowy tylko "zaleczy" dolegliwości, by później je spotęgować. Bardzo wielu turystów często rano (po obfitym śniadaniu) wypija 50/100 gram czystej wódki, lub whisky i dopiero wówczas udaje się na plażę, czy jedzie na wycieczkę, bądź do miasta. Jak twierdzi większość turystów to pomaga, więc nie ma co z faktami dyskutować. Jeżeli zachowamy umiar - nasz organizm będzie funkcjonował w miarę normalnie i Zemsta Faraona nie powinna nas dopaść. Niestety problemy pojawiają się, gdy obok alkoholu lubimy także dużo zjeść. Największym błędem większości turystów, którzy jadą na wakacje do Hurghady jest "amok jedzeniowy". Zapewne każdy z nas widział jak nowi turyści w hotelu rzucają się na jedzenie i jedzą, jedzą i jedzą. To w zasadzie normalne, gdy widzimy i czujemy zapachy w restauracjach hotelowych makaronów, różnego rodzaju mięs, ryb, sosów, zup, warzyw, owoców, lodów, ciast i ciasteczek. Kubki smakowe działają, kolory potraw aż proszą "zjedz właśnie mnie"... i się zaczyna uczta. Zapominamy o jednym. Jeżeli jest to kolacja to nasz organizm, który przez cały dzień był wystawiony na ostre słońce, lub na wysoką temperaturę i tak jest zmęczony. Jeżeli jeszcze do tego napakujemy organizm dwoma, trzema kilogramami różnych potraw - po prostu nie wytrzyma i się zbuntuje. Najpierw organizm rozpocznie walkę, ale w pewnym momencie nie wytrzyma i podda się. W tym momencie wirus wywołujący Zemstę Faraona przejdzie do natarcia. Jeżeli do tego dojdzie alkohol, mało snu, opalenizna - jest po nas. Zemsta Faraona przywita nas na muszli klozetowej w łazience i przez kilka dni nie puści. Dlatego bardzo ważne, choć bardzo chce nam się jeść (szczególnie przez kilka pierwszych dni pobytu) ograniczajmy spożywanie. Jeżeli jesteśmy bardzo głodni - jedzmy potrawy proste i znane; kurczak z wody, lekki bulion, gotowane jajka. Pijmy bardzo dużo niegazowanej wody, herbatę, rzadziej kawę. Unikajmy soków z automatów, czy lodów z automatów. Jeżeli warzywa to pomidory, obrane zielone ogórki, marchewka. Jeżeli owoce to banany, lub pomarańcze. Najważniejsze; nie mieszajmy zbyt wielu produktów, czyli; nie jedzmy za jednym posiedzeniem makaronu, ryb, kawałka pizzy, kury w sosie, mięsa z grila, sałatek, warzyw, owoców, lodów, a na zakończenie ciasta. Proszę wyobraź sobie jak wygląda taka mieszanka w Twoim żołądku i jaką pracę musi wykonać organizm (często już zmęczony opalaniem, zabawą na plaży, i alkoholem), by to wszystko strawić. Taka dawka nawet byka zwaliłaby z nóg. Sami Egipcjanie twierdzą, iż najważniejszym posiłkiem w ciągu dnia jest śniadanie. Nie musi być wystawne, z dużą liczbą potraw, ale musi dostarczyć do organizmu potrzebnej energii, czyli kalorii. Co daje w Egipcie energię? To proste (do wyboru); jajecznica, omlet, jajka na twardo, dżem, parówki z wody, tosty, słodkie bułki, full (czyli tradycyjna egipska potrawa z bobu), sok pomarańczowy. Egipcjanie w ciągu dnia nie jedzą praktycznie w ogóle. Piją dużo mocnej herbaty, lub kawę. Do tego oczywiście piją dużo niegazowanej wody. My jemy obiad, później często podwieczorek. W międzyczasie przekąski, wino, piwo, drinki... Wieczorem co prawda dla Egipcjan zaczyna się uczta, ale głównymi składnikami potraw są fasola, bób, sałatki, pita (rodzaj chleba), warzywa, owoce, kawa, lub herbata. Czego brakuje? Oczywiście alkoholu - stąd oni rano mogą iść do pracy, my (po wszystkim tym co robiliśmy dnia poprzedniego + to co zjedliśmy + alkohol) mamy nawet problem, by doczłapać się do leżaka stojącego na plaży... Wielokulturowa Hurghada to nawet nie Kołobrzeg pełen turystów z Niemiec Jadąc do Hurghady należy pamiętać, iż udajemy się do miasta w większości zamieszkanego przez muzułmanów. W Hurghadzie żyje także kilkadziesiąt tysięcy obywateli byłego Związku Radzieckiego (różnych wyznań), oraz kilka tysięcy katolików. Niewielki procent zajmują agnostycy, lub niewierzący. Miasto jest otwarte na Europejską kulturę, ale pewnych zasad należy przestrzegać i nie należy dziwić się pewnym zachowaniom Egipcjan. Hurghada nie jest miastem, którego mieszkańcy nie rozumieją, lub nie wiedzą po co przyjechaliśmy nad Morze Czerwone. Mieszkańcy Hurghady wiedzą dokładnie, że przyjeżdżamy tam po to, aby odpocząć na plaży, kąpać się w morzu do woli, nurkować, snurkować, dobrze się zabawić, napić alkoholu, dobrze zjeść, zrobić zakupy, udać się na ciekawą wycieczkę, poznać kogoś ciekawego, a nawet nawiązać przelotny romans. To wszystko to niby nic nadzwyczajnego (dla nas Europejczyków), ale w postrzeganiu niektórych Egipcjan to aż nadto i nie do pomyślenia. Na szczęście lata obcowania z turystami z Europy powodują, iż mieszkańcy Hurghady już to rozumieją i tolerują nasz styl życia, zupełnie inny od ich stylu życia. Działa to także w drugą stronę. Turyści z Europy rozumieją, że są w kraju muzułmańskim, że niektórych rzeczy nie wypada robić. To dokładnie tak, jak z turystami z Wysp Brytyjskich, którzy jeszcze kilka lat temu przylatywali masowo do Krakowa. Pijani Brytyjczycy traktowali nasz kraj jak "czarny ląd", gdzie bezkarnie można wysikać się na Krakowskim Rynku, a Polska to kraj, gdzie za pieniądze można mieć wszystko, a mieszkają tu sami idioci. Na szczęście ten stan trwał bardzo krótko. Jedni nauczyli się drugich, poznali się i zaczęli szanować. Nie inaczej jest w Hurghadzie. Egipcjanie rozumieją nasze potrzeby, my powinniśmy zrozumieć i uszanować ich zwyczaje. Najważniejszą sprawą na którą powinniśmy zwrócić uwagę to nasz ubiór (zwłaszcza kobiet). Panie (oczywiście poza plażą) nie powinny swoim strojem zbytnio drażnić mężczyzn. Wszystkie Panie doskonale wiedzą o co chodzi. Przyjmijmy taką zasadę; jeżeli w Polsce strój, który Pani ma na sobie drażni mężczyzn - w Hurghadzie powinien zostać ograniczony o połowę. Oczywiście nie dotyczy to Pań, które specjalnie chcą się tak ubrać i wyjść na ulicę Hurghady. I w tym wypadku wszystkie Panie wiedzą o co chodzi. Te obostrzenia w zasadzie nie dotyczą centrum Sakali, czyli Sheraton Road. Tam Egipcjanie widzieli już nie jedno i są przyzwyczajeni do gołych nóg, wyeksponowanych piersi i ramion, ale wiadomo licho nie śpi. Jeżeli chcemy wybrać się do najstarszej części Hurghady - Daharu, proponujemy "opcję zero". Najlepiej dłuższa spódnica, lub spodnie i zakryte ramiona. W tej części miasta nagość jest rzadka. Po co komu problemy. Od razu dodamy, iż wyzywający strój nie spowoduje, iż będziemy mieli nieprzyjemności, czy zamkną nas do więzienia, ale permanentne spojrzenia, zaczepki napalonych Egipcjan mogą spowodować naszą irytację. Dla Egipcjan każda Europejka (chodzi o kolor skóry) jest atrakcyjna. Dla większości młodych Egipcjan nagość kobiety to oznaka rozwiązłości, czyli poszukiwania okazji do przeżyć miłosnych. Niestety tak to wygląda z ich perspektywy i nic nie da się z tym zrobić. Tak mają w większości młodzi Egipcjanie. Niektórzy starsi patrzą na to zupełnie w inny sposób. Zachowują się podobnie jak polskie moherowe dewotki. Takie Panie widząc w naszym kraju dwóch mężczyzn idących ulicą i trzymających się za rękę, od razu przyklejają łatkę "sodoma i gomora" i " jak tak można". Jak widać co kraj to obyczaj, ale pewne stałe się nie zmieniają. Jeżeli chcemy odwiedzić jeden z wielu meczetów w Hurghadzie bezsprzecznie obowiązuje nas opcja zero. Od tego nie ma odstępstw. Panowie też, udając się do meczetu powinni być ubrani schludnie (długie spodnie, a nie majtki z plaży) i koszulka (broń boże odkryty tors). Jeżeli udajemy się na wycieczkę do Luxoru, czy Kairu Panie muszą mieć ze sobą strój opcja zero. Panowie co najmniej krótkie spodnie i koszulka. Oczywiście możemy na wycieczkę pojechać ubrani jak chcemy, ale wtedy wiele zabytków obejrzymy tylko z zewnątrz. Nie powinno to nikogo dziwić. Każdy kto był np. we Włoszech wie, że tam obowiązują dokładnie takie same zasady, a nawet bardziej surowe. Jedno czego nie wolno nam robić publicznie w Hurghadzie to seks i obnażanie się (nawet na plaży). Nie zalecamy także publicznego (na ulicy) całowania się w sposób wyzywający osób, które nie wyglądają na parę, lub małżeństwo (chyba, że w restauracji, czy barze). Po prostu nie jest to przyjęte w ramach dobrych obyczajów. Panowie, ważna sprawa; Egipcjanie nie szanują pijanych ludzi. Wstawionych tak, kompletnie pijanych nie. Generalnie (oficjalnie) sami nie piją, więc stąd brak szacunku i wytłumaczenia dlaczego ktoś potrafi doprowadzić się do takiego stanu. Jeszcze jedna ważna sprawa; jeżeli zobaczysz sznur samochodów jadących przez miasto przy odgłosie klaksonów, strzelających w powietrze fajerwerków, i krzyków z otwartych okien przejeżdżających Egipcjan nie bój się. To nie początek rewolucji, ani zamach na turystów. To po prostu egipskie wesele. Ostatnio musieliśmy to tłumaczyć "dziennikarzom" jednej z informacyjnych stacji telewizyjnych, którzy wzniecili niepotrzebne zamieszanie medialne w Polsce. To był kompletny brak odpowiedzialności za słowo... Cóż, wielokulturowa Hurghada to nie smutny (niemiecko-polski) Kołobrzeg. Tu coś się dzieje... Ponadto...hulaj dusza, w Hurghadzie piekła nie ma. Hurghada dla Polaków Hurghada to idealne miejsce na wypoczynek dla Polaków. Dla znających Egipt to banał, ale dla osób, które nigdy tam nie były, lub wiadomości o tym kraju czerpią z telewizji, że w Egipcie jest niebezpiecznie, to informacja do której w dalszym ciągu trzeba przekonywać. Hurghada była, jest i będzie bezpieczna. Kair jest miejscem, gdzie w czasami dochodzi do manifestacji, to fakt, ale Kair to nie Hurghada. Jedno miasto oddalone jest od drugiego o 454 kilometry. To zupełnie dwa inne światy. Kair to stolica ponad 110 milionowego kraju z każdym elementem życia politycznego i gospodarczego. Ze wszystkimi problemami 20 milionowej metropolii. Hurghada to perła w koronie turystycznej części Egiptu na którą wszyscy chuchają i dmuchają ponieważ przynosi miliardowe zyski dla Państwa Faraonów każdego roku. Turyści z całego świata chętnie jadą na Kubę, Dominikanę, do Kambodży, czy Wietnamu, ale także do USA, gdzie praktycznie co tydzień ktoś strzela w szkołach podstawowych do nauczycieli i uczniów. Nikt nie myśli o zagrożeniu, lub manifestacjach, które odbywają się w stolicach tych krajów. Po co w takim razie jechać gdziekolwiek? To zasadnicze pytanie. Odpowiedź jest prosta, bo świat jest piękny i warty zobaczenia. Teoretycznie tak naprawdę najlepiej pojechać nad polskie morze, bo blisko, niby tanio, wszyscy mówią po polsku i miejsce jest znane. Ale sami wiemy jak jest. Nie jest ani blisko, jest bardzo drogo, a znane miejsca są tak zapchane turystami, że się odechciewa. Ale jedziemy nad polskie morze, znajdujemy wolne miejsce na przeludnionej plaży, zjadamy potwornie drogą zapiekankę, lub rybę (jeszcze droższą) i... patrzymy na Bałtyk, leżąc na nigdy nie do końca czystej plaży, wśród setek tysięcy innych turystów. Leżymy, opalamy się (jeżeli jest słońce) i patrzymy na przelewającą się co kilka sekund wraz z falami przypływu brązowo-zielonkawą breję, czyli substancję z której składa się woda Morza Bałtyckiego. Ręka do góry - kto ostatnio kąpał się w Bałtyku w ciągu ostatnich pięciu lat. Powtarzamy; KĄPAŁ SIĘ W BAŁTYKU ...śmiało... ręka do góry !?! Kto czuł się w pełni bezpieczny wieczorem na ulicach Łeby, Władysławowa, czy Gdańska, wśród podpitych, niekiedy naćpanych małolatów, którym wydaje się, że podczas wakacji wolno im jeszcze więcej niż na swojej "dzielni". Generalnie życie pełne jest niebezpieczeństw. Wszyscy o tym wiemy. Złe informacje rozchodzą się bardzo szybko. Częściej do nas dociera wiadomość, że kogoś zabili, porwali, zgwałcili, niż, że jest fajnie, normalnie i miło..., bo co to za informacja. Niestety jeszcze kilka lat temu informacje o Egipcie ociekały krwią, wojskiem na ulicach, śmiercią, ale to prawda dotycząca tylko Kairu... Damy przykład. Jeżeli coś dzieje się "groźnego" np. w Warszawie, niektórzy ludzie na świecie (uważają, że na pewno mieszkańcy Koszalina czują się zagrożeni. W końcu z Koszalina do Warszawy jest tylko 456 kilometrów - czyli prawie tyle samo co z Hurghady do Kairu. W Polsce panuje takie samo przekonanie; jeżeli ktoś wychodzi na ulice Kairu - na pewno w Hurghadzie wszyscy o tym mówią, w mieście jest stan zagrożenia, wojsko stoi z karabinami na ulicach, ludzie siedzą w domach i nie podchodzą nawet do okien, a zapasy jedzenia i wody mają na co najmniej miesiąc. Nic takiego nie ma miejsca. Ludzie żyją normalnie, chodzą do pracy, restauracji, piją herbatę w kawiarniach, kąpią się w morzu i zajmują swoimi codziennymi sprawami. O tym, że Hurghada to nie Kair, że Hurghada to wręcz idealne miejsce na wypoczynek, bo jest tanie, bezpieczne, przyjazne turystom, z pięknym słońcem, ciepłym morzem i cudownymi plażami przekonali się na początku grudnia 2013 roku polscy dziennikarze, którzy na własne oczy mogli zobaczyć jak Hurghada wygląda naprawdę. Do Hurghady Ministerstwo Turystyki Egiptu zaprosiło stu dziennikarzy z całej Polski. W tej grupie byli i ci, którzy Hurghadę znają dobrze i ci, którzy się bali, że coś im się złego stanie, a także ci, którzy pojechali tam z ciekawości. Byli też i tacy, którzy za wszelką cenę szukali jakiejkolwiek sensacji. Co działo się podczas tygodniowego pobytu? Nic. Dziennikarze zostali zakwaterowani w jednym z najlepszych hoteli pod Hurghadą Sunrise Royal Makadi & Spa. Zwiedzili Luxor , wybrali się na wycieczkę statkiem na wyspę Giftun , pojechali na Safari, zwiedzali Hurghadę, robili zakupy, odwiedzili szkołę podstawową, piekarnię, oprócz tego codziennie opalali się na plaży, wieczorem tańczyli na dyskotece i brali udział w wieczornych przedstawieniach. Jedli śniadania, obiady i kolacje, pili drinki, czyli robili dokładnie to samo co zwykli turyści. Po prostu odpoczywali od zgiełku życia codziennego w Polsce. Oprócz tego własnymi zmysłami mogli się przekonać, że Hurghada to normalny kurort do którego nadal chętnie przyjeżdżają turyści z całego świata. Czy ktoś czuł się zagrożony, czy ktoś chciał wracać do Polski, lub widział jakieś niebezpieczeństwo? Nie, bo takiego niebezpieczeństwa w Hurghadzie nie ma. W mieście był i nadal jest spokój. Tradycyjne konwojowane wycieczki do Luxoru czy Kairu jeżdżą normalnie. Turyści korzystają z tych wyjazdów. Na rogatkach miasta kontrole jak za najspokojniejszych czasów, czyli płynne i przepuszczające wszystkie samochody i autokary. Nikt nikogo nie legitymuje, nie ma żadnych manifestacji, na stacjach benzynowych brak kolejek po paliwo (te były jeszcze w połowie 2013 roku). Cena funta egipskiego jest taka sama jak pół roku temu. Gdyby nie rzadkie incydenty w Kairze, nikomu do głowy by nie przyszło, że Egipt to niebezpieczny kraj.

Wszystko o wycieczkach z Hurghady. Odległości między miastami w Egipcie. Ceny, zabytki Egiptu, trasy przejazdu, mapy miast w Egipcie. Filmy, zdjęcia. Turer fra Hurghada Hurghada er et ideelt sted i Egypt for å dra på minst én lengre organisert tur i løpet av en ukentlig eller to ukers ferie. Når vi flytter fra Hurghada, kan vi besøke Kairo , Luxor , Alexandria , Suez eller Aswan . Vi anbefaler på det sterkeste turer til Kairo og Luxor. Vi anbefaler organiserte turer. Ikke fordi det er farlig å reise i Egypt (fordi det ikke er det), men fordi det rett og slett er enklere, mer praktisk og totalt sett billigere. I Hurghada kan vi finne reisebyråer på hvert trinn som tilbyr oss reiser til et bestemt sted. Under et opphold på hotellstranden vil spesielle "turisttilbudselgere" alltid tilby oss turer til de nærmere områdene av Hurghada: på Safari , til øya Giftun eller til delfinariet . Selgerne er til å stole på, men i begrenset grad. Det er riktig at alle har tillatelse til å selge og drive med samtykke fra hotelleiere, men det er alltid en risiko for å inngå sivilrettslige kontrakter med personer vi ser for første gang og som skal ta ansvar for vår helse og liv. Vi vil gjenta igjen; Vi anbefaler turer organisert med reisebyråer, gjerne de der guiden/eieren snakker polsk. Vi anbefaler www.hurghadawycieczki.pl- kontoret Egypt består av fire hovedregioner. Nildeltaet er et område som strekker seg mot nord, nær Kairo, hvor Nilen deler seg i to mindre seksjoner som strekker seg fra Alexandria til Port Said. På kysten renner vannet i Nilen ut i Middelhavet. Langs kysten er det tettsteder og byer, inkludert El-Almein, og museene Marsa Matruh og Sallum. Øst i Alexandria ligger den berømte Rosetta, der Rosettasteinen ble funnet, en svært viktig gjenstand som viste seg å være nøkkelen til å tyde eldgamle hieroglyfer. Lenger på kysten ligger byene Damietta og Port Said. Nildalen strekker seg fra kysten av Middelhavet til grensen til Sudan i sør. Byene langs kysten er stedene hvor de viktigste og mest verdifulle relikviene fra den gamle sivilisasjonen kan bli funnet. Det er her Giza-pyramidene og Sfinxen ligger, det praktfulle Luxor-tempelet , Kongenes dal og mye mer. Sahara-ørkenen, den nest største ørkenen i verden, utgjør sammen med oaser et område med liten befolkning, men som skjuler mange verdifulle steder for tilbedelse eller monumenter. På den andre siden av Nilen det er en Rødehavsriviera besøkt av turister fra hele verden med byer som Hurghada, Marsa Alam eller Safaga . De tidligste sporene etter sivilisasjonen i det som nå er Egypt er datert til den forhistoriske perioden, men noen byer som har overlevd til i dag har sine røtter i år 8000 f.Kr. På den tiden da Sahara-ørkenen begynte å dannes og innbyggerne begynte å flytte nærmere de fruktbare områdene i Nildalen la de grunnlaget for sosiale strukturer. Denne eldgamle sivilisasjonen oppsto og utviklet seg praktisk talt takket være elven Nilen i perioden kjent som før-faraoen. Den dynastiske perioden med dette navnet begynte rundt 3000 f.Kr. på grunn av dynastiene som styrte landet. Menes regnes som den første farao, som skulle forene det splittede Egypt. Fornavnet på landet betydde "to land". Det totale antallet herskere i dynastiene var 30. De styrte landet i mer enn 3 årtusener, inntil innen 30 f.Kr. Mange faraoer ønsket å sette sitt preg på historien ved å bygge palasser, templer og graver. Det var i denne perioden de fleste av de fantastiske strukturene som har overlevd til i dag, som Giza-pyramidene og sfinxen, og Luxor-palasset, ble bygget. Egyptisk bevissthetstilstand Ved å lukke øynene kan jeg lett huske min første egyptiske soloppgang. Varm sand som kjærtegner føttene, en mild bris fra havet, som varsomt kjærtegnet ansiktet som en velkomst. Hver solstråle oversvømmer et annet fragment av egyptisk land. Jeg er heldig som kan huske det øyeblikket når som helst, selv det verste øyeblikket. Jeg har alltid drømt om å reise til Egypt. Som barn, mens jeg leste reisehistorier, med en lampe under dyne, ble jeg kjent med Howard Carters verden - oppdageren av graven til farao Tutankhamen. Jeg ble kjent med denne uvirkelige og så fjerne verden for meg. dens magi, skjønnhet, villskap og alle dens hemmeligheter. I tankene mine så jeg meg selv gå i ørkenen og oppdage alt som noen andre ikke hadde vært så heldige å oppdage. Selvfølgelig ønsket jeg å bli den neste Howard Carter. Jeg trodde dette ville skje. Vel, livet er liv, og det har med det å gjøre at det bekrefter alle våre barndomsdrømmer, og pålegger oss forpliktelsen til å leve her og nå. Jeg ble ikke arkeolog og oppdagelsesreisende, i hvert fall ikke like mye som en legendarisk oppdagelsesreisende. Første gang jeg satte min fot på egyptisk jord, ble jeg dypt rørt. Dette er stedet for mine drømmer som åpner seg for meg. Jeg visste at ingenting ville stoppe sulten etter kunnskap, berøring og en følelse av fellesskap. Egypt og jeg møttes endelig personlig. Da var jeg en voksen, moden mann. Du skjønner, jeg måtte vokse opp til mitt første møte, og i dag vet jeg hvorfor. Når jeg hører at en av vennene mine går i den retningen, spør jeg alltid hva vet du om stedet du skal til? Og hvorfor skal du egentlig dit? Svarene varierer mye. Se pyramidene. Legg deg ned på stranden. Bli kjent med korallrevet. Egypt handler selvfølgelig ikke bare om stranden, revet og drinker med palmetre. Det er sivilisasjonens vugge og et sted gjennomsyret av historie i hvert fragment. Her kan du ta på denne historien, føle den, bli kjent med den. Se med egne øyne kraften til en sivilisasjon som har overlevd i årtusener, som beviser at ikke alt i vår verden forgår. Egypt er evig. Når du drar på din første tur til dette fantastiske landet, er det verdt å bli kjent med noe av historien. Forbered deg mentalt på denne reisen, kjenn dens magi. Jeg vet at det vil gjøre din første tur uforglemmelig og vekke en kjærlighet som, som min, vil forbli en del av deg og vil forbinde deg for alltid med dette fjerne stedet. En av de gode titlene er Anna Świderkównas bok "Hverdagsliv i Egypt av gresk papyri" - denne gjenstanden vil vise deg forholdet mellom Egypt og kulturen i antikkens Hellas. Dette er historien om en enestående ekspert på papyrus, Egypt, epoken til den greske Ptolemaios, hellenistisk tid, samt Bibelen og evangeliet. Boken introduserer det hellenistiske og tidligkristne Middelhavets verden, som er litt glemt, men som likevel gløder med evig prakt. Tross alt var Egypt og hele den antikke verden uløselig knyttet til Hellas. Du vil lære å finne spor av sammenvevde kulturer, deres sameksistens i historier, arkitektur og kultur. Til leseren som foretrekker dramatiske plottvendinger og en posisjon rett fra amerikanske eventyrfilmer, anbefaler jeg den allerede legendariske boken «Gods, groby and scholars» av fantastiske CW Ceram. Det er en slags bibel for arkeologer, reisende og historiestudenter. Skrevet på et lett, hyggelig språk. Som en vitenskapsbok, og leser med lettheten til en eventyrroman. Jeg innrømmer ærlig at dette er en av bøkene som sådde frøene til en oppdagelsesreisende i meg. Som en kuriositet vil jeg legge til at den først ble utgitt på polsk i 1958 og den dag i dag har den blitt utgitt på nytt med påfølgende utgaver. Du trenger ikke bedre reklame. Når du planlegger din første eller neste tur, er det verdt å planlegge hva du faktisk vil se. Så lenge du ikke har funnet ut av å bare steke på stranden og smake på lokale drinker, lag en reiserute. Du finner mye informasjon om valgfrie turer, veibeskrivelser du bør gå til for å bli kjent med i det minste litt av historien. Selvfølgelig er det umulig å se alt og en måneds tur er definitivt ikke nok, men du vil i det minste føle dette stedet og kanskje du vil bli forelsket i det lenger. Det er også verdt å huske at Egypt er et utmerket utgangspunkt for steder som ligger i nærheten. Noen sa en gang at når du blir kjent med ett arabisk land, vil du bli kjent med dem alle. Jeg mener at dette er en ekstremt feil påstand. Selvfølgelig er sand, strand, hav like overalt, men hvert sted har sin egen separate og vakre historie bør være kjent. Det er ingen moderne verden uten Egypt, det er ingen historie om det. Egypt har hatt og fortsetter å ha stor innflytelse på kunsten, arkitekturen og kulturen til mange nasjoner. Vi lærer om dens store historie allerede på skolen, vi lærer om sivilisasjoner basert på sporene etter deres aktivitet og utvikling som fortsetter til i dag. Dette er vår historie, akkurat som historien til Egypt ble skapt av polakker. Det er nok å nevne Belid El Wali-templene, som ble reddet fra å bli oversvømmet av vannet i Nasser-sjøen. Templet ble flyttet av polakker. Egypt er et land med mange nasjoner, religioner og kulturer. Her kombinerer de, sameksisterer og foredler rommet til dette fantastiske landet, hvis grenser ikke kan defineres nøyaktig, fordi grensene til Egypt bare tegnes av fantasien vår. Det er verdt å huske dette når du berører den varme egyptiske jorda for første gang. tekst: Hubert Stanisław Bisto, Egypt Exclusive Avstander mellom byer i Egypt Kairo Alex Lux Aswa Hurg Sharm Ismail Suez Mars Matr Port Said Minya Kairo 139 420 563 329 342 87 81 318 139 154 Alex 224 556 701 472 438 169 226 179 222 293 Lux 676 895 139 186 644 489 503 736 556 241 Aswa 906 1128 223 319 861 648 649 879 701 407 Hurg 529 759 299 513 458 303 245 651 354 378 Sharm 550 705 1036 1386 737 268 213 617 352 454 Ismail 140 272 785 1043 487 431 57 348 53 241 Suez 130 364 810 1044 395 342 91 405 108 241 Mars Matr 512 288 1185 1415 1047 993 560 652 401 472 Port Said 224 357 895 1128 569 566 85 174 645 293 Minya 248 472 387 655 608 730 387 388 760 472 Egypt veikart mapa drogowa egiptu mapa kolejowe egiptu Egypt jernbane kart Reiser etter Egypt Med buss rundt i Egypt - transportselskaper Klassiske busslinjer går fra Hurghada til Kairo (så vel som andre byer i Egypt). For å være sikker på avgangstid og avreisested, er det best å kontakte telefonnumrene som er oppgitt en dag i forveien med representanter for et av de flere selskapene som tilbyr reiser på denne ruten. Å reise i Egypt er trygt. Selvfølgelig er det alltid en risiko for at noe skjer underveis, men vi gir denne informasjonen ikke for å skremme noen, men for å gjøre deg oppmerksom på mulige problemer og farer ved å reise fra en by til en annen i et tilfeldig selskap og kvaliteten på veiene der. Vi forsikrer deg om at hver eneste rapport om et fredsbrudd eller ukrenkelighet for en turist (spesielt turister fra Europa) blir umiddelbart forklart i detalj av de lokale myndighetene. Reisen fra Hurghada til Kairo tar 5 til 7 timer (avhengig av avgangstid og hyppighet av stopp underveis). Busser (spesielt der billettene er dyrere) har klimaanlegg og toaletter. Kald drikke og snacks selges også. Selskaper som tilbyr faste forbindelser på ruten Hurghada - Kairo informerer om at reisen for en europeer er helt trygg, men i tilfelle problemer bør bussjåføren eller turistpolitiet eller nærmeste politikontroll varsles umiddelbart. Transportselskaper i Egypt GoBus Company Blå buss HiJet bussselskap Reisetider mellom byer: Kairo - Luxor: 9 timer Kairo - Aswan: 12 timer Kairo - Alexandria: 3 og en halv time Kairo - Hurghada: 6 timer Kairo - Sharm el-Sheikh: 9 timer Kairo - Marsa Matruh: 6 timer Hurghada - Luxor: 4 timer Hurghada - Alexandria: 9 og en halv time Aswan - Abu Simbel: 5 timer Luxor - Charga: 5 og en halv time Tak wygladają autokary Go Bus Egypt Tak wygladają autokary Blue Bus Egypt Ferger fra Hurghada Kart over Egypt Wycieczka do Kairu kair Powiedzieć, że Kair jest miastem pełnym kontrastów to nie powiedzieć nic. Jest to zapierające dech w piersiach połączenie pozostałości starożytnych czasów, które łączy się z nowoczesnością. Można tu zobaczyć historyczne budowle i targowiska w części Starego Kairu, wspaniałe minarety i meczety otomańskie, kościoły chrześcijańskie, luksusowe hotele, współczesne biurowce w nowoczesnej części Kairu, parki porośnięte bujną roślinnością, dzielnice mieszkaniowe oraz zdumiewającą część z Piramidami w Gizie i Sfinksem - w miejscu gdzie miasto spotyka się z pustynią. Do listy miejsc, które trzeba odwiedzić w Kairze należy Muzeum Egiptu z jedyną w swoim rodzaju ekspozycją, a także ulice Khan El-Khali - najstarszy bazar na Bliskim Wschodzie, oraz Operę. Odwiedzając Kair, jedno z najbardziej zaludnionych miast na świecie, z populacją przekraczającą 10 milionów mieszkańców, doświadczymy niezapomnianych wrażeń. Turyści z całego świata czekają na otwarcie Wielkiego Muzeum Egipskiego w Gizie. Na razie, z uwagi na pandemię data otwarcia Grand Egyptian Museum nie jest znana. pifamidy Kair leży w delcie Nilu. Jest to miasto o bardzo ciepłym klimacie, z wysoką wilgotność powietrza. Lipiec i sierpień są najgorętszymi miesiącami w roku. Temperatura sięga 30-40 stopni Celsjusza. W miesiącach zimowych temperatura wynosi 24-30 stopni Celsjusza. Opady deszczu są tutaj rzadkie. Kair podzielony jest na kilka dzielnic. Każda jest inna. Część centralna i nowoczesna Kairu jest administracyjnym sercem miasta i całego Egiptu. Kair leży na północy kraju zajmując część Gizy znajdującą się na zachodnim brzegu rzeki. Ta część miasta jest nowoczesna, z siecią bulwarów przypominających układem takie miasta jak np. Paryż; z błyszczącymi, futurystycznymi budynkami, parkami, restauracjami i hotelami. Obszar ten jest zupełnie inny od pozostałych części miasta. Bulwar El-nil biegnie wzdłuż Nilu po jego wschodniej części. Mostami można przedostać się na wyspę Gezira w rejonie Zamalek. Wieża telewizyjna w Kairze, kształtem przypominająca kwiat lotosu, jest widoczna w zasadzie z każdej części miasta. Ze szczytu rozciąga się wspaniały panoramiczny widok. W środkowej części Kairu warto odwiedzić XIX wieczną Operę, plac Midan Ataba, Mauzoleum pierwszego premiera Egiptu Saada Zaghloula, Pałac Manial, który kiedyś był siedzibą członków rodziny królewskiej, oraz nowy budynek Opery. Midan Tahrir jest sercem środkowej części Kairu ze słynną ulicą jak Qasr El-Nil. Znajduje się tu także Amerykański Uniwersytet oraz Muzeum Egiptu, absolutnie obowiązkowe miejsce do odwiedzenia. Do muzeum można dotrzeć wysiadając na stacji metra Sadat. Muzeum znajduje się w neoklasycznym budynku, pomalowanym na kolor spranego różu. Szacuje się, że znajduje się w nim ponad 120 tysięcy eksponatów łącznie z mumiami, sarkofagami i oczywiście słynną na całym świecie kolekcją złotych i alabastrowych skarbów króla Tutanhamona, które odnaleziono wraz z grobowcem młodego faraona w 1922 roku. Można również zobaczyć replikę Kamienia Rosetty. Oryginał odkryto w Rosecie Rashid na północnym wybrzeżu i okazał się niezbędny do rozszyfrowania hieroglifów (starożytnej egipskiej formy pisma odręcznego). Khan el-Khalili - znana sieć ulic - tworzy największy bazar na Bliskim Wschodzie i jeden z najstarszych rynków na świecie. To muzułmańska część Kairu. Bazar został zbudowany przez Emira Djaharks el-Khalili, który stworzył karawanseraj dla kupców (zajazd dla karawan). Od 1382 roku handlowcy oferują tu swoje towary. Tuż obok bazaru położony jest wielki Meczet Sayyidna al-Hussein, uważany za najbardziej święte miejsce w Kairze. Warto odwiedzić Meczet al-Azhar, Meczet Ibn Tulun, XII-wieczną Cytadelę wzniesioną przez Salah El Din, Meczet Mohamed Ali na Cytadeli, oraz Wikalat al-Ghouri (średniowieczny, były karawanseraj). Na zachód od centralnego Kairu zobaczymy piramidy w Gizie i płaskowyż w Gizie, niedaleko od miejsca starożytnego miasta Memphis i Saqqara. Można zwiedzać Wielką Piramidę zbudowaną dla króla Khufu XIV dynastii, nieco mniejszą Piramidę Khafre datowaną na około 2500 p. n. e. oraz Piramidę Menkaure. W około znajdują się mniejsze piramidy w których pochowani są byli członkowie rodzin królewskich. Nieco niżej znajduje się Sfinks z ciałem lwa i głową człowieka. Nieopodal znajduje się Muzeum Solar Boat, które mieści pełnowymiarową starożytną łódź egipską. Warto zwiedzić także kompleks piramid i zabytków Saqqara, którego główną atrakcją są Piramida Djoser, oraz Piramida Sekhmket, wraz miastem Memphis (za czasów faraonów było stolicą Egiptu). Starówka Kairu (Koptyjski Kair) została założona około VI w n. e. Według legendy, arabski generał Amr Ibn al-Aas postanowił, że obszar obecnego Kairu będzie dobrym punktem do osiedlenia i rozpoczął budowę domów oraz miejsc kultu. Na kairskiej starówce trzeba zobaczyć kościół św. Barbary (jeden z największych w Egipcie), który nadal służy do regularnego kultu religijnego, kościół św. Jerzego, kościół św. Sergiusza, który jest najstarszym kościołem koptyjskim w Kairze, synagogę Ben Ezra Synagogue, meczet Amr Ibn al-Aas, oraz Wiszący Kościół - zwany tak z uwagi na fakt, iż zbudowano go na szczycie starorzymskiej konstrukcji fortecy Fortu Babilon. Turystów z całego świata zaprasza także Muzeum Koptyjskie w którym zobaczymy jedną z najznakomitszych kolekcji sztuki koptyjskiej na świecie obejmującą okres od czasów faraona do grecko-rzymskich i muzułmańskich. Historia Kairu jest niezwykła. Miasto widziało faraonów, chrześcijan, oraz wyznawców islamu. Było miejscem rządów dynastii królewskiej, Fatimid Caliphate, stolicą w okresie Mamluk i Otomańskim oraz ośrodkiem imperium Napoleona w czasie gdy Francja okupowała Egipt w XVIII wieku. Kair zatrzymał statut stolicy pod rządami brytyjskimi do czasu gdy Egipt odzyskał niepodległość w 1922 roku. Obecnie Kair jest nadal stolicą administracyjną Egiptu. Jednak niedługo się to zmieni. Powoli kończy się budowa Nowej Stolicy Administracyjnej. New Administrative Capital / NAC), bo tak nazywa się roboczo nowa stolica Egiptu powstaje około 45 kilometrów na wschód od obecnego najważniejszego miasta Egiptu i jednocześnie największego miasta Afryki. NAC ma zająć powierzchnię 700 kilometrów kwadratowych. Dla porównania, Warszawa ma 516 kilometrów kwadratowych. Obecnie prace są dość zaawansowane, a poziom ukończenia projektu ocenia się na 80%. Według wstępnych założeń inwestycja w nową stolicę warta 58 mld dolarów miała zostać ukończona w 2024 roku. źródło: www.egypt.travel Wycieczka jednodniowa do Kairu Z Hurghady do Kairu możemy się wybrać na jedno, lub dwudniową wycieczkę. Z własnego doświadczenia wiemy, iż wyjazd do Kairu na 1 dzień wiąże się z niedogodnościami bowiem wielu atrakcji z braku czasu po prostu nie zwiedzimy. W trakcie jednodniowej wycieczki trochę irytujący jest ciągły pośpiech i niedoczas, ale to przypadłość wszystkich zorganizowanych wyjazdów grupowych. Z drugiej strony, gdy nasze wakacje w Hurghadzie trwają tylko tydzień, trochę szkoda czasy, by aż dwa dni spędzić na zwiedzaniu Kairu. Jest przecież jeszcze Luksor, Aleksandria, Asuan... Cena wycieczki jednodniowej to 52 dolary. To dużo, ale i mało zważywszy na to co będziemy mogli zobaczyć (np. muzeum kairskie, piramidy w Gizie, Sfinksa). Zapewniamy; widoki i wrażenia pozostaną na długo w naszej pamięci. Wyjazd na wycieczkę jednodniową do Kairu rozpoczyna się sprzed hotelu około godz. 1.00 w nocy (w zależności od lokalizacji hotelu). Dojazd do Kairu następuje około godz 9:00-9:30. Zwiedzanie rozpoczyna się od starego Muzeum Kairskiego przy placu Tahrir. Polskojęzyczny licencjonowany przewodnik jedzie z grupą już z Hurghady, lub czeka przed muzeum. Po zwiedzaniu jest obiad w formie szwedzkiego stołu. Następnie przejazd do Gizy, gdzie podziwiamy Piramidy i Sfinksa z zewnątrz. Jest możliwość wejścia do wnętrza piramidy za dodatkową opłatą od 100 do 400 funtów egipskich, w zależności do której piramidy chce się wejść. Później jest wizyta w instytucie papirusów i w fabryce perfum. Powrót do Hurghady przewidziany. jest około godziny 23:30 w zależności od lokalizacji hotelu i natężenia ruchu na autostradzie. Na wycieczkę należy zabrać śniadanie i napoje. Paszporty nie są potrzebne. Można zabrać kserokopie, albo telefonem zrobić zdjęcie tej strony w paszporcie, gdzie umieszczone są dane osobowe. Miejsca, które trzeba zobaczyć w Kairze Piramidy w Gizie i Sphinx Wielka Piramida Cheposa Step Piramida w Sakkarze Nowe Groby w Sakkarze Piramida Meidum Piramidy w Dahszur Wielka Piramida Cheopsa (wejście) Muzeum łodzi przy Piramidzie Cheopsa Druga Piramida Chefrena Piramida w Hawarze Piramida El-Lahun Open Air Museum of Memphis Muzeum w Kairze Pokój mumii w muzeum w Kairze Islamic Museum Kasr El-Manayal Palace Museum Gayer Anderson Museum Cytadela Saladyna Virgin Mary Muzeum Koptyjskie Wiszący Kościół Prowincja El-Fayoum Kościół św Barbary Ben Ezra Synagoga Kościół św Sergio (Sergiusz lub Abu Serga) Meczet Amr Ibn Al-As Meczet Ahmed Ben Tulun Khan El-Khalili Bazaar Sultan Hassan Madrassa i Meczet Wycieczka do Luxoru luksor Luxor znajduje się w południowo-zachodniej części Egiptu. Miasto składa się z trzech dzielnic; centrum, Karnaku i Teb. Miasto zyskało na ważności około 2000 roku p. n. e. podczas rządów 11 dynastii. W starożytności nazywane było Waset co oznacza siłę. Pod rządami Greków nazwę zmieniono na Teby. Homer opisał Luxor jako "miasto tysiąca bram". Przez wiele lat było to jedno z najważniejszych miast na świecie. Tutaj znajdowało się centrum polityczne, ekonomiczne, religijne i militarne starożytnego Egiptu. W Luxorze mieszka ponad 380 tysięcy osób. Lotnisko znajduje się 20 minut drogi od centrum. Centrum atrakcji Luxoru jest bulwar biegnący wzdłuż brzegu Nilu. Znajduje się tu między innymi hotel Winter Palace w którym Agatha Christie napisała jedną z najważniejszych swoich powieści "Śmierć na Nilu". Pozostałe dwie główne ulice to al-Mahetta, przy której znajduje się dworzec kolejowy, oraz al-Karnak, która biegnie od Świątyni Karnaku do Świątyni Luxorskiej. Od czasów Amenhotepa II i Ramzesa II Światynia Luxorska jest poświęcona bogowi Amenowi i jego żonie Mut. Świątynia wzniesiona w okresie Nowego Królestwa posiada ogromny pylon zbudowany przez Ramzesa II. Istnieją również pozostałości po jednym z dwóch 25-metrowych obelisków wykonanych z granitu. Wewnątrz Świątyni w Karnaku znajdują się dziedzińce, kolumny i przepiękne perystazy, z których każdy mierzy 100 metrów długości i zostały zbudowane przez Amenhotepa III. Świątynie zostały wybudowane, by oddać cześć potędze faraonów Nowego Królestwa. Świątynia Karnak to największe starożytne miejsce religijne na świecie. Nazwa pochodzi od wioski Al-Karnak. Świątynia składa się z trzech różnych świątyń. Największa Precint z Amun-Re to starożytna świątynia poświęcona bogowi Amon. Jest to jedyny obszar udostępniony dla turystów. Obok znajdują się również Świątynie: Precint z Montu i Precint z Mut, oraz Świątynia Amenhotepa IV. Karnak wybudowano w roku 2000 p. n. e. i uważa się, że około 30 faraonów dobudowało budynki, świątynie, kaplice przez okres około dwóch tysięcy lat (od Średniowiecznego Królestwa do czasów ptolomejskich). Wynikiem i efektem tego jest skarb starożytnych budowli i konstrukcji, kolumn, dziedzińców, pylonów i obelisków. Przy wejściu do Karnaku mijamy rząd figur. Miejsce znane jest jako Aleja Rams. Warto odwiedzić także Muzeum Mumifikacji, które znajduje się tuż obok Karnaku. Jest tu graficzna wystawa tego jak starożytni Egipcjanie mumifikowali nie tylko ludzi, ale również krokodyle, zwierzęta domowe, czy ryby. Wszystko jest przedstawione w zmumifikowanej formie, łącznie z ciałem Masaharta, wyższego szczeblem duchownego Amun w Tebach około 1050 r. p. n. e. W Muzeum Mumifikacji możemy również zobaczyć narzędzia, których używano do usuwania organów wewnętrznych i upuszczania płynów. W Luxorze warto odwiedzić także Meczet El-Mekashkesh, gdzie znajdują się zwłoki X-wiecznego islamskiego świętego oraz wspaniałą Bazylikę Koptyjską. Na zachodnim brzegu Nilu trzeba zobaczyć Dolinę Królów, Dolinę Królowych. oraz Dolinę Nobles. Warto zwiedzić Świątynię Madinet Habu w której są Świątynie Amenhotepa oraz Ramzesa III. Trzeba zobaczyć również Kolosy Memnona, Świątynię Ramesseum oraz Świątynię Hatszepsut. Ta świątynia została zaprojektowana przez osobistego architekta faraona - Senemtuta w czasie XVII dynastii. Dodatkowo, po jednej stronie Świątyni Hatszepsut znajdują się ruiny Świątyni Montuhetop II, a po drugiej grób Amuna i Sanktuarium Słońca. Warto zwiedzić także kaplicę Anubis. Grobowiec Hutenchamona Dolina Królów Dolina Królów Grobowiec Hutenchamona 1/4 Wycieczka Do Luksoru rozpoczyna się sprzed hotelu około godziny 5:00 rano w zależności od lokalizacji hotelu. Dojazd do Luksoru następuje około godziny 9.30. Zwiedzanie rozpoczyna się od Świątyni w Karnaku. Następnie wsiadamy na łódź motorową i płyniemy przez Nil. Później idziemy do restauracji gdzie podawany jest obiad w formie szwedzkiego stołu. Kolejny punkt programu to wizyta w fabryce alabastru. Potem zwiedzanie Doliny Królów (wejście do 3 grobowców są w cenie wycieczki), a dla chętnych możliwość wejścia do grobowca Tutenchamona za dodatkową opłatą 300 funtów egipskich od osoby. Jadąc dalej zatrzymujemy się przy Świątyni Hatszepsut. To Świątynia Grobowa królowej Egiptu, jedynej w historii kobiety-faraon. Na koniec przystanek przy Kolosach Memnona - pozostałości świątyni grobowej Amenhotepa III. Powrót do Hurghady jest przewidziany ok. godz. 22:00-22:30 w zależności od lokalizacji hotelu. Na wycieczkę należy zabrać śniadanie i napoje. Paszporty nie są potrzebne. Koszt wycieczki to 60 dolarów od osoby (z Doliną Królów). Bez Doliny Królów - 50 dolarów. Kolosy Memnona Karnak Karnak Kolosy Memnona 1/4 Jeżeli w planie naszej wycieczki jest Dolina Królów mamy ważną informację; szczególnie w okresie letnim temperatura w dolinie, a zwłaszcza w grobowcach jest nie do zniesienia. Może nawet dochodzić do 50 stopni. Ponadto grobowce nie są klimatyzowane i panuje w nich zaduch. Dolina Królów to miejsce otoczone wysokimi górami, bez naturalnego ruchu powietrza, gdzie nie ma ani drzew, ani miejsc w których można się przed upałem schować. To niestety wykorzystują miejscowi sprzedawcy, którzy proponują napoje w cenie kilkunastokrotnie przewyższającej ich wartość. Bezwarunkowo: na wyjazd do Doliny Królów trzeba zabrać co najmniej dwie duże butelki wody niegazowanej na osobę. W tym miejscu żartów nie ma. Bardzo często na miejscu zdarzają się przypadki zasłabnięć, omdleń, a nawet zawałów serca. Przed wyjazdem na wycieczkę do Doliny Królów nie radzimy pić alkoholu. Zalecamy także zabranie wygodnego obuwia. Do grobowców schodzimy po drewnianych deskach. Delta Nilu Karnak Osiedle Beduinów Delta Nilu 1/4 W Dolinie Królów zostało ukrytych wiele starożytnych grobowców takich jak: Grobowiec Tutenhamona, Setiego I, Ramzesa I, Ramzesa II, Ramzesa III, Ramzesa IV, Siptaha. W dolinie znajduje się ponad 60 grobowców. Powstanie Doliny Królów datuje się na okres od XVI do XI wieku p. n. e., kiedy to miejsce stało się nekropolią faraonów pochodzących z dynastii panujących w Nowym Państwie. Uważa się, że Dolina Królów była używana jako miejsce pochówku przez około 500 lat i spoczywają tu królowie, oraz członkowie ich rodzin od XVII do XX wieku p. n. e. W 1979 roku nekropolia została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Do Doliny Królów dostaniemy się specjalną kolejką podążając wśród piaszczystych wydm i wzgórz. Po prawej stronie doliny znajduje się grobowiec Tutenhamona oznaczony numerem KV62. Grobowiec został odkryty 26 listopada 1922 roku przez brytyjskiego archeologa Howarda Cartera. Mumia króla znajdowała się w trzech sarkofagach: pierwsze dwa wykonane były ze złoconego drewna (drugi dodatkowo zdobiony był szkliwem), trzeci został wykonany ze złota. Obecnie skarby z grobowca znajdują się w Muzeum Egiptu w Kairze, między innymi: sarkofag, biżuteria, mniejszy sarkofag zawierający wnętrzności usunięte podczas mumifikacji, oraz słynna złota maska, która stała się symbolem starożytnego Egiptu. Sam grobowiec jest dość mały, prowadzi do niego wąski i duszny korytarz długości kilkudziesięciu metrów. Na dole nie wolno robić zdjęć i należy zachowywać się bardzo cicho. Grobowiec Tutenhamona nie jest udekorowany w przeciwieństwie do tych, w których spoczęli Ramzes I i III. Oba znajdują się po lewej stronie Doliny. Do grobowców wchodzimy po schodach prowadzących korytarzami bogato zdobionymi malowidłami i hieroglifami. Kolor żółty , pomarańczowy i czerwony są tak jasne, że trudno uwierzyć, że zostały narysowane wieki temu. Grobowiec Ramzesa I (KV16) , drugiego faraona pochodzącego z XIX dynastii jest dosłownie urzekający, tak samo jak grobowiec Ramzesa III odkryty w XVII wieku. Znany inaczej jako grobowiec Harfisty po tym, jak odkryto w nim malowidła przedstawiające muzyków, czasem nazywany nazwiskiem swojego odkrywcy Jamesa Bruce'a. Następnym grobowcem jest grobowiec króla Sipatha (KV47) pochodzącego z XIX dynastii. Jest jednym z najwcześniej odkrytych. Mumia faraona została odkryta w grobowcu króla Amenhotepa II (KV35) w 1898 roku. Wizyta w Dolinie Królów jest absolutną koniecznością podczas pobytu w Egipcie. Wiele wycieczek z przewodnikiem obejmuje także wizytę w blisko położonej Dolinie Arystokracji, leżącej na południe od Doliny Królów, gdzie spoczęło wiele ważnych osobistości ówczesnego Egiptu. Niedaleko także znajduje się Deir El-Medina, gdzie znajdują się groby robotników i artystów, którzy pracowali przy budowie królewskich grobowców. Czas ich powstania datuje się na erę ptolomejską. źródło: www.egypt.travel Zwiedzanie Luxoru należy do obowiązkowych punktów programu każdej wycieczki w Egipcie. Nigdzie indziej nie spotkamy tak wielu pozostałości po jednej z pierwszych rozwiniętych kultur na świecie. Luxor to miasto w południowym Egipcie, na prawym brzegu Nilu, oddzielone kanałem od części północnej, zwanej obecnie Karnak. W starożytności zwane "Haremem Południowym". Nazwa miasta oznacza dosłownie "miasto pałaców". ponoć arabscy najeźdźcy w VII wieku widząc wszystkie świątynie mieli pomyśleć, że są one pałacami królewskimi. Stąd też miałaby wywodzić się nazwa. Imponujące zabytki Luxoru nawiązują do "miasta o stu bramach", czyli Teb, o których pisał Homer w swojej Iliadzie. Teby były ważnym miastem już w początkach państwa egipskiego, lecz dopiero po wygnaniu Hykosów w połowie II wieku p. n. e. stały się one politycznym i religijnym centrum Egiptu, przejmując funkcję dawnej stolicy - Memfis. Po wschodniej stronie Nilu znajdowały się królewskie pałace i świątynie, zaś na zachód rozciągało się miasto zmarłych. W czasach Nowego Państwa, Teby należały do najwspanialszych miast starożytnego świata, a około 1300 roku p. n. e. liczyły prawie milion mieszkańców. XXI dynastia przeniosła stolicę państwa do Tanisu położonego w delcie Nilu. Około 666 p. n. e. Teby zostały splądrowane i zniszczone przez Asyryjczyków. W okresie ptolomejskim Teby/Luxor były zaledwie małą prowincjonalną miejscowością. Na początku rządów rzymskich Korneliusz Gallus sprawujący władzę nad miastem kazał zniszczyć Teby. Ponownie nabrały one znaczenia dopiero wraz z rozwojem turystyki pod koniec XIX i na początku XX wieku. Z czasów dawnej świetności zostały jedynie dwa kompleksy świątyń położonych na terenie ówczesnego miasta, oraz doskonale zachowane miast zmarłych, w którym zostali pochowani władcy Nowego Państwa. Świątynia w Karnaku Około 3 km od świątyni w Luxorze, w pobliżu Nilu rozciąga się kompleks budowli tworzony przez wielu władców Egiptu. Budowa całości trwała 2 tysiące lat. Nowsze budowle leżą w okolicach obecnego wejścia, najstarsze znajdują się na zachodnim krańcu. Sercem tego kompleksu jest świątynia Amuna, znana przede wszystkim z "lasu" kolumn. 122 kolumny z papirusowymi kapitelami rozpościerają się na prawo i lewo od głównego wejścia, które zostało oznaczone dalszymi 12 kolumnami. Warto odwiedzić też miejsca znajdujące się w głębi po lewej stronie muzeum na wolnym powietrzu, gdzie znajduje się część poświęcona królowej Hatszepsut i "biała kaplica" Senostrisa. Dobrze widoczne są dwa pnące się ku niebu obeliski. Jeden z nich - po wschodniej stronie - wzniósł Tumosis. Waży on 143 tony i ma wysokość 23 metrów. Drugi obelisk wybudowała Hatszepsut, zaś trzeci - przewrócony - znajdował się przy świętym jeziorze, które służyło kapłanom do rytualnych obmyć i przejażdżek łódką. nad jeziorem znajdował się także ogromny skarabeusz wybudowany za czasów Amenofisa III, będący symbolem boga słońca Re. W przejściu do południowej części świątyni znajduje się stela "Izrael" - jedyna wzmianka o Hebrajczykach z czasów starożytnego Egiptu. "Jakże piękna jest świątynia Amun" - głosi napis - "gdy dzień uroczyście mija". Dolina Królów Dolina Królów - Biban al-Muluk, to łącznie 64 kamienne grobowce faraonów XVIII-XX dynastii. Aby chronić cenne malowidła ścienne przedstawiające sceny ze świata zmarłych, tylko niektóre grobowce są otwarte dla zwiedzających. Pierwszym faraonem, który nakazał budowę swojego grobowca w dolinie, z dala od znanych nekropolii, był Totmes I, ostatnim Ramzes XI. Grobowce w Dolinie są wykutymi w skale kompleksami grobowymi, składającymi się z ciągu licznych korytarzy i sal. Juz w czasach współczesnych faraonom, wiele grobów zostało otwartych i ograbionych. Proceder ten trwał przez wieki. Z tego powodu juz w czasach panowania starożytnych władców zdarzały się sytuacje przenoszenia mumii, mające na celu ochronę ich przed zbeszczeszczeniem. W Dolinie Królów odkryto nie tylko miejsca pochówku, ale i niedokończone komory grobowe. Najciekawsze grobowce to te należące do Ramzesa IX (nr 6), Merenptaha (nr 8), Ramzesa VI (nr 57), oraz Tutenchamona (nr 62). Jest on ostatnim miejscem spoczynku dziecka faraona, odkryty 26 listopada 1922 roku przez Howarda Cartera, który prowadził prace w imieniu Carnarvona. Było to sensacyjne odkrycie, po raz pierwszy bowiem udało się znaleźć grób z pełnym wyposażeniem. Mumia króla spoczywała w sarkofagu wykonanym z kwarcytu w trzech mumio kształtnych trumnach: pierwsze dwie wykonane były ze złoconego drewna. trzecia została wykonana ze złota. Złota maska, okrywająca mumię, oddawała rysy młodego króla. Na czole umieszczono królewski ureusz - głowy kobry i sępa - symbol władzy królewskiej, mający zapewnić ochronę zmarłemu. Sztuczna broda z zagiętym końcem symbolizuje związek faraona z Ozyzysem. Świątynia Hatszepsut Świątynia Hatszepsut jest jedną z najbardziej okazałych budowli w Tebach zachodnich i położona jest u podnóża stromego, wysokiego na około 300 metrów masywu górskiego. Córka Tutmozisa I panowała w latach 1490-1468 p. n. e., pozbawiając władzy prawowitego następcę Tutmozisa III. Po jej śmierci Tutmozis III kazał zburzyć wiele powstałych za jej życia budowli, aby zniszczyć jej imię i pamięć. Świątynia powstała według planów i pod nadzorem budowlanym, ubóstwiającego królową Hatszepsut, Senenmuta. Rozciąga się na trzech tarasach, rampy łączą poziomy świątyni. Znamienne są jej naturalne ozdoby reliefowe. Najciekawsze wydają się naturalne ciągi obrazów w południowej części środkowego tarasu. Opowiadają o ekspedycji handlowej do owianej legendami "złotej krainy" Punt. Dolina Królowych W Dolinie Królowych znajdują się grobowce zon egipskich władców i książąt. Składają się najczęściej z przedsionka, korytarza, miejsca kultu i bocznego pomieszczenia, w którym ustawiany był sarkofag. Niektóre z nich pochodzą z czasów XVII dynastii. Na szczególną uwagę zasługuje grób Nefertiti. Malowidła ścienne na grobowcu żony Ramzesa zostały w ubiegłych latach odnowione przez ekspertów, wciąż jednak nie jest jeszcze pewne, kiedy miejsce spoczynku Nefrititi zostanie udostępnione zwiedzającym. Kolosy Memnona i Medinat Habu Kolosy Memnona to dwie siedzące postacie o wysokości 18 metrów. Przedstawiają Amenofisa II. Są to jedyne zachowane szczątki świątyni. Trzęsienie ziemi w 27 roku n. e. spowodowało poważne uszkodzenia i pęknięcia głazu. Świątynia grobowa Ramzesa III jest jednym z najlepiej zachowanych ówczesnych zabytków w Tebach Zachodnich. Jej wejście przypomina twierdzę. "Syryjska brama" jest jedynym w swoim rodzaju zabytkiem Egiptu. Pełniła ona nie tylko funkcję obronną. Znajdujące się w niej apartamenty, służyły jako harem. Świątynię kazała wybudować królowa Hatszepsut. Świątynia w Luxorze Bezpośrednio przy nadbrzeżnej ulicy stoi świątynia wybudowana przez Aminofisa III i Ramzesa II, która nazwana została "Triadą Teb" na cześć boga Amuna, jego małżonki Mut i syna Chonsu. Dwa gigantyczne posągi Ramzesa II trzymają straż przy wejściu do świątyni. Z pierwotnych dwóch obelisków został tylko jeden. Drugi stoi na placu Concorde w Paryżu. Został on podarowany Francji przez Mohammeda Aliego. Aleja sfinksów prowadzi do wejścia, na którego bramie przedstawiono bitwę pod Kadesz. Na lewo od wejścia natkniemy się na meczet Abdul Haggaga. Szejk Yussuf Abdul Haggaga był twórcą bractwa Sufi w Luxorze na przełomie XI i XII wieku. źródło: Egipt Exclusive Miejsca, które trzeba zobaczyć w Luxorze Kolosy Memnona Dolina Królów Dolina Królowych Valley Of The Nobles Świątynia Medinat Hapu Świątynia w Karnaku Świątynia w Luxorze Świątynia królowej Hatszepsut Świątynia Abydos Grobowce Beni Hassan Groby Tel el-Amarna Luxor Museum Muzeum mumifikacji Groby El-Kab Świątynia Ramesseum Świątynia Dendera Świątynia Esna Grobowiec króla Tutanchamona Grób rozgałęziony Grób Manna i Nakhet Grób Assasif Świątynia Edfu Wycieczka na wyspę Giftun Wyspa Giftun nazywana jest często „Rajską Wyspą”. Na wyspę codzienne odbywają się wycieczki z Hurghady. Za wycieczkę trwającą około 6 godzin zapłacimy 33 dolary. W czasie rejsu statek dwukrotnie cumuje przy rafach koralowych w okolicach wyspy. Na pokładzie każdego statku, lub w porcie - przed jego wypłynięciem - możemy wypożyczyć odpowiedni sprzęt (maski, rurki, czy płetwy). Każdy statek zaopatrzony jest także w kapoki, dzięki którym nawet słabo potrafiący pływać mogą popływać w morzu". wycieczkan giftun Na samej wyspie możemy skorzystać z kilku barów oferujących napoje i przekąski. Wyspa ma jedyną w swoim rodzaju szeroką plażę z bardzo drobnym piaskiem. Błękitna woda, niesamowite widoki oraz bliskość raf koralowych sprawia, że wyspa Giftun jest jednym z najpiękniejszych miejsc w tej części świata. Przed wypłynięciem na wycieczkę warto sprawdzić pogodę i wiatr w okolicach Hurghady. Program wycieczki wygląda następująco; rano około 7.30-8.00 z hotelu odbiera Cię busik, którym dojeżdżasz do przystani. Tam dostępny jest sprzęt do snurkowania - tzw. ABC rurka, maska, pletwy. Zabawę zaczynamy już na pierwszym postoju; wsiadamy na dmuchane banany i kanapy, które holuje rozpędzona motorówka. Kolejny przystanek to snurkowanie przy rafach koralowych. Często widzimy mureny, skrzydlice, ryby napoleony, a nawet delfiny! Snurkujemy około 45 minut i płyniemy do innej rafy koralowej, gdzie znów pływamy. Po pływaniu wracamy na łódź, gdzie czeka posiłek. Lunch podawany jest w formie szwedzkiego stołu. Jest duży wybór potraw; między innymi smażona ryba, makaron, ziemniaki, sałatki, napoje woda, herbata, napoje gazowane. Następnie łódź podpływa do przystani i schodzimy na wyspę Giftun. Przez około dwie godziny opalamy się, pływamy. Po plażowaniu łódź zabiera nas do portu, a busy do hotelu. Powrót do hotelu około godziny 16.30 Wycieczkę na wyspę Giftun polecamy wszystkim. Szczególnie po kilku dniach spędzonych na plaży, gdy jesteśmy już odpowiednio opaleni, gdy książki, które zabraliśmy z Polski jakoś nie chcą się czytać, muzyka zaczyna nas denerwować i szukamy sobie miejsca między barem, leżakiem, pokojem hotelowym i basenem. Wycieczka na Giftun nie męczy. Jedno o czym trzeba pamiętać to nakrycie głowy. i olejek z mocnym filtrem. Polecamy na wszelki wypadek założyć na siebie koszulki z ramiączkami. Trzeba zabrać ze sobą własny ręcznik na którym będziemy się mogli położyć na pokładzie statku, a po dopłynięciu na wyspę na plaży. Musisz wziąć ze sobą jedną dużą butelkę wody. wycieczk sharm el naga Wycieczka do Sharm el Naga Rezerwat Sharm el Naga to dziewiczy podwodny park krajobrazowy, a zarazem rezerwat raf Morza Czerwonego. Nurkowanie odbywa się z plaży, a piaszczyste dno opada do 30 metrów i przechodzi w skały opadające do 80 metrów. To idealne miejsce dla początkujących i bardziej doświadczonych nurków. Rezerwat Sharm El Naga oddalony jest od Hurghady o 35 kilometrów (40 minut jazdy autokarem). Rezerwat został uznany za jedno z najlepszych miejsc do nurkowania i snorkelingu na całym świecie przede wszystkim z uwagi na łatwość dostania się do raf. Nurkowanie odbywa się na rafach, które oddalone są od siebie o kilkanaście metrów, a pierwsze znajdują się 25 metrów od brzegu. Można dotrzeć do ponad 20 ciekawych miejsc, między innymi: Canyon Reef, Coral Garden, Panorama Reef, Sharm El Naga Street, Sadana Point, Sadana Drop Off, Sadana Gorgonia, Tunel Lama i Ziyad Cave. Na miejscu mamy do dyspozycji wykwalifikowaną obsługę z uprawnieniami, co daje szczególne poczucie bezpieczeństwa. Obsługa dba o utrzymanie raf koralowych w nie naruszonym stanie. Dbanie o środowisko to priorytet obsługi rezerwatu. Co ciekawe i istotne w Sharm El Naga naprawdę wystarczy przepłynąć kilkanaście metrów, aby zobaczyć podwodny świat. To super fajne i niedrogie miejsce. Wycieczki odbywają się codziennie. Około 8.30 z hotelu odbiera Cię busik, którym dojeżdżacie do rezerwatu. Na miejscu otrzymujesz sprzęt do snurkowania tzw. ABC rurka, maska, pletwy oraz ręcznik plażowy. Na plaży, każdy ma zapewnione zacienione miejsce pod wielkim parasolem. Sharm el Naga oferuje Ci piaszczystą plażę, rafę do pływania z maską i rurką, duży basen kąpielowy, bar i restaurację. Można tu kupić piwo i inne napoje. Jest plac zabaw dla dzieci. Pływanie i snurkowanie odbywa się pod opieką doświadczonego przewodnika. Około godziny 13.00 podawany jest lunch w formie szwedzkiego stołu. Powrót do hotelu przewidziany jest około godziny 16.00 w zależności od lokalizacji hotelu. Wycieczka kosztuje 40 dolarów. Dzieci do lat 12 płacą połowę ceny. Sharm el Naga ma jeszcze jedną, ważną zaletę. Jest tu naprawdę cicho. Nie gra żadna muzyka, nie ma hotelowych animatorów. Słychać jedynie szum fal. Zatoka otoczona jest kilkumetrowymi skałami z których rozpościera się fantastyczny widok na okolicę. Jeżeli potrzebujesz wytchnienia od hotelowego zgiełku i gwaru Hurghady - Sharm el Naga to idealne miejsce na "reset" i prawdziwe ładowanie "wakacyjnych baterii". Wycieczka do El Gouny Interaktivt kart over El Gouna Wycieczka do El Gouny Hotel w El Gounie Port jachtowy w El Gounie Wycieczka do El Gouny 1/10 El Gouna to prywatne, sztucznie utworzone luksusowe miasteczko hotelowe. To ciche i czyste miejsce. Składa się z kilku wysp rozdzielonych kanałami i połączonych mostami. El Gouna nazywana jest egipską Wenecją. Wycieczka statkiem z Hurghady do El Gouny kosztuje 45 dolarów. Rano około 8.30 z hotelu odbiera Cię busik, którym dojeżdżasz do przystani. W trakcie rejsu do El Gouny możesz snurkować i łowić ryby na żyłkę. Sprzęt dostępny na statku. Po dotarciu na miejsce przesiadasz się na małą łódź motorową, dzięki której możliwe jest zwiedzanie El Gouny. W programie jest też krótki rejs łodzią z oknami w burtach typu Seascope, a także odpoczynek w lokalnej kawiarni. Na statku podawany jest lunch w formie szwedzkiego stołu oraz napoje. Powrót do hotelu przewidziany jest około godziny 16.30-17.00. Podczas rejsu bardzo często spotykamy się delfiny, ponieważ statek pływa w okolicach rafy znanej jako “Dom Delfina". Wycieczka do El Gouny El Gouna Port jachtowy w El Gounie Wycieczka do El Gouny 1/17 Lądem dostaniemy się taksówką do El Gouny w godzinę. Koszt to około 100 funtów egipskich w jedną stronę z centrum Sakali. Należy jednak pamiętać, iż El Gouna to tak naprawdę prywatny kompleks turystyczny. Prowadzą do niego dwie drogi na początku których jest punkt kontrolny. W tym miejscu - przed wjazdem na teren wszystkie samochody i autokary sprawdzane są przez policję turystyczną. Jeżeli wjedziemy już za bramę co jest bardzo proste, przed nami jeszcze ponad 3 kilometry jazdy do "centrum". Tam już jest prościej z komunikacją. El Gouna ma wewnętrzny, płatny system transportu autobusowego oraz można wynająć rowery, lub ryksze. W El Gounie naprawdę jest co robić. To znakomite miejsce dla wszystkich, którzy lubią spacery. El Gouna jest dużo spokojniejsza niż Hurghada. Jest niestety trochę droższa. W El Gounie jest sklep wolnocłowy. El Gouna została zaprojektowana przez twórców Euro Disneylandu Gene Batesa i Freda Couplesa. Kurort słynie z tego, że znajdują się tam luksusowe hotele, długie, 300 metrowe molo, bary, restauracje, sklepy, port dla prywatnych statków, pole golfowe, tor cartingowy, szpital, kasyno, kościół katolicki, lotnisko dla małych samolotów i wille. El Gouna to fantastyczne miejsce do uprawiania sportów wodnych, w szczególności kitesurfingu. Od grudnia do końca lutego to jedno z najlepszych miejsc na świecie gdzie można nauczyć się "latania", ale także dla bardziej zaawansowanych, by po prostu potrenować. W tym czasie panują tu wręcz idealne warunki pogodowe. Jest ciepło, woda także jest ciepła, ale wieje odpowiednio silny wiatr. Co ważne nie ma tłoku. Można do woli i w zasadzie samemu "bawić się" lataniem. Zresztą proszę obejrzeć filmy... El Gouna El Gouna El Gouna El Gouna 1/3 El Gouna El Gouna El Gouna El Gouna 1/3 El Gouna El Gouna El Gouna El Gouna 1/4 El Gouna oferuje 16 hoteli na najwyższym światowym poziomie. Do wyboru mamy 3 hotele 5 gwiazdkowe (Movenpick Resort and Spa, Sheraton Miramar Resort, Steigenberger Golf Resort), osiem hoteli czterogwiazdkowych (Club Paradisio, The Three Corners Ocean View Hotel, Dawar El Omda Hotel Sultan Bey Hotel, The Three Corners Rihana Resort, The Three Corners Rihana Inn, Fanadir Hotel Mosaique Hotel), oraz cztery hotele trzygwiazdkowe ( Arena Inn Hotel, Ali Pasha Hotel, Captain's Inn Hotel, Turtle's Inn Hotel). W El Gounie nie tylko wypoczniemy w bardzo komfortowych warunkach, ale także możemy bardzo aktywnie spędzić czas. Do dyspozycji jest wiele atrakcji. Między innymi można wędkować. Łodzie, wędki i osprzęt dostępny jest w Abydos Marina. Możemy wybrać się na wycieczkę łodzią ze szklanym dnem. Łodzie wypływają z ośrodka Fun Sport, Mangroovy Aqua Beach oraz z hoteli Steigenberger i Rihana. El Gouna słynie na całym świecie ze znakomitych warunków do windsurfingu. The Sports and Fun Aqua oferują szereg kursów windsurfingu. Centra działają w Mangroovy Beach i hotelach Steigenberger i Rihana. El Gouna oferuje jazdę na nartach wodnych. The Orange Concept oferuje kursy dla początkujących wakeboarding, narty wodne, wakeskating, wakesurfing jak również pojedyncze sesje we wszystkich dyscyplinach. W El Gounie znajduje się także Water-Ski & Wakeboard School. Szkoła zaspokaja potrzeby na wszystkich poziomach dla narciarzy wodnych - od początkujących do profesjonalistów. Dla sympatyków dużych szybkości czekają katamarany zdolne płynąć po wodzie z prędkością 26 węzłów - są stabilne, przyjazne środowisku i bardzo wygodne. Podczas wycieczki odwiedzamy rafy koralowe, gdzie można pływać, nurkować, lub po prostu odpocząć. W El Gounie znajduje się najlepsze i największe w tym rejonie świata 18-dołkowe pole golfowe. Pole słynie z nienagannych warunków do gry (zielona trawa) oraz fantastycznych widoków - z jednej strony Morze Czerwone, z drugiej góry. El Gouna jest bardzo przyjazna dla dzieci. Pod opieką wyspecjalizowanych opiekunów oferowane są lekcje nurkowania, mini golfa, czy jazdy na torze kartingowym. Dla dzieci młodszych oferowane są przejażdżki na kucyku na plaży Zeytouna. El Gouna oferuje szereg usług opieki nad dziećmi. Działają: Little Gounies oraz przedszkole HoneyBee. Usługi przedszkolne i opieki nad dziećmi są dostępne w wymiarze miesięcznym, tygodniowym i dziennym. Wycieczka objazdowa po Hurghadzie "Busikiem" po Hurghadzie Hurghada z okna taksówki Wycieczka objazdowa po Hurghadzie to coś dla tych, którzy swój czas skoncentrowali na innych atrakcjach, niż zwiedzanie i chcą mieć choć ogólne pojęcie o miejscu, w którym byli przez ostatnie dni. Z wycieczki skorzystać powinny także osoby, które nie miały ochoty, lub odwagi opuścić swój hotel, , albo mieszkały w resorcie daleko od centrum miasta. Na miejscu, wycieczkę objazdową po Hurghadzie oferują tylko nieliczne biura podróży. W większości przypadków jest to usługa dla tych, którzy zaczynają, lub kończą swój objazdowy pobyt w Egipcie, lub wybrali rejs po Nilu . Chcesz zobaczyć Hurghadę a boicie się natarczywości tutejszych sprzedawców? Wybierz się na citytour wycieczkę po Hurghadzie, a spokojnie zobaczysz najciekawsze miejsca i zrobisz zakupy w miłej atmosferze. Około godziny 15.00 spod hotelu odbiera Cię busik. Z polskojęzycznym przewodnikiem jedziesz do głównej dzielnicy Hurghady, czyli Sakali. Po drodze busik zatrzymuje się przy Hotelu Sheraton oraz przy restauracji Felfela. To okazja do zrobienia zdjęć na tle panoramy Hurghady. Następnie zapraszamy na spacer po deptaku “Nowa Marina” oraz zwiedzanie największego w Hurghadzie meczetu. Niestety obecnie nie możemy wejść do środka. Po obejrzeniu meczetu następuje przejazd do dzielnicy Dahar. Tu mamy postój przy kościele koptyjskim. Jeśli nie ma akurat jakiś uroczystości wchodzimy do środka. Potem wchodzimy na tradycyjny egipski targ warzywno-owocowy (suk). Pod koniec wycieczki, zapraszamy na zakupy w zależności od Twoich potrzeb – papirusy, perfumy lub suweniry. Powrót do hotelu planowany jest około godziny 19.00. Wycieczka kosztuje 10 dolarów. Dolina Nilu dolina nilu Od Fayoum do Hermopolis Fayoum - leży po zachodniej stronie Nilu, kilka kilometrów na południe od Abusir. Do tutejszych monumentów należą zespoły piramid. Fayoum jest największą egipska oazą. Miasto otoczone jest płaskowyżami i "otula" starożytne jezioro Qarun, które zasilane jest wodami Nilu poprzez rzekę Józefa (bahr Yusuf). Zespół kanałów utworzony został przez faraona Amenemhata III z 12 dynastii. Pośród pamiątek po czasach faraonów znajduje się tutaj Piramida Hawara wzniesiona przez Amenemhata III, Piramida Al-Lahoun, oraz ruiny Piramidy Amenemhata III, a także Obelisk Senousert, który znajduje się przy wjeździe do Fayoum. Warto zobaczyć również Świątynię Medinet Madi z czasów XII dynastii, małą Świątynię Qasr Al Sagha, która leży na północ od jeziora, oraz Kiman Fares - oryginalne miasto starożytne. Od Asyut do Dandary Asyut - to miasto chrześcijańsko-koptyjskie zamieszkane przez ponad 400 tysięcy osób. To najważniejsze miasto Górnego Egiptu. To bardzo ważny ośrodek akademicki. W Asyut działa jedna z najważniejszych uczelni - Uniwersytet w Asyut. Pierwsza społeczność osiadła tutaj za czasów faraonów i nazywała się Syut. Później otrzymała nazwę Lycopolis, tworząc oddzielny, lokalny dialekt w czasach grecko-rzymskich zwany Lykopolitan. Przez pewien czas Asyut był stolicą Egiptu, jednak oddano ten przywilej Tebom w okresie Nowego Królestwa. Jednym z najbardziej wartościowych skarbów miasta jest główny obszar wykopalisk archeologicznych w grobowcach z Asyut, znajdujących się na zachodzie miasta. Grobowce zostały wycięte w skale gór i uznaje się, że zawierają one także szczątki faraonów IX, X i XII dynastii. Inne starożytne miejsce wokół miasta to grobowce Hair Rocky zawierające szczątki księżniczki z Ousseia, Beir El Gabrawy w Abnub - gdzie grobowce znajdują się w klasztorze, oraz nekropolia Deir El-Berscha, która była ważnym cmentarzem w Środkowym Królestwie, gdzie grzebani byli arystokraci i rządzący. Aby zobaczyć starożytne monumenty należy się udać bardziej na północ do miasta Karanis. Znajdują się tam świątynie, rzymskie łaźnie, oraz pozostałości po kulturze koptyjskiej, arabskiej, ptolomejskiej, ruiny Demlet al-Sesea, gdzie znajdują się pozostałości greckiej świątyni, w której są dekoracyjne rzeźby, oraz inskrypcje. Koniecznie należy odwiedzić piramidę w Meidum, przepiękną strukturę schodkową zbudowaną dla ostatniego z faraonów III dynastii Hunów. Fayoum w swojej historii było zamieszkałe zarówno przez chrześcijan jak i wyznawców islamu. Pozostały po nich liczne kościoły i meczety. Najznakomitszym przykładem jest klasztor Al-Azab w wiosce Al-Azab, który znajduje się na południe od miasta i zawiera fascynujące muzeum kultury koptyjskiej. Znajduje się tu także klasztor Al-Malah, oraz islamski monument - meczet Quaitbay powstanie którego datuje się na okres panowania mameluków i posiada zachwycającą mównicę wyłożoną kością słoniową, oraz "zawieszony" meczet nazywany tak, ponieważ jest on zbudowany na zboczu wzgórza w okresie otomańskim. Podróżując na południe wzdłuż Nilu mija się małe miasteczko Beni Suef, które słynie z wyrobu bawełny, oraz oradycyjną wioskę Beni Mazar. Następnie dociera się do przepięknego miasteczka El Minya. El Minya - leży w północnej części Górnego Egiptu i jest stolicą okręgu Minya. Jest to wielki obszar na zachodnim brzegu Nilu znany dzięki przemysłowi bawełniarskiemu. Kupcy zamieszkujący te obszary wybudowali domy w stylu włoskim, które przetrwały do dziś. Dzięki bulwarowi i licznym pałacom, oraz monumentom z czasów faraonów, grecko-rzymskich, bizantyjskich, koptyjskich i islamskich El Minya jest miejscem bardzo atrakcyjnym turystycznie. Hermopolis - tuż obok miasta znajdują się świątynie zbudowane przez kobiety faraonów - Hatszepsut, oraz Thutmosis III, wraz z grobami faraonów w Deir El Barsha i ruinami miasta, oraz grobami z tego okresu w Tell Al-Amarna. Mówi się, że jest to były dom faraona Akhenatona i jego żony słynnej Nefretete. W Mallawi, wzdłuż brzegu Nilu możemy zobaczyć ruiny grecko-rzymskiej stolicy, gdzie nadal można zaobserwować ruiny bazyliki w stylu Akropolu. W końcu dotrzemy do ważnego miejsca Hermopolis, lub Tuna El Gebel jak nazywana jest przez ludność miejscową. Na południe od Asyut znajduje się klasztor Al Muhharaq, w którym znajduje się kościół noszący imię Dziewicy Maryi. Uważa się, że to właśnie tutaj Święta Rodzina zatrzymała się podczas swojej podróży do Egiptu. Panuje powszechne przekonanie, że Kamień z ołtarza jest "tym kamieniem", którego Święta Rodzina używała do zasłaniania wejścia do jaskini, w której mieszkała. W czasach bardziej współczesnych Asyut stał się znany z tego, iż znajdował się na końcu trasy karawany z Sudanu, w rezultacie czego miasto stało się głównym ośrodkiem handlu niewolnikami w Egipcie. Obecnie dominuje tu przemysł bawełniany i dywanowy. Miasto posiada zaporę wodną wybudowaną pod koniec 1800 roku, która reguluje stan wody na Nilu. Ważnym miejscem w Asyut jest pierwszy sierociniec w Egipcie założony przez amerykańską chrześcijankę Lilianę Trasher. Obecnie jest to jeden z największych sierocińców na świecie. Suhag - na południe od Asyut znajduje się miasto Suhag gdzie odkryto w XIX wieku grobowce Abrydos. Uważa się, że spoczywają tu władcy z I i II dynastii. Można tu zobaczyć świątynie Seti I, monument upamiętniający wielkiego króla Setha I, a także światynię Ramzesa I. W Suhag znajduje się wiele kościołów i klasztorów. Najpiękniejszym jest Biały Klasztor zwany inaczej Deir al-Abiad, w którym znajduje się kościół wybudowany w V wieku. Dandara - jest klejnotem w koronie na tym obszarze wokół Nilu. Znajduje się na granicy z pustynią i oferuje jedne z najlepiej zachowanych Świątyń w Egipcie. Ogromny kompleks Świątyń w Dandarze, łącznie ze Świątynią Hathar były ukryte pod piaskiem aż do XIX wieku. Znajdujące się tu budowle datowane są na czasy ptolomejskie, jednak znajdują się tu także formy grecko-rzymskiej architektury. źródło: www.egypt.travel Rejs po Nilu Jest wiele sposobów żeglowania po Nilu. Można wziąć udział w kilkugodzinnym rejsie na statku wycieczkowym, lub na feluce - małej drewnianej łódce żaglowej. Można także wybrać się na kilkudniowy rejs na jednym ze statków wycieczkowych, lub jednym z odnowionych parowców. Wiele z nich to luksusowe jednostki spełniające pięciogwiazdkowe standardy. Zazwyczaj rejs rozpoczyna się w Asuanie. Można wykupić luksusowy rejs do Abu Simbel, lub skierować się na północ w stronę Luxoru. Następnie można popłynąć do Com Ombo, gdzie zobaczymy świątynię Sobka i Hareoris. Dalsza część rejsu prowadzi do Edfu, ale można płynąć dalej, aby zwiedzić świątynię Horusa i do Esny i świątynię Khunum. Rejs można zakończyć w Luxorze. Niektóre rejsy rozpoczynają się w Luxorze, w związku z tym trasa rejsu jest odwrócona. Bardzo popularne są wycieczki dwutygodniowe. Plan rejsu może wyglądać tak: 1. dzień: Przylot do Hurghady. Transfer do hotelu, zakwaterowanie, nocleg. 2. dzień: Wypoczynek w wybranym hotelu. 3. dzień: Wcześnie rano wyjazd do Luksoru (4 godziny jazdy). Zwiedzanie zespołu świątyń w Karnaku. Po południu zakwaterowanie na statku. Po kolacji wycieczka „Egipskie Impresje”– przejażdżka dorożkami przez bulwar – Corniche, zwiedzanie luksorskiego suku pełnego kramów, straganów oraz sklepików. Nocleg na statku. 4. dzień: Możliwość skorzystania z wycieczki fakultatywnej Madinat Habu i Dajr Al – Madina. Podczas wycieczki zwiedzanie Madinat Habu – świątyni grobowej Ramzesa III, najlepiej zachowanego zabytku tego typu; Dajr Al – Madina – miejsce zamieszkiwane przez robotników zatrudnionych przy budowie królewskich grobowców w Dolinie Królów oraz Dom Howarda Cartera, odkrywcy grobowca Tutanchamona. Powrót na statek, rejs do Edfu, przekroczenie śluzy w Esna. 5. dzień: Zwiedzanie świątyni w Edfu – miejsca kultu Horusa, boga nieba i opiekuna egipskiej monarchii. Jest to druga, co do wielkości świątynia spośród wszystkich zachowanych w Egipcie. Powrót na statek, rejs do Com Ombo wzdłuż urodzajnych brzegów Nilu. 6. dzień: Zwiedzanie Wielkiej Tamy Asuańskiej regulującej bieg Nilu, uważanej za jeden z technicznych cudów XX wieku oraz niedokończonego obelisku królowej Hatszepsut. Powrót na statek. Dzień wolny w Asuanie – możliwość spaceru po słynnym targu arabskim oraz asuańskiej promenadzie lub możliwość skorzystania z wycieczki fakultatywnej do wioski nubijskiej – spacer po wyspie botanicznej, zwiedzanie nubijskiego domu oraz szkoły. Powrót na statek. Po kolacji wieczór nubijski. 7 dzień: Pobyt w Asuanie, czas wolny na odpoczynek lub możliwość skorzystania z wycieczki fakultatywnej do słynnego zespołu świątyń w Abu Simbel, stanowiącego w chwili obecnej jeden z najistotniejszych zabytków Egiptu. Po południu rejs do Com Ombo. Następnie wizyta w zespole świątyń w Com Ombo, poświęconym dwóm triadom boskim. Po kolacji rejs do Luxoru. 8. dzień: Rejs z Edfu do Luxoru. 9. dzień: Zwiedzanie zachodniego brzegu Nilu - słynna Dolina Królów – miejsce spoczynku królów Egiptu w okresie od XVIII do XX dynastii – możliwość wejścia do grobowca Tutanchamona, zwiedzanie Kolosów Memnona, doliny Deir El Bahari z majestatyczną świątynią Hatszepsut. Możliwość skorzystania z wycieczki fakultatywnej „ Światło i Dźwięk” w Karnaku. 10-14. dzień: Wykwaterowanie z hotelu, transfer do Hurghady, kontynuacja części pobytowej w wybranym hotelu. 15. dzień: wykwaterowanie z hotelu, transfer na lotnisko i powrót do Polski. asuan Atrakcje Asuan w Egipcie Asuan leży przy pierwszej katarakcie Nilu. Miasto znajduje się po wschodniej stronie rzeki oraz na dwóch wysepkach. Po zachodniej stronie Nilu znajduje się klasztor Św. Szymona, mauzoleum Aba Kham i grobowce arystokracji. Asuan leży w miejscu, gdzie spotyka się pustynia zachodnia ze wschodnią na północ od jeziora Masser. Asuan jest miastem handlowym. Jego starożytna nazwa Swemet oznaczała "handlowy". Uważa się, że w Asuan powstała pierwsza społeczność Egipska. Jako Swemet, miasto (wtedy najbardziej wysunięte na południe) odgrywało ważną rolę w ochronie Egiptu przed najeźdźcami i obronie południowych granic w czasach dynastii faraonów. Uważa się także, iż to właśnie stąd dostarczana była skała do budowania świątyń, kolumn i obelisków, łącznie z piramidami w Gizie. Asuan to miasto bardzo "zielone" z drzewami palmowymi i tropikalnymi ogrodami rosnącymi w najszerszym miejscu Nilu. Znajdują się tu wyspy, najważniejsze to wyspa Kitchenera, oraz Elefantyna. Wyspa Kitchenera znajduje się pośrodku rzeki. Została podarowana Lordowi Kitchenerowi w podzięce za jego usługi w czasie Kampanii Sudańskiej w latach 1896-1898. Lord Kitchener stworzył wyspę wypełnioną fantastycznymi drzewami i roślinnością, którą obecnie z powodzeniem można nazwać ogrodem botanicznym. Wiele gatunków roślin zostało sprowadzonych z różnych zakątków świata, łącznie z ogromnymi palmami. Znacznie większa jest wyspa Elefantyna (w czasach starożytnych służyła jako fort broniący miasto). Stanowiła południową granicę z Nubią. W Asuanie znajdują się pozostałości po świątyni poświęconej Chnum - to bóg katarakt o baraniej głowie datowane na okres Starego Królestwa. Można tutaj zwiedzić Muzeum Asuańskie, w którym znajdują się artefakty z czasów grecko-rzymskich, oraz zobaczyć jeden z najstarszych nilometrów (przyrząd używany do ustalania poziomu wody w Nilu). W Asuan mieszkali Nubijczycy, znani ze swojego zamiłowania do festiwali i kolorowych ubrań. Uważa się, że to właśnie w Asuan żyła pierwsza cywilizacja nubijska w roku około 2000 p. n. e. Do Asuan dostaniemy się samochodem, lub autokarem, samolotem, koleją (pociągi ekspresowe i kuszetki). Asuan jest popularnym punktem startowym statków wycieczkowych. Asuan oferuje programy zwiedzania obejmujące Wysoką Tamę, niedokończony obelisk, oraz Świątynię Philae, a także żeglowanie z Fleccą. W Asuan warto zobaczyć wielki bazar, pokaz "światło-dźwięk" w Philae, oraz Muzeum Cywilizacji Nubijskiej. źródło: www.egypt.travel Północny Egipt - czyli wybrzeże Morza Śródziemnego Egipt na północy posiada nieregularną linię brzegową z wieloma zatokami i długimi plażami. Wybrzeże rozciąga się od Sallum - ostatniego miasta przed granicą z Libią, poprzez Marsa Matruh, El-Alamain, Alexandrię i dalej poprzez Rossetę, aż po Diamettę i Port Said. Marsa Matruh - leży 290 kilometrów od Alexandrii. Miejsce to jest niezwykle popularne wśród Egipcjan. Miasto posiada siedmiokilometrową plażę z białym piaskiem. Plaża osłonięta jest naszyjnikiem naturalnych skał trasowych. Znajduje się tu słynna Plaża Kleopatry, która znajduje się po zachodniej stronie miasta. Inne plaże to Raas Al-Hakma, Al-Abyad i Aquiba. Za założyciela Marsa Matruh uznawany jest Aleksander Wielki, który podczas swojej wyprawy do Oazy Siwa złożył je w hołdzie Amonowi. Kolejną atrakcją do zwiedzania jest Świątynia Koptyjska i Muzeum Rommla, stworzone we wnętrzu jaskini, uznawanej za miejsce, gdzie Erwin Rommel, niemiecki dowódca miał swoją kwaterę główną. W muzeum wystawiona jest broń z tego okresu, oraz rzeczy osobiste feldmarszałka. polnocny egipt El-Alamein znajduje się 200 kilometrów od Marsa Matruh. Najlepiej jest znana jako miasto, które odegrało ważna rolę podczas II wojny światowej. Można tu zobaczyć muzeum wojenne upamiętniające bitwy, które zmieniły kampanię na korzyść Aliantów, jak również Wojenny Cmentarz Wspólnoty z bronią i sprzętami poświęconymi wojskom greckim, południowoafrykańskim, australijskim i nowozelandzkim, które walczyły po stronie brytyjskiej, oraz cmentarz upamiętniający męstwo żołnierzy włoskich i niemieckich. W El-Alamein miały miejsce dwie bitwy. Pierwsza w lipcu 1942 roku, gdy alianci bez powodzenia zaatakowali Alexandrię, a druga, gdy VIII armia brytyjskiego generała Montgomerego stoczyła bitwę z wojskami Rommla, które zostały zmuszone do odwrotu w stronę Tunezji. Premier Wielkiej Brytanii Winston Churchill powiedział o tych bitwach "Przed Alamein nie było zwycięzców, a po nim nie było przegranych". Idąc wzdłuż wybrzeża mijamy drogę na Abu Mina i jej piękny Klasztor Koptyjski Abu Mina. Klasztor wybudowany jest w miejscu starożytnej bazyliki i jest miejscem Światowego Dziedzictwa Kultury. Rosetta (Rashid) leży około 60 kilometrów na wschód od Alexandrii. Historia Rosetty rozpoczęła się w roku 800, gdy założył ją Ibn Tulun (muzułmański gubernator Egiptu). Znana jest z pięknych willi w stylu otomańskim. To właśnie tutaj odnaleziono kamień Rosetty w 1799 roku. Egipska kamienna płyta z epoki ptolomejskiej "Kamien Rosetty" to klucz do odszyfrowania hieroglifów. Podróż po wybrzeżu kończymy w Damiecie i Port Said, ruchliwych portach i Kanale Sueskim. źródło: www.egypt.travel Atrakcje Abu Simbel w Egipcie Abu Simbel jest słynne na całym świecie dzięki dwom wspaniałym świątyniom, które zostały wycięte w skałach na zboczu góry w około XIII wieku p. n. e. Znajdują się ona na liście UNESCO i są znane jako pomniki nubijskie poświęcone bogom słońca Amonowi i Re Horachte, oraz bogowi sztuki i rzemiosł Ptahowi. Zostały wybudowane, aby uhonorować Ramzesa II. Kiedy została wybudowana nowa tama regulująca wody Nilu i utworzono jezioro Nasera wzrastający poziom Nilu groził ich podtopieniem. Świątynie zostały przeniesione wyżej ponad lustro wody. Świątynie zostały ustawione w taki sposób, aby posągi patrzyły ponad wodą, tak jak to robiły przez wieki. Świątynie są dosłownie wykrojone ze stoków. Świątynie znane jako Wielka Świątynia Ramzesa II i Mniejsza Świątynia Nefertari powstały w czasach panowania Ramzesa II. Jak głosi legenda faraon chciał na wieki upamiętnić czasy swoich rządów, oraz królowej Nefertari. Zwycięstwo w bitwie pod Kadesz stworzyło doskonałą okazję do zbudowania kompleksu świątyń. Uznaje się, że prace rozpoczęły się od budowy wielkiej świątyni w połowie 1200 roku p. n. e. i trwały 20 lat. Wejścia do większej świątyni strzegą cztery olbrzymie posągi przedstawiające Ramzesa II na których wyraźnie widać, że nosi on podwójną koronę Górnego i Dolnego Egiptu.Są to kolosy o wysokości 20 metrów. Wewnątrz kompleksu znajdują się malunki scen bitewnych upamiętniające zwycięską walkę Ramzesa II w bitwie pod Kadesz. W skład kompleksu wchodzą także inne posągi poświęcone Nefertari, oraz synom i córkom Ramzesa II, oraz bóstw którym świątynia jest poświęcona. Świątynia została zbudowana na wschodnio-zachodnim zboczu, w związku z tym wczesnym rankiem słońce dociera do jej wnętrza i oświetla niektóre z posągów. Widać to szczególnie 22 lutego i w październiku każdego roku. Mniejsza świątynia Nefertari (czasem nazywana świątynią Hathor) znajduje się w odległości około 50 metrów. Zdobią ją przepiękne malowidła Ramzesa i jego żony składający ofiary bogom. źródło: www.egypt.travel Egipski kult słońca Dla człowieka żyjącego w starożytnym Egipcie, słońce i jego blask zawsze pełniło, oprócz zapewnienia poczucia bezpieczeństwa czy funkcji rozświetlającej przestrzeń, także bardzo ważną funkcję sakralną. Od szeregu wieków architekturze związanej z wyznawaniem kultu, architekturze sakralnej reprezentowanej przez jej kluczowe obiekty - świątynie - przypisuje się najważniejsze znaczenie społeczne pośród innych budowli architektonicznych. Przeznaczeniem świątyni nie jest tylko funkcjonowanie jako miejsce zgromadzeń, lecz także miejsce spotkania człowieka z Istotą Najważniejszą. ma ono być oazą spokoju, miejscem, w którym spływająca na wiernych łaska przemienia ich wewnętrznie. W perspektywie historycznej można stwierdzić, że najsilniej na człowieka oddziaływały świątynie staroegipskie i katedry średniowieczne. Jego zadaniem było kreowanie stanów emocjonalnych w gronie uczestników sprawowanego kultu. Jak twierdzi Marcin Zagórny, światło lub mrok przejmowały role bóstwa, równocześnie rozdzielając wyraźnie sferę sacrum od sfery profanum. Manipulowanie światłem, umocowanie symboliczne, uświęcało miejsce doznań. W Egipcie, w starożytnej świątyni, zaciemniano miejsce najświętsze, natomiast doświetlano sferę profanum. Jak twierdzi wspomniany autor, im wyższy stopień uświęcenia miejsca, tym stawało się ono fizycznie ciemniejsze. Zasada ta znajduje swój najpełniejszy wyraz w świątyni grobowej, czyli w pogrążonej w mroku piramidzie. Świątynia Abu Simbel w Dolinie Królów reprezentuje wyjątkowy przykład budowli uwidaczniającej perfekcyjne operowanie światłem w celach kultowych. Pochowano w niej faraona Ramzesa II. Obiekt ten składa się z trzech wyciosanych w masywie skalnym pomieszczeń, które są ze sobą połączone. Do wnętrza świątyni wchodziło się jednym otworem wejściowym. Prowadził od do pierwszej komory. Ta pierwsza komora połączona była z dziedzińcem. Jest ona najmocniej doświetlona, co oznacza obszar najmniej uświęcony. Usytuowane są tutaj posągi Ozyrysa, o wysokości około 10 metrów każdy. Są to symboliczni strażnicy chroniący wejścia do następnych dwóch komór. Kolejna komora jest już słabiej oświetlona, co, według Zagórnego, oznacza obszar nieco bardziej uświęcony. Ostatnia komora, która mieści się na samym końcu, jest salą grobową i jako taka jest miejscem o najwyższym stopniu uświęcenia. jest ona mniejsza od pozostałych, co sprawia, iż fizycznie staje się niejako przestrzennym apogeum kultowego dramatu. Owo miejsce tonie w mroku. W komorze znajdują się umieszczone naprzeciw wejścia cztery posągi: Ramzesa II, Ra, Hemarkhisa i Ptaha. Opisana wyżej świątynia grobowa Abu Simbel stanowi wybitny przykład reżyserii, która w celach kultowych używa światła. jedynie w dwóch krótkich momentach w cyklu rocznym, wyznaczających słoneczne przesilenie, o konkretnej godzinie promienie słoneczne drogą wyznaczonej osi wędrowały kolejno przez następujące po sobie komory, dochodząc w końcu do sanktuarium. Jeden z posągów nigdy nie zostaje rozświetlony. Jest to posąg Ptaha. Pozostaje nieustannie w mroku. Jest to zabieg świadomy i celowy, bowiem Ptah będąc bogiem świata umarłych, jest jednocześnie władcą krainy ciemności. jak twierdzi badacz Marcin Zagórny, to niezwykłe zjawisko, obserwowane jedynie przez nielicznych, stanowi jedno z najwybitniejszych zaprojektowanych działań światłem w historii architektury. Biorąc pod uwagę skalę trudności technicznych, przed jakimi stali projektanci, tym bardziej należy im się uznanie za niewiarygodną dokładność w określeniu kąta usytuowania świątyni w stosunku do stron świata. Mając świadomość, jak trudne było to zadanie kilka tysięcy lat temu, warto wspomnieć, iż w połowie XX wieku, ze względu na budowę Wysokiej Tamy Asuańskiej, przeniesiono budowlę na wyższy poziom gruntu. Pomimo dysponowania przez inżynierów nowoczesna techniką, popełniono niewielki błąd w kacie nachylenia świątyni. Wystarczyło to, aby w wyniku tej nieścisłości przesunąć o jeden dzień kulminacyjny dzień dramatu, wyznaczony astronomicznym przesileniem. Opisane działanie światła w przeszłości było widoczne do momentu pochowania faraona. Po jego śmierci świątynie grobową pochłaniał mrok, gdyż zasypywano ja piachem. W egipskim budownictwie sakralnym "odwrócenie świetlnego porządku" było prawdopodobnie pochodną faktu, iż w tym rejonie geograficznym palącego słońca zawsze było ponad miarę. W tym kontekście jego brak, cień, chłód miały większą wartość. Były więc bliżej sacrum. Bóstwo tamtych czasów identyfikowano z czymś groźnym,. tajemniczym, czego nie sposób ogarnąć wiedzą. Był tylko mrok niewiedzy. W tradycyjnej orientacji świątyń egipskich na kierunku wschód zachód, o świcie słońce ukazywało się nad wierzchołkiem świątynnej bramy, sprawiając wrażenie, iż wychodzi na nieboskłon z samego wnętrza świątyni, jako bóstwo z własnego domu, pisze Andrzej Niwiński. Spotykane w literaturze przedmiotu określenie dom boży, w stosunku do egipskiej świątyni, wydaje się w pełni uzasadnione. W owych czasach władca, faraon uznawany był za największego boga, a miejsce, w którym na stałe przebywał - pałac - traktowane było jak sanktuarium. Egipskie wierzenia przekonywały, że życie doczesne jest krótkie i nietrwałe, jedynie życie duchowe trwa wiecznie. W związku z tak pojmowaną teologią, budownictwo mające służyć celom duchowym, musiało być trwałe. Powyższą ideę reprezentowały świątynia i grobowiec. Grobowiec stał się dla starożytnych Egipcjan bramą do życia a świątynia 0 siedzibą bóstwa. Starożytne państwo egipskie przestało istnieć, piramidy i świątynie trwają w piaskach pustyni i w palącym słońcu, będąc źródłem podziwu dla kunsztu ich budowniczych i siły ducha społeczeństwa, które potrafiło stworzyć skromnymi środkami technicznymi takie pomniki, świadectwa swojej duchowości zaliczane do cudów świata. Piramidy były początkowo pokryte jasnym licowaniem z kamienia wapiennego, tworzącego czysto białe ściany. Szczyty wieńczyły pozłacane piramidiony, ostrosłupy, intensywnie odbijające promienie słoneczne i tym samym podkreślające mistyczny związek zmarłego faraona z bogiem słońca Re. Ten zabieg architektoniczny nadawał nekropolii olśniewający wyraz. W czasie, gdy powracająca do świątyni egipskiej procesja religijna znalazła się na dziedzińcu, zatrzymywano się, by odprawić ostatnie rytuały i pożegnać bóstwo, pisze Nowiński. Składano prawdopodobnie wówczas ofiary i recytowano hymny do zachodzącego słońca. Dziedzińce były tradycyjnie otoczone kolumnami, pomiędzy którymi przechodziła procesja. Niekiedy jednak do tego celu wyznaczano specjalny, drugi dziedziniec, n który mogli dostać się jedynie wyselekcjonowani staranie uczestnicy ceremonii. Do sali hypostylowej poza kapłanami mogli dostać się tylko nieliczni. było to możliwe w trakcie święta. Od tego miejsca im dalej w głąb świątyni pomieszczenia stawały się niższe, jego posadzka znajdowała się na wyższym poziomie a światła docierało stopniowo coraz mniej. W znajdującym się w głębi sanktuarium było juz zupełnie ciemno. Ta atmosfera tajemniczości i, jak pisze Niwiński, swoistej intymności była wyrazem wymagań liturgicznych. Do miejsca świętego świętych w praktyce miał dostęp tylko jeden człowiek. Nieopodal od sanktuarium znajdowały się schody prowadzące na dach, gdzie kultowy posąg był ustawiany o poranku w dniu egipskiego Nowego Roku. W tym miejscu znajdowało się prawdopodobnie sanktuarium słoneczne, zwane Domem Re na Dachu Domu Amona. Re - bóstwo słońca, podróżujące barką po nieboskłonie od wschodu do zachodu, było według staroegipskich wierzeń stwórcą bogów i ludzi. jak zgodnie twierdzą Jadwiga Lipińska i Marek Marciniak, koncepcja tego boga jest stosunkowo stara w religii egipskiej. Sądzi się, że powstała ona dopiero za panowania pierwszych dynastii, a etapy jej prześledzić możemy do czasów V dynastii, gdy Re został opatrzony zaszczytnym tytułem króla bogów. W czasach XVIII dynastii syn króla Amenhotepa III, Echnaton, sprawujący godność arcykapłana Re w Heliopolis, po dojściu do władzy zreformował na pewien okres religię egipską, wprowadzając powszechnie obowiązujący kult boga słońca Atona. Wprowadzona przez Amenhotepa IV Echnatona monoteistyczna doktryna religijna była na swój sposób rewolucją religijną. Władca sięgnął do dziedzictwa dawniejszych kultów solarnych. Faraon zerwał z tradycją antropomorfizacji oraz zoomorfizacji w przedstawianiu postaci bóstwa, twierdzi Roksana Małek. Widzialną postacią Atona stała się teraz tarcza słoneczna z wychodzącymi z niej promieniami zakończonymi dłońmi. Ten doktrynalny zabieg sprawił ograniczenie wpływu kapłanów w państwie. Odtąd wyłącznym pośrednikiem między poddanymi a bóstwem stał się faraon piastujący funkcje najwyższego kapłana. Pośród wielkich ośrodków religijnych starożytnego Egiptu wyjątkowe miejsce zajmowało miasto, któremu Grecy nadali nazwę Heliopolis - Miasto Słońca. WS III tysiącleciu p. n. e. Heliopolis zaczęło stanowić ośrodek kultu boga słońca i stwórcy świata. Boga tego symbolizował obelisk. Heliopolis uległo zagładzie. jego teren wyznacza dziś tylko jeden obelisk wzniesiony w XX wieku p. n. e. Kilka z tamtejszych obelisków zachowało się do dzisiaj. Tzw. Iły Kleopatry ustawione są w Londynie, w Central parku w Nowym Jorku, oraz w Rzymie. Zaostrzony na końcu monolit był symbolem dla czcicieli słońca. Pierwsze poranne promienie padały na wypolerowany, pokryty złotą blachą wierzchołek każdego dnia. tekst: Jerzy Walkowiak, Egipt Exclusive Vestlige Rødehavsriviera Den vestlige Rødehavsrivieraen strekker seg over 1500 kilometer på den vestlige bredden av Rødehavet, fra Suez-kanalen til Bir Shalatein. Langs Rivieraen er bygget med flyplasser, en motorvei, hoteller, restauranter, kjøpesentre, strender og alt som kresne turister fra hele verden trenger. Det store utvalget av muligheter for å tilbringe tid på Rivieraen kan ikke sammenlignes med noe annet sted i verden. Enestående korallrev, brede sandstrender, varmt og blått vann i Rødehavet, vakkert vær praktisk talt hele året gjør den vestlige Rødehavsrivieraen til et drømmemål for alle. Det er store feriesteder her de legger vekt på til komforten til turister og kvaliteten på tjenestene som tilbys, fra rom med klimaanlegg, gjennom SPA-behandlinger til retter og drikke av høy kvalitet. Mens du bor på den vestlige Rødehavsrivieraen kan du oppleve det både havets sjarm og kultur takket være den korte avstanden til byer som Luxor, Aswan eller Kairo. Lokale flyselskaper er lett tilgjengelig og relativt billig, og turer på land gir en mulighet beundrer det fantastiske landskapet. Er du ute etter avslapning på stranden og galskap på diskoteker og restauranter, eller for aktiv fritid, dykking, surfing eller fiske, eller til slutt å besøke gamle byer - Egypts Rødehavsriviera venter og er nærmere enn Tror du. Ismailia, Ain Sukhana, Za'farana Ismailia - hovedstaden i Suez-kanalen ligger på den vestlige kysten 120 kilometer fra Kairo. Det er kjent som byen med hager og blomster. Den utviklet seg under byggingen av Suez-kanalen. Som et resultat har byen en særegen kolonistil fra 1800-tallet, med bygninger i britisk og fransk stil. I dag, takket være forbindelsen til den berømte kanalen og dens fascinerende historie, er Ismailia populær et turistmål for velstående mennesker i Kairo, mange av dem har egne hus og leiligheter her. Ismailia er en by med kontraster, med surrealistiske store skip som passerer gjennom Suezkanalen, gjennom det romantiske boulevard langs Sweet Water Canal, etter den travle det livlige markedet. Ain Sukhna (varm kilde) - strekker seg 60 kilometer langs kysten av Suezbukta og er det nærmeste feriestedet til Kairo. En annen attraksjon er Porto El Sukhna - et nytt feriested med en veldig kjent golfbane og SPA. Ain Sukhna er kjent som sentrum for havfiske, mens Za'farana er et av de beste stedene for dykking og kitesurfing. I nærheten av Za'faran ligger klostrene St. Paul og St. Anthony. St. Anthony det er det eldste fungerende anlegget av denne typen i verden. Fordi Ain Sukhana bare er en anerkjent turistregion i utvikling det er for billigere enn for eksempel Hurghada eller Safaga. Det skal imidlertid huskes at de fleste turister her er egyptere. Safaga Safaga ligger 53 kilometer fra Hurghada. Det er en gammel havn kjent for sin rene luft, svarte sanddyner og termiske kilder. Byen har fått sitt rykte som et SPA- og velværested. Safaga er også et yndet reisemål for vindsurfing, kitesurfing og dykkeentusiaster. Det grunne vannet utenfor kysten av byen er veldig salt, noe som gjør det veldig enkelt å lære å flyte på et brett. Safaga har beholdt mye av sin opprinnelige gamle farge og atmosfære, derfor vil turister finne lokale butikker og markeder som selger suvenirer samt tradisjonelle varer som krydder og håndverk. Safaga tilbyr også flotte dykkesteder. Korallrevene er intakte. De finner meg selv her plasser for lave, middels og avanserte dykkere. Det er dykkerskoler i byen. De eventyrlystne kan ta del i dagsturer til ørkenen med bil eller firehjuling. 40 kilometer fra Safaga ligger Mons Claudianus - et gammelt romersk granittkompleks av festninger. Midt i Safaga Bay ligger den lille øya Tobia om en sandstrand. Hoteller, dykkesentre tilbyr dagsturer til øya. Det ligger i nærheten av Safaga også Ras Abu Soma-lagunen. Den er lett tilgjengelig fra kysten takket være brygga. Veldig ofte i I dette området kan du møte murene, møll, klovnefisk og blekksprut. Safaga tilbyr flotte steder for dykking, vindsurfing, kitesurfing, ørkenutflukter og en avslappende atmosfære, og er det perfekte reisemålet for de som foretrekker det i ferien. stillhet og fred. Al Quseir Al Quseir ligger 85 kilometer sør for Safaga. Av i over 4000 år har den blitt brukt både som kommersiell havn. Det var en av de første byene i Egypt. By er ved enden av den korteste ruten mellom Nilen og Rødehavsrivieraen. Turister som leter etter spor fra gammel sivilisasjon vil finne mange steder å besøke her. Restene av den romerske havnen Myos Hormos er funnet 8 kilometer fra byen. Du kan se de tidligere havnebygningene, samt romerske vaser og gjenstander spredt rundt i området. På klippene i Wadi Hammamat-dalen det er 200 hieroglyfiske tabeller. De har mange av disse brettene 4 tusen år gammel og viser tradisjonelle sivbåter som seiler på Nilen. Den osmanske tiden hadde også stor innflytelse på byens utseende. Festningen til Sultan Selim, hersker over Egypt på 1500-tallet, var militær en festning som beskytter havnen mot inntrengere og pilegrimer som reiser til Mekka. Det restaurerte fortet kan besøkes. Etter den osmanske perioden forlot Napoleontiden og styret av det britiske imperiet (som okkuperte havnen) i seg selv en variert arkitektur fra begge periodene, med mange bygninger fra 1800-tallet som blander britisk, fransk og islamsk stil, og Roman. Al Quseir tilbyr flotte hoteller som Movenpick, Flamenco Beach Resort og Utopia Beach, samt Mangrove Bay Resort og Fanadir. Al Quseirs korallrev er varierte med spredte topper, tunneler, skorsteiner, utspring og grotter. Du kan møtes her murene, løvefisk, multer, variable marginer, fistel og havabbor, samt groblad, reker og blekksprut. Vannet rundt Al Quseir er utvilsomt et av de beste dykkestedene på Rødehavsrivieraen, og kanskje i verden. Ghalib havn Port Ghalib-legenden sier at ved begynnelsen av det 1. og 2. århundre etablerte en ung mann ved navn Ghalib en havn for handelsskipene sine etter at hans rival i hånden til sin elskede forhindret handelsskipene hans fra å fortøye i havnen i Aidhab. Etter at havnen ble bygget, prøvde en konkurrent å ødelegge den ved å sende en flåte med krigsskip. Ifølge legenden dukket det opp en spøkelsesflåte på tidspunktet for angrepet og jaget angriperne bort, slik at havnen i Ghalib kunne blomstre. Ghalib giftet seg selvfølgelig med sin elskede. Havnen i Ghalib ligger 5 minutter unna Marsa Alam internasjonale lufthavn og to og en halv times kjøring til Kongenes dal. Byen er et luksuriøst turiststed et fristed for skip og yachter. De er i byen det er strandhoteller som tilbyr SPA- og velværebehandlinger. Selve marinaen er midtpunktet i Port Ghalib. En moderne og fullt tilpasset alle behov, marinaen har plass til over tusen store yachter. Feriestedet strekker seg utover av nær den 4 km lange sandstranden til Rødehavet. Den har et senter med en promenade, butikker, butikker, kafeer og restauranter. Ved strandpromenaden (strekker seg av marinaer) ligger butikker, restauranter og kafeer. Neste dør bak boulevarden det er et tradisjonelt egyptisk marked på nave Khan. Havnen i Ghalib tilbyr turister vannsport som kajakkpadling, jetski, vindsurfing, paraseiling, wakeboard, seiling, dykking, undervannsfotografering, snorkling og delfinsafari, samt havfiske, banan- og hjulturer. På land tilbyr Port Ghalib kamelturer, motokroer, quad-kart, paintball, fjellklatring og zip-lining. I Hotellets feriesteder kan bruke svømmebassenger og tennisbaner sykler. For de yngste tilbyr Port Ghalib klubber. Lulee Kids Camp tilbyr et aktivt fritidsprogram under tilsyn av en foresatt. Det tilberedes moro som skattejakt, apekatt, minigolf, trampoliner, gummibåter, bowling, oppblåsbare hopp og glideobjekter. Havnen i Ghalib har to strender. Sør er ideell for bading, mens øst har en brygge for å se korallrevene rundt feriestedet. De ligger i nærheten av byen tre av de ti beste dykkestedene i verden: Brødrene Isnands, Daedalus Reef og Rocky Island. Området er det beste stedet for delfinsafari. Siden Port Ghalib ligger sør i Rødehavsrivieraen, er det lett å komme seg til Luxor herfra. Marsa Alam Omtrent 220 kilometer sør for Hurghada ligger Marsa Alam, et av de raskest voksende turistmålene på rivieraen. Det er et populært reisemål blant vindsurfere, dykkere, snorklere og strandelskere. Omgitt av palmer og mangrover, er det et ekte tropisk paradis og et flott utgangspunkt. Marsa Alam (som andre landsbyer på rivieraen) pleide å være hun var en landsby fiske. Nå, takket være den internasjonale flyplassen, er det et viktig feriested. Marsa Alam er kjent for å ikke være så overfylt med turister som Hurghada eller Safaga. Byen er også kjent for sine fantastiske dykkeforhold. Dykkestedene er intakte, nesten uberørte. Elphinstone Reef, 6,5 miles offshore, myldrer av sjøliv. Du kan møtes her vannskilpadder og krabber. Med grunt vann i nord, perfekt for snorkling, og mye dypere i sør, er dette området egnet for dykkere på alle ferdighetsnivåer. Shaab Samadai (Dolphin Houce), et bølget rev sør for Marsa Alam har fått sitt navn takket være delfinene de er sett her veldig ofte. I tillegg til delfiner, er denne grunne turkise lagunen bebodd av smørbrød, løvefisk og sommerfuglfisk. Fury Shoal er en mangfoldig korallhage som skaper et unikt dykkested. Nettverket av harde korallformasjoner danner et revkompleks bebodd av en rekke fisk og delfiner. Det er vrak av en slepebåt og et seilskip her. Legenden sier at den gamle egyptiske farao gravde ut praktfulle grønne smaragder i den fjellrike østlige ørkenen sør-vest fra Marsa Alam. Cleopatra-gruvene og Mons Smaragdus (Smaragdfjellene) ble de mest kjente kompleksene gruvene i den antikke verden. Gruvene Wadi Gimal, Wadi Sikeit, Wadi Nuqrus og Gebel Zabra ble drevet under det ptolemaiske og romerske styret. For tiden er ruinene av gruvene i Zabra og Sikeit fortsatt synlig i nærheten av Marsa Alam, det samme er restene av templer og grotter. I nærheten av Marsa Alam er det også ruinene av den romerske havnen Myos Hormos, hvor du kan se overraskende godt bevarte romerske gjenstander, og rundt 200 tavler med hieroglyfer, som dekorerer klippen i Wadi Hammamat-dalen. Hammamat er også kjent for Bekheny-steinen - en grønn dekorativ stein som ble ansett som hellig i antikken. Denne steinen ble aktivt utvunnet fram til til romertiden og pleide å lage skåler, statuer og til og med sarkofager. Wadi Gemal, Berenice, Bir Shalatein I antikken, området denne var en del av den viktigste handelsruten mellom Nilen og Rødehavet, og verden utenfor. Det er av denne grunn at det er mange arkeologiske funn, for eksempel romerske observasjonstårn langs veier for å beskytte konvoier mot angrep. Wadi El Gemal - er en beskyttet nasjonalpark som ligger i den østlige ørkenen. Parken dekker et område på nesten 100 kvadratkilometer. Det er palmelunder, mangrovebukter og uberørte hvite sandstrender. Berenice - den eldgamle byen oppkalt etter hans mor av herskeren av Ptolema II Philadelphos i 275 f.Kr. var en handelshavn. Ruinene av Semiramis-tempelet bygget av Trajan og Tiberius ligger ligger i nærheten av byen. Neste er restene av smaragdgruven Wadi Sakait, som opererte fra faraoenes tid til romertiden. På tempelets yttervegger er det malerier som viser keiser Tiberius som står foran guden Min, og andre som hyllest til gudene i de grønne gruvene. Kysten er delt av mangrovesumper og intakte bukter. Det er verdt å besøke den tektoniske øya Zabargad, som er et geologisk fenomen og også kjent for kildene med halvedelstener fra oliven utvunnet her fra 1500 f.Kr. til midten av det tjuende århundre. Fra Peridot Hill er det fantastisk utsikt over de omkringliggende blå lagunene, rike på marint liv. Berenice er kjent ikke bare for muligheten for fiske, men er også funnet meg selv her er noen av de beste SPA-sentrene i Egypt. Bir Shalatein - er en liten landsby på den egyptiske grensen til Sudan. Det pleide å være hovedhavnen, og i dag er området kjent for sine spektakulære dykkesteder. kilde: www.egypt.travel Ørkenfedre. Klosteret Saint Anthony og Saint Paul Palmesøndag, rett før påske, var den perfekte dagen for å besøke klostre - St. Anthony og St. Paweł Selv om det var min neste tur til disse stedene, gir det meg alltid mye glede å besøke munker og vakre templer. Denne gangen var det likt. Uforskammet av de tidlige timene forlot vi Hurghada klokken 07.00. 250 kilometer nordover mot Kairo er bare en 3-timers kjøretur med et stopp for å tørke de fortsatt søvnige øynene. Landskapet bak bussvinduet, kanskje monotont for mange - Rødehavet til høyre, ørkenen med åser til venstre - perfekt for meg å forberede meg på å krysse terskelen til det første klosteret. St. Anthony var vårt første stopp. Bare en kilometer før porten dukket det opp to tårn med kors i horisonten, og i løpet av få minutter skulle vi bli møtt av en venn – far Rawis. Lært av erfaring, til tross for høy temperatur, la jeg et skjerf og en ankellang kjole på skuldrene. Ellers vil munkene presentere en «velkomstpakke» i form av ankellang Abei. Vi lo over at de så ut som sykehuspysjamas, men det avskrekket ikke to jenter fra å ikke legge langermede topper og bukser i bagasjen. Helt fra begynnelsen kan jeg se fortryllelsen i øynene til vennene mine. En vakker olivenhage, blekgule vegger rundt klosteret og Fader Rawie, som startet reisen vår med å male bildet av Maria på jentenes hender. Vi hjelper vår eldre far med å vise oss rundt – først rundt murene til klostre, som ble stengt for 100 år siden og portene ble murt opp. Besøkende og dagligvarer ble dratt inn med tau og kurver, i frykt for å plyndre tempelet av beduiner og andre fiendtlige egyptiske koptere. Den neste og en halv timen blir vi ført til festningen, kirken med relikviene fra St. Anthony, der far Rawis velsignet og salvet oss med oljer. Det er fint og kjølig i templets tykke vegger, du kan lukte oljene overalt. På teppene, som vi går barbeint på, ligger det igjen palmeblader etter gudstjenesten. De er helt forskjellige fra våre polske palasser - vakkert dekorerte og fargerike. Fader Rawis ga hver av oss et slikt blad. Vi fortsetter vår reise gjennom klosteret gjennom trange gater, og stiller min far mange spørsmål om munkenes liv, historie, ritualer, som ligner de vi kjenner fra den katolske kirken. Legenden om St. Antony, fortalt til oss av vår far i de gamle munkenes spisestue, hvor bordet og benkene er laget av stein, gjør stort inntrykk på alle. Helgenen solgte eiendommen sin og bodde i en steingrotte, hvor han tilbrakte rundt 80 år i bønn. På grunn av min fars alder kjørte vi bilen 300 meter opp i lia til stedet hvor klosterets historie begynte. Foran oss så vi trapper, svingete høyt opp den steinete bakken, helt til grotten til St. Anthony. Og her bestemte en del av gruppen seg for å hvile i et nytt kapell hugget inn i fjellet. Vi, derimot, bestemte oss for å gå 1153 eller 1152 trapper i varmen med skjerf på hodet og vannflasker i hendene, som allerede var halvtomme. Min far hadde bedt hver og en av oss skrive ned våre ønsker eller noe som vi gjerne vil takke dem for på små lapper. Kortene måtte tas med til grotten. Halvveis nede i veien tok vi blikket bort fra trappene. Et fantastisk landskap av fjell dukket opp foran oss. Utsikten ga oss styrke. Halvveis opp i veien og vi kommer høyere - på observasjonsdekket. På veien passerer vi noen få pilegrimer som hilser hjertelig velkommen og trøster oss. Etter ankomst fant vi ikke skyggen vi ønsket oss, solen stoppet på sitt høydepunkt. Vi bestemte oss for å gå inn i grotten umiddelbart gjennom en veldig smal sprekk i fjellet. Den korte 10 meter lange korridoren var helt mørk. Vi ble opplyst av blitzen fra kameraer og telefoner. Noen meter unna ble det et nytt blits fra kameraet og vi så en liten trapp som førte ned halvannen meter. Til vår overraskelse så vi et lite alter med et maleri av St. Antonius. Strenge, beskjedne, han passet perfekt til historien fortalt av munken om livet til St. Anthony i askese. Et magisk, fredelig sted. Vår tur opp var irrelevant lenger. Vi trakk ut kortene våre i stillhet, og presset hvert sitt inn i sporet på pilspissen, slik våre forgjengere hadde gjort. Vi brukte noen minutter til i konsentrasjon og stillhet i grotten før vi bestemte oss for å gå tilbake samme vei. Det var en utfordring for oss alle. Frem til i dag, etter eksemplet fra St. Anthony, det er flere munker i fjellene. De besøker klosteret en gang i uken for å delta i søndagsliturgien og ta med seg dagligvarer. Fornøyde samler vi gruppen og drar til neste kloster. Vi har 60 kilometer å tilbakelegge. Underveis møter vi pilegrimer fra Nederland som sammen med en beduinguide bestemte seg for å gå i fjellene – cirka 14 kilometer til neste kloster St. Paul. Vi ønsker deg lykke til og snakker om at 1153- eller kanskje 1152-trappene bare er en liten del av veien som nederlenderne må overvinne. På veien stopper vi ved en stor parkeringsplass hvor det er flere restauranter. Vi spiser lunsj i all hast, vi har bare to og en halv time til å besøke neste kloster. Den er åpen for besøkende frem til 16.30. Etter at jeg kommer dit, spør jeg om faren til vennen min. Vi finner ham raskt i pilegrimshuset, hvor vi etter noen minutter drikker en kald hals og går i lange kjoler. Faren spør om venner, formålet med besøket vårt, og etter noen minutter i skyggen av murene til klosteret St. Paweł, vi lytter til stedets historie. Klosteret er mer strengt, autentisk, med tydelige spor etter stedets historie. Bruket, trebåter hvor munkene fisket med kameler til Rødehavet (14 kilometer) i 60 år til, har tydelige tegn på bruk. Hørte til den fantastiske historien om St. Paul, vi går ned til neste grotte, der, som St. Antonia, St. Paweł har tilbrakt mesteparten av livet sitt. Vakre fresker fra flere århundrer siden viser historien om St. Paul. Maleriene som forbinder kulturer og religioner fanger også våre øyne. Måten min far leder oss gjennom gatene i klosteret og forteller om munkenes liv i fortiden og i dag berører vennene mine og meg nok en gang. Han fører en dialog med oss, full av nysgjerrighet og nysgjerrighet, vi snakker om tradisjon, religion, ritualer, palmer, juletreet og matretter på påskebordet. Det er mye latter. Far viser oss bilder tatt for 100 år siden av en kjent amerikansk fotograf som dokumenterte munkenes liv. Vi kan se steder der, nå beregnet for besøkende og tidligere steder for hverdagsbruk - en spisestue, en festning, en kilde som renner fra steinene. Munkene på bildene er kledd som samtidige – i svarte kasseroller og hetter med kors på hodet. Dette elementet forble uendret. Vi går mot olivenhagen. Den dag i dag lager fedrene konserves. Imidlertid fanges øyet vårt av et palmetre med tre greiner. Det ser ut som et kors. Vi spør straks faren min om henne. Hun svarer at hun har vært i hagen i 30 år og at grenene symboliserer den hellige treenighet. Vi tar noen bilder og går tilbake til pilegrimshuset for å hvile. Jentene tar av seg kjolene, vi sier farvel til guiden vår, takker for forfriskningene og oljene vi fikk i gave og vi la i vei tilbake til Hurghada. Først nå har vi tid til å snakke om turen og utveksle kommentarer. Jeg kan se tilfredshet og tretthet i ansiktene til vennene mine. De er imponert. De trodde ikke at det er så vakre steder i Egypt - fredelig, uten tusenvis av turister, hvor ingen er plaget, prøver ikke å selge varene sine og ta noen få dollar opp av lommen. Historie og fantastiske landskap vil garantert forbli i minnet deres i lang tid. Og jeg er sikker på at jeg kommer tilbake dit igjen. som vanlig med nysgjerrighet og nye spørsmål til munkene. tekst: Ewelina Siwek, Egypt Exclusive Ze względu na wiek ojca pojechaliśmy samochodem 300 metrów ku zboczu góry do miejsca, w którym zaczęła się historia klasztoru. Przed sobą zobaczyliśmy schody, wijące się wysoko po skalnym wzgórzu, aż do groty Św. Antoniego. I tu część grupy zdecydowała się na odpoczynek w nowej kaplicy wyrytej w skale. My natomiast zdecydowaliśmy się na pokonanie 1153 lub 1152 schodów w upale z chustami na głowie i butelkami wody w rękach, które już w połowie drogi były puste. Ojciec poprosił wcześniej, aby każdy z nas na małych karteczkach napisał swoje życzenie lub coś, za co chcielibyśmy podziękować. Karteczki należało zanieść do groty. Po pokonaniu połowy drogi oderwaliśmy wzrok od schodów. Przed nami pojawił się niesamowity krajobraz gór. Widok dodał nam sił. Jeszcze połowa drogi i będziemy wyżej - na tarasie widokowym. Po drodze mijamy kilku pielgrzymów, którzy serdecznie nas pozdrawiają i dodają otuchy. Po dotarciu nie znaleźliśmy upragnionego skrawka cienia, słońce zatrzymało się w zenicie. Zdecydowaliśmy natychmiast wejść do groty przez bardzo wąską szczelinę w skale. Krótki 10-metrowy korytarz był zupełnie ciemny. Przyświecały nam flesze aparatów i latarki w telefonach. Kilka metrów dalej, kolejny błysk aparatu i zobaczyliśmy niewielkie schody wiodące półtora metra w dół. Ku naszemu zaskoczeniu zobaczyliśmy niewielki ołtarz z obrazem św Antoniego. Surowy, skromny, idealnie pasował do historii opowiedzianej przez mnicha o życiu św. Antoniego w ascezie. Miejsce magiczne, spokojne. Nasza wędrówka w górę była już nieistotna. Wyciągnęliśmy w ciszy nasze karteczki, każdy wcisnął własną w szczelinę groty tak, jak zrobili to nasi poprzednicy. Jeszcze kilka minut w skupieniu i ciszy spędziliśmy w grocie, zanim zdecydowaliśmy się na powrót tą samą drogą. Dla każdego z nas było to wyzwanie. Do dzisiaj na wzór św. Antoniego w górach żyje kilku mnichów. Raz w tygodniu odwiedzają klasztor, aby wziąć udział w niedzielnej liturgii i zabrać ze sobą artykuły spożywcze. Zadowoleni zbieramy grupę i wyruszamy do następnego klasztoru. Mamy do pokonania 60 kilometrów. Po drodze spotykamy pielgrzymów z Holandii, którzy z beduińskim przewodnikiem zdecydowali się przebyć drogę pieszo górami - około 14 kilometrów do kolejnego klasztoru św. Pawła. Życzymy powodzenia i rozmawiamy o tym, że 1153, a może 1152 schody to zaledwie niewielka część drogi, którą mają do pokonania Holendrzy. Po drodze zatrzymujemy się na dużym parkingu, gdzie jest kilka restauracji. Jemy w pośpiechu obiad, mamy zaledwie dwie i pół godziny na wizytę w kolejnym klasztorze. Jest otwarty dla zwiedzających do godziny 16.30. Po dotarciu pytam o zaprzyjaźnionego ojca. Szybko odnajdujemy go w domu pielgrzyma, gdzie już po kilku minutach pijemy zimną karkadę i ubieramy długie suknie. Ojciec pyta o przyjaciół, cel naszej wizyty i już po kilku minutach w cieniu murów klasztoru św. Pawła słuchamy historii miejsca. Klasztor jest bardziej surowy, autentyczny, z wyraźnymi śladami historii miejsca. Młyn, drewniane łodzie, w których mnisi jeszcze 60 lat temu, idąc z wielbłądami nad Morze Czerwone (14 kilometrów) łowili ryby, mają wyraźne ślady użytkowania. Zasłuchani w niesamowitą opowieść o św. Pawle schodzimy do kolejnej groty, w której podobnie jak św. Antonii, św. Paweł spędził większość swojego życia. Piękne freski sprzed kilku wieków pokazują historię św. Pawła. Również malowidła łączące kultury i religie, przykuwają nasz wzrok. Sposób, w jaki ojciec prowadzi nas uliczkami klasztoru i opowiada o życi mnichów kiedyś i dziś, porusza moich przyjaciół i mnie po raz kolejny. Prowadzi z nami pełen ciepła i ciekawości dialog, rozmawiamy o tradycji, religii, obrzędach, palmach, bożonarodzeniowej choince i potrawach na wielkanocnym stole. Jest dużo śmiechu. Ojciec pokazuje nam zdjęcia wykonane 100 lat temu przez sławnego amerykańskiego fotografa, który dokumentował życie mnichów. Widzimy na nich miejsca, teraz przeznaczone dla odwiedzających a kiedyś miejsca codziennego użytku - jadalnię, fortecę, źródełko bijące ze skał. Mnisi na fotografiach ubrani są jak współcześni - w czarne sutanny i kaptury z krzyżami na głowie. Ten element pozostał niezmienny. Kierujemy się w stronę ogrodu oliwnego. Ojcowie do dzisiaj wykonują przetwory. Jednak nasz wzrok przykuwa palma z trzema odnogami. Wygląda jak krzyż. Natychmiast pytamy o nią ojca. Odpowiada, że od 30 lat jest w ogrodzie a jej odnogi symbolizują Trójcę Świętą. Robimy kilka zdjęć i wracamy na odpoczynek do domu pielgrzyma. Dziewczyny ściągają suknie, żegnamy się z naszym przewodnikiem, dziękujemy za poczęstunek i olejki, które otrzymaliśmy w prezencie i wyruszamy w drogę powrotną do Hurghady. Dopiero teraz mamy czas na rozmowę o wycieczce i wymianę komentarzy. Widzę zadowolenie i zmęczenie na twarzach przyjaciół. Są pod wrażeniem. Nie sądzili, że w Egipcie są tak piękne miejsca - spokojne, bez tysięcy turystów, gdzie nikt nie zaczepia, nie próbuje sprzedać swojego towaru i wyciągnąć kilku dolarów z kieszeni. Historia i niesamowite krajobrazy z pewnością pozostaną na długo w ich pamięci. A ja jestem pewna, że wrócę tam jeszcze raz. jak zwykle z ciekawością i nowymi pytaniami do mnichów. tekst: Ewelina Siwek, Egypt Exclusive Wycieczka do Jerozolimy Wycieczka do Jerozolimy z Hurghady to bardzo długa i męcząca wyprawa. Wycieczka jest kosztowna. Zaczniemy od kosztów. Wycieczka, która trwa ponad 30 godzin kosztuje od 230 do 300 dolarów. Niektóre z biur podróży nie zapewniają także obiadu w cenie wycieczki. Co istotne, to podróż łączona; samolot + autokar + samolot. Z Hurghady nie lecimy samolotem bezpośrednio do Jerozolimy. Wylatujemy wieczorem (~21.00) z Hurghady do Dahab, Taby, lub Sharm el-Sheikh, a dalej autokarem w kierunku granicy. Przekraczamy granicę w Tabie i dalej jedziemy do Jerozolimy. Na miejscu w większości przypadków w programie jest Góra Oliwna, Stare Miasto, a tam Ściana Płaczu, Via Dolorosa, Bazylika Grobu Świętego, Góra Syjon, czyli Wieczernik, Grobowiec Króla Dawida, Bazylika Narodzenia. Po zwiedzaniu obiad i transfer powrotny do Dahab. Po drodze postój nad Morzem Martwym. Przylot do Hurghady następuje w nocy ~ godziny 2.00. Plan przykładowej wycieczki do Jerozolimy Wyjazd autokarem z Dahab do Taby, Przejazd nad Morze Martwe – kąpiel w Morzu Martwym (proszę zabrać kostiumy kąpielowe). Zwiedzanie Jerozolimy: GÓRA OLIWNA wznosi się na wschód od Wzgórza Świątynnego. Tradycja żydowska mówi, że właśnie tutaj rozpocznie się zmartwychwstanie ludzi w dniu Sądu Ostatecznego. Największą jednak atrakcją Góry Oliwnej jest przepiękna panorama na Stare Miasto i Wzgórze Świątynne z pozłacaną Kopułą Skały. KOŚCIÓŁ DOMINUS FLEVIT - został wzniesiony na skale na Górze Oliwnej, gdzie Jezus płakał nad Jerozolimą, stąd nazwa Dominus Flavit (czyli Pan zapłakał). Na północ od tego miejsca znajduje się KOŚCIÓŁ PATER NOSTER. Został on wzniesiony tuż obok groty, w której Jezus nauczał swoich apostołów. Ciekawostką miejsca tego jest ułożony z kafli ceramicznych tekst modlitwy Pańskiej w ponad 60 językach. VIA DOLOROSA – droga krzyżowa prowadzi przez dzielnice muzułmańską i chrześcijańską. Droga, którą szedł Jezus, dźwigając krzyż na miejsce stracenia. Zaczyna się ona w dzielnicy muzułmańskiej na dziedzińcu rzymskiej twierdzy Antonina. Dalej biegnie obok łuku Ecce Homo i prowadzi do BAZYLIKI GROBU PAŃSKIEGO - w dzielnicy chrześcijańskiej. ŚCIANA PŁACZU – jest centralnym punktem dzielnicy żydowskiej. Pod Ścianą Płaczu zawsze można spotkać modlących się Żydów. Jest to pozostałość zewnętrznego muru po Drugiej Świątyni Jerozolimskiej, zbudowanej w końcu VI wieku p.n.e. na miejscu Świątyni, wzniesionej przez Salomona. W 688 roku w tym miejscu muzułmanie wznieśli Kopułę Skały, zamykając dostęp Żydom. Od tego momentu, Żydzi mogą lamentować jedynie przy zewnętrznym murze. Obecnie, pobożni Żydzi wtykają kartki z modlitwami i prośbami do Boga między kamienie starożytnego muru wierząc, że jest to miejsce najbardziej zbliżone do domu Boga. GÓRA SYJONU - najpopularniejszym budynkiem na górze Syjon jest bajkowy kościół i klasztor ZAŚNIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY. Kościół i klasztor z białego piaskowca jest według tradycji kościoła katolickiego miejscem zaśnięcia w sen wieczny Dziewicy Marii. Tuż za kościołem znajduje się GRÓB DAWIDA, otaczany czcią przez pobożnych Żydów, jak i przez wielu chrześcijan. Miejsce to dla wielu Żydów jest celem pielgrzymek, to miejsce modlitwy i wspomnień o czasach minionych. Na piętrze znajduje się sklepiona sala Wieczernika. Jest to domniemane miejsce spożywania OSTATNIEJ WIECZERZY Jezusa z apostołami. Schodząc z góry Syjon w kierunku wschodnim, wśród drzew ukryty, na zboczu góry, stoi kościół ŚW. PIOTRA IN GALLICANTU (w miejscu piania koguta). Według tradycji chrześcijan, w tym miejscu apostoł Piotr zaparł się Jezusa. Rozciąga się z tego miejsca wspaniały widok na Miasto Dawida wraz z dolinami otaczającymi Jerozolimę. Powrót do Sharm El Sheikh w godzinach nocnych. Wylot do Hurghady w nocy. NALEŻY ZABRAĆ paszport, oryginał rachunku, strój stosowny do zwiedzania Jerozolimy, wygodne buty. za: polsharm Wycieczka do Alexandrii Alexandria jest drugim co do wielkości miastem w Egipcie, zamieszkała przez 4 miliony ludzi. Posiada największe w kraju lotnisko. Jest także jednym z najstarszych miast w Egipcie i znajduje się 225 kilometrów na północny-zachód od Kairu. Miasto zostało założone przez Alexandria Wielkiego ok. 332 roku p. n. e. obok małej wioski zwanej Rhakotis. Alexandria pozostawała stolicą Egiptu przez prawie tysiąc lat i była miastem bardzo dobrze prosperującym ponieważ znajdowała się w strategicznym punkcie handlu morskiego - pomiędzy krajami basenu Morza Śródziemnego, a Morzem Czerwonym. Alexandria stała się także centrum nauki starożytnego świata i do dziś jest ważnym miejscem nauki. Jednym z najważniejszych budynków w Alexandrii jest Pałac Montaza, który zbudowano na wzgórzu. W dawnych czasach pałac był rezydencją rodziny królewskiej. Teraz znajduje się w nim muzeum królewskie. Zbudowany w turecko-włoskim stylu architektonicznym, otoczony jest jednymi z najpiękniejszych ogrodów w mieście. Ogrody są otwarte dla zwiedzających. Biura podróży oferują w większości przypadków wycieczkę do Alexandrii połączoną z wycieczką do Kairu. Jest to autokarowy wyjazd dwudniowy. Podczas pierwszego dnia zwiedzamy Kair (Muzeum Egipskie, Piramidy i Sfinx w Gizie, wytwórnia perfum) + obiad, kolacja i nocleg. W drugim dniu przejazd autokarem do Alexandrii. Zwiedzamy pałac Montaza, Teatr Rzymski, Cytadelę i Bibliotekę Aleksandryjską + obiad i suchy prowiant. Koszt wycieczki ~ 200 dolarów. Cytadela Qait-Baja zbudowana w XV wieku w miejscu latarni w Alexandrii, jednej z siedmiu cudów starożytnego świata jest miejscem obowiązkowym do odwiedzenia. Uznaje się, że kamienie oryginalnej latarni zbudowanej w III wieku p. n. e. zostały użyte do budowy tej fortecy. W mieście można obejrzeć wiele wspaniałych monumentów, pośród których najbardziej znany jest XIV wieczny meczet El Mursi Abul Abbas ze strzelistym minaretem i kopułą. Muzeum sztuki grecko-rzymskiej ulokowane w centrum Alexandrii zawiera ponad 40 tysiecy eksponatów odnalezionych na terenie miasta i wokół niego. Niektóre z nich datowane są na 332 rok p. n. e. Muzeum zostało założone w XV wieku. W Alexandrii warto zobaczyć rzymski amfiteatr Nem Al-Dekka, Filar Saraplum datowany na III wiek n. e. zwany Słupem Pompejskim, starożytne katakumby w Kom Al-Shuqafa ukazujące połączenie sztuki faraonów ze stylem grecko-rzymskim, oraz nekropolię Al-Szalby i rzędy grobowców. Chlubą miasta jest Biblioteka Alexandryjska, która jest centrum kulturowym i naukowym. Została ona wybudowana niedaleko starożytnej biblioteki utworzonej w III wieku n. e., która uznawana była za największą starożytną bibliotekę na świecie. Pośród słynnych naukowców, którzy tam studiowali są matematyk Euklides w roku 300 p. n. e. i Haron w 62 roku n. e. Nowa Biblioteka Alexandryjska została otwarta w 2002 roku, a jej projekt został wyłoniony w konkursie zorganizowanym przez UNESCO. Jej futurystyczny projekt został wybrany i uzupełniony o szklany dach i tak ustawiony, aby wejście skierowane było w stronę morza. Alexandria posiada swoje lotnisko międzynarodowe, morski port dla statków rejsowych. Jest obsługiwana przez expresowe autobusy, oraz sieć kolejową. Warto zobaczyć w Alexandrii Katakumby Al-Shuqafa Słup Pompejski ( Filar Saraplum ) Cytadela Qauit-Baja Alexandryjskie Muzeum Narodowe Muzeum Biżuterii Mohameda Ali Rzymski Amfiteatr Nem Al-Dekka Ogrody w Pałacu Montaza Biblioteka Aleksandryjska Klasztor Świętej Katarzyny Pałac Ras-at-Tin Synaj Jeżeli zespół ekspertów turystycznych zostałby poproszony o zaplanowanie idealnego miejsca na spędzenie wakacji, prawdopodobnie przypominałoby ono Synaj. Synaj zajmuje ogromny obszar rozciągający się od Sharm el Sheikh na południu do El Arish na północy półwyspu. Synaj ma bardzo różnorodny krajobraz. Na stosunkowo niewielkim terenie można zobaczyć piękne morskie wybrzeże, oszałamiające pustynie oraz góry. Ras Sidr Znajduje się na wybrzeżu Zatoki Sueskiej i cieszy się ogromną popularnością wśród mieszkańców Kairu. Kurort rozciąga się na 95 kilometrach wzdłuż wybrzeża. Obszar ten podzielony jest na Północny Ras Sidr posiadający centra turystyczne w Ras Masalla, South Oyoun Moussa i Ras Dehaisah, oraz Południowy Ras Sidr z takimi miejscowościami jak Ras Matarma, an-Nakhila i Ras Mal'ab. Ras Sidr jak większość kurortów tej części świata w był cichym, nadbrzeżnym miasteczkiem do którego przyjeżdżali mieszkańcy Egiptu by uprawiać windsurfing. Obecnie jest miejscowością turystyczną odwiedzaną przez cały rok, pełnym sklepów i prywatnych willi. Oprócz windsurfingu można tu uprawić kitesurfing, korzystać z kąpieli słonecznych i wodnych, a także odwiedzić miejsca, umożliwiające poznanie historii Egiptu. Ten wyjątkowy obszar może pochwalić się licznymi, naturalnymi skarbami, których nie ma w żadnym innym miejscu w kraju. Znajdują się tutaj: pustynia, góry, doliny zachwycające bogatą roślinnością i dziewiczymi plażami. Rejon ten jest znany także ze swoich naturalnych źródeł mających działanie terapeutyczne, są to Źródła Mojżesza. Obszar bogaty jest także w roślinność pustynną, a wody morskie zamieszkuje wiele rodzajów rzadkich ryb. W Ras Sidr można zwiedzić osiemnastowieczną fortecę Calat El Gulndi. Park Narodowy Ras Mohammed Narodowy Park Ras Mohammed zajmujący 480 kilometrów kwadratowych znajduje się na samym szczycie półwyspu Synaj, około 20 kilometrów od Sharm El Sheikh. Park Narodowy został ustanowiony by chronić życie morskie, florę i faunę i zachować naturalne piękno tego regionu. Dla pasjonatów nurkowania ten obszar jest swoistym rajem. W Parku Narodowym Ras Mohammed znajduje się ponad 220 rodzajów koralowca, 40 rodzajów rozgwiazd, 25 gatunków jeżozwierzy, 100 rodzajów mięczaków i 150 rodzajów skorupiaków a także ponad 1000 rodzajów ryb. Ponadto w rejonie tym, na dnie morza, znajduje się wiele wraków z czasów gdy statki patrolowały ten obszar uznawany dawniej za punkt strategiczny z powodu bliskości Kanału Sueskiego. Zatem nurkowanie w tym rejonie jest wielką przygodą. Podstawowe miejsca do nurkowania to: Shark Reef i Yolanda Reef – dwie bliźniacze rafy koralowe rozciągające się na setkach metrów pod powierzchnią wody. Miejsca te są rekomendowane doświadczonym nurkom. Shark Reef jest też miejscem zamieszkania rekinów młotów, białych i szarych. Rejon ten zamieszkują także barakudy i ogromne tuńczyki. Yolanda Reef zyskała swoją nazwę od wraku frachtowca Yolanda, którego część nadal można „zwiedzać” nurkując odpowiednio głęboko. Rozsiane pod dnie morza kontenery ze statku stanowią ciekawe znaleziska dla nurkujących. Cały ekosystem w Ras Mohammed chroniony jest prawem. Zabronione jest stawianie jakichkolwiek konstrukcji zarówno na wodzie jak i na lądzie. Sharm el Sheikh i Zatoka Na'ama Miejscowość ta w skrócie nazywa sie po prostu Szarm. Nazwa miasta po raz pierwszy pojawiła się na mapach w XVII wieku i przez dwa wieki była to mała wioska rybacka. W języku arabskim słowo "sharm" oznacza zatokę, a "el Sheikh" starego, mądrego człowieka. Obecnie Sharm el Sheikh jest to obok Hurghady najbardziej znany kurort Morza Czerwonego na świecie. Rejon składa się ze śródmieścia Sharm el-Maya, ruchliwej zatoki Naam i Zatoki Rekinów położonej wzdłuż wybrzeża. Szarm jest najbardziej popularnym kurortem Południowego Synaju i idealną bazą wypadową. Można tutaj nurkować, lub po prostu bawić się w wodzie w Ras Um Sid, Zatoce Żółwi i Cieśninie Tirańskiej. Według niektórych ekspertów rejon Szarmu uznawany jest za najlepszy akwen do nurkowania na świecie. Plaże w Szarmie nie są zbyt szerokie z powodu klifów, które znajdują się czasami zaledwie kilka metrów od morza. Plaże są jednak w większości piaszczyste. Co ciekawe wiele pięknych ryb można zobaczyć siedząc na jednym z wielu pomostów zbudowanych, aby chronić koralowce przed ludzkimi stopami. Długa promenada obejmująca plażę w Zatoce Naama jest miejscem przechadzek. Tuż obok znajduje się deptak - centralne miejsce Szarmu z dyskotekami, kawiarniami, restauracjami i sklepami. Życie nocne z Zatoce Na'ama zasługuje na swoją sławę i już zdążyło obrosnąć legendą. Na miejscu turyści mają do dyspozycji kasyno, Hard Rock Cafe, Mc Donalds'a , Pizzę Hut, Burger Kinga, oraz bardzo dużą liczbę kawiarni i restauracji na każdą kieszeń. Zwolennicy zabawy w klubach mają tutaj szeroki wybór dyskotek, szczególnie w alei Pacha. Szarm jest jednym z najpopularniejszych miejsc konferencyjnych na świecie. Posiada międzynarodowe lotnisko łączące się z miastem autostradą. Okolica miasta stała się ważnym miejscem dla miłośników golfa. Takie pola golfowe jak to w Martim Jollie spełnia międzynarodowe standardy z gwarancją pogody każdego dnia. Co istotne dla Europejczyków, Szarm jest jedynym miastem w Egipcie, w którym istnieją sklepy monopolowe i sprzedawane jest w nich piwo, oraz mocne alkohole. Dahab i Nabq Dahab - jest małym beduińskim miastem znajdującym się 100 kilometrów na północ od Szarm. Jego nazwa oznacza "złoto" i pochodzi od jego pięknych plaż. Środowisko naturalne w całym rejonie jest chronione przez władze Egiptu. Tak jak i inne rejony Morza Czerwonego i Synaju, Dahab posiada kilka ciekawych miejsc do nurkowania. Blue Hole, dosłownie oznaczające "głęboką dziurę" w rafie koralowej znajduje się około 30 minut drogi samochodem od centrum Dahabu i jest miejscem dla bardziej doświadczonych nurków. Blue Hole to rafa o szerokości 150 metrów i głębokości 110 metrów. Bryza wiejąca od strony Morza Czerwonego sprawia, że miasto jest centrum windsurfingowym a laguna zdaje się być "szyta na miarę" dla kiteserfingowców. Nabq leży 30 kilometrów na północ od Szarm. Rafy koralowe rozciągają się tu na całej długości wybrzeża, gdzie pustynia spotyka się z morzem. Jest to chroniony port, który powstał w 1992 roku, aby chronić rafę koralową, oraz namorzyny rozciągające się wzdłuż linii brzegowej. W większości teren zamieszkany jest przez Beduinów. W Nabq znajduje się największy namorzynowy las na Synaju.Wrak statku Maria Schroeder, który zatonął na rafie koralowej w 1965 roku, z częścią nadal wystającą ponad powierzchnią wody nadal jest dobrze widoczny i często eksplorowany przez nurków. Park Narodowy Abu Gallum Na północy od Dahabu znajduje się Park Narodowy Ras Abu Gallum. Nie ma tutaj żadnych hoteli, sklepów głośnej muzyki i tłumu turystów. Ten zajmujący powierzchnie 400 kilometrów kwadratowych obszar chroniony jest prawem Egiptu. W Parku mieszkają Beduini. Miejsce słynie z fantastycznych warunków do nurkowania. Gebel Fuga jest największym płaskowyżem pustynnym otoczonym przez góry, który można zwiedzić podczas safari. Obszar ten nosi nazwę Las Słupców, ponieważ pokryty jest czarną lawą, jakby kolumnami skalnymi, które zdają się wyrastać wprost z gór. Na szlaku wielbłądów do Parku Narodowego Abu Gallum, wasz sprzęt do nurkowania, wraz z jedzeniem, napojami i bagażami będzie niesiony przez wielbłąda. Wycieczka szlakiem do Parku Narodowego odbywa się przy udziale instruktorów nurkowania, oraz doświadczonych przewodników beduińskich. Pod wodą można spotkać żółwie wodne, płaszczki i wielkie baradudy. Nuweiba Nuwejba - jest miejscowością znajdującą się na południowym wybrzeżu Synaju, około 180 kilometrów na północ od Szarm. Miasto otoczone jest przez Parki Narodowe. Tarabin znajdujący się na północ od Nuweiby znane jest z gęstych gajów palmowych, płytkich zatok i ruin tureckich fortów. Studnia znajdująca się w tych ruinach służyła jako źródło słodkiej wody dla plemion Beduinów, którzy zamieszkują te tereny od wieków. Tutejsze restauracje są umeblowane w beduińskim stylu, z dywanami, poduszkami nadającymi poczucie przytulności. Część miejska leży pomiędzy Tarabin a Diunami. W centrum znajdziemy bazary, restauracje i tradycyjne piekarnie serwujące ciepły chleb pita. Diuny łączą miasto Nuweiba z portem. Najpopularniejszą z wycieczek oferowanych z Nuweiby jest wycieczka do Klasztoru Św. Katarzyny, która często zahacza o pobliskie miejscowości takie jak Mawamis, gdzie znajdują się komnaty grobowe z wczesnej epoki brązu. Inne przystanki obejmują Kamień z Inskrypcjami, zawierający starożytne napisy tworzone przez różne cywilizacje. Inne wycieczki obejmują wyprawy na wielbłądach. Niektóra mogą trwać od 3 do 5 dni. Kolorowe kaniony i oaza Ain Hudra umożliwiają spacer pośród palmowych ogrodów i wspaniałych krajobrazów. Oaza Ain Um Ahmad jest najpiękniejszą i największą oazą na południu Synaju. Beduini uprawiają tu pomarańcze, migdały, brzoskwinie, figi i daktyle. Taba i Wzgórza Taba Region Taba zwrócił na siebie uwagę w 1970 roku , kiedy stał się magnesem przyciągającym turystów podróżujących z plecakami, poszukującymi miejsca na prowadzenie prostego hipisowskiego życia. Oczywiście od tego czasu miejscowość ta znacznie się rozrosła, ale spokojny styl życia jest tutaj nadal bardzo widoczny, szczególnie kiedy porówna się go do miejsc tak tętniących życiem jak Szarm czy Hurghada. Poczucie relaksu i bliskość z naturą są jednym z głównych powodów popularności tego regionu. Wiele osób uznaje Tabę za idealne miejsce na rodzinne wakacje. Kilka kilometrów od Taby znajduje się Wyspa Faraona, miejsce z nieprawdopodobnymi widokami. Pole golfowe na Wzgórzach Taba posiada najdłuższą w Egipcie odległość do dołka. 14 dołek ma 640 jardów. Góra Synaj i Klasztor Św. Katarzyny Te dwie atrakcje i otaczające je majestatyczne góry podsumowują magię i różnorodność regionu Synaj. Góra Synaj jest nazwą zespołu wierzchołków i czasem nazywana jest Świętą Górą. Na południowym krańcu znajduje się Góra Mojżesza, gdzie (według przekazów) Mojżesz komunikował się z Bogiem i otrzymał tablice z 10 przykazaniami. Góra Mojżesza jest najwyższym szczytem Synaju. Najwyższą góra w Egipcie jest leżąca obok Góra Katarzyny, która mierzy 2500 metrów. Najkrótszą drogą na Górę Katarzyny (gdzie znajduje się Klasztor Św. Katarzyny) jest Siket Syidna Musa. Są to schody składające się z 3 750 stopni, zwanych schodami skruchy. Zostały one wycięte w skale przez mnichów z Klasztoru św. Katarzyny i znajdują się u północno-zachodniego podnóża góry. Wiele osób wspina się po zapadnięciu zmroku, częściowo by uniknąć gorąca, ale także dlatego, aby nie przegapić wchodu słońca. Dłuższą trasą jest El Bashait. Na tej trasie możemy skorzystać z pomocy wielbłądów. Wspinaczka trwa około dwóch godzin, a po drodze można kupić jedzenie i wodę w małych straganach. Na górze jest możliwość zwiedzenia Klasztoru Św. Katarzyny. Klasztor zostało zbudowany na rozkaz Cesarza Justyniana, znajduje się wokół miejsca, które uznaje się za to, w którym Mojżesz zobaczył gorejący krzew. W Klasztorze znajdują się manuskrypty, obrazy olejne i arabskie mozaiki. Znajduje się tu 5 tysięcy woluminów w różnych językach. Sercem klasztoru jest Kaplica Gorejącego Krzewu. Niedaleko od kaplicy znajduje się gorejący krzew, rzadki rodzaj róży o nazwie Rubus Sanctus. Klasztor jest także swojego rodzaju fortecą. Ogromne ściany zbudowane z granitu chroniły mnichów i skarby klasztoru. Najbardziej zaskakującą częścią historii klasztoru jest to, iż był on zawsze pod specjalną opieką różnych władców panujących na tych terenach - bez względu na religię i światopogląd. Wokół klasztoru znajduje się Park Narodowy gdzie można spotkać kozła skalnego i wilka z Europy, oraz hieny z Afryki, a także węże. źródło: www.egypt.travel Oazy Nieoswojona tajemnica Khargs, Dakhla, Farafra, Baharija i Siwa: oazy w zachodniej części Egiptu, są jak wyspy zagubione nie tylko w przestrzeni w bezgranicznych piaskach Sahary, ale także w czasie. Rzeczywistość i świat baśni przenikają się. Można tu zobaczyć wschód słońca z grzbietu wielbłąda, albo wspiąć się na szczyt wydmy i ujrzeć majestatyczny bezkres pustyni. Można tu spędzić południe w zacisznym cieniu palmowego zagajnika lub w wypełnionym chłodną wodą basenie w jednym z rewelacyjnych ekodomków, charakterystycznych dla tego regionu, albo pospacerować późnym wieczorem do faraońskiej świątyni, wąskimi uliczkami wioski w której czas się zatrzymał. Albo spędzić noce przy ognisku przed namiotem Beduina i posłuchać zaczarowanych opowieści i zobaczyć migotanie gwiazd na bezchmurnym, pustynnym niebie. Oaza Fajum: ogród Kairu – rajska przygoda i bogata historia Najbliżej doliny Nilu, zaledwie godzinę jazdy na południe od Kairu, leży oaza Fajum. Gleba w tej okolicy jest tak żyzna, iż od niepamiętnych czasów oaza służyła za spichlerz stolicy. Warto wybrać się na całodzienną wycieczkę do Fajum choćby tylko po to by zobaczyć soczystą zieleń roślinności i zakosztować wiejskiej ciszy. Miejscowi rolnicy zwani fellachami nadal uprawiają ziemię a widok kobiet i dzieci stojących przed glinianymi domkami, przy kanałach wzdłuż których rosną plamy, odznacza się takim samym, ponadczasowym wdziękiem jak płaskorzeźby przedstawiające ich przodków na ścianach pobliskich grobowców. Jezioro Karun o powierzchni 30 kilometrów kwadratowych i przylegający do niego Park Narodowy Wadi – El – Rayan stanowią obszar chroniony. Ptaki, odwiedzające te okolice są wyjątkową atrakcją dla amatorów ornitologii. W Wadi – El – Hitan można podziwiać gigantyczne szkielety prehistorycznych wielorybów, wyrzuconych na ląd, gdy Morze Śródziemne sięgało znacznie dalej na południe niż teraz. Nie brakuje też atrakcji dla osób interesujących się kulturą. Na uwagę zasługują piramidy w Hawara i El-Lahun. Oaza Baharija: palmowe zagajniki, źródła mineralne i złote mumie Pustynna depresja, zwana Oazą Północną o powierzchni ok. 4000 kilometrów kwadratowych zbudowana z czarnej wulkanicznej skały odległa jest od Kairu o siedem godzin jazdy. Już w czasach starożytnych znana była z kopalń rudy, żyznych ogrodów, leczniczych wód i malowniczych widoków na czarne, poszarpane wulkaniczne skały, wyrastające z pustynnej równiny. Miejsce to stało się sławne na świecie, gdy pod koniec lat 90-tych ubiegłego wieku odkryto tu przypadkiem ogromną nekropolię z czasów grecko-rzymskich. W grobowcach znaleziono tysiące bogato zdobionych mumii. Po tym sensacyjnym odkryciu okolica ta została ochrzczona mianem Doliny Złotych Mumii. Oaza Farafra: wyspa zieleni na obrzeżu Pustyni Białej W tej najmniejszej i najbardziej osamotnionej oazie warto zobaczyć kilka źródeł siarczanych oraz Kasr-el-Farafra jedyne miejsce w tym rejonie, dziś ruiny fortecy w otoczeniu palm. Największą atrakcję zaledwie 30 km na północ stanowi jednak Pustynia Biała, gdzie wiatr rzeźbiąc w białej, wapiennej skale wyczarował surrealistyczne, ogromne formy odznaczające się niezwykłym pięknem. Oaza Dakhla: tradycyjne gliniane budowle na tle wspaniałych form skalnych Oaza Dakhla służyła niegdyś Rzymianom za spichlerz. Dziś ten ogromny obszar nadal wygląda jak kraj z bajki. Dwa najpiękniejsze z czternastu osiedli to Balad (Gliniana Wioska), El-Kasr (Cytadela składające się z wąskich, cienistych uliczek. O uroku tego miejsca decyduje kontrast między bujną zielenią licznych sadów i pól koniczyny, ryżu i orzechów ziemnych a wydmami w kolorze miodu i pastelowo-różowymi skalnymi formami otaczającej pustyni. Z czasów świetności oazy zachowały się ruiny świątyń i grobowców. Oaza Kharga: niegdyś zatrzymywały się tu karawany, dziś jest to kwitnące centrum prowincji Najbardziej na południe wysunięta oaza Pustyni Zachodniej była kiedyś ważnym punktem na słynnym szlaku karawan Darb-el-Arbain, Drog Czterdziestodniowej, którą kupcy handlujący wielbłądami i niewolnikami docierali do rynków w północnej i południowej Afryce. Dziś jest to administracyjna stolica prowincji New Valley (Nowa Dolina). Oprócz gajów palmowych i pól znajduje się tu kilka samodzielnych osiedli takich jak Kasr Kharga Bulak i Baris. Najciekawsze zabytki sakralne to wczesnochrześcijańska nekropolia El-Bagawat i świątynia Hibis. Oaza Siwa, najdalej na zachód wysunięta oaza w Egipcie. To kąpiele w naturalnych źródłach mineralnych, jeziora i legendarne świątynie Oaza Siwa położona jest o 500 kilometrów na zachód od Nilu. 300 kilometrów od Marsa Matruh kilkanaście metrów poniżej poziomu morza. 2700 lat temu, gdy Rzym był tylko wioską a Homer właśnie skończył komponować Iliadę, Oaza Siwa już była sławna w całym rejonie Morza Śródziemnego jako siedziba wyroczni Amona-Re. Sława na skalę światową przyszła w 331 roku przed nasza erą gdy Aleksander Wielki zatrzymał się, aby zasięgnąć rady owej wyroczni. W oazie do dziś jest atmosfera czaru i magii. Niezwykły urok tego miejsca potęgują skarby przyrody: zagajniki palm daktylowych i drzew oliwnych, jeziora o brzegach porośniętych trzciną , góry o płaskich szczytach i piaszczyste wydmy, źródła mineralne zachęcające do kąpieli. Inne atrakcje Oazy Siwa to doskonale zakwaterowanie w ekodomkach, dwa malownicze zamki na wzgórzach, zabytkowe ruiny i unikalna kultura z silnym wpływem tradycji berberyjskiej. El-Fajum – żyzny raj już w czasach Faraonów Bogata historycznie oaza Fajum z lotu ptaka wygląda jak zielony pączek wyrastający na łodydze Nilu. Leży na bagnistej depresji o powierzchni 1800 kilometrów kwadratowych. Od zarania dziejów była ulubionym miejscem polowań zarówno faraonów jak i późniejszych monarchów. Dzięki sieci kanałów i grobli wybudowanej ponad 3500 lat temu stała się żyznym terenem rolniczym. Bar Jusuf, kanał wykopany w czasach panowania XII Dynastii, do dziś doprowadza tu wodę z Nilu, dzięki której wegetacja jest tak bujna. O wysokim poziomie cywilizacji Średniego Państwa świadczy świątynia w Medinet Madi oraz piramidy Senusereta II w El-Lahun i Amenemhata III w Hawara. Ta druga należała niegdyś do kompleksu do którego należał legendarny labirynt, składający się z ponad 1500 komór i uważany przez Greków za jeden z cudów świata. Świadectwem obecności Rzymian w tym rejonie są słynne portrety mumiowe, tzw. fajumskie, których wielką liczbę znaleziono w miejscowych grobowcach, a także w ruinach rzymskich miast w Dime, Tebtynis, Diomysias i Karanis Kom Auszim. Dwa głośno skrzypiące drewniane koła młyńskie wciąż obracają się na rynku Medinet El Fajum, starożytnego miasta i miejsca kultu boga sobka. O unikalnym charakterze oazy El-Fajum decyduje słone jezioro Karun (powierzchnia to 230 kilometrów kwadratowych) na brzegach którego żyją liczne gatunki ptaków. Wokół jeziora na przybyszów czekają liczne, kameralne restauracje. Warto odwiedzić wioskę Tunis znany ośrodek garncarstwa oraz Wadi El-Hitan tzw. Wioskę Wielorybów. Oaza Baharija – soczysta zieleń bujnych ogrodów w Dolinie Złotych Mumii Historia oazy Baharija składającej się z ośmiu wiosek położonych 360 km na południowy zachód od Kairu, sięga czasów panowania faraonów. Mimo to aż do końca XX wieku była prawie nieznana. Do głównych atrakcji należały świątynia wzniesiona za życia Aleksandra Wielkiego, 400 gorących i zimnych źródeł mineralnych i siarczanych oraz sielankowe krajobrazy. Tak było do 1996 roku, kiedy to przypadkiem dokonano sensacyjnego odkrycia archeologicznego. Na pograniczu dwóch osiedli El-Bawiti i El-Kasr pod przechodzącym osłem zapadł się strop komory grobowej, jak się później okazało części faraońsko-rzymskiej nekropoli, w której zachowały się tysiące misternie dekorowanych mumii. Wprawdzie same wykopaliska nie są udostępniane zwiedzającym, to jednak w El-Bawiti niektóre z mumii można oglądać. Wśród innych atrakcji oazy warto wymienić dawne brytyjskie fortyfikacje na wzgórzach Gebel El-Ingleez i Gebel Maghrafa, gdzie odkryto wielki szkielet dinozaura oraz skalne formy na Pustyni Czarnej. Nie trzeba dodawać, że noc spędzona w beduińskim namiocie pod rozgwieżdżonym niebem to przeżycie, którego długo się nie zapomina. Dakhla – oaza o niezwykłym pięknie i starożytnej historii Około 300 km na południowy wschód od Farafry położona jest oaza Dakhla. Zajmuje ona obszar o długości 120 kilometrów, obfitujący w piękne krajobrazy, bujną roślinność (dzięki wodzie czerpanej z 500 studni) i urozmaicona faunę. U stop surowych, pustynnych gór można napotkać zabytki z czasów średniowiecza a nawet z czasów panowania faraonów. Szczególnie malownicza jest wioska Kalamon i stare ufortyfikowane miasto El-Kasr. Wszystkie budynki wykonane są z gliny a wąskie, tworzące istny labirynt uliczki, przykryte są trzcinowymi matami. W Mut nowoczesnej stolicy oazy, znajduje się zabytkowy zamek z gliny oraz muzeum folklorystyczne. Warta odwiedzenia jest także rzymska świątynia Deir El-Mozawaka i Baszendi, faraoński grób Balad i oaza Baris wysunięta najdalej na południe. Na znużonego wędrowca czeka regenerująca siły kąpiel w ciepłej wodzie z siarczanego źródła Ajn El-Kasr oraz posiłek pod palmami nad brzegiem słonego jeziora Bir El-Gabal. Kharga – centrum Nowej Doliny: nowoczesność i historia Oaza wysunięta najbardziej na południe Egiptu. Zamieszkuje ją około 60 tysięcy osób. To największa i najgęściej zaludniona egipska oaza. Większość gruntów jest uprawiana, co stanowi nie lada wyczyn, zważywszy, że Kharga jest jednym z najgorętszych miejsca ziemi a słońce świeci tu prawie przez 4400 godzin rocznie. Dominującym stylem stolicy jest nowoczesny funkcjonalizm. Bardzo atrakcyjnie prezentuje się świątynia Hibis. Jest ona uważana za najlepiej zachowany perski obiekt kultu religijnego w Egipcie. Budowa ufortyfikowanej świątyni Kasr Ghuwata także została zakończona w okresie panowania Dariusza I. Z czasów rzymskich pochodzi Kasr El-Zayan. W Dusz, na samym południu, w otoczeniu wielkich wydm wznosi się Świątynia Ozyrysa. Ponad 100 misternie dekorowanych kaplic grobowych w nekropolii El-Bagawat ma rodowód wczesnochrześcijański. Po dniu wypełnionym zwiedzaniem można odpocząć zażywając kąpieli w gorących źródłach Naser i Bulak. Kąpiel ma również właściwości terapeutyczne. Pomaga przy schorzeniach reumatycznych i alergiach. Farafra – gorące źródła i białe, surrealistyczne rzeźby na pustyni Po długiej drodze przez pustynię warto odpocząć w cieniu palmowego zagajnika w oazie Farafra, położonej w połowie drogi między oazami Dakhla i Baharija. Kąpiel w siarczanych źródłach Bir Setta lub El-Mufid pomaga spłukać z siebie nie tylko pył ale i zmęczenie. W nekropoli Ain Besal 15 kilometrów na południowy zachód od osady znajdują się kaplice skalne grobowce z czasów rzymskich i wczesnochrześcijańskich. Warto też zajrzeć do pobudzającego wyobraźnię muzeum Badra, gdzie prezentowane są obrazy figurki wykonane przez miejscowych artystów. Na Pustyni Białej, 20 minut jazdy na północ od Farafry, będziemy podziwiać skały wapienne o niezwykłych, uformowanych przez wiatr kształtach, przypominających grzyby, stożki i góry o płaskich szczytach. Surrealistyczne formy, jakby wyrzeźbione rekami artysty-kolosa, rozrzucone są na obszarze ok. 30 kilometrów kwadratowych. O zmierzchu i wschodzie słońca nabierają one pięknych pastelowych kolorów. Siwa – oaza w której bogowie pobłogosławili Aleksandra Wielkiego Najbardziej osamotniona z pięciu egipskich oaz wyrasta niczym fatamorgana na Pustyni Zachodniej, dobre godziny jazdy od wybrzeża. W miejscu, w którym boska wyrocznia potwierdziła kiedyś prawo Aleksandra Wielkiego do panowania nad Egiptem, zmęczeni zgiełkiem codziennego życia szukają dziś samotności. W sercu oazy o powierzchni 2400 kilometrów kwadratowych stało niegdyś ufortyfikowane miasto. Z jego najwyższego szczytu, nad dachami glinianych domów, roztacza się wspaniały widok na mieniące się w słońcu jeziora. Główną atrakcją turystyczną oazy Siwa są ruiny miasta Aghurmi z dwoma sanktuariami Amona. Kąpiel na wyspie Katnis lub w krystalicznej wodzie mineralnej z „Fontanny Kleopatry” to ulga dla ciała i duszy. U stóp wzgórza Gebel Dakhrour osoby cierpiące na reumatyzm mogą poddać się terapii polegającej na zakopaniu się po szyję w ciepłym piasku. Natomiast miłośnicy pamiątek mogą w tym czasie kupować na miejscowym targu sztuki ludowej oryginalne wyroby ze srebra i ceramiki. Wielka przyjemnością dla amatorów ornitologii jest wycieczka rowerem lub „karettą” (rodzaj wózka ciągniętego przez osła) do zacisznych zagajników palmowych na brzegach jeziora. Gnieździ się tam wiele rzadkich gatunków ptaków. Z kolei koneserów starodawnych zwyczajów zainteresuje wizyta Muzeum Oazy Siwa oraz doroczny festiwal urządzany w październiku z okazji zbioru daktyli. Najbliższy kontakt z Przyrowów zapewni nocleg w jednym z ekodomków z których oaza Siwa stała się znana w ostatnich latach. źródło: www.egypt.travel

Egipt oczyma Piotra Ibrahima Kalwasa, pisarza, muzułmanina, który mieszka w Aleksandrii Piotr Ibrahim Kalwas - polak bosatt i Egypt Jeg er sjokkert over hva unge mennesker har på telefonene sine. Jeg møtte en egypter som hørte på Lutosławski. På sin side vet unge egyptiske dødsmetallere alt om Nergal: om livet hans, konserter, kidnapping av Bibelen. Så du hva egyptiske feminister gjorde? De la ut på profilen sin et bilde av to kvinner sittende på et ISIS-flagg med en brodert sjah på. En i niqab setter seg opp ned med langfingeren opp og banker en haug. Piotr Ibrahim Kalwas i 2008, sammen med sin kone og sønn Hasan, forlot Polen og slo seg ned i Egypt, i Alexandria. Han overlevde Mubaraks styre, den arabiske våren, fundamentalistenes og Sisi. Han begynte å skrive reportasjer for blant annet "Duży Format". om omskjæring av jenter, ateister og ultrakonservative eller blodig rituell slakting. Han kan ikke forestille seg livet sitt uten dette landet, han sier at det er kjærlighet på godt og vondt. Jeg bestemte meg for å reise til Alexandria for å finne ut hvordan Egypt var etter revolusjonen. – Er Egypt trygt? Revolusjonsbølgen har passert og den er trygg igjen. – For to uker siden, da jeg ankom Kairo, ble to politimenn skutt foran blokka mi. En dag senere eksploderte en bombe på toget fra Kairo til Alexandria, som jeg ankom i dag. Du snakker om politisk vold som faktisk kommer etter revolusjonen. Det er jihadister i Sinai, det er en lovløs sone. Det har vært angrep på militæret og politiet i Kairo. Men den såkalte Vanlig kriminalitet i gatene er svært lav. Vi har aldri hatt noen problemer. I så måte er Egypt trygt, selv om det er verre enn det var, fordi politiet kollapset etter revolusjonen. - For mer enn 6 år siden flyttet du til Alexandria, fordi, som du sa, Polen var et land med uhøflighet, vulgaritet, øl-rabbel, pornografisk skitt i media. Men etter 4 år har din tilnærming til "trygt og perfekt Egypt" endret seg til en veldig kritisk, det kan sees i rapportene dine, der du tar opp slike emner som: ateisme, kutte ut små jenters klitter, religiøs diskriminering, ultrakonservative salafister som trakasserer studenter eller blodig rituell slakting av dyr. Når var gjennombruddet? Jeg forbannet faktisk mot Polen en gang. Jeg overdrev. Nå har det endret seg litt fordi Polen har endret seg. Men jeg har fortsatt en negativ oppfatning av polakker på mange måter. Gjennombruddet kom under revolusjonen. Revolusjonen åpnet øynene mine fordi tilstanden med tilsynelatende fred har kollapset. Da vi kom til Alexandria, levde vi under Mubaraks styre i 2,5 år. Det landet var frosset da, ingenting skjedde, ingen snakket høyt om omskjæring, ingen publiserte noe. Det var utrolig at det var så stille i gatene. Da revolusjonen startet, slapp alt taket. Først ble det kaos, så åpning. Heldigvis ble ikke Syria eller Libya her. Makten ble overtatt av det fundamentalistiske muslimske brorskapet, daværende general Sisi. – I en av artiklene dine sa den unge egypteren at de fleste av dem ikke vil ha den religiøse staten foreslått av Det muslimske brorskapet, men heller ikke aksepterer vestlig demokrati med dets uhemmede liberalisme, nakenhet, ateisme og kontroversielle kunst. Er det noen annen "tredje vei" da? Egypterne leter fortsatt etter denne "tredje veien", men den er ikke der. Bare se på den siste utviklingen. Da revolusjonen startet i 2011 sa en egyptisk journalist at for første gang på fem tusen år hadde Egypt en sjanse for demokrati. Men ikke bare er demokrati ikke i grunnloven, det er heller ikke i mennesker. Det er ingen demokratisk, borgerlig tenkning. Egypterne kan ikke forestille seg å bestemme selv, en forsynsmann har alltid regjert her og han var lederen av samfunnet. Revolusjonen var mekanismen som et dyr hoppet ut av buret med. Egypterne sprang fra det autoritære systemet til frihet og visste ikke hva de skulle gjøre med det. – Et år senere fant de første frie og demokratiske sted presidentvalg. Ja. Folket valgte da det muslimske brorskapet og islamiseringen av Egypt begynte. Under deres regjeringstid ble alkoholbutikker stengt. 98 % av egypterne erklærer at de aldri har drukket alkohol, og biler fortsetter å kjøre opp til Drinkies. På puber drikker de alkoholfritt øl, men de har med seg små flasker alkohol. De kjøper en boks med cola, drikker seg full og heller innholdet i flasken. Etter helgen er hele gater fulle av flasker med billige ouzoi og Stella-bokser. Brødrene gjorde det. Bestikkelser av bestikkede salafister (muslimer som postulerte gjenopplivingen av islam ved å gå tilbake til dens opprinnelige kilder, den såkalte «forfedrenes religion» – red.anm.) raidet butikker, knuste vinduer og knuste alkoholflasker. Brødrene sa at det var «en spontan bevegelse av mennesker». De begynte å bygge de første muslimske hotellene ved Rødehavet: ingen bikini og ingen alkohol. De ønsket å legalisere kvinnelig omskjæring, forbudt i 2007 av Suzanne Mubarak, kona til den avsatte presidenten.Omskjæring skulle koste 5 pund, som er ... litt over 2 zloty. Raseriet mot Mursi var uforståelig, folk hatet ham mer enn de hatet Mubarak. En halv million egyptere gikk ut i gatene og styrtet ham. – Nå kan du se at de sakte vender tilbake til den autoritære herskeren. Ja, og det er det riktige valget, for det er ingen annen måte for en hær å ikke herske her. Etter kuppet i 2013 tok Sisi makten. Folk i Europa trodde ikke at egypterne kunne velge en annen general - en despot, men som du kjenner de lokale realitetene, vet du at det ikke er noe annet valg, ellers ville det oppstå kaos. Andre Libya. Diktaturet er innskrevet i Egypt og i disse menneskene, og hæren er garantisten for sikkerhet og stabilitet. – Hvordan forholder Sisi seg til denne postrevolusjonære virkeligheten? Han fører en delikat gulrot- og pinnepolitikk mellom tilhengere av en sekulær stat og islamister. Han anså det muslimske brorskapet som en terrororganisasjon og arresterte medlemmene. Paradoksalt nok er de mye mer radikale salafiske organisasjonene, som støttet Sisi av frykt, favorisert av regjeringen. Men om 5 år kan de alle gå i fengsel. Diktatur er en vrangforestilling, og før eller siden ender det alltid i et forferdelig fall, og så kommer det som er undertrykt ut. Han vil fortelle sannheten – Hva skjedde i Egypt? Hvordan endret samfunnet seg etter revolusjonen? Det var en oppblomstring av kunst og kunstneriske kretser. Unge mennesker, som ikke er i stand til å realisere seg selv i politikk, frykter forfølgelse og overvåking, realiserer seg selv i kunst: i dans, teater, musikk og litteratur. Det er en manifestasjon av uttrykk og en utladning av følelser. Jeg er sjokkert over hva unge mennesker har på telefonene sine. Jeg møtte en egypter som hørte på Lutosławski. På sin side vet unge egyptiske dødsmetallere alt om Nergal: om livet hans, konserter, kidnapping av Bibelen, etc. Og hvor mye musikk fra Israel de har! Hvor mange kontakter med unge israelere på chat. Hver dag vil egypteren si at Israel er en møkk, banditter og mordere av palestinere. I media, Israel til helvete. Men når man snakker med folk fra overklassen, føler man seg sjalu over at det er et rikt land med puber og uteliv i Tel-Aviv ved siden av. Bare de er redde for å snakke om det med hverandre. Dette er en annen del av dobbeltspill. Det er derfor denne verden er så fascinerende. Det er bemerkelsesverdig å stadig trenge inn i kjernen av egyptiskhet og islam. – Unge egyptere er mer og mer dristige til å uttrykke sine synspunkter, stadig oftere tar feminister eller ateister ordet. Er de ikke redde for konsekvensene? Nylig organiserte to unge menn en aksjon med tittelen "Spiderman i Kairo." En av dem forkledde seg som Spiderman og hang hos slakteren ved siden av saueskrottene eller helt på toppen av moskeen, ved siden av halvmånen med fingrene vist i Satans tegn, Spiderman ba også i moskeen. Selv turte jeg ikke å publisere det på profilen min. Denne guttens ansikt og navn er overalt i media, journalister intervjuer ham og han er ikke redd. Har du sett hva egyptiske feminister har gjort? På profilen deres la de ut et bilde av to kvinner som sitter på ISIS-flagget med en brodert sjah, en troserklæring stilisert med tidlige arabiske bokstaver. En i niqab, snudd bakover med langfingeren opp (en finger hevet opp er tegnet på ISIS og betyr én Gud) og banker i haugen. Og den andre, naken, setter seg på huk ved siden av henne mens menstruasjonsblodet drypper. Selv europeere ville ikke gjøre det, om ikke annet enn av respekt for sjahen. – Hvorfor en så klar innvending? Disse landene står på grensen til tradisjonalisme og modernisme som ingen kan stoppe. Akselerasjonen av modernitet går ikke utenom muslimske land. Det kan holdes tilbake, slik fundamentalister gjør, men islam vil ikke forbli slik. Fundamentalister avviser moderniteten de ikke forstår og frykter. De frykter at varigheten og kontinuiteten vil bli ødelagt, og hva vil da komme i stedet? Sannsynligvis er det ondskap fra vesten, nakne kvinner, gutter forkledd som kvinner, transvestitter, narkotika, alkoholisme, all denne sykdommen. Det var ingen omtale av Conchita Wurst, selv i uavhengige medier. Men dette er utviklingen av menneskelivet. Kan du forestille deg at om tusen år vil folk bli steinet og en tyv kuttet av eller pisket? – Det er imidlertid ingen tegn til endringer, da 30 % av egypterne ikke kan lese og skrive. Disse menneskene lever ikke i en intellektuell atmosfære. Ingen har bøker. I bokhandlere i Alexandria er det kun religiøs litteratur eller kokebøker. Det er litt bedre i Kairo. Å lese er bortkastet tid for dem. Som i 6 år har jeg ikke sett en full mann på gaten, jeg har ikke sett en person lese en bok. Nylig ønsket en nabo å bruke telefonen, hun kom til oss, kom inn i stua der vi fører bøker, det er nesten to tusen av dem. Da hun så det, besvimte hun nesten. Hva er alt dette til for? Det samme spørsmålet ble stilt av en venn da han gikk inn i dette rommet for å be: Har du lest alt dette? Han var avsky. Han satte seg ned foran TV-en der sjeiken snakket og sa: Denne sjeikens fem minutter er verdt mer enn alle bøkene dine. EN FORbannet SIRKEL – Offentlig indignasjon vokser også over prosedyren med kvinnelig omskjæring – kutting av klitoris og sying av skjeden, du beskrev denne praksisen i rapporten «Kvinnehelvete». Statistikk viser at over 95 % av egyptiske kvinner blir misbrukt. Du kan ikke se det i gatene i det hele tatt, fordi det er en annen kultur – innelåst hjemme. Til daglig er egypterne gjestfrie og hyggelige, men ikke fordomsfrie. I århundrer har det vært kultur innover: de viser noe annerledes hjemme, noe annerledes for familie, venner og utlendinger. Har du sett en kvinne med en sigarett et sted på gaten? Nei? Nøyaktig. De kan bare røyke hjemme eller på balkongen. Jeg bor i en middelklasseblokk og takler det hver dag. Hva som skjer hjemme er en helt annen historie. - Det betyr? Hva skjer? Det er mye vold mot kvinner og barn. Selv om de virker glade på daglig basis. Det er arrangerte ekteskap og jomfruprøver - mor, bestemor eller tante sjekker om jenta har jomfruhinne. Alt skjer bak skoddene, i manuarer. Du så hvordan leilighetene er bygget. Foran er en stor salong, lenger ned i korridoren, og i enden soverommene: alle mørke, med vinduer til innsiden av bygningen, til manuary. Der henges klesvasken opp og søppelet kastes. I disse manuariene kan du høre hele Egypt: Koranen, bryllup, sanger, latter, men også forferdelige fyllekrangler, juling, banning, skrik. På utsiden er det ikke kjent hvem som roper, hvem som er gal eller full, hvem som slår kona. Alle går til heisen om morgenen, og det er alle "salams" (Salam alejkum - en av de arabiske hilsenene - redaksjonell notat). Dessuten er sex utenfor ekteskapet vanlig. – Er det snakk om det? Med vanskeligheter, men jeg trekker ut denne informasjonen fra vennene mine. Kondomer kan kjøpes på ethvert apotek. Jeg hadde en venninne av meg, hun hadde alltid på seg en svart niqab og drev to apotek hvor det var nok av kondomer for hånden, men selvfølgelig bare for min mann og kone. Islam forbyr ikke kondomer. Selv om de er dyre, er alle prevensjonsmidler tilgjengelige, bortsett fra tidlig abort. – De bruker alt? Alle. Men det er et problem med å beholde jomfrudommen. Fordi en god kone må ha en jomfruhinne. Rikere kvinner rir til Europa og sette inn en ny. Jeg hører oftere og oftere at det også opprettes slike kontorer i Egypt. Derfor er analt samleie generelt akseptert, spesielt blant unge. Min kone har et problem med å kjøpe tamponger, det er bare bind. En venn forklarte meg at kvinner var redde for at tampongen skulle stikke hull på membranene deres. Urfi (midlertidig ekteskap) ekteskap er populært blant tenåringer. De vil ha sex, og du kan bare gifte deg. Så de skriver ned en kontrakt som ikke har juridisk verdi. Men de vil likevel skrive det ned, for når «unge» blir blå, og jenta sitter igjen med bare et papir og ingen film, har hun attest på at hun ikke slapp, men hadde en forlover. Egypterne skammer seg veldig over det. Det var en gang mulig å skjule det, men i dagens globaliserte Internett-alder kan ingenting dekkes til. – De skammer seg, men gjør de noe med det? De kan ikke. De kan ikke komme seg ut av den onde sirkelen av tradisjonalisme som de har levd i i generasjoner. Her fungerer det, dobbelthet er normalt. Den fraskilte Dina bodde en gang i leiligheten min i øverste etasje, alt i en svart niqab. Hun oppdro to barn. Ofte, når hun kom ned fra 16. etasje, ble jeg med i åttende. Hun oppdaget da niqab og vi snakket. Hun studerte filosofi i Boston, kunne engelsk utmerket. Hun spurte meg om jeg allerede hadde lest en tekst av Platon eller Kant. Heisen gikk ganske sakte, vi klarte å utveksle et titalls setninger. Da vi dro, kastet hun på seg niqab og kjente meg ikke lenger. Her blir gudsfryktighetsmasker satt på hele tiden. Mange ting er skjult for vantro, eller fremmede. For alt nytt er usikkert. Dette skyldes tradisjonalisme - tilknytning til konservative verdier basert på religion. Og så lenge islam eksisterer i den versjonen, det vil si i den arabiske tolkningen, vil ingenting endre seg. – Tilbakestående skyldes religion? Ja, og det høres brutalt ut. Jeg er forsiktig med å si det her. Men det handler ikke om selve islam, men om den tradisjonalistiske tolkningen av islam, som er gyldig i hele den islamske verden og assosieres med araberne. Denne religiøse tradisjonalismen er nøkkelen som lukker døren til åpenhet for modernisering, nyhet, intellektuell utvikling og læring. Dette er en førmoderne, tradisjonalistisk verden. Sjeikene på TV sier det samme som deres forfedre sa for 200 eller 500 år siden. Egypterne overdøver seg ved å spille Koranen overalt. Bønn det er overalt: i drosjer, butikker, på gatene. Bortsett fra at islam er den mest konservative religionen i verden, er den den raskest voksende religionen. Da vi kom for 7 år siden var det 80 millioner mennesker i Egypt, nå er det nesten 90. Galskap. – Er dette landet du vil bo i? Jeg elsker Egypt, jeg elsker det. Det er kjærlighet på godt og vondt. Jeg kan ikke forestille meg livet mitt uten dette landet. Dessuten er alt veldig billig. Vi har en leilighet på 160 kvadratmeter og vi betaler PLN 120 i måneden for vedlikehold av hele leiligheten - det er ingen husleie her. Og vi ble vant til det. Denne byen er fengslende og livet er fascinerende. Og hvilken deilig mat! Alle grønnsaker og frukt er ekte, og vi er vegetarianere. Når jeg kommer til Warszawa, blir jeg gal. Jeg hører azan (bønn – red.anm.) overalt, lyden av en egyptisk gate, handelsmenn, selgere, busser. Jeg kan ikke leve uten. kilde: pdf.edu.pl, Katarzyna Zając I årevis har vi støttet blodige diktatorer for olje og fred. Det var en kortsiktig politikk. Nå har vi skjeggete demoner, puster hat i en enestående skala – siden inkvisisjonens tid – og hundretusenvis av immigranter – sier Piotr Ibrahim Kalwas, en polak og muslim, forfatter og journalist som flyttet med familien til Egypt for syv år siden. . Han viet en samling av rapporter "Egypt: Haram Halal" til sitt nye hjemland. De viser bildet av et land som eksisterer i konstant spenning mellom «halal», det vil si det som er forenlig med religion, og «haram» – det som er forbudt. Da vi møttes første gang for syv år siden, solgte du nettopp leiligheten din for å oppfylle din store plan i livets revolusjon: å flytte familien til Egypt. Jeg husker hvordan det fascinerte meg, jeg tenkte at dette ikke er en typisk utvandringsretning ... – Du vil bli overrasket over hvor mange polakker som slår seg ned i Egypt. Selvfølgelig kjøper de fleste av dem en leilighet i Hurghada eller Dahab og pendler dit regelmessig, og behandler den som en "dacha", men tilgjengelig med charter. Men det er også folk, spesielt eldre, som bor permanent i Egypt og soler seg. Selv for den gjennomsnittlige polske alderspensjonen er det godt å bo der. Og leilighetene er latterlig billige - omtrent 1000 PLN per kvadratmeter. Du "varmet ikke beinene". Du valgte ikke det turistiske Dahab, men Alexandria, en provinsby om enn med en stor multikulturell fortid. Hva var grunnen? Fordi du konverterte til islam? Fordi du ønsket å starte et nytt liv? Fordi Polen gjorde deg forbanna? – Polen gjorde meg litt forbanna og gjør meg fortsatt forbanna på mange måter. Boken sier at Egypt gjør deg forbanna også. – Ja, jeg skal klage overalt. (latter) En muslim, men en «ekte polak»? – Vet jeg ... I hvert fall situasjonen fra et øyeblikk tilbake. Vi sitter i denne kultiverte kafé-bokhandelen i Warszawa, og ved siden av bordet sverger to unge jenter som en skomaker og kan ikke engang motstå at barnet lytter! Det gjør meg forbanna! En av grunnene til min avgang var at jeg ble forstyrret av hverdagslig polsk frekkhet. Og jeg står ved det. Er det ingen uhøflighet i Egypt? – Ja, jeg vil gjerne understreke det – i Egypt er det mye mindre frekkhet i hverdagen. Det er primitive eller enkle mennesker, det kan være skittent, skjevt, de slår av strøm eller vann, støyen er forferdelig - 70 prosent. Egypterne er hørselshemmede, men det er ingen slik uhøflighet der. Det er andre grusomme ting jeg har beskrevet. På den annen side er den gjennomsnittlige egypteren en ekstremt hyggelig (men på ingen måte åpen, fordi han skjuler sin verden for en fremmed) mann. Vi er helt trygge i gaten der vi bor, og det er de andre også. Paradoksalt nok kommer det av at alle vet alt om alle. Typisk sør. Det er to sider ved dette fellesskapet eller tribalismen: de ser på deg, lar deg ikke gå utover etablerte grenser, men på samme tid, hvis noe vondt skjer deg, er du beskyttet. Det er ingen individualisme der, men heller ingen ensomhet. For oss europeere – som jeg beskriver i boka – er det litt slitsomt, fordi vi må være alene noen ganger. Sikkert min familie. Fordi ensomhet handler om bøker, musikk og tenkning. Det er stillhet. Men folk der trenger det ikke. De er sammen hele tiden, de hjelper hverandre. Det er forferdelig fattigdom, men ingen sulter, ikke engang de fattigste. Ingen sulter i gatene slik jeg har sett i India. OG andre grunner til å forlate? Velge islam som "din" religion? – Islam var også grunnen, men i dette tilfellet ... Kanskje jeg ikke ble så skuffet da jeg så hvordan det virkelige ansiktet til islamsk tradisjonalisme i sin arabiske versjon ser ut. Og her har jeg blitt veldig, veldig kritisk. Selv om jeg fortsatt finner mye fint der, er det fortsatt vanskelig å leve i en familie med muslimske individualister, fordi vi er det i arabisk islam. Så hvorfor Egypt og Alexandria? – For der var det trygt – hvem hadde forutsett at det ville bryte ut en revolusjon? Også fordi det er et land med et andrespråk i engelsk, ikke fransk, som Marokko eller Tunisia, og vi ikke kan fransk så godt. Fordi den enkle reise, utallige billige charterturer. Og billig liv - vi kjøpte en stor leilighet for lite penger. I tillegg er en veldig god engelskspråklig skole for et barn, som vi allerede har anbefalt, også mye billigere enn tilsvarende skoler i Polen. Levekostnader fire ganger lavere enn i Polen og et behagelig klima, selvfølgelig. Det hele bidro til beslutningen om å forlate. Vi angrer ikke på det. Egypt ble kilden til arbeidet mitt, min inspirasjon. Og nå kan jeg ikke leve uten dette Egypt. Det er imidlertid ikke en enkel følelse av kjærlighet, som vi allerede har sagt. Som i tittelen: «Egypt: Haram Halal», som strekkes mellom to ytterpunkter – det som er tillatt: halal og forbudt: haram. Hele denne boken er full av lidenskap, du fortsetter å si at du elsker og hater dette landet på samme tid, du kan ikke leve uten det og det frustrerer deg konstant. Er det slik det er? «Det frustrerer meg å være der, men når jeg drar, savner jeg det umiddelbart. Og savner du Polen mens du er der? - Nei. Jeg føler meg veldig bra når jeg kommer hit, som nå, for en kort stund. Da er det flott. Kanskje jeg ser flere gamle polske filmer der, som alltid har vært min lidenskap, samt gamle kronikker fra den polske folkerepublikkens tid. Vi forlater trolig Egypt om noen år, fordi vi ønsker at sønnen vår Hasan, 12 år for øyeblikket, skal studere i Europa. I Egypt måtte vi betale for å studere som utlendinger, og universitetsnivået er lavt der. Men selv da vil vi prøve å beholde en leilighet i Egypt for å kunne returnere dit. Jeg, som min kone, liker denne typen sirkulasjon: har en leilighet her, et hjørne der, en familie å besøke andre steder, og flytte mellom disse punktene. Hvis jeg har tre hjemland, det vil si Egypt, Polen og et tredje land som vi allerede har et øye med, vil det være helt OK for meg. Sønnen snakker tre språk og lærer fortsatt et fjerde. Det er åpent for religioner, retter, sivilisasjoner, og det er flott! Dette var det du lette etter da du forlot Polen? - Ja. Jeg har alltid levd på denne måten. Kosmopolitisk. Jeg elsker det. Men miljøet du lever i akkurat nå, og som du beskriver i boken, er ikke spesielt kosmopolitisk og åpent. Jeg tør påstå det motsatte. Du kan like gjerne bli her og se etter denne kosmopolitismen her. – Det er sant at Egypt, og arabisk islam generelt, er en lukket verden. Men for meg er det en kilde til konstant inspirasjon, en mine av emner for artikler og bøker. Hvis vi bodde i et eller annet europeisk land, ville det ikke vært så mye å skrive om. Og i Egypt skjer det noe overraskende hele tiden. Jeg har bodd der i syv år, og jeg kjenner ham fortsatt ikke. Noen ting er allerede åpenbare for meg, men jeg antar at jeg på mange måter kan ta feil. Selv om dette turist-Egypt for oss, polakker, virker så nært, er ekte Egypt fortsatt et ukjent land for alle mennesker som er dypt interessert i andre kulturer. Du sier at du ved ankomst ble skuffet over versjonen av islam der. Akkurat hva? – Det at arabisk islam absolutt ikke er min islam. Jeg måtte finne ut om det der. Så du er en dissens? – Ikke de eneste. Det er noen av disse dissenterene, jeg beskriver noen av dem i boken. Dette er egyptere som ikke har fred med landet sitt, som professor A. Mens jeg bodde i Egypt, utviklet jeg en defensiv faktor mot denne arabiske tradisjonalismen. Jeg gjemte meg inne med min islam, og det er nå et veldig, veldig individuelt, privat religiøst rom for meg. Jeg kan ikke tilhøre en kollektiv stamme, i dette tilfellet et muslimsk samfunn. Det er mange polakker som flyttet til arabiske land og dyrket skjegg, og det er også polske kvinner i niqab som europeisk kultur ikke lenger eksisterer for – de avskjærer seg selv. Det er umulig for meg. Jeg er oppvokst med polske bøker, polske filmer og europeisk kultur, og min islam må være noe annet enn den kollektive arabiske versjonen. Så hvem er du der? Fremmed eller din? – Jeg er alltid min (latter). I den forstand at selv da jeg bodde i Polen, hadde jeg en liten vennegjeng - 4 eller 5 personer, og jeg har alltid likt å bo alene. På samme måte, min kone. Jeg er ikke fremmed der, men de behandler meg litt som en freak. Generelt behandles utlendinger forskjellig. Du har lov til å rydde opp søppelet som råtner på fortauet foran bygården i ukevis og avgir en forferdelig lukt, og for en egypter er det uaktuelt. Han ville vel ikke la seg besvime av stanken? - Nøyaktig. Jeg kritiserer denne kulturen, men jeg respekterer den. I den forstand at jeg ikke påtvinger disse menneskene fra mitt ståsted. Kun i private samtaler og kontakter. Jeg sier ikke til dem: du er dum, du vokste ikke opp til sivilisasjonen. Også av sikkerhetsgrunner – jeg ønsker ikke å eksponere meg selv direkte for noen. Min kone og jeg bor der med et veldig privat liv. Vi har en liten vennegjeng, Hasan har sine venner fra skolen, men vi bodde også i Polen. I boblen hans. Og det er greit. Når jeg leser rapportene dine, får jeg inntrykk av at du opptrer som en provokatør, og tvinger folk til å konfrontere ting de ikke vil snakke om. Du får dem til og med til å gråte noen ganger! – Vel, fordi dette er mennesker som er så vant – ikke bare i Egypt, men i Orienten generelt – til å skjule og skjule sine synspunkter, livene sine for utlendinger, at for å få noe ut av dem, må man tvinge dem litt, provosere dem. Noen ganger til og med utsatt for kraftig kritikk. Opprørt. Selvfølgelig vet jeg alltid hvem jeg skal behandle på denne måten. I Egypt blir ofte noe annerledes fortalt til utlendinger og noe annet gjøres for ens familie eller lokalsamfunn. Det er et slags hykleri, men det har pågått i evigheter. Den gjemmer seg for de "andre" med sine vaner, som utlendinger kan oppfatte som feil eller symptomer på barbari. Som omskjæring av kvinner. Du viet en av de mest rørende tekstene i boken din til dette emnet. Omskjæring er offisielt forbudt i Egypt, men mer enn 90 prosent av kvinnene blir omskåret der, ofte under forferdelige forhold. De lider psykisk og fysisk pine. Mødre gjør dette mot døtrene sine. Også i progressive, lite religiøse familier. – Slik er tradisjonalismens forferdelige kraft. For et titalls år siden var alt skjult. Hvem snakket om det i Europa? Selv i dag avviste 90 prosent av de jeg ønsket å snakke med om det meg. Kvinner og menn. Det de sier er absolutte unntak, de fleste av dem ville ikke hørt om det i det hele tatt. Det mest sjokkerende er den siste setningen når samtalepartneren din sier: «Hjelp oss». Jeg tenkte at hvis jeg hadde bodd i Egypt, ville jeg ha dratt da, jeg ville ikke ha orket denne lidelsen. - Det ville ikke gjelde deg i det hele tatt. Andre kulturer er også fulle av gru, for eksempel er folk fascinert av India, og der skjer forferdelige ting. Det beveger seg hvis du har empati, men det påvirker ikke livene våre direkte. Ikke for å forlate. Uansett, det er fortsatt mange slike vanskelige temaer der. Nylig hadde jeg en samtale med to egyptiske kvinner om den såkalte jomfruprøver. For der er kyskhet før ekteskapet veldig viktig. Jeg trodde jeg skulle bli gal av dette, det var fryktelig! Ingen ønsket å snakke om det, bare disse to kvinnene, la oss kalle dem egyptiske feminister, mine venner, som bare trengte å få det ut. Dessuten ingen! Og hele tiden tror folk at de vil skjule det. Og likevel i tidene med Internett og satellitt-TV, er det ikke lenger skjult. For flere år siden var det bare spesialister som visste om det. Nå er det snakk om det i verden, så de må innfinne seg med det, noe som er et problem. Fremveksten av fundamentalisme, jihadisme og islamsk terrorisme er også relatert til dette. Er det en slags motstand mot å konfrontere perversjonene i din egen tradisjon? – Ja, fordi verden begynner å vite om det hele, begynner også noen medborgere å protestere. De vil ha frihet, de vil ha demokrati. De vet ikke hvilken ennå, men de vil. Og tradisjonalismen som råder der og er grunnlaget for alt begynner å falle fra hverandre. Og hvis det bryter sammen, hva kommer til å fylle dette tomrommet? Den vestlige verden, i hvert fall siden renessansen, er i konstant endring, den er flytende, og alt er konstant der. Slik levde faren min, slik levde bestefaren min, og slik levde vi alle sammen. Noen begynner å ønske å leve annerledes, men hvordan? Hva skal erstatte våre daglige ritualer nå? Hvordan endre det? Frykt dukker opp. Islams verden er revet i stykker. For eksempel tilber han amerikansk popkultur, og samtidig forakter han Amerika, han hater det ... – Køene på den amerikanske ambassaden er enorme, du kan se amerikansk utstyr overalt, du kan høre amerikansk musikk, du kan se amerikanske klær. På den annen side hater 80 prosent av folk – unge, gamle, alle – Amerika. Kun motsetninger! Tross alt vil over 80 prosent av egypterne ha sharia i ulike former! Men de samme menneskene styrtet først én diktator og avskaffet deretter det fundamentalistiske diktaturet. Det er sant at det satset på hæren, men i det øyeblikket var det den eneste styrken som kunne blokkere marsjen til det muslimske brorskapets makt. Utenkelig! Dette er motsetningene som gjør denne verden fascinerende for meg. I en av reportasjene "kler du deg ut" som en vanlig turist og fører en diskusjon med en ortodoks salafi-predikant du møter. Du provoserer ham til å fortelle historier om hva som er rett og hva som ikke er det. De sier at fremtidsvisjonen de representerer snart kan være en visjon som vil gjelde oss alle. Tror du virkelig det? – Det skjer allerede. Det er ingen tvil om at det muslimske samfunnet i Vesten vokser. Derfor sprer radikale miljøer seg der og i mange vestlige land er de allerede en merkbar kraft. Våre barn eller barnebarn kan møte problemet at vi ikke vil forholde oss til muslimer som vanlige borgere, men med mennesker som vil ønske å innføre sine egne regler og skikker. Vi har allerede begynnelsen på sharia-domstoler i England. Det er derfor det er nødvendig å bli kjent med denne kulturen for å integrere disse menneskene, assimilere dem og lære dem våre verdier. Dette betyr ikke at de må miste identiteten sin, men når de er i Europa, må de leve slik det kreves av grunnlaget for likhet, frihet og brorskap. Det er viktig at vi integrerer hverandre – oss og dem, ellers blir det flere og flere ghettoer, flere og flere ekskluderte. Du nevnte egyptiske feminister. Rapportene dine viser folk som bryter ut av dette tradisjonalistiske samfunnet, opprørere. Som unge ateister som tenker på emigrasjon, som death metal-musikere, som Jasmin - en aktivist som kjemper mot grusomheten ved rituell slakting - eller professor A., som "fra barndommen" ikke var i fred med Egypt. – Egypt har alltid hatt en sterk gruppe intellektuelle, fremragende forfattere, filmskapere og teaterskapere. I omfanget av dette landet er det riktignok en liten gruppe, fordi det er en enorm nasjon, for tiden rundt 90 millioner mennesker, men det er ganske mange pro-frihetsaktivister. Det er også maoister, sosialdemokrater, kommunister – full oversikt. Den er imidlertid uforlignelig med europeiske land. Dette er en slags nisje. Har denne nisjen utvidet seg i det minste litt etter den arabiske revolusjonen? – Det kan ikke utvides for mye når det gjelder frihet til politisk aktivitet, fordi det fortsatt er en militær-politistat. Men det utvider seg mye, for eksempel kunstnerisk. Det er en enorm oppblomstring av stiftelser, teatre og kreative grupper. Utviklingen av kunst er utrolig etter revolusjonen, og dette er tross alt en manifestasjon av menneskelig uavhengighet, indre frihet. I boken din legger du merke til den veldig sterke kastenaturen til dette samfunnet – Dette er et av symptomene på sosial tradisjonalisme. Der kjenner alle igjen alle på en gang, alle er tildelt et sted. Det var litt likt i førkrigstidens Polen – en arbeider kunne ikke gå inn på noen puber, selv om han hadde skiftet til dress. Jeg burde kalle vaktmesteren vår i Alexandria "ya mouth", noe sånt som "enkel mann", som ikke går gjennom munnen min. Selvfølgelig formaner naboene meg. Dette kastesystemet er en annen ting som holder utviklingen av dette og andre arabiske samfunn tilbake, og forsinker inntredenen i demokratiet. Et lignende sitat fra Najib Mahfuz, en egyptisk nobelprisskribent, som siterer i begynnelsen av boken, at hele det egyptiske samfunnet må bygges opp igjen slik at demokrati er mulig der. - Ja. Men hvordan man gjør det og hvem som skal gjøre det - ingen vet sikkert. På en eller annen måte har dette blitt oppnådd i Tyrkia og nå i Tunisia etter den islamske revolusjonen. Fra et europeisk synspunkt er Tyrkia kanskje ikke noe stort demokrati, men fra de islamske landenes synspunkt - det er det! Du sier at i Tunisia, den såkalte den arabiske revolusjonen var vellykket. Er det virkelig? Indikerer de siste tragiske hendelsene i dette landet noe annet? – Til tross for to blodige angrep på turister var den tunisiske revolusjonen bedre enn den egyptiske, bl.a fordi Tunisia er og var et land mye mer orientert mot Vesten, hovedsakelig mot Frankrike, av sin tidligere okkupant. Det er et trist paradoks: Jo mer kolonial påvirkning i arabiske land, jo åpnere samfunn og jo større er sjansen for i det minste demokratiets grunnlag. Tunisia har, i likhet med Tyrkia, gjennomgått mange år med sekulariseringsprosesser. Disse prosessene, selv om de til tider var dramatiske og brutale, åpnet samfunnene i begge land for vestlig, rasjonell tankegang mye mer enn samfunnene i andre arabiske land, hvor vestlig innflytelse var svakere. De nylige tragiske hendelsene i Tunisia understreker bare dette: fundamentalistene og islamske konservative i hele den arabiske verden er forferdet over utsiktene til Tunisias potensielle frihet og innføringen av demokratisk styre der som det forhatte Vesten. Det ville være et fundamentalistisk mareritt og begynnelsen på slutten for det religiøst og moralsk undertrykkende arabiske samfunnet som strakte seg fra Mauritania til Iran. En lignende tankemekanisme kan sees hos russiske despotiske politikere som observerer hvordan «deres verden» – Ukraina, Georgia, de baltiske statene – glir under deres kontroll og beveger seg mot frihet og demokrati. Til tross for angrepene har Tunisia fortsatt størst sjanse til å være det første arabiske landet til å løsrive seg fra åket til den dødelige, giftige islamske konservatismen. Og det er sannsynligvis derfor islamister vil slå til der mer enn én gang. Dette er tradisjonalismens rasende hyl såret av moderniteten, som ser "hans verden" gå til grunne foran øynene hans ... Hva vil dette siste kuppet bringe til Tunisia – hva tror du? Vil det stoppe demokratisering eller tvert imot? Tross alt vil sammenbruddet av turisme, forårsaket av frykt for angrep, ramme landets økonomi, påvirke vanlige mennesker ... – Det er vanskelig å forutsi fremtiden til Tunisia, akkurat som det er vanskelig å forutsi fremtiden til hele den arabiske verden – det kvadrer sirkelen, men jeg tror at ingenting vil stoppe demokratiseringen av denne verden. Araberne har smakt frihet. Prosessen vil imidlertid være lang og svært smertefull. Denne verden venter på sin opplysning og sin reformasjon. Vi vet hvor lenge disse epokene varte i Europa og hvor lang tid det tok før fruktene deres, som vi bruker nå. Imidlertid er moderne tider dynamiske, verden er en teknologisk «global landsby», så kanskje prosessen med «avtradisjonalisering» og opplysning i den arabiske verden vil være kortere enn i den vestlige verden. Den tunisiske og hele den arabiske turistsektoren vil lide sterkt av terrorisme, ikke for første gang, og som en konsekvens vil den allerede lave levestandarden i Egypt eller Tunisia synke. Dette vil overføres til offentlig stemning, frustrere fattige samfunn, vende deres motvilje mot sine egne regjeringer, noen - mest ung - det vil presse inn i hendene på de radikale, og det er dette islamske terrorister mener. Hvorfor tror du dette angrepet fant sted akkurat nå? – Vesten har gjort en hel rekke forferdelige feil i den islamske verden i flere tiår, om ikke lenger, og de tar nå hevn. I årevis har vi støttet blodige diktatorer for olje og fred. Det var en kortsiktig politikk. Nå har vi skjeggete demoner som puster hat på et enestående nivå - siden inkvisisjonen - omfanget og hundretusenvis av innvandrere som vi snart må akseptere. Hvis ikke Europa på en meningsfull måte løser innvandringsproblemet, så gjør vi det problem, veldig stort problem. Byene til våre barn og barnebarn vil være euroislamske byer. Jeg sier dette med fullt ansvar, selv om jeg er klar over den "politiske ukorrektheten" i mine ord. Desto mer la oss lære denne verden, dens skikker, språk, kulturelle hemmeligheter og fremfor alt religion. La oss bli kjent med denne verden fornuftig, innholdsmessig og dypt, uten nervøse fordommer og stereotypier, men også uten fascinasjon og forelskelse, kaldt. Dette kan være veldig nyttig for oss, og det vil helt sikkert være nyttig for barna våre. Piotr Ibrahim Kalwas (født 1963) - forfatter, journalist, forfatter av rapporter og bøker, inkl. "Salam", "Czas", "Międzyrzecz". Tidligere kjente også bl.a. som vokalist i et punkband og manusforfatter av en populær TV-serie. I 2000 konverterte han til islam, og i 2008 flyttet han til Egypt for godt. Han bor i Alexandria sammen med sin kone og 12 år gamle sønn. Anna Sańczuk. Kunsthistoriker av utdannelse, journalist av yrke, noen ganger driver hun også med kulturell PR. Medforfatter av boken "Warszawa. På jakt etter sentrum”. Sammen med Maciej Ulewicz driver han programmet «KULTURA DO KWADRATU» på Polsat News 2. Han designer og syr smykker under merkevaren SANKA. Han bor i Warszawa i Stara Ochota. www.weekend.gazeta.pl

Lotnisko w Hurghadzie. Przyloty i odloty on-line. Sklepy wolnocłowe, restauracje, bary, toalety, miejsce dla palących. Filmy, zdjęcia, informacja. Start By Viktig Vær Moro og hvile Puber Butikker flyplassen Du Hoteller Turer Wyniki wyszukiwania Sklep Plany i cennik More Hurghada flyplass Toll- og passkontroll på flyplassen Passasjerer som reiser fra Hurghada går gjennom pass- og tollkontroll og en svært detaljert sikkerhetskontroll. Når du flyr ut av Hurghada, trenger du ikke vise et covid-pass eller en negativ Covid-19-test. Vi minner om at ved ankomst til Hurghada - fra 22. januar 2022 - må alle passasjerer ha en negativ test minst 72 timer før ankomst, eller et gyldig covid-pass. Avreiseprosedyren starter 2 timer før oppsatt avgangstid og avsluttes 1 time før avgang. Under flyturen har vi to sikkerhetskontroller og i noen tilfeller også en personlig sjekk. Det tar omtrent en time å gå gjennom alle kontrollene. Vi viser hvordan denne kontrollen ser ut i videoen nedenfor. Det er verdt å vite at tollerne er svært tilbakeholdne med å la selv en fabrikkforseglet liten flaske vann bringes til avgangshallen i håndbagasje. Flyturen fra Hurghada til Warszawa tar 4 timer og 20 minutter. Hva flyplassen i Hurghada tilbyr Det er flere kafeer og Burger King-restauranten på flyplassen (bak pass- og tollkontrollportene). Du kan også bruke flere barer, hvor vi (dessverre for store penger) kan drikke kaffe, øl, Coca-Cola, eller spise en sandwich eller en salat. Det er et postkontor på flyplassen. Det er offentlig WiFi, men veldig dårlig kvalitet. Hva er prisene i barer spesifikt? Detaljer i videoen... Ingen innlegg er publisert på dette språket ennå Når innlegg er publisert, vil du se dem her. Wszystkie newsy Hurghady i Egiptu (971) 971 innlegg Informacje z Egiptu (0) 0 innlegg Wiadomości z Hurghady (0) 0 innlegg Informacje znad Morza Czerwonego (0) 0 innlegg Historia Egiptu (0) 0 innlegg Tollfri, bagasjeoppbevaring på flyplassen På Hurghada internasjonale lufthavn kan du handle i Dute Free-butikker, samt i suvenir-, smykke- og parfymebutikker. Dessverre er prisene på suvenirer veldig høye. Før avreise kan vi enkelt kjøpe sigaretter, alkohol, parfymer, mat og godteri i taxfree-butikker. Tollfrie butikker er åpne 24 timer i døgnet. Du kan betale med kort i taxfree-butikker, men det skjer veldig ofte at terminalene ikke fungerer. Derfor er det verdt å ha med seg kontanter. Burger King og restauranten er stengt om natten. Flyplassen tilbyr passasjerer bagasjeoppbevaring, selv for lengre perioder. På flyplassen i Hurghada er det selvsagt en stasjon hvor vi kan melde fra om tap av bagasje. Hva er prisene i taxfree-butikker? Detaljer nedenfor... Lekeplass for barn, fasiliteter for funksjonshemmede Hurghada internasjonale lufthavn er utstyrt med rullestolplattformer. Det er mulighet for å bruke en spesialtjeneste for personer med nedsatt funksjonsevne (det krever imidlertid forhåndsvarsel). Det er spesialrom for mødre med babyer. Den internasjonale terminalen er også utstyrt med spesielle lekeområder for barn. Det er ingen spesielle rom for forretningsmøter på flyplassen. Flyplassen tilbyr VIP-lounger (dette krever imidlertid forhåndsvarsel). Gratis snacks og internasjonale aviser tilbys i de romslige VIP-salongene. Det er ikke noe hotell på Hurghda lufthavn. Men 5 minutter fra flyplassen er de første hotellene som tilbyr plasser for reisende. Bilutleie, flyplassparkering I nærheten av flyplassen er det mulig å leie bil (Hertz-selskap). Online booking er mulig. Lokale selskaper som tilbyr bilutleie har også sine poeng på flyplassen. Hurghada flyplass har en sikker parkeringsplass - både for kort parkeringstid (opptil 24 timer) og lang parkeringstid (fra 24 timer til flere dager). Det er en vanlig parkeringsplass for biler og busser foran terminalen. Det er også en taxi- og turisttaxiholdeplass foran flyplassen. Og slik ser landingen i Hurghada ut fra flyets vindu ... Lądowanie w Hurghadzie od strony południowej Wyjazd z lotniska w Hurghadzie; parking, zapory... Lądowanie w Hurghadzie od strony północnej Hurghada flyplass detaljer, leie en bil Flyplasskode: HRG Tlf: +2065443976 Faks: +2065443976 Veibeskrivelse: 15 minutters kjøring fra Sakala sentrum. Det ligger på hovedringveien. Bilutleie: Tjenesten tilgjengelig på flyplassen - Hertz, tlf: +20 653 444 146. I byen: Avis - Opposite Aqua Village Resort, Tlf: +20653447400. Hertz - Aden Beach El Corniche, tlf: +20 653 463 176 Flytider på innenlandsruter Det nasjonale flyselskapet, Egyptair, betjener alle innenlandsflyvninger. Egyptiair bruker 11 flyplasser: Abu Simbel, Alexandria, Asyut, Aswan, Kairo, Hurghada, Luxor, Marsa Alam, Marsa Matruh, Sharm el-Sheikh og Taba. Tider for eksempel innenlandsflyvninger: Kairo - Luxor: 1 time Kairo - Aswan: 1 time og 25 minutter Kairo - Sharm el-Sheikh: 1 time Kairo - Alexandria: 45 minutter Kairo- Hurghada 1 time Hurghada - Sharm el-Sheikh: 1 time Hurghada - Luxor: 1 time Hurghada - Alexandria: 1 time og 20 minutter Luxor - Sharm el-Sheikh: 1 time og 10 minutter Mapa samolotów nad Hurghadą, radar on-line wyloty z Hurghady przyloty do hurghady Wyloty (Abflue) z lotniska w Hurghadzie on-line Przyloty (Ankunfte) na lotnisko w Hurghadzie on-line przylotywyloty

Szczegółowa oferta restauracji w Hurghadzie, menu, specjalności, ceny, lokalizacja. Adresy i telefony do restauracji w Hurghadzie. Restauranter i Hurghada - tilbud Na wstępie uprzedzamy, iż z uwagi na wysoką inflację w Egipcie oraz niestabilną sytuację gospodarczą w tym kraju podawane przez nas ceny mogą być już nieaktualne, a prezentowane lokale zamknięte, lub działają pod zmienioną nazwą. Akropolis gresk taverna Acropolis Greek Taverna ligger midt i sentrum av Sakala. Dette er et av de mest populære stedene i Hurghada. Vi vil spise her fantastisk og rimelig souvlaki, moussaka, pita, avgholemono eller keftes. Restauranten har to etasjer. I 1. etasje har vi en klassisk innendørs restaurant. I første etasje er det en hage med utsikt over Sheraton Road. I tillegg til tradisjonelle greske retter kan vi også spise her, for eksempel: linsesuppe, løksuppe, pizza, vegetarretter, sjømat, smørbrød. Vi tar en drink i restauranten øl og sterk alkohol. Det er også vin. Restauranten er ikke dyr, så det er ofte vanskelig å finne et sted (spesielt om kvelden). Akropolis Gresk Taverna er verdt å anbefale. Tjenesten er hyggelig. Vi venter ikke for lenge på rettene. Komfortable seter. Tilgang til Wi-Fi. Du kan betale med kredittkort. Restauracja Greek Taverna w Hurghadzie Restauracja Greek Taverna w Hurghadzie Restauracja Greek Taverna w Hurghadzie Restauracja Greek Taverna w Hurghadzie 1/5 Agra Roma Restaurant Restauranten ligger i Sakala på Sheraton Road, rett ved siden av moskeen og ved rundkjøringen med "betongfyret". Agra Roma tilbyr det billigste ølet i Sakali barer og restauranter. 0,5 liter koster 18 pund. Veldig velsmakende og billig mat. Vi anbefaler kyllingretter og supper (løksuppe). Ferske fiskeretter er også velsmakende. I restauranten kan vi drikke øl, vin og sterk alkohol. Agra Roma er veldig populær ikke bare blant turister, men også blant lokalbefolkningen. Det er mye trafikk på kveldene og det kan være mangel på ledige bord. Rettene er store, du kan spise deg mett. Hyggelig service, selv om det kunne vært raskere. Fra restauranten har vi utsikt over en liten moské på Sheraton Road. Agra Roma har nylig gjennomgått en større oppussing. Det er rent og ryddig. Restauracja Agra Roma w Hurghadzie Restauracja Agra Roma w Hurghadzie Restauracja Agra Roma w Hurghadzie Restauracja Agra Roma w Hurghadzie 1/3 Amsterdam Restaurant & Bar Amsterdam Restaurant & Bar znajduje się w samym centrum Mariny. Lokal słynie przede wszystkim z "ogródka" i pięknego widoku na jachty cumujące w porcie.Amsterdam to przede wszystkim piwiarnia - przynajmniej tak mówią o lokalu sami właściciele. I faktycznie w menu znajdziemy aż osiem różnych gatunków piwa. Najtańsze - Stella kosztuje 45 funtów egipskich (LE), czyli nieco ponad 10 złotych. Najdroższe Meister Max kosztuje 60 LE (13,70 zł). Trochę drogo, ale jak na Marinę, do przyjęcia.W Amsterdamie polecamy (do tego piwka) Amsterdam Burgera za 94 LE (21,50 zł) Według właścicieli to ich popisowe danie. Twierdzą, że bułka z mięsem i dodatkami jest "the best in town". Faktycznie, burger jest smaczny... tylko mógłby być ciut większy.Do Amsterdamu warto wybrać się wieczorem. Wtedy knajpa zapełnia się w zasadzie do ostatniego miejsca. I jeszcze jedno; właściciele knajpy są fanami Roberta Lewandowskiego i piłkarskiej reprezentacji Polski, stąd nad wejściem wisi nasza flaga, a w telewizorze cały czas można oglądać futbol.Amsterdam Restaurant & Bar otwarte jest od południa do pierwszej w nocy. Bob Marley smoking&coffee Choć lokal jest malutki i w zasadzie wszystko dzieje się w ogródku, już zyskał sławę miejsca kultowego. Bob Marley znajduje się w dzielnicy Kawthar, niedaleko deptaka w Memszy, 200 metrów od nowo powstałej restauracji GAD. U "Marleya" nie dostaniemy alkoholu, czy nawet piwa. Knajpa słynie w okolicy między innymi z taniej i dobrej kawy: Late kosztuje 25 LE (6 zł), a espresso macchiato 10 LE (2,5 zł). Polecamy także mojito za 35 LE (8 zł), czy gofry z dodatkami za 40 LE (10 zł). Jednak to, co powoduje, że Bob Marley to kultowe miejsce, to akcesoria do palenia, tytonie, papierosy i cygara. Są także do wyboru, do koloru kawy i urządzenie do jej parzenia oraz tytoń do szisz i wodnych fajek.W Bob Marley smoking&coffee przeważa klientela europejska i amerykańska. Miejsce jest naprawdę niezwykłe, zresztą... wystarczy obejrzeć film, by przekonać się na własne oczy, co tam można kupić i za ile, czyli, czy warto tam wpaść "na kawkę"... Buffalo Burger Buffalo Burger łatwo znaleźć. Znajduje się na "ścianie frontowej" Esplanada Mall, czyli największego centrum handlowego przy słynnym deptaku na Memszy. Buffalo Burger to sieć szybkich restauracji serwująca swoje dania w 40 lokalizacjach w Egipcie. Skupia się głównie na dostarczaniu posiłków pod wskazany adres, ale można, a nawet warto zjeść coś na miejscu. W Buffalo Burger jest naprawdę czysto. Obsługa pracuje i podaje posiłki w maseczkach. Na jedzenie czeka się dosłownie kilka minut. Co fajne, każda "bułka z wkładką" jest dostępna w trzech rozmiarach różnych rozmiarach. Ceny? Do przyjęcia. Np. za zestaw KING dla dwóch osób (dwie naprawdę wypasione kanapki, dwie porcje frytek i dwa napoje) zapłacimy 220 LE (53 zł). Marley smoking coffee bar w Hurghadzie Buffalo Burger w Hurghadzie Buffalo Burger w Hurghadzie Buffalo Burger w Hurghadzie Marley smoking coffee bar w Hurghadzie Buffalo Burger w Hurghadzie 1/5 che guevara Che Guevara Restaurant Restauranten Che Guevara ligger i marinaen (inngang fra nord). Det er et klassisk argentinsk biffhus. Vi kan spise veldig gode biffer her. Restauranten har over 60 sitteplasser både inne og ute. Fra terrassen kan vi beundre skipene som står i Marina. Restauranten er ikke den billigste, men annonserer seg selv som den første og beste biffrestauranten i Hurghada. Biffene er virkelig eksepsjonell - eierne snakker om deres den "unike" metoden for tilberedning og steking av kjøtt. Du kan spille biljard i restauranten. Det serveres alkoholholdig drikke og øl. Mye trafikk på kveldene. Det er mulig å reservere plasser. Effektiv service. Et sted verdt å anbefale. Tlf: 010 014 49 50, 065 3450944 Restauracja Che Guevara w Hurghadzie Restauracja Che Guevara w Hurghadzie Restauracja Che Guevara w Hurghadzie Restauracja Che Guevara w Hurghadzie 1/7 b's Restaurant B'er i Marina Hvis du er i Hurghada for første gang og vil prøve autentisk egyptisk mat, ikke nøl med å besøke dette stedet. Maten er veldig god. Fantastiske omgivelser, med utsikt over marinaen. I restauranten vil du spise "etablissementets spesialitet": kamelbiff i sjokoladesaus. B's er kjent ikke bare i Hurghada, men i hele Egypt. Restauranten regnes for å være en av de beste i byen. Det er mulig å reservere bord. Menyen inneholder øl og sterk alkohol. Tlf: 0020 0105 459 991 Restauracja B's w Hurghadzie Restauracja B's w Hurghadzie 1/1 cafe del mar Café del Mar Dette stedet drives av svenskene. Det er en europeisk atmosfære her. Menyen inneholder en blanding av sentraleuropeiske, svenske, norske og internasjonale retter. Her kan du spise en salat, en tre-retters middag, eller bare drikke en kald øl. Overkommelige priser. Anbefalt beltbuster-biff - vil tilfredsstille enhver gourmet. Poteter med biffen gratis. Det er definitivt verdt å avslutte måltidet med en av de utmerkede dessertene. Café del Mar er et kunstgalleri hvor lokale kunstnere viser frem arbeidet sitt. Café del Mar er åpen 24 timer i døgnet. Gratis wifi. Kjøkken: Europeisk, desserter, burgere, pizza, sjømat. Alkohol på menyen: Ja. Adresse: El Arousa Square, Sakala, Tlf.: +20 10 071 6770, +20 10 0716771 Cafe del Mar w Hurghadzie Cafe del Mar w Hurghadzie 1/1 Carina kafé carina cafe Carina Cafe er det perfekte stedet å slappe av etter "galskap på stranden". Restauranten ligger i Memsza. Det er ikke dyrt. Sakara-øl er £ 35, Stella er £ 30. Carina Cafe har en liten hage med utsikt over promenaden, og et stort interiør. Vi skal spise pasta, snacks, kylling og kjøttretter her. Stort sett kommer turister til restauranten for å drikke øl. Menyen inneholder også vin og lokalt brennevin. Det er et biljardbord inne i restauranten. På kveldene arrangeres det ofte «spesielle biljardkamper» her. Stedet er rent med meget vennlig personale som snakker flere språk (tysk, engelsk, russisk). Carina Cafe er ikke overfylt, men det er alltid noen få bord fulle. Jeg forsikrer deg om at du kan tilbringe en veldig fin tid her, drikke øl og se det pågående livet i Memsza ... Carina Cafe & Restaurant w Hurghadzie Carina Cafe & Restaurant w Hurghadzie Carina Cafe & Restaurant w Hurghadzie Carina Cafe & Restaurant w Hurghadzie 1/4 il chicco doro Il Chicco Doro kafé Federica og Carl fra Italia åpnet i 2009 en kafé inne på kjøpesenteret Esplanade i Memsza - inngang nær McDonalds. Menyen med tradisjonelle italienske retter oppdateres daglig av kokken. Vi bestiller her original italiensk kaffe, klassisk kiwi- eller jordbærtiramizu, sjokolademousse, ulike kaker og italiensk is. En spesielt uvanlig kombinasjon er varme croissanter med is eller is sjokolade "Granitt". Enestående mat, veldig hyggelig service. Stedet er ikke det billigste, men det er verdt et besøk (spesielt med barn). Tlf.: 0168937278 Kaffe hus Cinnabon cinnabon Cafe Cinnabon ligger i Memsza foran kjøpesenteret Esplanada. Denne populære kafeen som eies av den amerikanske kjeden krever ikke mye reklame. Nybakte småkaker fra ovnen - den klassiske Cinnabon Roll (35 egyptiske pund) drysset med brunt sukker. For barn kan vi anbefale Minibon (£ 14). Karamell Pecanbon fylt med kanel, drysset med nøtter og karamell. En flott kombinasjon med Mochalatta Chill og Carmelatta Chill (original kaffe, sjokolade og pisket kremdrikker). Et bredt utvalg av kaffe og varm sjokolade. I varmt vær - forfriskende Chillattas Lemonade med ulike fruktsmaker. di vino Divino Restaurant, Vin og Bar Regnes som en av de beste restaurantene i Hurghada. Her serveres middelhavsmat. Vi spiser lunsj og middag her. Et bra sted for barnefamilier, store grupper, for spesielle feiringer. Perfekt atmosfære, profesjonell service, god musikk og mat. Rettene serveres på en veldig sofistikert måte (for eksempel deilig krabbesalat). Stedet er overfylt med turister. Menyen inneholder sterk alkohol (vi anbefaler cocktailer), samt øl og vin. Restauranten har over 60 sitteplasser, både inne og ute. Alt er holdt i "egyptisk-italiensk" stil. Restauranten ligger på Andreas Residence Calypso Road. Tlf: 012 27963653. 010 01383147 Restauracja Divino w Hurghadzie Restauracja Divino w Hurghadzie 1/1 dunes Dunes Restaurant og Bar Restaurant Dunes er lokalisert i Marina. Klassiske retter står på menyen; fisk, pasta, sjømat, biffer, supper. Restauranten er ikke den billigste, men den har sine fans. I Dunes kan vi se live sportsbegivenheter, det er gratis Wi-Fi. Egenskapen til restauranten er en veldig avslappet atmosfære og veldig vennlige eiere og servitører som gjør alt for at gjestene skal føle seg "hjemme". Det er dager når ølet renner i bekker i sanddynene og «alle danser». Åpent kl 10 til siste gjest. Tlf.: +20 (0) 186999427 Hangover Bar % Grill Odwiedzamy knajpę Hangover, czyli po prostu kac. Aby go "wyleczyć" warto usiąść w tym Bar & Grill-u i choćby na świeżym powietrzu zerknąć na jachty zacumowane w porcie. Hangover znajduje się w samym centrum Mariny, tuż przy niewielkim skwerku z zielenią. Knajpa, jak mówią o niej sami właściciele jest "na kaca" i dodają... "śmiało przyjdź, baw się dobrze i zwariuj". Ok.Trochę nie rozumiemy ustawionych wszędzie telewizorów i zegarów, bo wiadomo, że na kacu "wszystko człowiekowi dzwoni w uszach, a każdy dźwięk powoduje zawrót głowy" i tego, dlaczego "Happy Our" trwa od 20.00 do 22.00, a nie od 8 rano do 10, ale cóż... Licentia poetica. Hangover ma co innego, co powoduje, że warto tam spędzić trochę czasu. W tej knajpie podobają się nam miejsca do siedzenia, a w w zasadzie szerokie i długie leżanko-materace znajdujące się tuż nad ziemią. Do tego są jeszcze dostępne poduszki.Knajpa jak na Marinę droga nie jest. Piwo Stella 0,5 kosztuje 50 LE (12 zł), Krwawa Mery 80 LE (19 zł), a pizza Margarita 85 LE (20 zł).Miejsce jest czyste i zadbane. Obsługa nie namolna i dyskretna. Zdaje sobie sprawę, że kogoś może naprawdę boleć głowa. Restauracja Dunes w Hurghadzie Restauracja Dunes w Hurghadzie 1/1 Hangover Bar&Grill w Hurghadzie Hangover Bar&Grill w Hurghadzie Hangover Bar&Grill w Hurghadzie Hangover Bar&Grill w Hurghadzie 1/4 el halaka El Halaka fiske sjømatrestaurant Det er en fiskerestaurant. Det ligger foran Marina Fish Market. Den har to rom - i første og andre etasje. Dette er et flott sted for de som liker sjømat. Fra restauranten har vi utsikt over fiskemarkedet og den største moskeen i Hurghada. Vi anbefaler bakte reker og blekksprut. Restauranten er kjent for sitt utmerkede "varme brød". Fiskesuppe har også sine fans. El Halaka restaurant er en av de billigste fiske- og sjømatrestaurantene i Hurghada. For eksempel koster supper rundt £ 30, sjømat spaghetti £ 50, spesialiteter £ 50 til £ 200 egyptiske. Maten er veldig god. Tjenesten effektiv. Stedet er rent og ryddig. Menyen inneholder dessverre ikke øl og sterk alkohol. Om kveldene er det vanskelig å finne et ledig bord. el mina El Mina Restaurant Denne restauranten spesialiserer seg på sjømat. Veldig vennlig mot turister. Den ligger i to etasjer. Det finnes rom for røykere og ikke-røykere. I restauranten El Mina kan du velge mellom fersk fisk, reker og calamari. Rettene tilberedes raskt. "El Mina" suppe er tilberedt av flere arter av fisk, reker, krabber og muslinger. Fra det lokale kjøkkenet er det verdt å prøve Tejina og populær i Egypt desserten "Om Ali". Restauranten El Mina er veldig populær blant turister. Ikke alle vil like nabolaget og interiøret i restauranten (uten smak). Beliggenhet: 150 meter fra Sakala-plassen mot moskeen. Alkohol på menyen: nei, vannpipe: ja Tlf.: 0105496523, +206534455910 Fish House Restaurant fish house Restauranten ligger i Sakala. Dens arkitektur og design ligner et stort skip, med store vinduer i gulvet. Fisk fra Rødehavet svømmer i akvariet. Restauranteiere legger spesiell vekt på hygiene ved tilberedning av mat. Restauranten er sertifisert av det britiske rengjøringsselskapet "Cristal", som bekrefter at de overholder internasjonale standarder. I Fish House kan du bestille fersk fisk fra Rødehavet og Middelhavet, hummer og reker. Menyen (tilberedt på flere språk) inkluderer også tradisjonelle egyptiske snacks (tejin, mutabel, syltede grønnsaker). Blant de nye rettene - blekksprut, ål og laks, bakt i ovnen, tagleatelli og pasta med laks, fiskefilet med fløte og sopp. For de som vil prøve alt på en gang, finnes det en rett som heter «Sjømatfatet», som inkluderer merkesuppe, fiskefilet, reker, calamari, krabbe eller hummer, ris eller poteter. Du kan også bruke "Egyptian Surprise" og "Alexandria Style". Disse matvarene inkluderer fisk tilberedt på en rekke måter, reker og calamari. Det er verdt å prøve merkenavnet "Salad Fish House" som inkluderer calamari, østers, reker, oliven, paprika og sitron. Et bredt utvalg av ferske juicer og cocktailer med fristende navn: "Florida" - (mango, guava, appelsinjuice og granateple), "Frozen Summer" - (melon, jordbær og mangojuice), "Tropicalny Sen" - (banan, ananas) , mangojuice, granateple). Den gjennomsnittlige kostnaden for middag er $ 20-30. For barn - halv pris porsjoner. felfela Restaurant Felfel Den egyptiske restauranten Felfela ligger på stranden. Fra terrassene i to plan har vi en vakker utsikt over havet. Ved inngangen kan du se en liten kunstig foss. Interiøret er dekorert med skulpturer og antikviteter. Møblene er laget i egyptisk stil. Rettene er veldig velsmakende. Det er verdt å bestille pålegg, så vel som tradisjonelle egyptiske måltider - krydrede auberginer, theine, ganuk, omelett med kjøtt. Porsjonene er anstendige. Når du skal til Felfella, er det verdt å ta med deg et kamera på grunn av den fantastiske utsikten. Anbefalte retter: blandet grill - lam, kalv, kofta servert med pommes frites og salat, pluss linsesuppe Tlf: +20 65 442411 Restauracja Felfela w Hurghadzie Restauracja Felfela w Hurghadzie 1/1 for you For deg restaurant Restaurant med mange spesialiteter, billig øl. Vi anbefaler "4 du" salater, kyllingsalat, snacks (de kan være av forskjellige typer ost og tunfisk), pizza (spesielt kjøtt og Margarita), suppe med gulrøtter. De varme rettene inkluderer deilige schnitzler med soppsaus og cordon bleu. Det er verdt å prøve fisken og calamarien. Om kvelden vanskelig å finne en ledig stilling. Bordene er utenfor er det også et rom i 2. etasje med klimaanlegg. Lokal alkoholholdig drikke og øl er tilgjengelig. Stedet er veldig populært. Posisjon: Sakala foran Minamark Hotel Alkohol på menyen: ja, Vannpipe: ja Bar For You w Hurghadzie Bar For You w Hurghadzie Bar For You w Hurghadzie 1/2 friends bar Friends Bar Friends Bar er et moderne "martini-sted" for folk som liker en intim, familieatmosfære. Barens spesialitet er alkoholholdige cocktailer og vanlige drinker servert på en svært sofistikert og elegant måte. Live sportsbegivenheter kan sees i baren. På kveldene kan du lytte til levende kammermusikk. Baren serverer snacks. Det er mulig å reservere plasser. Restauranten annonserer seg selv som et sted for "globetrottere", "verdslige mennesker" og folk som "kjenner verden". Tlf: 0107707864 Friends Bar w Hurghadzie Friends Bar w Hurghadzie 1/1 GAD restaurant i Sakala gad w sakali Sakalas GAD restaurant ligger midt i sentrum av Sheraton Road. GAD er en egyptisk kjederestaurant. Vi vil spise her bokstavelig talt alle spesialitetene til egyptisk mat og pizza. Det er en feil - ingen alkohol serveres. Maten er deilig og veldig billig. Porsjonene er enorme. Før du bestiller noen få retter, er det bedre å tenke på om vi vil være i stand til å spise alt. GAD-restauranten i Sakala har to etasjer. Take-away-måltider tilberedes i første etasje. I 1. etasje er det en klassisk (luftkondisjonert) restaurant med menykort. GAD er et paradis for gourmeter av egyptisk og arabisk mat. Restauranten er billig. For en middag for to, bestående av en hovedrett, to forretter, grønnsaker, en drink og en dessert, betaler vi ~ 150 pund. Gjestene på restauranten er for det meste egyptere. Turister (vet ikke hvorfor) unngå dette stedet. Vi anbefaler hundre ganger. gad w memszy GAD restaurant i Memsza GAD-restauranten i Memsza ligger i sentrum av promenaden. Den serverer nøyaktig de samme rettene som GAD-restauranten i Sakala. Det er imidlertid en klar forskjell. GAD i Memsza ligger på promenaden, og bord er også plassert utenfor, under parasoller, blant grøntområdet. GAD i Memsha er ikke mye dyrere enn det i Sakala, men rettene er like store og smakfulle. Restauranten er veldig rent. Veldig effektiv service. Det hjelper med å velge ofte veldig eksotiske retter for europeere. Restauranten er veldig opptatt. Vanligvis er de fleste bordene alltid fulle. Restauranten er åpen fra kl 10 til 23. Her kan vi spise både frokost og lunsj eller middag. Som i Sakala og Memsha, vil vi ikke drikke alkohol i GAD-restauranten. GAD Restaurant ligger også på Dahar-plassen. gaucho Gaucho Restaurant Argentinsk grillbar med utmerket argentinsk biff grillet med kull. Biffene er virkelig enorme. I tillegg: salater, pizza og burgere. Gaucho Restaurant serverer de beste biffene i Hurghada. Det er ikke billig her, men mat er virkelig flott. Det er mulig å bestille på forhånd. Restauranten er kjent over hele Egypt. Veldig effektiv service og usynlig. Fint interiør, veldig rent. Servitører gir deg gjerne råd om valg av retter på flere språk (engelsk, russisk, tysk). Adresse: ul. El Corniche., Dahar, Tlf.: +20 65 354 7007 The Greek Bar&Restaurant Przytulna restauracja znajduje się w Marinie, praktycznie w samym jej centrum skąd rozciąga się widok na cumujące kilkanaście metrów dalej jachty.Smaczna, acz nie tania kuchnia oferuje dania greckie oraz śródziemnomorskie. The Greek otwarta jest od 9 rano do północy, ale zapełnia się dopiero późnym popołudniem. W restauracji można zamówić dania na wynos. Można płacić kartą.Co polecamy? Alkoholi raczej nie, bo piwo Stella kosztuje 48 LE (11,50 zł), kieliszek wina 59 LE (14 zł), a Mojito 84 LE (20 zł). W zamian warto napić się Greek Coffee za 42 LE (10 zł). Bardzo smaczny i ładnie podany jest gorący ser feta - 55 LE (13 zł), czy apetyczna Musaka za 180 LE (43 zł). The Greek Bar&Restaurant w Hurghadzie The Greek Bar&Restaurant w Hurghadzie The Greek Bar&Restaurant w Hurghadzie The Greek Bar&Restaurant w Hurghadzie 1/3 harbour Havnerestaurant The Harbour Restaurant ligger i Marina. Typisk europeisk meny. Eierne annonserer restauranten som et ideelt sted for alle de som "kom tilbake fra havet" - seilere, surfere, windsurfere, kitere, etc. Vi vil spise fisk, kebab, kofter, pizza, pasta her. Restauranten er ikke den billigste. Menyen inneholder verken øl eller sterk alkohol. Restauranten har over 50 sitteplasser både inne, og utenfor. Fra terrassen har vi utsikt over marinaen. Lite besøkt sted. hard rock cafe Restaurant og diskotek Hard Rock kafé Hard Rock Cafe ble åpnet i 2004. Selv om restauranten ser "egyptisk" ut fra utsiden, er innsiden den klassiske Hard Rock Cafe. Mørke tremøbler, en solid bar, og selvfølgelig veggene henger tradisjonelle personlige eiendeler fra rockestjerner. Disse inkluderer Madonnas rosa cowboyhatt, Lenny Kravitz sin gitar, Elton Johns hvite og svarte poncho og Rod Stewarts blå jakke. Etter kl 22 starter diskoteket. Ved siden av restauranten er inngangen til en liten butikk hvor du kan kjøpe suvenirer. Prisene er veldig rimelige (rundt 15 euro for en t-skjorte). Hard Rock Cafe ligger ved siden av El Samaka Hotel. Den tilbyr kjedens faste meny over hele verden, samt noen lokale spesialiteter. Du kan bestille bl.a fajitas eller en lammesmørbrød. Restauranten har en bar med et lite dansegulv. Adresse: Nawara Center, Sheraton Road, nær El Samaka Hotel og Grand Hotel Tlf.: 20653465170 Hard Rock Cafe w Hurghadzie Hard Rock Cafe w Hurghadzie 1/1 heaven Heaven Restaurant Restaurant Heaven, som ligger i Marina. Menyen er veldig variert - en blanding av italienske retter inkludert hjemmelaget pasta, sushi også biffer, sjømat, fisk og grillet kjøtt. Bord både i og utenfor lokalene. Interiøret har klimaanlegg og uteterrassen tilbyr flott utsikt over marinaen. Heaven Restaurant er en av de beste og en av de dyreste restaurantene i Hurghada. Prisklasse fra 100 egyptiske pund og oppover. Levende musikk på onsdag. På menyen står øl og sterk alkohol. Tlf.: +20 100 383 800 L'Imperator restaurant l'imperator L'Imperator restaurant er kjent fra det italienske kjøkkenet. De anbefales middager der de er mest populære reker med spaghetti. Restauranten ligger i Marina. Serverer en de beste pizzaene i byen. Restauranten er ikke den billigste, men jeg kan forsikre deg om at maten er vel verdt pengene. I tillegg kompenserer utsikten mot Marinaen for utgiftene. L'Imperator restaurant er en av de mest kjente restaurantene ikke bare i Hurghada, men i hele Egypt. Måltider kan spises inne og ute utenfor lokalene. Jeg anbefaler spesielt terrassen. Veldig effektiv og diskré service. Restauranten serverer alkohol: øl, vin og sterk alkohol. Reservasjon mulig. Tlf: 002 0104824903 Restauracja L'Imperatore w Hurghadzie Restauracja L'Imperatore w Hurghadzie Restauracja L'Imperatore w Hurghadzie Restauracja L'Imperatore w Hurghadzie 1/6 juke box 3 Juke Box 3 Restaurant & Pub Juke Box 3 er en koselig kafé i El Basha Street i sentrum av Sakala, hvor turister stadig samles. Det er en klassisk "europeisk" pub. Juke Box 3 er veldig populær i Hurghada. Det er ikke et billig "snobbet" sted, men "atmosfæren" i baren er legendarisk i byen. Du kan danse om kveldene. Viktigere, tjenesten er fantastisk og unik. På stedet kan du spise pizza, drikke øl, vin, vodka. I nærheten av King Tut Hotel i Dahara er det Juke Box 1. Det er også et «spisested med atmosfære». Vi kan også drikke øl, vin og sterk alkohol her. Prisene er mye lavere her. Stella-øl koster 26 pund. En halv liters flaske lokal rom - £ 120. Juke Box 1 tilbyr take-away alkohol på flaske. Vi anbefaler pizzaen - billig og veldig god. Velsmakende pommes frites. Juke Box 3 w Hurghadzie Juke Box 3 w Hurghadzie da24.pl. Juke Box 3 Juke Box 3 w Hurghadzie Juke Box 3 w Hurghadzie 1/3 jokers pub Joker's Bar Joker's Bar ligger i Memsza, i et veldig vakkert område med utsikt over promenaden (rett ved siden av Hotel Marlin Inn). Baren er åpen 24 timer i døgnet. Fredelig, vennlig atmosfære. Diskret service. Et bredt utvalg av drinker: ferskpresset juice, øl og alkoholer. Det er det perfekte stedet å hvile etter en spasertur eller shopping i Memsza. På pub ingen folkemengder, gjestene er for det meste innbyggere i nærliggende hoteller som allerede har en lei av all inclusive øl, og "popp innom" villig på Joker's Pub for ett "normalt øl". Tlf.: +2065443791, +2065443790 Joker's Pub w Hurghadzie Joker's Pub w Hurghadzie 1/1 jolly cafe Jolly Kaffe Hyggelig atmosfære i egyptisk stil utendørs. Baren har sofaer og lave bord. Musikk på kvelden. Her kan du tilbringe kvelden i fred med venner. Et stort utvalg av drinker (inkludert alkoholholdige). Engelsk meny. Prisene er gjennomsnittlige. Det er verdt å prøve tunfiskpizzaen. Kafeen ligger i sentrum av Sakala. Det kan bli folksomt om kveldene. Et populært sted blant turister. Sted: Sheraton Road, foran Bella Vista Hotel Telefon: 0653445208 Jolly Cafe w Hurghadzie Jolly Cafe w Hurghadzie 1/1 la luna Pizzeria La Luna Gjestene har til disposisjon en terrasse eller et interiør og flott utsikt. La Luna er et bra sted for lunsj eller middag. Anbefalt: biff med blåmuggostsaus og hjemmelaget pasta, og selvfølgelig pizzaer, hvor utvalget egentlig er veldig stort. Det finnes også en bar og hjemmelagde desserter, inkludert tiramisu. Maten er nydelig. Hyggelig og usynlig service. Adresse: Kystveien nær Felfel. Tlf.: 121 030 0301 Pizzeria La Luna w Hurghadzie Pizzeria La Luna w Hurghadzie 1/1 little buddha Restaurant Lille Buddha Little Buddha Restaurant - er et sted for helt spesielle anledninger. Menyen er enkel, men positivt irriterende og stimulerer fantasien. Det er kjent for veldig gode (men også dyre) sushi- og sjømatretter. Lille Buddha til en kombinasjon av smakene fra japansk, fransk og indonesisk mat. Kokken er en ekte magiker i sitt arsenal av smaker av ulike retter. Orientalsk dekor, flimrende lys, stearinlys ... Det er ikke bare en restaurant - det er et "smakens teater". Lille Buddhas erfaring og profesjonalitet er med på å skape en hyggelig atmosfære og foreslå til oss flott opplevelse smak. Fra klokken 23.30 forvandles Lille Buddha til den mest prestisjefylte discoklubben i Hurghada. DJ-er opptrer der regelmessig fra rundt omkring i verden. Little Buddha w Hurghadzie Little Buddha w Hurghadzie 1/1 the lodge The Lodge Restaurant og Bar Hovedspesialiseringen til restauranten er unikt utvalg av biffer og grillretter. Men på menyen kan du også finne mange vegetarretter og fersk fisk. Fint interiør, god service vil hjelpe deg med å hvile og slappe av et glass feil. Gratis Wi-Fi internettilgang. Stedet er veldig populært blant turister. Restauranten har sin egen spesifikke atmosfære. Veldig hyggelig og effektiv service. Øl og brennevin står på menyen. Mat: italiensk, fransk. Ligger i Marina. Alkohol på menyen: ja, tlf.: +20168831438, +20144418223 dulphin pub Lucky Dolphin Pub Lucky Dolphin Pub - er et sted for de som liker en rolig atmosfære, tåkete London og engelsk mat. Utmerket service, imøtekommende verter. Omfattende vinutvalg. Gratis Wi-Fi internettilgang. Åpent fra 10.00 til 14.00 og fra 17.00 til 21.00. Sted: Sheraton Road, Suite Hotel Elysees. Alkohol på menyen: ja, Vannpipe: nei. Tlf.: +20653443980, +20653443981 masala Masala Restaurant Masala Restaurant tilbyr indisk mat. Dette kjøkkenet er preget av bredt spekter av mat og matlagingsteknikker som passer etter region, språk og klimaet i dette flotte landet. Alle sammen den indiske regionen bringer sine unike retter og subtile varianter av aromatiske populære retter. I Masala-restauranten finner du alle typer indisk mat. Det er mulig å reservere bord. Restauranten ligger i Marina. Restauranten har en terrasse med utsikt over marinaen. Restauranten er ikke den billigste. Veldig effektiv service, veldig god mat. Tlf: 0123148859, 0121212025 Restauracja Masala w Hurghadzie Restauracja Masala w Hurghadzie 1/1 mariposa Mariposa kafé Her kan du nyte en velsmakende frokost og nylaget. Vi anbefaler desserter, inkludert Movenpick-is og merkekaffe. Square tilgjengelig lekeplass for barn. Gratis internettilgang, LCD-TV. Hjemlevering gratis. Sted: El Kawther, El Moataz Bellah St, 218 (bak supermarkedet "Metro") Tlf.: 0653452191 moby dick Moby Dick Restaurant Moby Dick restaurant spesialiserer seg på kamelbiff med peppersaus og lyonaissepoteter. Sammenlignet med andre steder er prisene lave. Vi vil betale ~ 60 pund for en ekte biff. Vi anbefaler også grillet fisk, grillet calamari og laks i enhver form. Restauranten har nærmere 50 sitteplasser, både i og utenfor bygget. Restauranten ligger på Sheraton Road i sentrum av Sakala. Rommet har klimaanlegg. Det kan være problemer med ledige plasser på kveldstid. meshmesha Meshmesha Lounge Det ligger i Memsa i Esplanade kjøpesenter. Kjent for tilberedte smørbrød og veldig god kaffe, drinker, cocktailer og biffer. På stedet kan vi også spise salater, supper, pasta og pizza. Restauranten har en utendørs terrasse, overbygd (for vind og kalde dager) og et elegant interiør. Gratis tilgang til Wi-Fi. Restauranten er ikke dyrt. Stella-øl koster £ 30 egyptisk, drinker koster £ 20 og oppover, alkoholholdige cocktailer £ 30. Et veldig interessant sted. Tlf.: 0653445913 Meshmesha Lounge w Hurghadzie Meshmesha Lounge w Hurghadzie 1/1 Hvis du vil drikke et glass kald øl (juice) er dette stedet å være. Mojito Beach tilbyr et bredt utvalg av snacks og drikke hele dagen. Om natten er det et diskotek på stranden. Restauranten tilbyr mange attraksjoner og rabatter. For eksempel: på mandager, damer mellom kl 23.00 og 1.00 får cocktailer gratis. På fredager mellom kl 19.00 og klokken 22.00 når du kjøper en øl, får du den andre gratis. God musikk, "interessant atmosfære". Sted: Sheraton Road, foran Roma Hotel Vannpipe: ja Tlf.: 0111774883, 0104211970 Mojito-stranden Mojito Beach Club w Hurghadzie Mojito Beach Club w Hurghadzie 1/1 mojito beach Restauracja The Moon The Moon znajduje się w w samym środku Mariny skąd rozciąga się najlepszy widok na największe jachty cumujące w porcie, a także na redę. Restauracja serwuje kuchnię libańską, śródziemnomorską, bliskowschodnią i egipską. Co istotne, jest - jak na najbardziej ekskluzywne miejsce w Hurghadzie - naprawdę tania.Dla przykładu; piwo Stella 0,5 l. kosztuje 35 LE (8 zł), steak z wielbłąda 190 LE (44 zł), a pizza Napoli 70 LE (16 zł).Restauracja jest klimatyzowana, ma darmowe Wi-Fi. Niech nikogo nie zdziwi fakt, że na filmie restauracja jest pusta, a na stołach stoją tabliczki "zarezerwowane". The Moon zapełnia się gośćmi wieczorem. Wtedy naprawdę trudno o wolne miejsce. Restauracja The Moon w Hurghadzie Restauracja The Moon w Hurghadzie Restauracja The Moon w Hurghadzie Restauracja The Moon w Hurghadzie 1/4 nice loundge Hyggelig loungebar Baren ligger i Marina. Du kan alltid spise frokost, lunsj eller middag. Italiensk mat, stilig interiørdesign, et unikt system drar nytte av - 4 skjermer hvor du kan se sportsbegivenheter eller filmer. Stort utvalg av drinker. Du kan slappe av inne eller på terrassen. Ett sted forbinder både baren og puben, og klubben, samt restauranten. Menyen har et veldig bredt utvalg av alkoholer, drinker og cocktailer. italiensk kjøkken Den ligger i: Marina (nær basaren), Alkohol på menyen: ja. Tlf.: +20189791000 Nice Lounge Bar w Hurghadzie Nice Lounge Bar w Hurghadzie 1/1 nubian Nubian restaurant og kafé Restauranten ligger i Marina. Nubian er en restaurant som serverer typiske og tradisjonelle egyptiske retter. Menyen inneholder blant annet: molokhiyya - dvs. spinat, ful mudammas - dvs. kokte, kremete bønner med tilsetningsstoffer (utmerket), nasjonal tahini-rett - dvs. sesampasta, kofta - dvs. krydret malt lam, kebab - dvs. grillede lammebiter. Alle med pålegg: pommes frites, poteter, brød, grønnsaker. Restauranten er ikke den billigste, men maten er veldig godt tilberedt, presentert og velsmakende. Det er mulig å reservere bord. Tlf: 0122287825 Restauracja Nubian w Hurghadzie Restauracja Nubian w Hurghadzie 1/1 Papas bar papas Papas Bar i Papas II - dette er en av de beste og mest kjente barene i Hurghada. Papas Bar ligger i Marina, Papas II i Dahara, i nærheten av Shidvan Hotel. Vakkert interiør, vennlig atmosfære, utmerket mat og service. Her kan du spille biljard, prøve deg på karaoke, se fotball. Barene er åpne fra 13.00 til 02.00. Menyen inneholder øl, vin og sterk alkohol. Program: Mandag og torsdag - biljardturnering Tirsdag og søndag - nattdykk Lørdag - Karaoke Bar Papas w Hurghadzie Bar Papas w Hurghadzie 1/1 pita sphinx Pita Sphinx Restaurant En koselig restaurant, perfekt for enhver anledning - fra en romantisk middag for to til en stor feiring. I løpet av de 10 årene siden åpningen har stedet vunnet stor popularitet blant turister og innbyggere i Hurghada. En variert meny på fire språk. Spesielt anbefalt kalkun med ananas og nederlandsk ost (til en sandwich) eller som hovedrett. Deilige grillretter. Menyen inneholder øl, vin og sterk alkohol. Et veldig morsomt og vennlig sted. Kjøkken: Europeisk. Adresse: Sheraton Road ved siden av restaurant Mcdonalds. Tlf.: 065 3449 105 Pita Sphinx w Hurghadzie Pita Sphinx w Hurghadzie 1/1 red sea fish Rødehavet fiskerestaurant Rødehavet I restaurant og henne søsterrestaurant - Red Sea II tilbyr et stort utvalg av sjømat, samt egyptiske retter, pizza, biffer og fjærfe. Red Sea Fish-restauranten ligger i Sakala (nær Hotel Roma). Dette er en av de mest populære restaurantene i Hurghada, som hovedsakelig besøkes av turister. Det er veldig få egyptere her. Restauranten har over 50 sitteplasser både inne og på terrassen. Maten er velsmakende og rimelig, selv om det finnes bedre og billigere sjømatrestauranter i Hurghada. Red Sea Fish Restaurant w Hurghadzie Red Sea Fish Restaurant w Hurghadzie 1/1 Siva Pub tilbyr sine gjester et bredt utvalg av drinker og snacks. For de som liker - karaoke. LCD-TV - for sportsfans. Gratis Wi-Fi internettilgang. Baren ligger på strandpromenaden i sentrum av Memša. Ligger nær fasaden til Siva Grand Beach i Memsha. Alkohol på menyen: ja. Vannpipe: ja Tlf.: +2065444748590 Siva Pub Siva Pub w Hurghadzie Siva Pub w Hurghadzie 1/1 siva pub Restaurant Sphinx Marina er lokalisert i Marina. Fra terrassen kan du nyte en vakker utsikt over de turkise og smaragdgrønne lagunene i Rødehavet. Sjarmen til dette stedet forsterkes av imøtekommende verter. Restauranten er ikke dyr og maten er virkelig velsmakende. Øl 0.3 koster 30 pund. Jeg anbefaler den grillede sjømaten. Tjenesten er diskret og veldig effektiv. Det er ikke overfylt. Det er mulig å reservere bord. Gratis Wi-Fi internettilgang. Alkohol på menyen: ja. Tlf.: 0123990482 Sphinx Marina Restaurant Restauracja Marina Sphinx w Hurghadzie Restauracja Marina Sphinx w Hurghadzie 1/1 sphinx marina sports cafe Sportskafé Sports Cafe & Restaurant ligger midt i Memša. Stedet er kjent for at vi kan se sportssendinger direkte på enorme TV-apparater. Restauranten har over 100 sitteplasser. Under viktig livedekning (Champions League, viktige fotballkamper i den egyptiske Premier League) søylen fylles til siste plass. Ikke bare turister kommer hit, men også egyptere. Veldig enkel meny; snacks dominerer. Det serveres øl. Et ideelt sted for enhver sportsfan. Merk at det til tider er veldig høyt her inne. Sports Cafe w Hurghadzie Sports Cafe w Hurghadzie Sports Cafe w Hurghadzie 1/2 star bar Stjernebar Stella-øl har vært smakfullt i nesten 110 år, og i løpet av denne tiden har det blitt en av Egypts skatter. I Hurghada heter Stella Bar Star Bar. Her kan du lære om egypternes ekte gjestfrihet, prøve tradisjonelle snacks. Baren ligger i Marina. Alt ved denne baren må assosieres med Stella-øl. Selv lysekronene er laget av ... tomme Stella ølflasker. Vi anbefaler dette stedet, om så bare på grunn av de svært komfortable stedene å sitte (i utgangspunktet "ligge"). Stedet er ikke billig, men vennlig for elskere av "skumdrink". Tlf.: 0122101813, 0112555111 Star Bar w Hurghadzie Star Bar w Hurghadzie 1/1 Star Fish Restaurant star fish Star Fish Restaurant er en relativt ny sjømatrestaurant. Det ligger i Sakala. Restauranten har to etasjer. I første etasje kan du velge å spise fisk lagt ut på spesielle bord. I andre etasje er levende fisk (som vi skal spise om et øyeblikk) i akvariene. Når det gjelder suppene, anbefaler vi supper "med bein" (dvs. med skjell) og "uten bein" - veldig rike i reker, calamari, blåskjell og krabber. Du kan bestille fersk fisk, reker og calamari tilberedt på en rekke måter, samt egyptiske salater. For barn inkluderer menyen "Nemo" - calamari med chips Prøv ål og blekksprut fylt med reker Middag koster $ 15-20 per person Ingen alkohol servert. Restauracja Star Fish w Hurghadzie Restauracja Star Fish w Hurghadzie Restauracja Star Fish w Hurghadzie 1/2 Det ligger i sentrum av Sakala på Sheraton Road (første etasje). Kokken jobbet i 9 år ved den japanske ambassaden i Kairo. Det var der han lærte å tilberede sushi og sashimi. Laksesushi (laks) er populært. Hos Sushi House anbefaler vi "California" rundstykker. Du kan bestille kombinasjonsmenyer med forskjellige varianter: "Toast Combo", "Royal Combo" eller "King's Choice". Gjennomsnittlig pris - $ 10. For kombinasjonsmenyen varierer prisene fra 120 til 260 egyptiske pund. Restauranten serverer alkohol. Hver besøkende på restauranten får en merket caps med "Fish House"-logoen. Sushi hus Sushi House w Hurghadzie Sushi House w Hurghadzie Sushi House w Hurghadzie Sushi House w Hurghadzie 1/6 sushi house white elephant White Elephant - Thai Restaurant Alle rettene tilberedes av en kokk rett fra Thailand - "Miss Somral". Restauranten har 70 sitteplasser. Restauranten har et overbygd område rom og en terrasse med utsikt over marinaen. Thai Restaurant har parkering. Et bredt utvalg av thailandske retter kombinert med ekte asiatiske urter. Drikke er tilgjengelig alkoholiker og alkoholfri. Det er mulig å reservere bord. Thai restaurant er et favorittsted for velstående egyptere. Kjøkken: Thai. Sted: Marina. Alkohol på menyen: ja Tlf.: 0101025117 White Elephant restaurant w Hurghadzie White Elephant restaurant w Hurghadzie White Elephant restaurant w Hurghadzie White Elephant restaurant w Hurghadzie 1/4 Szef kuchni jest z Tajlandii i naprawdę się stara. Obsługa jest miła, a nawet zbyt miła i usłużna, co czasami może wprowadzić w zakłopotanie. Co polecamy? Przede wszystkim zupę Tom Yum za 80 LE (20 zł). Do wyboru; na bazie krewetek, kurczaka, lub ryby. Zupę znajdziemy w menu White Elephanta. Z karty dań Indian Restaurant proponujemy Chicken Tikka Masala za 220 LE (52 zł). Uprzedzamy, ceny, jak na warunki egipskie są wysokie, ale zapewniamy - jedzenie i okoliczności w jakich jest serwowane - są warte wydania. Restauracja jest przestronna i bardzo czysta. Można płacić kartą. Posiłki można także zamawiać z dostawą pod wskazany adres. Restauracja jest czynna od godziny 13.00 do północy. Alkohole? Są, ale dosyć drogie. Piwo Stella kosztuje 65 LE (15 zł), a butelka białego wina Chardonnay... 450 LE (107 zł). Restauracje sieciowe w Hurghadzie restauracj siecioe Jedno jest pewne. W Hurghadzie, jeżeli posiadasz choć trochę gotówki - głodny chodzić nie możesz. Zjesz dokładnie wszystko co tylko chcesz (z wyjątkiem wieprzowiny). Kuchnia arabska jest stosunkowo prosta, wykorzystuje do maksimum wszystko to, co oferuje natura. Większość dań oparta jest na warzywach i wołowinie. Egipcjanie potrafią także w fantastyczny sposób przygotować kurczaki. Dla wszystkich, którzy chcą spróbować kuchni egipskiej proponujemy obiad w restauracji GAD - to sieciowa restauracja, bardzo popularna w Egipcie. Największa, znajduje się w centrum Sakali. Łatwo do niej trafić. Przed restauracją kłębi się zawsze grupka zamawiających jedzenie na wynos i dostarczycieli posiłków na zamówienie. Restauracja znajduje się tuż obok restauracji McDonald's. Ma ogródek i sale na 1. piętrze. Jedzenie jest naprawdę bardzo smaczne i tanie. Restauracja McDolands znajduje się tuż obok GAD. McDonalds w Sakali ma dwa piętra. Posiłki można zamawiać z dostawą pod wskazany adres. Oczywiście wewnątrz znajduje się toaleta. W centrum dzielnicy Sakala obok restauracji GAD, cz McDonalds znajdziemy także KFC. Wszystkie restauracje są w bardzo bliskiej odległości od siebie. Łatwo je znaleźć. Restauracja GAD w Sakali Przygotowanie Crepe Mix Chesse w GAD w Daharze Restauracja McDonalds w Sakali Restauracja KFC w Sakali Kuchnia arabska Mięso małych gołębi nadziewane jest ryżem lub zieloną pszenicą, a następnie pieczone. Hamam mahshi to jedna z ulubionych potraw w Egipcie. Mięso gołębie różni się w smaku od kurczaka, jest nieco ciemniejsze i smaczniejsze. kkuchnia arabska Dawood Basha Niewielkie kulki kofta (mielone mięso z natką pietruszki i cebulą), gotowane są w gęstym sosie pomidorowym, podawane na ryżu i dekorowane prażonymi orzechami. Najlepsza potrawa Dawood Basha jest przyrządzana z mięsa jagnięcego. Prawidłowo przyrządzoną potrawę można rozpoznać po tym, że sos pomidorowy nie dominuje nad smakiem mięsa. Mouloukhiya Gulasz o konsystencji zupy, zazwyczaj przygotowany z kurczaka lub królika oraz liściastej, zielonej rośliny zwanej malwą w krajach zachodu i uznawanej za jadalną na Bliskim Wschodzie, przyprawiony kolendrą i dużą ilością czosnku, podawane jest z ryżem. Wraz ze słynnym koreańskim blogerem Mino, twórcą Bohemian Kitchen zapraszamy na degustację egipskich potraw narodowych ze street foodów w Kairze. Mino odwiedził stolicę Egiptu podczas Ramadanu w 2022 roku... Karkadeh Karkadeh jest przyrządzany przez gotowanie suszonych czerwonych kwiatów hibiskusa, a następnie studzenie wody. Ze względu na niewielką ilość cukru smak jest słodko-kwaśny. Napój można również pić na gorąco, podobnie jak herbatę ziołową. Jest to bogate źródło witaminy C i minerałów, a w dużych ilościach może być stosowany w leczeniu nadciśnienia. Umm Ali Przyrządzany jest z warstw chleba nasączonego mlekiem, przekładanych rodzynkami, lub orzechami, a następnie pieczony w piekarniku do chwili, gdy skórka będzie złoto-brązowa. Wyglądem i smakiem przypomina kremowe ciasto z akcentami z rodzynek. Taameya Wegetariańska potrawa, zwana falafel w innych krajach Bliskiego Wschodu, jest podstawowym daniem w Egipcie. Utarty bób zmieszany z dużą ilością ziół jest formowany w kształcie miniaturowego pączka, smażony na głębokim oleju do chwili, gdy będzie smaczny i chrupiący, a następnie umieszczany w kanapce z dużą ilością warzyw i masła sezamowego. Koshari Potrawa przyrządzana jest z ryżu, soczewicy, smażonej cebuli i makaronu, a następnie uzupełniana gęstym pikantnym sosem pomidorowym. Aish Baladi Sporządzany z mieszaniny mąki z pełnego ziarna i mąki białej, a następnie pieczony na otwartym płomieniu, co umożliwia uzyskanie pieczywa przypominającego chleb pita. Aish Mirahrah jest cieńszy, bardziej chrupiący i przypomina placek chapati. Aish jest używany do nabierania podczas posiłków oraz przyrządzania kanapek z taameya lub shawarma (skrawki grillowanego mięsa czerwonego lub kurczaka). Ful Medammes To jedno z najtańszych i najbardziej popularnych egipskich dań. Ful przyrządzany z bobu gotowanego na wolnym ogniu, przyprawiony solą, czosnkiem, ciętą natką pietruszki, cytryną, oliwą z oliwek, czarnym pieprzem i kminkiem. Zazwyczaj podawany jest z chlebem (Aish) ułatwiającym nabieranie. Przepisy na potrawy kuchni egipskiej i bliskowschodniej 80 dag cieciorki 3 cebule 2 ząbki czosnku 2 gałązki pietruszki 2 gałązki kolendry 1 żółtko 2 łyżki tartej bułki sól, pieprz, cukier 50 dkg tłuszczu Falafel Ugotowaną cieciorkę miksuję na gładką papkę. Zamiast surowej cieciorki, którą trzeba ugotować, można użyć gotowej cieciorki z puszki. Siekam drobno czosnek, jedną cebulę i posiekane zioła. Dodaję zmiksowaną cieciorkę, surowe żółtko i bułkę tartą. Przyprawiam. Formuję kulki wielkości małego orzecha włoskiego i smażę w głębokim tłuszczu. Pozostałe cebule kroję w krążki lub drobną kostkę, posypuję. Falafel podaję z surówką. 1 kg mięsa z udek kurczaka 2 cebule, 2 zielone papryki 2 pomidory, natka pietruszki, kilka ziaren czerwonego pieprzu, 2-3 łyżeczki przyprawy do kurczaka, sok z 2 cytryn, łyżeczka soli i szczypta pieprzu, kilka łyżek oleju do smażenia. Shoarma Kurczaka płuczemy, osuszamy i kroimy na kawałki. Mieszamy przyprawę do kurczaka z sokiem z cytryn, drobno posiekaną cebulą, oraz solą i pieprzem. Wkładamy mięso kurczaka do marynaty i dokładnie mieszamy. Wstawiamy do lodówki ~30 minut. W dużym rondlu rozgrzewamy olej i smażymy kurczaka. Kroimy drugą cebulę w piórka, a papryki i pomidory w kawałki. Mieszamy i odkładamy. Tuż przed podaniem wrzucamy warzywa do kurczaka i mieszamy podgrzewając. 2 bakłażany 2 łyżki tahiny 3 ząbki czosnku 2 łyżki oliwy z oliwek Dip z bakłażana Przekrojone wzdłuż bakłażany posolić i odstawić na 15 minut, opłukać i osuszyć. Piec w piekarniku w temp. 180 C przez ~30 minut aż zmiękną, obrać ze skóry. Zmiksować z pozostałymi składnikami na gładką masę. Podawać z pitą. Mieszanka Dukkah 50 g całych migdałów 40 g ziarna sezamowego 25 g nasion kolendry 5 g nasion kminu rzymskiego, 1/2 łyżeczki grubej soli morskiej, 1/4 łyżeczki roztłuczonych ziarenek czarnego pieprzu Przygotowujemy orzechy albo migdały, które zalewamy wrzątkiem. Pozostawiamy na kilka minut, po czym obieramy ze skórki. Następnie rozgrzewamy patelnię, wkładamy migdały i wszystkie nasiona. Cały czas mieszając wszystko prażymy przez 1-2 minuty na niewielkim ogniu ( do zezłocenia się ziarna sezamu ). Wszystko przesypujemy do pojemnika i miksujemy za pomocą blendera. Dodajemy do smaku pieprz i sól. Jajka egipskie z Dukkah 4 jajka, mąka do panierowania olej do głębokiego smażenia 1-2 łyżki mieszanki dukkah kilka małych pomidorków 80 g sera typu feta, 1 łyżka natki pietruszki, 1 czerwona cebula plasterki, 60 ml oliwy z oliwek sok z cytryny lub limonki do smaku, 1 łyżka suszonej lub świeżej mięty sól, pieprz Jajka gotujemy 3 minuty. Po ugotowaniu obieramy jajka ze skorupek. Następnie panierujemy jajka w mące i smażymy w głębokim oleju ( do zezłocenia ). Po usmażeniu obtaczamy jajka w mieszance dukkah. Jajka układamy na sałatce. Fasolka po egipsku 300 g białej fasoli 2 czerwone papryki 2 cebule 1 łyżka tłuszczu sólpieprz curry Fasolkę płuczemy, zalewamy zimną wodą i gotujemy. Po zagotowaniu pozostawiamy na 2 godziny. Następnie gotujemy fasolkę w tej samej wodzie. Paprykę oczyszczamy płuczemy i kroimy w cienkie paseczki. Tak przygotowaną paprykę dodajemy do fasoli w połowie gotowania. Cebulę obieramy, płuczemy, kroimy w kostkę i smażymy (do zeszklenia). Dodajemy cebulę do fasoli razem z przyprawami. czekamy do odparowania wody. Od razu podajemy. Co zamówić i zjeść w restauracji w Hurghadzie Siorba adz: to gęsta zupa z soczewicy. Molohija: to zupa gotowana z juty (w smaku przypomina szpinak). Kebab: to jagnięcina pieczona na rożnie sposoby. Szisz Tałuk: to kebab z kurczaka pieczony na rożnie. Koszeri: to danie z gotowanego makaronu z soczewicą z dodatkiem sosu pomidorowego Kofta: to grillowane mięso na rożnie. Fitiry: to rodzaj pizzy. Makarona: to danie ze smażonego makaronu z mięsem z dodatkiem sosu beszamelowego. Mahszi: to warzywa faszerowane ryżem lub mięsem. Ejsz Baladi: to okrągły, płaski chleb. Tamamyja (Falafel): to kotlety z zielonego bobu. Ful: to pasta z gotowanego bobu. Torszi: to marynowane warzywa. Baklawa: to słodkie, czekoladowe ciasto w miodzie z orzechami. Om Ali: to pudding z orzechami, migdałami i rodzynkami. I przywita nas zapach owoców mango... Myśląc o Egipcie, widzimy piramidy, Sfinxa, Beduinów zaganiających swoje wielbłądy, wspominamy palmy i gorące słońce. Przyciąga nas egzotyka miejsca, wzbudza naszą ciekawość. Czy właśnie ta odmienność sprawia, ze osoby, które w jakiś sposób zetknęły się z Egiptem, chcą do niego wracać ? czy może mamy z Egiptem więcej wspólnego, niż nam się wydaje ? Poznając ten kraj, różnice zaczynają się zacierać. Przestajemy widzieć kulturę, stroje, budynki. Na naszej drodze pojawiają się ludzie, żywe sylwetki i prawdziwe charaktery. Chcemy ich poznać. Żyją tu i teraz, obok nas. mają podobne problemy, poczucie humoru, gesty, a my coraz bardziej ich lubimy i oczami wyobraźni malujemy ich codzienne życie. jacy są naprawdę ? jak wygląda ich dzień od wschodu do zachodu słońca ? Wyobraźnia podsuwa różne obrazy, wędruje, szuka odpowiedzi. Życie beduinów znamy pobieżnie - choćby z folderów biur podróży, prezentujących fakultatywne wycieczki. A jak żyje Egipcjanin mieszkający i pracujący w wielkim mieście ? Pozwólcie, że pomogę Wam w tej wędrówce wyobraźni i zaproszę Was do pewnego aleksandryjskiego mieszkania, w którym żyje muzułmańska rodzina, należąca do tej warstwy egipskiego społeczeństwa, którą mogę określić jako klasę średnią. Żeby dostać się do jednego z niepozornych wieżowców dzielnicy Sidi Biszr, musimy pokonać kilka alexandryjskich ulic. zaczynając wyprawę od głównego dworca autobusowego, zahaczamy o najdłuższą drogę, ciągnącą się przez cała Alexandrię, wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego, z której podziwiać możemy morskie fale, łączące piękno kryształowego błękitu z siłą intensywnego turkusu. Mijają nas charakterystyczne czarno żółte taksówki (stare rosyjskie łady). Jedziemy i trąbimy. Dźwięk klaksonu jest obowiązkowy. Każdy porządny egipski kierowca musi wcisnąć klakson przynajmniej kilka razy podczas jazdy samochodem. To znak przynależności do zmotoryzowanej społeczności Egiptu. Jedziemy - więc jesteśmy jej częścią, trąbimy - więc jesteśmy żywym elementem tej rwącej rzeki samochodów. Jak krew tętni w żyłach, tak my trąbimy na ulicach Alexandrii, dając wyraz swojemu zadowoleniu, bądź zirytowaniu. Szukając parkingu, zatrzymujemy się w okolicy najbliższego meczetu. To tutaj woła nas "pan parkingowy". Sam sobie tę funkcję przydzielił i pełni ją niezawodnie od lat. On wskazuje miejsce, on rządzi ulicą, on pobiera opłatę (bakszysz), on dba o wszystko i nikomu nic do tego - wywiązuje się z zadania świetnie, więc nikt mu nie przeszkadza. Dla nas to dogodne miejsce, mamy kilka kroków do domu, wystarczy przejść na drugą stronę ulicy. Dziękujemy panu, wręczając mu kilka funtów egipskich. Przy wejściu do wieżowca wita nas portier. Uśmiecha się, pyta o samopoczucie, chwali pogodę i życzy miłego dnia. Wsiadamy do windy. najpierw trzeba zamknąć drzwi, potem zasunąć specjalną ochronną kratę i wcisnąć numer piętra. W naszym wypadku będzie to siódme piętro. Winda rusza, suniemy w górę. jest mała i czysta, jednak widać, że najlepsze lata ma juz za sobą. Podróż trwa krótko. Wysiadamy. na piętrze znajduje się troje drzwi. My udamy się do tych przy oknie po prawej stronie. Mieszkanie wita nas intensywnym zapachem owoców mango. Drzwi wejściowe prowadzą prosto do wielkiego pokoju, w którym spokojnie możemy wydzielić trzy części: jadalnię, pokój telewizyjny, salon. Pokój nie ma ścianek działowych, ale sposób urządzenia kolejnych części świadczy o ich przeznaczeniu. W pierwszej części, najdalej położonej w stosunku do drzwi wejściowych, znajduje się duży stół z krzesłami i kredens z ogromnym lustrem. Tutaj będziemy jeść posiłki i to tutaj stoi wielka misa z owocami mango. W drugiej i zarazem środkowej części pokoju stoi coś w rodzaju meblościanki i z telewizorem, ławą i trzema ozdobnymi sofami - tutaj wszyscy domownicy oglądają telewizję. Trzecia część pokoju, najbliższa drzwi wejściowych, to miejsce, gdzie na wygodnej kanapie, albo w fotelu można usiąść, porozmawiać, obejrzeć portret ślubny pani i pana domu oraz powoli włączyć się w rytm dnia. W całym mieszkaniu widzimy śnieżnobiałe ściany - nieodzowny element większości egipskich domów. Wiszą na nich obrazy z sentencjami pisanymi w języku arabskim, pochodzącymi z Koranu, świętej księgi islamu. Okna, z otwartymi okiennicami i ozdobnie upiętymi zasłonami, prezentują widok na miasto. Wielki trzyczęściowy pokój jest sercem tego mieszkania i prowadzi do pozostałych pomieszczeń: nowocześnie urządzonej kuchni i dwóch łazienek, sypialni oraz pokoju dziecięcego. Zarówno sypialnia, jak i pokój dziecięcy mają balkony. Dzięki nim podziwiamy okolicę - od pobliskiego meczetu, po wyłaniające się zza wieżowców fale Morza Śródziemnego. Gospodarze zapraszają nas na obiad. Pani domu rozstawia już półmiski i talerze, pan domu jej pomaga. Uwagę przyciąga masywny ciemnobrązowy, drewniany stół, przepięknie rzeźbiony. Krzesła zrobione są w tym samym stylu. Na stole widzimy już, miedzy innymi gorący i chrupiący falafel (kuleczki z ciecierzycy), zielona zupę malahiję, kilka rodzajów drobiowego mięsa, ryż, sosy w miseczkach i chlebek aisz baladi. Po długiej podróży chętnie skorzystamy z zaproszenia. Chociaż ten dom wydaje się inny niż znane Wam polskie mieszkania, po kilku minutach pobytu tam, poczujecie się jak u siebie. Atmosferę życzliwości wytwarzają domownicy. jedząc nieznane Wam potrawy - niejednokrotnie bardzo słone i tłuste, rozmawiając z domownikami w języku innym niż polski, paradoksalnie zaczniecie zapominać że jesteście w obcym kraju, Jesteście wśród "swoich". W dobrym guście jest wstać od stołu dopiero wtedy, gdy wszystkie półmiski opróżnimy. Nie jest to takie proste, nawet, jeśli wcześniej byliśmy bardzo głodni. Stół ugina się od jedzenia, a pochłoniecie wszystkich potraw wydaje się być niewykonalne. W Egipcie mówi się, ze kiedy gościmy kogoś w naszym domu i żywimy go swoim jedzeniem, on staje się dla nas członkiem rodziny. Im więcej jedzenia, tym jedzenie trwa dłużej, a my stajemy się sobie bliżsi. Po skończonym posiłku czas na długie rozmowy o wszystkim i o niczym. Najlepiej rozmawia się na jednym z balkonów, gdzie siedząc wygodnie na dywanie wśród miękkich poduszek, możemy delektować się ciepłem zachodzącego słońca i popijać słodką herbatę z hibiskusa. czas zatrzymuje się, a my trwamy w jedności. Nie ma Polski, nie ma Egiptu - jest jeden świat, bez granic, bez polityki, bez uprzedzeń. Świat bogaty w różnorodność i podobieństwa. Z zadumy wyrywa nas głos muezina, który wzywa muzułmanów na modlitwę. Słychać go wyraźnie. Głos echem odbija się od ścian. Nasz gospodarz przeprasza nas, udaje się do łazienki, żeby rytualnie umyć ciało i przygotować się do modlitwy. Następnie w sypialni rozkłada sadżdżadę - dywanik modlitewny, skierowany w stronę Mekki i zaczyna modlitwę. czekamy. Z balkonu obserwujemy meczet, przechodniów, wszechobecne taksówki. Zastanawiamy się nad tym wszystkim, co nas dzieli i co nas łączy. Dochodzimy do wniosku, że łączy nas jedna idea: pozostać przyjaciółmi, bez względu na różnice, które nas dzielą. Nasz gospodarz wraca, uśmiecha się szczerze. On chyba pomyślał o tym samym... Czas mija nieubłaganie szybko, wizyta dobiega końca. Pozostaną w nas wspomnienia o zapachu owoców mango, które scementują międzynarodową więź i pogłębią wzajemny szacunek, odrzucając stereotypy. Egipt to nie tylko słońce, plaże, palmy i ciepłe morze. To przede wszystkim ludzie, których się nie zapomina. Tekst: Iga Izabela Elsaid, Egipt Exclusive Egipskie słodycze Egipskie słodycze należą do jednych z najsmaczniejszych, najbadziej starannie przygotowanych i pięknie wyglądających na świecie. To oddzielna gałąź kuchni tego kraju. Niektórzy mówią, że najważniejsza. W całej Hurghadzie znajdziemy kilkaset miejsc, w których możemy kosztować wyrobów egipskich cukierników. W każdym hotelu zatrudniony jest mistrz cukiernictwa, który codziennie przygotowuje nowe słodkie bułeczki, ciasta, ciastka, wypieki, desery i słodycze. Co istotne dla wszystkich łasuchów, we wszystkich hotelach do każdego posiłku Egipcjanie serwują wyroby cukiernicze. Na pierwszy rzut oka wyglądają one na bardzo słodkie, ale gwarantujemy - wystarczy spróbować by w większości przypadków przekonać się że tak nie jest. Należy pamietać, iż w tym gorącym klimacie jedzenie słodyczy, czyli dostarczanie do organizmu cukrów, białka itp. jest bardzo wskazane, a nawet zalecane. Nie dziwmy się więc, gdy podczas śniadani zobaczymy specjalne stoły, gdzie znajdziemy ciastka, budynie, kremy, czy placki. Bardzo często (przy wyjazdach all inclusive) także w trakcie dnia proponowane są nam wyroby cukiernicze. Z kawą, lub herbatą smakują znakomicie i dostarczają nam niezbędnej energii, którą gubimy leżąc na plaży. Egipcjanie sami jedzą z samego rana słodycze. To one w najszybszy i najprostszy sposób dostarczają niezbędnej energii na wyczerpujące upałem dni. Oto najbardziej popularne wyroby cukiernicze w Egipcie: Umm Ali to deser z chleba pita namoczonego w gorącym mleku podawany na ciepło z dodatkiem rodzynek, orzechów, kokosa i śmietany. Roz bi-laban to pudding ryżowy, przybrany drobno siekanymi migdałami i orzeszkami pistacjowymi. Mahallabija to krem z mleka, zagęszczony krochmalem lub mielonym ryżem, z dodatkiem posiekanych migdałów lub wiórków kokosowych. Basbusa to ciastko z kaszki manny nasączone miodem, posypane orzechami, Baklawa to strudel z miodem, migdałami i orzechami, polany syropem z kwiatów pomarańczy. Kunafa to ciasto nadziewane gęstą śmietaną, serem ricotta lub kremem i orzechami. Fatir to bliny nadziewane różnościami np. morelami, jajkami na słodko orzeszkami. Sahlab to mleczny napój zagęszczony zmieloną bulwą orchidei, z siekanymi migdałami, orzechami i cynamonem. Egipskie słodycze Egipskie słodycze Egipskie słodycze Egipskie słodycze 1/3 Egipskie słodycze Egipskie słodycze Egipskie słodycze Egipskie słodycze 1/3 Egipskie słodycze Egipskie słodycze Egipskie słodycze Egipskie słodycze 1/4